Με λίγα αρχαία λόγια…

"Οι περισσότεροι από εμάς τους θνητούς τα βάζουμε με την άδικη τη Φύση, κλαίμε και οδυρόμαστε, επειδή, λέει, η ζωή είναι πάρα πολύ μικρή, αλλά και γιατί, σαν να μην έφτανε αυτό, τα χρόνια που μας είναι γραμμένο να ζήσουμε όχι μόνο περνούν με μεγάλη ταχύτητα, μα και χωρίς καλά καλά να το παίρνουμε είδηση.

Έτσι, οι περισσότεροι από εμάς, πάντα βέβαια υπάρχουν οι εξαιρέσεις, δαπανάμε τα χρόνια μας όχι με το να γευόμαστε τη ζωή αλλά ξοδεύοντάς την σε προετοιμασίες, που τάχα θα μας επιτρέψουν να τη χαρούμε στο απώτερο μέλλον.

Γιατί λοιπόν να τα βάζουμε με την φύση; Αυτή η καημένη έχει φανεί μάλλον γενναιόδωρη. Κι αν την ζωή σου ξέρεις να την ικανοποιήσεις διαρκεί πολύ.

Όμως, δυστυχώς, τον έναν τον πιάνει ανικανοποίητη φιλαργυρία, τον άλλο μια τρελή τάση να φτιάχνει σε όλη τη διάρκεια της άχρηστα πράγματα. Κάποιον άλλο να γεμίζει την κοιλιά του με κρασί κι έναν άλλο να αποβλακώνεται από την απραξία.

Αυτός εδώ το έχει βάλει σκοπό να σχολιάζει τα στραβά των άλλων, ο άλλος εκεί, ο έμπορος, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να γυροφέρνει το δόλωμα που λέγεται κέρδος, παραδέρνοντας σε στεριές και θάλασσες σε όλον τον κόσμο.

Άλλοι, που τους κατατρέχει το πάθος της δόξας του πολέμαρχου, ζουν συνέχεια με τον φόβο για τους κινδύνους που παραμονεύουν τους στρατιώτες τους ή με την αγωνία για την ίδια τους τη ζωή.

Υπάρχουν και άνθρωποι που ψάχνουν να βρουν ανώτερους για να λατρέψουν και ξοδεύουν την ζωή τους μέσα στην εκούσια δουλοπρέπεια.

Άλλοι, που όλη μέρα είτε φροντίζουν την ομορφιά τους είτε ψάχνουν για κάλλη στους άλλους — ποιος απ’ όλους αυτούς δε θα προτιμούσε να διαταραχθεί η Δημοκρατία ολόκληρη αντί το μαλλί του;

Άλλοι, έρμαια ενός ανόητου τυχοδιωκτισμού, κι αυτοί είναι οι περισσότεροι, που είναι ανίκανοι να καταπιαστούν με κάτι σταθερό και συνέχεια ασχολούνται με το να κάνουν όλο και καινούργια σχέδια."

Σενέκας

"Ο φιλόσοφος, όμως, μοιάζει με τον άνθρωπο που κάθεται στη στεριά και βλέπει τον σκληρό πόνο του όμοιού του που παραδέρνει στην ταραγμένη θάλασσα είτε στη μάχη, κάτω εκεί στον κάμπο, χωρίς ο ίδιος να παίρνει μέρος στον κίνδυνο.

Θρονιασμένος στα ύφη που του ασφάλισε η μάθηση, σκύβει προς τους άλλους ανθρώπους, τους βλέπει να τρέχουν εδώ και εκεί, να ζητούν στην τύχη το δρόμο της ζωής, να τσακώνονται για την εξυπνάδα τους, για την καταγωγή τους, να ιδροκοπούν νύχτες και μέρες, με αμέτρητο κόπο, για να σκαρφαλώσουν στις κορφές του πλούτου ή ν’ αρπάξουν την εξουσία.

Τα κακομοίρικα μυαλά! Οι στραβωμένες καρδιές! Σε σκοτάδια και σε κινδύνους σέρνουν τη λιγοστή ζωή που έχουν να ζήσουν.

Μας το λέει φωναχτά η φύση. Για την ευτυχία μας φτάνει απόνετο σώμα και ατάραχο πνεύμα. Αν μας λείπουν στο σπίτι χρυσωμένα αγάλματα νέων, που με τις αναμμένες λαμπάδες να φωτίζουν τα νυχτερινά όργια, κι αν κιθάρες δεν κάνουν ν’ αντιλαλήσουν οι απλόχωρες λακεταρισμένες και χρυσωμένες σάλες, έχουμε τη μαλακή χλόη δίπλα στο γάργαρο ποτάμι.

Ξαπλωμένοι εκεί με φίλους, κάτω από τα κλαριά μεγάλου δέντρου, σβήνουμε την πείνα μας με λιγοέξοδο γεύμα, την ώρα που ο καλός καιρός χαμογελά και η εποχή του χρόνου σπέρνει λούλουδα στα χλωρά χόρτα."

Λουκρήτιος

Η ανάγκη των διακοπών και η πραγματικότητα

Διακοπές, μια λέξη αγαπημένη που ανακαλεί γλυκές αναμνήσεις από τη σχολική ηλικία και μας γεμίζει προσμονές. Μια ανάγκη του ανθρώπου να διακόψει τις μονότονες, πιεστικές κι επίπονες συνθήκες, να απενεργοποιήσει τη συνήθη συμπεριφορά του και να δημιουργήσει μια ασυνέχεια στην καθημερινότητά του, να ξαναγίνει το ανέμελο παιδί που κάποτε ήταν.

    

Οι διακοπές σημαίνουν (ή θα έπρεπε να σημαίνουν) παρατεταμένη αδράνεια και τεμπελιά, ασυνέπεια και χαλάρωση, ξεκούραση και διασκέδαση, αποφυγή κάθε τι συνηθισμένου και πάνω απ’ όλα, αλλαγή νοοτροπίας.

Δυστυχώς οι περισσότεροι, ίσως από κεκτημένη ταχύτητα, ίσως γιατί φοβούνται την όποια αλλαγή, μεταφέρουν στις διακοπές τα πάντα, από τα καθημερινά τους άγχη μέχρι μικροπράγματα καθημερινής χρήσης, τα αγαπημένα αντικείμενα των παιδιών, και κάθε τι που «βαπτίζεται» χρήσιμο κι απαραίτητο.
Έτσι οι διακοπές ξεκινάνε είτε με ένα επικίνδυνα βαρυφορτωμένο αυτοκίνητοπου καλείται να μετακινήσει όλο το «σπίτι» τους, είτε με άπειρες αποσκευές που σέρνονται σε λιμάνια κι αεροδρόμια. Αν προσπαθήσουν να αφήσουν κάτι πίσω αυτόματα πιστεύουν ότι η ζωή τους θα μετατραπεί σε κόλαση χωρίς αυτό.

Ξεχνάνε όμως πάντα να πάρουν μαζί τους το κέφι και την ξενοιασιά. Τα χειρότερα έρχονται όταν είναι πλέον στον τόπο των διακοπών κι αρχίζει ο προγραμματισμός του τι πρέπει να κάνουν. Ξυπνάνε πάλι με ξυπνητήρι, το ρολόι συνεχίζει να έχει την τιμητική του, το πρόγραμμα δεν «βγαίνει» κι ουσιαστικά απλά άλλαξαν τόπο, μετέφεραν εκεί τις ίδιες καθημερινές συνήθειες τους, χωρίς να μεταβάλλουν τον ρυθμό και τον τρόπο της ζωής τους.

Η τελμάτωση στην «ταχύτατη ακινησία» της καθημερινότητας έχει να κάνει με:
• το άγχος του σημερινού ανθρώπου ότι κάτι δεν θα προλάβει να κάνει, ότι ο χρόνος δεν πρέπει να μένει ανεκμετάλλευτος.
• το φόβο μπροστά στο άγνωστο, το καινούργιο, το διαφορετικό. Προτιμάνε την «μίζερη» ασφάλεια του γνωστού, της ρουτίνας.
• την άγνοια του πως να χαλαρώσουνε και να διασκεδάσουνε πραγματικά, γιατί αυτό δεν τους το έμαθαν ποτέ.
• την αποφυγή του να έρθουνε σε επαφή με τα συναισθήματά τους και τα πραγματικά «θέλω» τους.
• την αδυναμία να εμβαθύνουνε στην ουσία της ύπαρξης τους.
• τον εγκλωβισμό στα «πρέπει» και στα «είθισται», που τους εμφύσησαν οι «ανώτεροι» (κάθε μορφής) από αυτούς άνθρωποι.

Αποτέλεσμα αυτών είναι η επιπρόσθετη πίεση, η ανατροφοδότηση του άγχους κι η μη αποκομιδή ουσιαστικών ωφελημάτων από αυτή την εργασιακή ανάπαυλα. Με απλά λόγια, περισσότερη κούραση κυρίως ψυχική, με ένα πικρό αίσθημα ανικανοποίητου και μάταιου.

Τι πραγματικά κρύβεται στο να μην μπορούν κάποιοι να χαλαρώσουν; Η συνήθεια και η επανάληψη της καθημερινότητας τους παρέχει την ασφάλεια του γνωστού κι οικείου. Η παρατεταμένη ανάπαυλα και η χαλάρωση δίνει τη δυνατότητα σκέψης κι ενδοσκόπησης που μπορούν να οδηγήσουν στα «τρομακτικά» -για κάποιους- μονοπάτια της συνειδητότητας, φέρνοντας στο φως τις πραγματικές ανάγκες και «θέλω» που είχαν «καλυφθεί» και «ξεχαστεί» πίσω από τους ιλιγγιώδεις ρυθμούς του καθημερινού αγώνα της επιβίωσης.

Όσο κι αν αυτό τρομάζει μερικούς, ίσως αυτούς που δηλώνοντας «πολυάσχολοι» αρνούνται να κάνουν ανάπαυλα από την συνηθισμένη ζωή τους ή απλά μεταφέρουν κάπου αλλού την καθημερινότητά τους χωρίς ουσιαστική αλλαγή νοοτροπίας, είναι η μεγάλη ευκαιρία των διακοπών.

Η παρατεταμένη αδράνεια, η τεμπελιά, αν θέλετε, μας βοηθούν να οδεύσουμε σε επίπεδα φιλοσοφικής ενδοσκόπησης και μας ωθούν σε μεγαλύτερη επαφή με τα συναισθήματά μας. Είναι αυτό που πραγματικά χρειάζονται πολλοί, να κάνουν δηλαδή, ανασκόπηση της ζωής, σε όλους τους τομείς, και να επανασχεδιάζουν τη δράση τους αν θεωρήσουν ότι κάτι δεν πάει καλά.

Αν εμμένουν σε μια «νοσηρή ομοιόσταση», ίσως κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον να μην υπάρχει διέξοδος και δυνατότητα επανόδου στον κατάλληλο, γι’ αυτούς, δρόμο.

Οι διακοπές πρέπει να είναι:
• απομάκρυνση από την καθημερινότητα
• μείωση του στρες
• παρατήρηση των καταστάσεων από άλλη οπτική γωνία
• ανασκόπηση των προοπτικών σας
• ανάπτυξη νέων στρατηγικών αντιμετώπισης
• χαλάρωση, τεμπελιά κι αδράνεια
• αυξημένη επαφή με το πιο αγαπητό σας άτομο, εσάς (αυτό θα έπρεπε να είναι)
• χρόνος για πραγματική επαφή με την οικογένεια και τους φίλους
• ευκαιρία για σωματική άσκηση
• διασκέδαση
• ότι νομίζει ο καθένας καλύτερο γι’ αυτόν και του έχει λείψει.

Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο πρέπει να επιλέξετε κάτι που πραγματικά θα σας ξεκουράσει κι όχι να ακολουθήσετε τις επιταγές ενός περιοδικού life style πηγαίνοντας κάπου γιατί είναι «in».

Θυμηθείτε τι σας άρεσε και τι σας κούρασε σε προηγούμενες διακοπές. Οργανώστε τις εργασιακές ενέργειες που θα απαιτηθούν από εσάς όσο θα λείπετε ώστε να μην είστε υποχρεωμένοι για καθημερινή επικοινωνία με το γραφείο σας.

Επειδή έχει αποδειχθεί ότι χρειάζονται δύο με τρεις ημέρες για να μπορέσουμε να αποσυνδεθούμε από την βασανιστική καθημερινότητα, καλό θα είναι ο χρόνος των διακοπών να είναι μεγαλύτερος των δέκα ημερών.

Μη βάζετε το οποιοδήποτε πρόγραμμα και γίνετε ασυνεπείς με τον ίδιο τον εαυτό σας.

Όταν τα ζητήματα που σας απασχολούν θα είναι του τύπου: «να πάω τώρα για να πάρω καφέ ή να παίξω ρακέτες πρώτα;», «να σηκωθώ γιατί είναι έντεκα η ώρα και να πάω για μπάνιο ή να κοιμηθώ ένα δίωρο ακόμα;», τότε έχετε κατακτήσει την αλλαγή σκηνικού στη ζωή σας.

Τέλος, πάρτε μαζί σας όσο λιγότερα αντικείμενα από αυτά που χρησιμοποιείται στην καθημερινή σας ζωή. Μη ξεχάσετε όμως κι εσείς, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι που ξεκινούν για διακοπές, να πάρετε μαζί σας μια μικρή αλλά τόσο σημαντική λεπτομέρεια: το κέφι για ζωή.

Ας αποτελέσουν, λοιπόν, οι φετινές σας διακοπές μια αφορμή, μια αρχή για μια νέα θεώρηση των πραγμάτων, απαλλαγμένη από συνήθειες, καθήκοντα και «πρέπει».

Ένα διαφορετικό σενάριο της χαμηλής αυτοεκτίμησης

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι μία κατάσταση, από την οποία υποφέρουν αρκετοί άνθρωποι, αν όχι όλοι σε κάποιο βαθμό. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση γεννήθηκε εκεί πίσω στα παιδικά μας χρόνια κάτω από διάφορες συναισθηματικές μεταπτώσεις που βιώσαμε μετά από ανθρώπους που μας ώθησαν στην ντροπή. Μέσα από λόγια συνήθως υποτιμητικά ή εχθρικά το μυαλό μας δεν άντεχε όλο αυτό που άκουγε και επειδή δεν είχαμε τρόπο να αντιδράσουμε γεννήθηκε η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Έτσι κάποια πράγματα που μας συνεβαίνανε ή σκέψεις και συναισθήματα τα θάβαμε μέσα μας με μεγάλη επιτυχία.

Η γέννηση λοιπόν της χαμηλής αυτοεκτίμησης και ο ερχομός της στη ζωή μας, έρχεται μετά από συσσωρευμένη οργή η οποία δεν μπορεί να εκδηλωθεί. Η οργή αυτή δημιουργείται από την ντροπή, δηλαδή την πρώτη πτώση του εγώ μας. Ανάλογα δε, με την συχνότητα που ένας άνθρωπος βιώνει τέτοιες καταστάσεις πέφτει όλο και περισσότερο και νιώθει για τον εαυτό του μέσα από την ντροπή που έχει βιώσει, την ανικανότητα να έχει όλα όσα θα ήθελε να έχει ή να δημιουργήσει. 

Έτσι η χαμηλή αυτοεκτίμηση που έχει αρχίσει να «χτίζεται» αγκαλιάζει σφιχτά και την ζήλια. Η διάθεση για ζωή και δημιουργία αλλάζει εικόνα και γίνεται η ζήλια της παθητικής στάσης μέσα από το μεμψιμοιρώ και τον πεσιμισμό. Το άτομο αυτό αποκτά αυτοκαταστροφικές τάσεις και συνήθειες τις οποίες τις στρέφει προς τον ίδιο του τον εαυτό. 

 

Αποκτά μία ασπίδα προστασίας κάτω από ένα υλικό στάτους για να καλύπτει όλο αυτό το σενάριο φρίκης που βιώνει. Το φαγητό, το ωραίο ρούχο, τα υλικά αγαθά γίνονται το κάλυμμά του. Ενώ παράλληλα το άτομο αυτό αποκτά έναν επιθετικό χαρακτήρα που όμως τον παρουσιάζει με ευγένεια προς τους άλλους. 

 

Το άτομο αυτό βρίσκεται μέσα σε μία μορφή κόλασης και δεν γνωρίζει καν την ύπαρξή της, καθώς όλο αυτό το εχθρικό περίβλημα το έχει οικειοποιηθεί και νομίζει πως έτσι είναι η ζωή.

Ενώ παράλληλα δεν θέτει στόχους στον εαυτό του, παρά μόνο πολύ εύκολους. Τους μεγάλους στόχους τους αποφεύγει καθώς δεν έχει την υπομονή να περιμένει τα όποια αποτελέσματα.

 

 Γιατί η ανάγκη του για να βγει στην επιφάνεια ,τον κάνει να μην μπορεί να αντέξει άλλο «περίμενε» από την ζωή. Έτσι ή θα εκβιάζει για τυχόν αποτελέσματα ή θα απορρίπτει στόχους θεωρώντας ότι δεν είναι γι’ αυτόν.

 

Αυτός που έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση νιώθει και πιστεύει πως ότι και να ποθήσει εκείνος δεν θα το αποκτήσει, γιατί πολύ απλά δεν πιστεύει ότι αξίζει για να αποκτήσει.

 

Τα θέλω του συνήθως δεν τα στηρίζει σε κανέναν άλλον παρά μόνο στον υλικό τομέα που είναι άμεσα ορατός. Δεν θα δεθεί εύκολα συναισθηματικά με ανθρώπους, παρόλο που θα μοιάζει συναισθηματικός άνθρωπος. Όμως επειδή η ισοπέδωση που βίωσε στην παιδική του ηλικία ήταν αρκετή για να του φέρει το συναίσθημά του στα πατώματα, δεν επενδύει εύκολα στο συναίσθημα.

 

Είναι ως ένα σημείο δοτικοί, αλλά δεν επενδύουν καθόλου στο δικό τους συναίσθημα, αλλά περιμένουν πρώτα να δουν από τους άλλους όλα τους τα «χαρτιά». Και αφού τα δουν, πάλι δεν θα αφεθούν, θα κρατούν πάντα «μικρό καλάθι», για να μην πονέσουν ποτέ ξανά. Το συναίσθημά τους θα συνεχίσουν να το καλύπτουν με την τροφή και την ύλη γιατί μέσα από αυτό νιώθουν ασφαλείς. 

 

Ένα τέτοιο πλάσμα αν έχετε δίπλα σας, θέλει πολύ αγάπη και υπομονή για να του ενισχύσετε την πίστη στον εαυτό του. Να του βγάλετε από πάνω του τη «ρετσινιά» της ντροπής και της οργής.

 

Αν τώρα μέσα από αυτά που διαβάσατε είδατε σημεία κοινά με τον εαυτό σας, Το πρώτο που θα κάνετε είναι να διαβάσετε το κείμενο άλλη μία φορά, γιατί ενδέχεται να μην είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα. Αν μετά από την δεύτερη φορά νιώθετε ακόμη κοινά σημεία. Τότε ζητήστε την βοήθεια ενός ειδικού ή αν έχετε έναν άνθρωπο εμπιστοσύνης ζητήστε του να σας επισημάνει τα σημεία αυτά. Αν εκείνος έχει δει την ντροπή σας, αν έχει δει τη ζήλια σας κλπ.

 

Αφού όλο αυτό αποκτήθηκε εκεί πίσω στην παιδική σας ηλικία, να θυμάστε ότι δεν είναι δικό σας, αλλά επίκτητο. Αφού είναι επίκτητο σημαίνει ότι μπορεί να αλλάξει. Πώς ? Ενισχύστε την πίστη στον εαυτό σας. Θυμίστε στον εαυτό σας ότι όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη. 

 

Αναγνωρίστε τα λάθη σας και αναζητήστε που και με ποιο τρόπο σας βοήθησαν να γίνεται καλύτεροι. 

 

Αν νιώσατε ντροπή στην παιδική σας ηλικία, μπορείτε να αγκαλιάσετε το εσωτερικό σας παιδί λέγοντάς του ότι δεν έχει για τίποτε να φοβάται πια.

 

Μπορείτε παράλληλα να ακολουθήσετε όλα τα βήματα από το 2^ο και 3^ομυστικό πέρασμα, με ένα τετράδιο για βοηθό και να αρχίσετε να δουλεύεται υπέρ σας όλες τις ερωτήσεις. Με αυτόν τον τρόπο θα αρχίσετε να αδειάζετε από όλα όσα σας βαραίνουν και σιγά σιγά θα έρθει η ίαση σας.

 

Έτσι η τόσο εχθρική αυτή μορφή της χαμηλής αυτοεκτίμησης θα αρχίσει να μαλακώνει και η ελευθερία θα έρθει στη ζωή σας.

Ναρκωτικά: Τα αγόρια ή τα κορίτσια κινδυνεύουν περισσότερο;

1.Τι εννοούμε όταν λέμε ότι τα ναρκωτικά μπορούν να επηρεάσουν την ψυχική μας ζωή (τα συναισθήματα, τη συμπεριφορά και την αντίληψη);
Όλα τα ναρκωτικά επιδρούν στον εγκέφαλο επηρεάζοντας έτσι την ψυχική μας ζωή, δηλαδή τα συναισθήματα, τις σκέψεις και την αντίληψή μας. Όταν ένα άτομο είναι υπό την επήρεια κάποιου ναρκωτικού, περνά σε μια διαφορετική και ασυνήθιστη συνειδησιακή κατάσταση, καθώς όσα βλέπει, σκέφτεται και αισθάνεται είναι νέα και άγνωστα. Τα πάντα μπορεί να μοιάζουν πρωτόγνωρα, με πιο χτυπητά χρώματα, πιο σκοτεινά, πιο χαρούμενα, πιο λυπημένα, πιο έντονα ή απλώς άγνωστα και τρομακτικά. (Ουσίες και Εγκέφαλος)

2. Γιατί τα ναρκωτικά είναι επικίνδυνα;
Όλα τα ναρκωτικά έχουν αρνητικές επιπτώσεις και στο σώμα και στην ψυχή. Κατά συνέπεια, κάθε χρήση (ακόμη και για δοκιμή) είναι επικίνδυνη για την υγεία. Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους των ναρκωτικών είναι ότι μπορεί να εξαρτηθείς από αυτά.

3. Η επίδραση της ουσίας αυξάνεται ανάλογα με την ποσότητα;
ΝΑΙ. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η μεγαλύτερη δόση θα σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα. Αν, π.χ., κάποιος έρχεται σε κατάσταση ευθυμίας με δύο ποτήρια μπύρα, αυτό δε σημαίνει πως αν πιει πέντε αντί για δύο θα νιώσει ακόμη μεγαλύτερη ευθυμία. Το πιθανότερο είναι να νιώσει τάση για εμετό. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες ουσίες.

4. Τα ναρκωτικά έχουν το ίδιο αποτέλεσμα για όλους;
ΟΧΙ. Υπάρχουν πολύ μεγάλες διαφορές στον τρόπο που επιδρούν τα ναρκωτικά. Το κατά πόσο θα σε κάνουν να αισθανθείς ευφορία ή όχι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, π.χ. από τον τρόπο χρήσης, από τη διάθεσή σου, από τους γύρω σου, από τη φυσική σου κατάσταση και από το πώς αισθανόσουν πριν τη χρήση.
Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες είναι οι προσδοκίες που έχεις. Παράδειγμα: αν κάποιος ρίξει ένα ναρκωτικό στο ποτό σου χωρίς να το ξέρεις, τότε το πιθανότερο είναι να αισθανθείς μόνο αδιαθεσία. Αν, όμως, περιμένεις ότι το ναρκωτικό θα σε κάνει να αισθανθείς θαυμάσια και θα αυξήσει τις ικανότητές σου, τότε προφανώς θα επικεντρωθείς μόνο σε αυτά που περιμένεις και θα αγνοήσεις την αδιαθεσία ή τα άσχημα συναισθήματα.

5. Τα ναρκωτικά είναι περισσότερο επικίνδυνα για τα κορίτσια παρά για τα αγόρια;
ΝΑΙ. Οι νέοι γενικά κινδυνεύουν περισσότερο γιατί το σώμα και η ψυχή τους ακόμη διαμορφώνονται και, κατά συνέπεια, είναι πιο ευαίσθητοι. Τα κορίτσια ενδέχεται να επηρεαστούν περισσότερο λόγω των σωματικών τους διαφορών (συνήθως έχουν μικρότερο σωματικό βάρος και μικρότερη περιεκτικότητα νερού στο σώμα τους από τα αγόρια) και να αισθανθούν πιο έντονα τις αρνητικές συνέπειες των ναρκωτικών.

6. Τα ναρκωτικά χρησιμοποιούνται και σαν φάρμακα για τη θεραπεία ασθενειών;
ΝΑΙ. Πολλά ναρκωτικά χρησιμοποιούνταν ή χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα για θεραπευτικούς σκοπούς. Λόγω των ισχυρών και επικίνδυνων παρενεργειών τους, οι γιατροί τα χρησιμοποιούν σε αυστηρά συγκεκριμένες περιπτώσεις και με μεγάλη προσοχή.

7. Υπάρχουν ναρκωτικά που δεν προκαλούν εξάρτηση;
ΟΧΙ. Δεν υπάρχουν ναρκωτικά που δεν προκαλούν εξάρτηση. Ο κίνδυνος της εξάρτησης είναι κάτι δεδομένο για όλες τις ουσίες, ανεξάρτητα αν πρόκειται για αλκοόλ, έκσταση ή ηρωίνη. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος όταν η ουσία καπνίζεται, εισπνέεται ή λαμβάνεται ενδοφλέβια, επειδή η επίδρασή της στο σώμα γίνεται αισθητή πολύ γρήγορα και πολύ έντονα. Καθώς όμως η επίδραση αυτή δεν διαρκεί πολύ, ο χρήστης ίσως θελήσει να ξανακάνει χρήση αμέσως μετά χάνοντας, έτσι, εύκολα τον έλεγχο.

8. Γιατί οι νέοι δοκιμάζουν τα ναρκωτικά;
Για πολλούς λόγους. Ένας πιθανός λόγος είναι η περιέργεια, ένας άλλος η τάση να δοκιμάσουμε τα όριά μας και να «παίξουμε με τη φωτιά». Μπορεί να υπάρχουν και «βαθύτεροι» λόγοι, π.χ. να νομίζει κάποιος ότι με τα ναρκωτικά θα ξεχάσει τα προβλήματά του ή θα αποκτήσει περισσότερο θάρρος και αυτοπεποίθηση.

9. Θα αρέσω περισσότερο στους άλλους αν κάνω χρήση ναρκωτικών;
ΟΧΙ. Ο ριψοκίνδυνος άνθρωπος συχνά προκαλεί τον αρχικό θαυμασμό των άλλων και ίσως να κερδίσει και τη συμπάθειά τους για ένα διάστημα. Μακροπρόθεσμα, όμως, οι άνθρωποι που κερδίζουν την προτίμηση και την αγάπη των άλλων, είναι αυτοί που παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους κι αυτό μάλλον δεν είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων που κάνουν χρήση ναρκωτικών.

Βάλε στη μέρα σου 10 με τόνο

Η κάθε μας μέρα είναι μοναδική. Μπορεί να μοιάζουν κάποια πράγματα ότι επαναλαμβάνονται, αλλά δεν είναι ακριβώς τα ίδια.

Εμείς αλλάζουμε και όλα γύρω μας αλλάζουν.

Όμως κάθε μέρα είμαστε πιο κουρασμένοι από τη χθεσινή. Κάθε μας μέρα προσθέτουμε όλο το βάρος της προηγούμενης. Έτσι έχει έρθει στη ζωή μας η φθορά και η κόπωση.

Κόπωση συναισθηματική, ψυχική και σωματική.

Αυτή η κόπωση μας μειώνει την διάθεση, μας μειώνει την υπομονή, μας μειώνει τις σωματικές μας δεξιότητες και τελικά μας αλλοιώνει εντελώς.

Νιώθουμε κάποιες φορές σαν για κάποια πράγματα σαν να κάνουμε «μία τρύπα στο νερό», δηλαδή ότι εμείς ενώ κοπιάζουμε, ενώ βάζουμε όλες μας τις δυνάμεις, βάζουμε και όση θετική σκέψη μπορούμε και τελικά το αποτέλεσμα είναι εντελώς αντίθετο.

Έτσι μαζί με την κόπωση έρχεται και η απογοήτευση να κάνει την παρουσία της στη ζωή μας.

Νιώθουμε ότι υπάρχει κάτι, που δεν μας θέλει να είμαστε σε ισορροπία και ψάχνουμε να βρούμε τι είναι αυτό.

Ας αρχίσουμε λοιπόν μία διαδρομή, πάνω κάτω σαν αυτή που είχαμε στο σχολείο και να βάλουμε στην απλή μας καθημερινότητα έναν βαθμολογικό πίνακα. Όχι για να αναζητούμε ντε και καλά το άριστα, αλλά για να αρχίσουμε εμείς να νιώθουμε καλύτερα. Αλλά κυρίως να ξέρουμε όλα τα γιατί μας.

Η καθημερινή μας φροντίδα στην απλή μας καθημερινότητα από μας για μας, θα γίνει ένας υπέροχος σύντροφος δάσκαλος και οδηγός για να φτάσουμε μια μέρα στο απόλυτο απλό είμαι.
Γιατί τελικά η απλότητα είναι αυτή που μας χρειάζεται.

Τι θέλουμε να ζήσουμε στη σημερινή μας μέρα ? Ηρεμία, αρμονία, αγάπη, ισορροπία ? Ο καθένας έχει τους δικούς του στόχους για την δική του σημερινή μέρα.

Ηρεμία λοιπόν το πρώτο «μάθημα» της ημέρας μας. Ας αναζητήσουμε τους τρόπους που θα την έχουμε μέσα στη μέρα μας. Με ηρεμία λοιπόν θα κάνω όλα όσα κάνω. Με ηρεμία θα αντιμετωπίσω τους άλλους ανθρώπους δίπλα μου. Όταν νιώσω θυμό ή κάνω μία σκέψη η οποία είναι αντίθετη με την ηρεμία, θα τα καταγράψω σε ένα τετράδιο και με ηρεμία εκεί το μεσημέρι στην χαλάρωσή μου θα αναζητήσω γιατί θύμωσα ή γιατί έκανα αυτή την σκέψη. Η μορφή συνεργασίας με τον εαυτό μου θα αρχίσει να μου δίνει και να μου δείχνει εικόνες και φυσικά τρόπους να χειριστώ την επόμενη φορά κάτι παρόμοιο.

Τι θέλω εγώ από τη μέρα μου ? Θέλω να έχω καλό λόγο για όλους, θέλω να προσπαθήσω να μην κρίνω, να μην αξιολογήσω, να είμαι όσο πιο πολύ μπορώ ένας άνθρωπος γεμάτος από ουσιαστική αγάπη.

Έτσι παρατηρώ τον εαυτό μου αν κρίνει, αν αξιολογεί, αν κατατάσσει.

Όλα όσα μου συμβαίνουν μέσα στη μέρα μου τα κρατώ σε ένα τετράδιο.

Στο τέλος της μέρας αναζητώ αν η μέρα μου ήταν αυτή που θα ήθελα να είναι. Όχι από αυτά που ήρθαν προς εμένα, αλλά από τη δική μου συμπεριφορά προς αυτά.


Ψάχνω να βρω που υποκρίθηκα, που είπα ψέματα, ποιον ή τι έκρινα, τι αρνητικές σκέψεις έκανα είτε για ανθρώπους είτε για καταστάσεις.

Έτσι θα έχω μπροστά μου αυτόματα σε ποιους τομείς μέσα από την δική μου συμπεριφορά, φέρομαι αντίθετα από την ηρεμία, από την αρμονία και από την αγάπη. Γιατί όλο το τοπίο του υποκρίθηκα, του ψέματα και του κριτική, είναι ένα τοπίο το οποίο θα το βιώσω τελικά στο μέλλον μου.

Γιατί η δική μου συμπεριφορά είναι αυτή που έρχεται μπροστά μου από την ίδια μου τη ζωή, με συνθήκες που τις έχω εγώ δημιουργήσει.

Αφού λοιπόν ανακαλύψω την υποκριτική μου, τα ψέματά μου και την κριτική μου τη σημερινή, ζητάω συγνώμη από τον εαυτό μου και από όσους εμπλέκονται σε όλο αυτό. Δηλαδή τον σύντροφο, τα παιδιά μου, έναν φίλο κλπ.

Με αυτόν τον τρόπο δημιουργώ δύο καλά. Το ένα είναι ότι μηδενίζω όλα τα αρνητικά της μέρας μου και δεύτερον δεν γίνομαι συλλέκτης άσχημων καταστάσεων.

Έτσι το μέλλον μου θα αρχίσει να δημιουργείται μέσα από την δική μου αναγνώριση. Όμως κι εγώ θα έχω μία καλύτερη συμπεριφορά στο αύριο μου, αφού σε λίγο καιρό θα φτάσω να είμαι καλύτερος και να είναι η μέρα μου γεμάτη από τις ευλογίες.

Όσο περπατώ αυτό το μονοπάτι, θα μου είναι και πιο εύκολο να αναγνωρίσω τι έχω «φυλαγμένο» στο ντουλάπι του υποσυνείδητού μου και να δω τι, πώς και πότε φέρθηκα στο παρελθόν με οδηγό την αδικία, από μένα για μένα και από μένα για τους άλλους.

Θα είναι πιο εύκολο να αναγνωρίσω πια την υποκριτική μου και τα ψέματά μου και τότε θα αρχίσω να ζητώ συγνώμη και από το παρελθόν μου. Τότε θα έχω καταλάβει ακριβώς τον ρόλο της Μετάνοιας.

Τότε ναι θα ζήσω την απόλυτη ειρήνη μέσα μου και την απόλυτη ελευθερία.

Και τότε η κάθε μέρα θα είναι γεμάτη από αγάπη, από αρώματα της άνοιξης και η βαρυχειμωνιά θα φύγει για πάντα από τη ζωή μου.

Νιώθω άδειος…

Είναι ένα συναίσθημα που δύσκολα μπορεί κάποιος να εξηγήσει και που προσκολλάται με μεγάλη δύναμη στην ψυχή μας. Το άτομο αισθάνεται κενό εσωτερικά, σαν να αδειάζει η ψυχή του από θετικά συναισθήματα και πιστεύει ότι η ύπαρξή του δεν έχει κανένα νόημα. Η αίσθηση του κενού ταρακουνά την συναισθηματική αρχιτεκτονική μας, φέρνει στην επιφάνεια τις πληγές μας και αν δε θεραπευτεί έγκαιρα, μπορεί να βλάψει και την ζωτική ύπαρξη μας.

Υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να γεμίσουν το κενό με την αγάπη, το φαγητό, το αλκοόλ, με μια γεμάτη ατζέντα φίλων, γνωστών και άλλων κοινωνικών γνωριμιών, αφιερώνοντας περισσότερο χρόνο για χόμπι ή στο γυμναστήριο. Προσπαθούν με κάθε δυνατό τρόπο να αισθάνονται καλά, να μην σκέφτονται και να μην θυμούνται ο,τι τους πονάει. Αν έπρεπε να διαλέξω μια λέξη για να χαρακτηρίσω το αίσθημα του Κενού η καταλληλότερη θα ήταν πως είναι αφόρητο. Το αίσθημα του κενού είναι αφόρητο, γιατί στην ουσία του είναι ακατανόητο αφού μας θυμίζει διαρκώς μια ανάγκη που δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια. Είναι ένα δύσκολο συναίσθημα στο να εξηγηθεί και στο να κατανοηθεί.

Όταν ένα άτομο αισθάνεται κενό μοιάζει σαν να κατακλύζεται από μια σειρά αρνητικών συναισθημάτων σε τέτοιο μεγάλο βαθμό που το οδηγεί στον εκμηδενισμό κάθε θετικού συναισθήματος ή θετικής σκέψης. Η αποθάρρυνση, η απογοήτευση, η δυσαρέσκεια, το άγχος, η ανία ή λύπη για τον εαυτό μας είναι τα κύρια αρνητικά συναισθήματα που μας παγιδεύουν στο κενό. Η καταπολέμηση αυτού του κενού δεν είναι κάτι εύκολο. Το άτομο νιώθει παγιδευμένο στα νύχια του Κενού και βυθίζεται διαρκώς σε μια θάλασσα από αμφιβολίες και ανασφάλειες. Κάποιοι βρίσκουν την δύναμη να αντισταθούν και να πάρουν τα ηνία της κατάστασης στα χέρια τους.

Το πιο βασικό όπλο για την καταπολέμηση της αίσθησης του Κενού είναι η γνώση και η αποδοχή του εαυτούς μας. Θα πρέπει το άτομο να βουτήξει βαθιά μέσα στην ψυχή του και να εντοπίσει τους παράγοντες που προκαλούν αυτή τη συσσώρευση αρνητικών συναισθημάτων. Η εξωτερίκευση των συναισθημάτων μας και το να μιλήσουμε ανοιχτά για ο,τι μας βασανίζει είναι συνήθως ένας καλός τρόπος για να αρχίσουμε να θεραπεύουμε τις πληγές μας. Η αναζήτηση βοήθειας από κάποιον ειδικό θα βοηθήσει περαιτέρω στην αποκατάσταση της ψυχικής μας υγείας. Ζητώντας βοήθεια δεν σημαίνει ότι είμαστε αδύναμοι, αλλά ότι έχουμε την ικανότητα να συνειδητοποιήσουμε ότι χρειαζόμαστε κάποιον να ασχοληθεί με το πρόβλημά μας.

Δείτε γύρω σας και ξεχωρίστε αυτούς και αυτά που αξίζουν στην ζωή σας. Αποδεχθείτε την πραγματικότητα όπως είναι. Εστιάστε σε αυτό που σας κάνει να νιώθετε καλά, συγκεντρώστε τις δυνάμεις σας και προσπαθήστε να μην αφήσετε να σας κυριεύσουν οι αδυναμίες σας. Καταλάβετε πως η τελειότητα δεν υπάρχει και ότι ο καθένας μας είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος.

Όταν μένουμε μόνοι για πολύ καιρό, γεμίζουμε τον κενό χώρο με φαντάσματα.
- Guy de Maupassant

Μην κυνηγάς μια σχέση που έχει πια τελειώσει…

Ο χωρισμός είναι δύσκολη υπόθεση.

Είναι τελεία. Είναι διαγραφή. Είναι τέλος.

Κι όπως και κάθε τέλος, χρειάζεται το χρόνο του για να συνηθίσει κανείς στην καινούρια τάξη πραγμάτων.

Χρόνο για να ξεμάθει όσα για καιρό ήταν η καθημερινότητα του.
Το πρόσωπο του άλλου, οι συνήθειες του.
Αλλαγές που άλλοτε επιλέγονται κι άλλοτε απλά συμβιβάζονται.

Γιατί δε θέλουν όλοι οι άνθρωποι να χωρίσουν.

Και στους δύο ενός ζευγαριού, αρκεί να το πάρει απόφαση ο ένας.

Κι ο άλλος; Εκείνος που δε θέλησε ποτέ να χωρίσει; Τι κάνει τότε αυτός;

Άτιμο πράγμα ο έρωτας χωρίς ανταπόκριση. Απόρριψη και πόνος. Και μοναξιά που δεν επιλέχθηκε. Μόνο επιβλήθηκε.

Ο άνθρωπος που χωρίζει χωρίς να του τελειώσει ο έρωτας, ζει έναν εφιάλτη.

Ένα ατέλειωτο κατηγορώ, πρώτα του εαυτού του κι ύστερα όλων των άλλων.
Και ταυτόχρονα μια άρνηση της πραγματικότητας. Ένας αγώνας διεκδίκησης του αντικειμένου του πόθου του.

Μα εκείνο έχει φύγει.

Κανείς δε θα μάθει ποτέ τον ακριβή λόγο της φυγής. Έτσι είναι, άλλωστε, οι σχέσεις των ανθρώπων. Φθαρτές και αβέβαιες.

Κι όταν γίνονται αδιέξοδες, όταν πια δεν παλεύονται, απλά τελειώνουν.

Για κάποιους απλά…Για άλλους ζόρικα… Τρομερά ζόρικα.

Εκείνος που ερωτεύτηκε κι έμεινε μόνος περνάει δύσκολα.

Γατζώνεται σε ένα αίσθημα που είναι πια μονόπλευρο και πολεμά με νύχια και με δόντια γι?αυτό που είχε.

Πληγωμένος εγωισμός; Ανυπόκριτο συναίσθημα; Συνήθεια;

Κανείς δεν ξέρει. Κανείς δεν μπορεί να μπει τόσο βαθιά στην ψυχή του για να καταλάβει τι του συμβαίνει και διεκδικεί αυτό που μέχρι χθες είχε στα αζήτητα κι ας ήταν δικό του.

Ίσως να φταίει το ότι οι άνθρωποι εκτιμούν κάτι αν το χάσουν.

Ή που ξυπνούν μέσα τους όλα τα κυριαρχικά ένστικτα.

Και τρέχουν από πίσω. Παρακαλούν, παλεύουν. Με θεμιτά κι αθέμιτα μέσα. Με όποιον τρόπο μπορούν και δεν μπορούν.
Ζητούν να τους επιστραφεί αυτό που είχαν και δεν εκτίμησαν αρκετά.

Αυτό που τώρα θέλουν πίσω.

Μα για πόσο;
Για πάντα ή μόνο για σήμερα;

Άβυσσος η καρδιά των ανθρώπων. Ποτέ δεν ξέρεις που σταματά ο έρωτας και ξεκινά ο εγωισμός. Που σταματά η αγάπη για συνύπαρξη και ξεκινά το πάθος για επικράτηση. Για κυριαρχία.
Ο κάθε άνθρωπος ανήκει στον εαυτό του. Και τα αισθήματα του είναι υπόθεση καθαρά προσωπική.

Κι όταν αυτά τελειώσουν, πέφτουν οι τίτλοι. Φινάλε.

Κανείς δεν πρέπει να αναλώνεται να κυνηγά κάτι που έληξε. Δεν του αξίζουν τα παρακάλια.

Ας σκεφτεί μόνο τι έφταιξε κι έφτασαν ως εδώ δυο άνθρωποι που κάποτε ερωτεύτηκαν και θέλησαν να είναι μαζί…

Ας σκεφτεί κι ας καταλάβει…
Μόνος κι απερίσπαστος.

Κι όταν χωρίς εγωισμούς βρει την αιτία, θα ξέρει τι να κάνει παρακάτω. Και κυρίως τι να αποφύγει να κάνει στο μέλλον.

Σχολείο η ζωή. Σχολείο και οι σχέσεις.

Κι οι άνθρωποι σχολιαρούδια στα θρανία.

Να καρδιοχτυπούν, να προβληματίζονται, να λαθαίνουν, να μαθαίνουν…
Και το κεφάλαιο χωρισμός δεν μπορεί κανείς να το αποφύγει.

Ήταν, βλέπετε, πάντα στη διδακτέα ύλη.

Καταχωρημένο στα sos…

Να θυμάστε πως ποτέ δε περπατάτε μονάχοι.

Οι προσδοκίες κι οι πεποιθήσεις είναι ένα φίλτρο μέσα στο καλειδοσκόπιο απ’ το οποίο ο άνθρωπος παρατηρεί την καθημερινή του ζωή.

Διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και δεν επιτρέπουν να αποκτήσει μια πανοραμική θέα που θα του δώσει την ευκαιρία να δει όλες τις διαθέσιμες λύσεις στα προβλήματα του.

Η πολιτική κι η οικονομία έχουν παγιδευτεί στη λογική των δικών τους προσδοκιών και πεποιθήσεων και κατέληξαν στείρες.

Έτσι δεν είναι πλέον ικανές να γεννήσουν το νέο, να δημιουργήσουν κάτι διαφορετικό και διαρκώς αναλώνονται σε μια ατέρμονη προσπάθεια που δεν οδηγεί πουθενά, για την ακρίβεια τους γυρνά συνεχώς στο ίδιο σημείο , στο σημείο μηδέν.

Ο άνθρωπος που έρχεται αντιμέτωπος με ένα πρόβλημα πρέπει να χρησιμοποιήσει δημιουργική φαντασία, να ανυψωθεί απ’ το μήκος και το πλάτος χρησιμοποιώντας τη τρίτη διάσταση, το ύψος.

Να δει από ψηλά αλλά όχι μόνο, να λάβει υπόψη του και την τέταρτη διάσταση, τον χρόνο , να αφεθεί και να οραματιστεί το μέλλον.

Ακόμη και τότε όμως είναι ωφέλιμο να μην περιοριστεί σε όλα αυτά γιατί ο Νους του ανθρώπου είναι απεριόριστος κι οι τέσσερις διαστάσεις δεν είναι αρκετές ώστε να τον κρατήσουν δέσμιο.

Οι προσδοκίες κι οι πεποιθήσεις μας όμως γίνονται βαρίδια που μας κρατούν σε πτήσεις χαμηλές ενώ για να μπορέσουμε να «δούμε» πρέπει να από-γειωθούμε γιατί στ’ αλήθεια οι περισσότεροι είμαστε γειωμένοι επειδή αποδεχθήκαμε την οπτική που μας δώσανε, βλέπουμε μέσα απ’ τα μάτια και το μυαλό των άλλων υιοθετώντας τις δικές τους προσδοκίες και πεποιθήσεις για τον κόσμο, έχουμε μπει στη δική τους γυάλα και κολυμπάμε σε ένα φτωχό περιορισμένο ενυδρείο ενώ δίπλα μας απλώνεται ένας απέραντος ανεξερεύνητος ωκεανός.

Απομακρυνθείτε απ’ τα ερείπια όλων αυτών των αποτυχημένων επικυρίαρχων που δεν έχουν ούτε όραμα ούτε φαντασία γιατί θα σας παρασύρουν στον δικό τους μολυσμένο βυθό.

Αφήστε τις «αυθεντίες» της πολιτικής και της οικονομίας στο σαπισμένο τους ναυάγιο εκεί που τους παρέσυραν συμφέροντα κι αριθμοί.

Σπάστε τις παλιές πεποιθήσεις πριν γίνουν άγκυρα βαριά και δε σας αφήσουν να ανοίξετε πανιά.

Διώξτε απ’ το βλέμμα σας το νέφος της ύλης και δείτε το μέλλον καθαρά.

Ένα πρόβλημα για να λυθεί χρειάζεται πάντα πολυδιάστατη οπτική γιατί η λύση του μπορεί να μη βρίσκεται στα συνηθισμένα, αλλά οι πεποιθήσεις σας θολώνουν το μυαλό.

Αναγεννηθείτε και εξετάστε το εκ νέου με άλλη ματιά, σαν να το βλέπετε για πρώτη φορά δίχως προσδοκίες δίχως πρότερη γνώση δίχως συμφέροντα προσωπικά.

Αποστασιοποιηθείτε απ’ την κατάσταση που έχετε περιέλθει έστω για λίγο , όσο χρειασθεί να μελετήσετε το ζήτημα που σας απασχολεί.

Τα συναισθήματα δε θα σας βοηθήσουν, χρειάζεται «ψυχρή» οπτική για να μπορέσουν να αξιοποιηθούν όλοι οι διαθέσιμοι πόροι και να λειτουργήσει η ενόραση που θα σας προσφέρει τη λύση απλά κι απρόσμενα μέσα από μια γαλήνια ενατένιση καθώς συλλογίζεστε αυτό που σας απασχολεί.

Μην επαφίεστε σε οικονομολόγους και πολιτικούς και μην επενδύετε στη λογική τους, χαράξτε το δικό σας δρόμο και βαδίστε σ’ αυτόν.

Οι πολιτικοί που οδηγούσαν τα πλήθη έχουν πεθάνει προ πολλού , τώρα είναι η εποχή που ο άνθρωπος πρέπει να δοκιμάσει τις δικές του δυνάμεις να βασιστεί στο δημιουργικό του πνεύμα και να ορθώσει το δικό του ανάστημα μακριά από αποτυχημένες πρακτικές του παρελθόντος, πέρα από σειρήνες που τραγουδούν μελωδίες παλιές.

Μελοποιήστε το δικό σας τραγούδι και τραγουδήστε το στο δικό σας σκοπό.

Σπάστε τα δεσμά που σας θέλουν σκλάβους κι αυτοί που χρειάζεσθε θα εμφανιστούν γιατί στη ζωή έλκουμε πάντα αυτό που δονείται όμοια με το δικό μας εσωτερικό ρυθμό.

Όσοι είμαστε φυλακισμένοι θα έλκουμε είτε δέσμιους είτε δεσμοφύλακες και ποτέ σωτήρες κι απελευθερωτές.

Απλώστε το χέρι σας σε μια νέα ζωή και τότε θα νιώσετε τη ζεστασιά από μια άλλη παλάμη που σας στηρίζει γερά.

Να θυμάστε πως ποτέ δε περπατάτε μονάχοι.

Ο,τι όμως ο άνθρωπος προσωρινά δε δύναται να φανταστεί δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει απλώς ακόμη δεν είναι σε θέση να συλλάβει την ιδέα αυτή.

Υπάρχει ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο που η γοητεία του απ’ τη μια μας έλκει να το εξερευνήσουμε αλλά απ’ την άλλη, το τεράστιο κι απύθμενο όφελος του συνήθως μας αφήνει αδιάφορους ως προς την προέλευση του αρκεί να είμαστε σε θέση να απολαύσουμε αυτά που μας προσφέρει και μόνο η αποστέρηση τους μας παρακινεί να εξιχνιάσουμε το μυστήριο.

Συζητάμε για τη θεωρία των πιθανοτήτων η οποία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου και το βαθμό της ελευθερίας της. 

Σύμφωνα με την υπόθεση που κάνουμε σε τούτο το σημείο κάθε ανθρώπινη ενέργεια-επιλογή είναι προβλέψιμη αναμενόμενη κι ήδη δομημένη.

Το εύρος των πιθανών σεναρίων είναι απεριόριστο αλλά προδιαγεγραμμένο έτσι ώστε να καθιστούν την «απόλυτη» ελευθερία περιορισμένη. 

Επιπρόσθετα το πιθανό σενάριο που είναι ικανός να συλλάβει ο νους κάθε ανθρώπου είναι ήδη πραγματοποιημένο ως εν δυνάμει προϊόν σκέψης, ήδη υλοποιημένο κι η εμφάνιση του στο παχυλό επίπεδο της ύλης που βρισκόμαστε εξαρτάται απ’ την δύναμη της επιθυμίας-βούλησης αυτού του ανθρώπου.

Αυτό που δε θα επιλεγεί θα παραμείνει σε μια άχρονη αναμονή κάτι που κοινώς θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε ως «χαμένη ευκαιρία».

Στον αντίποδα αυτού του μη επιλεγμένου σεναρίου επιλέγεται πάντα κάποιο άλλο για ποικίλους προσωπικούς λόγους, που έχουν εκτενώς αναλυθεί στα δυο προηγούμενα βιβλία αυτής της σειράς, το οποίο με ένα εντελώς φυσικό τρόπο εμφανίζεται στη καθημερινότητα μας. 

Έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «θαύματα» εκείνα τα εν αναμονή σενάρια που ποτέ δεν πιστέψαμε ότι υπήρξαν κι όμως υπάρχουν εξ αρχής εν αναμονή.

Ο διαθέσιμος αριθμός σεναρίων-επιλογών για κάθε άνθρωπο είναι σε συνάρτηση και σε απόλυτη σχέση με τις εξής συνθήκες: τη δύναμη της δημιουργικής νοερής εικονοποίησης ή πιο απλά φαντασίας που διαθέτει , με το εύρος της συνειδητότητας του και με το είδος των πεποιθήσεων που ενίοτε περιορίζουν αλλά και με τρόπο λανθάνων κατευθύνουν τον δημιουργικό οραματισμό.

Απ’ τον απέραντο ωκεανό των πιθανοτήτων κάθε άνθρωπος θα καταστεί ικανός να αλιεύσει αυτό που του αναλογεί σύμφωνα με τις πιο πάνω συνθήκες. 

Παρ’ όλα αυτά οι εν δυνάμει περιπτώσεις που είτε δεν εικονοποιήθηκαν είτε δεν επιλέγησαν είναι αναρίθμητες πλην όμως ανενεργές αλλά πάντοτε διαθέσιμες να διεγερθούν απ’ το κύμα της ανθρώπινης σκέψης που θα συντονισθεί μαζί τους.

Αυτή η απεριόριστη ελευθερία των επιλογών έχει εκ φυσικού της μόνο έναν περιορισμό: το γεγονός ότι κάθε τι που ο ανθρώπινος νους μπορεί να φανταστεί δεν είναι νέο ή αυτοδημιούργητο αλλά ήδη γεννημένο και τίποτε πέραν αυτών δε θα γεννηθεί εκ νέου παρά μόνο θα αφυπνιστεί και θα εγερθεί απ’ το άχρονο λήθαργο του.

Αυτή όμως η προαναφερθείσα ελευθερία επιλογών και βούλησης έχει πολλούς επίκτητους περιορισμούς τους οποίους θέτει ο άνθρωπος λόγω των ελλειπτικών συνθηκών που διαθέτει αλλά και των εσφαλμένων εμμονών που δε του επιτρέπουν να διευρύνει τους ορίζοντες του νου.

Από μόνος του αποτυγχάνει να συντονιστεί με τις αμέτρητες ευκαιρίες επειδή δεν είναι σε θέση να πιστέψει ότι είναι ήδη υπαρκτές. Ο άνθρωπος εν ολίγοις δεν δημιουργεί παρά μόνο υλοποιεί όλα όσα ο παγκόσμιος νους έχει ήδη δημιουργήσει κι απ’ αυτά μόνο όσα μπορεί να φανταστεί και να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν ή όσα η σκέψη του καλεί.

Η διεύρυνση της δημιουργικής φαντασίας αλλά και της συνειδητότητας σε συνδυασμό με την αναδιαμόρφωση των πεποιθήσεων είναι τα κλειδιά που ανοίγουν τη κάμαρα όλων των θησαυρών.

Ο,τι ο ανθρώπινος νους μπορεί να φανταστεί σημαίνει ότι ήδη υπάρχει κι από κει και πέρα εναπόκειται σε άλλες διαθέσιμες δυνάμεις, που έχουμε αναλύσει και περιγράψει, η δυνατότητα εμφάνισης των στον τρισδιάστατο κόσμο. 

Ο,τι όμως ο άνθρωπος προσωρινά δε δύναται να φανταστεί δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει απλώς ακόμη δεν είναι σε θέση να συλλάβει την ιδέα αυτή.

Το πιο απίθανο, το πλέον ασύλληπτο γεγονός είναι πιθανό και δημιουργημένο και κατά καιρούς αυτό έχει συντονιστεί με ανθρώπινες διάνοιες κι υλοποιήθηκε στη καθημερινότητα μας ως μια νέα εφεύρεση.

Όσο απεριόριστη φαντάζει η ελευθερία τόσο διευρυμένα είναι και τα όρια της πλην όμως τελικά προκαθορισμένα πολύ πριν εμφανιστεί ο άνθρωπος στην ύλη.

Ο Συμπαντικός Νόμος της Σκέψης

Καθημερινά όλοι οι άνθρωποι , πλην ελαχίστων περιπτώσεων όπως θα δούμε παρακάτω, αφήνουμε το μυαλό μας ελεύθερο να πετάει σαν την πεταλούδα από σκέψη σε σκέψη. Από την στιγμή που θα ανοίξουμε τα μάτια και θα καλωσορίσουμε το καινούριο πρωινό θα αναλωθούμε σε διάφορες δραστηριότητες επίπονες ή ευχάριστες μέχρι την ώρα που θα ταξιδέψουμε και πάλι στην χώρα των ονείρων, όλο αυτό το διάστημα το μυαλό μας τριγυρίζει αδιάκοπα και ανεξέλεγκτα στο παρελθόν, σε γλυκές ή πικρές θύμισες, αναζητά εικόνες απ’ το μέλλον με χαρά ή με φόβο έχοντας μόνιμα την τάση να δραπετεύει από το παρόν ,απ’ το σήμερα απ’ το τώρα. Ακόμη κι όταν είμαστε χαρούμενοι για κάτι που μας συνέβη την παρούσα στιγμή ο νους θα ξεγλιστρήσει και θα ψάξει να χαθεί μακριά με την πρώτη ευκαιρία για να αναπολήσει παρόμοιες περιπτώσεις. Όταν είμαστε λυπημένοι ή αγχωμένοι τότε είναι βέβαιο ότι θα αφεθούμε να μας περιπλανήσει σε άλλα μονοπάτια λιγότερο ευχάριστα ή να μας παρασύρει μέσα στον φόβο για ένα αβέβαιο ή δυσάρεστο μέλλον.

Τελικά τι είναι η σκέψη και γιατί έχει απλώσει τον ιστό της μέσα στον ανθρώπινο νου; Είναι απλά ένας μηχανισμός ασφαλείας που ενεργοποιείται απ’ τον εγκέφαλο μας για να μας προστατέψει; Ή μήπως είναι ένα εργαλείο που μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε προς όφελος μας ελέγχοντας συνειδητά την λειτουργία του.

Η σκέψη είναι σαν ένα εκκρεμές που πάλλεται, άλλοτε σε περιοχές χαράς και ευτυχίας και άλλοτε σε σκοτεινά μονοπάτια φόβου, άγχους και απαισιοδοξίας πότε πίσω σε παλιές στιγμές πότε μπροστά σε μια πιθανή μελλοντική κατάσταση. Το σίγουρο είναι πως όταν λειτουργεί σπάνια εστιάζεται σε κάτι που γίνεται στο παρόν. Η σκέψη όταν κινείται πάλλεται μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, την μια για να αναπολήσει και την άλλη για να ονειροπολήσει. Όλη της η δουλειά απλώς να δραπετεύσει απ’ το παρόν.

Αυτό όμως που δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό από εμάς τους ίδιους είναι πως καθώς αυτή η αράχνη πλέκει τον ιστό της στην πραγματικότητα υφαίνει και την ίδια την ζωή μας. Δημιουργεί το αύριο που θα συναντήσουμε και έχει πλάσει το σήμερα που ζούμε. Αργότερα τελειώνοντας την ανάγνωση αυτού του κειμένου αν κοιτάξουμε στο παρελθόν μας θα κατανοήσουμε καλύτερα τον ρόλο των σκέψεων ως προς την διαμόρφωση της ζωής που ζήσαμε.

Η σκέψη σαν διαδικασία είναι ένας μηχανισμός του νου που μπαίνει σε δράση για την λήψη αποφάσεων, κατανόησης γεγονότων, δημιουργίας έργων και πράξεων.

Η σκέψη είναι ένα όχημα αναπόλησης του παρελθόντος και αναπαριστά με κάθε λεπτομέρεια σκηνές που έχουμε ζήσει. Σαν ένα τηλεκοντρόλ που βάζει σε ενέργεια το βίντεο της μνήμης μας όπου είναι καταγεγραμμένα όλα όσα έχουμε βιώσει. Είναι επίσης ένας άριστος σκηνοθέτης που με μεγάλη μαεστρία στήνει σκηνές από το μέλλον στο κινηματογραφικό στούντιο του ανθρώπινου εγκεφάλου, ανάλογα με τις επιθυμίες αλλά και τους φόβους που φωλιάζουν στην ψυχή του καθενός.

Η σκέψη έχει δυναμική ενέργεια και μπορεί να μεταβιβασθεί από ένα ανθρώπινο νου που κατέχει αυτή τη ικανότητα σε άλλους οι οποίοι είτε γίνονται συνειδητοί δέκτες ή ασυνείδητοι νιώθοντας απροσδιόριστα μέσα τους μια παράξενη αίσθηση πως κάποιος θα τους τηλεφωνήσει ή θα λάβουν νέα του κλπ.

Οι σκέψεις είναι ο σπόρος που φυτεύουμε ασυνείδητα μέσα στο χωράφι του υποσυνείδητου μας και όπως πολύ καλά ξέρουμε, ότι σπείρεις θα θερίσεις.

Αυτός είναι ο πρώτος συμπαντικός νόμος που είναι αιώνια σε ισχύ από τότε που ο άνθρωπος πάτησε πάνω στην γη. Άλλοι έχουν μιλήσει για την δύναμη της σκέψης , άλλοι έχουν διαπιστώσει πως είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. Το βέβαιο είναι πως είτε το πιστεύουμε είτε όχι ο νόμος λειτουργεί και καλά θα κάνουμε να τον γνωρίσουμε να κατανοήσουμε πως λειτουργεί και να πράξουμε με συνειδητό τρόπο.

Όσο διαρκεί από μέρους μας η άγνοια αυτής της συμπαντικής αρχής απλά είμαστε έρμαιο της απόλυτης δύναμης της. Φερόμαστε και αγόμαστε ανάλογα με την πλευρά που έχει σταθεί περισσότερο καιρό το εκκρεμές των σκέψεων μας. Αν οι σκέψεις μας είναι γεμάτες χαρά και αισιοδοξία, αν καθημερινά το χαμόγελο λαμποκοπά στο πρόσωπο μας επειδή όλα πάνε καλά, αν δεν τρυπώσει κάποιο μαύρο κοράκι να φάει τις θετικές μας σκέψεις, τότε κάθε μέρα θα είναι γιορτή. Στη αντίθετη περίπτωση που όλα γύρω μας φαίνονται μαύρα και στο μυαλό μας μόνιμα βουίζουν αρνητικές και απαισιόδοξες σκέψεις κάθε μέρα θα μας βυθίζει όλο και πιο πολύ σε ένα βούρκο από θλίψη και οδύνη.

Όταν αντιληφθούμε πως αυτός ο νόμος υπάρχει, δουλεύει ,δημιουργεί με τα υλικά που του δίνουμε εμείς την κάθε στιγμή μας με το κάθε μας όνειρο, φωτεινό ή μαύρο, πλάθει το αύριο μας και μας στέλνει στον παράδεισο ή στη κόλαση τότε θα μπορέσουμε να πάρουμε στα χέρια μας τα χαλινάρια αυτού του άγριου αλόγου και θα καλπάσουμε εκεί που η καρδιά μας πραγματικά λαχταράει να βρεθεί.

Φαντάζει περίεργο, ίσως απίστευτο. Οι πιο πολλοί ανάμεσα μας θα γελάσουν κοροϊδευτικά, θα κουνήσουν αποδοκιμαστικά το κεφάλι τους και θα αφήσουν γι άλλη μια φορά την μοίρα τους στην τύχη.

Είναι όμως γεγονός και πρέπει να εκμεταλλευτούμε έξυπνα για το καλό μας τον νόμο αυτό. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η σκέψη δημιουργεί. Όλα τα ανθρώπινα επιτεύγματα που βλέπουμε γύρω μας είναι αποτελέσματα δημιουργικής σκέψης. Τίποτε δεν έπεσε απ’ τον ουρανό. Απλά κάποιοι άνθρωποι αντιληφθήκανε , κατανοήσανε πως λειτουργούν κάποιοι άλλοι νόμοι της φύσης όπως ο ηλεκτρισμός, η βαρύτητα ο μαγνητισμός κλπ. Ακόμη όμως κι αυτοί οι μεγάλοι εφευρέτες συνειδητά ή ασυνείδητα κάνανε χρήση του νόμου της σκέψης. Δημιουργήσανε κάτι στον υλικό μας κόσμο πλάθοντας το πρώτα στον άυλο κόσμο των σκέψεων. Κάπως έτσι δημιουργούμε καθημερινά την επόμενη μας ημέρα και κατ’ επέκταση το μέλλον μας.

Κάνουμε σκέψεις οι οποίες δημιουργούν καταστάσεις και χωρίς να καταλάβουμε το πώς και το γιατί βρισκόμαστε να τις ζούμε , να τις βιώνουμε όπως ακριβώς τις είχαμε σκεφτεί.

Υπάρχει ένα μεγάλο πλήθος κόσμου που πιστεύει ότι αν όχι όλα όσα ζούμε αλλά τουλάχιστον τα περισσότερα οφείλονται στο κάρμα του καθενός από εμάς, στην ειμαρμένη ή το πεπρωμένο όπως συνηθίζουμε να λέμε και συνεπώς δεν είναι δυνατό να αλλάξουμε κάτι από το σενάριο της ζωής. Ένα σενάριο που γράφτηκε στα άστρα για μας και θα το ζήσουμε όπως και να έχει. Ο νόμος του κάρμα είναι ισχυρός και θα μιλήσουμε αργότερα γι αυτόν, αυτό όμως που πρέπει να τονίσουμε έντονα σ’ αυτό το σημείο είναι πως ένας ισχυρός νόμος μπορεί να αλλάξει χρησιμοποιώντας έναν ισχυρότερο κι ο νόμος της σκέψης είναι ένας απ’ αυτούς. Εξάλλου η σκέψη είναι η μια απ’ τις τρεις αιτίες στην διαμόρφωση του κάρμα( σκέψη, λόγος, πράξη), συνεπώς ο έλεγχος της παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον ακόμη και γι αυτό.

Υπάρχει επίσης μια άλλη θεωρεία που ισχυρίζεται πως δεν πρέπει να αλλάζουμε το κάρμα μας χρησιμοποιώντας τέτοια μέσα, αλλά θα απαντήσουμε πως κι αυτό το κάρμα δημιουργήθηκε από καλές ή κακές σκέψεις και πράξεις μιας άλλης ζωής. Το κάρμα δεν δίνεται σε κανέναν για τιμωρία από μίσος ή κακία, είναι παραλείψεις ή αρνητικές ενέργειες που εμείς οι ίδιοι πραγματοποιήσαμε στο παρελθόν.

Η μαγική δύναμη που κρύβει μέσα της μια σκέψη είναι ικανή να αλλάξει την ζωή μας αλλά και το κάρμα μας. Αυτό ως τώρα ήταν κοινό μυστικό μόνο κάποιων μυημένων και αν κάποιος ερευνήσει καλά τις γραφές θα βρει ξεκάθαρους υπαινιγμούς για τις γνώσεις που κατείχαν κάποιοι στο παρελθόν, μια γνώση που φυλάχτηκε καλά μέσα σε παραβολές και υπονοούμενα ώστε να μη πέσει στα χέρια αδαών ή άπληστων. Μη πετάτε τα μαργαριτάρια στα γουρούνια έλεγε ο Ιησούς στους μαθητές του και σίγουρα δεν μιλούσε για κοσμήματα αλλά ακριβώς για κάποιες ισχυρές μυστικές γνώσεις.

Όπως κάθε νόμος έτσι κι αυτός απαιτεί μια συμπεριφορά. Αυτή ακριβώς την συμπεριφορά επιβραβεύει ή τιμωρεί. Αυτό θα συμβαίνει στους αιώνες των αιώνων είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε θα το πιστέψουμε είτε όχι. Αυτός θα λειτουργεί και θα είναι στην διάθεση μας για το καλό και για το κακό.

Ο τρόπος που μπορούμε να τον εκμεταλλευτούμε για να δημιουργήσουμε ένα ευτυχισμένο αύριο όπως πραγματικά θα θέλαμε να το ζήσουμε είναι απλός. Πολλές φορές θα φανεί σα να παίζουμε ένα παιγνίδι σαν κι αυτό που παίζαμε παιδιά. Ένα κρυφτό στις γειτονιές μόνο που τώρα αντί για τους φίλους μας θα κρυβόμαστε απ’ τις αναποδιές και τις κακοτυχίες της ζωής. Θα ξεγελάμε τα προβλήματα και θα έχουμε μυστικά ραντεβού με την χαρά και την επιτυχία.

Ας δούμε λοιπόν μια μυστική συνταγή με σίγουρη επιτυχία, μια συνταγή που αν την ακολουθήσουμε πιστά πραγματικά θα αλλάξουμε την ζωή μας ή αν μας αρέσει όπως είναι θα την κρατήσουμε για πάντα έτσι.

Πρώτα θα εστιάσουμε σε όσους αντιμετωπίζουν δυσκολίες ή ατυχίες στην καθημερινή τους ζωή και είναι μπλεγμένοι στα δίχτυα αρνητικών σκέψεων.

Η περίπτωση αυτή θεωρητικά είναι η πιο δύσκολη αφού κάθε μόριο έχει ποτιστεί από άσχημες σκέψεις και οι συνεχόμενες αναποδιές βυθίζουν το άτομο ολοένα και περισσότερο στο τέλμα.

Πρώτο μέλημα μας είναι να σταματήσουμε το εκκρεμές των σκέψεων μας και στην συνέχεια να το ταλαντώσουμε στην θετική πλευρά. Βασικό κλειδί για αυτή την διεργασία είναι ο καθημερινός διαλογισμός. Πρέπει έστω και για δέκα λεπτά μέσα στην μέρα και καλύτερα το πρωί διαφορετικά λίγο πριν κοιμηθούμε το βράδυ να χαλαρώνουμε το σώμα σε μια βολική στάση, να πάρουμε μερικές βαθιές αναπνοές εισπνέοντας και εκπνέοντας βαθιά. Προσπαθούμε να αποβάλλουμε μ’ αυτό τον τρόπο το άγχος της ημέρας και το βάρος που μας σφίγγει το στομάχι και το στήθος. Αφήνουμε στην συνέχεια την αναπνοή μας να βρει τον φυσιολογικό της ρυθμό και κλείνουμε τα μάτια. Αν περνάνε άσχημες σκέψεις απ’ το μυαλό μας τις αφήνουμε χωρίς να μπούμε στην διαδικασία ανάλυσης ή διαλόγου. Αυτές τις στιγμές προέχει να αδειάσουμε το μυαλό μας εντελώς από οτιδήποτε μας απασχολεί ακόμη κι αν αυτό μοιάζει ευχάριστο. Ο λόγος είναι πως δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι να τις ελέγχουμε και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν στην συνέχεια και άσχημες.

Αν μας δυσκολεύει να αδειάσουμε το μυαλό μας και αυτό στην αρχή είναι λογικό, μπορούμε με ανοιχτά μάτια να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στην φλόγα ενός αναμμένου κεριού, έτσι ώστε να παγιδέψουμε τον νου σε ένα σημείο και να τον κρατήσουμε απασχολημένο εκεί.

Όσο περνούν οι μέρες και εμείς εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας με αυτή την διαδικασία, θα καταφέρουμε να δούμε πόσες σκέψεις έρχονται και φεύγουν μέσα μας με μοναδικό σκοπό να μη μας αφήσουν να ηρεμήσουμε. Με τον καιρό και εφόσον επιμείνουμε τα πράγματα θα αλλάξουν θα είμαστε σε θέση πολύ εύκολα να διώχνουμε κάθε ανεπιθύμητη σκέψη που θα προσπαθεί να γίνει εμμονή.

Όταν νιώσουμε ότι φθάσαμε σ’ αυτό το επίπεδο είναι η ώρα να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε θετικά.

Πρέπει να πιστέψουμε ότι έχουμε κάθε δικαίωμα στη χαρά και την ευτυχία. Ο φόβος και η άρνηση είναι το όπλο που προσπαθεί να σκοτώσει τα όνειρα μας και εμείς έχουμε μια αλεξίσφαιρη ασπίδα, αρκεί μόνο να την φορέσουμε και να δείξουμε με πλήρη αδιαφορία ότι δεν μας φοβίζει τίποτε πια.
Η ασπίδα αυτή είναι η θετική σκέψη. Όταν την βάλουμε πάνω μας τότε ο συμπαντικός νόμος θα μας προσφέρει τα δώρα του.

Οι καθημερινές δυσκολίες της ζωής και όλα όσα ακούμε γύρω μας προσπαθούν να μας γονατίσουν. Αυτά δεν είναι δώρα του νόμου, είναι ο λάθος χειρισμός του από τους συνανθρώπους μας, απ’ αυτούς που δεν ξέρουν την χρήση του και ζουν δίπλα μας βιώνοντας τις αρνητικές σκέψεις που άφησαν να φυτρώσουν στο μυαλό τους.

Όλοι οι γεωργοί επιθυμούν μια πλούσια και ποιοτική σοδειά. Φροντίζουν και προστατεύουν τα χωράφια τους από κάθε ζιζάνιο και λαίμαργο πτηνό που προσπαθεί να τους την καταστρέψει. Ξέρουν καλά ότι αν μείνουν άπραγοι όλο τους το βιος θα απαξιωθεί. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς γιατί αφήνουν κάποιοι άνθρωποι αυτές τις αρπακτικές και λαίμαργες σκέψεις να κατατρώγουν και να ρουφούν κάθε ικμάδα ενέργειας και ευτυχίας διαμορφώνοντας την ζωή γύρω τους.

Είναι η ώρα να απαλλαγούμε όλοι απ’ αυτές τις κάργιες που φτερουγίζουν μέσα στο μυαλό μας και να αφήσουμε να αναδυθεί το φως στην ψυχή μας.

Είναι αναγκαίο τώρα να κατανοήσουμε και να παραδεχτούμε την ύπαρξη του συμπαντικού αυτού νόμου και να αλλάξουμε τρόπο σκέψης για να αλλάξει και η ζωή μας. Επιτέλους πρέπει να κατανοήσουμε ότι η σκέψη δημιουργεί, έχει την δύναμη να το κάνει ή ακόμη καλύτερα αυτή είναι η δημιουργική σπίθα μέσα μας και δρα εν γνώσει μας ή εν αγνοία μας. Αυτή φταίει για όλα, γι αυτά που ζήσαμε γι αυτά που ζούμε και θα ζήσουμε αυτή κατά το ένα τρίτο φταίει για το κάρμα μας.

Όλοι οι πετυχημένοι άνθρωποι στον πλανήτη μας έχουν μόνιμα στραμμένο τον νου σε θετικές σκέψεις. Όλο και κάποιος τέτοιος βρίσκεται δίπλα σας. Παρακολουθήστε τον τρόπο που σκέφτεται και θα διαπιστώσετε πως σκέφτεται μόνο θετικά. Ίσως εύλογα κάποιος από εσάς σκεφτεί ότι το πετυχημένο παρελθόν αυτών των ανθρώπων τους έδωσε το δικαίωμα να είναι θετικοί σε κάθε τους βήμα. Σύμφωνοι, κάθε συμπεριφορά έχει και μια βάση και αναβλύζει από μια πηγή. Όταν το ξεκίνημα είναι θετικό υπάρχει μεγάλη σιγουριά και αισιοδοξία για την συνέχεια της πορείας. Αν όμως συμβαίνει το αντίθετο, τότε οι αρνητικές σκέψεις ριζώνουν για τα καλά.

Εδώ ακριβώς είναι που πρέπει να προσέξουμε κάτι πολύ σημαντικό. Όσοι από εμάς αντιδράσουν θετικά σε κάθε δοκιμασία, όσοι αποφασίσουν να διώξουν απ’ το μυαλό τους τις μαύρες σκέψεις που σαν φορτωμένα σύννεφα απειλούν να φέρουν την καταιγίδα στην ζωή μας, τότε είναι βέβαιο πως σαν καλοί καπετάνιοι θα βρούμε το απάνεμο λιμάνι που αναζητούμε.

Δοκιμασίες υπάρχουν για όλους μας, πλούσιους ή φτωχούς , ευτυχισμένους ή δυστυχισμένους χωρίς καμιά εξαίρεση. Η διαφορά είναι πως άλλοι ορθώνουν ανάστημα ενώ άλλοι σκύβουν το κεφάλι με συνέπεια οι πρώτοι να ανακάμπτουν και οι δεύτεροι να βουλιάζουν στον βυθό.

Το πλεονέκτημα με τον νόμο της σκέψης είναι ότι στην διάσταση που ζούμε τα αποτελέσματα καλά ή άσχημα δεν εκδηλώνονται άμεσα. Μεσολαβεί ένα διάστημα ασφαλείας μέχρι την στιγμή που μια σκέψη θα πάρει υλική μορφή και θα παρουσιασθεί στην ζωή μας. Ας δούμε την κατάσταση αυτή σαν ένα ακόμη προστατευτικό μέσο καθώς η τρίτη διάσταση στην οποία ζούμε λειτουργεί με άλλα δεδομένα ως προς τον χρόνο και έτσι τα αποτελέσματα αργούν να φανούν μπροστά μας παρόλο που στο αστρικό πεδίο των σκέψεων που βρίσκεται στην πέμπτη διάσταση έχει ήδη δημιουργηθεί.

Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν υλοποιούσαμε αυτόματα κάθε μας σκέψη. Πέρα από τα χειρότερα γεγονότα θα συγκεντρώναμε δίπλα μας τα πιο απίθανα πράγματα ανεξαιρέτως μεγέθους και κάλους. Αυτό όμως όπως θα διαπιστώσουμε παρακάτω λειτουργεί, τουλάχιστον για την εποχή που ζούμε, για καλό μας αν και πολλές φορές η καθυστερημένη φαινομενικά υλοποίηση μια θετικής σκέψης μας βάζει σε αμφιβολίες και αυτό μπορεί να μας κυλήσει σε απογοητεύσεις και αρνητικές σκέψεις.
Όμως παρά την τεχνολογική ανάπτυξη της ανθρώπινης κοινωνίας μας και την πρόοδο του πολιτισμού μας δεν είμαστε έτοιμοι να κρατάμε άδειο τον νου από σκέψεις ή να τις στρέφουμε μόνο για το καλό όλων μας. Με δεδομένη την υπάρχουσα κοινωνική κατάσταση στην οποία ο υλισμός και η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο μας είναι το κυρίαρχο σημείο, η καθυστερημένη τρόπον τινά εμφάνιση των σκέψεων μας στο υλικό- φυσικό πεδίο είναι ένα σημαντικό αβαντάζ.

Έχουμε τον χρόνο να αλλάξουμε τις σκέψεις μας εφόσον αυτές τείνουν να γίνουν ή είναι αρνητικές και να αποφύγουμε κάθε δυσάρεστη συνέπεια. Στην άλλη περίπτωση που οι θετικές σκέψεις είναι μόνιμα στο μυαλό μας αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να τις διατηρήσουμε έτσι. Αναρωτιέστε τώρα πως μπορεί να αλλάξει κάτι που όπως είπαμε και παραπάνω έχει ήδη πάρει μορφή στο αστρικό. Λογικά θα έπρεπε να την βιώσουμε έστω και με τα δικά μας δεδομένα αντίληψης του χρόνου. Λοιπόν χρόνος υπάρχει, όχι όμως για την δημιουργία μια μορφής στο αστρικό, εκεί γίνεται αυτόματα όταν εκδηλώσουμε μια σκέψη, αλλά μέχρι να γίνει αντικείμενο αυτού του κόσμου που ζούμε χρειάζεται την ενέργεια μας για να εμφανιστεί μπροστά μας. Αυτή η ενέργεια είναι η συνεχής και επίμονη επανάληψη της ίδιας σκέψης συνεπικουρούμενη από το συναίσθημα που την συνοδεύει.

Αυτό το διάστημα που το αντικείμενο που δημιούργησε η σκέψη μας αναζητά και απορροφά ενέργεια από τον πλάστη της, δηλαδή εμάς, μοιάζει σε μας σαν μια χρονοκαθυστέρηση. Όλο αυτό το φαινόμενο συμβαίνει ακριβώς γιατί δεν είμαστε εμείς απόλυτα σίγουροι γι αυτό που σκεφτόμαστε , δεν είμαστε συνειδητοί όταν το κάνουμε αλλά αφήνουμε τον νου να αναμοχλεύει τις σκέψεις μας και να κινεί το εκκρεμές. Φερόμαστε σαν χαμένοι μέσα στις σκέψεις μας και δεν έχουμε κατανοήσει ακόμη πως λειτουργεί αυτό το εργαλείο και πως πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε υπέρ μας. Είναι λοιπόν λογικό πως στα πρώτα βήματα συνειδητής χρήσης της δημιουργικής σκέψης να μας φανεί πως αργοπορούν τα αποτελέσματα. Αφεθείτε χαλαροί και ελεύθεροι και γίνεται δεκτικοί. Όπως πολύ σοφά υποστηρίζει ο μεγάλος Ψυχολόγος Γουέην Ντύερ στο ομώνυμο βιβλίο του χρησιμοποιώντας σαν τίτλο αυτό που έλεγε ο Ιησούς «Πίστεψε το και θα το δεις».

Ότι κι αν συμβεί που μπορεί να μας βγάλει απ’ την ηρεμία και την αισιοδοξία είναι καλό να το αφήνουμε να περάσει χωρίς να ταυτιστούμε με αυτό. Θα περάσει , είναι σίγουρο αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μην αφήσει σημάδια και αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο όταν δεν ταυτιζόμαστε μ’ αυτό. Όταν δεν αφήνουμε να μας παρασύρει στην δίνη του και να μας κάνει άβουλο όργανο, όταν δεν ανασύρει μαζί του δυνατά συναισθήματα που μας φορτίζουν αρνητικά τότε και μόνο τότε θα ξεφύγουμε ανώδυνα από κάθε περιπέτεια.

Η ταύτιση και η προσκόλληση με ένα ατυχές γεγονός θα μας αναγκάσει να χάσουμε τον έλεγχο και από ψύχραιμους παρατηρητές θα μας μετατρέψει σε άψυχες μαριονέτες που εξ αιτίας του φανατισμού της στιγμής και του δυνατού πάθους θα οδηγηθούμε σε αβίαστα λάθη και θολές σκέψεις.

Αυτό που προέχει είναι να μείνουμε για λίγες στιγμές στο πλάι σαν να μην πρόκειται για μας αλλά σαν να είμαστε θεατές σε ταινία που πρωταγωνιστούν άλλοι. Τότε μόλις περάσουν οι κρίσιμες πρώτες στιγμές είναι βέβαιο ότι θα είμαστε πιο δυνατοί στον έλεγχο του νου και θα μπορέσουμε να δούμε πολύ πιο καθαρά πως θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα.

Η ταύτιση και η προσκόλληση δημιουργούν εμμονές και οι εμμονές μόνιμες σκέψεις κι όταν αυτές είναι αρνητικές θα στήσουν το αύριο μας.

Κοιτάξτε το κύμα που τρώει τα βράχια επειδή στέκουν κόντρα σ’ αυτό. Προσέξτε πόσο επίμονα τα κατατρώγουν χωρίς να νοιάζονται για τον χρόνο που κυλά , μόνο και μόνο γιατί και εκείνα επιμένουν να μείνουν κολλημένα εκεί. Αφήστε τον εαυτό σας χαλαρό να ταξιδέψει γαλήνια και όποτε εσείς το αποφασίσετε στρίψτε γλυκά το τιμόνι γι αλλού, χωρίς βία και έπαρση, απαλά κι αθόρυβα εκμεταλλευτείτε έξυπνα τη ροή του κύματος και μην προσπαθείτε να αντιπαλέψετε μ’ αυτό. Καλύτερα να κάνετε πονηρά ένα κύκλο παρά μια βίαιη κι απότομη στροφή.

Συνοψίζοντας όλα όσα αναφέραμε σ’ αυτό το κεφάλαιο που αφορά στον νόμο της σκέψης θα λέγαμε επιγραμματικά τα εξής:

Η σκέψη είναι ενέργεια όπως κι ο ηλεκτρισμός είναι ενέργεια και είτε γνωρίζουμε πως λειτουργεί είτε όχι τον χρησιμοποιούμε με τις ευεργετικές του ιδιότητες αλλά και με τις καταστροφικές του συνέπειες σε περίπτωση κακής ή λάθος χρήσης. Σήμερα έχουμε ανακαλύψει φυσικούς νόμους που στο παρελθόν αγνοούσαμε την ύπαρξη τους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εμφανιστήκανε στην φύση μόλις τους αναγνώρισε ο άνθρωπος απλά ήρθε η στιγμή που κατανόησε ότι υπάρχουν. Στο σύμπαν όμως υπάρχουν και νόμοι που ακόμη δεν κατανοούμε την ύπαρξη τους χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κι αυτοί επίσης δεν υπάρχουν απλώς δεν έχουμε ακόμη ασχοληθεί όσο πρέπει μαζί τους. Η σκέψη είναι ένας απ’ αυτούς

Η σκέψη δημιουργεί. Αυτή η ιδιότητα μπορεί να γίνει αντιληπτή μέσα από τις καθημερινές ασχολίες και από τα επιτεύγματα του ανθρώπου. Κοιτάξτε για λίγο γύρω σας και θα καταλάβετε ότι όλα είναι αποτέλεσμα σκέψης. Σκεφτόμαστε για έναν απλό μαθηματικό υπολογισμό μέχρι την κατασκευή ενός νέου προϊόντος. Πρώτα φέρνουμε στο μυαλό μας μια νοητική εικόνα του πράγματος που θέλουμε να δημιουργήσουμε προσπαθώντας να το φανταστούμε με κάθε λεπτομέρεια και στην συνέχεια το κάνουμε πράξη. Το ίδιο συμβαίνει ακόμη και όταν έχουμε κάποιο επαγγελματικό ραντεβού. Φέρνουμε νοερά στο μυαλό μας την εικόνα και ξεκινάμε ένα φανταστικό διάλογο που θα θέλαμε να πραγματοποιηθεί λίγο αργότερα. Η σκέψη δημιουργεί ένα στοιχειακό πρώτα στον άυλο κόσμο και στη συνέχεια όσο επιμένουμε σ’ αυτή, την τροφοδοτούμε ασυνείδητα με ενέργεια. Κάποια στιγμή στο μέλλον αυτό το στοιχειακό θα επιδιώξει να υλοποιηθεί στο φυσικό πεδίο και θα αναζητήσει την πηγή της ενέργειας του δηλαδή εμάς. Με τον τρόπο αυτό θα ζήσουμε το γεγονός που τόσο επίμονα δημιουργήσαμε με την σκέψη.

Η σκέψη μπορεί να ελεγχθεί συνειδητά. Η σκέψη στο μυαλό κάθε ανθρώπου ως επί το πλείστον είναι ανεξέλεγκτη και κατασκηνώνει στον νου ή μας την προβάλει ο νους συνεχώς και μας αποπροσανατολίζει από τις πραγματικές επιθυμίες. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να ζούμε την στιγμή, το εδώ και τώρα χωρίς να αφήνουμε το μυαλό να αρμενίζει άσκοπα. Ότι κι αν έγινε στο παρελθόν όσο κι αν μας πονάει δεν έχει καμία πλέον αξία να φορτίζουμε αυτά τα γεγονότα με ενέργεια γιατί το πιο πιθανό είναι να ξαναζήσουμε παρόμοιες καταστάσεις και τίποτε περισσότερο. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει πάση θυσία να γυρίσουμε τον διακόπτη του μυαλού μας σε κάτι θετικό σε κάτι όμορφο που μας έκανε να χαρούμε στο παρελθόν, μόνο και μόνο για να σβήσουμε το συντομότερο τις άσχημες σκέψεις απ’ το νου μας. Η εστίαση μας πρέπει να είναι στραμμένη σε ότι μας κάνει χαρούμενους και ευτυχισμένους. Πρέπει να μας γίνει συνήθεια να σκεφτόμαστε έντονα και με συχνότητα αυτό που ποθούμε και να αποφεύγουμε οτιδήποτε απαισιόδοξο και λυπηρό. Σιγά-σιγά μ΄ αυτό τον τρόπο θα είμαστε σε θέση να ζωντανεύουμε συνειδητά τις επιθυμίες μας και χρησιμοποιώντας τους νόμους που θα δούμε στα επόμενα κεφάλαια θα κατορθώσουμε να διαμορφώσουμε το μέλλον που ονειρευόμαστε υλοποιώντας απλά ότι είχαμε σαν σκέψη στο μυαλό μας.

Βάλτε σαν σκοπό της ζωής μόνο την θετική σκέψη. Είναι άσκοπο να σκέφτεστε αρνητικά για ότι μπορεί να αλλάξει ακόμη κι αν έγινε από ένα δικό μας λάθος. Γι αυτό είμαστε εδώ για να μάθουμε από τα λάθη μας. Λάθη δεν κάνουν μόνο οι νεκροί. Είναι επίσης εντελώς άχρηστο να σκέφτεστε αρνητικά για οτιδήποτε δεν μπορεί να αλλάξει και τις περισσότερες φορές αυτό που δεν αλλάζει με τίποτε είναι το παρελθόν. Απορήστε τώρα κι εσείς με τον εαυτό σας που κάθετε και ασχολείται με άσχημες καταστάσεις απ’ το παρελθόν σας, όσο δυνατές κι αν ήταν εκείνες οι στιγμές. Ρωτήστε τον με θράσος ποιο είναι το κέρδος σας από μια τέτοια αναπόληση. Δηλώστε του με μανία ότι εσείς αναζητάτε μόνο την χαρά και την ευτυχία. Αν έχει να σας δώσεις κάτι από αυτές τις θετικές καταστάσεις ας ψάξει μέσα του αλλιώς ας σιωπήσει, το αφεντικό είστε εσείς κι εσείς θα του λέτε τι να κάνει. Ο Ιησούς όταν μπήκε στα Ιεροσόλυμα καβάλα σε ένα γαιδουράκι αυτό ήθελε να δηλώσει στους μυημένους. Ότι πρέπει να καβαλήσουμε τον κατώτερο νου( γαϊδούρι) , που είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, και να μην επιτρέψουμε σ' αυτό να μας πηγαίνει όπου θέλει με το πείσμα του δεμένο στο υποζύγιο ανεξέλεγκτων σκέψεων.

Κοινωνική Μηχανική (Social engineering)

«Κάθε λεπτό γεννιέται κι ένα κορόιδο» P.T. Barnum
«Η ελίτ δεν διστάζει να πραγματοποιήσει τους πολιτικούς της σκοπούς, χρησιμοποιώντας τις τελευταίες σύγχρονες τεχνικές, για να επηρεάσει τη συμπεριφορά του κοινού και να κρατήσει την κοινωνία υπό στενή παρακολούθηση και έλεγχο»
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει επιστητό ότι, για τη νεοταξική μεταμόρφωση του πλανήτη, χρησιμοποιείται μια ολόκληρη «επιστήμη» ψυχολογικών επιχειρήσεων από την υπερεθνική ελίτ. Η σημερινή κοινωνική κατάσταση είναι παραπροϊόν μιας σειράς τεχνικών «κοινωνικής μηχανικής», η οποία δρα στο παρασκήνιο της πολιτικής, της κοινωνικής μέριμνας, της οικονομίας, της ενημέρωσης, του πολιτισμού, της βιομηχανίας, του θεάματος και του μάρκετινγκ, επιχειρώντας να χειραγωγήσει και να παθητικοποιήσει τους πολίτες, να μεγιστοποιήσει τα κέρδη των πολυεθνικών, να αποδημήσει τα παραδοσιακά έθνη, τις κοινωνίες και τα θρησκευτικά συστήματα, επιβάλλοντας πολέμους και «τρομοκρατία» εναντίον ολόκληρων λαών και μετακινώντας στρατιές φθηνής εργατικής δύναμης με τη λαθρομετανάστευση, επιδιώκοντας τη νέα δουλοκρατία. [είναι η γνωστή, παλιά και σκληρά δοκιμασμένη ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ]
Όλα αυτά τα φαινόμενα που παρουσιάζονται από τα καθεστωτικά media περιτυλιγμένα με το εύηχο ιδεολόγημα της ποικιλομορφίας / πολύ-πολιτισμικότητας, είναι το αποτέλεσμα των -φανερών και κρυφών – σχεδιασμών μιας διεθνούς ελίτ, επικεφαλής του χρηματιστηριακού καπιταλιστικού μοντέλου, που θέλει τους πολίτες απόλυτα παραδομένους, ανήμπορους να υπερασπίσουν τις κοινωνικές κατακτήσεις, τα εθνικά σύμβολα και τις – με αίμα – αποκτημένες πολιτικές ελευθερίες.
Κοινωνική μηχανική (Social engineering) είναι η πράξη της προφορικής χειραγώγησης ατόμων με σκοπό την απόσπαση πληροφοριών. Αν και είναι παρόμοια με το τέχνασμα ή την απλή απάτη, ο όρος είναι κυρίως συνδεδεμένος με την εξαπάτηση ατόμων με σκοπό την απόσπαση εμπιστευτικών πληροφοριών που είναι απαραίτητες για την πρόσβαση σε κάποιο υπολογιστικό σύστημα. Συνήθως αυτός που την εφαρμόζει δεν έρχεται ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο με το άτομο που εξαπατά ή παραπλανά. Παρόλο που ο όρος ίσως να μην είναι ακριβής ή επιτυχημένος έχει πλέον καθιερωθεί. Ο πρώην εγκληματίας υπολογιστών και αργότερα σύμβουλος ασφαλείας πληροφορικών συστημάτων Κέβιν Μίτνικ διέδωσε τον όρο «κοινωνική μηχανική», επισημαίνοντας ότι είναι πολύ ευκολότερο να ξεγελάσεις κάποιον να δώσει έναν κωδικό πρόσβασης για ένα σύστημα από το να προσπαθήσεις να τον σπάσεις.
Σκέψου το Facebook! Στηρίζεται κυρίως στην ανθρώπινη περιέργεια, την ηλιθιότητα, την απληστία και την άγνοια. Πολλοί θεωρούν ότι ένα καλό αντιϊκό τους προστατεύει αλλά αυτά δρουν μόνο για τους ευρέως γνωστούς ιούς και για τις ευρέως γνωστές τεχνικές και όχι για έναν ειδικά κατασκευασμένο “ιό”. Πολλοί, επίσης, είτε λόγω ευπιστίας είτε λόγω ευγένειας είτε από καθαρή βλακεία, δεν αρνούνται να δώσουν στοιχεία σε κάποιον που τους το ζητάει ευγενικά ή κάτω από δήθεν “πίεση”. Ένας πραγματικός Δούρειος Ίππος. Ο επιτιθέμενος αφήνει ένα CD ή ένα φλασάκι ή κάποιο χαρτάκι με διευθύνσεις στο Διαδίκτυο και κωδικούς εισόδου σε κάποιο σημείο που “δήθεν” κάποιος ξέχασε. Το υποψήφιο θύμα πιθανά θα χρησιμοποιήσει αυτό το μέσο στον υπολογιστή του ή θα μπει στη διεύθυνση που βρήκε. Ο άμεσος στόχος δεν είναι πάντα η αποκάλυψη του κωδικού. Για κάποιον που θέλει να διεισδύσει σε ένα υπολογιστικό σύστημα πολλές φορές είναι αρκετή ακόμα και η απλή γνώση του αριθμού έκδοσης του λειτουργικού συστήματος ή άλλων προγραμμάτων που χρησιμοποιεί ο χρήστης. Με αυτές τις πληροφορίες μπορεί να μάθει αν υπάρχουν “τρύπες” στα προγράμματα και να τις αξιοποιήσει.
Άλλες πληροφορίες που μπορεί να συλλέξει κάποιος, και που πιθανά να είναι χρήσιμες, όπως οι ημερομηνίες γέννησης, τα ονόματα των παιδιών, τα ονόματα υπευθύνων για τη μηχανογράφηση κ.α. συλλέγονται είτε μέσω συνομιλίας είτε από τα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα είτε από τις ιστοσελίδες της εταιρείας. Οι πληροφορίες αυτές χρησιμοποιούνται αργότερα σε συνομιλία, είτε τηλεφωνική είτε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είτε σε άμεσα μηνύματα (IM), για να πεισθεί ο συνομιλητής-θύμα ότι πρόκειται περί γνωστού και έτσι να του αποσπαστούν ακόμη περισσότερες πληροφορίες ή, ακόμα καλλίτερα, κάποιον κωδικό πρόσβασης. Πανεύκολα!
[Πρόσφατα το «κοινωνικό δίκτυο» facebook μου ζήτησε την αληθινή ημερομηνία γέννησης κι ένα αντίγραφο της ταυτότητας μου για να κάνει δήθεν «ταυτοποίηση» κατόπιν πολλών αναφορών για πλαστό προφίλ από τα γνωστά trolls. Όταν αρνήθηκα να τους τα δώσω μου έκλεισαν το προφίλ ως δήθεν ψεύτικο, ενώ το είχα ήδη 10 χρόνια, ήταν πλήρως λειτουργικό με 5.200 «φίλους» συν 2.000 “ακόλουθους” και επιπλέον πλήρωνα αρκετά συχνά για προώθηση των αναρτήσεων μου. Το ίδιο έκαναν, την ίδια ημέρα σε 4 διαφορετικούς συνεργάτες μου. Ετσι για να ξέρουμε “πίσω από τον φερετζέ” ποιός κρύβεται και με τι σκοπούς. Εχουμε ήδη νέους λογαριασμούς με εντελώς ψεύτικα στοιχεία κι επικοινωνούμε με τους φίλους μας, δεν σκοπεύουμε όμως πλέον να τους ξαναδώσουμε τα χρήματα μας, ούτε να ανοιχτούμε σε “κοινωνικά ανοίγματα” με πολλούς “ανθρώπους” άλλωστε οι φίλοι, μας γνωρίζουν και επικοινωνούμε μαζί τους.]

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ
Ο όρος «κοινωνική μηχανική» μπορεί να έχει καθιερωθεί σχετικά πρόσφατα, αλλά πολλές σχετικές τεχνικές χειρισμού των μαζών έχουν χρησιμοποιηθεί ανά τους αιώνες από τους κατέχοντες την εξουσία. Αν και δεν είναι βεβαιωμένο ότι υπήρξε ως ιστορικό πρόσωπο, ως πατέρας αυτής της ιδέας θα μπορούσε να θεωρηθεί ο Κινέζος θεωρητικός της στρατηγικής και φιλόσοφος, Σουν Τζου (4ος -5ος αι. π.κ.ε.).
Το έργο του δεν έγινε δημοφιλές μόνο μεταξύ των θεωρητικών του πολέμου, αλλά και μεταξύ των πολιτικών ηγετών και των διευθυντικών στελεχών στον επιχειρηματικό χώρο. Διαβάζοντας ορισμένες αρχές του μεταφορικά (στην εποχή της παγκοσμιοποίησης), λένε: «Αυτό που έχει μεγίστη σημασία στον (κοινωνικό) πόλεμο είναι να επιτεθείς στην στρατηγική του εχθρού (των εθνών). Δεύτερο, κατά σειρά σπουδαιότητας, είναι να διαλύσεις τις συμμαχίες του (τα παραδοσιακά στηρίγματα του).
Στην νεώτερη ιστορία, η κοινωνική μηχανική εφαρμόσθηκε κατά κόρον από τα μεγάλα ολοκληρωτικά καθεστώτα, με σκοπό να ισοπεδωθούν οι ανθρώπινες προσωπικότητες και να εξοντωθούν οι αντιφρονούντες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα με την ενορχηστρωμένη «μετανάστευση» τεράστιων μουσουλμανικών και αφροασιατικών πληθυσμών, η οποία λειτουργεί ως μοχλός διάβρωσης του εθνικού και κοινωνικού ιστού.
Στο modus vivendi του αμερικανικού τρόπου ζωής, που έγινε σιγά- σιγά πλανητικό μοντέλο, η κοινωνική μηχανική αποσκοπούσε στην απονεύρωση των πολιτών και στην μετατροπή τους σε αμοραλιστές καταναλωτές χωρίς ιστορική μνήμη φιλοσοφικές αναζητήσεις και ηθικές αντιστάσεις. Το σύγχρονο μοντέλο του νεοταξικού «homo lupus economicus» είναι πιο ολοκληρωτικό και αντιανθρώπινο , αφού χρησιμοποιείται πλέον μια πανίσχυρη τεχνολογία επηρεασμού της συνειδήσεως, πέρα από γεωγραφικά σύνορα και πολιτικές ιδεολογίες. Το μοντέλο αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο, γιατί παρουσιάζεται σαν δημοκρατικό, ενώ στην πραγματικότητα λέει: «Επιτρέπεται να επιλέξετε ελεύθερα, στον βαθμό που μπορούμε να προγραμματίζουμε τις κινήσεις σας και να επιβάλλουμε – με πλύση εγκεφάλου – αυτό που εμείς θέλουμε και μας συμφέρει να κάνετε» [Αυτό έκαναν στο τελευταίο “δημοψήφισμα” της πρώτης φοράς “τραβάτε με κι' ας κλαίω” κυβέρνησης]

ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ
1. Η στρατηγική της παραπλάνησης: Προκειμένου να αποκτήσουν τον έλεγχο του κοινού, αφ’ ενός το διατηρούν ασυντόνιστο και με άγνοια των βασικών αρχών του συστήματος και αφ’ ετέρου, συγχυσμένο αποδιοργανωμένο και διασπασμένο με ζητήματα που δεν έχουν πραγματική σημασία. Αυτό επιτυγχάνεται ως εξής:
α) παρέχοντας χαμηλού επιπέδου δημόσια παιδεία και κρατώντας μόνο για την ελίτ την υψηλή γνώση,
β) Κατευθύνοντας τα αισθήματά τους , αυξάνοντας τη μαλθακότητά τους (πνευματική και φυσική) μέσα από συνεχή βομβαρδισμό από φθηνό σεξ, βία και τρομοκρατία μέσω των ΜΜΕ,
γ) Ξαναγράφοντας την ιστορία και τους νόμους και υποβάλλοντας τους πολίτες σε αποκλίνουσα συμπεριφορά, ώστε να μπορούν να μεταστρέψουν τη σκέψη τους από τις πραγματικές τους ανάγκες σε μη απαραίτητες προτεραιότητες.
Ο γενικός κανόνας είναι ότι υπάρχει κέρδος από τη σύγχυση: όσο περισσότερη σύγχυση τόσο μεγαλύτερο το κέρδος. Άρα η καλλίτερη μέθοδος είναι να δημιουργούνται προβλήματα και μετά να προσφέρονται έτοιμες λύσεις γι’ αυτά.

– Μεθόδευση της Παραπλάνησης:
ΜΜΕ: Απομακρύνουν την προσοχή του ενήλικου κοινού από τα πραγματικά κοινωνικά ζητήματα και τη στρέφουν σε ανούσια ριάλιτυ.
ΣΧΟΛΕΙΑ: Διατηρούν αστοιχείωτα τα νεαρά παιδιά σε τομείς όπως τα μαθηματικά, τα οικονομικά, το δίκαιο, τη φιλοσοφία, την ιστορία.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ: Κρατούν σε χαμηλό επίπεδο την ψυχαγωγία του κοινού και τον πολιτισμό.
ΕΡΓΑΣΙΑ: Εφαρμόζεται η τακτική να είναι συνεχώς απασχολημένο το κοινό ώστε να μην μένει χρόνος για να σκεφθεί. Κατά τον Άλντους Χάξλεϋ, ο κόσμος αυτός θα είναι «μια δικτατορία χωρίς δάκρυα» όπου οι μάζες θα «λατρεύουν τη δουλεία τους».

2. Αποσιώπηση και έλεγχος της πληροφορίας: Με τον έλεγχο των ΜΜΕ φιλτράρονται οι ειδήσεις και οι πληροφορίες, ώστε σημαντικά αποσπάσματα των πραγματικών γεγονότων να αποκρύπτονται. Έτσι περνούν στον κόσμο την εικόνα των πραγμάτων που τους συμφέρει. Θέλοντας να πείσουν κάποιον για κάτι, οι επίδοξοι κοινωνικοί μηχανικοί δεν λένε ψέματα, αλλά πολλές φορές αποσιωπούν κάποια κομμάτια των πραγματικών γεγονότων.
Έτσι καταφέρνουν ουσιαστικά να παρουσιάσουν τα γεγονότα όπως τους συμφέρουν, χωρίς όμως να μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει ως ψεύτες. Π.χ. ένας πολιτικός είναι εύκολο να παρουσιάσει ως συμφέρουσα την αγορά ενός οπλικού συστήματος, αν αποσιωπήσει ότι έχει δεχτεί καλύτερες προσφορές για ένα καλύτερο οπλικό σύστημα. Σήμερα, με τον έλεγχο των Μ.Μ.Ε. από συγκεκριμένα συμφέροντα, οι πληροφορίες και οι ειδήσεις «φιλτράρονται» και πολλές αλήθειες, που θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν το τοπίο, δεν βγαίνουν ποτέ στο φως.
Επίσης, ακολουθώντας την ίδια λογική, ένας κοινωνικός μηχανικός δεν απαντά ποτέ απευθείας σε μια ερώτηση που δεν τον συμφέρει. Απαντά κάτι άσχετο ή αδιαφορεί τελείως. Αν απαντήσει, από τη μια δίνει αξία στην ερώτηση, από την άλλη υπάρχει ο κίνδυνος να αποκαλύψει κάτι που δεν γνωρίζουν οι ακροατές του. Το ανάλογο αξίωμα της κοινωνικής μηχανικής είναι: «Αν κάτι δεν έχει αναφερθεί, δεν συνέβη ποτέ».

3. Γελοιοποίηση της «επικίνδυνης» πληροφορίας: Αν κάποιο σημαντικό γεγονός, (π.χ. οι επιθέσεις της 11ης 9 στη Νέα Υόρκη) δεν «χωράει» στις επίσημες εξηγήσεις που προωθούνται από τα media, τότε μπαίνουν μπροστά οι μηχανισμοί εξευτελισμού: «γραφικοί», «συνωμοσιολόγοι» κ.λπ. Παράλληλα προωθούν υπούλως στημένες εξωφρενικές θεωρίες (π.χ. εξωγήινοι), ώστε να επιτείνουν τη σύγχυση του κοινού και να ακυρώνουν τις σοβαρές μαρτυρίες (π.χ. τις καταθέσεις των μηχανικών που μιλούν για κατεδάφιση από μέσα των Διδύμων Πύργων). Π.χ. αν ένα ολόκληρο χωριό δει έναν ιπτάμενο δίσκο να περνά από πάνω του, ο κοινωνικός μηχανικός που θέλει να αποσιωπήσει το γεγονός θα πάρει συνέντευξη από τον τρελό του χωριού και θα τον οδηγήσει με κατευθυνόμενες ερωτήσεις σε τρελές απαντήσεις, με τις οποίες μετά θα τροφοδοτήσει τα Μ.Μ.Ε.
Αν κυκλοφορήσει στο Internet μια πληροφορία σχετικά με μια πραγματική συνωμοσία πολιτικών, τότε διάφορα κέντρα «εμπλουτίζουν» αυτήν την πληροφορία με λανθασμένες πληροφορίες, που είναι εύκολο να διαπιστώσει κάποιος ως ψεύτικες. Αν μια πραγματική μελέτη καταλήξει σε ένα σημαντικό συμπέρασμα, τότε «κατασκευάζεται» μια δεύτερη μελέτη, σχεδόν όμοια με την αρχική, η οποία όμως βγάζει προφανώς λανθασμένα ή προσβλητικά για το «κοινό αίσθημα» συμπεράσματα. Το διαπιστωμένο αξίωμα εδώ είναι: «Το πλήθος δεν μπορεί να ξεχωρίσει λεπτές διαφορές, αλλά προτιμά να απορρίπτει ολόκληρα τα ζητήματα, αν αυτά «μειωθούν» έντεχνα».

4. Βιαιότητα και Θυμός: Αν κάποιος παρουσιάσει στον κοινωνικό μηχανικό κάτι που δεν τον συμφέρει, εκείνος θυμώνει επίτηδες, αγανακτεί για κάποιο άσχετο αλλά παρεμφερές θέμα και επιτίθεται στο συνομιλητή του. Αν ο κοινωνικός μηχανικός καταφέρει να βρει κάποιο αληθοφανή λόγο για να παρεξηγηθεί με το συνομιλητή του, το κάνει με όσο το δυνατόν πιο έντονο τρόπο, που ίσως υπονοεί και βία. Είναι βέβαιο ότι στην προσπάθεια να ηρεμήσουν τα πνεύματα, το θέμα που δεν συνέφερε στον κοινωνικό μηχανικό θα ξεχαστεί και θα θαφτεί. [Σκέψου την Βαλαβάνη που ζητούσε και τα ρέστα]
Αν το θέμα επανέλθει στο προσκήνιο, η κατάσταση επαναλαμβάνεται. Η ίδια τεχνική χρησιμοποιείται και για κοινωνικές εκδηλώσεις, π.χ. για μια διαδήλωση διαμαρτυρίας. Όταν δεν μπορεί να διαβάλει εκ των έσω την εκδήλωση (αυτός είναι ο πιο απλός τρόπος) ο κοινωνικός μηχανικός διοργανώνει μια ανάλογη διαδήλωση, ως διαμαρτυρία για κάποια λεπτομέρεια της διαμαρτυρίας των πρώτων (!) και την κατευθύνει έτσι ώστε να συναντηθεί με την πρώτη. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά και τα έχετε δει επανειλημμένα. Το αξίωμα της κοινωνικής μηχανικής σ” αυτήν την περίπτωση είναι: «Κανείς δεν έχει δίκαιο, όταν ανάψουν τα αίματα»

5. Κατασκευή «ειδικών» και «αυθεντιών»: Προώθηση δικών τους επιστημόνων και εξωνημένων διανοουμένων σε θέσεις κλειδιά του δημοσίου βίου (π.χ. καθηγητές πανεπιστημίου, διευθυντές ινστιτούτων), οι οποίοι στηρίζονται από τα επίσης κατευθυνόμενα ΜΜΕ. Οι ανά τους αιώνες κοινωνικοί μηχανικοί, για να επιβάλλουν την εξουσία τους και σε γνωστικό επίπεδο, κατασκεύασαν τις «αυθεντίες». Πρόκειται για ανθρώπους οι οποίοι διαφημίζονται ως «ειδικοί» πάνω σε ένα θέμα από όλο το σώμα των Μ.Μ.Ε., μέχρι που το πλήθος τους ταυτίζει με αυτό.
Συνήθως αυτοί δημιουργούν μια επίπλαστη πραγματικότητα, την οποία ονομάζουν «πεδίο γνώσης» τους ή «επιστήμη» τους, την οποία ορίζουν με κάποιον στεγανό ή λογικοφανή τρόπο. Συνδυάζουν τα πλέον αποδεκτά πιστεύω των ανθρώπων που ασχολούνται με τα συγκεκριμένα θέματα και αποκρύπτουν επιμελώς όλες τις αδυναμίες και τα σκοτεινά σημεία, υποστηρίζοντας ότι η «γνώση» τους απαντά σε όλα τα ερωτήματα. Αν κάποιος ανακαλύψει κάτι που δεν αρέσει στους κοινωνικούς μηχανικούς, αυτοί καλούν την “αυθεντία” που σχετίζεται με το θέμα, η οποία απορρίπτει, εξευτελίζει και ακυρώνει τον πραγματικό ερευνητή. Αξίωμα: “Το πλήθος δεν μπορεί να δει τα πράγματα απρόσωπα” Κάθε ιδέα συγχέεται με αυτούς που τη διακινούν. Στην χώρα μας, όπου διεξάγεται ένας ανελέητος ιδεολογικός πόλεμος για εξόντωση κάθε τι ελληνικού, είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της κατάληψης πολλών πανεπιστημιακών θέσεων από καθηγητές της εθνομηδενιστικής σχολής τα τελευταία 20 χρόνια, για να πρωτοστατούν σήμερα στη διάλυση της Παιδείας και στον αφελληνισμό της Ιστορίας.

6. Λειτουργία προβοκάτσιας: Όταν μια κοινωνική κατάσταση αρχίζει να γίνεται απειλητική γι’ αυτούς (π.χ. αρχίζει να αφυπνίζεται πατριωτικά ή κοινωνικά ο μέσος πολίτης), τότε προωθούν κάποιον δικόν τους άνθρωπο ή κίνημα για να προλάβουν τους πραγματικούς εκπροσώπους του λαού και να σπείρουν την παραπληροφόρηση. Αν, παρ’ όλα αυτά οι κοινωνικοί μηχανικοί αποτύχουν να επιβληθούν, τότε αρχίζει μια επίθεση ηττοπάθειας και δράσης άλλων αχυρανθρώπων. Όταν κάτι αποδεικνύει την ενοχή των κοινωνικών μηχανικών, αυτοί το εξαφανίζουν, όπως και κάθε σχετικό στοιχείο.
Π.χ. αν ένας άνθρωπος έχει γίνει μάρτυρας σε ένα σημαντικό έγκλημα και οι εγκληματίες εξαφανίσουν τον ίδιο και την οικογένειά του, σχεδόν κανείς δεν θα ασχοληθεί αργότερα με το τι γνώριζε ο εξαφανισμένος, αν δεν έχει κάποια σημαντική ένδειξη για αυτό και ίσως ολόκληρο το έγκλημα ξεχαστεί. Οι φίλοι του μπορούν εύκολα να πειστούν ότι έχει ταξιδέψει κάπου ή ότι έπεσε θύμα κάποιου ατυχήματος. Στην περίπτωση που πρόκειται για κάποιο αντικείμενο, αν το αντικείμενο εξαφανιστεί, δεν μπορεί να αποτελέσει αποδεικτικό στοιχείο. Αξίωμα: «Αν κάτι έχει φύγει από τη μέση, δεν μπορεί να δράσει εναντίον σου»”

7. Διάσπαση της προσοχής με την υπερπληροφόρηση: Αν κάποιο γεγονός τραβήξει την προσοχή του κοινού και βγει τελικά στο φως, οι κοινωνικοί μηχανικοί το αποδέχονται, αλλά αρχίζουν να το διανθίζουν με εκατομμύρια λεπτομέρειες και να επιμένουν στην «πλήρη και διεξοδική», αλλά ουσιαστικά αποπροσανατολιστική παρουσίασή του. Ταυτόχρονα, σκηνοθετούν ένα άλλο γεγονός, το οποίο αποκαλύπτουν όταν το κοινό έχει ήδη κουραστεί από το πρώτο γεγονός. Όταν το δεύτερο γεγονός «εκτοξευτεί» στα media, το κοινό έχει μια τάση να αποφεύγει να γυρίσει στο πρώτο θέμα, από το οποίο έχει ήδη κουραστεί, αλλά και έχει απογοητευτεί. Μετά, μακριά από την προσοχή του κοινού, μπορούν να γίνουν οι αναγκαίοι χειρισμοί για να καλυφθεί το θέμα. Ταυτόχρονα σκηνοθετούν ένα άλλο γεγονός για να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού. Τα παραδείγματα στην Ελλάδα είναι πολλά και οφθαλμοφανή.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Η ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ
Η αρχή της νεοταξικής λογοκρισίας να εξαφανίζει τις ουσιαστικές πληροφορίες μέσα σε έναν κυκεώνα ασήμαντων πληροφοριών, επιτρέπει στη νέου τύπου λογοκρισία να εμφανίζεται πλουραλιστική και δημοκρατική. Αυτή η στρατηγική εφαρμόζεται, κατ’ αρχάς, στη τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, τη βασική πηγή ενημέρωσης των πολιτών. Όλοι οι ψυχολόγοι και ειδικοί της νευροεπιστήμης γνωρίζουν ότι η απομνημόνευση πληροφοριών από τον εγκέφαλο γίνεται καλλίτερα όταν αυτές παρουσιάζονται με δομημένο τρόπο. Όμως τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων κάνουν ακριβώς το αντίθετο, ανακατεύοντας άναρχα ετερόκλητα θέματα διαφορετικής σπουδαιότητας (λίγο πολιτική, αθλητικά, ένα κοινωνικό θέμα, κάτι διασκεδαστικό, μετά ξανά πολιτική κ.λπ.). Έτσι είναι πολύ εύκολο να χειραγωγήσεις έναν πληθυσμό. Η αληθινή ενημέρωση παρέχεται πλέον από τα εναλλακτικά, ειδικά και φανζιν έντυπα, τα οποία διαβάζονται όλο και περισσότερο από υποψιασμένους πολίτες.

– Στόχοι της κατευθυνόμενης ενημέρωσης:
. Ο ολοκληρωτικός έλεγχος των ατόμων.
. Να εμποδίζεται το κοινό να σκέπτεται και να θέτει ευφυή ερωτήματα για την κατάστασή του και τον τρόπο με τον οποίο είναι οργανωμένη και διευθύνεται η κοινωνία.
. Να γίνει πιο εύκολα χειραγωγήσιμο το κοινό, αποδυναμώνοντας την αναλυτική και κριτική του ικανότητα.
. Ο ηλεκτρονικός έλεγχος της ψυχικής διάθεσης και της συμπεριφοράς του πληθυσμού.
. Δυνατότητα επηρεασμού ενός πλήθους, κάνοντάς το παθητικό ή, αντιθέτως, βίαιο ξαφνικά.
Τέτοια τεστ έχουν γίνει στην Ρουάντα, στο Μπουρούντι, στην πρώην Γιουγκοσλαβία και τώρα στο Ιράκ. Πιλοτικό πρόγραμμα για κοινωνία Δυτικού τύπου αποτελεί η Ελλάδα γιατί όταν μπήκε στην ΕΟΚ ο Έλληνας εθεωρείτο ιδιαιτέρως απείθαρχος και πολιτικοποιημένος. Γι’ αυτό δόθηκαν και συνεχίζουν να κυκλοφορούν πολλά δισεκατομμύρια σε ευρώ-πακέτα και ναρκοδολλάρια, και χτίστηκαν πολλές νεόπλουτες περιουσίες και επαύλεις για να ελεγχθεί το μυαλό των Νεοελλήνων.
Η υπερεθνική ελίτ έχει καταφέρει να κατευθύνει την κοινή γνώμη μέσω της παγκόσμιας αγοράς των ΜΜΕ που ελέγχεται από 7-9 πολυεθνικές επιχειρήσεις: τις Disney/ABC, AOL-TimeWarner, Sony, Viacom/CBS, την News Corporation/Fox του Μέρντοχ, την General Electric/NBC, τη Universal/Seagram, την Tele-Communications και AT&T, και τις Vivendi και Bertelsman. Σ’ αυτές ανήκουν όλα τα μεγάλα αμερικανικά κινηματογραφικά στούντιο, όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα, περισσότερο από το 80% της παγκόσμιας μουσικής αγοράς, οι μεγαλύτεροι δορυφόροι που εκπέμπουν διεθνώς, ένα μεγάλο μέρος της αγοράς των εκδόσεων βιβλίων και περιοδικών ποικίλης ύλης, η μεγάλη πλειοψηφία των εμπορικών καλωδιακών καναλιών στις ΗΠΑ και διεθνώς, καθώς και η μερίδα του λέοντος της ευρωπαϊκής τηλεόρασης. Όπως επισημαίνει ο Λανς Μπένετ, ο οποίος διδάσκει πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτων στο βιβλίο του The politics of Illusion:
«Οι ειδήσεις κατευθύνονται από δυνάμεις που δύσκολα συμβιβάζονται με τις ανάγκες της δημοκρατίας. Μέσα από την προσεκτική προπαρασκευή των μηνυμάτων, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι πετυχαίνουν συχνά να ελέγχουν τις πληροφορίες που σχετίζονται με όλα τα στοιχεία-κλειδιά των ειδησεογραφικών θεμάτων. Ο σκοπός φυσικά είναι ο έλεγχος των πληροφοριών που σχετίζονται με το σύνολο των συστατικών μερών των εκτυλισσομένων πραγματικών πολιτικών δραμάτων και επομένως, ο έλεγχος του περιεχομένου όλων των ειδησεογραφικών θεμάτων που έχουν γραφτεί για αυτά». (ελληνική έκδοση, Η πολιτική των ψευδαισθήσεων, Δρομέας, Αθήνα 1999).
Ο Γάλλος θεωρητικός Ζαν Μπωντριγιάρ χρησιμοποιεί τον όρο «υπερπραγματικότητα» ως υπόμνηση του γεγονότος ότι αυτός ο απόμακρος, κατασκευασμένος συμβολικός κόσμος είναι που παρέχει όλο και περισσότερο την πρώτη ύλη για την σκέψη και το συναίσθημα.

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΩΝ
Όπως το έχει θέσει εύστοχα ο παλαιός Βρετανός πρωθυπουργός Βενιαμίν Ντισραέλι: «Υπάρχουν 3 ειδών ψεύδη: τα ψέματα, τα χοντρά ψέματα και η στατιστική». Κόμματα και πολιτικοί εκδοτικά συγκροτήματα, τηλεοπτικοί σταθμοί, αλλά και πλήθος εταιρειών που στηρίζουν την επιβίωσή τους στην ελεύθερη αγορά, παραγγέλλουν συχνά δημοσκοπήσεις, προσπαθώντας να επηρεάσουν τον ψηφοφόρο-καταναλωτή. Ο πολιτικός σύμβουλος Ρότζερ Άιλ κάποτε ευφυολόγησε λέγοντας: «Όταν πεθάνω θέλω να ξαναγυρίσω με πραγματική εξουσία. Θέλω να ξανάρθω ως μέλος μιας ομάδας δημοσκοπήσεων.»

Μόνο στην Ευρώπη επενδύονται 8 δις. ευρώ ετησίως, για να σκιαγραφηθούν οι σκέψεις και οι προθέσεις των πολιτών. Το 2006, σε συνέδριο με θέμα Δημοσκοπήσεις και Στατιστική, που πραγματοποίησε στην Κω το Ε.Σ.Ι. (Ελληνικό Στατιστικό Ινστιτούτο) ειδικοί επιστήμονες εξέθεσαν τις ανησυχίες τους σχετικά με τις «θολές» διαδικασίες υπό τις οποίες διενεργούνται πολλές δημοσκοπήσεις και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν. Ο Κωνσταντίνος Μπάσιος, υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναφέρει στο άρθρο του «Η πολιτική δημοσκόπηση ως ένα ακόμα σύμπτωμα ιδιαίτερης πολιτικής παθογένειας τα σημεία εκείνα που συχνά παραβλέπονται ή αποσιωπούνται:
α) Ποιος είναι αυτός που καθορίζει ότι ένα συγκεκριμένο κι όχι κάποιο άλλο θέμα χρήζει σφυγμομέτρησης;
β) Πώς διατυπώνονται τα ερωτήματα, σε ποια πράγματα δίδεται έμφαση και με ποια σειρά υποβάλλονται σε αυτούς που παίρνουν μέρος στη σφυγμομέτρηση;
γ) πόσα πρόσωπα απαρτίζουν το δείγμα και με ποια κριτήρια επιλέγονται αυτά τα πρόσωπα;
Ως προς τις πολιτικές δημοσκοπήσεις, το εκλογικό σώμα μαθαίνει μόνο για τις δημόσιες και όχι για τις μυστικές. Επομένως, το επίμαχο σημείο είναι: γιατί κάποιος με πληροφορεί για ένα θέμα για το οποίο εγώ δεν έχω ενδιαφερθεί; Προφανώς γιατί λέγοντάς μου ό,τι εκείνος θέλει, διαμορφώνει μια «βολική» για εκείνον πραγματικότητα.Η «έρευνα αγοράς» αποτελεί άλλο ένα παγκόσμιο ολιγοπώλιο στα χέρια των Επικυρίαρχων. Τέσσερις εταιρείες ελέγχουν το μεγαλύτερο τμήμα της παγκόσμιας αγοράς, χρησιμοποιώντας πληθώρα επωνυμιών: οι WPPGroup, McCann Ericsson, TNS και Thomson Corporation. Οι 4 αυτές αγγλοσαξονικές εταιρείες υπολογίζεται ότι ελέγχουν περί το 90% της ελληνικής αγοράς, συγκεντρώνοντας όγκο και ποιότητα πληροφοριών και αναλύσεων, ανά έτος, μεγαλύτερα από οποιαδήποτε κρατική υπηρεσία, συμπεριλαμβανομένης και της εθνικής στατιστικής υπηρεσίας!

ΤΟ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΤΟΥ BIG BROTHER
Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι αυτά που δεν ξέρουμε είναι πολύ πιο σημαντικά από τον όγκο των σκουπιδο-πληροφοριών που μεταδίδονται. Η κατοχή της μυστικής γνώσης ισοδυναμεί με περισσότερη εξουσία και το τελικό αποτέλεσμα είναι ο καλλίτερος έλεγχος των μαζών. Κατ’ αναλογίαν, στον βαθμό που ό,τι σκεπτόμαστε βασίζεται σε ό,τι μαθαίνουμε, η χειραγώγηση ενός νου ή ενός έθνους από νόες, μπορεί να επιτευχθεί μέσω του ελέγχου των πληροφοριών. Επιπλέον, η «κοινωνική μηχανική» (η ανάλυση κι ο αυτοματισμός μιας κοινωνίας) απαιτεί τη συσχέτιση μεγάλων ποσοτήτων σταθερά μεταβαλλόμενων οικονομικών πληροφοριών (δεδομένων) και για αυτό χρειάζεται ένα υψηλής ταχύτητας σύστημα ψηφιακής επεξεργασίας δεδομένων. Αυτό θα μπορούσε να προηγηθεί της κοινωνίας και να προβλέψει πότε αυτή θα είναι έτοιμη να συνθηκολογήσει.

Για να επιτευχθεί μια απολύτως προβλέψιμη Οικονομία, τα μέλη των χαμηλοτέρων τάξεων της κοινωνίας πρέπει να μπουν υπό απόλυτο έλεγχο: να «εξημερωθούν» να εκπαιδευθούν και να δεσμευθούν με βάρη και μακροχρόνια κοινωνικά καθήκοντα από νεαρή ηλικία, προτού έχουν την ευκαιρία να αναρωτηθούν για την πραγματική φύση των αγαθών και να αμφισβητήσουν το σύστημα. Για να εξασφαλισθεί μια τέτοια υπακοή, έπρεπε να διαλυθούν οι παραδοσιακές οικογένειες των μέσων και κατωτέρων τάξεων, μέσα από την εντατικοποίηση της απασχόλησης και των δύο γονέων και την καθιέρωση κρατικών κέντρων ολοήμερης απασχόλησης και εκπαίδευσης των παραμελημένων παιδιών τους.
Το 2005, ένα μεγάλο ερευνητικό consortium, χρηματοδοτούμενο από την Ε.Ε. ξεκίνησε τη δημιουργία ενός κατάλληλου για προσομοιώσεις μοντέλου κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, με την βοήθεια αυτόνομων προγραμμάτων. Το πρόγραμμα ονομάσθηκε New Ties και έχει ολοκληρώσει την πρώτη φάση του. Με την συμμετοχή 5 μεγάλων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, ανοίγει τον δρόμο σε προσομοιώσεις μεγάλης κλίμακας ανθρώπινων πληθυσμών που αναμένεται να ακολουθήσουν τα επόμενα 20 χρόνια, οπότε και αναμένεται να εκατονταπλασιασθεί η ισχύς των υπολογιστικών συστημάτων. Τότε θα είναι δυνατή μια ακόμη πιο άμεση συλλογή δεδομένων, σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, καθώς εκατομμύρια αυτόνομα προγράμματα θα είναι σε θέση να παρακολουθούν και να καταγράφουν, να ταξινομούν πακτωλούς δεδομένων σχετικά με τις ζωές των πολιτών.

Αν ο χειρισμός των μαζών καταστεί δυνατός, τότε θα γίνει εφικτή σε μεγάλο βαθμό η πρόβλεψη της αγοραστικής συμπεριφοράς του καθένα, ακόμα και για μικρό χρονικό διάστημα. Κατ’ επέκταση, μια Κρατική Οικονομία μπορεί να κατευθυνθεί με τις κατάλληλες πιέσεις, αν οι αντιδράσεις των μαζών μπορούν να προβλεφθούν εγκαίρως, και να ακυρωθεί εντελώς ο ρόλος του κράτους ως διαμεσολαβητού μεταξύ ιδιωτικών συμφερόντων.
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, ένα νέο πρόγραμμα μπορεί να συνδυάσει εγκεφαλική δραστηριότητα με οπτικές εικόνες, αλλά και να προβλέψει τι βλέπουν οι άνθρωποι. Η εν λόγω μελέτη προβάλλει ως πιθανό ότι κάποια μέρα οι υπολογιστές θα μπορούν να «διαβάζουν» τον εγκέφαλο ενός ανθρώπου, αναπλάθοντας ψηφιακά αναμνήσεις, όνειρα ή φαντασιώσεις. Οι νευροεπιστήμονες που ερευνούν τον, σχεδόν φουτουριστικό, κλάδο της επιστημονικής έρευνας, το Νευρομάρκετινγκ, γνωρίζουν ότι υπάρχουν συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου που αποτελούν «αποθήκη» όλων όσων έχουμε μάθει, καθώς και το περιεχόμενο των φιλοδοξιών το εγώ μας.
Μια έντονη δραστηριότητα στον αριστερό προμετωπιαίο φλοιό μπορεί να υπονοεί ότι το υποκείμενο έλκεται από την εικόνα ή το διαφημιστικό μήνυμα μιας φίρμας. Έτσι οι ερευνητές μπορούν να πουν ποια μέρη των διαφημιστικών μηνυμάτων αποθηκεύονται στη μακροπρόθεσμη μνήμη των εξεταζομένων και να ανακαλύψουν το πώς το μάρκετινγκ μπορεί να σημαδέψει τις προτιμήσεις του νου για προϊόντα και πολιτικούς. Ψυχολόγοι και οικονομολόγοι χρησιμοποιούν εξελιγμένα σκάνερ του εγκεφάλου για να προσδιορίσουν τους μηχανισμούς κρίσης που αναπτύσσονται στο υποσυνείδητο και στο ασυνείδητο. Οι μεγάλες εταιρείες καλλυντικών, ενδυμάτων, κινητής τηλεφωνίας, καπνοβιομηχανίες κ.λπ. δοκιμάζουν αυτά τα εργαλεία έρευνας της εγκεφαλικής δραστηριότητας και επενδύουν στις μεθόδους αυτές, προκειμένου να εκλεπτύνουν την διαφημιστική τους στρατηγική.

Τα ποσά που δαπανώνται είναι κολοσσιαία. [ποιά κρίση οικονομική και πράσειν άλογα] Κατά μία εκτίμηση, κάθε μέρα κυκλοφορούν 700 νέα προϊόντα, ενώ συνολικά 2 εκατ. Μάρκες επιζητούν την προσοχή του καταναλωτή. Για να υπάρξουν κέρδη μεταξύ όλων αυτών των παρόμοιων προϊόντων, οι επικεφαλής των πωλήσεων προσπαθούν να εντυπώσουν ένα προϊόν στο μυαλό του αγοραστή. Ως εκ τούτου, στον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο, ο μέσος ενήλικας καταναλωτής δέχεται 3.000 διαφημιστικά μηνύματα κατά μέσον όρο την ημέρα (5πλάσιο απ’ ό,τι 20 χρόνια πριν).

Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ
Η απελευθέρωση του διαδικτύου, όπου με ελάχιστα μέσα μπορεί ο καθένας να αποκτήσει δυνατότητα παγκόσμιας πληροφόρησης, είναι ένα πείραμα κοινωνικής μηχανικής επομένου επιπέδου. Ήδη, ένας μυστικός πόλεμος εξελίσσεται μέσα στον κυβερνοχώρο. Όχι με λογοκρισία, αλλά με «δικαιωματικό έλεγχο» πληροφοριών και αντιλήψεων (αυτό κάνουν οι μηχανές αναζήτησης) και ακόμη πιο πλάγιες μεθόδους.
Στην Τεχεράνη είδαμε τον Ιούνιο να ξεσπάει η μεγαλύτερη λαϊκή εξέγερση από την ισλαμική επανάσταση του 1979. Μετά την επανεκλογή του Αχμαντινετζάντ, η οποία αμφισβητήθηκε εντέχνως από τα δυτικά ΜΜΕ, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Μιρ Χουσείν Μουσαβί, κάλεσε τους οπαδούς του σε μαζικές διαδηλώσεις, που κατέληξαν σε άγριες συγκρούσεις με την αστυνομία. Η κινητοποίηση εναντίον του καθεστώτος πραγματοποιήθηκε έπειτα από μεγάλη εκστρατεία μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης όπως το Twitter και το Facebook. Νωρίτερα είχε πραγματοποιηθεί ένα άλλο διαδικτυακό «αντάρτικο».
Στη Μολδαβία περίπου 20.000 διαδηλωτές απαίτησαν την προσάρτηση της χώρας στη Ρουμανία και την Ε.Ε., μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 5ης Απριλίου, όπου ο φιλορωσικός κομμουνιστικός σχηματισμός του Vladimir Voronin συγκέντρωσε ακριβώς το 50% των ψήφων. Υπό το προφίλ #pman (τα ακρωνύμια της κεντρικής πλατείας της μολδαβικής πρωτεύουσας Piata Marii Adunari Nationale) και με μια μέση ροή μέχρι και 10 μηνυμάτων το λεπτό, οργανώθηκε στη Μολδαβία ένα νεανικό πλήθος, το οποίο ήταν πληροφορημένο τόσο για τον σκοπό της διαδήλωσης, αλλά και για τις ακριβείς κινήσεις της αστυνομίας.
Τον Φεβρουάριο του 2006, αποδιαβαθμίσθηκε στις ΗΠΑ η Χάρτα Επιχειρήσεων Πληροφοριών (Information Operations Roadmap), η οποία είχε συνταχθεί τον Οκτώβριο του 2003 από τον υπουργό αμύνης Ντόναλντ Ράμσφελντ και σκιαγραφούσε τη νέα στρατηγική του Πενταγώνου στο διαδίκτυο. Συγκεκριμένα περιλαμβάνει επαφές με δημοσιογράφους σε ηλεκτρονικά μέσα και ειδικούς ηλεκτρονικών συστημάτων, οι οποίοι θα εξαπολύουν επιθέσεις σε εχθρικά συστήματα, καθώς και ψυχολογικές επιχειρήσεις.
Με πάνω από 1,3 δις. Ανθρώπους διαδικτυωμένους και με μαζική συμμετοχή σε συνδέσμους κοινωνικής δικτύωσης (Facebook +200 εκατ. χρήστες, MySpace +125 εκατ. χρήστες, Twitter +1,4 εκατ. tweets/ ημέρα), θα ήταν δύσκολο να παρακαμφθούν οι δυνατότητες μια τέτοιας δεξαμενής δεδομένων, τα οποία, σημειωτέον, δίνονται με χαρακτηριστική ευκολία από τους ίδιους τους χρήστες. Πρέπει να αναφερθεί, τέλος , ότι μετά από μια «χρυσή περίοδο» ελευθερίας στο διαδίκτυο -που αφέθηκε εσκεμμένα μέχρι σήμερα προκειμένου να εντοπισθούν οι αντίθετες φωνές προς την νέα τάξη και να μελετηθούν οι τάσεις και προθέσεις των πολιτών- μεθοδεύεται τώρα ο ασφυκτικός έλεγχος από την ελίτ, μέσω ενός παγκόσμιου πλέγματος νόμων.

ΤΑ ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ
Ένα ντοκουμέντο με τίτλο «Σιωπηλά Όπλα για Αθόρυβους Πολέμους» (Silent Weapons for Quiet Wars), [αναζήτησε το άρθρο στην ίδια κατηγορία και αρακολούθησε προσεκτικά το βίντεο] επιβεβαιώνει ότι όλα αυτά είναι μέρος ενός προσχεδιασμένου πολέμου κατά της Ανθρωπότητας. Ο «έλεγχος του κοινού» επιτυγχάνεται μέσω των «σιωπηλών όπλων» που εφαρμόζονται στα ΜΜΕ και τα σχολεία: « Το κοινό δεν μπορεί να αντιληφθεί αυτά τα όπλα και συνεπώς δεν μπορεί να πιστέψει ότι δέχεται επίθεση και χαλιναγωγείται από ένα όπλο. Όταν το σιωπηλό όπλο εφαρμόζεται σταδιακά, το κοινό προσαρμόζεται.»
Το ντοκουμέντο αυτό, αποτυπώνει τις πρώτες φάσεις του Σχεδίου της Παγκόσμιας Χειραγώγησης, είναι το προϊόν μιας επιχείρησης με το όνομα «Operations Research», που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια το Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για επίθεση κατά των εχθρικών πληθυσμών, χρησιμοποιώντας εργαλεία κοινωνικής μηχανικής και ψυχολογικού πολέμου. Σύμφωνα μ’ αυτό, η υπερεθνική ελίτ αποφάσισε το 1954 να εξαπολύσει έναν «σιωπηλό πόλεμο» (αρχικά κατά του αμερικάνικού λαού και στη συνέχεια κατά της Ανθρωπότητας), με στόχο την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας οικονομίας. Το ντοκουμέντο αναφέρεται «στον έλεγχο της κοινωνίας μέσω της απειθαρχίας, της άγνοιας, του αποπροσανατολισμού, της αποδιοργάνωσης και της σύγχυσης» (βλ. Τρίτο Μάτι, τ. 154, καλοκαίρι 2007). Η ουσία των στρατηγημάτων, μπορεί, επίσης, να αναζητηθεί σε μια μελέτη ενός think tank που κυκλοφόρησε το 1967, με τον τίτλο Report from Iron Mountain (Αναφορά από το Σιδηρούν Όρος).
Το έγγραφο υπαινίσσεται ότι προέρχεται από το αμερικάνικό υπουργείο αμύνης, όταν υπουργός ήταν ο Ρόμπερτ Μακναμάρα, και δημιουργήθηκε από το ινστιτούτο Hudson, που τοποθετείται στην βάση του Iron Mountain στο Croton on Hudson, στη Νέα Υόρκη. Το ινστιτούτο Hudson ίδρυσε και διηύθυνε ο Herman Kahn, στέλεχος της Rand Corporation παλαιότερα. Τόσο ο Μακναμάρα όσο και ο Kahn ήταν μέλη του πανίσχυρου CFR (Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων).
Ο υποτιθέμενος στόχος ήταν να διερευνήσει τρόπους για την «σταθεροποίηση της κοινωνίας». Μια ανάγνωση της αναφοράς αποκαλύπτει ότι η λέξη «κοινωνία» χρησιμοποιείται ως συνώνυμο της «παγκόσμιας κυβέρνησης». Επιπλέον η λέξη «σταθεροποίηση» χρησιμοποιείται με την έννοια της διατήρησης και της διαιώνισης των επικυρίαρχων στην εξουσία και στους τρόπους να ελέγχουν τους πολίτες και να αποτρέπουν την εξέγερσή τους. Στην συνέχεια εξηγεί ότι πλησιάζουμε σ’ ένα σημείο στην ιστορία, όπου οι παλιές συνταγές επιβολής, όπως ήταν ο πόλεμος, ίσως να μην λειτουργούν.
Τι άλλο λοιπόν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η παγκόσμια ελίτ για να νομιμοποιήσει και να διαιωνίσει την εξουσία της; Η αναφορά καταλήγει ότι ένα υποκατάστατο του πολέμου πρέπει να πληροί τρεις προϋποθέσεις: α) να είναι οικονομικά πολυέξοδο, β) να αντιπροσωπεύει μια αξιόπιστη απειλή μεγάλου μεγέθους, και γ) να παρέχει μια λογική δικαιολογία που θα εξυπηρετεί την εξουσία.
Συνεπώς, πρέπει να βρεθεί ένας νέος εχθρός που θα απειλεί ολόκληρο τον κόσμο και η προοπτική να κυριευθεί από τον εχθρό αυτό η ανθρωπότητα θα πρέπει να είναι πιο τρομακτική κι απ’ τον ίδιο τον πόλεμο. Τα διάφορα σενάρια που έχουν επεξεργασθεί τα στρατηγήματα της κοινωνικής μηχανικής της Νέας τάξης στηρίζονται στα μοντέλα του «Σοκ». Από τη δεκαετία του ’40, οι εξελίξεις στην Ψυχιατρική με τη χρήση του ηλεκτροσόκ είχαν κάνει τους γιατρούς να πιστέψουν ότι είναι σε θέση να «καθαρίσουν» εντελώς το μυαλό των πασχόντων: Επηρεάζουμε τους ανθρώπους τους οδηγούμε στην υπακοή! Αλλά οι τεχνικές αυτές δεν λειτουργούν μόνο σε μεμονωμένα άτομα. Μπορούν να λειτουργήσουν σε ολόκληρες κοινωνίες. Ένα συλλογικό τραύμα, ένας πόλεμος, μια φυσική καταστροφή, μια τρομακτική ενέργεια μας φέρνει όλους σε κατάσταση σοκ.
Στο βιβλίο της The Shock Doctrine η Καναδή δημοσιογράφος και ακτιβίστρια, Naomi Klein, αποδεικνύει με τεκμηριωμένο τρόπο πώς οι αμερικανικές πολιτικές της «ελεύθερης αγοράς» έφθασαν να κυριαρχούν στον κόσμο μέσω της προγραμματισμένης εκμετάλλευσης και καταστροφής ανθρώπων και χωρών. Η θεωρία της Klein περιγράφει τις διασυνδέσεις μεταξύ της οικονομικής πολιτικής, του πολέμου υπό το δόγμα «Σοκ και Δέος» και τα χρηματοδοτούμενα από τις Μυστικές Υπηρεσίες πειράματα με ηλεκτροσόκ, αποδεικνύοντας με καθηλωτικές λεπτομέρειες το πώς, πολύ γνωστά γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας ήταν εσκεμμένες εφαρμογές του «Δόγματος του Σοκ».
Τα διάφορα μοντέλα της κοινωνικής μηχανικής του «παγκόσμιου τρόμου» περιλαμβάνουν:

. Το σενάριο της παγκόσμιας τρομοκρατίας, στο οποίο έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως.

. Το σενάριο της παγκόσμιας επιδημίας. Η πρόβα με την γρίπη των πτηνών αρχικά, και τον ιό Η1Ν1 σήμερα, έχει τροφοδοτήσει τους Επικυρίαρχους με πλήθος συμπερασμάτων για τις αντιδράσεις πολιτών, οργανισμών, κυβερνήσεων και ΜΜΕ σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
. Το σενάριο των φυσικών καταστροφών. Όπως περιγράφει η Naomi Klein, όταν ταξίδεψε για ρεπορτάζ στη Σρι Λάνκα μετά το καταστροφικό τσουνάμι, έγινε μάρτυρας μια εξωφρενικής κατάστασης: ξένοι επενδυτές-αρπακτικά και διεθνείς τοκογλύφοι είχαν συνασπισθεί για να εκμεταλλευθούν την ατμόσφαιρα πανικού, ώστε να «βάλουν στο χέρι» όλη την ακτογραμμή με τις πανέμορφες παραλίες, απαγορεύοντας στις χιλιάδες οικογένειες των ψαράδων που ζούσαν πατροπαράδοτα εκεί να κτίσουν ξανά τα σπίτια τους. Την επόμενη φορά στη Νέα Ορλεάνη, ήταν πλέον ολοφάνερο ότι το σύστημα εκμεταλλεύεται τις καταστάσεις «συλλογικού τραύματος» για να προωθήσει ριζικές κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές. Η κρίση που ακολούθησε το πέρασμα του τυφώνα Κατρίνα από τη Νέα Ορλεάνη θα μπορούσε ίσως να αποτελεί το σημαντικότερο πείραμα κοινωνικής μηχανικής.

. Το σενάριο της περιβαλλοντικής κρίσης. Το άλλο σενάριο αποτελεσματικής παγκόσμιας απειλής ήταν η μόλυνση του περιβάλλοντος. Αυτό θεωρήθηκε ότι ήταν πιθανότερο να επιτύχει γιατί μπορούσε να συνδεθεί με ορατές καταστάσεις, όπως η αιθαλομίχλη και η μόλυνση των υδάτων. Μπορούσαν να γίνονται προβλέψεις που θα έδειχναν ότι πλησιάζει το τέλος της Γης, και θα ήταν τόσο τρομακτικό όσο κι ένας πυρηνικός πόλεμος. Η ακρίβεια αυτών των προβλέψεων δεν ήταν το ζητούμενο. Σκοπός τους θα ήταν να τρομοκρατήσουν κι όχι να ενημερώσουν. Οι μάζες θα δεχθούν πιο πρόθυμα την πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, την αύξηση των φόρων και τη γραφειοκρατία, με τη δικαιολογία ότι «είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε, για να σώσουμε την Μητέρα Γη».

. Το σενάριο της διατροφικής κρίσης. Στις 2 Απριλίου του 2008, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας (WB), Robert Zoellick, εξέφρασε την ανησυχία του για την άνοδο των τιμών των τροφίμων σε 33 χώρες, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε κοινωνικές αναταραχές. Τα στοιχεία που βγήκαν στο φως έκαναν τους εκπροσώπους του προγράμματος World Food του ΟΗΕ να αποκαλέσουν την κρίση «σιωπηλό τσουνάμι». Σε αυτό το πλαίσιο, ο οικονομικός αναλυτής William Blum μίλησε ξεκάθαρα για μια παγκόσμια οικονομική ελίτ που παίρνει όλες τις σημαντικές αποφάσεις με κριτήριο τον φόβο και την απληστία. (Eric Walber, Food Crisis A Conspiracy?- Silent Tsunami, 17/05/08, www.rense.com/general82/food.htm)

. Το σενάριο της ενεργειακής και οικονομικής κρίσης. Όταν η τιμή του πετρελαίου είχε φθάσει 147 δολάρια το βαρέλι, κανείς δεν περίμενε ότι θα έπεφτε κάτω από τα 50 δολάρια. Μήπως η διεθνής τιμή του πετρελαίου έπρεπε να πέσει για να «μελετηθούν» χωρίς «εξωτερικές» επιρροές και ανεξάρτητα μιας γενικευμένης οικονομικής κρίσης; Ένας από τους ανθρώπους που φαίνονται να έχουν εσωτερική πληροφόρηση (ο τηλεοπτικός αναλυτής Jim Cramer), ανέφερε στις 6 Οκτωβρίου σε τηλεοπτική συνέντευξη (www.colbertnation.com/the-colbert-report-videos/187307/october-06-2008/j… er) ότι το επόμενο βήμα (στο σενάριο της μεθοδευμένης κοινωνικής αποδόμησης) θα είναι να σταματήσουν να εφοδιάζονται με χρήματα τα τερματικά των τραπεζών (τα ATM).

. Το σενάριο της εξωγήινης απειλής. Η εισβολή εξωγήινων από το Διάστημα άρχισε να εξετάζεται σοβαρά μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και φαίνεται ότι μπορεί να έχουν ήδη γίνει πειράματα μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο. Όμως, η αντίδραση του κοινού δεν ήταν εντελώς προβλέψιμη, επειδή η απειλή δεν ήταν τόσο «αξιόπιστη». Ωστόσο, το θέμα ότι μια συγκλονιστική εισβολή εξωγήινων που θα δείξει η τηλεόραση -ακόμα κι αν πρόκειται για κατασκευασμένη με υψηλής τεχνολογίας γραφικά ή προβολές λέιζερ στον ουρανό- μπορεί για να σπρώξει όλα τα κράτη στην αγκαλιά της παγκόσμιας κυβέρνησης, η οποία, υποτίθεται, θα προστατεύσει τη γη από την εισβολή.
Από την άλλη, αν οι εξωγήινοι παρουσιάζονταν ως «φιλικά διακείμενοι» θα υπήρχε ένα εναλλακτικό σενάριο που θα προέβλεπε τον σχηματισμό παγκόσμιας κυβέρνησης η οποία θα εκπροσωπούσε το ενωμένο ανθρώπινο γένος σε ένα είδος γαλαξιακής ομοσπονδίας. ( βλ. Dirty Watchtower Secrets,http://www.theforbiddenknoledge.com/hardtruth/dirtywatchtowersecrets.htm), Like Father Like Son: George W. Bush and the Fake Alien Invasion,http://www.theforbiddenknowledge.com/hardtruth/fake_invasion.htm). Σ’ αυτό το πλαίσιο, οργιάζουν ήδη οι φήμες στο διαδίκτυο ότι την περίοδο απονομής του Νόμπελ Ειρήνης στον Μπαράκ Ομπάμα, ο Αμερικανός πρόεδρος θα προβεί σε δηλώσεις, μαζί με την NASA, περί εξωγήινης παρουσίας.

ΤΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟ ΨΕΥΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΙΤ: Όπως επισημαίνει, επίσης, ο επίτιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Χάουαρτν, Νικόλαος Σταύρου, «Οι αήθεις ελίτ των μάνατζερ της νέας εποχής, εντός κι εκτός κυβέρνησης, είναι σίγουρες ότι μια φοβισμένη παγκόσμια κοινωνία, μπορεί να οδηγηθεί μέσω σοκ στη συμμόρφωση, μόνο εάν η κριτική σκέψη δεν αναμιχθεί στις προσχεδιασμένες σκευωρίες. Και ελάχιστοι άνθρωποι θέτουν ερωτήματα σε μια ατμόσφαιρα κρίσης. Τελικώς, όλες οι κρίσεις -είτε πρόκειται για χρηματοπιστωτικές ληστείες υψηλής τεχνολογίας, είτε για τυφώνες, τσουνάμι ή πολέμους- μπορούν να μετατραπούν σε ευκαιρίες, συνήθως για εκείνους που τις προκάλεσαν».

Με ποιόν τρόπο αντιμετωπίζουμε την κοινωνική Προπαγάνδα;
Κατ αρχάς με την ΕΠΙΓΝΩΣΗ πως κάποια πληροφορία είναι προπαγάνδα. Κάθε τι που δεν μας αρέσει ή δεν μας βολεύει δεν σημαίνει πως είναι προπαγάνδα. Το αντίθετο θα έλεγα πως συμβαίνει. Όταν μάθεις ποιές είναι οι προπαγάνδες και τι μπορούν να πετύχουν, τότε μπορείς, να ξέρεις, πότε κάποιος προπαγανδίζει, θέλοντας το κακό σου ή προπαγανδίζει θέλοντας να σε βοηθήσει επί καλό. Τι να αφήσεις να σε επηρεάσει και τι να απορρίψεις ασυζητητί.
Επίσης όταν ακούμε την λέξη “Προπαγάνδα” αυτόματα την συνδέουμε με τον Ναζισμό/ Σταλινισμό – Κομμουνισμό (αμφότεροι –ισμοι) και τον Paul Joseph Goebbels τον Στάλιν τον Λένιν κλπ, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν, πως ο ναζισμός αντέγραψε τον κομμουνισμό και όχι μόνο στην προπαγάνδα. Σε κανενός ο νους δεν πηγαίνει στον ανιψιό του Sigmund Freud τον κατ’ εξοχήν προπαγανδιστή των μαζών του μεταπολεμικού Δυτικού κόσμου τον πολύ κ.κ. Edward Louis Bernays. Εξαίρετος στην Προπαγάνδα ήταν ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Μακεδών Αλέξανδρος, ο Ναπολέων κλπ. πολλά χρόνια πριν τον Λένιν, τον Στάλιν, τον Goebbels τον Bernays και τους συντρόφους τους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η βαθύτερη φυσική επιδίωξη του μαζανθρώπου είναι η ικανοποίηση του Εγώ, (αυτού του σιχαμερού τέρατος με τα 5.000 κεφάλια που σαν άλλη Λερναία Ύδρα σε πνίγει καθημερινά και σε εμποδίζει να είσαι Άνθρωπος) πού ο Ρουσσώ αποκαλεί “Amour de soi” και πού αποτελεί το θεμέλιο του υλικού ανθρώπινου πλάσματος. Κάθε πλήρωση και ικανοποίηση του Εγώ, σαν βασικό κατώτατο ένστικτο πού είναι, προκαλεί και συντηρείται από το συναίσθημα της ηδονής – κακίας και σ’ αυτό ο άνθρωπος είναι πάντοτε πρόθυμος να θυσιάσει την αλήθεια μαζί με οτιδήποτε άλλο, δεν εξυπηρετεί αυτό το δίπτυχο. [καμία σχέση η ΗΔΟΝΗ του ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ]
Γι αυτό και κάθε άνθρωπος που είναι έξω από την μάζα, πρωτίστως επιδιώκει να εγκαταλείψει αυτό το Λερναιοκέφαλο τέρας, το ΕΓΩ, γι αυτό και είναι εξαιρετικά δύσκολο να υποκύψει σε οποιαδήποτε προπαγάνδα. Άλλωστε οι μαύρες προπαγάνδες προορίζονται για τον μαζάνθρωπο. Να επαναλάβω εδώ ότι, όπου αναφέρεται ως Προπαγάνδα ο κομμουν- ισμός ταιριάζει οποιοσδήποτε –ισμός, σοσιαλισμός, χριστιανισμός, σουρεαλισμός, ελληνισμός, πατριωτισμός, διαλογισμός,  κλπ. κλπ. και χωρίς να ξεχνάμε πως κάθε –ισμός και πάγος=αυξημένη ΕΝΤΡΟΠΙΑ.

“Περίσσεια θερμότητας σημαίνει περίσσεια κινήσεως και συνειδήσεως. Περίσσεια ψυχρού, σημαίνει ακινησία και νέκρα”. Ηράκλειτος

Από την άλλη:
“Χειρότερο από την εκμετάλλευση είναι να μην θέλει κανένας να σε εκμεταλλευτεί.”