Έτσι θα είναι το Παρίσι το 2050!

Η γαλλική εταιρεία Vincent Callebaut Architectures κλήθηκε να κάνει τις προτάσεις της σχετικά με την αντιμετώπιση της στέγασης και της αύξησης του πληθυσμού στο Παρίσι. Η σκέψη αφορά στην κατασκευή πολυώροφων δομών με πράσινο σχεδιασμό που θα καλύπτουν τις οικιστικές ανάγκες και θα προστατεύουν παράλληλα το περιβάλλον.

Κάθετοι κήποι στα κτήρια και έμφαση στο πράσινο συμπληρώνουν το σκηνικό της «έξυπνης πόλης» που προτείνει το αρχιτεκτονικό γραφείο, παρακινώντας τους κατοίκους να καλλιεργήσουν μόνοι τους τα λαχανικά και τα φρούτα τους. Με στόχο τη μείωση των καυσαερίων και των ρύπων αλλά και το σεβασμό στην ιστορία της γαλλικής πόλης τα κτήρια ενσωματώνουν διάφορες τεχνικές παραγωγής ενέργειας για να εξασφαλιστεί η σταθερή προσήλωση στη βιώσιμη προσπάθεια καθώς και για να ενθαρρύνουν τους κατοίκους να υιοθετήσουν φιλικές προς το περιβάλλον συμπεριφορές.

H αίσθηση του κρύου είναι μεταδοτική

«Και μόνο που σε βλέπω κρυώνω». Η συνηθισμένη αυτή φράση φαίνεται πως έχει μια δόση αλήθειας: πείραμα βρετανών ψυχολόγων δείχνει ότι το να κοιτάμε έναν άνθρωπο που κρυώνει δημιουργεί και σε μας την αίσθηση του κρύου. Η μελέτη στην ανοιχτή επιθεώρηση PNAS δείχνει ότι το να κοιτάμε έναν άνθρωπο που κρυώνει δημιουργεί και σε μας την αίσθηση του κρύου. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η «μεταδοτικότητα» του ψύχους είναι αποτέλεσμα της κοινωνικότητας των ανθρώπων και της τάσης τους να ταυτίζονται συναισθηματικά και φυσιολογικά με τους γύρω τους. «Το να μιμούμαστε άλλα πρόσωπα πιστεύεται ότι μας βοηθά να παράγουμε ένα εσωτερικό μοντέλο της φυσιολογικής μας κατάστασης, το οποίο μπορούμε να χρησιμοποιούμε για να κατανοούμε τα κίνητρα τους και το πώς αισθάνονται» λέει ο νευροψυχίατρος Νιλ Χάρισον, επικεφαλής της μελέτης στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ.

Οι ερευνητές ζήτησαν από 36 εθελοντές να παρακολουθήσουν οκτώ βίντεο στα οποία ένας ηθοποιός βύθιζε τα χέρια του σε νερό με παγάκια ή σε ζεστό νερό που άχνιζε. Θερμόμετρα που είχαν τοποθετηθεί στις παλάμες των εθελοντών έδειξαν πτώση της θερμοκρασίας όταν προβαλλόταν τα βίντεο με το παγωμένο νερό. Αυτό συνηγορεί στην υπόθεση της ταύτισης των εθελοντών με τους ηθοποιούς. Το περίεργο όμως είναι ότι τα βίντεο με το θερμό νερό δεν οδήγησαν σε αύξηση της θερμοκρασίας στα χέρια των εθελοντών. Αυτό αντιφάσκει με το συμπέρασμα της μελέτης, ωστόσο ο Δρ Χάρισον υποψιάζεται πως ο ατμός που υποδήλωνε την υψηλή θερμοκρασία του νερού ήταν πιο αδύναμο ερέθισμα συγκριτικά με τα παγάκια του παγωμένου νερού.

Τοιχογραφίες που φαίνονται μόνο στο σκοτάδι!

Τι θα λέγατε το βράδυ, μόλις το φως σβήσει στο υπνοδωμάτιο, να μπορούσατε να απολαύσετε τον έναστρο ουρανό, του πλανήτες ή ακόμα ένα δάσος ή εντυπωσιακούς καταρράκτες να τρέχουν από τους τοίχους; Αυτό υπόσχεται να κάνει πράξη μια νέα τεχνοτροπία που εφαρμόζεται σε εσωτερικούς χώρους και δημιουργεί εξαιρετικές εικόνες στους τοίχους, οι οποίες ωστόσο φαίνονται μόνο τη νύχτα! Την ημέρα που το φως του ήλιου μπαίνει από τα παράθυρα ή το βράδυ όταν ανάβει το φως στα δωμάτια τα πάντα μοιάζουν φυσιολογικά. Όταν όμως έρθει το σκοτάδι ένας κόσμος μαγικός κάνει την εμφάνισή του ολόγυρα!

Ο Θεός κρύβεται μέσα σε κάθε ιδέα...

Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα κύκλο δικό του από πράγματα, από δένδρα, ζώα, ανθρώπους, ιδέες – και τον κύκλο τούτον έχει χρέος αυτός να τον σώσει. Αυτός, κανένας άλλος. Αν δεν τον σώσει, δεν μπορεί να σωθεί.

Είναι οι άθλοι οι δικοί του που έχει χρέος να τελέψει προτού πεθάνει. Αλλιώς δεν σώζεται. Γιατί η ίδια η ψυχή του είναι σκορπισμένη, σκλαβωμένη στα πράγματα τούτα γύρω του, στα δέντρα, στα ζώα, στους ανθρώπους, στις ιδέες, κι αυτή, την ψυχή του, σώζει τελώντας τους άθλους.

Αν είσαι αργάτης, δούλευε την γης, βοήθα τη να καρπίσει. Φωνάζουν οι σπόροι μέσα από τα χώματα, φωνάζει ο Θεός μέσα από τους σπόρους. Λευτέρωσέ τον! Ένα χωράφι προσμένει από σένα την ψυχή της. Πια δεν μπορείς να σωθείς, αν δεν τα σώσεις.

Αν είσαι πολεμιστής, μη λυπάσαι, δεν είναι στην περιοχή του χρέους η συμπόνια. Σκότωνε τον οχτρό ανήλεα. Μέσα από το σώμα του οχτρού άκου το Θεό να φωνάζει: « Σκότωσε το σώμα τούτο, μ’ εμποδίζει σκότωσέ το να περάσω ».

Αν είσαι σοφός, πολέμα στο κρανίο, σκότωσε τις ιδέες, δημιούργα καινούργιες. Ο Θεός κρύβεται μέσα σε κάθε ιδέα, όπως μέσα στη σάρκα. Σύντριψε την ιδέα, λευτέρωσέ τον! Δώσε του μια άλλη ιδέα, πιο απλόχερη, να κατοικήσει.

Αν είσαι γυναίκα, αγάπα. Διάλεξε, ανάμεσα απ’ όλους τους άντρες, με σκληρότητα, τον πατέρα των παιδιών σου. Δε διαλέγεις εσύ. Διαλέγει ο άναρχος, ακατάλυτος, ανήλεος μέσα σου αρσενικός Θεός. Τέλεψε όλου σου το χρέος, το γιομάτο πίκρα, έρωτα και αντρεία. Δώσε όλο σου το κορμί, το γιομάτο αίμα και γάλα.

Να λες: Ετούτος, που κρατώ στον κόρφο μου και τον βυζαίνω, θα σώσει τον Θεό. Ας του δώσω το αίμα μου όλο και το γάλα.

Βαθιά, απροσμέτρητη η αξία του ρεούμενου τούτου κόσμου. Από αυτόν πιάνεται ο Θεός κι ανεβαίνει. Από αυτόν θρέφεται ο Θεός και πληθαίνει.

Ανοίγει η καρδιά μου, φωτίζεται ο νους, και μονομιάς το φοβερό τούτο στρατόπεδο του κόσμου μου ξεσπεκάζεται ερωτικιά παλαίστρα.

Δύο σφοδροί αντίθετοι άνεμοι, ο ένας αρσενικός, ο άλλος θηλυκός, συναντήθηκαν και συγκρούονται σ’ ένα σταυροδρόμι. Σοζυγιάστηκαν μια στιγμή, πύκνωσαν, γένηκαν ορατοί.

Το σταυροδρόμι τούτο είναι το Σύμπαντο. Το σταυροδρόμι τούτο είναι η καρδιά μου.

Από το πιο σκοτεινό μόριο ύλης ως τον πιο μεγάλο στοχασμό, μεταδίνεται ο χορός της γιγάντιας ερωτικιάς σύγκρουσης.

Αβεβαιότητα και τρόμος. Σε μια βίαιη αστραπή ξεχωρίζω, στην πιο αψηλή κορφή της δύναμης αγκαλιάζονται - το πιο στερνό, το πιο φοβερό αντρόγυνο – Ο Τρόμος κι η Σιγή.

Κι ανάμεσά τους μία Φλόγα.

Καζαντζάκης Ν.

Η αλήθεια...

"Δεν πρέπει να πιστεύουμε σε κάτι που ειπώθηκε απλώς επειδή ειπώθηκε· ούτε στις παραδόσεις επειδή κληρονομήθηκαν από την αρχαιότητα· ούτε στις φήμες σαν φήμες· ούτε σε κείμενα σοφών επειδή γράφτηκαν από σοφούς· ούτε σε φαντασίες που υποψιαζόμαστε ότι τις εμπνευσθήκαμε από κάποιο Ντέβα (δηλαδή σε υποτιθέμενη πνευματική έμπνευση)· ούτε σε συμπεράσματα που προέκυψαν από κάποια τυχαία παραδοχή που κάναμε· ούτε σε ό,τι φαίνεται να είναι αναλογικά αναγκαίο· ούτε σε ό,τι βασίζεται στην απλή αυθεντία των εκπαιδευτών ή των δασκάλων μας. Όμως οφείλουμε να πιστέψουμε όταν το κείμενο, το δόγμα, το απόφθεγμα επικυρώνεται από τη λογική και τη συνείδησή μας. “Γιαυτό”, καταλήγει, “σας δίδαξα να μην πιστεύετε απλώς και μόνο επειδή ακούσατε, όταν όμως πιστέψετε συνειδητά, τότε να δράσετε με συνέπεια και χωρίς περιορισμούς.” (Βούδας, Μυστική Δοξασία, Τόμ. ΙΙΙ, σελ. 401)

1. Είναι γεγονός ότι φαίνεται να μην υπάρχει μία απόλυτη αλήθεια όπως και να μην υπάρχει μία απόλυτη πραγματικότητα. Η πραγματικότητα (και η αλήθεια) έχει μια κάπως ''κβαντική'' φύση, η οποία της επιτρέπει να γίνεται αναγνώσιμη με πολλούς τρόπους και να επιδέχεται πολλές ερμηνείες. Το πιο θαυμαστό απ' όλα είναι ότι όλες οι ερμηνείες και όλοι οι τρόποι ''χωράνε'' ικανοποιητικά μέσα στην πραγματικότητα και άρα στην αλήθεια. Όμως από τη στιγμή που θα ενστερνιστούμε μία αλήθεια ή έναν τρόπο ανάγνωσης και ερμηνείας, τείνουμε να θεωρούμε όλες τις άλλες ως ψευδείς (''πλάνη'').

2. Η αίσθηση της αλήθειας πηγάζει από τη γνώση. Γνωρίζουμε κάποια πράγματα και, έχοντας συνείδηση του γεγονότος ότι γνωρίζουμε, στη συνέχεια τεκμαίρουμε ότι γνωρίζουμε τα πάντα. Είναι, όπως έλεγε ένας φίλος πρόσφατα, αυτή η ''μεταγνώση", το τι ή πόσο νομίζουμε ότι ξέρουμε που κάνει όλη τη ζημιά, γιατί οι περισσότεροι από εμάς έχουμε εσφαλμένη μεταγνώση, νομίζουμε ότι ξέρουμε πολύ περισσότερα απ' όσα πραγματικά ξέρουμε. Κι απ' εδώ ξεκινούν οι εγωισμοί, οι φανατισμοί και διάφορα άλλα… γιατί συνήθως, το κενό ανάμεσα στη γνώση και την εσφαλμένη μεταγνώση ότι "ξέρουμε τα πάντα" έχουμε την τάση να το γεμίζουμε με πίστη.

3. Είναι απόλυτα υγιές ο δρόμος για την αλήθεια να περνά από την αμφισβήτηση. Κι αυτό γιατί είμαστε ''προγραμματισμένοι'' να αντιλαμβανόμαστε την αλήθεια με έναν συγκεκριμένο τρόπο, επειδή:

(α) το περιβάλλον και η εκπαίδευση έχουν δημιουργήσει καλούπια στα οποία μάθαμε να διοχετεύουμε τη σκέψη μας και τα οποία περιορίζουν το οπτικό μας πεδίο και,

(β) προσθέτουμε διαρκώς νέους ''προγραμματισμούς'' κάθε φορά που η εκάστοτε προσωπική μας αλήθεια φαίνεται να επαληθεύεται από κάποια εξωτερική ή εσωτερική φωνή.

Τι μένει λοιπόν; Είμαστε απόλυτα ελεύθεροι (ως συμπαντική δυνατότητα και εκπόρευση) να αποδεχτούμε ως αλήθεια οποιαδήποτε ανάγνωση και ερμηνεία της πραγματικότητας προτιμάμε. Νομιμοποιούμαστε δηλαδή να δημιουργούμε αυτό που είναι εκάστοτε αληθινό για μας. Αρκεί να μην ξεχνάμε το αξίωμα του Goedel, ότι η αλήθεια των επιμέρους τμημάτων δεν συνεπάγεται την αλήθεια του συνόλου και να ανεμίζουμε ως μοναδική την παντιέρα της δικής μας αλήθειας…

Οι 5 νόμοι της βλακείας

Ο Ιταλός ιστορικός κι οικονομολόγος Carlo Cipolla προσπάθησε πολύ προσεκτικά να εξετάσει το ζήτημα της φύσης της βλακείας . Πολλά χρόνια έρευνας οδήγησαν τον επιστήμονα στη διατύπωση πέντε παγκοσμίων νόμων που λειτουργούν σε κάθε κοινωνία . Αποδείχθηκε ότι η βλακεία είναι πολύ πιο επικίνδυνη από ό,τι συνηθίσαμε εμείς οι ίδιοι να πιστεύουμε .

Ο πρώτος νόμος της βλακείας

Οι άνθρωποι υποτιμούν πάντα τον αριθμό των ηλιθίων που τους περιβάλλουν .

Ακούγεται σαν μια ακόμα κοινοτοπία και σνομπισμός συνάμα , αλλά η ζωή αποδεικνύει την αλήθεια της συγκεκριμένης θέσης . Όπως κι αν αξιολογείτε τους ανθρώπους που σας περιβάλλουν , θα πρέπει να έχετε κατά νου ότι συνεχώς θα έρχεστε αντιμέτωποι με τις ακόλουθες καταστάσεις :

Ο άνθρωπος που πάντα φαινόταν έξυπνος και λογικός , μπορεί ν’ αποδειχθεί απίστευτα ηλίθιος .

Οι ανόητοι όλη την ώρα εμφανίζονται στα πιο απρόσμενα μέρη τις πιο ακατάλληλες στιγμές για να καταστρέψουν τα σχέδιά σας .

Ο δεύτερος νόμος της βλακείας

Η πιθανότητα κάποιος να είναι ηλίθιος , δεν εξαρτάται από άλλα χαρακτηριστικά του .

Χρόνια παρατηρήσεων και πειραμάτων επιβεβαίωσαν την πεποίθηση του αναλυτή ότι οι άνθρωποι δεν είναι ίσοι , κάποιοι είναι ηλίθιοι , άλλοι δεν είναι κι αυτή η ιδιότητα είναι από τη φύση, χωρίς να επηρεάζεται από πολιτισμικούς παράγοντες . Ο άνθρωπος είναι ανόητος , όπως είναι δεδομένο ότι είναι κοκκινομάλλης ή έχει την Α ομάδα αίματος . Γεννήθηκε τέτοιος , σύμφωνα με το θέλημα της Θείας Πρόνοιας , αν θέλετε.

Η εκπαίδευση δε νοείται σε συνάρτηση με την πιθανότητα ύπαρξης ορισμένου αριθμού ανόητων στην κοινωνία . Αυτό επιβεβαιώθηκε από πολυάριθμα πειράματα σε πανεπιστήμια με αντικείμενο έρευνας τις ακόλουθες πέντε ομάδες : τους φοιτητές , τους υπαλλήλους γραφείου , το προσωπικό εξυπηρέτησης , το διοικητικό προσωπικό και τους εκπαιδευτικούς . Όταν ο οικονομολόγος ανέλυε την ομάδα των ανειδίκευτων εργαζομένων , ο αριθμός των ανόητων ήταν μεγαλύτερος από ό, τι περίμενε (πρώτος νόμος) , πράγμα που απέδωσε στις κοινωνικές συνθήκες της φτώχειας , της απομόνωσης και της έλλειψης εκπαίδευσης . Όμως , ανεβαίνοντας την κοινωνική σκάλα , την ίδια αναλογία διέκρινε και μεταξύ των εργαζομένων σε υπαλληλικές θέσεις και φοιτητών . Ακόμη πιο εντυπωσιακή αποδείχτηκε η παρατήρηση της ίδιας αναλογίας μεταξύ των πανεπιστημιακών καθηγητών - είτε αυτή αφορούσε ένα μικρό επαρχιακό κολέγιο είτε πανεπιστήμιο μεγάλο - το ίδιο ποσοστό βλακείας προέκυπτε και μεταξύ των εκπαιδευτικών .Τον είχαν εκπλήξει τόσο τα αποτελέσματα που αποφάσισε να πραγματοποιήσει ένα πείραμα σχετικά με την πνευματική ελίτ των νομπελίστων . Η έκβαση της έρευνας επιβεβαίωσε τις υπερδυνάμεις της φύσης : το ίδιο ποσοστό μεταξύ των νομπελίστων συνέχιζε να διακρίνεται από ιδιότητες ανόητου .

Την τοποθέτηση , που εκφράζει ο δεύτερος νόμος , είναι δύσκολο να τη δεχτεί κανείς , αλλά πολυάριθμα πειράματα επιβεβαιώνουν τη σκληροπυρηνική αλήθειά της . Οι φεμινίστριες ενδέχεται να ταχθούν υπέρ του δεύτερου νόμου , διότι ότι ανόητες μεταξύ των γυναικών δεν είναι περισσότερες από τους άνδρες που θεωρούνται ανόητοι . Οι κάτοικοι του Τρίτου Κόσμου θα παρηγορηθούν από το γεγονός ότι οι ανεπτυγμένες χώρες δεν είναι τόσο ανεπτυγμένες . Τα συμπεράσματα του δεύτερου νόμου προκαλούν τρόμο : είτε εντρυφήσετε στην υψηλή βρετανική κοινωνία είτε μετακινηθείτε στη Πολυνησία , γινόμενοι φίλοι με τους ντόπιους κυνηγούς επικηρυγμένων είτε αφιερώσετε τον εαυτό σας σε ένα μοναστήρι είτε περάσετε το υπόλοιπο της ζωής σας σε ένα καζίνο που περιβάλλεται από διεφθαρμένες γυναίκες , παντού θα έρθετε αντιμέτωποι με το ίδιο ποσοστό ηλιθίων που θα υπερβαίνει πάντα τις προσδοκίες σας (πρώτος νόμος) .

Ο τρίτος νόμος της βλακείας

Ο ανόητος είναι ένα άτομο του οποίου οι ενέργειες οδηγούν σε απώλειες ένα άλλο πρόσωπο ή ομάδα ανθρώπων , και συνάμα όχι μόνο δεν επωφελείται ο ίδιος , αλλά και ζημιώνεται .

Ο τρίτος νόμος προϋποθέτει ότι όλοι οι άνθρωποι χωρίζονται σε 4 ομάδες : Τους αφελείς , τους έξυπνους , τους απατεώνες και τους ανόητους .

Αν ο Πέτρος αναλαμβάνει δράση , από την οποία υφίσταται απώλειες ο ίδιος , αλλά ωφελεί το Βασίλη , τότε εντάσσεται στους αφελείς . Αν ο Πέτρος κάνει κάτι που είναι ωφέλιμο για τον ίδιο , αλλά και για το Βασίλη , τότε κατηγοριοποιείται στους έξυπνους , γιατί ενήργησε με σύνεση . Αν οι ενέργειες του Πέτρου τον ωφελούν , αλλά ο Βασίλης υποφέρει από αυτές , τότε ο Πέτρος ανήκει στους απατεώνες . Τέλος , ο Πέτρος είναι ανόητος αν προκαλεί αρνητικές συνέπειες η πράξη του και στον ίδιο και στον αποδέκτη αυτής .

Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς την έκταση της ζημιάς που μπορεί να προκαλέσουν οι ανόητοι που εμπίπτουν στα διοικητικά όργανα και κατέχουν πολιτική και κοινωνική δύναμη . Αλλά πρέπει επίσης να διευκρινιστεί τι είναι αυτό που κάνει έναν ανόητο επικίνδυνο .

Οι ανόητοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι γιατί οι λογικοί δεν μπορούν να εκλάβουν με τη λογική τους την παράλογη συμπεριφορά των πρώτων . Ο ευφυής άνθρωπος μπορεί να καταλάβει τη λογική ενός απατεώνα , επειδή ο τελευταίος διέπεται από ορθολογισμό , απλά θέλει να πάρει περισσότερα αγαθά και παράλληλα δεν είναι αρκετά έξυπνος για να τα κερδίσει με τον κόπο του . Ο απατεώνας είναι προβλέψιμος κι έτσι είναι δυνατόν να ετοιμάσει κανείς εναντίον του σχέδιο άμυνας . Να προβλέψει όμως κάποιος τις ενέργειες ενός ανόητου δεν είναι δυνατόν , γιατί αυτός βλάπτει χωρίς λόγο , χωρίς σκοπό , χωρίς καν ένα σχέδιο , στο πιο απρόσμενο μέρος , την πιο ακατάλληλη στιγμή . Δεν έχετε , λοιπόν , από πού να γαντζωθείτε ώστε να προβλέψετε πότε ένας ηλίθιος θα σας βλάψει . Σε μια αντιπαράθεση με έναν ανόητο ο ευφυής άνθρωπος αφήνεται στο έλεος του ανόητου , που βασίζεται σε τυχαίες συγκυρίες χωρίς σαφείς κανόνες που να μπορεί να αντιληφθεί ο έξυπνος .

Η επίθεση του ανόητου συνήθως σε βρίσκει απροετοίμαστο .

Ακόμη και όταν η επίθεση γίνεται εμφανής , είναι δύσκολο να αμυνθεί κανείς , επειδή αυτή δε διαθέτει λογική δομή .

Πρόκειται γι’ αυτό που έγραψε ο Schiller : " Ενάντια στη βλακεία ακόμα και οι θεοί είναι ανίσχυροι" .

Ο τέταρτος νόμος της βλακείας

 Οι ευφυείς πάντοτε υποτιμούν τις καταστροφικές δυνατότητες των ανόητων .

Ειδικότερα, οι ευφυείς συνεχώς ξεχνάνε ότι όταν έχουν να κάνουν με έναν ανόητο , ανά πάσα ώρα και στιγμή , οπουδήποτε και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες , αυτομάτως είναι εκτεθειμένοι κι οι ίδιοι στο λάθος που μπορεί να τους κοστίσει στο μέλλον .

Οι αφελείς δεν είναι συνήθως σε θέση να αναγνωρίσουν το βαθμό επικινδυνότητας των ανόητων , πράγμα που δεν αποτελεί έκπληξη . Έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι οι έξυπνοι κι οι απατεώνες υποτιμούν τους ανόητους . Με την παρουσία ενός ανόητου δίπλα τους συνήθως χαλαρώνουν απολαμβάνοντας την πνευματική υπεροχή τους , αντί να κινητοποιηθούν άμεσα και να ελαχιστοποιήσουν τη ζημιά , όταν ο ανόητος κάνει κάτι .

Είναι κοινώς αποδεκτό το στερεότυπο ότι ο ανόητος βλάπτει τον εαυτό του μόνο . Όχι . Δεν πρέπει να συγχέουμε τους ανόητους με τους αβοήθητους αφελείς . Ποτέ μη συνάπτετε συμμαχίες με τους ανόητους , πιστεύοντας ότι μπορείτε να τους χρησιμοποιήσετε για το δικό σας όφελος , γιατί αν το κάνετε , είναι προφανές ότι δεν μπορείτε να καταλάβετε τη φύση της βλακείας . Έτσι , εσείς οι ίδιοι δίνετε στον ανόητο το περιθώριο να αναπτύξει τη δράση του και να προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά .

Ο πέμπτος νόμος της βλακείας

Ο ανόητος είναι το πιο επικίνδυνο είδος προσωπικότητας .

Άρα είναι πιο επικίνδυνος κι από έναν απατεώνα .

Το αποτέλεσμα της δράσης του ιδανικού απατεώνα είναι απλώς η μετάβαση των αγαθών από το ένα άτομο στο άλλο . Για την κοινωνία στο σύνολό της αυτό δεν είναι ούτε ζημιά ούτε όφελος . Αν όλα τα μέλη αυτής της κοινωνίας ήταν τέλειοι απατεώνες , αυτή απλώς σταδιακά θα γινόταν σαθρή , αλλά η καταστροφή δεν θα είχε συμβεί . Το όλο σύστημα θα περιοριζόταν σε μια μεταφορά του πλούτου προς όφελος εκείνων που θα είχαν προβεί στη συγκεκριμένη δράση , κι εφόσον τέλειοι απατεώνες θα ήταν όλοι τους , το σύστημα θα χαρακτηριζόταν από σταθερότητα . Αυτό φαίνεται εύκολα σε οποιαδήποτε χώρα όπου οι αρχές είναι διεφθαρμένες και οι πολίτες παρακάμπτουν μόνιμα τους νόμους .

Μόλις βγουν όμως οι ανόητοι στη σκηνή , η εικόνα αλλάζει τελείως . Μπορούν να προκαλέσουν ζημιά χωρίς να απολαύσουν οφέλη . Τα αγαθά χάνονται , η κοινωνία εξαθλιώνεται .

Η ιστορία επιβεβαιώνει τον κανόνα ότι ανεξαρτήτως της περιόδου η χώρα προοδεύει όταν οι αρχές έχουν στη διάθεσή τους αρκετά έξυπνους ανθρώπους που είναι ικανοί να συγκρατήσουν τους δραστήριους ανόητους και να μην τους αφήσουν να καταστρέψουν ό,τι οι ευφυείς έχουν πετύχει . Σε υπανάπτυκτες οικονομίες οι ανόητοι αναλογικά είναι τόσοι ακριβώς , αλλά μεταξύ των άκρων παρατηρείται η αύξηση του μεριδίου των ηλίθιων εγκληματιών και μεταξύ του υπόλοιπου πληθυσμού αυτό των αφελών . Μια τέτοια αλλαγή ισορροπιών ενισχύει πάντα τις καταστροφικές συνέπειες των ενεργειών των ανόητων και ολόκληρη η χώρα πηγαίνει κατά διαόλου .

Αρθρίτιδα, τα δάκρυα του αίματος

Όταν ακούμε την λέξη αρθρίτιδα αμέσως έρχονται στο μυαλό μας οι λέξεις πρήξιμο, δυσκαμψία , φλεγμονή, απώλεια ευλυγισίας και πολύς πόνος. Η οστεοαρθρίτιδα ή εκφυλιστική ασθένεια των αρθρώσεων οφείλεται στην φθορά των χόνδρων. Όταν ο χόνδρος καταστραφεί εντελώς τα οστά τρίβονται μεταξύ τους και αυτό προκαλεί πόνο.
Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι η καταστροφή του χόνδρου οφείλεται σε λειτουργική ανεπάρκεια των ενζύμων που απελευθερώνουν τα χονδροκύτταρα ή ο εσωτερικός χιτώνας της άρθρωσης.

 Όταν τα ένζυμα αυξηθούν υπερβολικά ,αντί να συμβάλλουν στην ανάπλαση του χόνδρου προκαλούν ταχύτερη φθορά και του χόνδρου και των αρθρώσεων. Το αίτιο της δυσλειτουργίας αυτής είναι άγνωστο !

Πλήττει περισσότερο γυναίκες.
Αντίθετα με την οστεοαρθρίτιδα, η ρευματοειδής αρθρίτιδα δεν έχει σχέση με την φθορά, τη χρήση ή τον τραυματισμό μιας άρθρωσης. Η ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί οποιαδήποτε στιγμή και συχνότερα προσβάλλει άτομα από 20-50 ετών.
Είναι αυτοάνοση πάθηση δηλαδή ασθένεια που οφείλεται σε διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού. Αποτέλεσμα είναι η παραμόρφωση των αρθρώσεων και φλεγμονή. Ο πόνος περιορίζει την κινητικότητα σε βαθμό αναπηρίας.

Τι δηλώνει η αρθρίτιδα σε ψυχολογικό επίπεδο;
Οι αρθρώσεις επιτρέπουν στον άνθρωπο την κινητικότητα. Η δυσκαμψία μιας άρθρωσης δείχνει ή ένα άνθρωπο ισχυρογνώμων, δύστροπο, με εμμονές ή ένα άτομο υπερκινητικό οπότε η ακαμψία έρχεται να διορθώσει την υπερβολή στην κίνηση και δράση. Εύκολα καταλαβαίνει κάποιος ότι πίσω από την ακαμψία υπάρχει φόβος, δειλία για ότι καινούργιο και πίσω από την ρευματοειδή αρθρίτιδα υπάρχει επιθετικότητα η οποία δεν εκδηλώνεται αλλά εγκλωβίζεται στους μύες.

Το γεγονός ότι η αρθρίτιδα πλήττει κυρίως γυναίκες εξηγείται από το γεγονός ότι οι γυναίκες δυσκολεύονται να εκφράσουν ανοιχτά τα εχθρικά τους αισθήματα.
Η προσωπική μου εμπειρία μου έδειξε ότι οι πρησμένες αρθρώσεις έχουν σχέση και με δάκρυα που εγκλωβίστηκαν, δεν βγήκαν ποτέ προς τα έξω.

Η φυσική ιατρική ερμηνεύει τους ρευματισμούς ως εναπόθεση τοξινών στο συνδετικό ιστό. Από ψυχολογικής πλευράς οι τοξίνες συμβολίζουν τα προβλήματα που ο κάτοχος τους δεν μπόρεσε να επεξεργαστεί ή να λύσει και τα απώθησε στο ασυνείδητο.

Σ αυτό το γεγονός στηρίζεται και η θεραπευτική δύναμη της διατροφής
Αρχικά ξεκινάμε νηστεία έτσι ο οργανισμός αναγκάζεται να κάψει σε οργανικό και συμβολικό επίπεδο τον ‘σκουπιδοτενεκέ’’ του σώματος του, (πίνουμε χυμό σέλινου και μαϊντανού, τσουκνίδα, πολυκόμπι. Όσοι εργάζονται πολλές ώρες ας μην νηστέψουν περισσότερο από τρεις μέρες ) Μετά ακολουθούμε μια δίαιτα με ισορροπία όξινων και αλκαλικών τροφών .Τι είναι αυτό;

Το αίμα μας περιέχει 80% αλκαλικά και 20% όξινα θρεπτικά στοιχεία .Όταν το ph(πεχά) του πλάσματος του αίματος είναι πάνω από 7 το αίμα είναι αλκαλικό κάτω από 7 είναι όξινο Το ph κυμαίνεται από 0-14 με το 7 να αντιπροσωπεύει την ουδετερότητα ούτε αλκαλικό ούτε όξινο.

Τα περισσότερα ζωντανά πλάσματα για να επιβιώσουν χρειάζονται όξινο- αλκαλικό περιβάλλον μεταξύ 5,5 και 8ph. Μόλις ένα ζωντανό φυτό ή ζώο πλησιάσει τα όρια της ανοχής του σε ph, είτε προς την αλκαλική είτε προς την όξινη πλευρά, αρχίζουν να εμφανίζονται ιστολογικές βλάβες και απώλεια λειτουργίας. Μερικά όργανα των ανθρώπων και ζώων όπως το στομάχι και οι νεφροί διατηρούν μεγαλύτερη οξύτητα από άλλα όργανα και ιστούς.

Όταν καταναλώνουμε υπερβολικά όξινες τροφές ξοδεύονται μεγάλες ποσότητες νατρίου, καλίου, ασβεστίου, μαγνησίου και άλλων χημικών στοιχείων που εξουδετερώνουν τα οξέα για να αποφευχθεί η καταστροφή των ιστών. Αν αυτά τα χημικά στοιχεία δεν αναπληρωθούν σύντομα εμφανίζονται ασθένειες.
Επίσης εξίσου βλαβερό είναι ένα διαιτολόγιο που είναι μόνο αλκαλικό.

Σύμφωνα με τον Dr.Bernard Jensen (ένας από τους σπουδαιότερους διατροφολόγους του αιώνα μας ) για να διατηρείται η ισορροπία όξινων –αλκαλικών πρέπει να τρώμε κάθε μέρα έξι είδη λαχανικών, δύο είδη φρούτων, μία πρωτεΐνη και μία μερίδα άμυλο.

  Όξινες τροφές είναι :
Το κρέας, τα αυγά, τα αλλαντικά
Όλα τα είδη αλευριού, βούτυρο
Το συμπυκνωμένο γάλα, το κακάο
Τα ψάρια, δαμάσκηνα (ξερά-φρέσκα)
Δημητριακά αναποφλοίωτα, άσπρη ζάχαρη
Καρύδια, κάστανα
Κορόμηλα, κρασί
Κρέμα γάλακτος, κυδώνια
Κουκουναρόσποροι, ροδάκινα
Ρόδια, ρύζι αναποφλοίωτο
Σοκολάτα, σολομός
Φιστίκια αράπικα, κάσιους
Φουντούκια, φράουλες
Τυριά, σταφύλια
Σταφίδα (κορινθιακή), μακαρόνια (κατεργασμένα- Ακατέργαστα)
Μέλι, μελάσα
Μύδια, μουρουνέλαιο

 Αλκαλικές τροφές είναι :
φρούτα ,
λαχανικά ,
ξηροί καρποί
τυρόγαλο(αγελαδινό-κατσικίσιο)
ζάχαρη ακατέργαστη
γάλα(αγελαδινό –κατσικίσιο-καρύδας),
ελαιόλαδο ,ελιές
όσπρια
βότανα

Οι πρόγονοι μας γνώριζαν πόσο σημαντικό ρόλο διαδραματίζει το αίμα στην υγεία μας. Κατά την μυθολογία η έβδομη γυναίκα του ΔΙΑ είναι η ΜΑΙΑ .Ο αναγραμματισμός της λέξης ΜΑΙΑ δίνει το ΑΙΜΑ, και το ΙΑΜΑ (θεραπεία).
Οι πρόγονοι μας μιλάνε για αίμα που έχει το στίγμα(ψυχοσωματικές ασθένειες) και αίμα ΧΩΡΙς στίγμα
Ο αναγραμματισμός του ΧΩΡΙς (ς= το στίγμα) δίνει το ΙΧΩΡ.Το ΙΧΩΡ ήταν το αίμα των θεών
Αλήθεια φαντάζεστε ένα κόσμο απαλλαγμένο από ψυχοσωματικές αρρώστιες;

"Να είσαι ο εαυτός σου": μια παρεξηγημένη συμβουλή

Η φράση "να είσαι ο εαυτός σου" είναι ίσως η πιο παρεξηγημένη φράση στο χώρο της συμβουλευτικής και της ψυχολογίας. Η λέξη "εαυτός" μπορεί να αναφέρεται σε πολλά και διαφορετικά πράγματα χωρίς να ορίζεται επακριβώς, έχοντας ως κεντρικό νόημα την προτροπή "κάνε ό,τι σου αρέσει, όπως σου αρέσει, χωρίς να σε νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι".

Στην πραγματικότητα, όταν οι περισσότεροι ακούν αυτή τη φράση, χωρίς να το καταλαβαίνουν, την ερμηνεύουν ως εξής: "Μη φοβάσαι να ζεις και να ξαναζείς το παρελθόν σου και να το προβάλλεις στο παρόν". Ως εαυτό εννοούν όλα τα αυτοματοποιημένα μοτίβα σκέψεων, συναισθημάτων και συμπεριφορών που έχουν διδαχθεί και υιοθετήσει εντελώς ασυνείδητα κατά το παρελθόν.

Γιατί, τι άλλο μπορεί να εκφραστεί αυθόρμητα, όταν κάποιος δεν έχει μάθει να ξεχωρίζει το ασυνείδητο μέσα του από τη συνειδητή επίγνωση αυτών των μοτίβων; Αναγκαστικά, κάποιος που πείθεται ότι πρέπει "να είναι ο εαυτός του", αν παρακάμψει το στάδιο της συνειδητής αυτοπαρατήρησης, θα πέσει στην παγίδα τού να επαναλάβει τα παρελθοντικά μοτίβα, έχοντας μάλιστα την ψευδή εντύπωση ότι αυτή τη φορά εκφράζουν απόλυτα τη μοναδικότητά του.

Συνήθως τη φράση "να είσαι ο εαυτός σου" τη λέμε σε κάποιον που βλέπουμε να ταλαιπωρείται από μια ιδεατή εικόνα που έχει δημιουργήσει για τον εαυτό του. Τον προτρέπουμε δηλαδή να αφαιρέσει τα πρέπει, τους κανόνες και τις απαγορεύσεις, που ο ίδιος έχει επιβάλλει αυθαίρετα στον εαυτό του (κάτω από συνθήκες ασυνειδησίας, κατά την παιδική του ηλικία), και να επιλέξει έναν τρόπο έκφρασης που θα είναι πιο αυθόρμητος και λιγότερο εξαρτητικός. Η προτροπή όμως είναι άχρηστη, αν δεν τον συμβουλέψουμε να μάθει να παρατηρεί τις σκέψεις του (δηλαδή τα πρέπει, τους κανόνες και τις απαγορεύσεις), που δημιουργεί ο προγραμματισμένος -από το παρελθόν- νους του.
Φανταστείτε, για παράδειγμα, να προτρέπετε έναν έφηβο "να είναι ο εαυτός του", δηλαδή να εκφράζεται "όπως του ‘ρχεται", χωρίς να τον νοιάζει τι θα σκεφτούν ή τι θα πουν οι άλλοι και χωρίς να καταπιέζει αυτά που νιώθει ότι θέλει να εκφράσει. Εκτός από το ότι είναι αδύνατο να το κάνει, επειδή καραδοκεί ο φόβος της απόρριψης και το ένστικτο του ανήκειν, με την πρώτη ευκαιρία που θα έχει για να εκφραστεί ελεύθερα, κατά πάσα πιθανότητα θα επαναλάβει, χωρίς να το συνειδητοποιήσει, λόγια ή συμπεριφορές που έχει υιοθετήσει από κάποιον άλλον (από τους γονείς του, από κάποιον φίλο του που θαυμάζει, από κάποιον χαρακτήρα μιας ταινίας, κ.ο.κ).

Το να είσαι ο εαυτός σου δεν σημαίνει να εκφράζεις ό,τι σου ‘ρχεται, όπως σου ‘ρχεται, γιατί, όπως είπαμε, κατά πάσα πιθανότητα θα εκφράσεις κάτι από το παρελθόν σου χωρίς καν να το καταλάβεις. Οι πεποιθήσεις, όπως αναπτύχθηκαν σύμφωνα με την ανατροφή, την παιδεία και τα κοινωνικά πρότυπα, θα είναι αυτές που θα διαμορφώσουν την υποτιθέμενη έκφραση του γνήσιου εαυτού. Το να διαμορφώνεις την ταυτότητά σου μέσα από σκέψεις, λόγια και συμπεριφορές που έχεις επενδύσει με τον μανδύα του μοναδικού, μαζί με μια δόση περηφάνιας, επαναστατικότητας και "δικαιωμάτων", δεν σε κάνει να είσαι ο εαυτός σου.

Ο εαυτός σου είσαι, όχι όταν επαναλαμβάνεις το παρελθόν σου, αλλά όταν ζεις συνειδητά το παρόν, έχοντας επίγνωση, μεταξύ άλλων, και των παρελθοντικών μοτίβων που αναπόφευκτα δρουν μέσα σου. Τότε δίνεις τη δυνατότητα στον γνήσιο χαρακτήρα σου να εκφραστεί ελεύθερα, χωρίς τους φόβους και χωρίς τις πεποιθήσεις ανεπάρκειας να σε ωθούν να υπηρετήσεις κάποια ιδεατή εικόνα. Τότε αφήνεις τη ζωή να εκφραστεί ελεύθερα μέσα από τη μορφή σου.

«Το Μυστήριο του ΄Ηχου και η Αρμονία της Ζωής»

 Το ερώτημα είναι, πώς χαλαρώνει κανείς; Δεν γίνεται με το να κάθεσαι σιωπηλός με κλειστά μάτια, γιατί όταν ο νους δίνει προσοχή στο σώμα μέσω σκέψης ή αισθήματος, τότε το σώμα δεν χαλαρώνει, επειδή ο νους το βασανίζει. Και όταν το αίσθημα δίνει προσοχή στο νου, τότε ο νους βασανίζεται. Αυτός ο βασανισμός - ακόμη κι αν τα μάτια είναι κλειστά ή ακόμη κι αν καθόμαστε σε μια ορισμένη στάση - δεν κάνει καλό. Στη χαλάρωση πρέπει κανείς να εξετάζει τρεις όψεις: την άποψη του φυσικού σώματος, την άποψη του νου και την άποψη των συναισθημάτων. Από τη σκοπιά του φυσικού σώματος πρέπει να συνηθίσει κανείς να κυριαρχεί ή να επηρεάζει την κυκλοφορία και το σφυγμό του και αυτό μπορεί να το πετύχει με τη δύναμη της σκέψης και με τη δύναμη της θέλησης, μαζί με την αναπνοή.

Με τη δύναμη της θέλησης μπορεί να προκαλέσει μια ορισμένη κατάσταση στο σώμα, έτσι ώστε η κυκλοφορία να αποκτήσει έναν ορισμένο ρυθμό. Μειώνεται σύμφωνα με τη θέληση. Μπορεί κανείς να πετύχει το ίδιο και στη ρύθμιση του σφυγμού με τη δύναμη της θέλησης. Αμέσως μόλις κυριαρχήσει κανείς στην κυκλοφορία και το σφυγμό του σώματος, έχει στη διάθεσή του τη δυνατότητα πολύωρου διαλογισμού. Γι' αυτό το λόγο οι σοφοί μπορούν και διαλογίζονται επί ώρες ατέλειωτα, επειδή έχουν κυριαρχήσει πάνω στην κυκλοφορία΄ μπορούν να αναπνέουν κατά βούληση, βραδύτερα ή γρηγορότερα.

Και όταν δεν υπάρχει ένταση στο νευρικό ή στο μυϊκό σύστημα, τότε το άτομο αποκτάει τέτοια χαλάρωση, που δεν μπορούν να του φέρουν ούτε δέκα ημέρες ύπνου. Συνεπώς να είστε χαλαρωμένοι δεν σημαίνει να κάθεστε ήρεμοι, σημαίνει να είστε ικανοί να απομακρύνετε την ένταση από τον οργανισμό σας - από την κυκλοφορία, το σφυγμό και από το νευρικό και μυϊκό σύστημα.

Πώς χαλαρώνει κανείς το νου; Η μέθοδος για τη χαλάρωση του νου είναι να κάνετε πρώτα το νου να κουραστεί. Εκείνος που δεν γνωρίζει την άσκηση για την κούραση του νου, ποτέ δεν θα καταφέρει να χαλαρώσει το νου του. Η συγκέντρωση είναι η μεγαλύτερη δράση που μπορεί κανείς να αναθέσει στο νου του, επειδή ο νους συγκρατείται συνεχώς πάνω σε ένα ορισμένο πράγμα. ΄Υστερα από αυτό θα χαλαρώσει κατά φυσικό τρόπο, και όταν χαλαρώσει, θα αποκτήσει ξανά δύναμη.

Η χαλάρωση του συναισθήματος επιτυγχάνεται μέσω του βαθιού αισθήματος. Οι Σούφι της Ανατολής κατά το διαλογισμό τους παίζουν μουσική που διεγείρει τα αισθήματα σε τέτοιο βαθμό, ώστε το ποίημα που ακούνε γίνεται πραγματικότητα. Τότε έρχεται η αντίδραση, που είναι η χαλάρωση. Καθετί που έχει μπλοκαριστεί, κάθε συσσώρευση διαλύεται και έτσι έρχεται έμπνευση, δύναμη και ένα αίσθημα χαράς και ανάτασης.
Μέσω αυτών των τριών ειδών χαλάρωσης προετοιμάζεται κανείς για την ανώτερη χαλάρωση, που είναι η χαλάρωση όλης της ύπαρξης: το σώμα σε ανάπαυση, ο νους σε ηρεμία, η καρδιά σε γαλήνη.

Αυτή η εμπειρία είναι που αποκαλείται νιρβάνα, το ιδανικό των στοχαστών και των διαλογιζόμενων ψυχών. Σε αυτό θέλουν να φτάσουν, γιατί εκεί υπάρχει το καθετί. Σε αυτή την κατάσταση το άτομο, έστω και για μια στιγμή, γίνεται σαν μια σταγόνα που αφομοιώνεται ή βυθίζεται στην πηγή της. Και η καταβύθιση έστω και για μια στιγμή, σημαίνει ότι καθετί που ανήκει στην πηγή έλκεται με αυτή την πτώση, επειδή η πηγή είναι ουσία των πάντων. Η σταγόνα έχει πάρει όλα όσα έχει στη ζωή από την πηγή της. Και με αυτό τον τρόπο φορτίζεται πάλι και φωτίζεται ξανά.

Ιναγιάτ ΧΑΝ

H Δύναμη του Τραγουδιου και η Mουσικοθεραπεία στην αρχαία Eλλάδα

Προστατέψτε Το Υποσυνείδητό σας Από Τις Αρνητικές Υποβολές

Εάν ανοίξετε την τηλεόραση και δείτε ειδήσεις, θα δείτε δεκάδες εικόνες που θα μπορούσαν να σπείρουν μέσα σας τους σπόρους της δυστυχίας, της ματαιότητας, του φόβου και της ανησυχίας. Εάν αποδεχτείτε τις σκέψεις που προκαλούν τα παραπάνω, υπάρχει κίνδυνος να χάσετε τη θέλησή σας για ζωή.

Οι Αρνητικές Υποβολές Είναι Καταστροφικές
Όλοι έχουμε υποφέρει από αρνητικές υποβολές κατά την παιδική ηλικία και στη διάρκεια της εφηβείας. Αν γυρίσετε με τον νου σας πίσω και θυμηθείτε εκείνες τις εποχές, θα αντιληφθείτε πόσο συνέβαλαν οι γονείς, οι φίλοι, οι συγγενείς, οι δάσκαλοι σε αυτόν τον αρνητικό «προγραμματισμό» μέσω των αρνητικών υποβολών.

«Δεν μπορείς», «Θα αποτύχεις», «Δεν θα τα καταφέρεις», «Μην εμπιστεύεσαι κανέναν», «Κανείς δεν θέλει το καλό σου», «Τα πράγματα πηγαίνουν απ’ το κακό στο χειρότερο», «Η ζωή είναι μαρτύριο», «Δεν έχεις καμία πιθανότητα», είναι μερικές μόνο από τον τεράστιο όγκο των αρνητικών υποβολών που οι περισσότεροι έχουμε δεχτεί κατά τη διάρκεια της ζωής μας, και πάντα προκαλούν μορφές συμπεριφοράς που έχουν ως αποτέλεσμα την αποτυχία στην προσωπική και κοινωνική ζωή.

Προσπαθήστε να θυμηθείτε και να αναλύσετε όσα σας έλεγαν και θα ανακαλύψετε ότι τα περισσότερα είχαν τη μορφή προπαγάνδας. Τα πιο πολλά από τα λεγόμενά τους απέβλεπαν στη δημιουργία φόβου μέσα σας και την υποταγή σας. Αυτή η διαδικασία υποβολής παρατηρείται σχεδόν σε κάθε σπίτι και γραφείο. Θα διαπιστώσετε ότι πολλές από τις υποβολές έχουν ως στόχο να σας κάνουν να σκέφτεστε, να αισθάνεστε και να ενεργείτε με τον τρόπο που εξυπηρετεί καλύτερα εκείνους που σας υποβάλλουν, συνειδητά ή ασυνείδητα.

Το υποσυνείδητο είναι πανίσχυρο και εάν επιτρέψετε να αποθηκεύσει μέσα του αρνητικές υποβολές, να είστε σίγουροι πως αυτό θα οδηγεί πάντα σε καταστάσεις δυστυχίας, αποτυχίας και πόνου.

Πώς Να Εξουδετερώσετε τις Αρνητικές Υποβολές
Η αυθυποβολή είναι ένα μέσο απελευθέρωσης από αυτόν τον αρνητικό νοητικό προγραμματισμό που διαμόρφωσε τη συμπεριφορά σας, που στρεβλώνει τη ζωή σας και καθιστά δύσκολη υπόθεση την ανάπτυξη καλών συνηθειών και καταστάσεων. Πρόκειται για τη συστηματική επανάληψη καλών, εποικοδομητικών σκέψεων.

«Άλλαξε τον εαυτό σου για να αλλάξεις τον κόσμο (σου)» - έχουν πει πολλοί σοφοί. Κι αυτό είναι αλήθεια, καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κάτι στη ζωή σας, εάν δεν αλλάξετε τον εαυτό σας (συνήθειες, συμπεριφορά, μοτίβα σκέψης) πρώτα.

Μπορείτε να αντικαταστήσετε τις αρνητικές υποβολές με εποικοδομητικές αυθυποβολές, και να αντιμετωπίζετε ανώδυνα αυτές τις καταστροφικές ιδέες. Ελέγχετε συστηματικά τις αρνητικές επιδράσεις που ασκούνται πάνω σας από άλλους ανθρώπους μέσω της υποβολής. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να υποφέρετε από καταστροφικές υποβολές.

Οι υποβολές δεν έχουν καμία δύναμη πάνω μας από μόνες τους. Η μόνη τους δύναμη είναι αυτή που τους δίνουμε εμείς οι ίδιοι. Γίνετε κυρίαρχοι του νου σας, έχετε τη δυνατότητα της επιλογής.
Επίσης, μην πιστεύετε την κάθε σκέψη που κάνετε, δεν είστε αυτές. Ο νους μας δημιουργεί χιλιάδες συλλογισμούς κάθε ημέρα, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική μας ταυτότητα και τις δυνατότητές μας. Εμπιστευτείτε το πάνσοφο υποσυνείδητό σας, έχει τη δύναμη να σας καθοδηγήσει και να προωθήσει την επιτυχία σας σε όλους τους τομείς.

Νους, καρδιά και συμπληρωματικότητα

Δείξτε μου έναν άνθρωπο να πιστεύει πως είναι κακός… πολύ σπάνιο! Καθένας από εμάς πιστεύει πως η θεώρησή του είναι τις περισσότερες φορές η σωστή. Πώς είναι όμως δυνατόν σε ένα τόσο πολύπλοκο κόσμο, να έχουν όλοι δίκιο; Υπάρχουν κανόνες που ορίζουν την ηθική, τις πράξεις και τη συμπεριφορά μας. Ακόμα και αυτούς τους ρητούς κανόνες, κάθε άνθρωπος τους αντιλαμβάνεται και τους μεταφράζει διαφορετικά, ανάλογα με την αντίληψή του.

Συνήθως, ο νούς είναι εκείνος που εξάγει συμπεράσματα και καθοδηγεί τις επιλογές μας. Στο νου εδρεύουν κάθε λογής εμπειρίες, πεποιθήσεις, κίνητρα και θέλω, τα οποία επηρεάζουν τον τρόπο που κρίνουμε τους άλλους ή τον εαυτό μας. Δηλαδή, αντιλαμβανόμενοι το περιβάλλον μας, αντιδρούμε και πράττουμε με βάση το δικό μας λογισμικό. Εξού και οι χίλιες δυο απόψεις περί καλού, κακού και μέτριου.

Όταν ο άνθρωπος περπατήσει το μονοπάτι της αυτογνωσίας, στην πορεία θα ανακαλύψει τις ποιότητές του: τα θετικά, τα αρνητικά και τα ιδανικά του. Αφού τα κατηγοριοποιήσει με βάση τα προσωπικά του κριτήρια για το καλό και το κακό, αναλόγως θα τα εξελίξει ώστε να βελτιώσει το είναι του. Ανεξάρτητα από το ποια ταμπέλα θα αποδοθεί σε κάθε ποιότητα, όλες αυτές αποτελούν ένα είδος προσωπικής ταυτότητας. Μέσα από την εξέλιξη, η προσωπική ταυτότητα εκλεπτύνεται, αναδεικνύοντας εκείνα τα στοιχεία που έχουν πρωτεύοντα ρόλο στην προσωπικότητα. Αυτά τα στοιχεία, έχω επιλέξει να τα ονομάζω προσωπικές αξίες. Συνήθως, αυτές οι αξίες μας ωθούν σε δράσεις, που μπορεί να έχουν καλό, κακό ή μέτριο αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από την αρχική μας πρόθεση. Γιατί απλά, ο περίγυρός μας είναι έντονα δυναμικός και ποικίλος από απόψεις, θέσεις και ρόλους.

Δεν είναι εύκολο να διακρίνει κανείς ποιές είναι οι προσωπικές αξίες του, παρότι αυτές έχουν ουσιαστική αντανάκλαση στις πράξεις του. Από την προσωπική μου εμπειρία, ένας τρόπος για να γίνει αυτό είναι μέσα από την παρατήρηση και την καταγραφή των σκέψεών μας, λίγο προτού αποφασίσουμε. Εκεί, δρώντας ως εξωτερικοί παρατηρητές θα ανακαλύψουμε ποιές ιδέες/αξίες μας επηρεάζουν.

Αυτό όμως δεν αρκεί! Η καρδιά μας φέρει αρκετή πληροφορία για αυτά που μας αρέσουν κι αυτά που προτιμούμε αληθινά. Κάποιοι άνθρωποι αγαπούν την περιπέτεια, κάποιοι άλλοι τη γαλήνη και την αρμονία, κάποιοι προτιμούν τη φιλία, και ούτω καθεξής. Ακούγοντας την καρδιά μας, το παζλ συμπληρώνεται. Βλέπουμε την πληροφορία ολόκληρη: τί θέλουμε, τί είμαστε ικανοί να πετύχουμε, ποια κίνητρα μας ωθούν.

Όλοι οι άνθρωποι αγαπούν αυτό που η καρδιά τους λέει. Σεβόμενοι αυτό που αγαπάει ο καθένας μας, σεβόμαστε τη σημαντικότητά τους στο ταμπλώ του σύμπαντος. Προσωπικά, αλλά και απρόσωπα.

Άλλωστε, η συμφωνία με τη συμπληρωματικότητα έχουν ένα κοινό τόπο: τη σημαντικότητα των διαφορετικών θέσεων στη σύσταση του όλου. Η λογική τείνει να ορίζει τμήματα αυτού του κοινού τόπου με στόχο την κατεύθυνση των επιλογών μας. Στην πραγματικότητα, η ελευθερία και η εξέλιξη εξαρτώνται από τη δυναμική ανάπτυξη των ορίων του τόπου αυτού... ώστε, τελικά, η ευτυχισμένη ζωή να έχει πρωτεύοντα ρόλο στα κριτήρια των επιλογων μας, ως γενική αξία. Κάπως έτσι, η προσωπικότητα αφήνει το βάθρο του κριτή, του θύματος ή του διδασκάλου και αναγνωρίζει τη σχετικότητα της ίδιας της λογικής ή των θέλω που την ορίζουν.

Welcome to life!

Διάλεξε την ζωή σου

Τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της ανθρωπότητας κάποτε χαρακτηρίστηκαν αδύνατα και κάποιος απέδειξε ότι το αδύνατο ήταν δυνατό.
Άνθρωποι που κρίθηκαν ετοιμοθάνατοι σηκώθηκαν πάνω και είπαν. Στο διάβολο, εγώ δεν πρόκειται να πεθάνω. Και δεν πέθαναν.

Μιλάμε ότι δεν πέθαναν! Διαβάστε την Ανατομία της ασθένειας του Νόρμαν Κάζιν. Τον είχαν θεωρήσει ετοιμοθάνατο και του είχαν δώσει μόνο δυο μήνες ζωή. Αντί γι΄αυτό ο άνθρωπος γράφει τώρα άρθρα για το Saturday Review, κάνει διαλέξεις σ΄όλο τον κόσμο, έγραψε ένα βιβλίο. Είναι γεμάτος ενέργεια, θαυμάσιος – αρνήθηκε να πεθάνει!

Πες ναι στη ζωή! Ναι… στο θαύμα, στη χαρά, στην απελπισία. Ναι… στον πόνο, ναι σ΄αυτό που δεν καταλαβαίνεις. Δοκίμασε το ελπίζω. Δοκίμασε το θα το κάνω. Δοκίμασε το μπορώ.

Είναι σίγουρο πως ο κυριότερος λόγος που υποφέρεις, είναι γιατί είσαι ανολοκλήρωτος. Γίνε όλα όσα είσαι. Αγκάλιασέ τα. Μη σταματάς όμως εκεί. Αν όμως θέλεις να αλλάξεις πιο γρήγορα, πιο μαγικά, πρέπει να αλλάξεις το… εγώ… και να το διευρύνεις σε… εμείς. Για να διαλέξεις τη ζωή, πρέπει να είσαι διατεθειμένος να ξαναρισκάρεις και να ξαναγαπήσεις.
Υπάρχει τίποτε πιο σημαντικό? Γιατί δουλεύουμε? Γιατί αγωνιζόμαστε? Γιατί υποφέρουμε? Γιατί ελπίζουμε?

Για την αγάπη. Για τη ζωή. Αν τη χάσουμε, θα είναι η πιο μεγάλη απώλειά μας.
Ο Βαν Γκογκ είπε ένα πολύ ωραίο πράγμα… Ο καλύτερος τρόπος ν΄αγαπάς τη ζωή, είναι ν” αγαπάς πολλά πράγματα. Δεν είναι ωραίο αυτό? Αν θέλεις να μάθεις πόσο αγαπάς, άκουσε πόσες φορές τη μέρα λέει ο εαυτός σου… Μισώ… Το μισώ αυτό το πράγμα. Α, πάρ΄το αμέσως, το σιχαίνομαι. Αυτό το είδος ανθρώπων το απεχθάνομαι.

Αντί να λέει…Αγαπώ! Αυτό μ' αρέσει. Αγαπώ τα λουλούδια. Αγαπώ τα παιδιά κ.λ π
Αν θέλεις τη ζωή, ζήσε την τώρα!!! Γιατί, αν καθυστερήσεις, ίσως να μην την βρεις εκεί.

ΟΡΓΑΝΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΑΣ

Ψυχολογικές έρευνες αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι είναι πιο παραγωγικοί όταν εργάζονται σε ένα οργανωμένο περιβάλλον. Αυτά είναι ευχάριστα νέα για του λάτρεις της νοικοκυροσύνης. Τι γίνεται όμως με τους μη οργανωτικούς τύπους ανθρώπων?

Είναι καταδικασμένοι να κυλιούνται αβοήθητοι μέσα στους σωρούς ακαταστασίας που τους περιβάλλει, αιωνίως? Και φυσικά όχι! Με λίγη προσπάθεια, ο κάθε ένας μας μπορεί να γίνει επιδέξια οργανωτικός και να απολαύσει τα οφέλη μιας μεθοδικής ζωής.
Αν η ακαταστασία, σας έχει κατακλίσει,

Δώστε μια ευκαιρία για το πώς θα οργανώσετε την ζωή σας.

1. Διόρθωσε την διαρροή.
Δεν βοηθάει να επισκευαστεί το φουσκωμένο από την υγρασία ταβάνι, αν δεν επισκευαστεί πρώτα η διαρροή από την σπασμένη υδρορροή στην σκεπή. Εξ ίσου, δεν θα κάνετε καμιά πρόοδο στην ζωή σας αν συνεχίσετε να εφαρμόζετε τέτοιου είδους άτακτες μεθόδους. Εξετάστε τον τρόπο ζωής σας και προσδιορίστε την αιτία που δημιούργησε γύρω σας αυτή την μάζα υλικών και αντικειμένων, το γνωστό ΧΑΟΣ. Στην συνέχεια κάντε συνειδητές προσπάθειες να σπάσετε αυτές τις συνήθειες. Δώστε κατευθυντήριες οδούς στον εαυτό σας και την οικογένεια σας.
Με πρώτο τον κανόνα,«τέρμα στις νέες ανακατωσούρες»
Ξεκινάτε το πρώτο βήμα για να αλλάξετε τις συνήθειες της ακαταστασίας. Η λύση είναι να σταματήσετε να συμβάλετε στην δημιουργία του προβλήματος.

2. Αποτίμηση του ΧΑΟΥΣ.
Ρίξτε μια προσεχτική ματιά γύρω σας καιαποφασίστε ποια σημεία του σπιτιού ή του γραφείου σας, χρειάζονται την προσοχή σας. Ίσως μόνο ένα ή δύο δωμάτια είναι ακατάστατα ή ίσως κάθε τετραγωνικό μέτρο της ιδιοκτησίας σας είναι γεμάτο ασφυκτικά με τα συμπιεσμένα σε κάθε γωνιά, τα υπάρχοντα σας. Όπως και να έχει πρέπει να ξεκινήσετε με εξεταστικό βλέμμα να επεξεργάζεστε την κατάσταση γύρω σας.

3. Κάνε καθημερινότητα το 12λεπτο.
Γνωρίζω ότι η σκέψη και μόνο της τακτοποίησης μέσα στην ντουλάπας σας, ή της γνωστής γωνιάς που συσσωρεύατε αντικείμενα για μελλοντική χρήση, σας κάνει να ανατριχιάζετε, δεν χρειάζεται να εξαντλήσετε τον εαυτό σας προσπαθώντας να ολοκληρώσετε με την δουλειά αυτή άμεσα. Η μέθοδος του «επιζητώ γρήγορα αποτελέσματα», δουλεύει αποτελεσματικότερα.
Αφιερώστε δώδεκα λεπτά κάθε μέρα και κάντε κάτι απλό όπως να καθαρίσετε το ντουλάπι του φαρμακείου σας, ή κουρέψτε το γκαζόν σας ή να τακτοποιήστε τα εργαλεία κηπουρικής στο γκαράζ σας. Όταν θα ολοκληρώσετε με την προγραμματισμένη σας φασίνα, παρατήστε την δουλεία και απομακρυνθείτε. Μπορεί να σας φανεί ότι δεν έχετε κατορθώσει να πετύχετε πολλά, αλλά όπως το νερό δίνει σχήμα στην πέτρα, θα δείτε μετά από λίγες εβδομάδες, ότι θα αρχίσετε να βλέπετε τα αποτελέσματα των προσπαθειών σας.

4. Εντοπίστε
Αν είστε αποδιοργανωμένοι και ανακαλύψετε ότι η αταξία έχει κυριέψει κάθε γωνιά του σπιτιού σας, με κομμάτια και έργα όλα ανακατεμένα σε σωρούς,δημιουργώντας γύρω σας μια ζούγκλα, μην απογοητευτείτε, όλα διορθώνονται. Ξεκινήστε εντοπίζοντας την αταξία στον χώρο σας. Κατηγοριοποιήστε την αταξία και διαλέξτε μέρος για την τοποθέτηση κάθε κατηγορίας. Τα έγγραφα πρέπει να μπούνε στα ερμάρια, τα εργαλεία στο γκαράζ, η μουσική και τα DVD στο έπιπλο της τηλεόρασης, ή στο δωμάτιο ψυχαγωγίας. Μην σας απασχολήσει η οργάνωση τους ακόμα. Απλά τοποθετήστε τα σε ένα κουτί ή καλάθι , στον χώρο για τον οποίο προορίζονται. Σκεφτείτε το σαν ένα τεράστιο παζλ, η τελική συναρμολόγηση είναι γρηγορότερη και ευκολότερη.

5. Αναπαραγωγή, ανακύκλωση, μεταπώληση.
Παραδεχτείτε ότι δεν χρησιμοποιείτε τα αντικείμενα που έχετε στοιβαγμένα στο υπόγειο του σπιτιού σας και ότι τα μισά από τα ρούχα που κρατάτε στην ντουλάπα σας δεν είναι πια το νούμερο σας. Θυμηθείτε ποια ήταν η τελευταία φορά που ακούσατε στο κασετόφωνο, τις κασέτες που αναπαρήγατε το 1983? Καθώς θα ξεκινάτε να βάζετε σε σειρά και να εντοπίζετε την αταξία που σας περιβάλλει, βρείτε ένα τεράστιο χαρτόκουτο και γράψτε στο πλάι του, «πωλούνται μεταχειρισμένα». Μόλις θα ξετρυπώνετε κάτι που σας είναι άχρηστο ή νιώσετε πως μπορείτε να ζήσετε και χωρίς αυτό, τότε πετάξτε το στο χαρτοκιβώτιο. Ανακυκλώστε παλιά χαρτιά, βιβλία ή περιοδικά και πλαστικά αντικείμενα. Ξεκινήστε να κάνετε δωρεές, με αντικείμενα που μπορεί να φανούν χρήσιμα και απαραίτητα σε κάποιους άλλους.

6. Διαλέξτε μια γωνιά
Διαλέξτε μια περιοχή του σπιτιού και εστιάστε στην δωδεκάλεπτη έκρηξη οργανωτικότητας μόνο για αυτό το μέρος μέχρι να ολοκληρώσετε την διαδικασία. Μπορεί να χρειαστεί να ασχοληθείτε με το ασφυκτικά γεμάτο συρτάρι στηνκρεβατοκάμαρά σας, μπορεί να πρέπει να δώσετε προτεραιότητα στο ντουλάπι δίπλα στον νιπτήρα. Στην περίπτωση που σε όλο το σπίτι σας επικρατεί το ολοκληρωτικό χάος, φτιάξτε μια λίστα βάζοντας τις εργασίες που πρέπει να κάνετε με σειρά , βάζοντας στην κορυφή της λίστας τις εργασίες που έχουν προτεραιότητα.. Καθώς θα καθαρίζετε και θα οργανώνετε κάθε σημείο, τραβήξτε μια γραμμή για να σβήσετε την ολοκληρωμένη εργασία και νοιώστε υπέροχα με τον εαυτό σας. Καθώς θα βλέπετε να μικραίνει η λίστα, θα νοιώθετε παρακίνηση.

7. Κατηγοριοποίηση
Όταν οργανώνεστε, είναι εύκολο να μετακινήσετε κάτι από ένα σημείο και να διαλέξετε κάποιο άλλο σημείο που ταιριάζει να τοποθετηθεί μαζί με παρόμοια με αυτό αντικείμενα. Ξεδιαλύνετε και διαχωρίστε τα αντικείμενα, σε κατηγορίες. Αν αναδιαμορφώνετε την ντουλάπα με τα ρούχα σας, διαχωρίστε ποια είναι της εργασίας, ποια τα casual από τα outfit. Καθώς θα έχετε κατηγοριοποιήσει τα ρούχα σας, θα δείτε πόσος χώρος θα χρειαστεί για κάθε κατηγορία

8. Πλαισιώστε το διάστημα.
Ρίξτε μια ματιά στην ντουλάπα σας και καθορίστε τον αποτελεσματικότερο τρόπο για να τοποθετήσετε τα αντικείμενα σας, Ποια από αυτά χρησιμοποιείτε συχνότερα? Αυτά σίγουρα τα θέλετε να τα βλέπετε πάντα μπροστά σας,διαλέξτε λοιπόν το σημείο στο οποίο έχετε την πιο εύκολη πρόσβαση. Πόσο χώρο θα χρειαστείτε για τα αντικείμενα από κάθε κατηγορία που φτιάξατε? Θα χρειαστεί κάποιο ράφι ή συρτάρι για να τα φιλοξενήσει? Πρέπει να προσθέσετε ράφια, συρτάρια, γάντζους, και να επινοήσετε τεχνάσματα για να βελτιώσετε την οργάνωση του χώρου σας.

9. Καθαρίστε και αντικαταστήστε.
Αφού είναι εύκολο να καθαριστεί ένα άδειο από πράγματα σημείο, αυτή είναι η στιγμή που πρέπει να πάρετε σκούπα καισφουγγάρι. Αφού θα έχετε εξαλείψει την σκόνη και την βρωμιά, ξεκινήστε να επανατοποθετείτε τα αντικείμενα ανά κατηγορία στην θέση τους, δουλέψτε το μέχρι να βρείτε το σωστό συνδυασμό οργάνωσης και άνεσης. Όταν θα έχετε ολοκληρώσει την μία περιοχή, επιλέξτε να ξεκινήσετε με το επόμενη σημείο του σπιτιού που απαιτεί την προσοχή σας και την φροντίδα σας.

10. Διατήρηση.
Τώρα που το σπίτι ή το γραφείο σας είναι σωστά οργανωμένο, πρέπει να παραμείνει και έτσι. Εδώ χρειάζεται η δική σας επέμβαση για να την συντήρηση του. Τώρα που έχετε αποκτήσει την συνήθεια να αφιερώνετε δώδεκα λεπτά την ημέρα για την οργάνωση του χώρου σας, χρησιμοποιήστε τα για να εξαλείψετε τις μικρές γωνιές που παραμένουν ακατάστατες. Καθώς θα τοποθετείτε της πετσέτες του μπάνιου στην ντουλάπα, πάρετε επιπλέον 30 δευτερόλεπτα για να τακτοποιήσετε και τα συρτάρια στην ντουλάπα. Αρχίζει να ξεχειλίζει το ντουλάπι από τα άδεια τάπερ? Δεν χρειάζεται παραπάνω από λίγα λεπτά να το νοικοκυρέψετε μεθοδικά και ανά κατηγορία. Το να ξοδέψετε λίγα λεπτά την ημέρα για να έχετε τον έλεγχο της ακαταστασίας στο σπίτι σας ή στον χώρο που εργάζεστε, είναι πολύ ευκολότερο από το να επαναλαμβάνετε μια φορά το χρόνο όλη την διαδικασία από το 1 έως το 10.

Αυτό σας δίνει εκτός από πειθαρχία και οργάνωση, και την ισχυρή αίσθηση της αυτοεκτίμησης και του ΜΠΟΡΩ!

Η Μάχη του Δια με τον Τυφώνα

ΛΕΝΕ πως όταν οι θεοί του Ολύμ­που νίκησαν και τους Γίγαντες, ύστερα από τους Τιτάνες, η Γη θύμωσε ακόμα πιο πολύ. ‘Ετσι, για να πάρει εκδίκηση, πήγε και βρήκε τον Τάρταρο, ενώθηκε μαζί του και γέννησε, στην Κιλικία, τον Τυφώνα, τέρας που ήταν από τη μέση και πάνω άντρας, από τη μέση και κάτω δράκοντας. Ο Τυ­φώνας είχε πελώριο ανάστημα και απεριόριστη αντοχή· ήταν γενικά ο πιο δυνατός από όλους τους γιους της Γης. Η κορμοστασιά του εξείχε από τις κορυφές των βουνών, το κεφάλι του άγ­γιζε τ’ αστέρια και τα χέρια του έφταναν το ένα στην Ανατολή και το άλλο στη Δύση. Είχε εκατό δρακοκεφαλές και από τα πόδια του κινούσαν υπερφυσικές σπείρες από έχιδνες.

Ολόκληρο το σώμα του ήταν γεμάτο φτερά, και άγριο το τρίχω­μα του στα μαλλιά και στα γένια. Από τις δρακο­κεφαλές του έβγαζε φωτιές από τα μάτια και σφυρίγματα από τα στόματα, που έφταναν ως τον ουρανό. Μαζί με τα σφυρίγματα, τη βουή και την ανεμοζάλη, ο Τυφώνας έριχνε και βράχια πυρα­κτωμένα κατά τον ουρανό.

Οι θεοί, σαν ένιωσαν τον ερχομό του Τυφώνα, έτρεξαν να κρυφτούν και αναζήτησαν καταφύγιο στην Αίγυπτο. Καθώς ένιωθαν πίσω τους τον Τυ­φώνα να τους καταδιώκει, για να γλιτώσουν, αναγ­κάστηκαν να μεταμορφωθούν σε ζώα. Έτσι ο Απόλλων έγινε γεράκι ή κοράκι, ο Ερμής ίβις, ο Άρης ένα πολύ λεπιδωτό ψάρι, η Άρτεμις γάτα, ο Διόνυσος τράγος, ο Ηρακλής ελάφι, ο ‘Ήφαιστος βόδι, η Αφροδίτη έπεσε στον Ευφράτη και έγινε ψάρι, αυτό που αργότερα οι θεοί το έκαναν αστερισμό, τους Ιχθύες. Ο Παν μεταμορφώθηκε σε αιγόκερο, και δική του ιδέα, λέει, ήταν να με­ταμορφωθούν οι θεοί σε ζώα για να γλιτώσουν γι’ αυτό, αργότερα, από ευγνωμοσύνη στον Πά­να, έβαλαν στον ουρανό τον αστερισμό του Αιγόκερου. Όλοι οι θεοί φοβήθηκαν, ρίχτηκαν στη φυγή και άλλαξαν τη μορφή τους για να σωθούν. Μόνο ο Δίας με την ατρόμητη την κόρη του, την Αθηνά, έλεγαν πως έμειναν στη θέση τους, απο­φασισμένοι να αντισταθούν. Ακόμα και για τον ίδιο τον Δία όμως είπαν μερικοί πως τότε είχε μεταμορφωθεί και αυτός σε κριάρι.

Ο Δίας χτύπησε τον Τυφώνα από μακριά με κεραυνούς, και από κοντά με το ίδιο χαλύβδινο δρεπάνι που η Γη είχε βάλει στο χέρι του Κρόνου για να «θερίσει» τα γεννητικά όργανα του Ουρα­νού. Σαν άρχισε να κάνει πίσω ο Τυφώνας, ο Δίας τον κυνήγησε ως το βουνό το Κάσιο, ψηλότερα από τη Συρία, και σαν τον είδε με όχι και λίγα τραύματα πάνω του, πήρε θάρρος και όρμησε να τον αρπάξει στα χέρια. Τότε ο Τυφώνας κουλουριάστηκε με τις φιδοουρές του πάνω στο κορμί του Δία και, σε κάποια στιγμή της πάλης τους, το τέρας κατάφερε να αρπάξει το δρεπάνι, να κόψει τα νεύρα από τα πόδια και τα χέρια του θεού, να σηκώσει αναίσθητο τον ίδιο τον Δία, να τον πάρει στον ώμο, να τον κουβαλήσει πάνω από τη θά­λασσα στην Κιλικία και εκεί να τον γκρεμίσει σ’ ένα βάραθρο, μέσα σ’ ένα σπήλαιο, στο Κωρύκιο άντρο. Tα νεύρα του θεού ο Τυφώνας τα τύλιξε σε αρκουδοτόμαρο, τα έκρυψε μέσα στη σπηλιά και έβαλε φύλακα μια δράκαινα, τη Δελφύνη.

Σ’ αυτή την κατάσταση, που δεν ξανάγινε, χρειάστηκε ο Ερμής και ο Αιγίπαν να βάλουν όλη την πονηριά τους. Αυτοί με μύριες δυσκολίες κατάφεραν ν’ ανακαλύψουν τα νεύρα του Δία, να τα κλέψουν και να τα ξανασυναρμόσουν στο σώ­μα του θεού. Έτσι ο Δίας, αφού συνήλθε και ξαναβρήκε τη δύναμη του την πρώτη, όρμησε αιφνιδιαστικά από τον ουρανό, πάνω σε άρμα με άλογα φτερωτά, και χτυπώντας τον Τυφώνα με κεραυνούς, τον κυνήγησε ως το βουνό τη Νύσα. Εκεί οι Μοίρες ξεγέλασαν τον Τυφώνα, λέγοντας του πως θα μεγάλωνε η δύναμη του αν έτρωγε από τα φρούτα της εποχής. Ο Δίας συνέχισε την καταδίωξη, ο Τυφώνας έφτασε ως τη Θράκη και εκεί, στον Αίμο, ταμπουρώθηκε και τίναζε κατά τη μεριά τού Δία ολόκληρα βουνά. ‘ Ομως ο θεός κεραύνωνε τα βουνά· έτσι τα έστρεφε πίσω και αυτά τραυμάτιζαν τον ίδιο τον Τυφώνα που τα έριχνε. Με αυτό τον τρόπο ο Τυφώνας, πολεμών­τας σ’ αυτή την περιοχή, έχασε πολύ αίμα, και από αυτό είπαν Αίμο την οροσειρά. Τέλος, σαν όρμησε ο Τυφώνας να φύγει κατά το μέρος της Σικελίας, ο Δίας τού έριξε πάνω του ολόκληρη την Αίτνα. Γι’ αυτό ως τώρα σ’ αυτό το μέρος βγαίνουν φωτιές, από τους πολλούς κεραυνούς που έπεσαν εκεί τότε. Και, όπως είπαν, πάνω στην κορφή της Αίτνας ο Δίας έβαλε φύλακα τον ‘Ηφαιστο, που έχει στήσει το αμόνι του ακριβώς πάνω στο σβέρκο του Τυφώνα, και εκεί δουλεύει το λιωμένο σίδερο.

Η τέχνη του τίποτα

Η τέχνη του να μην κάνεις τίποτα
Ο Όσκαρ Ουάιλντ έγραψε για την σπουδαιότητα της τέχνης και της ομορφιάς στο ‘Η Σημασία του να μην κάνεις τίποτα’, ένας τίτλος που θα ήθελαν να υιοθετήσουν οι επιστήμονες που επιμένουν ότι το να μην κάνεις τίποτα κάνει καλό στην υγεία και την ψυχολογία μας. Δεν είναι εύκολο να μην κάνεις τίποτα: Η κοινωνία μας βασίζεται στους ανθρώπους που κάνουν διαρκώς πράγματα και η κουλτούρα μας κινείται γύρω από αυτό, όμως τελικά όσοι μπορούν να μάθουν να μην κάνουν τίποτα θα έχουν σημαντικά οφέλη.

Το να μην κάνεις τίποτα δεν σημαίνει ‘να μην κάνεις τίποτα’: Πάντα κάνουμε κάτι ακόμα κι όταν απολαμβάνουμε την ‘τεμπελιά’. Οι επιστήμονες δεν θεωρούν παθητική την τεμπελιά και όταν λένε να ‘μην κάνεις τίποτα’ εννοούν να ‘μην κάνεις κάτι χρήσιμο’. Για παράδειγμα, όταν δουλεύετε παραπάνω μόνο και μόνο για να βγάλετε περισσότερα λεφτά και να αγοράσετε πράγματα, κάνετε κάτι χρήσιμο για τους εμπόρους αλλά όχι απαραίτητα και για εσάς.
Μια τέτοια διαδικασία μπορεί να σας κάνει να σκέφτεστε μόνο το μέλλον χωρίς να δίνετε σημασία στο παρόν. Με αυτή την έννοια, οι επιστήμονες ταυτίζουν το ‘να μην κάνεις τίποτα’ με το ‘να αισθάνεσαι ζωντανός’.

Η χαλάρωση και η βαρεμάρα ενισχύουν την δημιουργικότητά σας: Μπορεί να έχετε παρατηρήσει πως όταν κάνετε ένα διάλειμμα από τη δουλειά σας και σταματάτε να εστιάζετε σε αυτή, έχετε αμέσως περισσότερη όρεξη να συνεχίσετε τη δουλειά ή έχετε μια καλή ιδέα. Ταυτόχρονα, όταν βαριόμαστε ενισχύουμε τη δημιουργικότητά μας προκειμένου να βρούμε τρόπους για να αλλάξουμε την κατάσταση.

Δεν είναι παραγωγικό να είμαστε πολυάσχολοι: Πολύ συχνά μπερδεύουμε την προσπάθεια με την αποτελεσματικότητα, για αυτό μετά από μια πολυάσχολη μέρα αισθανόμαστε κουρασμένοι αλλά χρήσιμοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπήρξαμε και παραγωγικοί. Αντίθετα, όταν χαλαρώνουμε και δεν κάνουμε τίποτα μπορεί να βρούμε τους σωστούς μηχανισμούς για να επιλύσουμε ένα πρόβλημα.

Αποκτούμε έλεγχο της προσοχής μας: Είναι δύσκολο να μάθει κανείς πώς να μην κάνει τίποτα, πώς να χαλαρώσει χωρίς να του αποσπάσει την προσοχή ένα τηλεφώνημα, ένα mail, μια δουλειά που πρέπει να κάνει. Όταν μάθετε να χαλαρώνετε χωρίς να κάνετε τίποτα θα δείτε ότι θα μπορείτε πιο εύκολα να ελέγξετε την προσοχή σας αλλά και το πρόγραμμά σας.

Ο άνθρωπος δεν είναι λογικό όν

1951, Λέικ Σίτι, Μινεσότα, ΗΠΑ
Η Μάριον Κιτς και ο δρ. Άμστρονγκ είχαν γνωριστεί σε μια λέσχη για ιπτάμενους δίσκους. Τον Νοέμβρη του ’51 η Μάριον έλαβε ένα μήνυμα από κάποιο όν «εξαιρετικής πυκνότητας» [sic] ονόματι Σανάντα.
Το μήνυμα ήρθε με μια δόνηση, που πέρασε μέσα απ” το σώμα της και την ανάγκασε να γράψει στο σημειωματάριο της τα ακόλουθα λόγια: «Θα σηκωθεί ο πυθμένας του Ατλαντικού και θα βυθίσει τα παράλια του. Η Γαλλία θα βουλιάξει, η Ρωσία θα γίνει μια μεγάλη θάλασσα. Ένα μεγάλο κύμα θα κατακλύσει τα Βραχώδη Όρη. Η Γη θα καταστραφεί για να εξαγνιστεί από τα πλάσματα της και να δημιουργηθεί η νέα τάξη.»
Αυτή ήταν η αρχή. Τα μηνύματα συνέχιζαν να έρχονται, κάθε μέρα. Προειδοποιούσαν ότι την 21η Δεκεμβρίου εκείνης της χρονιάς, τα μεσάνυχτα, η Γη θα καταστραφόταν από πλημμύρα και παλιρροιακά κύματα. Θα σώζονταν μόνο όσοι πίστευαν στην εξωγήινη θεότητα Σανάντα.
Γύρω από τους «ιδρυτές» μαζεύτηκε μια μικρή ομάδα πιστών. Η Κίτι, μία απ” αυτούς, παράτησε τη δουλειά της, πούλησε το σπίτι της και πήγε να μείνει στον ναό της Μάριον. Ο δρ Άμστρονγκ, που ήταν γιατρός, με θέση κύρους στο πανεπιστήμιο, ξεκίνησε να κάνει κήρυγμα για την επικείμενη πλημμύρα κι απολύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες.
Όλα τα μέλη της θρησκευτικής ομάδας παράτησαν τα εγκόσμια και περίμεναν το χειμερινό ηλιοστάσιο, όπου ένα διαστημόπλοιο θα τους πήγαινε σ” έναν νέο πλανήτη, μακριά από την καταδικασμένη Γη.
Η Κιτς έστειλε ένα δελτίο τύπου στο τοπικό ειδησεογραφικό πρακτορείο, αλλά απέφευγε τη διασημότητα. Ωστόσο πολλοί έμαθαν για τον Σανάντα και το Τέλος του Κόσμου.
Ένας απ” αυτούς ήταν ο Λίον Φέστινγκερ, ο άνθρωπος που θ” ανέτρεπε τις μπιχεβιοριστικές θεωρίες με τα πειράματα πάνω στη γνωστική ασυμφωνία.
Ο Λίον ήταν τότε τριάντα ενός χρονών και δίδασκε στο πανεπιστήμιο της Μινεσότα. Σαν έμαθε για τον Σανάντα διείσδυσε στην ομάδα, ως υποτιθέμενος πιστός.
Ο Φέστινγκερ ήθελε να δει πως αντιδρούν οι άνθρωποι όταν δεν επαληθεύεται μια προφητεία, στην οποία πιστεύουν απόλυτα. Αυτά που είδε τον οδήγησαν στο «πρότυπο διάψευσης των πεποιθήσεων» -και τελικά στην περίφημη και επαναστατική γνωστική ασυμφωνία.
Την παραμονή του Τέλους του Κόσμου, οι πιστοί συγκεντρώθηκαν στο σαλόνι της Κιτς, αναμένοντας οδηγίες. Αυτές τους ήρθαν κωδικοποιημένες, από φαρσέρ. Άνθρωποι που είχαν μάθει για την αλλόκοτη ομάδα, έπαιρναν τηλέφωνο για να τους κοροϊδέψουν.
«Πλημμύρισε το μπάνιο μου», τους είπε ένας απ” αυτούς. «Θέλετε να “ρθειτε να το γιορτάσουμε;»
Ο Λίον παρατήρησε ότι η ιέρεια και η ομάδα της πίστευαν ότι οι φάρσες ήταν κωδικοποιημένα μηνύματα, από τον Σανάντα.
Δέκα λεπτά πριν τα μεσάνυχτα (και το Τέλος του Κόσμου) βρήκαν ένα άλλο μήνυμα: Ένα κονσερβοκούτι μέσα στο σαλόνι.
Η ερμηνεία του μηνύματος; Οι πιστοί έπρεπε να ξεφορτωθούν κάθε μεταλλικό αντικείμενο, ακόμα και τα κουμπιά ή τα φερμουάρ, για να μπορέσουν να μπουν στο διαστημόπλοιο που θα τους έσωζε.
Πέντε λεπτά πριν το Τέλος έκατσαν, ημίγυμνοι, στο χαλί και ξεκίνησαν να προσεύχονται. Το ρολόι άρχισε να χτυπάει δώδεκα. Μετά τον δωδέκατο χτύπο ο κόσμος συνέχισε να είναι στη θέση του. Διαστημόπλοιο δεν είχε έρθει κι ούτε ένα σύννεφο δεν υπήρχε στον ουρανό.
Ο Φέστινγκερ ήταν έτοιμος να κάνει μια μεγάλη ανακάλυψη. Κάποιοι ξεκίνησαν να κλαίνε, άλλοι έμειναν να κοιτούν ασκαρδαμυκτί το κενό. Όμως η Μάριον Κιτς έλαβε τότε ένα επείγον μήνυμα απ” το ον εξαιρετικής πυκνότητας, τον Σανάντα.
Το μήνυμα έλεγε να επικοινωνήσουν με όσο το δυνατόν περισσότερα media και να διαδώσουν το χαρμόσυνο νέο: «Η πλημμύρα δεν ήρθε, ο κόσμος δεν καταστράφηκε, γιατί οι πιστοί με την προσευχή τους είχαν πείσει τον Σανάντα ότι υπάρχει ελπίδα για το ανθρώπινο είδος.»
Είχαν σώσει τον κόσμο!
Ο Φέστινγκερ, έκπληκτος, αντιλήφθηκε ότι η δύναμη προσηλυτισμού της ομάδας αυξήθηκε. Η σέχτα έδωσε πολλές συνεντεύξεις κι ο αριθμός των πιστών πολλαπλασιάστηκε.
Η τρομαχτική αύξηση προσηλυτισμού, η οποία διαδέχτηκε αυτήν την τόσο καταφανή αποτυχία, ήταν εντελώς αντίθετη με τη λογική. Ήταν φανερό -όσο και ακατανόητο- ότι η διάψευση της πεποίθησης αύξανε την ισχύ αυτής.
Αντί να προσαρμόσουν τις πεποιθήσεις τους στα γεγονότα (όπως θα ήταν λογικό), διαστρέβλωσαν τα γεγονότα στο μυαλό τους, ώστε να συμφωνούν με τις πεποιθήσεις τους.
Ecce homo! Ιδού ο άνθρωπος!

Ο άνθρωπος δεν είναι λογικό ον, αλλά ένα ον που εκλογικεύει. Αν κάτι δεν ταιριάζει με όσα ήδη γνωρίζει και πιστεύει, το απωθεί ή το διαστρεβλώνει, έτσι ώστε να συνεχίσει να αισθάνεται καλά με τον εαυτό του.

Στο μυαλό του Φέστινγκερ ξεκίνησε να σχηματίζεται η ιδέα της γνωστικής ασυμφωνίας.

Τρέμω και υποφέρω

«Τρέμω και υποφέρω σε κάθε πνοή του αέρα» Εμίλ Ζολά

Στα τέλη του 19ου αιώνα τα απεχθή ψυχιατρικά άσυλα βρίσκονταν στο απόγειό τους, ενώ η ψυχική ασθένεια, καθόλα στιγματισμένη, κρυβόταν στα σπίτια, στα άσυλα, στα άδυτα της οικογένειας, μπερδεμένη με απίθανες προκαταλήψεις που μετέτρεπαν τον ψυχικώς πάσχοντα σε ζωντανό νεκρό. Ο εγκλεισμός στο ψυχιατρείο ήταν κάτι το πολύ εύκολο και απλό, ενώ η έξοδος από αυτό ένα εξαιρετικά σπάνιο ενδεχόμενο. Ακριβώς όπως συμβαίνει και σήμερα, οι άνθρωποι που μπαίνουν ως ασθενείς στα ψυχιατρικά ιδρύματα είναι ξεγραμμένοι από τον κόσμο της λογικής και δεν λογαριάζονται ως άνθρωποι με δικαιώματα.

Εκεί, στα τέλη του 19ου αιώνα, ένας μεγάλος Ευρωπαίος σοσιαλιστής διανοητής, ο Γάλλος συγγραφέας και ανθρωπιστής Εμίλ Ζολά, από τους πρώτους οραματιστές της ευρωπαϊκής ενοποίησης και ευρύτερα γνωστός στην κοινή γνώμη από το υπερασπιστικό «Κατηγορώ» του στην υπόθεση Ντρέιφους, προχωρά σε μία πρωτοφανή για την εποχή του (και όχι μόνο για την εποχή του) κίνηση. Αποστέλλει γράμμα στον θεράποντα γιατρό του Εντουάρ Τουλούζ, με το οποίο ζητεί να δοθεί στη δημοσιότητα η ψυχιατρική-νευρολογική πραγματογνωμοσύνη που διενεργήθηκε για τον ίδιο.

Η έκθεση του Εντoυάρ Τουλούζ για τον Ζολά δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «La Chronique Medicale» και αναδημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1902 από την «Ψυχιατρική και Νευρολογική Επιθεώρηση», ενώ η επιστολή του Ζολά προς τον γιατρό του δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Figaro», στις 31 Οκτωβρίου 1896. Ο Ζολά έγραψε την επιστολή στις 15 του ιδίου μήνα.

Αυτή είναι η επιστολή του Εμίλ Ζολά προς τον γιατρό του, από το περιοδικό «Σύναψις», το οποίο εκδίδει η Εταιρεία Ιστορικών, Επιστημολογικών και Φιλοσοφικών Μελετών «Κοινός Τόπος Ψυχιατρικής, Νευροεπιστημών και Επιστημών του Ανθρώπου».

Η έκκληση του Ζολά

Στις 31 Οκτωβρίου 1896 η γαλλική εφημερίδα «Figaro» δημοσιεύει την επιστολή του Εμίλ Ζολά προς τον Εντουάρ Τουλούζ, αρχίατρο του φρενοκομείου Villejuif:

«Αγαπητέ μου γιατρέ, θέσατε υπ’ όψιν μου τη μελέτη σας σχετικά με τη σωματική και ψυχική μου κατάσταση και μου ζητάτε άδεια να τη δημοσιεύσετε. Διάβασα το ωραίο και λίαν ενδιαφέρον κείμενό σας και θυμήθηκα την ικανοποίηση που μου έδωσαν οι τόσες και μακρές συναντήσεις μας. Και φυσικά, σας χορηγώ ευχαρίστως την άδεια που επιθυμείτε, συνυπογράφοντας τις σελίδες σας ως αυθεντικές και αληθινές.

Σας δίνω την άδειά μου, διότι δεν είχα παρά μόνο μία αγάπη στη ζωή μου, την αλήθεια, την όσο γίνεται περισσότερη αλήθεια. Ό,τι μπορεί να προσφέρει αλήθεια δεν μπορεί παρά να είναι κάτι το εξαιρετικό. Άλλωστε θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό το ενδιαφέρον μιας μελέτης σαν τη δική σας, που αναδεικνύει, βάσει ασφαλών δεδομένων και κατάλληλων εξετάσεων, την αληθή σωματική και ψυχολογική φύση ενός συγγραφέα ή ενός καλλιτέχνη.

Το αποτέλεσμα θα ενέχει μία βεβαιότητα, εναντίον της οποίας τίποτε άλλο δεν θα υπερτερεί. Ό,τι σχετικό θα συνεισφέρετε θα είναι οριστικό και ανέκκλητο. Αν και δεν αναμειγνύεστε στα της λογοτεχνικής κριτικής, μπορώ να ισχυριστώ ότι, μετά από εσάς, καμία κριτική δεν θα μπορέσει να αδιαφορήσει για τα δεδομένα που προσφέρετε σχετικά με τα άτομα που εξετάζετε.

Σας δίνω επίσης την άδειά μου, διότι ουδέποτε έκρυψα κάτι, άλλωστε δεν είχα και τίποτε να κρύψω. Έζησα φανερά, μίλησα ανοιχτά και χωρίς φόβο για ό,τι πίστεψα πως θα ήταν καλό και χρήσιμο να πω. Ούτε μία σελίδα, από τις τόσες χιλιάδες που έγραψα, δεν απαρνούμαι. Όσοι φαντάζονται ότι το παρελθόν μου με ενοχλεί, απατώνται ιδιαίτερα, διότι ό,τι θέλησα, το θέλω ακόμη, και δύσκολα όταν οι συνθήκες αλλάζουν.

Ο εγκέφαλός μου είναι σαν μέσα σε γυάλινο κρανίο και προσφέρεται σε όλους, χωρίς να φοβάμαι πως μπορεί να προστρέξουν όλοι για να το διαβάσουν. Όσο δε για το ταπεινό μου σαρκίο, πάρτε το, αν νομίζετε ότι μπορεί να φανεί χρήσιμο σε κάτι, στη διδασκαλία, σα μάθημα: είναι δικό σας, ανήκει σε όλους. Κι αν έχει κάποια ελαττώματα, μου φαίνεται πως είναι αρκετά υγιές και αρκετά ισχυρό ώστε να μην ντρέπομαι γι’ αυτό. Άλλωστε, τι σημασία έχει, αποδέχομαι την αλήθεια.

Τέλος, αυτή την άδεια δεν σας τη δίνω με κάποια πονηρή ικανοποίηση. Μάθετε ότι η μελέτη σας αντιμάχεται νικηφόρα έναν ανόητο μύθο. Δεν θα σας διαφεύγει ότι, εδώ και 30 χρόνια, με θεωρούν έναν χονδροειδή αγροίκο, ένα χοντρόπετσο τέρας στη δουλειά, που επιτελεί αδέξια το έργο του, με μόνο κίνητρο τη μοναδική και αποκρουστική ανάγκη του κέρδους. Για όνομα του Θεού! Εγώ, που περιφρονώ το χρήμα, που δεν βημάτισα στη ζωή μου παρά μόνο ακολουθώντας τα ιδιανικά της νιότης μου! Ααα! Ποιος;

Εγώ που εκτίθεμαι ολόγυμνος στην κοινή θέα, που τρέμω και υποφέρω σε κάθε πνοή του αέρα, που κάθε πρωί αρχίζω τα καθημερινά μου καθήκοντα μέσα στο άγχος, που δεν τα καταφέρνω παρά μόνο παλεύοντας με την αμφιβολία! Πόσες φορές δεν με έκανε να γελάσω και να κλάψω αυτός ο περίφημος χαρακτηρισμός ‘τέρας δουλειάς’! Κι αν σήμερα γελώ είναι γιατί μου φαίνεται πως τον θάψατε αυτόν τον χαρακτηρισμό, έτσι που δεν θα γίνεται πια λόγος ανάμεσα στους ανθρώπους μιας κάποιας καλής πίστης.

Γι’ αυτό λοιπόν, σας ευχαριστώ, αγαπητέ μου γιατρέ. Σας ευχαριστώ που μελετήσατε και ταξινομήσατε την ταπεινή μου περίπτωση, γεγονός που ήταν κέρδος για μένα. Αν και δεν είμαι τέλειος, έχω δώσει όλη μου τη ζωή στη δουλειά όπου πρόσφερα όλες τις σωματικές, τις διανοητικές και τις ψυχικές μου δυνάμεις.

Με εγκάρδιους χαιρετισμούς Εμίλ Ζολά»

———-

Το δριμύ «Κατηγορώ» του Εμίλ Ζολά

Το 1898 η πρώτη σελίδα της εφημερίδας «L’ Aurore» δημοσίευσε την ανοιχτή επιστολή του Εμίλ Ζολά προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σχετικά με την υπόθεση Ντρέιφους. Μια δικαστική πλάνη που συντάραξε τη Γαλλία και χώρισε τη χώρα σε δύο στρατόπεδα. Την ημέρα που δημοσιεύθηκε το «Κατηγορώ» του Εμίλ Ζολά, η εφημερίδα «L’ Aurore» έγινε ανάρπαστη πουλώντας 300.000 αντίτυπα αντί των 30.000 που συνήθως πουλούσε.

Στο περίφημο «Κατηγορώ», που πραγματικά έμεινε στην ιστορία ως η υπέρτατη πολιτική πράξη υπέρ της δικαιοσύνης, ο Ζολά καταγγέλλει όλους όσοι συμμετείχαν στη λανθασμένη καταδίκη σε ισόβια κάθειρξη και πλήρη απομόνωση στην εξορία, του εβραϊκής καταγωγής, γάλλου λοχαγού του πυροβολικού, Άλφρεντ Ντρέιφους, με την κατηγορία της προδοσίας.

Το «Κατηγορώ» του Ζολά οδήγησε τη δίκη σε αναψηλάφηση και τον ίδιο στη φυλακή, με τη κατηγορία της συκοφαντίας. Η υπόθεση οδηγήθηκε στο εφετείο παρά τις αντιδράσεις του Υπουργείου Στρατιωτικών. Ακολούθησαν ταραχές ανάμεσα στους υποστηρικτές και τους πολέμιους του Ντρέιφους που οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης. Ο Ντρέιφους κατάφερε να σβήσει απολύτως τις αμφιβολίες για την αθωότητα του το 1906 μετά από συνεχείς δικαστικές διαμάχες. Η υπόθεση δεν θα ξεχαστεί έτσι απλά και το «Κατηγορώ» του Εμίλ Ζολά, μία ανιδιοτελής πράξη την κρατάει ακόμα και σήμερα ζωντανή.

«Κατηγορώ τον αντισυνταγματάρχη Πατύ ντε Κλαμ, γιατί υπήρξε ο σατανικός δράστης της δικαστικής πλάνης.

Κατηγορώ τον στρατηγό Μερσιέ γιατί, το λιγότερο από πνευματική ανεπάρκεια, έγινε συνένοχος του μεγαλύτερου ανομήματος του αιώνα.
Κατηγορώ τον στρατηγό Μπιγιό, γιατί είχε στα χέρια του αναμφισβήτητες αποδείξεις της αθωότητας του Ντρέιφους και τις έπνιξε.
Κατηγορώ τον στρατηγό ντε Μπουαντέφρ και τον στρατηγό Γκονζ, γιατί υπήρξαν συνένοχοι του ίδιου εγκλήματος.
Κατηγορώ τον στρατηγό ντε Πελλιέ και τον ταγματάρχη Ραβαρί, γιατί έκαμαν μια εγκληματική προανάκριση, με την πιο τερατώδη μεροληψία.
Κατηγορώ τους τρεις γραφολόγους Μπελόμ, Βαρινιάρ και Γουάρ, γιατί συντάξανε ψεύτικες εκθέσεις απατεώνων.
Κατηγορώ το υπουργείο Στρατιωτικών και το Επιτελείο, γιατί έκαμαν στις εφημερίδες ιδιαίτερα στην «Αστραπή» και στην «Ηχώ των Παρισίων», μια βδελυρή και απαράδεκτη εκστρατεία για να παραπλανήσουν τη κοινή γνώμη.
Κατηγορώ, τέλος, το πρώτο Στρατοδικείο γιατί παραβίασε το δίκαιο.
Εμίλ Ζολά»

Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, λίγοι, όπως πάντα, είναι οι αξιόλογοι και αυτοί που δικαιώνουν ολόκληρη την παρανοϊκά παράλογη ανθρωπότητα στο σύνολο της.

Εικονομαχία

Πάνω ή κάτω οι εικόνες: Γιατί όχι; Μήπως οι διάφοροι τσαρλατάνοι που διαδέχονταν ο ένας τον άλλο στον θρόνο της αυτοκρατορίας ήταν καλύτεροι; Αυτός τουλάχιστον, γνώριζε από προσωπική πείρα τη βασανισμένη ζωή των απλών υπηκόων στο απέραντο βασίλειο. Ίσως, κάτι μπορούσε να κάνει και για τους στρατιώτες του, που σέρνονταν από το ένα άκρο της γης στο άλλο πολεμώντας για το μεγαλείο της χριστιανοσύνης. Είπε το μεγάλο «ναι» κι αφέθηκε ν’ απολαμβάνει τις θριαμβευτικές ιαχές των ανδρών του: Λέων Γ’ ο Ίσαυρος, αυτοκράτορας στρατηλάτης, διαλεγμένος από τις λεγεώνες της Ανατολής. Ήταν 18 Απριλίου του 716.

Το προστατευτικό ή αρπακτικό χέρι του κράτους βρισκόταν μακριά από τους κατοίκους των Βαλκανίων και της Μικράς Ασίας, στα μέσα του Στ’ αι., καθώς η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας άνθιζε στην ευρωπαϊκή άκρη της Θράκης. Η Κωνσταντινούπολη έμοιαζε να μην ενδιαφέρεται για τους υπηκόους. Ο Ιουστινιανός (527 – 565) ήταν εκείνος που θέλησε να συμμαζέψει την επικράτεια κάτω από την ασφάλεια της κρατικής προστασίας. Τα πράγματα, όμως, είχαν από καιρό πάρει τον δικό τους δρόμο.

Μέσα στην αβεβαιότητα της ταραγμένης εποχής των επιδρομών, των λεηλασιών και των ληστειών, οι φτωχοί και ανυπεράσπιστοι κάτοικοι της υπαίθρου άρχισαν να μπαίνουν με τη θέλησή τους κάτω από την προστασία των πλούσιων και δυνατών γειτόνων, που είχαν την ευχέρεια να συντηρούν ιδιωτικό στρατό για τη δική τους ασφάλεια. Σ’ αυτόν τον κόσμο, όμως, τίποτα δεn γίνεται χωρίς αντάλλαγμα. Έτσι, οι μικροϊδιοκτήτες μετατρέπονταν σε υποτελείς των μεγαλογεωκτημόνων:

Πελάται στα ελληνικά, clientes στα λατινικά. Σιγά-σιγά, οι προστατευόμενοι άρχισαν να αναγνωρίζουν στον προστάτη δικαίωμα επικαρπίας πάνω στα δικά τους χωράφια. Η πρώτη αυτή συναλλαγή γρήγορα μετεξελίχθηκε σε αρπαγή. Με τη βία ή με τον εκφοβισμό, οι μεγαλοϊδιοκτήτες άπλωναν τη γη τους προσαρτώντας στα κτήματά τους τις μικρές ελεύθερες ιδιοκτησίες. Στα χρόνια του Ιουστινιανού, η φεουδαρχία ήταν πια παγιωμένη κατάσταση στην ύπαιθρο.

Ο αυτοκράτορας προσπάθησε να αντιμετωπίσει το φαινόμενο που έπαιρνε τις διαστάσεις κοινωνικού προβλήματος. Στις αυτοκρατορικές «νεαρές» (novelae), γίνεται συνεχής λόγος για τους ισχυρούς μεγαλοϊδιοκτήτες που κυριαρχούσαν στην ύπαιθρο, πρόσβαλλαν πρόσωπα και περιουσίες και συνεχώς διατάρασσαν την τάξη. Για την αντιμετώπισή τους, όμως, δεν επαρκούσαν οι διαταγές και οι «οδηγίες». Χρειαζόταν και το αστυνομικό εκείνο σώμα, που θα τις υλοποιούσε.

Τέτοια δύναμη δεν υπήρχε εκείνη την εποχή, ούτε τα επόμενα χρόνια, καθώς ο στρατός είχε άλλα πιο βαριά καθήκοντα. Κι ακόμα, το κράτος χρειαζόταν υψηλόβαθμα στελέχη για να διοικηθεί, ο στρατός στρατηγούς για να κινηθεί και η εκκλησία ισχυρό ιερατείο για να απλωθεί. Πηγή αστείρευτη για την κάλυψη αυτών των αναγκών ήταν πάντα η αριστοκρατία της γης και του πλούτου.

Ουσιαστικά, οι Βυζαντινοί φεουδάρχες μοναδικούς αντιπάλους είχαν τα γειτονικά τους μοναστήρια, που μετατρέπονταν σε εκκλησιαστικά φέουδα, καθώς η κτηματική τους περιουσία αυξανόταν με εκούσιες ή ακούσιες δωρεές. Ο ανταγωνισμός λαϊκών φεουδαρχών και μοναστηριών πήρε μεγάλες διαστάσεις στα τέλη του ΣΤ’ αιώνα, με τις μονές να μετατρέπονται σε ένα είδος «ασύλου» για δικό τους όφελος.

Ένας από τους διαδόχους του Ιουστινιανού ήταν ο Μαυρίκιος (582 – 602). Χρειάστηκε να επιστρατεύσει όλη το δυναμικό της αυτοκρατορίας για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο των Αβάρων. Ο λαός, όμως, ελάχιστα ενδιαφερόταν ακόμα για την τύχη της Κωνσταντινούπολης. Κατά χιλιάδες οι άνδρες έσπευδαν να μπουν στα μοναστήρια και να γίνουν καλόγεροι για να αποφύγουν τη στράτευση. Ο Μαυρίκιος έβγαλε μια διαταγή που απαγόρευε στους ηγουμένους να δέχονται νέους άνδρες ώσπου να περάσει ο αβαρικός κίνδυνος.

Οι μοναχοί απάντησαν ζητώντας την καθαίρεσή του. Μια λαϊκή εξέγερση με επικεφαλής τον εκατόνταρχο Φωκά ξέσπασε στην Κωνσταντινούπολη. Λαός και στρατός εισέβαλαν στο παλάτι, συνέλαβαν τον Μαυρίκιο, σκότωσαν μπροστά στα μάτια του και τους πέντε γιους του, έσφαξαν και τον ίδιο, έστησαν τα έξι κεφάλια σε δημόσια θέα, πέταξαν τα ακέφαλα πτώματα στη θάλασσα, ξετρύπωσαν την αυτοκράτειρα Κωνσταντίνα και τις κόρες της, έβγαλαν τα μάτια τους, έκοψαν τις γλώσσες τους και, τελικά, τις έσφαξαν.

Οι εξεγερμένοι απλώθηκαν στην πόλη, συνέλαβαν κι έσφαξαν όποιον αριστοκράτη βρήκαν μπροστά τους κι, όταν η καταστροφική μανία καταλάγιασε, αναγόρευσαν αυτοκράτορα τον αρχηγό τους στις σφαγές, άσημο εκατόνταρχο Φωκά. Η αριστοκρατία χρειάστηκε οχτώ χρόνια για να «αποκαταστήσει την τάξη», με τον Ηράκλειο (610). Έναν αιώνα αργότερα, η φεουδαρχία αναγκάστηκε να συνασπιστεί με την εκκλησία, μπροστά στον κοινό κίνδυνο που λεγόταν Λέοντας Γ’ ο Ίσαυρος.

Καθώς η «ελέω θεού μοναρχία» ρίζωσε στην Κωνσταντινούπολη, η Βυζαντινή αυτοκρατορία γνώριζε τον μεσαίωνα με όλα του τα χαρακτηριστικά: Απολυταρχία του αυτοκράτορα, άγρια φορολόγηση των επαρχιών και δεσποτοκρατία, που συμβάδιζε με έντονη θρησκοληψία. Τα μοναστήρια αναπτύσσονταν σε βάρος των αγροτών, από τους οποίους μάζευαν όσα η κεντρική διοίκηση άφηνε.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, σ’ ένα χωριό της Βόρειας Συρίας, γεννήθηκε στα 680, ο Λέων Ίσαυρος. Μεγάλωσε, ζώντας από κοντά τη δυστυχία του να είναι υπήκοος σε ανατολική επαρχία της αυτοκρατορίας. Εκτός απ’ όλα τα άλλα, είχε και τις αραβικές επιδρομές στην πατρίδα του. Οι συνωμοσίες των παλατιανών έμοιαζαν απόμακρες για την περιοχή του. Ήταν 15 χρόνων, όταν ο Ιουστινιανός Β’ ανατράπηκε από τον λαό, επειδή συμπεριφερόταν πολύ σκληρά. Του έκοψαν τη μύτη και τον εξόρισαν. Δέκα χρόνια αργότερα (705) κι ενώ ο Λέων ήταν 25 χρόνων, ο Ιουστινιανός Β’ ξαναπήρε τον θρόνο.

Ακολουθώντας από μικρός το στρατιωτικό επάγγελμα, ο Λέων ήταν τότε πρωτοσπαθάριος (αρχιϋπασπιστής) του βασιλιά. Στα 31 του, όταν ο Λέων έφτασε τον βαθμό του στρατηγού των ανατολικών, ο Ιουστινιανός Β’ δολοφονήθηκε από τον Αναστάσιο Β’ που ύστερα από δυο χρόνια (715) εκθρονίστηκε από τον Θεοδόσιο Γ’ και κλείστηκε σε μοναστήρι.

Ο Λέων δεν αναγνώρισε αυτό το πραξικόπημα αλλά ήταν απασχολημένος να πολεμά τους Άραβες, που έκαναν επιδρομές. Τους νίκησε στο Αμόριο της Φρυγίας (716) και βάδισε εναντίον της Κωνσταντινούπολης. Ο στρατός τον αναγόρευσε αυτοκράτορα στις 18 Απριλίου 716. Τον Μάρτιο του 717, έφτασε στην Βασιλεύουσα ως ελευθερωτής. Ο Θεοδόσιος παραιτήθηκε κι ο Λέων έγινε ο ιδρυτής της δυναστείας των Ισαύρων (717 – 867) ως Λέων Γ’.

Μέσα σ’ ένα χρόνο, ξεμπέρδεψε με τους Άραβες και τον Αναστάσιο, που θέλησε να τον ανατρέψει, και προχώρησε σε ριζικές μεταρρυθμίσεις. Στόχος του ήταν να απαλλάξει τον λαό από την αδικία και τη θρησκοληψία και να επαναφέρει τη δικαιοσύνη και την ευτυχία. Άνοιξε, όμως, δυο πολύ άγρια μέτωπα. Το ένα με τους φεουδάρχες, των οποίων τη βουλιμία προσπάθησε να σταματήσει, και το άλλο με την εκκλησία, της οποίας τις δραστηριότητες προσπάθησε να περιορίσει, καθώς μύριζαν εκμετάλλευση.

Η πάταξη της θρησκοληψίας αποτολμήθηκε με το ανέβασμα των εικόνων ψηλά, ώστε να μη χρειάζεται να προυμυτίζουν οι πιστοί προκειμένου να προσκυνήσουν. Και η πάταξη της ληστρικής συμπεριφοράς των «δυνατών», όπως αποκαλούνταν οι φεουδάρχες, επιχειρήθηκε με τον «Γεωργικό Κώδικα», που απαγόρευσε την κατάληψη γαιών. Καθιέρωσε ακόμα τη δωρεά μικρών κλήρων στους στρατιώτες των οποίων έληγε η θητεία και επέβαλε την καλλιέργεια των κρατικών κτημάτων από τον στρατό. Με σειρά από άλλους νόμους, κατάργησε τη δουλοπαροικία, αποκατέστησε τη δικαιοσύνη, αλάφρωσε τους αγροτικούς πληθυσμούς από τη βαριά φορολογία, περιόρισε τη δράση των καλόγερων και καθιέρωσε συγκεκριμένους λόγους για την έκδοση διαζυγίου.

Η εκκλησία αντέδρασε, ο πατριάρχης παραιτήθηκε κι οι καλόγεροι άρχισαν να φανατίζουν το λαό διαδίδοντας πως είχαν να κάνουν με αιρετικό. Μια εξέγερση εναντίον του αυτοκράτορα, καταπνίγηκε. Οι νόμοι του καθιερώθηκαν και ίσχυσαν. Βασίλευσε ειρηνικά ως το θάνατό του, το 741. Όμως, ο Λέων βρισκόταν έξω από την εποχή του. Η καταπολέμηση της θρησκοληψίας ονομάστηκε περίοδος της εικονομαχίας και συντάραξε την αυτοκρατορία.

Φεουδάρχες και εκκλησιαστικοί συνασπίστηκαν αλλά χρειάστηκαν εκατό χρόνια για να κατορθώσουν να «αποκαταστήσουν την τάξη», καθώς οι περισσότεροι Ίσαυροι αυτοκράτορες στάθηκαν συνεπείς συνεχιστές του έργου, που ξεκίνησε ο ιδρυτής της δυναστείας. Όμως, εκατό χρόνια μετά τον θάνατο του Λέοντα, ο μεσαίωνας είχε επικρατήσει οριστικά. Από το έργο του δεν έμεινε τίποτα. Οι νόμοι καταργήθηκαν και οι εικόνες ξαναμπήκαν στη θέση τους από την Θεοδώρα που, ως αντιβασίλισσα, τις αναστήλωσε, το 842. Ευγνωμονώντας την, οι ιεράρχες την αναγόρευσαν αγία. Η εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη της στις 11 Φεβρουαρίου.