Αρχαίο ελληνικό βουλευτήριο στην Άσσο της Μικράς Ασίας αποκαλύπτεται

Το βουλευτήριο (το κτίριο που στέγασε το συμβούλιο των πολιτών) στην αρχαία πόλη της Άσσου που ιδρύθηκε πριν από 2.400 χρόνια  στην Μικρά Ασία. Αλλά και ο τόπος για τη δεύτερη Ακαδημία του Πλάτωνα, επίσης η  Άσσος φιλοξένησε έναν άλλο επιφανή Έλληνα φιλοσόφο τον Αριστοτέλη, τον 4ο αιώνα π.Χ. .

Το Βουλευτήριο στην Άσσο
Ο επικεφαλής των ανασκαφών στην αρχαία πόλη, από το Πανεπιστήμιο Çanakkale  Ακαδημαϊκό Καθηγητή N.Αρσλάν δήλωσε ,
αυτά που ήδη γνωρίζουμε ότι δηλαδή το βουλευτήριο ως θεσμός  για πρώτη φορά στήθηκε στο 5ο και 6ο αιώνα π.Χ. στην Αθήνα και η δημοκρατία γρήγορα επεκτάθηκε και σε άλλες ελληνικές πόλεις. Είπε ότι το  πρώτα  βουλευτήρια στην Μικρά Ασία σήμερα πιστεύεται ότι κτίστηκαν τον 2ο π.Χ. αιώνα , όπως αυτό στην Ελληνική Μίλητο. Ο Αρσλάν είπε ότι η έρευνα τα τελευταία χρόνια έφερε στο φως την επιγραφή του βουλευτηρίου στην Άσσο.

Αυτή η επιγραφή έλεγε  «Το κτίριο στην Άσσο χτίστηκε από τον Λάδομο και τη σύζυγό του» μια  οικογένεια όπου τα μέλη της οποίας ήταν από τα κορυφαία την εποχή εκείνη  στην αρχαία πόλη. Η επιγραφή χρονολογείται στο τέλος του 4ου αιώνα π.Χ. .Η εξέταση μας δείχνει ότι δεν είναι το ίδιο με τα άλλα παραδείγματα στην Μικρά Ασία. Σε αντίθεση με άλλα βουλευτήρια, αυτά τα καθίσματα είναι κατασκευασμένα από ξύλο σε αυτό το κτίριο, ενώ  είναι κατασκευασμένα από πέτρα σε άλλα συγκροτήματα.

Επίσης  θεωρεί ότι το αρχιτεκτονικό σχέδιό στο βουλευτήριο στην Άσσο έχει  το πλησιέστερο παράδειγμα που είναι αυτό με την  αγορά της Αθήνας, όπου οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν διοίκηση, πολιτική και θέματα εμπορίου . Ο επικεφαλής της ανασκαφής επίσης  δήλωσε ότι, ο επιφανής φιλόσοφος Αριστοτέλης θα μπορούσε να είναι ο λόγος για τη σύσταση του βουλευτήριου στην Άσσο. Επειδή γνωρίζουμε ότι ο Αριστοτέλης έμεινε στην Άσσο στα μέσα του 4ου αι. Μπορούμε επίσης να πούμε ότι μια δεύτερη τύπου  Ακαδημία Πλάτωνος ιδρύθηκε επίσης εδώ. Το ένα είναι στην Αθήνα και το δεύτερο σκέλος είναι στην Άσσο. Χάρη σε αυτή την Ακαδημία, οι άνθρωποι της Άσσου έλαβαν σημαντικές πληροφορίες σχετικά με τη δημοκρατία στην Αθήνα. Κατόπιν ο  Αριστοτέλης έφυγε από την πόλη, η περιοχή καταλήφθηκε από τους Πέρσες και οι άνθρωποι δεν έχουν πια την ευκαιρία να μάθουν  τις γνώσεις  αυτές που προσφέρει μια ακαδημία για την πραγματική ζωή, με έναν τρόπο αρκετά ικανοποιητικό όπως στην Ακαδημία  του Πλάτωνα.  Αλλά όταν ο Μέγας Αλέξανδρος πάτησε το πόδι του στην Ιωνία οι άνθρωποι της Άσσου συνειδητοποίησαν  τα δόγματα του Πλάτωνα και κατασκεύασαν  το πρώτο βουλευτήριο στην Μικρά Ασία . Σημειώστε ότι το βουλευτήριο χρονολογείται πριν από 2.400 χρόνια, και συνέχισε ο επικεφαλής της ανασκαφής : «Μπορούμε να πούμε ότι η Άσσος ήταν η πρώτη πόλη στην ιστορία που θα διαχειρίζεται από φιλοσόφους “.

Με Πληροφορίες από την τουρκική  Hurriyet Daily News

Η ΑΣΣΟΣ ΤΗΣ ΙΩΝΙΑΣ
Η Άσσος (σημερινό Behramkale) είναι πόλη της Τρωάδος και βρίσκεται στις βόρειες ακτές του κόλπου του Αδραμυττίου, απέναντι από τη Μήθυμνα της Λέσβου. Σε ορισμένους συγγραφείς (όπως ο Στράβων) συναντάται και η ονομασία Ασσός. Αναφέρονται επίσης και οι εναλλακτικές ονομασίες Απολλωνία και Κεκροπεία. Ήταν η δεύτερη σε σημασία αιολική πόλη. Στην Αρχαιότητα, γειτόνευε με τη Λαμπωνεία και τα Γάργαρα. Οι δύο αυτές πόλεις πιθανόν να ανήκαν στην επικράτεια της Άσσου. Τα δε Γάργαρα ήταν κτήση των Ασσίων.

2. Ιστορία της Άσσου

Άσσος : Ο Ναός της Αθηνάς

Η πόλη κατοικούνταν από την εποχή του χαλκού, δεν γνωρίζουμε όμως από ποιούς.3 Γύρω στο 700 π.Χ., σύμφωνα με τον Ελλάνικο, η Άσσος κατοικήθηκε από Αιολείς της Λέσβου, ενώ ο Μυρσίλος είναι πιο συγκεκριμένος και μιλάει για Μηθυμναίους.

Στις αρχές του 6ου αι. π.Χ. η πόλη πέρασε στη λυδική κυριαρχία. Την περίοδο αυτή η πόλη ήταν η σημαντικότερη της περιοχής με σημαντικό πλούτο οφειλόμενο στα πλούσια κοιτάσματα σιδήρου και αργύρου. Μετά το 546 π.Χ. βρέθηκε, όπως και όλες οι πόλεις των παραλίων, υπό περσικό έλεγχο. Το 478 π.Χ. προσχώρησε στην Αθηναϊκή Συμμαχία, πληρώνοντας εισφορά ενός ταλάντου, γεγονός που δίνει στοιχεία για το μέγεθός της.

Το 412 π.Χ., με τη βοήθεια των Σπαρτιατών οι Πέρσες ανέκτησαν προσωρινά τον έλεγχο της πόλης, η οποία και τους παραχωρήθηκε με την Ανταλκίδειο ειρήνη. Το 366/365 π.Χ. ο στασιαστής Αριοβαρζάνης πολιορκήθηκε εκεί από τον Αυτοφραδάτη και το Μαύσωλο. Διασώθηκε χάρη στην παρέμβαση του γηραιού Αγησιλάου.6 Αμέσως μετά η Άσσος περιήλθε σε καθεστώς αυτονομίας, αν όχι πλήρους ανεξαρτησίας. Την εξουσία κατέλαβε ο τραπεζίτης Εύβουλος, ο οποίος αυτοανακηρύχθηκε τύραννος περίπου το 360 π.Χ. Αργότερα όμως το 348 π.Χ., ο υπηρέτης του, ο ευνούχος Ερμείας από τη Βιθυνία, τον δολοφόνησε και κατέλαβε την εξουσία, την οποία διατήρησε μέχρι το 345 π.Χ.

Το 345 π.Χ., ο Ρόδιος Μέμνονας, στρατηγός στον περσικό στρατό, κατόρθωσε με δόλιο τρόπο να αιχμαλωτίσει τον Ερμεία, ο οποίος εκτελέστηκε αργότερα στα Σούσα. Έτσι η Άσσος πέρασε και πάλι στα χέρια των Περσών έως το 334 π.Χ. και την απελευθέρωση της Μικράς Ασίας από το Μέγα Αλέξανδρο. Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου η πόλη βρέθηκε στη δίνη των αντιπαραθέσεων μεταξύ των επιγόνων.

Άσσος : Το αρχαίο θέατρο

Στο διάστημα αυτό η Άσσος, μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της Τρωάδος, πέρασε στον έλεγχο των Γαλατών στις αρχές του 3ου αι. π.Χ. και για 60 περίπου χρόνια. Το 241 π.Χ., σε συνεννόηση με τους Ατταλίδες, η Άσσος αρνήθηκε να πληρώσει φόρο στους Γαλάτες και εντάχθηκε στο περγαμηνό βασίλειο. Παρέμεινε υποτελής έως το 130 π.Χ., όταν ο Άτταλος Γ΄ κληροδότησε το βασίλειό του στους Ρωμαίους, το οποίο αποτέλεσε τη βάση της επαρχίας της Ασίας. Στο διάστημα των ρωμαϊκών χρόνων γνώρισε η πόλη μεγάλη ανάπτυξη.

Το 17 μ.Χ. ο Γερμανικός έλαβε από τη σύγκλητο τη διοίκηση των Ανατολικών Επαρχιών. Επισκέφθηκε την Άσσο και χαιρετίσθηκε από τους κατοίκους ως νέος θεός. Το 37 η πόλη επέδειξε υπερβολικό ζήλο στη λατρεία του γιου του Γερμανικού, του Καλιγούλα, θεωρώντας μάλιστα ότι το έτος ανόδου του στο θρόνο σηματοδοτούσε το ξεκίνημα μιας νέας εποχής. Ο χριστιανισμός έφθασε αρκετά νωρίς στην πόλη, την οποία επισκέφθηκε ο Απόστολος Παύλος με το Λουκά, πριν από το ταξίδι τους στη Μυτιλήνη.

Στη ρωμαϊκή εποχή η Άσσος ακολουθεί διοικητικά το Αδραμύττιο και αργότερα μαζί με άλλες πόλεις δημιουργούν το conventus του Αδραμυττίου. Παράλληλα ανήκε στο Κοινό της Αθηνάς Ιλιάδος, πιθανόν από το 306 π.Χ. που συστήθηκε το Κοινό, σίγουρα όμως το 77 π.Χ., όταν αναφέρονται σε επιγραφή οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν τα μέλη να πληρώσουν τα χρέη τους στη θεά και η συνάντησή τους με τον ταμία Λ. Ιούλιο Καίσαρα, προκειμένου να επανεξεταστεί ο τρόπος αποπληρωμής.

 Η Άσσος μετά την Αρχαιότητα

Κατά τη Βυζαντινή περίοδο η Άσσος ήταν έδρα επισκοπής, οι ηγέτες της οποίας παραβρέθηκαν στις Συνόδους της Νίκαιας (325) και της Εφέσου (431). Η Άσσος καταλήφθηκε από το Σελτζούκο Suleyman Shah το 1080 πριν ανακαταληφθεί από τον Αλέξιο Κομνηνό. Κατά την Γ΄ Σταυροφορία λεηλατήθηκε από το Frederic Barbarossa, ενώ μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας η ευρύτερη περιοχή του κόλπου του Αδραμμυτίου παραχωρήθηκε στον αδελφό τού Baldwin, στον Henri de Hainault. Η λατινική κυριαρχία διατηρήθηκε για 20 χρόνια. Η Άσσος καταλήφθηκε από τον Οσμάν Α΄, το 1288, έπειτα από νίκη του στη Λήμνο. Εκείνα τα χρόνια η πόλη είχε ήδη παρακμάσει και περιοριστεί σε ένα μικρό χωριό.

Η Άσσος (Behramkale) αποτελεί σήμερα έναν από τους πιο δημοφιλείς αρχαιολογικούς χώρους της Μικράς Ασίας, αλλά και μία από τις πλέον μελετημένες αρχαίες ελληνικές πόλεις της Τρωάδος. Γνωστή ήδη από το 18ο αιώνα, η πόλη αποτέλεσε την πύλη της Τρωάδος προς τη Δύση, χάρη στο οργανωμένο λιμάνι της, που χρονολογείται από το 19ο αιώνα, βρίσκεται όμως πάνω στα ερείπια του αρχαίου λιμανιού. Στο β΄ μισό του 19ου αιώνα πολλά από τα μνημεία (όπως η κύρια πύλη, τμήματα του τείχους και το θέατρο) αποψιλώθηκαν και το υλικό τους χρησιμοποιήθηκε για την ανοικοδόμηση της Κωνσταντινούπολης.

Πόσα μυστικά ακόμη κρύβει το DNA;

Είναι το πιο μελετημένο, το πιο πολυφωτογραφημένο και το πλέον αναγνωρίσιμο χημικό μόριο. Και αν αναλογισθεί κανείς ότι υπάρχουμε χάρη στις μοναδικές ικανότητές του (σταθερότητα, δυνατότητα αυτοαναπαραγωγής, λειτουργικότητα ως παρακαταθήκη κωδικοποιημένης πληροφορίας), τότε το DNA μάλλον αξίζει τη διασημότητα που απολαμβάνει.

Φαντασθείτε λοιπόν την έκπληξη των επιστημόνων που μελετούν το μόριο στο οποίο είναι γραμμένες οι οδηγίες για τη δημιουργία όλων των ζωντανών οργανισμών που υπάρχουν στον πλανήτη Γη, όταν ανακάλυψαν ότι στο DNA υπάρχουν περισσότεροι του ενός κώδικες. Ειδικότερα, οι αλληλουχίες του που λειτουργούν ως κωδικοποιημένη πληροφορία για τη σύνθεση των πρωτεϊνών μπορούν επίσης να χρησιμοποιούνται και ως ρυθμιστικές. Με άλλα λόγια, οι αλληλουχίες αυτές παίρνουν μέρος στο παιχνίδι της διοίκησης: καθορίζουν ποια χρονική στιγμή και σε ποιο κύτταρο θα συντεθούν αυτές οι πρωτεΐνες. Τώρα αν διερωτάσθε πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν περισσότεροι του ενός κώδικες γραμμένοι στο ίδιο μόριο και πώς αυτό επέδρασε κατά τη διάρκεια της εξέλιξης, οι ερευνητές το παραδέχονται: το εύρημά τους απαντά μεν σε ερωτήματα του παρελθόντος αλλά γεννά ακόμη περισσότερα.

Μετά την πλήρη αποκωδικοποίησή του, θα περίμενε κανείς ότι οι ερευνητές γνωρίζουν το DNΑ σαν την παλάμη τους. Στο κάτω-κάτω η αποκωδικοποίηση, η οποία ολοκληρώθηκε στα πρώτα χρόνια του αιώνα που διανύουμε, δεν ήταν παρά το αποκορύφωμα μιας σειράς ερευνητικών προσπαθειών οι οποίες κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα αποκάλυψαν τον κεντρικό ρόλο που διαδραματίζει το μόριο της ζωής και της κληρονομικότητας. Ολα όμως δείχνουν ότι το DNA κρατά ακόμη πολλά μυστικά και ότι 60 χρόνια εντατικής έρευνας δεν ήταν αρκετά για να τα αποκαλύψουν: μόλις τον περασμένο μήνα έκπληκτοι οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η κωδική γλώσσα του DNA είναι διττή! Ναι, οι αλληλουχίες του DNA στις οποίες είναι εγγεγραμμένες οι πληροφορίες για τη σύνθεση των πρωτεϊνών μπορούν ταυτόχρονα να ελέγχουν και τις εντολές σχετικά με το πού και πότε θα συντεθούν αυτές οι πρωτεΐνες. Πώς μπορούν να υπάρχουν όμως δύο κώδικες στο ίδιο τμήμα του γενετικού υλικού; Και δεν υπάρχει «σύγκρουση συμφερόντων» ανάμεσά τους; Τα ερωτήματα που γεννώνται είναι τόσο πολλά και οι απαντήσεις είναι βέβαιον ότι θα επανασχεδιάσουν τον γενετικό μας χάρτη.

Το «σπάσιμο» του κώδικα της ζωής
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: αμέσως μετά την αποκάλυψη της δομής του DNA από τους Watson και Crick έγινε φανερό ότι το μόριο αυτό μπορούσε όντως να λειτουργήσει ως κώδικας, ο οποίος είχε μάλιστα την ικανότητα να αυτοαναπαράγεται (καθώς η συμπληρωματικότητα των δύο αλυσίδων της διπλής έλικας επέτρεπε τη δημιουργία της μιας από την άλλη). Επρόκειτο δε για έναν σχετικά απλό κώδικα, αν σκεφθεί κανείς ότι αποτελούνταν από τέσσερα μόνο σύμβολα: τα Α, Τ, G, C που είναι τα αρχικά στην αγγλική για τις τέσσερις βάσεις (αδενίνη, θυμίνη, γουανίνη και κυτοσίνη), οι οποίες στο μόριο του DNA «διανθίζουν» τον φωσφορικό σκελετό του. Ενα κωδικοποιημένο μήνυμα στη γλώσσα του DNΑ λοιπόν δεν θα ήταν παρά μια αλληλουχία από τα παραπάνω γράμματα. Παραδείγματος χάριν: ATTGCCGTATATGGTAAATGCCAGTGTTTACACGTG... Στην πραγματικότητα αυτό που έκαναν οι επιστήμονες που αποκωδικοποίησαν το ανθρώπινο γονιδίωμα δεν ήταν παρά να βρουν με ποια σειρά τοποθετούνταν τα 3 δισεκατομμύρια των βάσεων στις οποίες είναι καταγεγραμμένες οι οδηγίες για τη δημιουργία των ανθρώπων.

Το σπάσιμο του κώδικα αυτού είχε αρχίσει μερικές δεκαετίες πριν, όταν οι πρωτοπόροι της μοριακής βιολογίας αποδείκνυαν ότι κάθε τριπλέτα αυτού του κώδικα αντιστοιχούσε σε ένα αμινοξύ μιας πρωτεΐνης. Παραδείγματος χάριν, η τριπλέτα ATG είναι ο κωδικός για το αμινοξύ μεθειονίνη το οποίο τοποθετείται πάντοτε στην αρχή των πρωτεϊνών καθιστώντας την τριπλέτα αυτή τριπλέτα έναρξης του κωδικοποιημένου μηνύματος.

Ολοι οι δυνατοί συνδυασμοί για την τοποθέτηση των 4 γραμμάτων σε σειρά των τριών είναι 64 (43). Τα αμινοξέα όμως που υπάρχουν σε όλες μας τις πρωτεΐνες δεν είναι παρά μόνο είκοσι. Οπως λοιπόν διαπιστώθηκε πολύ νωρίς, ορισμένα αμινοξέα κωδικοποιούνται από περισσότερες τριπλέτες (παραδείγματος χάριν, το αμινοξύ ισολευκίνη κωδικοποιείται από τις τριπλέτες ΑΤΤ, ΑΤC και ATA), ενώ υπάρχουν και τρεις τριπλέτες που λειτουργούν ως κωδικοί λήξης του κωδικοποιημένου μηνύματος και κατ' επέκταση της πρωτεϊνοσύνθεσης.

Η ύπαρξη περισσοτέρων του ενός κωδικών για ορισμένα αμινοξέα δεν ξένισε τους ερευνητές. Το αντίθετο! Ηταν μάλλον αναμενόμενη, καθώς παρέχει έναν βαθμό ελευθερίας που είναι ζωτικής σημασίας. Πολλές φορές λοιπόν ένα λάθος στην αντιγραφή του DNA μπορεί να μην έχει κανέναν αντίκτυπο στη δομή και στη λειτουργία της παραγόμενης υπό τις οδηγίες του πρωτεΐνης. Ετσι στο παράδειγμα της ισολευκίνης, ένα λάθος που θα μετέτρεπε το τρίτο γράμμα της τριπλέτας από Α σε Τ ή σε C δεν θα άλλαζε την οδηγία: και πάλι η πρωτεΐνη θα είχε ισολευκίνη στη δεδομένη θέση.

Οι επικίνδυνες αλλαγές
Φυσικά δεν είναι όλες οι αλλαγές του κώδικα εξίσου ακίνδυνες για την τύχη των πρωτεϊνών και των οργανισμών που τις φέρουν. Παραδείγματος χάριν, αρκεί μόνο μια αλλαγή (μετάλλαξη στη γλώσσα των βιολόγων) ενός και μόνο γράμματος στο DNA που κωδικοποιεί για τη σύνθεση της αιμοσφαιρίνης και η παραγόμενη πρωτεΐνη δεν είναι λειτουργική, με αποτέλεσμα την εμφάνιση της μεσογειακής αναιμίας.

Στα πρώιμα χρόνια της μοριακής βιολογίας οι ερευνητές χώρισαν το DNA σε χρήσιμο (αυτό που περιείχε γονίδια, κωδικές αλληλουχίες για τη σύνθεση των πρωτεϊνών) και μη. Αυτό το δεύτερο το θεώρησαν τόσο άχρηστο ώστε το ονόμασαν σκουπίδι (junk DNA). Βαθμηδόν όμως κατάλαβαν ότι μακράν τού να είναι άχρηστο το DNA αυτό, το οποίο παρεμβάλλεται ανάμεσα στα γονίδια, παίζει σημαντικότατο ρόλο λαμβάνοντας μέρος σε καίριες αποφάσεις σχετικά με το πότε και πού θα εκφραστεί ένα γονίδιο (και κατ' επέκταση σε ποιον κυτταρικό τύπο και σε ποια χρονική στιγμή θα παραχθεί μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη). Αναγνωρίζοντας συγκεκριμένες αλληλουχίες (μήκους μεγαλυτέρου των τριών βάσεων) σε αυτό το DNA μόρια της πρωτεϊνοσυνθετικής μηχανής του κυττάρου προσδένονται πάνω του προκειμένου να επιτελέσουν τον ρόλο τους.

Μέχρι πρότινος λοιπόν τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα: ένα μικρό μόνο μέρος των τριών δισεκατομμυρίων βάσεων του DNA μας είχε κωδικό ρόλο, αντιστοιχούσε δηλαδή στα περίπου 20.500 γονίδιά μας. Το υπόλοιπο εμπλεκόταν στη ρύθμιση της έκφρασης των γονιδίων, ενώ ένα μέρος του είχε και δομικό ρόλο. Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξη των ερευνητών του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ των ΗΠΑ όταν διαπίστωσαν ότι οι «αρμοδιότητες» δεν ήταν τόσο ξεκάθαρες. Οπως χαρακτηριστικά δήλωσε μιλώντας στο «Βήμα» ο αναπληρωτής καθηγητής Επιστημών του Γονιδιώματος και Ιατρικής και επικεφαλής των ερευνών έλληνας βιολόγος Γιάννης Σταματογιαννόπουλος, «αυτός ο διαχωρισμός δεν αποδίδει πια την πραγματικότητα».

Ο διττός κωδικεύων ρόλος
Η ερευνητική ομάδα του κ. Σταματογιαννόπουλου συμμετέχει στο διεθνές ερευνητικό πρόγραμμα ENCODE, το οποίο έχει στόχο να εντοπίσει μεταξύ άλλων και τις περιοχές του γονιδιώματος με ρυθμιστικό ρόλο στην έκφραση των γονιδίων. Εφαρμόζοντας κατάλληλες μοριακές τεχνικές οι ερευνητές χαρτογραφούν σπιθαμή προς σπιθαμή το γενετικό υλικό. Οπως ανέφεραν λοιπόν στο σχετικό άρθρο τους, το οποίο δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Science», η αλληλουχία του DNA που λειτουργεί ως κωδική πληροφορία για τη σύνθεση των πρωτεϊνών (τα εξόνια στη γλώσσα των βιολόγων) μπορεί επίσης να χρησιμεύσει και ως κωδικός για παράγοντες που ρυθμίζουν την έκφραση των γονιδίων (μεταγραφικοί παράγοντες, transcription factors). «Διαπιστώσαμε ότι ένα ποσοστό της τάξεως του 15% των εξονίων έχει διττό κωδικεύοντα ρόλο» δήλωσε μιλώντας ο έλληνας ερευνητής και εξήγησε: «Εκτός από το να μεταγράφεται σε RNA για να χρησιμεύσει στη σύνθεση των πρωτεϊνών, αποτελεί και σημείο πρόσδεσης μορίων που ρυθμίζουν πότε και πού θα εκφραστούν τα γονίδια».

Τις περιοχές διπλής ανάγνωσης οι ερευνητές τις ονόμασαν duons (δυόνια, σε ελεύθερη απόδοση) και η ύπαρξή τους αλλάζει τη θεώρησή μας για τις γενετικές ασθένειες. «Ως σήμερα πιστεύαμε ότι μια μετάλλαξη που προκαλούσε αλλαγή στη σειρά αμινοξέων μιας πρωτεΐνης ευθυνόταν για την εμφάνιση μιας γενετικής ασθένειας. Τώρα θα πρέπει να επανεξετάσουμε τον ρόλο αυτής της μετάλλαξης και στην έκφραση των γονιδίων. Με άλλα λόγια, η μετάλλαξη ευθύνεται μεν για την εμφάνιση της νόσου αλλά αυτό διαμεσολαβείται ίσως μέσω της επίδρασής της στην έκφραση των γονιδίων και όχι στην αλλαγμένη πρωτεΐνη» σημείωσε ο κ. Σταματογιαννόπουλος.

ΕΞΕΛΙΞΗ
Ακολουθώντας το νήμα της ζωής
Μία από τις εντυπωσιακότερες στιγμές σε ένα εργαστήριο βιολογίας είναι η απομόνωση του DNA ενός οργανισμού: λίγες σταγόνες αίμα ή μερικά φύλλα ενός φυτού, ένζυμα που θα σπάσουν τα κυτταρικά τοιχώματα και εκχυλίσεις που θα απομακρύνουν τα λιπίδια και τις πρωτεΐνες των κυττάρων, και η πολυπόθητη στιγμή φθάνει. Το DNA παρουσία άλατος και αιθανόλης κατακρημνίζεται στον πυθμένα του δοκιμαστικού σωλήνα δημιουργώντας ίνες που χορεύουν στα κύματα της αλκοόλης. Η δημιουργία ινών που είναι ορατές με γυμνό μάτι δεν είναι τυχαία. Το DNA είναι ένα γραμμικό μεγαλομόριο το οποίο μέσα στα κύτταρά μας είναι, τον περισσότερο καιρό, πολύ σφιχτά πακεταρισμένο.

Αυτή η γραμμική εικόνα του DNA, η οποία με ακολουθεί από το πανεπιστήμιο (τότε που στα εργαστήρια του μαθήματος της Μοριακής Βιολογίας οι φοιτητές βλέπουν επιτέλους την «πρώτη ύλη» των σπουδών τους), έχει γεννήσει στο μυαλό μου μιαν άλλη: αν σκεφθεί κανείς ότι ο καθένας από εμάς περιέχει DNA από τον πατέρα του και τη μητέρα του, και εκείνοι με τη σειρά τους το DNA των δικών τους γονέων, μπορεί να φανταστεί ότι όλοι οι άνθρωποι, ζώντες και μη, είμαστε συνδεδεμένοι με μιαν αόρατη κλωστή, αυτήν που κληρονομούμε από τους γονείς μας και την κληροδοτούμε στα παιδιά μας. Αν επεκτείνει κανείς αυτή τη νοητή κλωστή στο παρελθόν, θα φθάσει σε μια πρώτη διακλάδωση, στον κοινό πρόγονο του ανθρώπου με τα άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά. Αν συνεχίσει τη διαδρομή, έπειτα από συνεχείς διακλαδώσεις θα φθάνει σε όλο και πιο απομακρυσμένους από εμάς μεν, απολύτως προγόνους μας δε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για την ορθότητα της θεωρίας του Δαρβίνου από την ύπαρξη του DNA! Είτε προέρχεται από βακτήρια, είτε από άνθρωπο, είτε από φυτά είτε από θαλάσσιους οργανισμούς, απαρτίζεται πάντοτε από τα ίδια τέσσερα γράμματα και λειτουργεί πάντοτε ως ο κώδικας στον οποίο είναι γραμμένη η συνταγή για τη δημιουργία ενός νέου ατόμου.

Εκμεταλλευόμενοι ακριβώς αυτή τη γραμμική συνέχεια των ειδών, οι ερευνητές εξάγουν πολύτιμα συμπεράσματα συγκρίνοντας το γενετικό υλικό τους. Αυτό έκανε πρόσφατα και η ομάδα τού ελληνικής καταγωγής βιολόγου Ανδρέα (Αντυ) Μπαξεβάνη, ο οποίος ηγείται της Μονάδας Υπολογιστικής Γενομικής των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας (National Institutes of Health, NIH) των ΗΠΑ. Για την ακρίβεια, η ερευνητική ομάδα συνέκρινε το γονιδίωμα του κτενοφόρου Mnemiopsis leidyi (ενός θαλάσσιου οργανισμού του Ατλαντικού που μοιάζει αλλά δεν είναι μέδουσα) με είδη αντιπροσωπευτικά άλλων μεγάλων τάξεων και ξαναέγραψε την εξελικτική ιστορία μας.

Οπως αναφέρεται στο άρθρο της ερευνητικής ομάδας στην επιθεώρηση «Science» (13 Δεκεμβρίου 2013), τα ευρήματά τους όχι μόνο ρίχνουν τους σπόγγους από το βάθρο τους (θεωρούνταν ως οι πρώτοι πολυκύτταροι πρόγονοί μας), αλλά αποδεικνύουν και ότι η εξέλιξη δεν είναι μια γραμμική πορεία από το απλούστερο στο συνθετότερο. Ειδικότερα, ο κ. Μπαξεβάνης και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι τα κτενοφόρα (τα οποία πήραν το όνομά τους από τις χαρακτηριστικές δομές που τα βοηθούν στην κολύμβηση και οι οποίες μοιάζουν με χτένες) είναι αρχαιότερα από τους σπόγγους, παρά το γεγονός ότι οι σπόγγοι έχουν απλούστερη μορφολογία.

Ετσι, τα αρχαιότερα κτενοφόρα φέρουν νευρικό και μυϊκό σύστημα, το οποίο έχασαν οι μεταγενέστεροι σπόγγοι.

Το δόγμα του σοκ

Η Σχολή του Σικάγου είναι μια οικονομική Πανεπιστημιακή σχολή, ενσωματωμένη στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου των ΗΠΑ.

Η σχολή αυτή ιδρύθηκε από τον διεθνούς φήμης καθηγητή οικονομικών και κάτοχο βραβείου Νόμπελ οικονομίας Μίλτον Φρίντμαν, ο οποίος απεβίωσε το 2006 σε ηλικία 94 ετών.
Ο Μίλτον Φρίντμαν ήταν ο μεγάλος γκουρού του ιδεολογικού κινήματος υπέρ του αχαλίνωτου Καπιταλισμού, του Καπιταλισμού της καταστροφής, όπως τον ονόμασαν οι λαοί του πλανήτη.
Ήταν ο δημιουργός οικονομικών μεθόδων του νεοφιλελευθερισμού, και ο άνθρωπος που θαύμαζε η κυρία Θάτσερ, και οι Πρόεδροι Reagan και Μπούς. Ο δημιουργός της «περίφημης» Σχολής του Σικάγου, ήταν και δημιουργός των «δεξαμενών σκέψης» (Think Tanks), αυτές που συμβούλευαν και συμβουλεύουν όλους τους Προέδρους των ΗΠΑ, και καταστρέφουν τις ΗΠΑ και την ανθρωπότητα με τις ακραίες επεκτατικές ιμπεριαλιστικές Σιωνιστικές συμβουλές τους.
Οτιδήποτε προοδευτικό και Πατριωτικό για τον Μίλτον Φρίντμαν «βρομούσε Σοσιαλισμό και Κομμουνισμό», άσχετα αν στη μετά Φρίντμαν εποχή, ο Σοσιαλισμός έγινε παιχνιδάκι και πιόνι στα χέρια της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Διακυβέρνησης, (βλέπε Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ), σε βαθμό τέτοιο που σήμερα μπορούμε να λέμε,
«Τι Καπιταλισμός και Σιωνισμός, και τι Σοσιαλισμός».
Ο λαός λέει, «στο ίδιο καζάνι βράζουν».
Οι οικονομικές θεωρίες της Σχολής του Σικάγου, είναι αυτές όπως ακριβώς σήμερα εφαρμόζονται στην Ελλάδα.
Τα στελέχη της τρό'ι'κα και τα αφεντικά τους,(που σήμερα διοικούν την Ελλάδα ελέω ΓΑΠ-Jeffrey), είναι μαθητές και οπαδοί των θεωριών της Σχολής του Σικάγου.
Κατά τον Μίλτον Φρίντμαν, μόνο οι Ένοπλες Δυνάμεις, και τα σώματα ασφαλείας, πρέπει να είναι κρατικά, όλα τα άλλα δηλαδή παιδεία, υγεία, ΔΕΚΟ, ορυκτός πλούτος, κ.λ.π. πρέπει να είναι στην ιδιωτική πρωτοβουλία, δηλαδή το κράτος να μην έχει περιουσία, και όλα τα κέρδη να είναι στα χέρια ιδιωτών της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Τη δωρεάν παιδεία και υγεία, τη θεωρεί μια άδικη παρέμβαση στην αγορά. Δηλαδή όποιος δεν έχει χρήμα να θεραπευθεί, πρέπει να πεθάνει, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ.
Οι οικονομικές αυτές θεωρίες της Σχολής του Σικάγου, όπως εφαρμόστηκαν σε πολλές χώρες,(Χιλή, Αργεντινή, Βραζιλία) κατέληξαν στην οικονομική καταστροφή των χωρών αυτών, με αποτέλεσμα σήμερα να χαρακτηρίζουμε τις θεωρίες αυτές ως «Καπιταλισμό της καταστροφής».
Να δείτε ότι τα μέτρα αυτά της Σχολής του Σικάγου, θα έχουν καταστροφικά αποτελέσματα για τη χώρα μας, αφού δεν προβλέπουν ανάπτυξη, είναι μέτρα μόνο εισπρακτικά, είναι μέτρα καταλήστευσης της περιουσίας του Ελληνικού λαού, υπό των διεθνών αρπακτικών.
Γι αυτό τα μέτρα αυτά χαρακτηρίζονται ως «Καπιταλισμός της καταστροφής», αφού τα έσοδα του κράτους, πάνε όλα στην αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων δανείων τραπεζών, της παγκόσμιας διακυβέρνησης, και ο πλούτος του κράτους στα χέρια των αρπακτικών.
Τα μέτρα αυτά της Σχολής του Σικάγου, εφαρμόστηκαν από τις Χούντες της Λατινικής Αμερικής, με αποτέλεσμα οι χώρες αυτές να χρεοκοπήσουν, με μόνο αγαθό αποτέλεσμα για τους λαούς, τη πτώση των Στρατιωτικών Δικτατοριών, που ήταν δημιούργημα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, και της παγκόσμιας Δικτατορίας.
Σήμερα όταν θέλουμε να ειρωνευθούμε τα οικονομικά μέτρα των κυβερνήσεων, λέμε αυτά είναι μέτρα της Σχολής του Σικάγου, και τους πολιτικούς που τα εισηγούνται, μαθητές της Σχολής του Σικάγου.
Ο ιδρυτής της Σχολής του Σικάγου, Μίλτον Φρίντμαν, εξυμνήθηκε ως ο οικονομολόγος που άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή στο δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα, στους μαθητές του οποίου συγκαταλέγονται αρκετοί πρόεδροι των ΗΠΑ, πρωθυπουργοί της Αγγλίας, Ρώσοι Καπιταλιστές,
Δικτάτορες σε χώρες του τρίτου κόσμου, υπουργοί οικονομικών, αξιωματούχοι του ΔΝΤ, και οι τραπεζίτες των ΗΠΑ, Allan Greenspan, Ben Bernanke, δηλαδή όλος ο καλός ο κόσμος.
Οι οικονομικές θεωρίες του Φρίντμαν συνιστούν το πυρήνα της τακτικής του σημερινού σκληρού καπιταλισμού της καταστροφής.
Θα ερωτήσετε, τότε γιατί τις εφαρμόζουν στους λαούς; διότι συμφέρουν στο μεγάλο κεφάλαιο της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης. Ο καθηγητής της Σχολής του Σικάγου Μίλτον Φρίντμαν διδάσκει λέγων, όταν ξεσπάει μια κρίση, είναι ζήτημα καθοριστικής σημασίας η ακαριαία δράση, πριν η σοκαρισμένη κοινωνία διολισθήσει και πάλιν στη προηγούμενη κατάσταση.
Δηλαδή τρέξτε να πιάσουμε στον ύπνο το λαό. Αυτό ακριβώς κάνει η τρό'ι'κα και η κυβέρνηση του ΓΑΠ σήμερα εδώ στην Ελλάδα.
Ο Φρίντμαν υπήρξε οικονομικός σύμβουλος στη δεκαετία του 1970 του Χιλιανού δικτάτορα Πινοτσέτ.
Ο Φρίντμαν συμβούλεψε το Πινοτσέτ να προχωρήσει σε ένα καταιγιστικό μετασχηματισμό της οικονομίας από Σοσιαλιστική (του προέδρου Αλλιέντε), σε Καπιταλιστική.
Ζήτησε ελεύθερο εμπόριο, ιδιωτικοποιήσεις όλων των ΔΕΚΟ, ιδιωτικοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, άνοιγμα επαγγελμάτων, περιστολή κοινωνικών δαπανών, όχι δωρεάν παιδεία στο λαό, όχι δωρεάν κοινωνική πρόνοια και ασφάλιση, κ.λ.π.
Τελικά οι Χιλιάνοι είδαν ακόμη και τα δημόσια δημοτικά σχολεία τους,να αντικαθίστανται από ιδιωτικά. Ήταν η πιο ακραία και βίαιη καπιταλιστική μεταμόρφωση που επιχειρήθηκε ποτέ, και έγινε γνωστή ως «η επανάσταση της Σχολής του Σικάγου».
Έκαναν τη Χιλή πειραματόζωο, όπως σήμερα την Ελλάδα.
Πολλοί από τους οικονομολόγους του Πινοτσέτ είχαν υπάρξει μαθητές του Φρίντμαν στη Σχολή του Σικάγου.
Εφάρμοζαν το πιο σκληρό και απάνθρωπο καπιταλισμό, του ακραίου και άκρατου νεοφιλελελευθερισμού.
Αποτέλεσμα να καταστραφεί η οικονομία της Χιλής, η χώρα να βυθιστεί στη χρεοκοπία και φτώχεια, και όλος ο χαλκός της Χιλής έκανε φτερά για τις ΗΠΑ, και ο λαός της Χιλής βρέθηκε σε ψυχολογική οικονομική κατάσταση Σόκ και Δέους, με χιλιάδες αυτοκτονίες, όπως σήμερα εδώ. Τα ίδια πάνε να κάνουν και εδώ στην Ελλάδα
Οι μαθητευόμενοι μάγοι της Σχολής του Σικάγου, αφού όλος ο κρατικός πλούτος της Ελλάδος έχει «πετάξει» στα θησαυροφυλάκια της παγκόσμιας Διακυβέρνησης των Ρότσιλντ και Ροκφέλερ.
Αμφιβάλλουμε εάν ο χρυσός της Ελλάδος υπάρχει ακόμη στη Τράπεζα της Ελλάδος, ή έκανε φτερά για τις τράπεζες της Παγκοσμιοποίησης.
Για τον ορυκτό πλούτο, μη ρωτάτε.Το δημόσιο ταμείο είναι βαρέλι δίχως πάτο.Τα χρήματα του Ελληνικού λαού πηγαίνουν όλα στις ΜΚΟ, και σαν βοήθεια σε τριτοκοσμικές χώρες...και άλλες σπατάλες.
Τα ίδια έκαναν και στα Αμερικανοποιημένα πλέον Ιράκ και Αφγανιστάν.
Φαίνεται ότι η καταστροφή των δίδυμων πύργων στη Ν.Υ. έδωσε στις ΗΠΑ το πράσινο φώς από τη παγκόσμια διακυβέρνηση, να αρχίσουν να επιβάλλουν με στρατιωτική ισχύ, το δόγμα του Σόκ και Δέους στην οικονομία των αδυνάτων κρατών.
Τα ίδια έκαναν και στην Αργεντινή με τη στρατιωτική Χούντα στη δεκαετία του 1970 όπου επέβαλλαν οικονομικές πολιτικές της Σχολής του Σικάγου. Στη Λατινική Αμερική και στην Αφρική στη δεκαετία του 1980 ήταν η κρίση χρέους που υποχρέωσε τις χώρες να προβούν σε ιδιωτικοποιήσεις, ή να πεθάνουν, όπως απεκάλυψε ένας πρώην αξιωματούχος του ΔΝΤ. Αυτό ακριβώς κάνουν και τώρα εδώ στην Ελλάδα με το κόλπο της κρίσης χρέους. Αυτοί δημιούργησαν το χρέος.
Η Παγκόσμια Oικονομική Δικτατορία, προκειμένου να αρπάξει τον Εθνικό πλούτο ενός κράτους, δημιουργεί «κρίση Χρέους» στο προγραμματισμένο για χρεοκοπία και διάλυση κράτος.
Οι τοπικές κυβερνήσεις ευρισκόμενες υπό καθεστώς «κρίσης χρέους», αποδέχονται τις «θεραπείες-Σόκ» όπως αυτές που ζητά σήμερα ή τρό'ι'κα εδώ, και σπεύδει να εφαρμόσει η κυβέρνηση του νεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ, με την υπόσχεση ότι αυτές οι θεωρίες-μέτρα-Σόκ, θα μας σώσουν από μεγαλύτερες καταστροφές.
Για τρείς δεκαετίες ο Μίλτον Φρίντμαν και οι μαθητές του, της Σχολής του Σικάγου, είχαν μεθοδικά εκμεταλλευτεί συγκλονιστικά γεγονότα, όπως εκείνα της 11ης Σεπτ. 2001 σε άλλες χώρες, όπως στη Χιλή του Πινοτσέτ , στην Αργεντινή, στο Ιράκ, Αφγανιστάν, κ.λ.π.
Προσπάθησαν και στη Ρωσία του Γιέλτσιν, αλλά τους βγήκε ο Πούτιν και έτσι σώθηκε η Ρωσία. Επί Γιέλτσιν είχαν βάλλει χέρι στα πετρέλαια και στο Φυσικό Αέριο της Ρωσίας.
Ο καλός και πατριώτης Πούτιν τους πέταξε έξω.
Αυτό που συνέβη την 11η Σεπτ. 2001 στη Ν.Υ. ήταν μια ιδεολογία που επωάστηκε στα Αμερικανικά πανεπιστήμια και ισχυροποιήθηκε σε ιδρύματα της Ουάσινγκτον. Εν συνεχεία βρήκαν εκτελεστικά όργανα, και το υλοποίησαν, για να βγάλουν την Αμερική σε πολέμους.
Οι οικονομικές θεωρίες της Σχολής του Σικάγου, βασίζονται στο «Πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» για να έχουν πλήρη εφαρμογή.
Η κυβέρνηση Μπούς εκμεταλλεύθηκε αμέσως το φόβο που προκάλεσαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις, όχι μόνο για να κηρύξει πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, αλλά και για να επιτύχει ένα απόλυτα κερδοφόρο εγχείρημα που θα έδινε το φιλί της ζωής στην υπό χρεοκοπία οικονομία των ΗΠΑ. Έτσι εφάρμοσαν το σύμπλεγμα του άκρατου καπιταλισμού της καταστροφής, της Σχολής του Σικάγου.
Πρόκειται στην ουσία για ένα παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο, που διεξάγεται σε όλα τα επίπεδα από ιδιωτικές εταιρείες, (Goldman Sachs) οι οποίες αμείβονται με δημόσιο χρήμα, εφαρμόζουν τα οικονομικά προγράμματα της Σχολής του Σικάγου, και υποδουλώνουν οικονομικά τα αδύνατα κράτη (Ελλάδα), με κυβερνήσεις πιόνια και μαριονέτες.
Δυστυχώς τις ίδιες θεωρίες εφαρμόζουν σήμερα και οι οικονομολόγοι της Ε.Ε. Αυτά τα «ανθρωπάκια» που βλέπετε να κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας, μέσα-έξω στο υπουργείο Οικονομικών στη πλατεία συντάγματος, η λεγόμενη «Τρό'ι'κα», είναι οικονομολόγοι-λογιστές που εφαρμόζουν μεθόδους της Σχολής του Σικάγου, με γραπτές εντολές άνωθεν.
Στην Ελλάδα δεν χρειάστηκε να κάνουν πόλεμο, όπως στο Ιράκ-Αφγανιστάν, Σουδάν(Νταρφούρ) και αλλού, απλώς εγκατέστησαν στην εξουσία πολιτικούς αχυρανθρώπους, οι οποίοι εκτελούν τις εντολές της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης.
Σήμερα η ομοβροντία εισπρακτικών μέτρων εδώ, έχει σκοπό να προκαλέσει Σόκ και Δέος στο λαό, ώστε να μη αντιδράσει στο ξεπούλημα του ορυκτού πλούτου στα μεγάλα αφεντικά της Ν.Τ.Π.
Αυτό το όλο εκρηκτικό οικονομικό μείγμα το οποίο εφάρμοσε η Κυβέρνηση Μπούς, επάνω στους άλλους υποχείριους λαούς, μετά την 11η Σεπτ. 2001 είναι μια θεραπεία -Σόκ, και είναι μια πλήρως διαρθρωμένη νέα οικονομία, η οικονομία της «αρπαχτής».
Σήμερα ο αναπληρωτής υπουργός των Οικονομικών της Ελλάδος, δήλωσε ότι η κυβέρνηση έχει στα ταμεία της ρευστό μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου. Ας μας πεί η κυβέρνηση που πάνε όλα αυτά τα λεφτά που εισπράττει από το λαό, συν τα δισεκατομμύρια σε δάνεια.
Μήπως πηγαίνουν στις τράπεζες της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης;
Που πάει ο χρυσός που εξορύσσεται από τα μεταλλεία της Χαλκιδικής;
Που πηγαίνει το ουράνιο;
Γιατί ο Ελληνικός λαός δεν έχει καμία πληροφόρηση για τον ορυκτό του πλούτο;
Γιατί δεν οριοθετούν την Ελληνική Α.Ο.Ζ.; Για να πάνε τα πετρέλαια και το Φυσικό αέριο της Ελλάδος, στις πετρελαϊκές εταιρίες του Ροκφέλερ, ( EXXON-MOBIL, κλπ) και ο λαός της Ελλάδος να πένεται.
Αυτές τις οικονομικές θεωρίες της Σχολής του Σικάγου, εφήρμοσε προ του Μπούς, ο πρόεδρος Reagan, και ονομάστηκαν Reaganomics.
Στις περισσότερες χώρες του κόσμου ονομάστηκαν «νεοφιλελευθερισμός», ο οποίος είναι η πιστή εφαρμογή της διδασκαλίας της Σχολής του Σικάγου, μέσα στην παγκοσμιοποίηση.
Οι δεξιές «δεξαμενές σκέψεις» της παγκοσμιοποίησης διατηρούν μακροχρόνιες σχέσεις με το Μίλτον Φρίντμαν και τη Σχολή του Σικάγου αφού είναι «βίοι παράλληλοι».
Σε κάθε χώρα όπου εφαρμόστηκαν οι πολιτικές της Σχολής του Σικάγου, η χώρα αυτή οικονομικώς κατεστράφη,(Λατινική Αμερική, Ελλάδα, κ.λ.π.).
Στη Ρωσία τους δισεκατομμυριούχους επιχειρηματίες που μετέχουν στη συμμαχία της παγκοσμιοποίησης τους αποκαλούν «ολιγάρχες», στη Κίνα «ηγεμονίσκους», στη Χιλή «πιράνχας», στην Ελλάδα «Καρχαρίες», και στις ΗΠΑ η κυβέρνηση Μπούς τους ονόμασε «Σκαπανείς», τι περιμένατε να τους ονομάσει ο αλήστου μνήμης Μπούς;
Τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτού του συστήματος είναι η μεταβίβαση του δημόσιου πλούτου σε ιδιωτικά χέρια, η εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, η ύπαρξη μόνο πολύ πλουσίων και φτωχών, η εκτόξευση του δημόσιου χρέους, το διαρκώς διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα στους ζάμπλουτους και στους αναλώσιμους φτωχούς,
Αυτά γίνονται τώρα στην Ελλάδα, με τη «Σοσιαλιστική» κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Από τη Χιλή μέχρι το Ιράκ, τα βασανιστήρια και οι δολοφονίες υπήρξαν ο σιωπηλός εταίρος όσων αντιδρούσαν στη παγκόσμια ελεύθερη αγορά. Οι συλλήψεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια, δολοφονίες, των πολιτικών αντιπάλων είναι η «λογική του δόγματος του Σόκ». Το «Δόγμα του Σόκ» λειτουργεί ως εξής.
Η αρχική καταστροφή, δηλαδή ένα πραξικόπημα (Χιλή, κλπ.), μια τρομοκρατική επίθεση (Ν.Υ.), κατάρρευση των αγορών, χρεοκοπία (Ελλάδα), πόλεμος,(Ιράκ), μεγάλος σεισμός, τσουνάμι, (Ταϋλάνδη-Ινδονησία), τυφώνες (ΗΠΑ), μια καταστροφή πυρηνικών εργοστασίων (Ιαπωνία), ανεμοστρόβιλοι (ΗΠΑ), κ.λ.π. εξωθεί ολόκληρο το πληθυσμό σε μια κατάσταση συλλογικού κλονισμού Σόκ και Δέους.
Οι βόμβες που πέφτουν από τον ουρανό (Λιβύη), τα τρομοκρατικά χτυπήματα, οι πυρκαγιές δασών, οι θυελλώδεις άνεμοι, χρησιμεύουν για να εξασθενήσουν αντιστάσεις ολόκληρων κοινωνιών, για να επικρατήσει η Ν.Τ.Π. των Κοσμοκρατόρων. Έτσι οι κοινωνίες που βρίσκονται σε κατάσταση Σόκ, παραιτούνται των κυριαρχικών δικαιωμάτων, και έρχεται η παντοκρατορία των Επικυρίαρχων και Εξουσιαστών της Γης.
Οι Ιρακινοί αναμενόταν να είναι τόσο τρομοκρατημένοι από το Σοκ και Δέος που τους προκάλεσαν με την εισβολή, και το «κρέμασμα» του Σαντάμ, ώστε να παραδώσουν τον έλεγχο των πετρελα'ι'κών κοιτασμάτων , τις εγκαταστάσεις, τις κρατικές εταιρείες, και την εθνική κυριαρχία τους στον εισβολέα τις ΗΠΑ, και να αποδεχτούν την ύπαρξη στρατιωτικών βάσεων και πράσινων ζωνών στη χώρα τους.
Κάτι παρόμοιο γίνεται τώρα στη χώρα μας με οικονομικό πόλεμο. Παραδώσαμε τα πάντα στον οικονομικό κατακτητή , και τώρα δημιουργούμε πράσινες ζώνες για τη πράσινη ενέργεια των Γερμανών.
Η πράσινη ενέργεια δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας.
Ο Τζώρτζ Όργουελ έγραφε, «Θα σας στύψουμε μέχρι να αδειάσετε, και μετά θα σας ξαναγεμίσουμε με τα συμφέροντά μας».
Ακριβώς αυτό εφαρμόζουν τώρα στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα έγινε πειραματόζωο της Παγκοσμιοποίησης.
Οι υπό κατάληψη και οικονομική εκμετάλλευση χώρες, υφίστανται Σοκ, από πολέμους, χρεοκοπίες, τρομοκρατικές επιθέσεις, πραξικοπήματα, φυσικές καταστροφές, και άλλα δεινά. Στη συνέχεια υφίστανται ένα ακόμα Σόκ, από διεθνείς εταιρείες (SIEMENS,....) κλπ, και πολιτικούς πιόνια του κατακτητή-σαν τους δικούς μας σήμερα- οι οποίοι εκμεταλλεύονται το φόβο και τον αποπροσανατολισμό που προκάλεσε το πρώτο Σόκ, για να προωθήσουν μια οικονομική θεραπεία-Σόκ. Αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα στην Ελλάδα.
Τη Σχολή του Σικάγου, οι πολιτικοί-πιόνια της παγκόσμιας διακυβέρνησης-δεν τη βλέπουν μόνο σαν πανεπιστημιακή σχολή, αλλά και ως μια σχολή σκέψης, (Think Tank). Ο στόχος δεν είναι απλώς η διδασκαλία των φοιτητών, αλλά η ισχυροποίηση της οικονομικής σχολής του Σικάγου, σαν πνευματικού δημιουργήματος μιας φατρίας και μαφίας ακαδημαϊκών πολιτικών, των οποίων οι ιδέες αποτελούν ένα επαναστατικό προπύργιο εναντίον της κυρίαρχης πατριωτικής εθνικής σκέψης.
Οι απόφοιτοι της Σχολής του Σικάγου, προορίζονται για υπουργοί και πρωθυπουργοί των υπό έλεγχο χωρών. Οι Χιλιανοί απόφοιτοι της Σχολής του Σικάγου, έγιναν υπουργοί οικονομικών και τραπεζίτες του Πινοτσέτ, μέχρι που οδήγησαν τη Χιλή στην οικονομική καταστροφή .
Τα ίδια και οι απόφοιτοι άλλων κρατών της Λατινικής Αμερικής.
Το τμήμα οικονομικών του Πανεπιστημίου του Σικάγου, ήταν δέσμιο ενός φιλόδοξου χαρισματικού άντρα, Εβρα'ι'κής καταγωγής, που είχε σαν αποστολή να φέρει θεμελιώδεις επαναστατικές αλλαγές στη παγκόσμιο οικονομία. Ο άντρας αυτός ήταν ο Μίλτον Φρίντμαν.
Οι μαθητές του έλεγαν, «το να είσαι μαθητής του Μίλτον ήταν κάτι μαγικό». Ήταν χαρισματικός ρήτωρ, στην υπηρεσία του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Σήμερα η παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση φροντίζει μέσω των αχυρανθρώπων της πολιτικών, όσες κερδοφόρες επιχειρήσεις είναι σε κρατικά χέρια, (π.χ. ΔΕΗ-ΟΤΕ-ΕΥΔΑΠ-ΟΣΕ-ΕΛΠΕ), να τις καταστρέψει , ώστε να περιέλθουν στα δικά τους χέρια, δηλαδή σε ιδιωτικό έλεγχο, γι αυτό ακούτε τις κυβερνήσεις -πιόνια των προτεκτοράτων σαν την Ελλάδα, να μιλάνε συνεχώς για αποκρατικοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις.
Αυτά όλα είναι συστήματα της Σχολής του Σικάγου, με σκοπό όλος ο πλούτος των κρατών να περιέλθει στα χέρια ιδιωτών στελεχών της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης.
Ο Φρίντμαν οραματιζόταν να επιβάλλει αποδόμηση στις κοινωνίες, να τις επαναφέρει σε μια κατάσταση γνήσιου καπιταλισμού απαλλαγμένου από κάθε κρατική παρέμβαση, όπως κρατικές ρυθμίσεις, περιορισμούς στο εμπόριο, και περιχαρακωμένα κλειστά συμφέροντα.
Ο Φρίντμαν πίστευε πως όταν η οικονομία μιας χώρας έχει προβλήματα ο μοναδικός τρόπος για να θεραπευθεί είναι η εσκεμμένη πρόκληση οδυνηρών Σόκ. Τις μεθόδους πρόκλησης των δεινών στην υπό εκμετάλλευση χώρα, διδάσκουν στη Σχολή του Σικάγου, και είναι όλα όσα ζήσαμε από τον Οκτώβρη του 2009 που ανέβηκαν στην εξουσία εδώ στην Ελλάδα οι μαθητές της Σχολής του Σικάγου, μέχρι σήμερα, αφού προηγήθηκαν μέτρα Σόκ, με πυρκα'ι'ές δασών, οχλοκρατικές διαδηλώσεις στην Αθήνα με θύματα, και άλλες τρομοκρατικές ενέργειες, για να ωριμάσει και να πέσει το φρούτο η Ελλάς.
Οι κανόνες του Φρίντμαν για μια ελεύθερη αγορά, αλλά και οι ευφυείς στρατηγικές του για την επιβολή τους, είχαν σαν αποτέλεσμα, μερικοί άνθρωποι να γίνουν πολύ πλούσιοι, εξασφαλίζοντας κάτι που προσεγγίζει την απόλυτη ασυδοσία γιαυτούς, δηλαδή να αδιαφορούν για τα εθνικά σύνορα, να αποφεύγουν τη φορολόγηση, και να συσσωρεύουν διαρκώς νέα πλούτη.
Αυτό ακριβώς κάνουν τα παιδιά της Σχολής του Σικάγου σήμερα εδώ στην Ελλάδα, αδιαφορούν για τα εθνικά μας σύνορα, σε στεριά και θάλασσα, (βλέπε ΑΟΖ), με αποτέλεσμα η χώρα μας να έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι, των Μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, και άλλων εχθρών στη στεριά, και των Τούρκων στη θάλασσα, στην Ελληνική Α.Ο.Ζ.
Μαθητές του Μίλτον ήταν και οι σημερινοί μεγαλοτραπεζίτες των ΗΠΑ, Allan Greenspan, Ben Bernanke, Timothy Gaitner, κλπ, οι οποίοι εφήρμοσαν τις οικονομικές θεωρίες της Σχολής του Σικάγου, με αποτέλεσμα τη καταστροφή της οικονομίας των ΗΠΑ, και τελική χρεοκοπία.
Το μόνο που σώζει τις ΗΠΑ από τη στάση πληρωμών (χρεοκοπία), είναι η ομοσπονδιακή τράπεζα, η οποία τυπώνει συνεχώς δολάρια για αιμοδότηση και μετάγγιση στην οικονομία, ώστε να δουλεύει η κρατική μηχανή, μέθοδος που δοκιμάστηκε με επιτυχία στην οικονομική κρίση του 1929. Όχι την βελτίωση της πραγματικής οικονομίας!!!!
Η Σχολή του Σικάγου εκτός των άλλων, παραδίδει και μαθήματα ανατροπής καθεστώτων, όπως έγινε στη Λατινική Αμερική, Ινδονησία, Ελλάδα, κ.λ.π. αλλά και μέσω δημοκρατικών διαδικασιών, αφού πρώτα περάσουν τα υπό εκμετάλλευση κράτη, από τις διαδικασίες του δόγματος του Σόκ και Δέους. (Βλέπε τι έκαναν στην Ελλάδα του Κώστα Καραμανλή, τρομοκρατικές ενέργειες, παρακολουθήσεις τηλεφώνων, απειλές για δολοφονίες του Πρωθυπουργού και της οικογένειάς του, κ.λ.π.) με σκοπό να φέρουν το ΓΑΠ.διά τα (γνωστά) περαιτέρω...
Η Σχολή του Σικάγου δουλεύει για την επικράτηση της παγκόσμιας διακυβέρνησης- Δικτατορίας των λαών της Γης.
Ο Μίλτον Φρίντμαν θεωρείται ο γκουρού της Ν.Τ.Π.
Όταν τελικά έγινε το πραξικόπημα του Πινοτσέτ στη Χιλή, συνοδευόταν από πέντε διαφορετικές μορφές Σόκ, ήταν η συνταγή που θα επαναλαμβανόταν σε γειτονικές χώρες της Λατινικής Αμερικής, και θα εμφανιζόταν τρείς δεκαετίες μετά στο Ιράκ με τα πετρέλαια, και στο Αφγανιστάν με τη παπαρούνα το όπιο, και τα λοιπά ναρκωτικά...
Οι πέντε διαφορετικές μορφές Σόκ, και η συνταγή του Μίλτον ήταν:

Α.  Το Σόκ που προκάλεσε το ίδιο το πραξικόπημα της Χιλής στο Λαό, και η δολοφονία του Προέδρου Αλλιέντε.
Β.  Το Σόκ του λαού που όλος ο ορυκτός πλούτος (Χαλκός) της Χιλής, «πέταξε» για τις ΗΠΑ, και η χρεοκοπία της Χιλής.
Γ.   Το Σόκ που προκαλούσαν τα βασανιστήρια και οι δολοφονίες πολιτικών κρατουμένων.
Δ.  Το Σόκ που προκαλούσαν τα ναρκωτικά στο λαό. και
Ε.  Το Σόκ της κρίσης χρέους, με την ενδεχόμενη χρεοκοπία.

Ασφαλώς κάτι θα έχετε ακούσει σήμερα για κρίση χρέους, για τη νομιμοποίηση των μαλακών ναρκωτικών εδώ στην Ελλάδα, και που πάνε τα πετρέλαια της Ελλάδος, μαζί με τον υπόλοιπο ορυκτό πλούτο.
Αυτές οι πέντε μορφές Σόκ, έπεσαν επάνω στα σώματα και τα πνεύματα των ΛατινοΑμερικάνων, αλλά και των Ελλήνων, δημιουργώντας ένα τυφώνα ισοπέδωσης, καταστροφής, και υποταγής των λαών στα κελεύσματα της Ν.Τ.Π. της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης.
Στην Ελλάδα σήμερα με τη δικαιολογία ότι σώζουν τη χώρα, εφαρμόζουν τα εισπρακτικά μέτρα της Σχολής του Σικάγου λίγο-λίγο, με τη κάθε δόση δανείων.
Είναι και αυτό ένα Σόκ για τον Ελληνικό Λαό.
Οι θεωρίες του Μίλτον Φρίντμαν του έδωσαν το βραβείο Νόμπελ, στη Χιλή έδωσαν τον Πινοτσέτ, στην Ελλάδα έδωσαν το Jeffrey, και στους άλλους Ευρωπα'ι'κούς λαούς έδωσαν τη κρίση Χρέους, με ενδεχόμενη χρεοκοπία. (Βλέπε Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, κ.λ.π.)
Το πείραμα στη Χιλή των παιδιών της Σχολής του Σικάγου, απεδείχθη ολέθριο, αλλά και όπου αλλού εφαρμόστηκε.
Ο Μίλτον Φρίντμαν συνήθιζε να λέει, «Οι θεωρίες μου δεν μπορούν να υλοποιηθούν ή να επιβληθούν χωρίς δύο στοιχεία, «Τη Στρατιωτική Δικτατορία, ή τη πολιτική τρομοκρατία με κυβερνήσεις της Ν.Τ.Π.»
(Βλέπε κυβέρνηση ΓΑΠ στην Ελλάδα...) Τα συμπεράσματα δικά σας....

Εταιρεία στις ΗΠΑ θα προγραμματίζει το ανθρώπινο σώμα για τη θεραπεία ασθενειών

Ο στόχος της Immusoft είναι να προγραμματίσει το ανθρώπινο σώμα όπως έναν υπολογιστή, με πολλές ομάδες τροποποιημένων λεμφοκυττάρων που θα ζουν στα οστά και θα παράγουν θεραπευτικές ουσίες όποτε αυτές χρειάζονται

Οι νέες πρωτοποριακές τεχνικές της γονιδιακής θεραπείας και της ανοσοθεραπείας μπορούν να συνδυαστούν με τέτοιον τρόπο, ώστε τα κύτταρα ενός ατόμου να προγραμματίζονται γενετικά και να παράγουν από μόνα τους τα αντισώματα, τα ένζυμα ή τα φάρμακα που χρειάζεται ο οργανισμός για να προστατευθεί ή να αντιμετωπίσει σοβαρές ασθένειες, όπως ο καρκίνος και μεταβολικές ή μεταδοτικές νόσοι.
Συγκεκριμένα, τα λεμφοκύτταρα, μία ομάδα κυττάρων που ανήκουν στο ανοσοποιητικό σύστημα, μπορούν να απομονωθούν από το αίμα ενός ασθενή, να τροποποιηθούν γενετικά στο εργαστήριο και να επιστραφούν στο σώμα του. Μερικά από αυτά θα καταλήξουν στο μυελό των οστών, όπου και θα αποικήσουν.
Από εκεί μπορούν να παράγουν μία πληθώρα θεραπευτικών πρωτεϊνών, που θα περνούν από τα οστά στην κυκλοφορία του αίματος και μέσω αυτής στους διάφορους στόχους τους.
Βιοτεχνολογία
Ο Matthew Scholz, απόφοιτος πληροφορικής από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον και νέος, πετυχημένος επιχειρηματίας, οραματίστηκε και ίδρυσε μία εταιρεία βιοτεχνολογίας στο Σιάτλ, την Immusoft Corporations (η επωνυμία θυμίζει τη γνωστή εταιρεία υπολογιστών Microsoft). Ο στόχος της Immusoft είναι να προγραμματίσει το ανθρώπινο σώμα όπως έναν υπολογιστή, με πολλές ομάδες τροποποιημένων λεμφοκυττάρων που θα ζουν στα οστά και θα παράγουν θεραπευτικές ουσίες όποτε αυτές χρειάζονται.
Η φουτουριστική αυτή προσέγγιση θα μας απαλλάξει, σύμφωνα με τον Scholz, από την ανάγκη για λήψη φαρμάκων, για παράδειγμα σε μορφή χαπιού, κάτι που σίγουρα θα είχε τεράστιο οικονομικό όφελος για τους ασθενείς ή το κράτος. Η Immusoft φιλοδοξεί να πετύχει το στόχο της μέσα στα επόμενα πενήντα χρόνια, κάτι αρκετά ρεαλιστικό, αφού τόσο οι πειραματικές μελέτες όσο και οι κλινικές δοκιμές, που θα χρειαστούν, απαιτούν αρκετό χρόνο για να ολοκληρωθούν.
Παρά το γεγονός ότι ο Scholz είναι προγραμματιστής, δεν δίστασε να συνεργαστεί με μία σειρά ειδικών στις βιολογικές επιστήμες που τον συμβούλεψαν για το πώς θα ξεπεράσει τις τεχνικές δυσκολίες και τους διάφορους περιορισμούς του εγχειρήματός του.
Ο πειραματικός σχεδιασμός της εταιρείας βασίστηκε στα αποτελέσματα του David Baltimore από το California Institute of Technology, ο οποίος το 2009 κατάφερε να προγραμματίσει βλαστοκύτταρα του μυελού των οστών με τέτοιον τρόπο, ώστε να διαφοροποιηθούν σε Β λεμφοκύτταρα που παράγουν αντισώματα ενάντια στον ιό του AIDS.
Η Immusoft αγόρασε τα πνευματικά δικαιώματα για τις εκλεπτυσμένες αυτές τεχνικές από το California Institute of Technology και έχει υποβάλει αίτηση για μία διεθνή πατέντα, που θα της επιτρέψει την αποκλειστικότητα στις συγκεκριμένες αυτές μεθόδους. Παράλληλα, συνεργάζεται με το Seattle Biomedical Research Institute και το Fred Hutchinson Cancer Research Center. Σε συνεργασία με το δεύτερο ινστιτούτο, η Immusoft δοκιμάζει αυτές τις μεθόδους σε ποντίκια, στάδιο απαραίτητο πριν εγκριθούν αντίστοιχες δοκιμές σε πιθήκους ή στον άνθρωπο.
Οι πρώτες κλινικές δοκιμές πιθανότατα θα γίνουν για τη θεραπεία της σπάνιας μεταβολικής ασθένειας βλεννοπολυσακχαρίδωση. Τα παιδιά με την ασθένεια αυτή δεν επιζούν μετά το 12ο έτος της ηλικίας τους και η μόνη διαθέσιμη θεραπεία αυτή τη στιγμή κοστίζει 250.000 δολάρια. Η Immusoft υπόσχεται να κατεβάσει το κόστος αυτό στα 500 δολάρια.
Πώς όμως θα φτάνουν οι θεραπευτικές ουσίες που συντίθενται από τα τροποποιημένα κύτταρα στην επιθυμητή συγκέντρωση που απαιτείται για την αντιμετώπιση μιας ασθένειας;
Ο Michel Sadelain από το Memorial Sloan-Kettering Cancer Center, του οποίου η ομάδα προγραμμάτισε λεμφοκύτταρα ενάντια στη λευχαιμία και τον καρκίνο του προστάτη, τόνισε ότι χαμηλές συγκεντρώσεις μπορεί να μην αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά μία ασθένεια, ενώ αυξημένες συγκεντρώσεις μπορεί να προκαλέσουν πιθανές παρενέργειες. Οπότε, πρέπει να βρεθούν τρόποι με τους οποίους οι επιστήμονες να ελέγχουν το ρυθμό παραγωγής αυτών των ουσιών.
Επίσης, τα τροποποιημένα λεμφοκύτταρα πρέπει να επιζούν και να αναπτύσσονται για αρκετό χρόνο μέσα στο ανθρώπινο σώμα, μέχρι να αντιμετωπιστεί η ασθένεια. Μελέτες σε ποντίκια δείχνουν ότι συχνά τα κύτταρα αυτά πεθαίνουν γρήγορα, οπότε ξανά πρέπει να βρεθούν μέθοδοι που να τα διατηρούν ζωντανά και ενεργά για όσο χρειάζεται.
Ανταγωνιστές
Η Immusoft δεν είναι η μόνη εταιρεία βιοτεχνολογίας που συνεργάζεται με πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα για την αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών με τη χρήση λεμφοκυττάρων ή βλαστοκυττάρων. Για παράδειγμα, η Celldex Therapeutics μελετά διάφορες ανοσοθεραπευτικές μεθόδους κατά του καρκίνου, η Seattle Genetics εξειδικεύεται στον καρκίνο του μαστού, η OncoSec Medical στον καρκίνο του δέρματος και οι Northwest Biotherapeutics και ImmunoCellular Therapeutics στον καρκίνο του εγκεφάλου.
Είναι προφανές ότι οδηγούμαστε σε μία εποχή, όπου εταιρείες βιοτεχνολογίας, ινστιτούτα και πανεπιστήμια θα ανακαλύπτουν νέες μοριακές μεθόδους και σωτήριες θεραπείες για πληθώρα σοβαρών ασθενειών.
Θα είναι όμως προσβάσιμες σε όλους; Ποιος θα είναι ο ρόλος του κράτους σε αυτό το παιχνίδι και πώς θα αντιδράσουν οι φαρμακευτικές εταιρείες που παράγουν τα συμβατικά φάρμακα σήμερα; Σίγουρα, όλα αυτά θα μας απασχολήσουν ιδιαίτερα στις δεκαετίες που θα ακολουθήσουν και θα φέρουν πολύ σημαντικές αλλαγές στη ζωή μας.

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ, ΠΩΣ ΝΑ ΥΠΟΨΙΑΣΤΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΑ;

«Όταν σήμερα μιλάμε για υποκρισία, η αναφορά μας γίνεται σε κάτι τόσο αυτονόητο, όσο και ο αέρας που αναπνέουμε. Το συνήθισε το αίμα μας το καυσαέριο.

Όλες οι σκέψεις μας, όλες οι λέξεις και οι πράξεις μας είναι κίβδηλες ως το τελευταίο τους κύτταρο.

Γεννιόμαστε μέσα στην υποκρισία, μεγαλώνουμε μαζί της, την σπουδάζουμε με ζήλο, την διδάσκουμε με … φανατισμό. Και όταν πεθαίνουμε, την αφήνουμε τρίτη Διαθήκη στα παιδιά μας.

Η υποκρισία μας σκεπάζει, όπως τα περιζώματα τα κρυφά μας μέρη. Μας προστατεύει, όπως η νύχτα τις νυχτερίδες. Μας δυναστεύει και μας βολεύει, όπως οι πάγοι τις πολικές αρκούδες.

Αν ξεφύγουμε λίγο από την προστασία της, κινδυνεύουμε να βρεθούμε είτε κατεργαραίοι του νόμου, είτε αφορεσμένοι από τις εκκλησίες, είτε πελάτες των ψυχιατρείων. Ριντίκολα, σαν το Θεόφιλο στην Πορταριά. Ή αυτόχειρες, σαν το Συκουτρή στον Ακροκόρινθο.

Αν μας γεννιέται η απορία ότι την υποκρισία, πανταχού παρούσα τριγύρω μας, δεν την βλέπουμε πουθενά, είναι, γιατί μας λείπει παντελώς το αντικείμενο της παραβολής και το μέτρο της σύγκρισης.

Όταν δεν υπάρχει γύρω μας τίποτα το αληθινό, πώς να υποψιαστούμε ότι όλα είναι ψεύτικα; Εκείνος που δεν βγήκε ποτέ του από το γηροκομείο, είναι φυσικό να μη φαντάζεται ότι στους δρόμους κυκλοφορούν ωραίοι έφηβοι και τρυφερά κορίτσια.»

Δημήτρης Λιαντίνης - « Homo Educandus ».

Θεοφανώ, και το χρυσόμαλλο δέρας: μια αρχαία «θεοφάνεια»;

Σε όλους μας είναι γνωστή η ιστορία του Χρυσού Κριαριού που έσωσε τον Φρίξο και την Έλλη, τα παιδιά του Αθάμα και της Νεφέλης. Η Νεφέλη ήταν η πρώτη γυναίκα του Αθάμα και η Ινώ η δεύτερη. Η Ινώ όντας μητριά του Φρίξου και της Έλλης (και μητέρα του Λέαρχου και του Μελικέρτη), αποφασίζει να βγάλει από τη μέση τα παιδιά της Νεφέλης. Συμβουλεύει μοχθηρά τις γυναίκες του τόπου να καβουρδίσουν τους σπόρους πριν τη σπορά. Η Γη δε δίνει βέβαια καρπούς και ο Αθάμας στέλνει ανθρώπους στο μαντείο των Δελφών.

Όμως αυτοί δωροδοκούνται από την Ινώ και φέρνουν ψευδή χρησμό, πως για να περάσει ο λιμός πρέπει να θυσιαστεί ο Φρίξος.Εδώ επεμβαίνει, τη στιγμή της θυσίας η Νεφέλη, στέλνοντας το Χρυσόμαλλο Κριάρι που ανεβάζει στην πλάτη του τα δύο αδέλφια και πετάει προς την Κολχίδα. (Το παλάτι της Κολχίδας περιγράφεται σαν πολυτελέστατο με τέσσερις κρήνες, στην οποία έρεε από τη μία κρασί, από την άλλη γάλα κ.ά. Βρισκόταν στους πρόποδες του Καυκάσου και στην τελική διαδρομή, οι Αργοναύτες έπλευσαν προς τα πάνω τον ποταμό Φάση).

Η θυσία γίνεται αργότερα, είναι όμως του ίδιου του Κριού από τον Φρίξο, στο βωμό του Φυξίου Διός. Χάρισε τότε ο Φρίξος στον βασιλιά της Κολχίδος, Αιήτη, το Χρυσόμαλλο Δέρας. Ο Αιήτης ήταν γιος του Ήλιου και αδελφή του η μάγισσα Κίρκη. Ο Ιάσων με τους Συντρόφους του, το Χρυσόμαλλο Δέρας και τη Μήδεια, στην πορεία τους προς την Ελλάδα πλέον, σταματούν στο νησί της Κίρκης. Η Κίρκη αμέσως αναγνωρίζει την ανηψιά της ως μάγισσα, από τη χρυσή λάμψη μέσα στα μάτια της. Αμέσως τους αποπέμπει από το νησί της, εφόσον έβλαψαν τον αδελφό της Αιήτη.

Και οι δύο γυναίκες αυτής της οικογένειας είναι ιέρειες της Εκάτης.

Η θεά Εκάτη είναι η Φύλακας της Εισόδου προς τον Κόσμο του Ασυνείδητου, η Φρουρός στα Εσωτερικά Νερά. Λέγεται ακόμη ότι η Μήδεια ήταν τυλιγμένη σε ένα πέπλο που «έμοιαζε σε λάμψη με τον Σείριο».  Ο Σείριος είναι σύμπλεγμα αστέρων στο σύμπαν και συνδέεται άμεσα με τη λατρεία της Μεγάλης Μητέρας. Από τότε που ο Φρίξος χάρισε το Χρυσόμαλλο Δέρας στον Αιήτη, ένας τρομερός δράκος που δεν κοιμόταν ποτέ, το φύλαγε σε δάσος αφιερωμένο στον Άρη. 

                                                               Χρυσόμαλλο Δέρας

Τι συμβολίζει άραγε, γιατί είναι τόσο σημαντικό το «Χρυσόμαλλο Δέρας»; Γιατί εκστρατεύουν ο Ιάσων και οι Αργοναύτες, τόσοι ήρωες ονομαστοί, σαν μια σύσσωμη ομάδα, για την αναζήτησή του; Η απάντηση κρύβεται πιθανώς στο γεγονός ότι η πατρίδα του Φρίξου ήταν η Άλως, πόλη της Θεσσαλίας, (που ίδρυσε ο πατέρας του Φρίξου, Αθάμας). Συνεπώς, το Χρυσόμαλλο Δέρας έπρεπε να επιστρέψει στη Θεσσαλία. Η άλλη απάντηση επίσης είναι ότι ο σφετεριστής του θρόνου της Ιωλκού της Θεσσαλίας, Πελίας, παραγκώνισε τον αδελφό του Αίσωνα και από φόβο ο Αίσων έστειλε το γιο του Ιάσονα να κρυφθεί στο Πήλιο, μαθητεύοντας συγχρόνως στον μεγάλο διδάσκαλο της Ιατρικής, Κένταυρο Χείρωνα. Όταν ο Ιάσων συναντά τον Πελία τυχαία, ο Πελίας τον αναγνωρίζει ως επικίνδυνο από ένα χρησμό (ο μονοσάνδαλος) και του αναθέτει το δύσκολο άθλο της επιστροφής του Χρυσόμαλλου Δέρατος.

Μήπως όμως πρόκειται για τον ελληνικό μύθο της Αναζήτησης; Ο Smoking Knight στην «Ελληνική Μυθολογία» το ονομάζει «Θεία Ευλογία» για την Ιωλκό, που θα υποδέχονταν το Χρυσόμαλλο Δέρας. Όπως και στο βασικό μύθο της Δύσης, της «Αναζήτησης του Αγίου Δισκοπότηρου», οι Ιππότες της Στρογγυλής Τράπεζας είναι όλοι σύντροφοι. Περνούν μαζί πολλές περιπέτειες, εκτελούν άθλους, μάχονται διαρκώς. Υπάρχουν πολλά κοινά, όπως πλάσματα και υπάρξεις που προσπαθούν να παρασύρουν τους Συντρόφους έξω από την «Αναζήτηση». Για παράδειγμα όταν διασχίζουν τη θάλασσα οι Αργοναύτες, σε ένα σημείο, υπάρχουν οι Σειρήνες που προσπαθούν να ξεμυαλίσουν τους αναζητητές και να τους παρασύρουν στο βυθό των ταραγμένων συναισθημάτων. Ο Ορφέας παίζει τη λύρα για να μη χαθεί το μέτρο, ο ρυθμός και η αρμονία. 

Τόσοι ήρωες και ημίθεοι αναφέρονται ως Αργοναύτες: ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Ορφέας, ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης, ο Τίφης (τιμονιέρης), ο Ιάσων βέβαια, ο Εργίνος, ο ίδιος ο Ασκληπιός, ο Εχίων, ο Εύρυτος, ο Αιθαλίδης (γιοι του Ερμή). Ο Αγκαίος και ο Εύφημος (γιοι του Άρη). Ο Ασκάλαφος και ο Ιάλμενος. Ο Φιλίας και ο Ευμέδων (γιοι του Διονύσου). Ο Κάλαϊς και ο Ζήτης (γιοι του Βορρά). Οι μάντεις Αμφιάραος και Μόψος. Ο Μελέαγρος, ο Περικλύμενος, ο Τελαμών, ο Πηλεύς, ο ΄Ιδμων και ο ΄Ακαστος. Η Αταλάντη, προστατευόμενη της θεάς Αρτέμιδος. Βοηθούν την Αργώ και τους Συντρόφους, η Αθηνά, η Ήρα, ο θεός Τρίτων (μισός άνθρωπος-μισός ψάρι), η Ωκεανίδα Θέτις (μητέρα του Αχιλλέα). Ο θεός Τρίτων τους υπέδειξε ένα άγνωστο θαλάσσιο δρόμο, εκεί όπου δεν ήξεραν πλέον προς τα πού να κατευθυνθούν. Η εσωτερική παράδοση αναφέρει πώς τα πλάσματα που ζουν στον Σείριο είναι μισοί άνθρωποι-μισοί ψάρια. Να λοιπόν πάλι μια άλλη αναφορά στο Σείριο, τη στιγμή που όλα φαίνονταν να χάνονταν, κατά τη διάρκεια της πολυπόθητης πορείας της επιστροφής στην Ελλάδα.

Ακόμη αξίζει να επανέλθουμε στο ότι, ο Αιήτης που κατείχε προσωρινά το Χρυσόμαλλο Δέρας, και συνεπώς και η κόρη του Μήδεια, είναι γιος και εγγονή του Ήλιου. Στην εσωτερική παράδοση ο Σείριος είναι «ο Ήλιος πίσω από τον ήλιο»! Επιπλέον, όλη την Αργοναυτική Εκστρατεία βοήθησε ο θεός Ποσειδών στον οποίο αφιέρωσαν τέλος την Αργώ. Ο Ιάσων πέθανε πολύ γέρος από την ίδια την Αργώ! Καθώς την κοιτούσε μια μέρα στοργικά, όλο θύμησες, το μπροστινό «μαντικό» κοντάρι από ιερό δέντρο της Δωδώνης που είχε τοποθετήσει η ίδια η Αθηνά, τον χτύπησε στο κεφάλι. Σωριάστηκε πλάι στο θρυλικό πλοίο, το άρρηκτα δεμένο μαζί του μέσα στο χρόνο. 

Μόνο δύο λόγια για την Αργώ: «Αργώ» σημαίνει γρήγορη. Στην αρχαιότητα ο αργός ήταν ο ταχύς. Επιπρόσθετα, ο Άργος είναι ονομαστός τεχνίτης πλοίων και γιος του Φρίξου, ετοίμασε με περισσή μαστοριά, το πλοίο στις αμμώδεις ακρογιαλιές των Παγασών.

Η Αργοναυτική Εκστρατεία τοποθετείται γύρω στο 1400 π.Χ. Κάποια εντελώς νέα στοιχεία μιλούν για το 2000 π.Χ. Είναι άξιο λόγου να δούμε σε ένα αρχαίο χάρτη την πορεία της «Αργούς», πρώτα προς Ανατολάς και ύστερα να στρέφει δυτικά και τέλος να κατέρχεται και να κλείνει το σχήμα, στην Ιωλκό. Διαγράφεται το κύπελλο ενός Δισκοπότηρου, αφαιρετικά όμως: μια έλλειψη που καταλήγει σε τρίγωνο με την κορυφή προς τα κάτω. 

                                                       Θεοφανώ και Θεοφάνεια

Ας δούμε πώς προήλθε το Χρυσόμαλλο αυτό Κριάρι. Ο Ποσειδών που ήθελε να ενωθεί με τη Θεοφανώ (κόρη του Βισάλτη), την πήγε σε ένα άγνωστο νησί. Εκεί ο Ποσειδών έγινε κριάρι και ενώθηκε με τη Θεοφανώ, που της είχε δώσει μορφή προβατίνας. Από αυτή την ένωση γεννήθηκε το Χρυσόμαλλο Κριάρι. Το όνομα Θεοφανώ είναι σύνθετο: «Θεός» + «φαίνομαι». ΄Εχουμε δηλαδή τη φανέρωση, την εμφάνιση του θεού. Εφόσον το Χρυσόμαλλο Δέρας ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ το θεό, είναι η Πηγή κάθε χαράς και θεραπείας. Γι’ αυτό ακριβώς και ο επικεφαλής της Αναζήτησης του Χρυσόμαλλου Δέρατος, είναι ο ήρωας Ιάσων, που το όνομά του σημαίνει «Ίαση».

Στη Χριστιανική θρησκεία έχουμε τα Θεοφάνεια, όπου ο Πατέρας μέσω του Ιωάννη του Προδρόμου, φανερώνει τα άλλα δύο πρόσωπα της Θεότητας: τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα. Το Χρυσόμαλλο Κριάρι είναι βάσει αυτής της προοπτικής αποτέλεσμα της θέλησης θεού να «φανερωθεί» και εμπερικλείει τις όψεις του Αμνού, τις όψεις της Θυσίας και επομένως της Σωτηρίας. Διότι η θυσία πάντοτε σώζει. Στα Θεοφάνεια ο Πατήρ λέει: «Ούτος ει ο Υιός μου ο Αγαπητός εν Ω ηυδόκησα». Παρουσιάζει ο Πατέρας τον «Αμνόν επί σφαγήν». Από την άλλη το Χρυσόμαλλο Κριάρι φέρει ύψιστες ποιότητες όπως: την ΄Οψη του Παιδιού (Φρίξος και ΄Ελλη), την όψη του θυσιασμένου (Έλλη, Άψυρτος [βρέφος-αδελφός της Μήδειας], το ίδιο το Χρυσόμαλλο Κριάρι). Συνυπάρχει όμως η όψη της Σωτηρίας (Φρίξος και Έλλη). Αφού εκτελεί αυτή την αποστολή σωτηρίας, θυσιάζεται, γίνεται το Χρυσόμαλλο Κριάρι, «Αμνός επί σφαγήν». 

Αυτόν λοιπόν τον «Αμνόν επί σφαγήν» κίνησαν ο Ιάσων και οι Αργοναύτες να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Εδω ενυπάρχει Αναζήτηση και η Επίτευξη όλων αυτών των ηρώων και ημιθέων που σφράγισαν τον πλανήτη στο πέρασμά τους. Εβαλαν τη σφραγίδα τους με τις διαρκείς θυσίες τους, τον συνεχή προσωπικό και ομαδικό τους αγώνα, όταν η Αργοναυτική εκστρατεία λαμβάνει χώρα. Γιατί δίνει το φωτεινό στίγμα, μοναδικό σαν επίτευγμα, για τα αποτελέσματα του ομαδικού αγώνα μιας φυλής που είχε (και έχει) σαν ελάττωμα τη χωριστικότητα και την ατομικότητα. Στην Αργοναυτική Εκστρατεία ξεπερνιέται το ατομικό για χάρη του Κοινού Σκοπού. Σπόροι για σκέψη…

Εσύ ήξερες ποια πρόσωπα κρύβονται πίσω από τις φιγούρες της τράπουλας;

Η λέξη «τράπουλα», που σημαίνει τη «δεσμίδα των παιγνιοχάρτων», προέρχεται από την ιταλική λέξη «trappola», που σημαίνει «παγίδα» και «δόλος»...

Η τράπουλα αποτελείται από τα «τραπουλόχαρτα» ή «παιγνιόχαρτα» ή «χαρτιά» και προήλθε από το ιταλικό παιχνίδι «ταρόκ» ή «ταρόκο», που παιζόταν με χοντρά τετράγωνα ή παραλληλόγραμμα χαρτιά με αριθμημένες φιγούρες τόσο για ψυχαγωγία, όσο και για κερδοσκοπία.
Οι φιγούρες της τράπουλας
Στη διάρκεια της ιστορίας εμφανίστηκαν αρκετές παραλλαγές αλλά τελικά επικράτησε το γαλλικό «σύστημα»(french pak), που έχει τις ρίζες του στη Γαλλία του 16ου αιώνα, γι αυτό και οι φιγούρες παριστάνουν ενδυμασίες της εποχής. Σύμφωνα με αυτό οι φιγούρες είναι βασιλιάς, ιππότης και υπηρέτης, ενώ αργότερα προστίθεται η βασίλισσα, με αποτέλεσμα η τρίτη σημερινή φιγούρα, ο βαλές, να πάρει χαρακτηριστικά και του ιππότη και του υπηρέτη.
Οι φιγούρες δεν είναι τυχαίες αλλά αναφέρονται σε συγκεκριμένες ιστορικές ή μυθικές μορφές.
Έτσι οι ρηγάδες είναι οι: Καρλομάγνος (ρήγας κούπα), Ιούλιος Καίσαρας (ρήγας καρό), Μέγας Αλέξανδρος (ρήγας σπαθί), Δαβίδ (ρήγας μπαστούνι).
Οι τέσσερις ντάμες είναι: η Παλλάδα Αθηνά (ντάμα μπαστούνι), η Ιουδήθ (η γενναία Εβραία που σκότωσε τον Ολοφέρνη), η Αρζίν (Argine, μάλλον αναγραμματισμός του regina=βασίλισσα) και η Ραχήλ (σύζυγος του Ιακώβ).
Τέλος οι τέσσερις βαλέδες είναι: ο Έκτορας (βαλές καρό), ο Λάνσελοτ, ο Οζιέ και ο Λαϊρ.
Ελληνική τράπουλα
Η παλαιότερη γνωστή ελληνική τράπουλα χρονολογείται στο 1822 και σ’ αυτήν οι τέσσερις ρηγάδες απεικονίζονται με τις μορφές των Αλέξανδρου Υψηλάντη, Οδυσσέα Ανδρούτσου, Γεωργάκη Ολύμπιου και Γεωργίου Καντακουζηνού.

Ηρακλείδες: Οι απόγονοι του Ημίθεου Ηρακλή

Στην Ελληνική μυθολογία, και γενικότερα στην αρχαία Ελλάδα, με τον όρο Ηρακλείδες αναφέρονται οι γιοί του Ηρακλή και οι απόγονοί τους.

Πολλοί βασιλικοί οίκοι στην αρχαία Ελλάδα ανήγαν την καταγωγή τους μέχρι τον ένδοξότερο ήρωα της Ελληνικής μυθολογίας, τον Ηρακλή. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των βασιλέων της Μακεδονίας, τους οποίους μιμήθηκαν και όλες σχεδόν τις δυναστείες των ελληνιστικών κρατών.
Με τη στενότερη σημασία του όρου, Ηρακλείδες είναι οι απόγονοι του Ηρακλή και της Δηιάνειρας, με την κάθοδο των οποίων στην Πελοπόννησο σχετίζεται η άφιξη των τελευταίων Δωριέων στην Ελλάδα.
Αμέσως μετά τον θάνατο του Ηρακλή και την άνοδό του στον Όλυμπο, τα παιδιά του έμειναν χωρίς προστάτη και καταδιώχθηκαν από τον Ευρυσθέα. Κατέφυγαν αρχικώς στον βασιλιά της Τραχίνας, τον Κύηκα, που θυμόταν τις ευεργεσίες του Ηρακλή. Αλλά ο Ευρυσθέας τον ανάγκασε να τα διώξει.
Τότε οι Ηρακλείδες πήγαν στην Αθήνα, όπου βασίλευε ο Θησέας (κατ' άλλους οι απόγονοί του), και του ζήτησαν άσυλο, καθίζοντας ως ικέτες στον «Ελέου βωμόν». Ο Ευρυσθέας ζήτησε την παράδοση των «ικετών», ωστόσο ούτε ο Θησέας, ούτε άλλος Αθηναίος δέχθηκε να τους παραδώσει, κι έτσι ο Ευρυσθέας κήρυξε τον πόλεμο στην Αθήνα. Στη μάχη που επακολούθησε στην Αττική, οι Αθηναίοι κατετρόπωσαν τον στρατό του Ευρυσθέως, ο οποίος έχασε τη ζωή του, ενώ σκοτώθηκαν και οι 5 γιοί του.
Η νίκη αυτή είχε προφητευθεί από το Μαντείο των Δελφών, που είχε δώσει στους Αθηναίους την υπόσχεση ότι θα νικούσαν αν θυσιαζόταν με τη θέλησή της μία παρθένος από «γένος ευγενών». Η Μακαρία, κόρη του Ηρακλή και της Δηιάνειρας, θυσιάσθηκε τότε θεληματικά για να χαρίσει τη νίκη στα αδέλφια της και τους Αθηναίους.
Από τη στιγμή του θανάτου του Ευρυσθέα και της καταστροφής του στρατού του, οι Ηρακλείδες ήθελαν να επιστρέψουν στην Πελοπόννησο, από όπου καταγόταν ο Ηρακλής, ο οποίος μάταια προσπαθούσε να γυρίσει εκεί ως τον θάνατό του. Με οδηγό τον Ύλλο κατέλαβαν όλες σχεδόν τις πόλεις της.
Αλλά μετά ένα χρόνο περίπου εμφανίσθηκε εκεί μία θανατηφόρα επιδημία και ο χρησμός που ζήτησαν ανέφερε πως αυτή ήταν εκδήλωση της «θείας οργής» επειδή οι Ηρακλείδες είχαν επιστρέψει πριν από τον καθορισμένο «από το πεπρωμένο» χρόνο. Υπακούοντας τότε στη «θέληση των θεών», οι Ηρακλείδες εγκατέλειψαν την Πελοπόννησο και ξαναγύρισαν στην Αττική, όπου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Μαραθώνα.

(φώτο : Ο Ηρακλής με έναν εκ των Ηρακλειδών, τον Τήλεφο (Μουσείο του Λούβρου).
Μόλις απέδραμαν και τα τελευταία ίχνη της τρομερής επιδημίας, ο Ύλλος κατέφυγε στο Μαντείο των Δελφών και ζήτησε χρησμό για το πότε έπρεπε να ξαναγυρίσουν στην Πελοπόννησο. Του δόθηκε τότε ο χρησμός ότι ο κατάλληλος χρόνος θα ήταν «μετά τον τρίτο θερισμό» ή «μετά την τρίτη σοδειά». Ανάμεσα σε όλους τους αδελφούς του, ο Ύλλος ήταν ο πραγματικός κληρονόμος του Ηρακλή και αυτός που είχε ζήσει τον περισσότερο καιρό μαζί του και ανατράφηκε κοντά του.
Για τους λόγους αυτούς ο Ύλλος είχε αναγνωρισθεί από τους Ηρακλείδες αρχηγός τους και σε αυτόν είχαν αναθέσει να τους οδηγήσει στην εστία τους. Αμέσως μετά τον χρησμό αυτόν λοιπόν, ο Ύλλος επικεφαλής των αδελφών του επεχείρησε να περάσει τον Ισθμό της Κορίνθου.
Εκεί όμως συνάντησε παραταγμένο τον στρατό του Έχεμος, του βασιλιά της Τεγέας. Αντί για μάχη, προτιμήθηκε από τις δύο πλευρές μία μονομαχία ανάμεσα στους αρχηγούς τους. Σε αυτή σκοτώθηκε ο Ύλλος, κι έτσι οι Ηρακλείδες επέστρεψαν πίσω.
Μετά από πολλά χρόνια, ο εγγονός του Ύλλου Αριστόμαχος ξαναπήγε να ρωτήσει το Μαντείο. Ο χρησμός που του δόθηκε, όπως τουλάχιστον τον κατάλαβε ο ίδιος, έλεγε ότι οι θεοί θα του χάριζαν τη νίκη αν ακολουθούσε την «ευθεία οδό». Πίστεψε ότι η φράση σήμαινε τον Ισθμό και προσπάθησε να τον περάσει, αλλά σκοτώθηκε εκεί. Οι Ηρακλείδες επέστρεψαν στη Στερεά Ελλάδα για μια ακόμα φορά.
Οι γιοί του Αριστομάχου, όταν ενηλικιώθηκαν, απέστειλαν τον πρεσβύτερό τους, τον Τήμενο, ξανά στους Δελφούς, όπου ζήτησε τον ίδιο χρησμό που ζητούσαν οι πρόγονοί του: «Πότε θα έρθει η μέρα του γυρισμού;» Επειδή ωστόσο είχε παρατηρήσει ότι οι προγόνοι του ακολούθησαν τον χρησμό και αυτός είχε σταθεί η αιτία του χαμού τους, ο Τήμενος ρώτησε επιπλέον με πίκρα τον θεό: «Γιατί;» Αυτός του αποκρίθηκε δια της Πυθίας ότι δεν ήταν δικό του το λάθος εάν οι πρόγονοί του δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν σωστά τους χρησμούς.
Του εξήγησε όμως λίγο περισσότερο, ότι με τον «τρίτο θερισμό» υπονοούσε την τρίτη γενιά, και με την «ευθεία οδό» τον θαλάσσιο δρόμο ανάμεσα στις ακτές της Στερεάς και της Πελοποννήσου. Ο Τήμενος έμεινε ευχαριστημένος από τις διευκρινήσεις του νέου χρησμού. Ο ίδιος και τα αδέλφια του αποτελούσαν πραγματικά την τρίτη γενιά. Αμέσως, οι Ηρακλείδες ξεκίνησαν να κατασκευάζουν σε μια ακτή της Λοκρίδας τα απαραίτητα για μια θαλάσσια εισβολή και απόβαση πλωτά μέσα.
Στην τοποθεσία αυτή υπήρχε μια κωμόπολη που, μετά το στήσιμο των ναυπηγείων εκεί, ονομάσθηκε μέχρι σήμερα Ναύπακτος (από τη λέξη ναυς και το ρήμα πήγνυμι = κατασκευάζω). Ο μύθος μας λέει ότι το χρονικό διάστημα που οι Ηρακλείδες ανέμεναν την κατασκευή των πλοίων, ο νεότερος αδελφός του Τημένου, ο Αριστόδημος, παραφρόνησε και σκοτώθηκε. Ο θάνατός του έγινε η απαρχή μιας σειράς από κακοτυχίες για τους Ηρακλείδες. Ο Παυσανίας όμως στα Λακωνικά μας λέει ότι ο Αριστόδημος σκοτώθηκε στην Λακωνία αφού πρώτα την μοίρασε στους γιους του.
Λίγο αργότερα, μια μέρα έφθασε στο στρατόπεδο των Ηρακλειδών ένας μάντης που ονομαζόταν Κάρνος (απο τα Κάρνεια) και διατηρούσε φιλικές σχέσεις μαζί τους. Ωστόσο, η ψυχολογική κατάσταση στο στρατόπεδο ήταν τεταμένη και τώρα πίστεψαν ότι ερχόταν να τους «κάνει μάγια» σταλμένος από τους Πελοποννήσιους. Και ένας Ηρακλείδης, ο Ιππότης, γιος του Φύλα, τον τρύπησε με τη λόγχη του. Τότε ξέσπασε μια αιφνίδια θύελλα και κατέστρεψε τα πλοία που ήταν σχεδόν έτοιμα.
Την επόμενη μέρα ένας λοιμός άρχισε να αποδεκατίζει το στράτευμα. Ο Τήμενος έτρεξε ακόμα μια φορά στο περιώνυμο Μαντείο των Δελφών και εξακρίβωσε από τον χρησμό ότι η θύελλα και ο λοιμός ήταν συνέπειες της θεϊκής οργής για τον φόνο του μάντη. Ο θεός προσέθεσε ότι ο φονιάς έπρεπε να εξορισθεί για 10 χρόνια και ότι οι Ηρακλείδες έπρεπε να χρησιμοποιήσουν ως οδηγό στην εκστρατεία τους «ένα πλάσμα με τρία μάτια».
Ο Τήμενος υπάκουσε και εξόρισε τον Ιππότη. Τότε πέρασε από εκεί ο Όξυλος, επιστρέφοντας από την Ήλιδα στην πατρίδα του, την Αιτωλία, καβάλα στο άλογό του. Ο Όξυλος ήταν μονόφθαλμος και οι Ηρακλείδες θεώρησαν ότι το μάτι του μαζί με τα δύο του αλόγου του συνιστούσαν τα τρία μάτια του «πλάσματος» που έπρεπε να χρησιμοποιήσουν. Τον πήραν λοιπόν ως οδηγό για την επάνοδό τους στην Πελοπόννησο, αφού ο Όξυλος δέχθηκε με τον όρο ότι θα τον βοηθούσαν να καταλάβει τον θρόνο της Ήλιδας.
Μετά από όλα αυτά, οι Ηρακλείδες αποβιβάσθηκαν στην Πελοπόννησο και υπέταξαν τους κατοίκους της ύστερα από αρκετές μάχες. Ως επιστέγασμα της τελικής και οριστικής επικρατήσεώς τους, ίδρυσαν ένα βωμό του «Διός Πατρώου».
Στη συνέχεια, οι Ηρακλείδες μοιράσθηκαν μεταξύ τους τις διάφορες περιοχές-βασίλεια της Πελοποννήσου. Υποστηρίζεται πάντως από τους μυθογράφους ότι μόνο τρεις μεγάλες περιοχές μοιράσθηκαν: Η Αργολίδα, η Μεσσηνία και η Λακωνία. Η ορεινή Αρκαδία δεν κατακτήθηκε ποτέ από τους Ηρακλείδες, καθώς εξαιτίας υποτίθεται και πάλι ενός χρησμού αναγκάσθηκαν να κλείσουν ειρήνη με τους Αρκάδες (βλ. και Κρεσφόντης, Κύψελος).
Την αιτία όμως αυτής της ειρήνης ο κάθε μυθογράφος τη θεωρεί διαφορετική και φαίνεται λογικό το ότι απλώς οι νέοι κατακτητές δεν θα είχαν κανένα όφελος από την καταπόνηση των στρατευμάτων τους για την κατάκτηση της πλέον ορεινής και άγονης περιοχής της Πελοποννήσου.
Κατάλογος των παιδιών του Ηρακλή
Α) Από τις κόρες του Θέσπιου:

Αλοκράτης
Αμέστριος
Αντιάδης
Αντιλέων
Αντίμαχος
Άντιφος
Αρχέδικος
Αρχέμαχος
Αστυάναξ
Άτρομος
Βουκόλος
Βουλεύς
Δυνάστης
Εντελίδης
Εράσιππος
Ευμένης
Ευρύθρας
Ευρυκάπης
Ευρυόπης
Ευρύπυλος
Θρεψίππας
Ιόβης
Ιππεύς
Ιππόδρομος
Ιππόζυγος
Κάπυλος
Κελευστάνωρ
Κλεόλαος
Κρέων
Λαομέδων
Λαομένης
Λεύκιππος
Λυκαίος
Λυκούργος
Μέντωρ
Νέφος
Νικόδρομος
Οιστρόβλης
Όλυμπος
Ομόλιππος
Ονήσιππος
Πάτροκλος
Πολύλαος
Τελευταγόρας
Τέλης
Φαλίας

Β) Από άλλες θνητές:

Δηικόων, Θηρίμαχος, Κρεοντιάδης (από τη Μεγάρα)
Τληπόλεμος (από την Αστυόχη ή τη Μελίτη)
Θεσσαλός (από τη Χαλκιόπη ή την Αστυόχη)
Ευήρης (από την Παρθενόπη)
Θέσταλος (από την Επικάστη)
Ύλλος, Γλήνος, Κτήσιππος, Μακαρία, Ονίτης (ή Οδίτης) (από τη Δηιάνειρα)
Αχέλης (ή Αγέλαος) ο Τυρρηνός (από την Ομφάλη)
Παλαίμων (από την Αυτονόη)
Αντίοχος (από τη Μήδα)
Τήλεφος, Τηλέφα (από την Αύγη)

Γ) Από θεές:

Αλεξιάρης, Ανίκητος (από την Ήβη)

« Ψάλλουμε επίσης το Τεριρέμ για να θυμόμαστε την ανατροπή των Αρχαίων Ελλήνων… » Χατζηέλλην πρωτοψάλτης Δ. Ιωαννίδης

Μπορεί κανείς να φανταστεί ότι εκατομμύρια επί εκατομμυρίων χριστιανοί άνθρωποι έχουν καθίσει επί ώρες μέσα στους ναούς τους, να ακούνε τροπάρια, κατεβατά, ύμνους, αίνους… και να μην καταλαβαίνουν γρυ απ΄όλα όσα ακούνε!!!
Μια γριούλα που άκουσε το «… και κλάσας τον άρτον …», δηλαδή που έκοψε σε κομμάτια το ψωμί ο Χριστός για να το μοιράσει, ρώτηξε τον ξομολόγο της ποιος το έκανε αυτό. Και κόντεψε η κακομοίρα να πάθει κόλπο, όταν αυτός της είπε ότι το έκανε ο Χριστός. Επειδή όμως δεν γίνεται ο Θεός να κάνει κακά πράγνατα, αμέσως την βόλεψε την κατάσταση αναφωνώντας «μόσχος η πορδούλα σου Χριστούλη μου».
Τα παλιά τα χρόνια γίνονταν πολλές λειτουργίες και πολλοί της παρακολουθούσαν όλες. Μπορούσε κανείς να βρει χοντρό μπελά αν δεν πήγαινε τακτικά στην εκκλησιά. Φανταστείτε ότι μέχρι και η αφεντιά μου πρόλαβε να δει αποβολή στο Γυμνάσιο για κάποιον που δεν εκκλησιάστηκε την προηγούμενη Κυριακή.  Αμέ! Να τότε, τέλη της δεκαετίας του 70, στο Γυμνάσιο των Κάτω Ποροίων Σερρών. Από την μια «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν…» κι από την άλλη απουσιολόγιο στον εκκλησιασμό. Ακόμη και σήμερα ένας μαθητής εάν δεν θέλει να εκκλησιαστεί, σε ορισμένα σχολεία, μπορεί να βρει τον μπελά του!

Έλεγα λοιπόν ότι τα παλιά τα χρόνια γίνονταν πολλές λειτουργίες και πολλοί της παρακολουθούσαν όλες. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικότητας ήταν κάποιοι να ξέρουν απ’ έξω ολόκληρες λειτουργίες ακόμη και αναλφάβητοι. Αναφέρονται συγκεκριμένες περιπτώσεις σε συναξάρια. Οι αναλφάβητοι δε στα παλιά χρόνια ήταν σχεδόν όλοι, επειδή το παπαδαριό φρόντιζε με επιμέλεια να συντηρείται το καθεστώς αυτό, επειδή όσοι μαθαίνουν γράμματα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να την κοπανίσουν από την σκοταδιστική θρησκεία. Μοναχά όταν έβλεπαν ότι κάποιος νεαρός έκλινε προς την ιεροσύνη, του μάθαιναν μερικά κολλυβογράμματα, ίσα-ίσα για τις ανάγκες των λειτουργιών.
Από το βιβλίο «Η ΣΕΡΡΑΪΚΗ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΣΥΝΑΔΙΝΟΥ», έκδ. της Μητροπόλεως Σερρών 1989, όπου περιγράφεται η κατάσταση του κλήρου τον 17ο αιώνα, ο Παπασιναδινός δεκάδες κληρικούς τους περιγράφει σχεδόν όλους ως εξής:
«από γράμματα πολλά ολίγος, εις τα γράμματα ολίγος, καμπόσω ακριβούτζικος, αμή έργω και λόγω δεν είχε, άρπαγος, πλεονέκτης, κρασοπατέρας και ακαμάτης, πολλά μπεκρής και μορολόγος και πόρνος, πολλά αγράμματος, δεν ήτον καθάριος από την πορνείαν και μοιχίαν, από γράμματα μοροαχαμνός, το έμελεν μόνον δια την γούλαν, είχε ξεπέσει εν μοιχία, ζουλιάρης, λύξουροος…».
Ο άνθρωπος ήταν παπάς και το βιβλίο του το εξέδωσε κοτζάμ Μητρόπολη. Δεν είναι δυνατόν να αραδιάζει ψέματα και συκοφαντίες για το σινάφι του.
Έκαναν όμως όλοι οι παπάδες και οι Δεσποτάδες σπουδές τότε και μάλιστα ανωτάτου επιπέδου στο πανεπιστήμιο της Σιμωνίας. Αξίζει τον κόπο να τις διαβάσουμε από το ίδιο βιβλίο:
Σελ. 28, εν έτη 1616 «Εγίνην αρχιερεύς εις τα Σέρας ο κυρ Τιμόθεος ο καθηγούμενος του Τιμίου Προδρόμου, εκ χώρας Νεγρίτα (Νιγρίτα). Και με το να μην έχει άσπρα (χρήματα, μετρητά) ως υ ( = 400)… χιλιάδες… πολλά άσπρα εξοδίασεν και ήτον πάσα ημέραν εις μεγάλην στενωχορίαν, και από το πυκρόν του έπεσεν εις ασθένειαν..»
Σελ. 42, ο Παπασυναδινός για τον εαυτόν του: «τω αυτώ χρόνω, τον Αύγουστον ιβ έλαβα από τον κυρ Τιμόθεον την ενορίαν την Αγίαν Παρασκευή, τον Ταξιαρχούδη, την Αγίαν Μαρίνα και τον Άγιον Γεώργιον της Δύρβης και τον Άγιον Ιωάννην δι’ άσπρα (6000) Συναδινός ιερεύς και άρχον του ψαλητήρος Σερρών. Εις δόξαν θεού».
Και πάλι για την περίπτωσή του: «…. με έκαμαν αναφωράν και με αφώρησαν και με αναθεμάτησαν και με άργησαν έως να έλθη η τελεία μου καθέρησι. Και δεν με εσυγχώρησαν έως ου με επήραν βφ… άσπρα και τότες με εσυγχώρησαν με πολλά παρακαλέματα..».
Κανονική ανακατανομή του χριστιανικού πλούτου εδώ που τα λέμε! Και συ καλέ Παπασυναδινέ από που τα είχες τα τόσα σου άσπρα άραγε;
Σελ. 63, υποσημείωση 346: «Από μαρτυρία του Παπασυναδινού μαθαίνουμε πως τα 2/3 περίπου της παραγωγής ενός γεωργού πήγαιναν σε δοσίματα και φόρους, πράγμα που τον ανάγκαζε να πουλάει πολλές φορές και τα χωράφια του».
Πλην των Τούρκων ποιοί τα άρπαζαν; Σελ. 76, υποσημείωση 432: «… Γιατί τόσο ο Πατριάρχης όσο και οι Μητροπολίτες εκτός από τα εκκλησιαστικά μέτρα (αφορισμό, αργία, απόλυσι κ.λπ.) είχαν και ευρύτατη ποινική δικαιοδοσία (εξορία, φυλάκιση, μαστίγωμα κ.λπ.) πάνω σε χριστιανούς που κατά την κρίση τους παρεκτρέπονταν… καταργείται το φιρμάνι που είχε δοθεί στο μητροπολίτη Μελέτιο, να τιμωρεί τους παραβάτες… γιατί αυτός, όπως εξακριβώθηκε από το Πατριαρχείο, εξεβίαζε με το μέτρο αυτό τους ραγιάδες της επαρχίας του».
Το παπαδαριό ως κανονική συμμορία αρχιληστών εις βάρος των ραγιάδων, όπως βλέπουμε. Δηλαδή οι Τούρκοι να προστατεύουν τους ραγιάδες από την απληστία των χριστιανών παπάδων!!! Αυτά τα τομάρια που μας τους παρουσιάζουν για μάρτυρες του υπόδουλου Ελληνισμού!!!
Σελ. 81, υποσημείωση 444: «…με τον καιρό η συναλλαγή των εκκλησιαστικών οφφικίων ευξήθηκε. Ο πατριάρχης αφού αγόραζε τη δική του θέση πουλούσε ύστερα τις επισκοπές στον μεγαλύτερο πλειοδότη. Τόσο προχώρησε η διαφθορά που ανάμεσα στα 1670 – 1678 ο πατριάρχης στην Κπολη άλλαξε έξη φορές».
Στην ίδια σελίδα ο Παπασυναδινός: «κι έτζι δεν ήθελε να καθίσει τινάς πατριάρχης με το να έχη το Πατριαρχείο πολλά χρέη και δια τα πολλά σκάνδαλα». Σελ. 86: «Τω αυτώ χρόνω έφυγεν ο παπά κυρ Μανόλης (ακαμάτης, αδούλης, οινοπότης, λέμαργος, άρπαγος, φόβον θεού δεν ήχεν) να πάγη εις ανεγνώρηστον τόπον δια να ζητά. Η ετία με το να έχει πολί χρέος και όλον ένα ήτον εις το χάψη. Και επούλησεν όσα και αν ήχεν, ως και ταις ενορίες του τον Άγιον Νικόλα και τον Άγιον Βλάσι και πάλιν απόμεινεν χρέος».
Θα μου πείτε τώρα τι σχέση έχουν όλ’ αυτά με το Τεριρέμ. Είπα λοιπόν να περιγράψω την κατάσταση μέσα από την οποία ξεπήδησε αυτό το Τεριρέμ, το οποίο είναι μια ψαλμωδία η ο ποία αρχίζει και τελειώνει με μια λέξη που είναι η Τεριρέμ.
Εσείς τώρα θα νομίζετε, και με το δίκιο σας, ότι η λέξη αυτή δεν σημαίνει τίποτε κι ότι είναι κάπως όπως το τραλαλά. Κούνια που σας κούναγε.
Ανακεφαλαίωση: το χριστεπώνυμο πλήρωμα ποτέ αλλά και τώρα τίποτε απολύτως δεν καταλαβαίνει από το τι λέγεται καθ’ όλη την διάρκεια των λειτουργιών. Επίσης και οι ψαλτάδες. Κοντολογίς συνάξεις κωφάλαλων!
Αφού λοιπόν γρυ δεν καταλαβαίνουν οι χριστιανοί από τα λόγια των λειτουργιών, είπανε οι πατέρες να κάνουν μια λέξη που να περιέχει όλα μαζί τα ευαγγέλια και τις ψαλμωδίες. Και εγένετο το Τεριρέμ!!!
Αυτό όμως ήταν ένα μυστικό που το ήξεραν ελάχιστοι. Και παραμένει ακόμη μυστικό παρ’ όλο που το φανέρωσε ο
ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ.
Αντιγράφω από την εργασία του μόνο το: Ψάλλουμε επίσης το « Τεριρέμ », για να θυμόμαστε την ανατροπή των Αρχαίων Ελλήνων και γενικά των Εθνικών…
Διαβάστε ολόκληρη την εργασία του, για να κουφαθείτε και να καραφλιάσετε.
Ολόκληρη η μαρτυρία του από:  http://www.symbole.gr/forum/viewtopic.php?f=123&p=980#p902

Ένα από τα Τεριρέμ