ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ

Στην πραγματικότητα μόνο η εξέλιξη κάθε ξεχωριστού ανθρώπου έχει συνοχή, συνέπεια και πραγματική σημασία .Μόνο οι εσωτερικές διαδικασίες που αφορούν την Βούληση  αποτελούν πραγματικά γεγονότα …Γιατί μόνο η Βούληση ειναι το πράγμα καθεαυτό!
(Θέλω άρα Υπάρχω)

Αφορμή του παρακάτω κειμένου  στάθηκε απλά  μια συζήτηση που είχα με τους ομοτράπεζους μου ,όταν  αυτοί με ρώτησαν ,ποιος ειναι ο αγαπημένος μου  φιλόσοφος , ‘’.Σοπενάουερ ‘’απάντησα έντονα δίχως δεύτερη σκέψη .΄΄Μακράν ο Σοπενάουερ ΄΄.Φιλόσοφος που στιγμάτισε σαν μαύρος Ηλιος  την ζωή μου ,Στάθηκε το  αποκούμπι σε μια περίοδο της ζωής που όλες οι τρύπες φωτός είχαν κλείσει προτείνοντας νέο  modus vivendi  με κύριους άξονες την γνώση και την τέχνη
Για μερικά λεπτά απλώθηκε παγερή σιωπή ,Αντίκριζα στα πρόσωπα των συνομιλητών μονάχα αν όχι άγνοια απορία .Μέχρι που  ένας ψέλλισε σκίζοντας την ΄΄Ποιος ..ο γέρο πεσιμιστής ? ΄΄ ή ο Γερμανός πεσιμιστής ?΄΄

Κλασική κοινότοπη απόκριση .Πρόκειται για δύο φράσεις που χρωμάτισαν  το πορτρέτο του Φιλοσόφου    παρουσιάζοντας τον  μονοσήμαντα.Γιατί η θλίψη δεν είναι παρά η  άλλη όψη της χαράς .Ο Σοπενάουερ  πράγματι υπήρξε πεσιμιστής ή ωμός ρεαλιστής .Σκέψεις όπως
 ΄΄Η ζωή είναι ένα δάνειο που το παίρνουμε από την γέννηση μας και οι πόνοι και βάσανα είναι οι καθημερινοί τόκοι ΄΄ ΄΄Κάθε επιθυμία είναι πόνος ΄΄ ΄’Αν θες να κερδίσεις το σεβασμό των άλλων μη τους σέβεσαι ΄΄ ή  ΄΄Η ζωή είναι άθλιο πράγμα. Αποφάσισα να περάσω τη ζωή μου σκεπτόμενος αυτό ακριβώς.΄΄ επιβεβαιώνουν την κοινή παράσταση του κόσμου.

Ακριβώς όμως για αυτόν, τον αιχμηρό, αποφθεγματικό, καυστικό  τρόπο γραφής και την σκοτεινή διαύγεια  θαυμάστηκε και επηρέασε καθοριστικά σύγχρονους τιτάνες του πνεύματος ,όπως  Νίτσε, Φροιντ, Μπέκετ ,Σάρτρ ,Τολστόι ,Μπόρχες,και άλλους τόσους .Ο τελευταίος μάλιστα τον εξύμνησε θεωρώντας τον , ως τον άνθρωπο ΄΄που κατάλαβε τον μηχανισμό του Σύμπαντος’
Οι συνθήκες της ζωής του, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην διαμόρφωση της συμπεριφοράς  και  συνάμα της φιλοσοφίας του(Θάνατος του πλούσιου εμπόρου πατέρα ,του που τον προόριζε για διάδοχό του,σύγκρουση και ρήξη με την ΄΄ρομαντική΄΄ μητέρα και αδερφή του. Εντονα καταπιεσμένα σεξουαλικά πάθη που τυραννούσαν την σκέψη του από μικρό ,δικαστική διαμάχη με την πρώην νοικοκυρά του κτλπ)

,

 Έβλεπε  την τελευταία όπως ο  Επίκουρος ή ο Βούδας (τέσσερις ευγενείς αλήθειες).Δηλαδή , ως φάρμακο της ψυχής.Ήδη από το 1822 συγκέντρωνε αποφθέγματα από  αρχαίους κλασικούς που έμελλε να χρησιμοποιήσει σε  έργα όσο και  στην ζωή ως βάλσαμο  .Όσο αφορά την ακαδημαική του πορεία ,το μένος του για τον Χέγκελ του στέρησε  καριέρα και αναγνώριση στα πρώιμα χρόνια της ζωής του .Μάλιστα επέλεξε να διδάσκει τις ίδιες ώρες με αυτόν  ,την εποχή που εκείνος έδρεπε  δάφνες ως το μεγαλύτερο Ευρωπαικό πνεύμα .Η αδιαλλαξία και το μίσος έπληξαν  και φώτισαν τον ίδιο παράλληλα

Έργο: Αν και το σημαντικότερο έργο του θεωρείται ΄΄ο κόσμος ως βούληση και παράσταση , έμεινε γνωστός για ένα μέρος εγχειριδίων σοφίας που συγκεντρώθηκαν στα Πάρεργα και Παραλειπόμενα .Εκει συναντούμε  ένα πλήθος δοκιμίων πρακτικών φιλοσοφίας που αργότερα θα τον χαρίσουν παγκόσμια φήμη.Το πιο γνωστό της σειρά  ,που κάνει  θραύση στην  εποχή μας είναι,΄΄ Η τέχνη του να έχεις δίκιο ”μακιαβελικές συμβουλές για να περάσεις τις θέσεις σου ,ανεξαρτήτως της εγκυρότητα των .   Πέρα απο αυτό, στα χειρόγραφα καθώς και σε διάσπαρτα κομμάτια βρέθηκαν σημειώσεις ενός  ημιτελούς έργου του ΄΄Η Ευδαιμονολογία ΄΄ ή ΄΄Ευδαιμονική ” ή ΄΄η τέχνη να είσαι ευτυχισμένος΄΄
Ο τίτλος θα λέγαμε είναι σαρκαστικός.
”Η πρώτη αρχή της Ευδαιμονολογίας  είναι ότι το ίδιο το όνομα της αποτελεί ευφημισμό και ότι η ευτυχισμένη ζωή σημαίνει λιγότερο δυστυχισμένη ζωή΄΄ σελ 67 κανόνας 22 ΄.Τα βάσανα είναι ουσιαστικό μέρος ..Συμβουλεύει, μνημονεύοντας τον Αριστοτέλη ότι΄΄Έτι ο φρόνιμος το άλυπον διώκει, ου το ηδύ” (Ηθικά Νικομάχεια VII,115b 15) ”Ο έξυπνος άνθρωπος δεν επιδιώκει τις απολαύσεις αλλα την έλλειψη πόνου.Πάνω στην ρήση του Σταγειρίτη  θα κτίσει την φιλοσοφία του .Σε μια προσπάθεια εκλαικευσης της φιλοσοφίας του Γερμανού ή ζωή είναι ΄΄μια αλληλουχία Ναυαγισμένων επιτυχιών΄΄ Είμαστε σαν τον Σίσυφο ,Μέσα  στον κόσμο της φαινομενικότητας, που κατασκευάζουμε, η μοίρα μας είναι να συγκρουόμαστε με άλλα άτομα και να επιδιώκουμε πάντα να αποκτήσουμε πιο πολλά απ’ όσα δικαιούμαστε Πηδάμε από επιθυμία σε επιθυμία.Μετά απολαμβάνουμε  μια φευγαλέα  στιγμή κορεσμού μέχρι μια άλλη επιθυμία να καλύψει το κενό .Αλλιώς νιώθουμε Πλήξη που είναι ένα πρόσωπο του Θανάτου στην Ζωή .Γράφει στην Τέχνη του να επιβιώνεις..(σελ 115)΄΄΄Το ότι υπεισέρχεται η πλήξη μετά την ικανοποίηση μιας ανάγκης,αρρώστια  που προσβάλλει και τα ανώτερα ζώα είναι απόδειξη ότι η ζωή δεν έχει καθαρό και γνήσιο περιεχόμενο΄΄και παρακάτω πως ΄΄η πλήξη είναι η μόνη αιτία κοινωνικοποίησης των ανθρώπων ΄΄ .Τέτοιες απόψεις κάνουν πρόδηλο τον πεσιμισμό του, δικαιώνοντας την κοινή γνώμη .

Ο Σοπενάουερ θεωρήθηκε ΄΄Βραχμάνος της δύσης΄΄ Γεφύρωσε την δυτική με ανατολική φιλοσοφία εισάγοντας την Βουδιστική φιλοσοφία ως τρόπο ζωής.Η βούληση είναι η μοναδική έκφραση ζωής καθώς συντελείται στο παρόν που ναι και το μόνο αληθινό κτήμα μας.Σκοπός του ανθρώπου να την υπερφαλαγγίσει ώστε να κατευνάσει τα πάθη.Εδώ έρχεται σε αντίθεση με τον πνευματικό του επίγονο Νίτσε ,που χρησιμοποιεί την  καθοδήγηση  της Βούληση ,ως μέσο κυρίευσης των παθών.
Διακήρυξε ότι ο πόνος και η δυστυχία ένεκα της θνητότητας έχουν μόνο θετικό χαρακτήρα.΄΄Αυτό που σε έκανε χαρούμενο δεν είναι άλλο απο εκείνο που άλλοτε σε κάνει θλιμμένο”  γράφει ο Λιβανός ποιητής Γκριμπράν.΄΄

Επομένως, στόχος μας οφείλει να είναι η ελάφρυνση του πόνου  .΄΄Η συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος μπορεί να συμβάλει μέγιστα στο να αποκτήσουμε την ευδαιμονία που επιτρέπει η ζωή .Αφου μάλιστα τα μέσα για να το πετύχουμε βρίσκονται στην συντριπτική πλειοψηφία υπό την εξουσίας μας  (πρόλογος) αυτό καθίσταται εύκολο.Ετσι  η ευδαιμονική χωρίζεται σε δύο κατηγορίες-κανόνες
α)Κανόνες για την στάση μας απέναντι στο εαυτό μας
β)Κανόνες για την στάση μας απέναντι σε άλλους
Πριν προχωρήσουμε στον διαχωρισμό πρέπει να ορίσουμε την εννοούμε ευθυμία .Ειναι ο φωτεινός ευτυχισμένος χαρακτήρας που μας επιτρέπει να νιώσουμε λύπη ή χαρά.Γράφει ότι΄΄Πραγματική ευχαρίστηση νιώθουμε όταν χρησιμοποιούμε τις δικές μας δυνάμεις και ο μεγαλύτερος πόνος ειναι η αίσθηση έλλειψης δυνάμεων όσο δεν εκεί που τις χρειαζόμαστε ΄΄
Ακόμα γράφει στον Τετράντας &108 (Τίποτα δεν έχει πιο σίγουρη ανταπόδοση απο την ευθυμία.Γιατί σε αυτήν την κατάσταση η ανταμοιβή και η πράξη ταυτίζονται…Γι αυτό όποτε έρχεται να μας βρει η ευθυμία  πρέπει να τις ανοίγουμε διάπλατα την πόρτα .Γιατί ο χρόνος των επισκέψεων δεν είναι ποτέ ακατάλληλος )

Σε δεύτερο επίπεδο η σωματική υγεία.Ειναι τα 9/10 της ευτυχίας μας .Να κάνουμε 2 ώρες περίπατο την ημέρα και να αποφεύγουμε ισχυρές και δυσάρεστες συγκινήσεις και έντονες και παρατεταμένες πνευματικές προσπαθειες ΄΄Τετράντας 108&.Ο ίδιος μάλιστα υιοθέτησε αυτό το τρόπο ζωής .Περπατούσε καθημερινά και κολυμπούσε σε παγερά νερά  ακόμα και τον τσουχτερό χειμώνα
Έπειτα, ακολουθεί η ψυχική ηρεμία.Κυρίως αυτή είναι δυνατή στο δεύτερο μισό της ζωής που ο άνθρωπος λησμονεί ,επηρεασμένος από την ελαφρότητα της νεότητας, στο πρώτο .Την  ζωή την γνωρίζουμε πρώτα με την ποίηση και μετά με την πραγματικότητα .Οι τεχνητές εικόνες αιωρούνται μπροστά μας φωτισμένες απο την αυγή της νιότης και μας πιάνει μεγάλη επιθυμία να τις πραγματοποιήσουμε .Αυτό μας απογοητεύει  (Folio &145)” Aντίθετα το δεύτερο μισό της ζωής μας ”η συνειδητοποίηση της  ζωής φαίνεται  εποικοδομητική ..΄Περιλαμβάνει όπως το δεύτερο μισό ενός μουσικού κομματιού λιγότερη ένταση και περισσότερη γαλήνη ΄΄

Τέταρτον επισημαίνει πως τα εξωτερικά αγαθά καθορίζουν ελάχιστα το βαθμό ευτυχίας μας .Οπως λέει ο Επίκουρος απο τις ανάγκες υπάρχουν κάποιες φυσικές και απαραίτητες ,φυσικές και όχι απαραίτητες και ούτε φυσικές ούτε απαραίτητες
Η υπέρμετρη χαρά και η άφατη θλίψη προκαλούνται κατά κανόνα από κάποιο σφάλμα  ή κάποια παραίσθηση επομένως μπορούν να αποφευχθούν μέσω της γνώσης  (κανόνας 5 σελ 38)
Συγκεκριμένα    θέτει εν είδει αξιώματος  την ευτυχία ή δυστυχία ως προιόντα τριών καταστάσεων

Α) Αυτό που είμαστε: Ειναι ο σημαντικότερος παράγοντας που οφείλει να μας απασχολεί.Καθώς ο κάθε άνθρωπος ζει στο μικροκόσμο του, ελάχιστο ρόλο παίζουν οι εξωτερικές συνθήκες .Όσα συμβαίνουν  και υπάρχουν στον άνθρωπο   βρίσκονται μόνο στην συνείδηση του και γι αυτήν διαδραματίζονται (σελ 116) Οι εντυπώσεις τα συναισθήματα η δύναμη της θέλησης έχουν ως πυρήνα μονάχα το Εγώ ΄΄Εξηγώντας το βουδιστικά :Οταν κτίζουμε τον κόσμο τον βάφουμε με τα χρώματα μας ..΄΄Η μεγαλύτερη ευτυχία είναι η προσωπικότητα΄΄ Ντιβάν Γκαίτε. Ο άνθρωπος μπορεί να αφομοιώσει από έξω πολύ λιγότερα πράγματα απο όσα νομίζουμε .Υιοθετώντας την στωική άποψη ότι είμαστε μέρη θύματα μιας ανελέητης  μοίρας  πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την αδυναμία  της ελεύθερης βούλησης .Η τελευταία όπως συμπλήρωσε  ο Νίτσε στο λυκόφως των ειδώλων  γεννά την ενοχή ,και επομένως την δυστυχία .Τέλος, όσο αφορά την δύναμη  και αξία ΜΟΝΟ της προσωπικότητας ,τα λόγια του είναι ξεκάθαρα και εξιλεωτικά  : Αυτο που έχουμε μεσα μας και μας συντροφεύει και στην άκρα μοναξια ..αυτο που κανεις δεν μπορεί να μας το πάρει αλλα ουτε και να μας δώσει είναι πολυ πιο ουσιαστικό απ όλα τα αγαθά που μπορεί να διαθέτουμε ..απο όλες τις εντυπώσεις που δίνουμε στους άλλους.

Β) Αυτό που έχουμε: Ο παράγοντας κατοχής υλικών αγαθών ως μέσο ευτυχίας είναι αξιοκαταφρόνητος και πρόχειρος για τον Σοπενάουερ .Δύσκολο στην κοινωνία της ευμάρειας να γίνει αντιληπτό  .Ο ίδιος φέρνει προς επίρρωση της θέσης του ένα εξαιρετικό παράδειγμα ΄΄Ο άνθρωπος δεν αισθάνθηκε ποτέ την έλλειψη των πραγμάτων τα οποία δεν διανοήθηκε να ζητήσει,Η ευτυχία του δεν εξαρτάται απο αυτά .Ενώ κάποιος που μπορεί να έχει εκατό φορές περισσότερα μπορεί να νιώθει απαίσια επειδή δεν έχει το μοναδικό πράγμα που του λείπει….Η δυσαρέσκεια προκύπτει απο την συνεχή προσπάθεια να αυξήσουμε το επίπεδο των απαιτήσεων ενώ δεν είμαστε σε θέση να αυξήσουμε την ικανότητα να τις πραγματοποιήσουμε .(Κανόνας 4) Πολλές φορές είπαμε πως αν έχουμε το τάδε ή δεινα αγαθό θα μαστε ευτυχισμένοι.Καιρός να σκεφτούμε πως θα μασταν αν δεν είχαμε αυτό που τώρα κατέχουμε!Να συλλογιζόμαστε την στέρηση των παρόντων και όχι την απόκτηση νέων .Τέλος και πιο απλό ,όταν κρίνουμε την ευτυχία κάποιου πλούσιου,νέου,τιμημένου,το μόνο που ζητάμε να μάθουμε είναι αν είναι ευτυχισμένος ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΈΡΕΙ αν είναι νέος ή γέρος ,πλούσιος ή φτωχός

Γ) Η γνώμη των άλλων ή τι εκπροσωπούμε στο κόσμο: Για τον Σοπενάουερ η φαινομενικότητα είναι η κύρια πηγή δυστυχίας .Πηγάζει απο σαχλή ματαιοδοξία.Το θεωρεί χειρότερο κακό και από τα υλικά  καθώς στην βροχή όπως και να το κάνεις δεν θα σαι ήσυχος δίχως μια στέγη ή στην πείνα ένα φαγητό.Αυτό ,οι άλλοι δεν μπορούν να στο προσφέρουν.Ειναι όμως στην φύση μας να νιώθουμε χαρά από την εκτίμηση των άλλων .Κυρίως γιατί νιώθουμε παρηγοριά είτε για την πραγματική δυστυχία ή την έλλειψη των Α και Β εφοδίων ..ενώ είναι απίστευτο πόσο χάλια αισθανόμαστε το πλήγμα και τσεκούρωμα της ματαιοδοξίας όταν εισπράττουμε μια αρνητική κριτική Ο σκεπτόμενος άνθρωπος πρέπει να μετριάζει το αίσθημα της τιμής όσο όταν είναι υπέρ όσο και εναντίον του-Γιατί αυτά πάνε μαζί αλλιώς θα μείνει σκλάβος της γνώμης των άλλων ΄΄(σελ 122)
Όπως λέει αριστοτεχνικά , προκαλώντας καθήλωση -ο Γκαίτε ΄΄Το δάφνινο στεφάνι όπου και να το συναντήσεις είναι ένα ακόμα σημάδι  δυστυχίας -όχι ευτυχίας ΄΄ Τουρκουάτο Τάσσο ΄΄
Κλείνοντας την λίγο μακροσκελή αλλά ελπίζω λυτρωτική ανάλυση ο Σοπενάουερ προσφέρει αληθινή γαλήνη , μια ανάσα  στο μαύρο και πνιγηρό  σύμπαν. Σε αυτό,η μόνη χαραμάδα φωτός είναι η γνώση  και η συνείδηση λειτουργίας του μηχανισμού της ζωής .Φτιάξε τον εαυτό σου μόνο !΄΄η προσωπικότητα είναι η μόνη χαρά΄΄Υλικά αγαθά- απαραίτητα εργαλεία όχι σκοπός .Ενώ η γνώμη των άλλων ΄΄οι δόξαι ΄΄ είναι κατάπτυστες καλές ή κακές, αν δεν πηγάζουν από το ενδότερο ΄΄είναι ΄΄ ή εν δυνάμει γίγνεσθαι΄΄ Κλείνω με ένα ποίημα που συνοψίζει ίσως και όλη την ζωή του μεγάλου Γερμανού αγαπημένου φιλοσόφου
Το καλύτερο πράγμα όταν είσαι θλιμμένος είναι να μαθαίνεις κάτι .Μάθε γιατί ο κόσμος κινείται και τι τον κινεί΄΄
Το κατάφερε.Πράγματι το κατάφερες!

ΣΟΠΕΝΑΟΥΕΡ

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ

Ο ίδιος ο τίτλος του έργου μας δείχνει την οπτική που υιοθετεί εδώ ο συγγραφέας-πέρα από τις έννοιες της κοινής ηθικής, πέρα από τις απόλυτες αξίες που έχουμε κληρονομήσει από την ιουδαιόχριστιανική παράδοση. Στην αντινομία καλό/κακό, που διέπει μαζί την αντινομία αληθές/ψευδές τον κατασκευασμένο από τον άνθρωπο κόσμο, ο Νίτσε αντιπαρατάσει ένα δυνατό «ΝΑΙ» σε ό,τι μεγεθύνει, ομορφαίνει, εντείνει τη ζωή. Έτσι, το έργο έχει ως στόχο του τον Χριστιανισμό, τον Σοσιαλισμό και τον Μηδενισμό, θεωρώντας τον δεύτερο, λογική κατάληξη του πρώτου και τον τρίτο, μοιραία συνέπεια των δύο άλλων μαζί…

- Αποφθέγματα & Αιχμές

1. Η αγάπη για έναν είναι βαρβαρότητα, διότι εφαρμόζεται εις βάρος των υπολοίπων. Το ίδιο ισχύει και για την αγάπη για τον θεό.
2. «Αυτό έκανα», λέει η μνήμη μου-«Δεν μπορεί να το έκανα αυτό», λέει η περηφάνια μου. Στο τέλος, η μνήμη αρχίζει να υποχωρεί…
3. Η γυναίκα, μαθαίνει να μισεί, στον βαθμό που ξεμαθαίνει να γοητεύει.
4. Δεν υπάρχουν καθόλου ηθικά φαινόμενα, αλλά μόνον ηθική ερμηνεία των φαινομένων.
5. Ακόμα και η παλλακεία έχει διαφθαρεί, από τον γάμο.
6. Τιμωρείται κανείς, περισσότερο για τις αρετές του.
7. Στην εκδίκηση και στον έρωτα, η γυναίκα είναι πιο βάρβαρη από τον άνδρα.
8. Αν ο δεσμός δεν πρέπει να σπάσει, θα πρέπει πρώτα να δοκιμάσεις να τον κόψεις.
9. Όποιος παλεύει με τέρατα, θα πρέπει να προσέξει να μη γίνει τέρας. Διότι όταν κοιτάς πολύ ώρα μέσα σε μία άβυσσο, κοιτάει και η άβυσσος μέσα σε σένα.
10. Η τρέλα, είναι κάτι σπάνιο σε άτομα, αλλά σε ομάδες, κόμματα, έθνη, εποχές, είναι μάλλον ο κανόνας.
11. Στον έπαινο, υπάρχει μεγαλύτερη ενόχληση από ότι στην μομφή.
12. Αγαπάμε τις επιθυμίες μας και όχι αυτό που επιθυμούμε.
13. Υπάρχει μία αθωότητα στο ψέμα, που είναι σημάδι καλής πίστης σε μια υπόθεση.
14. «Όχι το ότι μου είπες ψέματα, αλλά το ότι δεν σε πιστεύω πια, με συντάραξε.»
15. Υπάρχει μια υπερβολική ζωηρότητα στην καλοσύνη που μοιάζει με μοχθηρία.

-Από τις προκαταλήψεις των φιλοσόφων

Ο Καντ ήταν περήφανος που είχε ανακαλύψει μία καινούρια ιδιότητα στον άνθρωπο, την ιδιότητα των συνθετικών a priori κρίσεων. «Πώς είναι δυνατές οι a priori συνθετικές κρίσεις; αναρωτήθηκε ο Καντ, για να απαντήσει: δυνάμει μιας ιδιότητας. Είναι αυτό τώρα απάντηση; Οι άνθρωποι έχασαν τα μυαλά τους. Είναι αυτό τώρα εξήγηση; Ή μήπως είναι η επανάληψη του ίδιου του ερωτήματος; Πως μπορεί το όπιο να φέρει ύπνο; «δυνάμει μιας ιδιότητας…».

Ο υλιστικός ατομισμός, ανήκει σε εκείνα τα πράγματα που μπορούν να αναιρεθούν καλύτερα και κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν αξίζει να του δώσει σημασία σήμερα, εκτός και εάν το κάνει για πρόχειρη καθημερινή χρήση-ως ένα συντομευμένο μέσο έκφρασης δηλαδή.

Οι φυσιολόγοι, θα πρέπει να σκέφτονται καλά πριν λάβουν ως δεδομένο ότι η ενόρμηση της αυτοσυντήρησης είναι κύρια ενόρμηση στα οργανικά όντα. Η ίδια η ζωή είναι θέληση για δύναμη-η αυτοσυντήρηση είναι μόνο μία από τις συχνότερες συνέπειες της.

Οι φιλόσοφοι, μιλάνε για την θέληση, σαν να είναι το γνωστότερο πράγμα στον κόσμο. Ο Σοπενχάουερ μάλιστα ήθελε να μας κάνει να καταλάβουμε ότι μόνον η θέληση είναι οικία σε μας και αληθινή, πραγματική. Ο Σοπενχάουερ, έκανε αυτό που οι περισσότεροι φιλόσοφοι φροντίζουν να κάνουν: πήρε μία λαϊκή προκατάληψη και την μεγαλοποίησε.

Αυτό για το οποίο, μιλάτε τόσο περήφανα εσείς η φυσικοί «η συμμόρφωση της φύσης με το νόμο» δεν είναι τίποτε άλλο από μια απλοϊκή διευθέτηση και διαστρέβλωση του νοήματος με την οποία απαντάτε αυτόματα στα δημοκρατικά ένστικτα της σύγχρονης ψυχής. «Παντού ισότητα ενώπιον του νόμου»-η φύση δεν είναι ούτε διαφορετική ούτε καλύτερη από εμάς, μία επιδέξια υστεροβουλία που η πληβεία εχθρότητα προς κάθε τι προνομιούχο και δεσποτικό ψεύδονται μεταμφιεσμένοι.

Δε γνωρίζω τίποτε που να με έκανε να στοχαστώ περισσότερο το κρύψιμο και τη φύση Σφίγγας του Πλάτωνα όσο αυτό το ευτυχώς διασωθέν περιστατικό: το ότι κάτω από το μαξιλάρι του νεκροκρέβατου του δε βρήκαν καμιά «Βίβλο», τίποτε αιγυπτιακό, πυθαγόρειο, πλατωνικό – αλλά τον Αριστοφάνη.

-Η θρησκευτική φύση

Υπάρχει μια μεγάλη κλίμακα της θρησκευτική σκληρότητας, με πολλές βαθμίδες, τρεις όμως απ’αυτές είναι οι σημαντικότερες. Κάποτε οι άνθρωποι θυσίαζαν στους θεούς ανθρώπους, ίσως και εκείνουν που αγαπούσαν περισσότερο-εδώ ανήκουν η θυσία του πρωτότοκου που υπάρχει σε όλες τις προϊστορικές θρησκείες, όπως και η θυσία του αυτοκράτορα Τιβέριου στο σπήλαιο του Μίθρα στο νησί Κάπρι-ο πιο φρικτός ρωμαϊκός αναχρονισμός. Ύστερα, στην ηθική εποχή της ανθρωπότητας, οι άνθρωποι θυσίαζαν στους θεούς τα ομορφότερα ένστικτα τους, την φύση τους και την χαρά τους, μέσα από το πρίσμα του ασκητή και του εκστατικού αντίθετου προς τη φύση. Τέλος, μην αφήνοντας τίποτε άλλο προς θυσία, οι άνθρωποι αποφάσισαν να θυσιάσουν τον ίδιο τον θεό…

-Για τη φυσική ιστορία της ηθικής

Κάθε ηθική είναι ένα κομμάτι τυραννίας εναντίον της φύσης, καθώς και εναντίον της λογικής.

Για όσο καιρό η ωφέλεια που κυριαρχεί στις ηθικές αξιολογικές κρίσεις είναι αποκλειστικά η ωφέλεια για την αγέλη, για όσο καιρό το βλέμμα είναι στραμμένο αποκλειστικά στη διατήρηση της κοινότητας και το ανήθικο εντοπίζεται ακριβώς και αποκλειστικά σε ό,τι μοιάζει να βάζει σε κίνδυνο την ύπαρξη της κοινότητας: για όσο καιρό συμβαίνουν αυτά, δεν μπορεί να υπάρχει ηθική της αγάπης για τον πλησίον.
Το ξεπέρασμα της ηθικής, υπό μια ορισμένη έννοια ακόμη και η αυτοϋπέρβαση της ηθικής: ας είναι αυτό το όνομα για εκείνη τη μακρόχρονη μυστική εργασία που έχει κρατηθεί για τις πιο επιτήδειες, πιο έντιμες και επίσης πιο κακεντρεχείς συνειδήσεις τής σήμερον, ως ζώσες λυδίες λίθους της ψυχής.
Όταν ο άνθρωπος καταπιάνεται με τις αλήθειες με πάρα πολύ ανθρώπινο τρόπο – ψάχνει δηλαδή το αληθινό μόνο και μόνο για να κάνει το καλό – βάζω στοίχημα πως δε βρίσκει τίποτε.

ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΝΙΤΣΕ

Ψάχνοντας τη χαρά στο λάθος μέρος

Το να ψάχνουμε τη χαρά έξω από τους εαυτούς μας είναι σαν να προσπαθούμε να πιάσουμε με το λάσο ένα σύννεφο. Η χαρά δεν είναι πράγμα: Είναι μία πνευματική κατάσταση. Πρέπει να βιωθεί. Ούτε η εγκόσμια εξουσία, ούτε τα σχέδια για την απόκτηση χρημάτων μπορούν ποτέ να συλλάβουν τη χαρά. Η πνευματική ανησυχία είναι αποτέλεσμα μιας εξωστρεφούς προσήλωσης της προσοχής. Η ίδια η ανησυχία εγγυάται ότι η χαρά θα παραμείνει άπιαστη. Η εγκόσμια εξουσία και τα χρήματα δεν είναι πνευματικές καταστάσεις. Όταν αποκτηθούν, μόνο διαλύουν τη χαρά του ατόμου. Οπωσδήποτε δε μπορούν να την ενισχύσουν.

Όσο πιο πλατιά διασκορπίζουμε τις ενέργειές μας, τόσο λιγότερη δύναμη μας μένει για να κατευθύνουμε προς κάποιο συγκεκριμένο εγχείρημα. Οκταποδοειδείς συνήθειες ανησυχίας και νευρικότητας υψώνονται από ωκεάνια βάθη στο υποσυνείδητο, τυλίγουν πλοκάμια γύρω από τα μυαλά μας και συνθλίβουν μέχρι θανάτου όλα όσα κάποτε ξέραμε για την εσωτερική γαλήνη.

Η αληθινή χαρά δε βρίσκεται ποτέ έξω από τον Εαυτό. Αυτοί που την αναζητούν εκεί είναι σαν να κυνηγούν ουράνια τόξα ανάμεσα στα σύννεφα!

 

Προβλήματα που παρουσιάζονται στο πέος καθώς περνούν τα χρόνια

Όσο κι αν θέλουμε να πιστέψουμε ότι μερικές περιοχές του σώματός μας θα βγουν αλώβητες από το πέρασμα του χρόνου, κάτι τέτοιο δεν ισχύει για την αντρική «ευαίσθητη» περιοχή. Δεν είναι ότι θα ξυπνήσεις ένα πρωί και όλα θα έχουν αλλάξει εκεί κάτω, αλλά πρόκειται για μία διαδικασία που γίνεται σταδιακά και ξεκινάει περίπου στα 40, όπως αναφέρει η γιατρός Madeleine Castellanos. Ποιες είναι όμως οι αλλαγές που παρατηρεί κανείς;

Χρώμα
Η Αθηροσκλήρωση είναι ένα συχνό πρόβλημα που προκύπτει καθώς περνούν τα χρόνια και εμποδίζει τη ροή του αίματος, επηρεάζοντας την καρδιά, τον εγκέφαλο και το πέος. Με λιγότερη κυκλοφορία αίματος στην περιοχή το πέος αποκτά πιο ανοιχτό χρώμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει λόγος ανησυχίας μιας και ένας ετήσιος έλεγχος μπορεί να σας διαβεβαιώσει ότι όλα λειτουργούν ρολόι.

Μέγεθος
Το μέγεθος είναι ένα ευαίσθητο θέμα για πολλούς άντρες και η αλήθεια είναι ότι με την πάροδο του χρόνου, το μέγεθος του πέους μπορεί να μειωθεί λόγω της μειωμένης κυκλοφορίας του αίματος και τον επιπέδων τεστοστερόνης. Το θετικό είναι ότι οι περισσότερες γυναίκες δεν ενδιαφέρονται για το μέγεθος, ίσα ίσα ένα μεγάλο πέος μπορεί να είναι και δυσάρεστο για μία γυναίκα.

Ευαισθησία
Η τεστοστερόνη κρατάει σε εγρήγορση τα νεύρα που βρίσκονται στο πέος, οπότε όταν τα επίπεδα τεστοστερόνης πέφτουν υπάρχει και μείωση στην ευαισθησία και την αίσθηση του πέους, κάνοντας πιο δύσκολο για έναν άντρα να έχει οργασμό. Επιπλέον επηρεάζεται και η στύση του άντρα, η οποία δεν είναι τόσο ισχυρή.

Προβλήματα στην ουροδόχο κύστη
Θέματα όπως δυσκολία στην ούρηση ή αδυναμία να μπορεί κανείς να ελέγξει τη ροή, σχετίζονται με την υγεία του προστάτη και επηρεάζει το 20% των αντρών από 40 έως 60 ετών και το 80-90% των ανδρών από 70 έως 80 ετών.Προληπτικά:

Διατηρήστε το βάρος σας σε φυσιολογικά επίπεδα.
Περπατήστε.
Μην ξεχνάτε τη σωματική άσκηση.
Μειώστε την κατανάλωση αλκοόλ.
Εκσπερματίστε πολλές φορές την εβδομάδα, ώστε να «ανοίγει» η περιοχή.
Στυτική δυσλειτουργία
Στυτική δυσλειτουργία παρουσιάζει 5% των ανδρών στα 40 τους χρόνια και 15% στην ηλικία των 70 ετών και μπορεί να είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων, όπως βιολογικοί, ψυχολογικοί και ψυχοσεξουαλικοί.

Κινούμενο Ερωτηματικό

Όλες οι αληθινές πνευματικές διδασκαλίες αναπόφευκτα οδηγούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο ερώτημα «ποιος είμαι;», το απόλυτο ερώτημα για κάθε άνθρωπο. Ό,τι και να πει κανείς, όσες απαντήσεις και να δώσει, πάντα παραμένει κάτι που δεν μπορεί να συμπεριληφθεί, στη σφαίρα του αναπάντητου, του αγνώστου. Δε είναι υπερβολή να πούμε, ότι η ελπίδα απέναντι στην κρίση που βιώνουμε, έγκειται στο όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι αληθινά να νιώσουν την ανάγκη να αναρωτηθούν βαθιά για τη ζωή τους. Γιατί δουλεύω, γιατί διασκεδάζω, τι σκοπό εξυπηρετούν όλα αυτά που κάνω; Γιατί εντέλει ζω; Ποιο το νόημα της ζωής; Ποιος στο καλό τέλος πάντων είμαι εγώ που τα σκέφτεται όλα αυτά;

Είναι ανάγκη ο σοβαρός εσωτερικός αναζητητής να μεταμορφωθεί σε ένα κινούμενο ερωτηματικό. Είναι ανάγκη ο νευραλγικός και ανίδεος εαυτός μας να ρωτάει πιο είναι το νόημα των συμβόλων που αναδύονται από τα βάθη του κι όχι απλώς να τα παρακολουθεί χωρίς να τα καταλαβαίνει. Είναι ανάγκη να γίνεται ένας διάλογος ανάμεσα στο συνειδητό και στο ασυνείδητο. Όσο το συνειδητό δεν ρωτάει, δεν μπορεί το ασυνείδητο να απαντήσει, εξηγώντας, και δεν υπάρχει καμιά σχέση ανάμεσα στα δύο. Τότε το ασυνείδητο κλείνει την πόρτα στο ανάξιο συνειδητό και το εξορίζει. Και καλά αν το συνειδητό νιώσει τι έχασε κι αρχίσει να αναζητεί το ασυνείδητο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το συνειδητό μένει αποκομμένο, δεν ψάχνει και το ασυνείδητο συνεχίζει να υποφέρει και να ζητάει τον λυτρωτή του.

Την απάντηση, την κάθε απάντηση, σε ένα βαθύτερο επίπεδο την γνωρίζουμε, την κρύβουμε μέσα μας, το υποσυνείδητό μας την γνωρίζει κι εμείς μόνον μπορούμε να την βγάλουμε στην επιφάνεια. Αρκεί μόνον να ξεφορτωθούμε τις κάλπικες, τις δανεικές και τις άχρηστες γνώσεις και να μάθουμε να χαλαρώνουμε και να διαλογιζόμαστε, να αδειάζουμε το νου μας από σκέψεις όσο γίνεται περισσότερο. Μόνον όταν είμαστε χαλαροί μπορούμε να γίνουμε δεκτικοί, μπορούμε να ακούσουμε καθαρά και τότε να μάθουμε αρχικά στο νοητικό επίπεδο και αργότερα στο βαθύτερο επίπεδο της καρδιάς. Και όσο είμαστε ανοιχτοί και δεκτικοί θα μαθαίνουμε συνεχώς, όπως ο μαθητής του δημοτικού που μαθαίνει για να προχωρήσει στο γυμνάσιο.

Στον σκληρό δίσκο της μνήμης, στο υποσυνείδητο υπάρχουν αποθηκευμένες οι απαντήσεις και με την κατάλληλη πρόκληση μπορούν να βγουν στην επιφάνεια εργασίας, στο συνειδητό. Το υποσυνείδητο είναι ο υπηρέτης του συνειδητού και ένας καλός υπηρέτης φροντίζει το αφεντικό του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το τραγικό λάθος που κάνουμε συνήθως είναι ότι τα θέλουμε όλα έτοιμα και βιαζόμαστε. Την κοπιαστική και χρονοβόρα αυτή εργασία μπορούμε να την κάνουμε μόνον εμείς. Δε μπορούμε να πληρώσουμε κάποιον άλλον να την αναλάβει για μας. Τα οφέλη βέβαια θα είναι ανυπολόγιστα. Ας έχουμε λοιπόν ανοιχτές τις κεραίες μας ώστε να συλλαμβάνουμε τα μηνύματα που δεχόμαστε, τα οποία δεν είναι πάντοτε ξεκάθαρα. Όταν μας απασχολούν διάφορα θέματα ή αναρωτιόμαστε αν κάτι είναι σωστό ή λάθος, ας κάνουμε την ερώτηση στον εαυτό μας και ας περιμένουμε λίγο, ας εξετάσουμε πως νιώθουμε ενεργειακά, ας μην προσπαθήσουμε να βρούμε τη σωστή απάντηση χρησιμοποιώντας μόνο τον νου, τη λογική. Χρησιμοποιώντας μόνο τη λογική αποκλείουμε την ενεργειακή και διαισθητική απάντηση, την απάντηση της καρδιάς, που σχεδόν πάντα είναι η καταλληλότερη απάντηση σε ένα δεδομένο ερώτημα.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι είναι σημαντικό μαζί με κάθε ερώτημα που θέτουμε να έχουμε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας άλλα δύο κρίσιμα ερωτήματα:

α) ποιος ρωτάει και

β) ποια η χρησιμότητα του ερωτήματος;

Μήπως ρωτάει ο νους μας στην ανάγκη του να συσσωρεύσει περισσότερες πληροφορίες προς εγωιστική του ικανοποίηση και μόνον; Με μια μικρή βόλτα στον λαβύρινθο του διαδικτύου σε δήθεν «πνευματικές» και «εσωτερικές» ιστοσελίδες μπορούμε εύκολα να παραγεμίσουμε το κεφάλι μας με άχρηστες πληροφορίες και απαντήσεις για τους νεφελίμ που θα ξεπηδήσουν από τα τάρταρα και θα αρχίσουν να χορεύουν σαλόνι του σπιτιού μας, μέχρι ακριβείς αστρολογικές προβλέψεις για όλους τους τομείς της ζωής μας, ταχύρυθμες ενεργειακές θεραπείες κάθε τύπου για πάσα νόσο αλλά και on line οδηγίες για επίλυση ισχυρών και μακροχρόνιων καταστάσεων μαγείας, ατυχίας και όλων των κακοδαιμονιών της μοίρας μας. Το ίντερνετ έχει ενισχύσει τις αυταπάτες των αμαθών. Δεν ξέρεις πόσοι ηλίθιοι, δογματικοί και ξερόλες υπάρχουν στον κόσμο ώσπου να χρησιμοποιήσεις το διαδίκτυο. Επειδή το διαδίκτυο προσφέρει ενημέρωση δημιουργείται η εντύπωση ότι η γνώση είναι προσιτή και εύκολη. Επιπλέον δημιουργείται η εντύπωση πως όλα μπορούν να ειπωθούν∙ το αποτέλεσμα είναι να λέγονται πολλές βλακείες.

Το διαδίκτυο δυστυχώς μας τροφοδοτεί με την ψευδαίσθηση ότι όλες οι πληροφορίες για τον κόσμο, για το παρόν, για το παρελθόν και πολλές φορές ακόμα και για το μέλλον, όλες οι απόψεις, όλες οι γνώσεις, μας είναι διαθέσιμες ανά πάσα στιγμή. Δεν έχουμε παρά να τις αναζητήσουμε στο google. Όμως αυτή η ψευδαίσθηση παντοδυναμίας δημιουργεί τελικά μια πραγματική αδυναμία. Το μόνο που κάνουμε είναι να παίρνουμε έτοιμο, και πολλές φορές χωρίς να το κρίνουμε, καθετί που κάποιοι άλλοι σκέφτηκαν, φαντάστηκαν, δημιούργησαν ή θεσμοποίησαν. Εξαρτιόμαστε από τους άλλους. Έτσι παραιτούμαστε από τη δυνατότητα να στοχαστούμε εμείς οι ίδιοι πάνω στην πληροφορία και να δημιουργήσουμε την δική μας γνώση. Και το χειρότερο είναι ότι δεν το αντιλαμβανόμαστε. Με όλες αυτές τις δανεικές «γνώσεις» ή τις αγνώστου προελεύσεως πληροφορίες μέσα του ο ασυνείδητος σέρφερ του διαδικτύου, μπορεί άνετα να κορδώνεται καθώς νομίζει ότι διαφέρει από τους άλλους, τους ανίδεους που ασχολούνται μόνο με κοσμικά θέματα, και να εμφανίζεται ως εσωτεριστής και ειδήμονας ενώ στην πραγματικότητα όχι μόνον κανένα ουσιαστικό βήμα στην ατραπό της αλήθειας δεν έχει πραγματοποιήσει αλλά είναι παγιδευμένος σε μια μεγάλη πλάνη από την οποία χρειάζεται ειδική βοήθεια για να ξεφύγει.

Ο μεγαλύτερος εχθρός της γνώσης

δεν είναι η άγνοια

αλλά η ψευδαίσθηση της γνώσης.

“Ποιος ρωτάει και γιατί;” είναι το κρίσιμο ερώτημα πίσω απ’ το ερώτημα. Οι πολλές άστοχες ερωτήσεις επιτυγχάνουν ακριβώς το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μας απομακρύνουν από το στόχο. Ας σκεφτούμε, ας παρατηρήσουμε, ας στοχαστούμε, ας αναρωτηθούμε τέλος πάντων: Μήπως φορτώνουμε το τοπίο με απορίες, όχι επειδή μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις, αλλά για το ακριβώς αντίθετο; Για να αποφύγουμε να ακούσουμε την απάντηση; Μήπως φορτωνόμαστε με κενές ερωτήσεις που χρησιμεύουν μόνο για να ξεγελάμε τον εαυτό μας και για να βραδυπορούμε στην πορεία μας; Γι’ αυτό και ο Σωκράτης, όταν του ζήτησαν να εξηγήσει τον μύθο του Βορέα, έδωσε την εξής αφοπλιστική απάντηση: “Εμένα όμως δε μου μένει καθόλου καιρός γι’ αυτά. Και σύμφωνα με το δελφικό ρητό, δεν μπορώ ακόμα να γνωρίσω τον εαυτό μου. Μου φαίνεται λοιπόν γελοίο να νοιάζομαι για ξένα πράγματα τη στιγμή που δεν γνωρίζω τον εαυτό μου”. Φυσικά, το θέμα για εμάς δεν είναι να περιοριστούν οι ερωτήσεις, αλλά να παραμεριστούν οι ανωφελείς κι όλες αυτές που δε ζητάνε απάντηση, παρά αποτελούν πρόφαση για να μείνουμε στάσιμοι.

Η αρχή της σοφίας είναι η επίγνωση και η παραδοχή της άγνοιας. Λέει ο Κομφούκιος: «Όποιος ξέρει όλες τις απαντήσεις δεν του έχουν υποβληθεί όλες οι ερωτήσεις». Χωρίς απαντήσεις στην καθημερινή μας ζωή στην κοινωνία, δεν είναι δυνατόν να επιβιώσουμε, είναι αλήθεια. Χωρίς όμως ένα ουσιαστικό ερώτημα για το ποιοί είμαστε και τι κάνουμε πραγματικά σε αυτήν εδώ τη ζωή, δεν μπορούμε να γίνουμε ολόκληροι, αυτό που πραγματικά είμαστε. Οπότε το ερώτημα και συνάμα η πρόκληση θα μπορούσε να είναι:

"Κάτω από την κυρίαρχη και αναγκαία σημασία των αποκρίσεών μας στις απαιτήσεις της κοινωνίας, είναι δυνατόν να κρατιέται ζωντανή μέσα μας η πιο αυθεντική και πολύτιμη ικανότητά μας, η ικανότητα να αναρωτιόμαστε;"

Ξέρεις να ακούς ;

Έχουμε ανάγκη από ψυχοθεραπεία !
Κάποιοι φίλοι του blog δήλωσαν ήδη τρελοί αλλά αυτοί είναι μια χαρά. Εξάλλου ποιος τρελός έχει επίγνωση της τρέλας του ; Είναι αδύνατον, γιατί αποκτώντας αυτή την επίγνωση θα γινόταν αμέσως καλά ! Όλοι οι υπόλοιποι στα όρια είμαστε. Ούτε στα άσπρα ούτε στα μαύρα (πλήκτρα του πιάνου). Στη χαραμάδα ! – όπως θα έλεγε κι ο Ζαμπέτας.

Ποια είναι η βασική ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου ;

Λεφτά είπες ;

Τρελός είσαι ; Που να τα βρεις τα λεφτά με τέτοια οικονομική κρισάρα που μας δέρνει.

Ξέχασε το !

Καλά μην το ψάχνεις άλλο. Θα στο πω εγώ που το παρατηρώ χρόνια και σε όσους το επισήμανα και το πρόσεξαν συμφώνησαν. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ανάγκη να τον αφήσουν να μιλήσει.

Τι ; Γελάς ;

Καλά. Άνοιξε τα μάτια σου παιδί μου και κοίτα γύρω σου. Προσπαθεί να μιλήσει ο άνθρωπος και δεν μπορεί. Έχει σκάσει με τα προβλήματά του όλη μέρα και θέλει να τα ξεφορτωθεί. Και ξέρεις γιατί δεν μπορεί ; Γιατί κανένας δε θέλει να τον ακούσει ! Οι υπόλοιποι που πρέπει να ακούσουν, έχουν ανάγκη να μιλήσουν κι αυτοί! Πως έχει γίνει έτσι η ζωή μας ; Να μην προφταίνουμε να ξεφορτώσουμε. Να μην προφταίνουμε να μιλήσουμε ; Όλοι να ολοκληρώσουν προσπαθούν. Κι όλοι μένουν στη μέση. Αναζητείται ο ήρωας που θα βρει το θάρρος να ακούσει !

Ίσως ο λόγος που κάποιοι φίλοι αναζητούν την παρέα μου (πω! πω! έπαρση!) είναι ότι ξέρω να ακούω.

Ναι ξέρω !

Γιατί όπως έμαθα, μετά από προσπάθεια αρκετών χρόνων, να παρατηρώ τον εαυτό μου, προσπαθώ να παρατηρήσω και τους άλλους. Οι οποίοι σε τελική ανάλυση είναι οι καθρέπτες μου. Και για να παρατηρήσεις τους άλλους απαιτείται σιωπή και προσπάθεια να διαβάσεις τι κρύβεται πίσω από τα λόγια τους.

Δυστυχώς οι πιο πολλές ανθρώπινες σχέσεις είναι συναλλαγή ενός νου με άλλον, κι όχι ουσιαστική επικοινωνία ανάμεσα σε ανθρώπινες υπάρξεις που βρίσκονται σε κοινωνία μεταξύ τους. Καμιά σχέση δεν μπορεί να ευδοκιμήσει με αυτόν τον τρόπο, και γι’ αυτό υπάρχουν τόσες συγκρούσεις στις σχέσεις.

Η σωστή ακρόαση είναι μία τέχνη ! Και κάθε τέχνη έχει τα μυστικά της …

Όταν μιλάει κάποιος τον παρακολουθείς ; ή σκέφτεσαι τις αυριανές υποχρεώσεις σου; Τον ακούς ή προσπαθείς να μιλήσεις εσύ ; Μήπως το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής σου είναι απασχολημένο με τις σκέψεις σου ; Μήπως δίνεις περισσότερη προσοχή στη δική σου σκέψη παρά στο τι λέει ο άλλος, και καθόλου σ’ αυτό που έχει πραγματικά σημασία : στην Ύπαρξη του άλλου κάτω από τις λέξεις και το νου. Και πως θα νιώσεις την Ύπαρξη του άλλου παρά μόνον μέσα από την δική σου Ύπαρξη ; Πως θα καταλάβεις τι πραγματικά θέλει να κοινωνήσει ο άλλος μαζί σου, τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις (που δεν είναι παρά οδικές πινακίδες που δείχνουν προς κάποια κατεύθυνση), αν δεν διατηρήσεις τη δική σου εσωτερική σιωπή ;

 Όταν ακούς έναν άλλο άνθρωπο, μην τον ακούς μόνο με το νου σου. Άκου τον με όλο σου το σώμα ! Νιώσε τον. Πάψε και άστον να τελειώσει. Κι άφησε επιτέλους ένα κενό σιωπής πριν αρχίσεις να μιλάς εσύ. Έτσι θα είσαι σίγουρος ότι έχει ολοκληρώσει χωρίς να τον διακόψεις. Καθώς ακούς, προσπάθησε να νιώσεις το ενεργειακό πεδίο του εσώτερου σώματός σου. Αυτό απομακρύνει την προσοχή από τη σκέψη και δημιουργεί έναν ήσυχο χώρο, όπου σου δίνεται η δυνατότητα να ακούς πραγματικά χωρίς να παρεμβαίνει ο νους. Δίνεις στον άλλο άνθρωπο χώρο – χώρο να υπάρξει. Είναι το πιο πολύτιμο δώρο που μπορείς να του προσφέρεις. Με αυτόν τον τρόπο μπορείς να τον βοηθήσεις πραγματικά. Άσχετα με το τι θα του πεις. Και μόνο που θα καταφέρεις να τον ακούσεις είναι αρκετό. Θα γίνεις η γείωση μέσα από την οποία θα περάσουν τα προβλήματα που τον βασανίζουν. Και, έστω προσωρινά, θα τον ανακουφίσεις. Είναι μια ψυχοθεραπεία για τον άλλον !

Πως Να Δολοφονήσετε Μια Αυθεντία

αυθεντία (η) ουσ [<αυθέντης]: η εξουσία του αυθέντη || η υπέρτατη επιστημονική αξία ή το αναμφισβήτητο κύρος
αυθέντης (ο) ουσ: [<αρχ. αυθέντης<αυτοέντης<αυτό+έντης<ανύω (=φτάνω στο τέλος)]: απόλυτος κύριος, άρχοντας, αφέντης
~
Το Μείζον Ελληνικό Λεξικό (Τεγόπουλος-Φυτράκης) είναι αυθεντία. Πιστεύω ότι όσα γράφει είναι αναμφισβήτητα σωστά.
Θα μπορούσα να ψάξω στο διαδίκτυο ή στα άλλα λεξικά που έχω, κυρίως σε εκείνο των αρχαίων ελληνικών, για να επιβεβαιώσω ότι πράγματι η λέξη «αυθέντης» έχει αυτή την ετυμολογία. Όμως τότε το μόνο που θα έκανα θα ήταν να αντιπαραβάλλω την αυθεντία του Τεγ.-Φυτρ. με την αυθεντία κάποιου άλλου λεξικογράφου.
Για να βεβαιωθώ απόλυτα για την ετυμηγορία αυτής της λέξης θα έπρεπε να βρω τα αρχαία πρωτότυπα όπου αναφέρεται ο «αυτό-έντης». Με λίγους μήνες δουλειάς θα ήμουν πια αυθέντης κι εγώ (όσον αφορά στο συγκεκριμένο λήμμα).

Φανταστείτε έναν άνθρωπο που διακηρύσσει την απόλυτη πνευματική του ανεξαρτησία, το τέλος κάθε αυθεντίας. Έναν άνθρωπο που απορρίπτει όλα όσα δεν μπορεί να αποδείξει μόνος του.
Αυτός ο «Αυθέντης» θα έπρεπε να ξεκινήσει από την ανακάλυψη του τροχού (ή της φωτιάς).
Θα έπρεπε να αποδείξει ότι η Γη πράγματι κινείται γύρω από τον ήλιο.
Ότι κάθε άτομο νερού αποτελείται από δύο άτομα υδρογόνου και ένα οξυγόνου (αφού πρώτα αποδείκνυε ότι υπάρχουν άτομα).
Ότι ο Πλάτωνας έγραψε το «Συμπόσιο» και ότι η Κωνσταντινούπολη εάλω το 1453.
Ότι υπάρχουν μικρόβια και ότι το αίμα κυκλοφορεί μέσα στο σώμα των ζώων.
Ότι ο Πικάσο ζωγράφιζε και ότι ο Μέρβιλ έγραψε το «Μόμπι Ντικ».
Ότι 1+1=2 και ότι το σύμπαν αποτελείται από δισεκατομμύρια γαλαξίες (και ακόμα περισσότερη σκοτεινή ύλη).
Αυτός ο Αυθέντης πιθανότατα θα έμενε στο πρώτο στάδιο: Θα προσπαθούσε να φτιάξει έναν τροχό (ή να ανάψει φωτιά) και θα πέθαινε τον πρώτο χειμώνα από κάποια ίωση.
                                                           
Η πλήρης ανεξαρτησία μέσα στο σύμπαν είναι φύση αδύνατη, αφού κάθε ον βρίσκεται μέσα σε αυτό και αλληλεπιδρά με αυτό (με όλα τα άλλα όντα).
Έτσι και η πλήρης πνευματική ανεξαρτησία είναι μια φενάκη ολκής.
Το παράδοξο είναι ότι η αποδοχή της επιρροής χαρακτηρίζεται συχνά αναξιοπρεπής, σαν απόδειξη της προβατοειδούς μας φύσης.
Όμως αν δεν μπορούσαμε να λαβαίνουμε κάποια πράγματα ως δεδομένα, χωρίς να χρειάζεται να τα αποδείξουμε μόνοι μας, τότε θα ξοδεύαμε τη ζωή μας μέσα σε ύστατη κοινοτοπία -αν και μάλλον δεν θα επιβιώναμε για να προλάβουμε να κάνουμε κάτι τέτοιο.
                                                     
Ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει χτιστεί πάνω στην αποδοχή της αυθεντίας.
Παραλαμβάνουμε από την προηγούμενη γενιά τα δεδομένα, τα αποδεχόμαστε, τα επεξεργαζόμαστε, τα εξελίσσουμε (ή όχι) και τα παραδίδουμε στην επόμενη γενιά ως δεδομένα ξανά.
Μια γενιά ανθρώπων χωρίς μνήμη του πρότερου πολιτισμού δεν θα είχε καμία σχέση με τον ανθρώπινο πολιτισμό, έτσι όπως τον γνωρίζουμε.
Πατώντας πάνω στους ώμους γιγάντων βλέπουμε πιο μακριά.
                                            
Ο άνθρωπος (ως προσωπικότητα) επιβιώνει και ζει μέσα σε έναν κόσμο αυθεντίας.
Οι πρώτοι αυθέντες είναι οι γονείς (και ο μεγάλος αδελφός ή οι παππούδες).
Ένα μεταλλαγμένο παιδί που γονιδιακά θα αρνιόταν την αυθεντία των γονιών του θα γινόταν βορά κάποιου σαρκοφάγου ή θα έβαζε ένα μεταλλικό αντικείμενο στην πρίζα.

Καθώς μεγαλώνουμε συνεχίζουμε να υπάρχουμε μέσα σε έναν υπερσύστημα αυθεντών.
Ο δάσκαλος είναι αυθέντης και διδάσκει τα λόγια και τις πράξεις άλλων, μεγαλύτερων αυθεντών.
Μετά το σχολείο έρχεται το πανεπιστήμιο, ο στρατός, το αφεντικό και/η ο προϊστάμενος, τα βιβλία, τα media, η θρησκεία, οι πολιτικοί και οι ιδεολογίες, οι αυθεντίες της τέχνης.
                                               
Ακόμα και όταν ενηλικιωθούμε, ακόμα και τότε, εκτός από λίγα θέματα, όπου η δική μας γνώση μπορεί να είναι μεγάλη, δεν μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα στις αληθινές και στις ψεύτικες αφηγήσεις. Έτσι επιλέγουμε ανάμεσα στους αξιόπιστους και στους αναξιόπιστους αφηγητές.

Αναλόγως τις πεποιθήσεις και τις προτιμήσεις που έχουμε ήδη διαμορφώσει για τα συστήματα και τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν, επιλέγουμε ποιον αυθέντη θα εμπιστευτούμε.

Ας χρησιμοποιήσουμε ως παράδειγμα ένα αληθινό γεγονός: Την πτώση του Boeing πάνω από την Ουκρανία.
Εφόσον κανείς μας δεν γνωρίζει με ακρίβεια τι συνέβη πρέπει να εμπιστευτούμε την αφήγηση κάποιου. Όσοι υποστηρίζουν τις ΗΠΑ θα δεχτούν την άποψη τους, όσοι υποστηρίζουν τη Ρωσία θα δεχτούν την άποψη τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποιος έριξε το αεροπλάνο. (Ή μήπως κι αυτό δεν είναι σίγουρο;)
Ουσιαστικά επιλέγουμε τον αυθέντη, όχι βάση της δικής του αξιοπιστίας, αλλά βάση της δικής μας μεροληψίας.
                                                                      
Η μέγιστη πνευματική ανεξαρτησία που μπορεί να αποκτήσει ένας άνθρωπος (εφόσον ενδιαφέρεται γι” αυτήν) είναι να πολλαπλασιάσει τις αυθεντίες με τις οποίες έρχεται σε επαφή -όσο μπορεί πιο αμερόληπτα.
Αν πιστεύεις μόνο ένα βιβλίο (τη Βίβλο-Ταλμούδ-Κοράνι, το Κεφάλαιο, την Ερμηνεία των Ονείρων, τον Μικρό Πρίγκηπα), αν αποδέχεσαι μόνο μια αυθεντία (Δαρβίνος, Καζαντζάκης, Πλάτωνας, Κέινς), αν διαβάζεις μόνο μια εφημερίδα και παρακολουθείς μόνο ένα κανάλι, τότε ελαχιστοποιείς τις πιθανότητες να προσεγγίσεις την «αλήθεια».
(Αυτή η λέξη, «αλήθεια», πάντα μέσα σε εισαγωγικά, σαν ένα θηρίο που πρέπει να κλειστεί μέσα σε κλουβί, γιατί δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο θηρίο από την Αλήθεια, δεν υπάρχει ιδέα για την οποία να έχουν σκοτωθεί περισσότεροι άνθρωποι.)
                                                                   
Ο ελεύθερος στοχαστής είναι πάντα πιο επικίνδυνος από τους ελεύθερους σκοπευτές.
Αλλά αυτός ο στοχαστής, είναι πιο ελεύθερος αν πατάει πάνω στους ώμους πολλών γιγάντων. Όσα εκείνοι δημιούργησαν ο στοχαστής τα δέχεται (τα απολαμβάνει) ως δεδομένα προτού τα αμφισβητήσει, προτού τα επεξεργαστεί, με στόχο να τα ξεπεράσει κάποια στιγμή.
Ο στοχαστής είναι διαλεκτικός, όχι επιλεκτικός.
Προσλαμβάνει τις θέσεις και τις αντιθέσεις, προκειμένου να προχωρήσει σε μια νέα σύνθεση.Και γνωρίζει ότι η δική του θέση εγκυμονεί την αντίθεση.Και προσδοκεί τη σύνθεση.
                                                               
Ο στοχαστής ποτέ δεν είναι αυθέντης, ποτέ δεν είναι αφέντης -ιδεών και ανθρώπων. Γιατί δεν υποστηρίζει ότι κατέχει την αλήθεια.
Την αναζητά και απολαμβάνει αυτό ακριβώς: Την αναζήτηση.
                                                               
Εν κατακλείδι: Ποτέ μην πιστεύετε όποιον υποστηρίζει ότι κατέχει την Αλήθεια. Αλλά ακούστε τι έχει να προσθέσει και αυτός στη μέγιστη αυταπάτη.

Ένα πιάνο έχει 88 κόπανους

Ένα πιάνο έχει 88 κόπανους και μ’ αυτούς είναι ικανό να δημιουργήσει μουσική που αποτελεί μια προσφορά για τη μνήμη μας και γενικότερα για την ανθρωπότητα, όταν ο συνθέτης είναι μια ιδιοφυΐα.

Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό.

Γιατί η κοινωνία χρειάζεται τόσους πολλούς κόπανους, ενώ 88 αρκούν για να παράγουν έργο;

Είναι θέμα βούλησης ή βουλιμίας; Είναι απαραίτητοι στο κοινωνικό έργο; Είναι θέμα πολιτικής απόφασης;

Γιατί να χρειαζόμαστε άτομα που δεν ξέρουν τι είναι μόδα ή ψυχολογικές ασθένειες; Γιατί να ακούμε αυτήν την κακοφωνία που ονομάζεται άποψη από τους άσχετους; Γιατί να υποστούμε αυτήν την έλλειψη νοημοσύνης λόγω ελευθερίας της έκφρασης, ενώ είμαστε εκτός πιανιστικού επιπέδου;

 Κάθε διευθυντής ορχήστρας ξέρει να διαχειρίζεται αυτά τα προβλήματα, διότι διαβάζει την παρτιτούρα και δεν υπάρχει λόγος να ακούει επιπλέον θόρυβο.

 Γιατί λοιπόν πρέπει να υποστούμε αυτόν το θόρυβο λόγω της θέσης του και λόγω της έντασής του;

Και η σιωπή έχει τα πλεονεκτήματά της.

Επιπλέον γιατί να πάει άχρηστο το μάθημα του Ludwig Wittgenstein;

 Ειδικά όταν έλεγε ότι όταν δεν γνωρίζεις το θέμα πρέπει να το βουλώνεις.

 Είχε ζήσει σ’ ένα σπίτι, όπου το πιάνο δεν ήταν μόνο του αλλά με άλλα έξι.

Άρα ήξερε με μεγάλη ακρίβεια τα όρια του κόπανου.

Υπάρχει ζωή μετά την γέννηση;

Στην κοιλιά μιας εγκύου δύο έμβρυα συνομιλούν. Το ένα είναι σκεπτικιστής, το άλλο έχει πίστη.
Το γεμάτο αμφιβολίες έμβρυο ρωτάει το άλλο: «Πιστεύεις πραγματικά σε μια ζωή μετά τη γέννηση;».
Το έμβρυο που πιστεύει απαντά: «Ασφαλώς, ναι. Για μένα είναι απόλυτα βέβαιο ότι υπάρχει ζωή μετά τη γέννησή μου. Η ζωή εδώ είναι μόνο για να μεγαλώσουμε, ώστε να μπορέσουμε να προετοιμάσουμε τους εαυτούς μας για τη ζωή μετά τη γέννησή μας, για να είμαστε αρκετά δυνατά για ό,τι μας περιμένει μετά».
Ο μικρός σκεπτικιστής έχει εκνευριστεί: «Αυτό είναι ανόητο. Δεν υπάρχει ζωή μετά τη γέννηση. Πώς θα έμοιαζε μια τέτοια ζωή, ούτως ή άλλως;».
Ο μικρός πιστός όμως υποστηρίζει: «Δε γνωρίζω. Αλλά σίγουρα θα έχει πολύ περισσότερο φως από εδώ. Και ίσως να στεκόμαστε στα πόδια μας και να τρώμε με το στόμα μας!».
Το γεμάτο αμφιβολίες έμβρυο ξεσπάει: «Ένα μάτσο ανοησίες! Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως το περπάτημα. Το φαγητό με το στόμα είναι πραγματικά μία εντελώς γελοία ιδέα – έχουμε τον ομφάλιο λώρο, που μας τροφοδοτεί αρκετά καλά, ήδη! Αυτό από μόνο του μας δείχνει ότι η ζωή μετά τη γέννηση είναι αδύνατη. Ο ομφάλιος λώρος είναι πολύ κοντός!».
Ο μικρός πιστός παραμένει ακλόνητος: «Είναι όντως δυνατή. Απλώς μπορεί να είναι λίγο διαφορετική από ό,τι είμαστε εδώ».
Ο μικρός σκεπτικιστής σιγά-σιγά χάνει την υπομονή του μπροστά σε τόση χαζομάρα: «Κανείς, και εννοώ ποτέ κανείς, δεν ήρθε πίσω μετά τη γέννηση! Ρίξε μια ματιά σε αυτό: η γέννηση είναι απλώς το τέλος της ζωής. Τελεία και παύλα. Και κάτι ακόμα για σένα και τα τρελά όνειρά σου: Η ζωή είναι μία μεγάλη σκοτούρα μέσα στο σκοτάδι, αυτό είναι!».
Ο μικρός πιστός δεν το αφήνει έτσι: «Το παραδέχομαι ότι δε γνωρίζω πώς ακριβώς είναι η ζωή μετά τη γέννηση, αλλά σε κάθε περίπτωση εμείς θα δούμε τελικά τη μητέρα μας και αυτή θα μας φροντίσει».
Ο σκεπτικιστής γουρλώνει τα μάτια του: «Μητέρα! Πιστεύεις στη μητέρα; Είναι γελοίο! Με συγχωρείς, αλλά πού είναι αυτή; Θα ήθελα να σε ρωτήσω».
Ο μικρός πιστός κάνει μια χειρονομία με το χέρι: «Αυτή είναι εδώ! Παντού γύρω μας. Ζούμε μέσα σ’ αυτή, καθώς και μέσω αυτής. Χωρίς αυτή εμείς δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρχουμε!».
Ο μικρός σκεπτικιστής δεν μπορεί τώρα να συγκρατηθεί: «Αυτό φτάνει πραγματικά στο αποκορύφωμα της ανοησίας. Και για κανένα λόγο δεν μπορώ να δω πουθενά τη μητέρα σου. Ούτε ένα κομμάτι της – είναι αρκετά προφανές – διότι απλώς δεν υπάρχει!».
Το έμβρυο που πιστεύει κουνάει το κεφάλι του και κλείνει τα μάτια: «Μερικές φορές, όταν είμαστε πολύ ήσυχα, την ακούω να τραγουδά. Ή να χαϊδεύει τον κόσμο μας. Έχω την αίσθηση και πιστεύω σταθερά ότι η γέννηση είναι ένα μεγάλο νέο ξεκίνημα!».

Οργουελ και Χάξλεϊ

Γιατί διαβάζουμε ξανά και ξανά Οργουελ και Χάξλεϊ
Ο Οργουελ και ο Χάξλεϊ είναι δύο συγγραφείς που έχουν συζητηθεί όσο λίγοι τις τελευταίες δεκαετίες και αυτό γιατί μέσω του έργου τους διείσδυσαν στον κόσμο του μέλλοντος με τρόπο προφητικό.
Η ανθρωπότητα μάλιστα φροντίζει να τους δείξει ότι τους αναγνωρίζει αυτό που έκαναν, γι αυτό και ανά τακτά χρονικά διαστήματα στρέφεται στα βιβλία τους, στα οποία πλάι φιγουράρει συχνά η φράση «πιο επίκαιρα από ποτέ».
Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τις αποκαλύψεις Σνόουντεν για το πρόγραμμα παρακολούθησης Prism, από την Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας των ΗΠΑ, το μυθιστόρημα «1984» του Οργουελ ανέβηκε στις πρώτες θέσεις της λίστας με τα βιβλία που πούλησαν τα περισσότερα αντίτυπα στο Amazon.
Ανάλογο ενδιαφέρον εκδηλώθηκε και για τον «Θαυμαστό, καινούριο κόσμο» του Χάξλεϊ.
Ποιοι ήταν όμως οι δύο συγγραφείς που είδαν το μέλλον πιο διεισδυτικά ακόμα και από τους ανθρώπους που ζουν σε αυτό;
O Τζορτζ Οργουελ (το πραγματικό του όνομα ήταν Έρικ Άρθουρ) γεννήθηκε στο Μοτιάρι της Ινδίας το 1903, γιος κατώτερου διοικητικού υπαλλήλου και η οικογένειά του επέστρεψε στην Αγγλία το 1911.
Τα χρόνια 1917-1921 σπούδασε υπότροφος στο Ήτον, όπου πρωτοδημοσίευσε κείμενά του σε περιοδικά. Το 1922 διορίστηκε αξιωματούχος στην αστυνομία της Βιρμανίας, απ’ όπου παραιτήθηκε έξι χρόνια μετά, αμφισβητώντας το ρόλο του στην αποικιακή διοίκηση, την οποία οι ντόπιοι δεν αποδέχτηκαν ποτέ. Έκτοτε έζησε για καιρό φτωχική ζωή στο Παρίσι και το Λονδίνο, αλλάζοντας περιστασιακά επαγγέλματα και συναναστρεφόμενος με περιθωριακούς. Επρόκειτο για μια συνειδητή από μέρους του απόρριψη του αστικού τρόπου ζωής, που συνοδεύτηκε από την πολιτική του ωρίμανση. Ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του αναρχικό.
Από τις κορυφαίες στιγμές της ζωής του ήταν η συμμετοχή του στον ισπανικό Εμφύλιο. Στρατευμένος αρχικά στη δημοκρατική πολιτοφυλακή, πολέμησε και τραυματίστηκε, για να συγκρουστεί αργότερα και με τους κομμουνιστές.
Με την έκρηξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου τοποθετήθηκε διευθυντής της Ινδικής Υπηρεσίας του BBC, απ’ όπου αποχώρησε το 1943. Ως λογοτεχνικός συντάκτης, εν συνεχεία, στην εφημερίδα Tribune, διαμόρφωσε πολιτικές θέσεις με σοσιαλιστική κατεύθυνση, διαφοροποιημένος ωστόσο από την επίσημη γραμμή των Εργατικών. Στην περίοδο αυτή ανήκουν μερικά από τα καλύτερα δοκίμιά του.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραψε τα δύο βιβλία που του χάρισαν τη μεγάλη του φήμη. Το 1944 ολοκλήρωσε τη Φάρμα των Ζώων, πολιτική αλληγορία εμπνευσμένη από τη Ρωσική Επανάσταση και τη σταλινική περίοδο της ΕΣΣΔ. Το βιβλίο τον έκανε πλούσιο και διάσημο.
Το 1949 κυκλοφόρησε το τελευταίο του έργο, το περίφημο 1984, κορυφαία ίσως στιγμή του συγγραφέα και πολιτικού στοχαστή. Με τη δράση τοποθετημένη στο μελλοντικό τότε έτος 1984, σκιαγραφεί αριστουργηματικά όσο και εφιαλτικά το ολοκληρωτικό αστυνομικό κράτος, όπου τα πάντα εξελίσσονται υπό την παρακολούθηση του Μεγάλου Αδελφού.
To 1950, λίγο πριν τον θάνατό του, μακριά από το αγαπημένο του νησί Τζούρα, ο Βρετανός λογοτέχνης απαγόρευσε ρητά τη συγγραφή της βιογραφίας του, κάτι που τελικά δεν τηρήθηκε από τους πολυάριθμους βιογράφους του.
Ο Τζωρτζ Όργουελ πέθανε τον Ιανουάριο του 1950 σε νοσοκομείο του Λονδίνου, σε ηλικία των 47 ετών.
Ο Άλντους Χάξλεϋ γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου του 1894 στο Ηνωμένο Βασίλειο και πέθανε στις 22 Νοεμβρίου του 1963 σε ηλικία 69 ετών. Μέλος διάσημης οικογένειας επιστημόνων, έμεινε σχεδόν τυφλός κατά την διάρκεια των σπουδών του στο Ήτον, αλλά συνέχισε τις σπουδές του στην Οξφόρδη. Το 1916 άρχισε την συγγραφική του σταδιοδρομία. Έζησε για μεγάλο διάστημα στην Ιταλία και το 1930 εγκαταστάθηκε στην Καλιφόρνια όπου και πέθανε το 1963.
Το περιφημότερο έργο του είναι ο «Θαυμαστός καινούριος κόσμος», μια εφιαλτική, προφητική ενατένιση ενός τέλειου τεχνοκρατικά πολιτισμού που βασίζεται στον φυσικό και ψυχολογικό καταναγκασμό.
Αυτοί οι δυο συγγραφείς προσπάθησαν να φανταστούν το μέλλον ωστόσο μεταξύ τους είχαν τεράστιες διαφορές και αυτές αποτυπώνονται με τον καλύτερο τρόπο μέσω ενός κόμικ στο διάσημο βιβλίο του Neil Postman για την τηλεόραση «Διασκέδαση μέχρι θανάτου».
Όπως δείχνει το κόμικ, ο Οργουελ φοβόταν εκείνους που θα απαγόρευαν την ανάγνωση βιβλίων, ο Χάξλεϊ φοβόταν ότι ο κόσμος δεν θα διάβαζε καθόλου βιβλία. Ο Οργουελ φοβόταν εκείνους που θα μας στερούσαν την ενημέρωση, ο Χάξλεϊ εκείνους που θα μας έδιναν τόση πολλή ώστε να μας καταντήσουν ζώα παθητικά κι εγωκεντρικά. Ο Οργουελ φοβόταν πως θα μας έκρυβαν την αλήθεια, ο Χάξλεϊ ότι η αλήθεια θα πνιγόταν σε μια θάλασσα από άσχετα πράγματα. Ο Οργουελ φοβόταν πως ο πολιτισμός μας θα πιανόταν αιχμάλωτος, ο Χάξλεϊ ότι ο πολιτισμός μας θα χανόταν μέσα στην κοινοτοπία.
Ή αλλιώς, ο Οργουελ φοβόταν πως ό,τι μισούμε θα μας καταστρέψει ενώ ο Χάξλεϊ πως θα μας καταστρέψει ό,τι αγαπάμε.

Μάχη με άγνωστα αντικείμενα στην Γαλλία του 1608

Τον Αύγουστο του 1608, οι άνθρωποι της νότιας Γαλλίας, από τη Μασσαλία μέχρι και τη Γένοβα, βίωσαν μία απίστευτη εμπειρία, όπως αναφέρεται σε ένα χρονικό με τίτλο, «Discours des terribles et espouvantables signes apparus sur la mer Gennes.»

Στον ουρανό πάνω από το Martigues μια εναέρια μάχη έλαβε χώρα η οποία και άφησε μια μυρωδιά από νιτρικό κάλιο (πυρίτιδα).

Οι κάτοικοι της Νίκαιας είδαν τρία περίεργα φωτεινά αντικείμενα που κινούνται με μεγάλη ταχύτητα πάνω από την πόλη.
Τα σκάφη σταμάτησαν κοντά σε ένα φρούριο, ενώ στη συνέχεια χαμήλωσαν κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας προκαλώντας το νερό να βράσει και να απελευθερώσει έναν ατμό κοκκινωπού χρώματος.
Προς έκπληξη των θεατών, δύο ανθρωποειδή όντα με μεγάλα κεφάλια και μεγάλα φωτεινά μάτια, ντυμένα με κόκκινα κουστούμια, και κοκκινωπές κλίμακες συνδεδεμένες με τα σκάφη τους με σωλήνες, πέρασαν αρκετές ώρες εκτελώντας κάποια περίεργη εργασία.
Οι στρατιώτες του φρουρίου πραγματοποίησαν περισσότερα από οκτακόσια χτυπήματα με τα κανόνια τους για να εκδιώξουν τους εισβολείς, χωρίς να καταφέρουν να προκαλέσουν έστω και ένα βαθούλωμα στην επιφάνεια των αντικειμένων.

Μπλε ώρα – Η μαγική στιγμή μεταξύ μέρας και νύχτας

Η μπλε ώρα εμφανίζεται συνήθως για περίπου 40 λεπτά δύο φορές τη μέρα .

Και ο λόγος που η απόχρωση του ορίζοντα είναι τόσο έντονα μπλε είναι επειδή πριν από την ανατολή του ήλιου και μετά τη δύση του το κόκκινο φως περνά κατευθείαν στο διάστημα ενώ το μπλε διαχέεται στην ατμόσφαιρα και συνεπώς φτάνει στην επιφάνεια της Γης.

Η διαφορετική δυνατότητα διάχυσης του φωτός όπου το μπλε έχει μικρό μήκος κύματος και το κόκκινο μεγαλύτερο, εξηγεί φυσικά το φαινόμενο.
Λόγω της ποιότητας του φωτός, η περίοδος αυτή είναι από τις ωραιότερες για τους καλλιτέχνες που εμπνέονται ποικιλοτρόπως.
“Είναι μια στιγμή που δεν ξέρεις αν βλέπεις μέρα ή νύχτα. Είναι μια μαγική εικόνα όπου κι αν βρίσκεσαι”, λένε και οι ακόλουθες εικόνες το αποδεικνύουν περίτρανα.
Chonburi, Ταϊλάνδη

Taipei, Ταϊβάν

Πύργος του Άιφελ, Παρίσι, Γαλλία

Bangka, Σουμάτρα

Γέφυρα του Μπρούκλιν, Νέα Υόρκη

Έρημος Νεγκέβ, Ισραήλ

Μουσείο Λούβρο, Παρίσι, Γαλλία

Hatinh, Βιετνάμ

Suratthani, Ταϊλάνδη

Τορίνο, Ιταλία

Υπερκαταναλωτισμός

Το παρακάτω βίντεο δημιουργήθηκε από το Ίδρυμα Gaia Foundation και έχει σκοπό την ευαισθητοποίηση του κοινού για την υπερκατανάλωση και την κατάχρηση των ηλεκτρονικών συσκευών.

Το εξαιρετικά εύστοχο βίντεο ονομάζεται Wake Up Call και δείχνει πώς ο βομβαρδισμός των διαφημίσεων οδηγεί τον άνθρωπο στο κυνήγι της πιο σύγχρονης ηλεκτρονικής συσκευής, η οποία μετά από ελάχιστο διάστημα θεωρείται παλιά και αντικαθίσταται από καινούργια μοντέλα σκλαβώνοντας κυριολεκτικά τον καταναλωτή σε έναν μάταιο αγώνα να αποκτήσει το καινούργιο μοντέλο ενός υποτιθέμενου τηλεφώνου που ονομάζεται Y Phone, παραπέμποντας στο iPhone και σε όλα αυτά τα καινούργια Gadgets που βγαίνουν καθημερινά στην αγορά.

Πέρα όμως από τη δυστυχία του ίδιου του καταναλωτή, αυτό που δεν αντιλαμβανόμαστε, είναι ότι η μαζική παραγωγή αυτών των προϊόντων οδηγεί σε μαζική καταστροφή της φύσης.
Παρακολουθήστε το:

 

Τι ξέρετε για τις Ονειροπαγίδες;

Ονειροπαγίδες κατασκεύασαν αρχικά οι Ινδιάνοι Τσιπέουα (αλλιώς Οτζίμπουε). Το αντικείμενο στη γλώσσα τους ονομάζεται asabikeshiinh…

Τις κατασκεύαζαν πλέκοντας σε δίχτυ κλωστές από νεύρα μέσα σε στεφάνια από ξύλο ιτιάς, με μια πλέξη που θύμιζε ιστό αράχνης.

Συνήθως τις διακοσμούσαν με χάντρες και φτερά. Μετά τις κρεμούσαν πάνω από τα κρεβάτια των παιδιών, για να τα προστατέψουν από τα κακά όνειρα.
Με τον καιρό και καθώς το παιδί μεγάλωνε, η ονειροπαγίδα φθειρόταν και καταστρεφόταν. Υποτίθεται ότι μόνο τα καλά όνειρα μπορούσαν να περάσουν από την κεντρική τρύπα της ονειροπαγίδας, ενώ τα κακά σκάλωναν και έμεναν παγιδευμένα.
Στη συνέχεια, τα παγιδευμένα κακά όνειρα θα διαλύονταν με το πρώτο φως της αυγής. Tα καλά όνειρα λέγεται ότι πραγματοποιούνταν αλλά αυτό δεν είναι σίγουρο.
Σύμφωνα με την παράδοση των Ινδιάνων Λακότα (αλλιώς Σιού), ο διδάσκαλος της σοφίας Iktomi εμφανίστηκε σε όραμα σε έναν πνευματικό αρχηγό των Λακότα, παίρνοντας τη μορφή μιας πολύ σοφής αράχνης. Αρχικά του μίλησε σε μια πνευματική γλώσσα που μόνο οι αρχηγοί των Λακότα κατανοούσαν.
Έπειτα καθώς μιλούσε, πήρε το στεφάνι από ιτιά που είχε ο αρχηγός, και ήταν διακοσμημένο με φτερά, χάντρες, τρίχες αλόγου και προσφορές, κι άρχισε να υφαίνει σ” αυτό ένα δίχτυ από την εξωτερική μεριά προς το κέντρο. Του είπε ακόμα, ότι προϋπόθεση να λειτουργήσει η ονειροπαγίδα είναι η πίστη στο Μεγάλο Πνεύμα
Η χρήση του αντικειμένου γενικεύθηκε και σε άλλα ινδιάνικα έθνη, ειδικά στη δεκαετία 1960-1970 όπου αναπτύχθηκε το ινδιάνικο κίνημα.
Στη συνέχεια άτομα και ομάδες του χώρου της Νέας Εποχής άρχισαν να κατασκευάζουν, κι ακόμα να πωλούν Ονειροπαγίδες. Αυτή η πρακτική καταδικάζεται από τους Ινδιάνους ως σφετερισμός του πολιτισμού τους.

Όταν η τεχνολογία «αιχμαλωτίζει» τον εγκέφαλο

Με τα smartphones και τα διάφορα γκάτζετ – που μόνο καφέ δεν φτιάχνουν – να έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μας τα ποσοστά των χρηστών που δηλώνουν εξαρτημένοι από τις συσκευές τους ολοένα και αυξάνονται.

Η πιο πρόσφατη προσθήκη στη λίστα των «iDisorders» (όπως ονομάζονται οι διαταραχές που σχετίζονται με την υπερβολική χρήση της τεχνολογίας) έχει «βαφτιστεί» NetBrain από τους ψυχολόγους και αφορά την εκδήλωση ναρκισσιστικών συμπεριφορών των χρηστών, τη δυσκολία συγκέντρωσης και τον φόβο μη χάσουν το παραμικρό.

Τα άτομα που πάσχουν από την εν λόγω διαταραχή, κατά τους ειδικούς, είναι συνήθως χρήστες υπολογιστή ή smartphone, οι οποίοι καταφεύγουν στον διαδικτυακό τζόγο, κάνουν υπερβολική χρήση των διαδικτυακών μέσων κοινωνικής δικτύωσης, των ιστοσελίδων ηλεκτρονικών παιχνιδιών και διαφόρων εφαρμογών.
Οι κάτοχοι smartphones φάνηκε να διατρέχουν τριπλάσιο κίνδυνο εμφάνισης NetBrain συγκριτικά με όσους δηλώνουν πιστοί στις παλιότερες συσκευές τους.

Δυσκολία συγκέντρωσης, αντικοινωνική και ναρκισσιστική συμπεριφορά εμφανίζουν τα άτομα που πάσχουν από NetBrain, τη διαταραχή που σχετίζεται με την υπερβολική χρήση του Διαδικτύου μέσω υπολογιστή ή smartphone

«Δέσμιοι» των γκάτζετ
Στον προσδιορισμό της νέας διαταραχής προχώρησαν ερευνητές από τη βρετανική εταιρεία VisualDNA και ψυχολόγοι από το University College του Λονδίνου. Συγκεκριμένα, οι ερευνητές προχώρησαν στην καταγραφή των συμπεριφορών 1.000 ενηλίκων βάσει της χρήσης του κινητού τους τηλεφώνου και των διαδικτυακών τους επισκέψεων.
Διαπίστωσαν λοιπόν ότι περίπου το 11% των Βρετανών πάσχει από NetBrain – ποσοστό που μεταφράζεται σε περίπου 5,7 εκατ. άτομα.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για έναν αρκετά υψηλό αριθμό καθώς είναι αντίστοιχος των δυσλεκτικών Βρετανών. Βασικό χαρακτηριστικό της «hi-tech» διαταραχής είναι η τάση για κοινωνική απομόνωση.
Οι ίδιοι τονίζουν ακόμη ότι τα άτομα που χαρακτηρίζονται «παθιασμένα» ως προς τη γενικότερη συμπεριφορά τους, έχουν τριπλάσια πιθανότητα να εμφανίσουν κάποια εξάρτηση από την τεχνολογία συγκριτικά με άλλα. Το εργασιακό στρες ωστόσο θεωρείται, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, ο κύριος «ένοχος» για τον κίνδυνο NetBrain.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, επίσημα στοιχεία αναφέρουν ότι σχεδόν το 6%, δηλαδή περίπου 182 εκατ. άτομα, εμφανίζουν εξάρτηση από το Διαδίκτυο.

Οι τεχνολογικές απαιτήσεις «αναπλάθουν» τον εγκέφαλο
Πρόσφατη μελέτη ελβετών ειδικών από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης είχε δείξει ότι η χρήση των «έξυπνων» κινητών έχει αναπτύξει τόσο βαθιές ρίζες στον σύγχρονο τρόπο ζωής που έχει καταφέρει να αλλάξει τη λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Βάσει των ευρημάτων των επιστημόνων φάνηκε ότι τα άτομα που χρησιμοποιούν κινητά αφής σε καθημερινή βάση διαθέτουν μεγαλύτερο σε μέγεθος και πιο ενεργό σωματοαισθητικό φλοιό. Πρόκειται για την περιοχή όπου εντοπίζονται τα κέντρα του εγκεφάλου που σχετίζονται με τον έλεγχο των αντιχείρων.
Οι νευροεπιστήμονες εξηγούν ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο χρόνος που περνάει κανείς «χαϊδεύοντας» το κινητό του τόσο πιο στενή είναι η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον εγκέφαλο και στα δάχτυλα.
«Η νέα αυτή μορφή ψύχωσης με ηλεκτρονικές συσκευές, όπως π.χ. τα smartphones, αποκαλύπτει την ικανότητα του εγκεφάλου μας να σμιλεύει τις επιδόσεις του ανάλογα με τις συνθήκες που καλείται να ικανοποιήσει» αναφέρει χαρακτηριστικά ο νευροεπιστήμονας και επικεφαλής της μελέτης δρ Αρκο Γκος.

Η πρώτη πυρηνική δοκιμή καταγράφεται ως η αρχή της νέας γεωλογικής περιόδου στη Γη

Η πρώτη πυρηνική δοκιμή θεωρείται ως απαρχή του Ανθρωπόκαινου

Τα τελευταία 11 χιλιάδες έτη ο πλανήτης ζει στην εποχή του Ολόκαινου που σηματοδοτεί το τέλος της εποχής Παγετώνων στη Γη και στην εμφάνιση του σύγχρονου πολιτισμού του ανθρώπου.

Όμως η παρουσία και δραστηριότητα του ανθρώπου πάνω στη Γη αφήνει ανεξίτηλα το στίγμα του στον πλανήτη και μάλιστα σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς η δράση του ανθρώπου έχει τέτοια έκταση αλλά κυρίως τέτοια καταλυτική αρνητική επίδραση που πρέπει να μιλάμε πλέον για μια νέα γεωλογική περίοδο.
Οι θιασώτες αυτής της θεωρίας έχουν ονομάσει αυτή τη νέα περίοδο «Ανθρωπόκαινο» και οριοθετούν τώρα την έναρξη της έγινε με την πρώτη δοκιμή ατομικής βόμβας που έγινε στο Νέο Μεξικό

Το ορόσημο
Η Διεθνής Επιτροπή Στρωματογραφίας (ICS) έχει δημιουργήσει μια ομάδα εργασίας που ονομάζεται «Ομάδα Εργασίας Ανθρωπόκαινου» με επικεφαλής τον Ζαν Ζαλάσιεβιτς γεωλόγο του Πανεπιστημίου του Λέστερ.
Η ομάδα εργασίας τον περασμένο Μάιο δημοσίευσε μια μελέτη στην οποία γινόταν αναφορά στους παράγοντες και τα γεγονότα που σύμφωνα με την ομάδα εργασίας οδήγησαν στο «Ανθρωπόκαινο». Δεν είχαν οριοθετήσει όμως χρονικά την έναρξη της νέας γεωλογικής περιόδου.
Όπως αναφέρουν τώρα το «Ανθρωπόκαινο» ξεκίνησε στις 16 Ιουλίου του 1945 όταν πραγματοποιήθηκε η πρώτη πυρηνική δοκιμή στο Νέο Μεξικό. Οι επιστήμονες που αποδέχονται το «Ανθρωπόκαινο» διαφωνούν για το σημείο έναρξης του.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι το σημείο έναρξης είναι η ανακάλυψη της γεωργίας πριν από δέκα χιλιάδες έτη και ότι τότε ξεκινάει αυτή η νέα γεωλογική περίοδος και άλλοι την οριοθετούν στην έναρξη της βιομηχανικής επανάστασης τον 18ο αιώνα.

H επίδραση του ανθρώπου
Η ομάδα εργασίας θεωρεί κομβικό σημείο της έναρξη των πυρηνικών δοκιμών που εκτός των άλλων απελευθερώνουν σε αέρα, υπέδαφος και θάλασσα μεγάλες ποσότητες ραδιενέργειας. Την ίδια περίοδο αρχίζουν παράλληλα να γίνονται ολοένα και πιο εμφανή τα σημάδια των μεταβολών από την ανθρώπινη δραστηριότητα.
Οι κλιματικές αλλαγές και η αύξηση της θερμοκρασίας αλλά και η μόλυνση της ατμόσφαιρας που σε πολλές περιοχές του πλανήτη έχει μετατρέψει τον αέρα σε μια τοξική σούπα.
Η απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα από τους ωκεανούς τους κάνει πιο όξινους και σε συνδυασμό με τον ολοένα αυξανόμενο όγκο σκουπιδιών σε αυτούς δημιουργεί ένα κυριολεκτικά δηλητηριώδες και ασφυκτικό περιβάλλον στη θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα.
Οι κλιματικές αλλαγές και η μόλυνση του περιβάλλοντος ευθύνονται για μεγάλο ποσοστό των θανάτων στον πλανήτη. Στη στεριά ο άνθρωπος μετακινεί και καταστρέφει δέκα φορές μεγαλύτερο όγκο εδάφους από ότι όλα μαζί τα φυσικά φαινόμενα (τεκτονική δραστηριότητα, ηφαιστειακή δραστηριότητα, κατολισθήσεις κλπ).

Η αποσταθεροποίηση
Παράλληλα με τις ανακοινώσεις της ομάδας εργασίας του Ανθρωπόκαινου δημοσιοποιήθηκε μια νέα μελέτη για τις επιπτώσεις που έχει η παρουσία του ανθρώπου στον πλανήτη.
Το 2009 οι επιστήμονες καθόρισαν εννέα παράγοντες που τους προσέδωσαν τον χαρακτηρισμό «εννέα πλανητικά όρια».
Η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, η καταστροφή του στρώματος του όζοντος, η οξίνιση των ωκεανών, η μόλυνση της ατμόσφαιρας, η αύξηση των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα, η χρήση φυτοφαρμάκων είναι κάποιοι από αυτούς τους παράγοντες.
Σύμφωνα με ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Γιόχαν Ρόκστρομ, του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει οδηγήσει στο να ξεπεραστούν και μάλιστα κατά πολύ τέσσερα από αυτά τα όρια.
Σύμφωνα με τους ερευνητές το ξεπέρασμα αυτών των τεσσάρων ορίων δεν προκαλεί αυτόματα χάος αλλά «αποσταθεροποιεί τον πλανήτη» και τον στέλνει μια «ζώνη κινδύνου» όπως αναφέρουν σε άρθρο τους στην επιθεώρηση «Science».

Μαζική εξαφάνιση
Παρόμοια είναι και τα ευρήματα της μελέτης ερευνητών των Πανεπιστημίων της Καλιφόρνια και Rutgers που επίσης δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».
Μελετώντας στοιχεία από εκατοντάδες πηγές συλλογής δεδομένων για τους ωκεανούς οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα βρισκόμαστε μπροστά σε μια άνευ προηγούμενου καταστροφή των ωκεανών που θα έχει ως επακόλουθο τη μαζική εξαφάνιση θαλλασίων ειδών εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας στον πλανήτη.

Υπάρχουν δύο κρυμμένοι πλανήτες στο ηλιακό σύστημα!

Ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης και του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ υποστηρίζουν ότι εντόπισαν ενδείξεις της παρουσίας δύο ακόμη πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα.

Πιο συγκεκριμένα οι ερευνητές μιλάνε για ύπαρξη δύο παγωμένων κόσμων που βρίσκονται στα σύνορα του ηλιακού μας συστήματος ακόμη πιο μακριά και από τον Πλούτωνα.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι αυτοί οι δύο «κρυμμένοι» (όπως τους χαρακτηρίζουν οι ίδιοι) κόσμοι έχουν μέγεθος παρόμοιο με αυτό του Πλούτωνα δηλαδή ανήκουν σύμφωνα με τις τελευταίες αποφάσεις της παγκόσμιας αστρονομικής κοινότητας στην κατηγορία των «πλανητοειδών».
Αν η ανακάλυψη επιβεβαιωθεί θα δημιουργηθούν νέα δεδομένα τόσο για την ιστορία και εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος αλλά και γενικότερα στα μοντέλα δημιουργίας πλανητικών συστημάτων.
Νέα θεωρία για τη ζωή στο Σύμπαν
Παράλληλα επιστήμονες του Ινστιτούτου Θεωρητικής Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου του Τορόντο υποστηρίζουν ότι ο αριθμός των πλανητών με συνθήκες φιλικές προς τη ζωή είναι πολύ περισσότερες από όσες πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι οι περισσότεροι πλανήτες σε ένα πλανητικό σύστημα για διαφόρους λόγους δεν είναι φιλικοί για την ανάπτυξη ζωής.
Κάποιοι είναι πολύ κοντά στο μητρικό τους άστρο και άρα έχουν πολύ υψηλές θερμοκρασίες και κάποιοι πολύ μακριά και πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.
Επιπλέον σύμφωνα με τη κρατούσα θεωρία οι περισσότεροι πλανήτες ενός συστήματος που βρίσκονται σε μια μέση απόσταση από το μητρικό τους άστρο (στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη) έχουν τροχιές ασύμβατες με τη παρουσία της ζωής. Τροχιές που εμποδίζουν την εναλλαγή ημέρας και νύχτας αλλά και την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή που είναι δύο κρίσιμοι παράγοντες για την παρουσία της ζωής.
Η νέα μελέτη αναφέρει ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι και ότι υπάρχουν δισεκατομμύρια πλανήτες με τη τροχιακή συμπεριφορά της Γης άρα αυξάνεται πολύ η πιθανότητα ύπαρξης κάποιων εξωγήινων μορφών ζωής.

Αρχαίοι ιοί ζουν στο DNA μας: Κρύβονται εκεί 100.000 χρόνια

Ίχνη αρχαίων ιών από τους οποίους είχαν μολυνθεί οι πρόγονοί μας εκατομμύρια χρόνια πριν, εντοπίζονται ακόμα στο DNA μας και χρονολογούνται ήδη από την εποχή των δεινοσαύρων.

Η μελέτη ρίχνει φως στην προέλευση ενός μεγάλου μέρος του γενετικού υλικού μας, πολλά στοιχεία του οποίου δεν έχουν γίνει ακόμη πλήρως κατανοητά.

Οι επιστήμονες διερεύνησαν τις γονιδιώματα 38 θηλαστικών συμπεριλαμβανομένων ανθρώπων, ποντικών, αρουραίων, ελεφάντων και δελφινιών.
Η έρευνα διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στο Κέντρο Aaron Diamond AIDS Research στη Νέα Υόρκη και στο Rega Institute στο Βέλγιο.
Οπως αναφέρεται στη μελέτη ορισμένοι ιοί είχαν εισβάλει στο γονιδίωμα ενός κοινού προγόνου περίπου 100.000.000 χρόνια πριν και τα υπολείμματα τους ανακαλύφθηκαν σε όλα σχεδόν τα θηλαστικά της μελέτης.
Ωστόσο παρατηρήθηκε ότι πολλοί από αυτούς τους ιούς είχαν χάσει την ικανότητα να μεταφέρονται από το ένα κύτταρο στο άλλο. Αντ “αυτού, εξελίχθηκαν να παραμένουν εντός του κυττάρου-ξενιστή τους, περνώντας ολόκληρο τον κύκλο ζωής τους μέσα στο κύτταρο.
Σύμφωνα με τον κύριο συγγραφέα της μελέτης, δρ Ρόμπερτ Μπέλσο από το Τμήμα Ζωολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης «Αυτή είναι η ιστορία μιας επιδημίας μέσα στο γονιδίωμα κάθε ζώου, μια ιστορία που έχει αρχίσει εδώ και 100.000.000 χρόνια και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.»
«Υποψιαζόμαστε ότι οι ιοί αυτοί ήταν αναγκασμένοι να κάνουν μια επιλογή:. Είτε να κρατήσουν την ιογενή ουσία τους και να εξαπλωθούν μεταξύ των ζώων και των ειδών ή να δεσμευτούν σε ένα γονιδίωμα και στη συνέχεια να εξαπλωθούν μέσα σε αυτό»
Η μελέτη δείχνει ότι οι ιοί που εμπλέκονται έχουν χάσει ένα γονίδιο που ονομάζεται Env και ευθύνεται για τη μετάδοση τους μεταξύ των κυττάρων.
Γνωστή ως ενδογενείς ρετροϊοί, αυτοί οι μικροοργανισμοί πολλαπλασιάζονται επί 30 μέσα στα κύτταρα-ξενιστές τους.
Η μελέτη είναι μία από τις πολλές που προσπαθούν να κατανοήσουν την πλήρη πολυπλοκότητα του ανθρώπινου γονιδιώματος.