Η μαύρη κουκκίδα στο χαρτί.

Το εμπορικό επιμελητήριο μιας μικρής πόλης προσκάλεσε έναν ομιλητή για το δείπνο που διοργάνωνε κάθε χρόνο. Η οικονομική ζωή της πόλης δεν πήγαινε καλά , οι κάτοικοι ήταν απογοητευμένοι, και περίμεναν από αυτόν τον ομιλητή να τους ανεβάσει ψυχολογικά.

 Ο ομιλητής κατά την παρουσίασή του, πήρε ένα μεγάλο λευκό χαρτί και έκανε μια μικρή μαύρη κουκκίδα στο κέντρο του. Στη συνέχεια σήκωσε το χαρτί μπροστά από τους παρευρισκόμενους και τους ζήτησε να του πουν τι βλέπουν.

Ένας απάντησε αμέσως:

"Βλέπω μια μαύρη κουκκίδα."

"Εντάξει, τι άλλο βλέπετε;"

Οι υπόλοιποι συμφώνησαν με τον πρώτο:

«Μια μαύρη κουκκίδα."

«Δεν βλέπετε τίποτα άλλο εκτός από την κουκκίδα;" ρώτησε.

  Ένα ηχηρό «όχι» ακούστηκε από το ακροατήριο.

 "Δεν βλέπετε το φύλλο του χαρτιού;" ρώτησε ο ομιλητής. "Είμαι βέβαιος ότι το έχετε δει και αυτό. Επιλέξατε όμως να το παραβλέψετε."

"Στη ζωή, έχουμε την τάση να παραβλέπουμε και να θεωρούμε ως δεδομένα πολλά υπέροχα πράγματα που έχουμε ή συμβαίνουν γύρω μας. Εστιάζουμε την προσοχή και την ενέργειά μας σε μικρές, σαν την κουκκίδα, αποτυχίες και απογοητεύσεις.

Τα «προβλήματα» που έχουμε είναι συνήθως σαν την μαύρη κουκίδα πάνω στο χαρτί. Θα διαπιστώσουμε ότι είναι μικρά και ασήμαντα, αν μπορέσουμε να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και να κοιτάξουμε τη συνολική εικόνα. "

Προσπαθώ να κάνω ή Κάνω;

Προσπαθώ να κάνω ή Κάνω; Προσπαθώ να πετύχω ή Πετυχαίνω; Προσπαθώ να χαλαρώσω ή Χαλαρώνω;

Αλήθεια, πόσο θα άλλαζε το αποτέλεσμα των όσων κάνουμε αν σταματούσαμε να προσπαθούμε να τα κάνουμε και αρχίζοντας να τα κάνουμε με όλο μας το είναι;

Πόσο διαφορετική είναι η ενέργειά μας όταν προσπαθούμε να κάνουμε, όταν προσπαθούμε να δράσουμε , όταν προσπαθούμε να πετύχουμε από το κάνουμε, δρούμε και πετυχαίνουμε;

Πόσο δισταγμό, ενδοιασμό, έλλειψη σιγουριάς, έλλειψη αυτοπεποίθησης, έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας ότι το αποτέλεσμα θα είναι θετικό και φόβο αποτυχίας εμπεριέχει το προσπαθώ να κάνω από το κάνω;

Προσπαθώ να είμαι καλά από το είμαι καλά;

Από την άλλη πόσο διφορούμενο είναι το προσπαθώ να ηρεμήσω, προσπαθώ να χαλαρώσω;

Δύο τελείως διαφορετικές ενέργειες, από την μία προσπαθώ από την άλλη αφήνομαι, ηρεμώ, χαλαρώνω..

Πόση διαφορά το προσπαθώ να χαλαρώσω από το χαλαρώνω;

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΗ, ELIO D' ANNA

Αγάπα τον εχθρό σου

«Ο κόσμος είναι ένα αποτέλεσμα... μια προβολή του 'ονείρου' σου,
αλλά και των εφιαλτών σου. Μπορεί να είναι παράδεισος ή κόλαση. Που και
πώς θα ζήσεις το αποφασίζεις εσύ».

 «Κάτω από τη μάσκα του ανταγωνιστή, πέρα από οτιδήποτε το επιφανειακό, στην πραγματικότητα κρύβεται το πρόσωπο του καλύτερου συμμάχου μας» μου εξήγησε ο Dreamer.

Έπειτα πρόσθεσε: «Αντιθέτως από όσα πιστεύει η ανθρωπότητα, δεν είναι δυνατό να μας ανατεθεί κάτι μεγαλύτερο από μάς... Ο ανταγωνιστής δεν είναι ποτέ ανώτερος από τις δυνάμεις μας!». Πέρα από την εξωτερική εμφάνιση, η πάλη είναι πάντα ισότιμη!...

Κανείς δεν μπορεί να συναντήσει έναν ανταγωνιστή, μεγαλύτερο
από τον εαυτό του, ούτε ανώτερο από την ικανότητά του να τον κατανοήσει και να τον εναρμονίσει... Ακόμα και η πάλη μεταξύ Δαυίδ και Γολιάθ, πέρα από τη φαινομενική ανισότητα των δυνάμεων, σέβεται τους παγκόσμιους νόμους της μονομαχίας — κατέληξε, σαν να είχε ολοκληρώσει μια μαθηματική απόδειξη - Ο μοναδικός και αποκλειστικός σκοπός του Ανταγωνιστή που κρύβεται πίσω από την απανθρωπιά του, είναι η δική σου νίκη... Ο Ανταγωνιστής έχει στη διάθεσή του όλα τα εργαλεία και τις μεθόδους για να σου επιτρέψει να πραγματοποιήσεις το 'όνειρό' σου...
Αυτός σου δείχνει τον πιο γρήγορο δρόμο προς την επιτυχία».

Όσο και αν έμοιαζαν παράδοξα όλα αυτά, αναλογίστηκα ότι,
στην πραγματικότητα, καμία στρατηγική ή συμμαχία δεν θα μπορούσε να οδηγήσει τον Δαυίδ να φέρει ταχύτερα σε πέρας το όνειρο του. Ο Dreamer, συναίνεσε σιωπηρά, ενθαρρύνοντας με νεύματα τα πρώτα εκείνα συμπτώματα κατανόησης. Ύστερα κατέληξε: «Κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να σε αγαπήσει περισσότερο από τον Ανταγωνιστή».

Δεν είχα λόγια. Ένιωσα τα μηλίγγια μου να φλέγονται, λες και
είχα πυρετό. Εκείνο το απόγειο της ανθρώπινης ευφυΐας που η χριστιανική σκέψη είχε κατακτήσει με το ‘’αγάπα τον εχθρό σου’’, τώρα το προσπερνούσε, μετά από δύο χιλιετίες, η αναγγελία του Dreamer, ακόμα πιο απλή και επαναστατική: ο εχθρός σου είναι αυτός που σε αγαπάει!

Ο άνθρωπος δεν έπρεπε πλέον να επιβάλλει στον εαυτό του να
αγαπάει τον εχθρό του (πράγμα που αποδεικνύεται ανεφάρμοστο, και αδύνατο, μετά από δύο χιλιάδες χρόνια εκδικήσεων και αντιποίνων). Για μια νέα ανθρωπότητα θα αρκούσε να γίνει αποδεκτό ότι ο εχθρός, ο ανταγωνιστής, είναι αυτός που σε αγαπάει.

Όσο τη σκεφτόμουνα τόσο πιο μεγαλειώδης μου φαινόταν εκείνη
η εξύψωση που πήγαζε από το μήνυμα του Dreamer.

Αφού απομακρύνθηκα από αυτό το φτερούγισμα, η αναγγελία των
χιλιετιών: ‘’αγάπα τον εχθρό σου’’, ακρογωνιαίος λίθος της χριστιανικής διδασκαλίας, έδειχνε τώρα την ακαμψία της. Όπως όλες οι θρησκείες του κόσμου, έτσι και ο Χριστιανισμός, μειωμένος από τη φθορά των αιώνων και από τη διαίρεση των εκκλησιών του, λησμόνησε ότι η αλήθεια δεν είναι κάτι το στατικό, δεν μπορεί να παραμείνει αμετακίνητη. Η αλήθεια του χθες, που δεν αφομοιώθηκε, υποβαθμίζεται και γίνεται η ψευτιά του σήμερα.

Στο μεταξύ είχαμε εγκαταλείψει το παγκάκι του πάρκου,
αφήνοντας πίσω μας τη σακαράκα του πυροσβεστικού οχήματος και πήραμε το δρόμο, κατά μήκος του ποταμού, προς τα βόρεια. Περπατούσα δίπλα στον Dreamer, και Τον άκουγα καθώς τοποθετούσε στο συνολικό πίνακα τις τελευταίες ψηφίδες της εκπληκτικής Του θεωρίας.

«Η συγχώρεση του εχθρού έξω από τον εαυτό μας, είναι η απόδειξη της αιώνιας ματαιοδοξίας και ακατανοησίας.

 Ο μοναδικός εχθρός είναι μέσα σου. Έξω δεν υπάρχει κανένας εχθρός για να τον συγχωρέσεις, και κανένα κακό που θα μπορούσε να σε βλάψει... Ο Ανταγωνιστής είναι ο πολυτιμότερος σύμμαχος... ένα εργαλείο για να βελτιωθείς, να τελειοποιηθείς, να ολοκληρωθείς... το μοναδικό κλειδί προσέγγιση των ανώτερων πεδίων τού Είναι».

Περάσαμε μπροστά από την παλιά γοτθική εκκλησία που τώρα
ήταν εντελώς ερειπωμένη. Το πέτρινο μπούστο του πάσχοντα Ιησού ακόμα υψωνόταν στη σιωπή εκείνων των ερειπίων.

«Ακόμα κι εκείνη η 'σχολή χιλιετιών, δεν τα κατάφερε -
παραδέχθηκε ο Dreamer.
Στη φωνή Του διακρινόταν ο διαπεραστικός πόνος για τον νυοστό επίλογο ενός
άχρονου δράματος —Και αυτή δεν βρήκε το στόχο της...».

Ο Ανταγωνιστής

Ο Ανταγωνιστής, ο εχθρός, είναι ένας ειδικός προωθητής

Όσο πιο υψηλός είναι ο βαθμός υπευθυνότητας μας τόσο πιο ανελέητη η επίθεση του ανταγωνιστή.

Ο Ανταγωνιστής, μας ζυγιάζει, μας αποκαλύπτει, μας πραγματοποιεί...

Όσο πιο υψηλός είναι ο βαθμός ελευθερίας μας, τόσο πιο ανεπαίσθητη η δράση του.

Μη φοβάσαι τον Ανταγωνιστή!

Πίσω από την επιφανειακή του απανθρωπιά κρύβεται ο καλύτερος σύμμαχος σου, ο πιο πιστός σου υπηρέτης.

Ο αποκλειστικός και μοναδικός σκοπός του Ανταγωνιστή, είναι η νίκη σου...

Ο Ανταγωνιστής χρησιμοποιεί τεχνάσματα και στρατηγικές, για τον τελικό στόχο: την ολοκλήρωσή σου.

Κανείς δεν μπορεί να σε αγαπήσει περισσότερο από τον Ανταγωνιστή.

Εσύ είσαι η αποκλειστική και μοναδική αιτία της ύπαρξής του.

Μη φοβάσαι τον ανταγωνιστή!

Η τελειότητά σου θα αναπτυχθεί με την απανθρωπιά του.

Η αθανασία σου με τη φαινομενική του αθανασία

Η ευφυΐα σου θα αναπτυχθεί με τη δύναμή του.

Η δύναμή σου με την ευφυΐα του

Γιατί ο Ανταγωνιστής, είσαι εσύ!

ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ

ΑΡΕΤΗ
Ο Αριστοτέλης κάνει σαφή διάκριση ανάµεσα στις φυσικές ιδιότητες (ΕΜΦΥΤΕΣ) και στις ιδιότητες ή ποιότητες που αποκτά ο άνθρωπος µε τον εθισµό (Έθος: ερμηνευεται ως συνήθεια, κατά την οποία ο άνθρωπος ασκείται και πράττει κατ’ επανάληψη µε βάση ηθικές αρχές, που είναι σύµφωνες µε την ενέργεια του λόγου, ώστε να τις εµπεδώνει ο καθένας εντός του µέσα από την επαναλαµβανόµενη πράξη).

Ορίζει την ΑΡΕΤΗ ως ιδιότητα καθ έξιν, την οποία ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΕΠΙΔΙΩΞΟΥΜΕ να αποκτήσουμε για να μας συνοδεύει σε κάθε μας βήμα, εάν επιθυμούμε να έχουμε ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ελευθερία, χριστά ήθη συλλογική και ατομική ευδαιμονία.

Η ΑΡΕΤΗ έχει διττή μορφή, «∆ιττῆς δὴ τῆς … ἀπὸ τοῦ ἔθους», καθώς υπάρχει η ΝΟΗΤΙΚΗ αρετή και η ΗΘΙΚΗ αρετή .
Την πρώτη τη µελετά στο Ζ΄ βιβλίο 1139a του έργου του Ηθικά Νικοµάχεια την δεύτερη στο Β΄ βιβλίο. Η απόκτηση της αρετής αποτελεί το κεντρικό θέμα του Αριστοτέλη στα έργα: Ηθικά Μεγάλα. Ηθικά Ευδήµεια. Ηθικά Νικοµάχεια.

ΝΟΗΤΙΚΗ ΑΡΕΤΗ 

Η νοητική αρετή αντιστοιχεί στο έλλογο µέρος της ψυχής και τελεί υπό την ισχύ και αξία του λόγου(λογικη). Ο λόγος παρέχει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να ρυθµίζει τη συμπεριφορά του µε βάση προκαθορισμένες λογικές συλλήψεις.

Στην κατηγορία των διανοητικών αρετών ανήκουν, η επιστήµη, η τέχνη, η φρόνηση, ο νους, η σοφία.

Συνιστά µια εξελικτική πράξη εν χρόνω.

Χρόνος γνώση και πείρα αποτελούν συναρτήσεις, µε τις οποίες συνδέεται η απόκτηση και η αύξηση της διανοητικής αρετής. Την ευθύνη για τη μετάδοση της την έχει ο δάσκαλος, ο οποίος πρωτίστως γίνεται φορέας επιστημονικής γνώσης [σοφία θεωρητική], αλλά παράλληλα καλλιεργεί στο µμαθητή και τη φρόνηση [ πρακτική σοφία]. Η φρόνηση είναι θεμελιώδης ποιότητα ή ιδιότητα της σκέψης και συντελεί, κάθε θεωρητική επίδοση να συμπορεύεται µε την πράξη.

Ο δάσκαλος διαμεσολαβεί στον λογισµό και την ψυχή των μαθητών µε γνώση και παράγει τη µάθηση. Οι τρεις νοητικές αρετές η φρόνηση, ο νους, η σοφία απεικονίζονται σε ένα τρίγωνο . Με άνω κορυφή την σοφία, και στις κορυφές της βάσης την σύνεση και φρόνηση, είναι οι προϋποθέσεις για να μπορέσουμε να έχουμε το σωστό πολίτευμα σύμφωνα με το Ελληνικό αξιακό σύστημα. Είναι αυτές που χαρακτηρίζουν την ιδιότητα του πολίτη.

ΗΘΙΚΗ ΑΡΕΤΗ

Η ηθική αρετή αντιστοιχεί στο έλλογο και συνάµα στο ά-λογο µέρος της ψυχής. Από πλευράς περιεχομένου κατανοεί και εφαρμόζει τις προτάσεις, τις συλλήψεις ή τις επιταγές του λόγου. «Ἐξ οὗ καὶ δῆλον […] ἄλλως ἂν ἐθισθείη»: Η ηθική αρετή δεν υπάρχει εκ φύσεως. Αν η ανδρεία ή η δικαιοσύνη ήταν έµφυτη, τότε ο άνθρωπος δεν θα ήταν ποτέ δειλός ή άδικος, γιατί οι φυσικές ιδιότητες παραµένουν αμετάβλητες, ο δε εθισµός δεν µπορεί να τις μεταβάλλει. Η ηθική αρετή ούτε είναι ούτε δεν είναι έµφυτη «Οὒτ’ ἄρα φύσει […] διὰ τοῦ ἔθους» Τοποθετείται µεταξύ του «φύσει» και του «παρά φύσιν» δηλαδή ο άνθρωπος γεννιέται µε την προδιάθεση να µάθει, άρα είναι εκ φύσεως επιδεκτικός στην αρετή.

 Την ευθύνη για την απόκτηση της ηθικής αρετής την φέρνει το ίδιο το άτοµο. Απ’ αυτό εξαρτάται να ενεργοποιεί τη θέλησή του και να καλλιεργεί την επιµονή του, ώστε να ασκηθεί επανειλημμένα σε πράξεις αγαθές. Άρα στο ερώτηµα του Αριστοτέλη, πώς µπορεί να «µάθει» κανείς την αρετή; Η απάντηση είναι: µε το να την ασκεί.

Η ανδρεία, η σωφροσύνη, η ελευθεριότητα, η μεγαλοπρέπεια, η μεγαλοψυχία, η φιλοτιμία, η πραότης , η αλήθεια, η ευτραπελία, η φιλία, η αιδώς, η νέμεσις, είναι οι δώδεκα αρετές οι οποίες έχουν χαρακτηριστεί ως ενότητες από τον Αριστοτέλη, οι οποίες χωρίζονται σε άλλα τρία επίπεδα.

Η κεντρική αρετή η οποία είναι η απόλυτη έννοια της τελειότητας βρίσκεται στην κορυφή ενός τριγώνου που ονομάζεται «Η Μεσότητα». Στο αριστερό άκρο τοποθετείται η έλλειψη, και στο δεξί η υπερβολή άρα η κάθε ηθική αρετή αποτελείται από τρία, την μεσότητα στο κέντρο και το δίπολο στο κάτω μέρος που είναι η έλλειψη και η υπερβολή δεξιά.

Ο Αριστοτέλης, συναρτά την ηθική αρετή με το έθος, συνδέει ετυµολογικά τις λέξεις ηθική – έθος. Η ηθική παράγεται από το ήθος (χαρακτήρας), το οποίο γεννιέται και εξαρτάται από το έθος.

Αυτή την εξήγηση ο φιλόσοφος την πήρε σχεδόν αυτολεξεί από τον Πλάτωνα, ο οποίος στους Νόµους VII 792 e είχε αναφέρει ότι το ήθος διαµορφώνεται σε πολύ µικρή ηλικία από το έθος: «εµφύεται πάσι τότε το ήθος δια το έθος.

O Αριστοτέλης αναφέρει ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του επιδεκτικός στην αρετή. Αλλά αυτό δεν σηµαίνει ότι έχει αποκτήσει την αρετή. Φτάνει στην απόκτηση της αρετής µέσα από την άσκησή της.

Προς επίρρωση αυτής της συλλογιστικής, ο φιλόσοφος φέρνει παραδείγµατα από τις πρακτικές τέχνες: Ο οικοδόµος, µμαθαίνει οικοδομώντας, αλλά και από τη µουσική τέχνη: Ο κιθαριστής µαθαίνει παίζοντας. Κάτι παρόµοιο συμβαίνει και µε τις ηθικές αρετές: προηγείται η ηθική πράξη και µετά αποκτάµε την ηθική αρετή, γινόµαστε δίκαιοι, σώφρονες, ανδρείοι, κάνοντας δίκαιες, σώφρονες, ανδρείες πράξεις.

Η υλοποίηση της ηθικής αρετής δεν στηρίζεται µόνο σε ψυχικοπνευµατικέςπροϋποθέσεις, αλλά και σε υλικές. Τέτοιου είδους υλικές προϋποθέσεις είναι η ηδονή και η λύπη που εκπορεύονται από τις πράξεις µας. Η Αριστοτελική πραγµάτευση, σύµφωνα µε τα παραπάνω, της ηθικής αρετής δεν έχει µονοδιάστατα θεωρητικό χαρακτήρα, αλλά κυρίως πρακτικό.

Έτσι οι έξεις συσχετίζονται µε τα αντίστοιχα συναισθήµατα ευαρέσκειας ή δυσαρέσκειας που προκαλούν.Τούτο δείχνει περαιτέρω πως ο χαρακτήρας των έξεων εδραιώνεται σταθερά και δεν µεταβάλλεται εύκολα, γι’ αυτό πρέπει οι πράξεις µας να είναι ποιοτικές.

Διότι οι πράξεις µας, οι ενέργειές µας εν γένει απελευθερώνουν µέσα µαςσυναισθήµατα. Η ποιότητα, των συναισθηµάτων µας βρίσκεται σε αναλογική ανταπόκριση µε την ποιότητα των ενεργειών µας.

Πρέπει, σε κάθε περίπτωση να επιδιώκεται µια εναρµόνιση ανάµεσα σταυποκειµενικά µας πάθη, ας πούµε εδώ την ηδονή στη θετική της φορά, και στον αντικειµενικό χαρακτήρα των πράξεών µας. Τούτο σηµαίνει ότι η ηδονή δεν είναι εξ ορισµού ένα αρνητικό συναίσθηµα, αλλά διαβαθµίζεται αρνητικά ή θετικά, ανάλογα µε την ποιότητά του, η οποία πάλι συνδέεται µε την ποιότητα της πράξης.

Πώς όµως µπορεί κανείς να κάνει διάκριση ανάµεσα στον αγαθό και φαύλο χαρακτήρα της ηδονής ή, µε άλλα λόγια, ανάµεσα στις ποιοτικές και στις µη-ποιοτικές ηδονές; Με το να συνδέει την ηθική πράξη µε την ποιοτική ηδονή.

Πώς τα µαθαίνει αυτά; Μέσα από την ορθή παιδεία. 

Όλα λοιπόν κυοφορούνται στο εκπαιδευτικό σύστηµα που προσφέρει η πολιτεία.

Κριτήριο για τη διάκριση της αγαθής πολιτείας από τη φαύλη είναι το κατά πόσο επιτυγχάνει ή αποτυγχάνει ο νοµοθέτης να διαµορφώσει σωστούς πολίτες· κατά πόσο περιορίζεται σε θεωρητική διδασκαλία ή σε αναποτελεσµατική νουθεσία µέσα από την πολιτική πράξη: τη θέσπιση νόµων και µάλιστα δίκαιων νόµων.

Η ΜΕΣΟΤΗΤΑ

Μεσότητα… Θεωρούμε με ενα ισόπλευρο τριγωνο και κατω αριστερα την κορυφη την οριζουμε ως ελειψη, την κατω δεξια κορυφή ως υπερβολη και την πανω ως μεσότητα, αν τώρα θεσουμε την μετταλική ακμή ενός διαβήτη στο κέντρο ισοπλεύρου τριγώνου και το αλλο ακρο του στη ελλειψη, και στρέψουμε τον διαβήτη δεξιόστροφα από την έλλειψη προς την υπερβολή, δηλαδή σχεδιάσουμε ένα ημικύκλιο 180 μοιρων , όταν φτάσει ο διαβήτης κατακόρυφα , δηλαδή το πάνω μέρος του τριγώνου,εκεί θα οριζει την μεσότητα, αν πάει αριστερά θα προσεγγισει την έλλειψη και δεξιά, προς την άλλη άκρη του διπόλου την υπερβολή, καθως η βάση του τριγώνου είναι η έλλειψη και η υπερβολή ενώ το απώτερο κέντρο στο ύψος είναι η μεσότητα, Ετσι οριζεται η αρετή.

Παράδειγμα η ανδρεία, ως μεσότητα… εάν κινηθούμε προς την έλλειψη αρχίζει να γίνεται δειλία, εάν κινηθούμε προς την υπερβολή αρχίζει να γίνεται θράσος.
Αν αποκτήσουμε την σοφία, την σύνεση και την φρόνηση που είναι οι νοητικές αρετές (θέμα εκπαίδευσης) και να καλλιεργούμε τις ηθικές αρετές, ( θέμα ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ) γινόμαστε άριστοι!!! 

Είναι ευλογία να έχουμε την σωστή διδαχή για να έχουμε τα σωστά εργαλεία εμείς οι πολίτες ώστε να βαδίζουμε προς την απόλυτη μεσότητα στο κέντρο και πλέον να είμαστε ΕΓΩ- ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ , ΓΕΩ-ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ, που είναι ο απόλυτος τρόπος προσέγγισης της αρετής των ΑΡΙΣΤΩΝ πολιτών. ». Η διαδικασία προς την μεσότητα επιτυγχάνεται δια μέσω της τέχνωσης του νου.

Η ΤΕΧΝΩΣΙΣ ΤΟΥ ΝΟΥ

Εαν υπάρξει εκπαίδευση ολιστικής προσέγγισης ώστε, να φτάσουμε στην τέχνωση του νου, να στρογγυλέψουμε τις αιχμές και να φτιάξουμε την σφαίρα δια μέσου της συστημικής δυναμικής, ώστε να συντονίσουμε όλες τις αρετές μαζί.

Τότε οδηγούμαστε σε ένα συντονισμό που αποκτάμε την δυνατότητα να φτάσουμε σε ένα άλλο επίπεδο να ανοίξουμε σιγά σιγά τις πύλες μας προς τον κόσμο του αιθέρα της ανώτερης διάστασης όπου ο άνθρωπος δύναται να βάλει τον εγκέφαλο του πλεον να λειτουργεί σαν δίπολο. Δηλαδή να ενεργεί από μόνος του και να δρά με ΕΝΟΡΑΣΗ και ΟΡΑΣΗ!!! 

Τώρα, καθώς δεν έχουμε την εκπαίδευση και έχουμε απομακρυνθεί από τις μεσότητες της αρετής, ο νους μας δεν είναι συντονισμένος στο να καταφέρει τους δύο πόλους του ύπνου και του ξύπνιου να τους μαζέψει προς το κέντρο για να φτάσει στο τρίγωνο και ΕΤΣΙ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΗ στην αποκέντρωση.

Ο σωστός λόγος μπορεί να δημιουργήσει νευρωνικές συνάψεις μέσα στον εγκέφαλό του οι οποίες θα τεχνώσουν τον εγκέφαλο κατά τρόπο τέτοιο, ώστε να ανοιχτουν «πύλες» πνευματικές που θα τον βοηθήσουν να περάσει σε άλλο επίπεδο νόησης. Ο Λόγος είναι το Α και το Ω για την ζωή μας, την ύπαρξή μας για την ιδια την φύση και την δημιουργία της πραγματικότητας γύρω μας.

Μέσω του χειρισμού του λόγου μπορούμε να ξεφύγουμε απο τα παιχνίδια που κάνει ο νούς μας, αλλά και στο πως μπορούμε να δημιουργούμε ή να αλλάζουμε την πραγματικότητα γύρω μας. Μοιάζει φανταστικό!!! Και όμως συμβαίνει. Είναι αυτό που κάνουν οι σκέψεις μας πολλές φορές άθελά μας.

Ο πραγματικός αναζητητής ο αγνός του οποίου ο σκοπός είναι να μπορέσει να φτάσει στην φώτιση και να θεωθεί, δεν πέφτει στην παγίδα του εντυπωσιασμού και στην αλαζονεία που δημιουργεί η δυνατότητα του έλέγχου της πραγματικότητας μέσω της τέχνωσης του νου διά του λόγου.

Ο συμβολισμός υπάρχει στον Πλάτωνα με την χαρακτηριστική απόδοση αυτού απο το άρμα της ψυχής στον Φαίδρο με τον Ηνίοχο. Ο Ηνίοχος(λόγος) οδηγεί ένα άρμα πτερωτό με δυο ατίθασα άλογα, τον μέλανα ίππο(ένστικτα), και τον λευκό (συναισθήματα), τα οποία συμβολίζουν τα ημισφαίρια του εγκεφάλου το δεξί και το αριστερό και αυτός αγέρωχος, με βλέμμα ήρεμο, ευθυτενής τα χαλιναγωγεί και τα δαμάζει οδηγώντας το άρμα στον προορισμό του.

 Το ίδιο συμβολίζουν και τα ανεστραμμένα έψιλον και αυτά συμβολίζουν τα δυο ημισφαίρια του εγκεφάλου και η κάθετη γραμμή ανάμεσά τους συμβολίζει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε ισορροπώντας μεταξύ ενστίκτων και συναισθήματος δια του λόγου.

Αυτή είναι λοιπόν η μόνη λύση και ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε απο τις πλάνες της κατασκευασμένης πραγματικότητας η οποία μας εγκλωβίζει σε αυτόν τον πλανήτη. (τόπος πλάνης).

 Η μέση οδός (μεσότης) ακολουθείται μόνο όταν ο άνθρωπος καταφέρει να τεχνώσει τον νού του και να αναδομήσει τις εγκεφαλικές του λειτουργίες. Είναι δρόμος μοναχικός, συνειδητός που απαιτεί πειθαρχία και πάνω απ΄όλα απόφαση. Είναι ένας δρόμος δύσκολος αλλά εφικτός για αυτόν που θα αφιερωθεί και θα τον ακολουθήσει με συνέπεια…

ExoLance: εκτόξευση «βελών» στον Άρη αναζητώντας ίχνη ζωής

Τη χρηματοδότηση απλών ανθρώπων, με δωρεές που ξεκινούν από 10 δολάρια, ζητεί μια ομάδα Αμερικανών επιστημόνων και ειδικών στην αεροδιαστημική, ώστε να προετοιμάσουν το έδαφος για μια αποστολή στον Αρη, η οποία θα μπορούσε να απαντήσει στον κατά πόσο ο Κόκκινος Πλανήτης φιλοξενεί ζωντανούς μικροοργανισμούς. Η ομάδα, στην οποία συμμετέχουν ακόμη και εργαζόμενοι στη NASA, ένας από τους οποίους μάλιστα ανήκει στους χειριστές του ρομπότ Curiosity, έχει «βαφτίσει» τη σχεδιαζόμενη αποστολή ExoLance. Και, με δεδομένη την ύπαρξη νερού στο υπέδαφος του Αρη που έχουν επιβεβαιώσει αρκετά μη επανδρωμένα διαστημόπλοια μέχρι σήμερα, θέλει να αναζητήσει μικρόβια λίγα μέτρα κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη.

Σύμφωνα με τους υπευθύνους, η ExoLance είναι απαραίτητη επειδή όλες οι αποστολές της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας επικεντρώθηκαν στο αν υπήρχε ζωή κατά το παρελθόν στον Αρη, και όχι στο κατά πόσο εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη και σήμερα εκεί έμβιες μορφές ζωής. Αν και η απάντηση κρύβεται στο υπέδαφος, ίσως και σε βάθη όχι μεγαλύτερα από 2 μέτρα, έως τώρα οι μόνες γεωτρήσεις που έχουν γίνει στον Κόκκινο Πλανήτη πραγματοποιήθηκαν από το Curiosity, τα τρυπάνια του οποίου ωστόσο δεν προχώρησαν περισσότερο από λίγα εκατοστά.

Η ειδική βάση, που θα φθάσει στον Αρη μέσω ενός διαστημοπλοίου ή μιας άλλης αποστολής, θα αποχωρισθεί με την είσοδο στην αρειανή ατμόσφαιρα, αναπτύσσοντας υπερηχητικές ταχύτητες και θα εκτοξεύσει τα «βέλη» προς το έδαφος του πλανήτη.
Για να ψάξει ακόμη βαθύτερα, η ExoLance προβλέπει την κατασκευή μιας ειδικής βάσης, η οποία θα περιέχει ειδικά μετρητικά όργανα, τα οποία θα μοιάζουν με μακριά βέλη. Φτάνοντας στον Κόκκινο Πλανήτη μέσω ενός διαστημόπλοιου μιας άλλης αποστολής, η βάση θα αποχωρισθεί με την είσοδο στην Αρειανή ατμόσφαιρα, αναπτύσσοντας υπερηχητικές ταχύτητες και εκτοξεύοντας τα «βέλη» προς το έδαφος, ώστε η «μύτη» τους να φτάσει σε βάθος 1-2 μέτρων.
Αποχωρισμένη από το υπόλοιπο «σώμα» του βέλους, κάθε «μύτη» θα απελευθερώσει στο σημείο εξοπλισμό που θα μπορεί να ελέγξει για την ύπαρξη μικροοργανισμών, όπως για παράδειγμα αισθητήρες ανίχνευσης χημικών ουσιών, που εκλύονται αποκλειστικά από έμβιες διεργασίες. Στο μεταξύ, η «ουρά» κάθε βέλους θα παραμείνει πάνω από το έδαφος, ώστε να μεταδώσει ασύρματα τα ευρήματα σε ένα σκάφος που θα κινείται γύρω από τον πλανήτη.

Η εκστρατεία χρηματοδότησης γίνεται μέσω του σάιτ Indiegogo, από την οποία οι επιστήμονες ελπίζουν πως μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου θα συγκεντρώσουν 250.000 δολάρια. Με αυτά τα χρήματα θα κατασκευάσουν τα πρωτότυπα μετρητικά όργανα, τα οποία θα δοκιμάσουν εκτοξεύοντάς τα από ένα αεροπλάνο στην έρημο Mojave. Το αμέσως επόμενο βήμα, για το οποίο θα χρειασθούν ακόμη περισσότερα κονδύλια, θα είναι να αναπτύξουν τον εξοπλισμό που θα μπορεί να ανιχνεύσει την ύπαρξη ζωής. Αν και αυτό ολοκληρωθεί με επιτυχία, τότε θα ξεκινήσουν επαφές για πιθανή συνεργασία με τη NASA, άλλες διαστημικές υπηρεσίες ή ακόμη και με ιδιώτες που σχεδιάζουν κάποια αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη, με σκοπό να εξασφαλίσουν ένα διαστημόπλοιο που θα μεταφέρει τη βάση μέχρι τον Αρη.
Αν και στο σάιτ που έχουν δημιουργήσει στο Indiegogo οι επιστήμονες αναφέρουν πως τα ευρήματα της ExoLance θα έχουν σημαντικό αντίκτυπο, είτε είναι θετικά είτε αρνητικά, ωστόσο δεν κρύβουν τα εμπόδια που θα πρέπει να ξεπερασθούν για να γίνει πραγματικότητα η αποστολή. Εμπόδια που δεν έχουν να κάνουν μόνο με το συνολικό κόστος, το οποίο ακόμη και στην πιο αισιόδοξη περίπτωση θα ξεπεράσει το 1 εκατομμύριο δολάρια, αλλά και με μια σειρά από τεχνικές δυσκολίες.
Δείτε και το σχετικό βίντεο:

 

ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ-ΠΑΤΡΑ!

ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ-ΠΑΤΡΑ,

έναρξη μαθημάτων-προπονήσεων ΔΩΡΕΑΝ!
Ο Α.Σ. ΓΛΑΥΚΟΣ ξεκινά πάλι για 13η χρονιά από Δευτέρα 8/9/2013 νέα σειρά μαθημάτων και προπονήσεων τόσο για τους παλιούς του αθλητές και αθλήτριες, όσο και για όσους νέους και νέες (από 9-99 ετών) θέλουν να ασχοληθούν με το Ολυμπιακό άθλημα της ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ.
Η παρακολούθηση των μαθημάτων  οι προπονήσεις και ο εξοπλισμός στον σύλλογό μας είναι ΔΩΡΕΑΝ!
Τα μαθήματα-προπονήσεις γίνονται κάθε Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή 18:00-21:00 στό ΠΑΜΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΠΑΤΡΩΝ (ΣΟΥΤΣΟΥ 1)

Ελάτε να γνωρίσετε το άθλημα και την φιλοσοφία  του!
Πληροφορίες: κο Γιώργο τηλ. 6983523256

Για περισσότερα δες και: https://www.facebook.com/pages/Glafkos-archery-and-shooting-teem/289142267854194?ref=hlΓια περισσότερα δες και: https://www.facebook.com/pages/Glafkos-archery-and-shooting-teem/289142267854194?ref=hl

Η Μιζέρια είναι μεταδοτική

Η Μιζέρια θέλει παρέα…
Οι μίζεροι άνθρωποι δεν θέλουν γύρω τους ευτυχισμένους ανθρώπους. “Τρέφονται” από την δυστυχία και όπου αυτή λείπει, αυτοί μένουν “νηστικοί”…
Η Μιζέρια είναι μεταδοτική…
Οι μίζεροι άνθρωποι δρουν σαν “βρυκόλακες”. Μετατρέπουν τους ευτυχισμένους γύρω τους σε “δικούς τους”, έτσι ώστε να μην ξεχωρίζουν οι ίδιοι. Η Δυστυχία, βλέπετε, κρύβεται ΜΟΝΑΧΑ μέσα στην δυστυχία…
Οι μίζεροι άνθρωποι μισούν τους ευτυχισμένους ανθρώπους γιατί τους θυμίζουν την δική τους δυστυχία.
Και θα κάνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να τους δουν και εκείνους δυστυχισμένους…

Θυμηθείτε το αυτό την επόμενη φορά που ενώ εσείς χαμογελάτε ικανοποιημένοι από την ζωή σας συζητώντας με κάποιον “φίλο”, κάποιο “φίδι” που έχει παράπονα από την δική του ζωή σας λέει “φιλικά”:
“Να δω πότε θα αλλάξεις μυαλά”… ή σωστότερα:
“ΕΓΩ να δω πότε εσύ θα αλλάξεις μυαλά…”
Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν:
“Μην ταξιδέψεις στο ίδιο πλοίο με άνθρωπο φαύλο, γιατί θα βουλιάξεις και εσύ.”
Φυσικά, είχαν δίκιο…

Τα πολλά "εγώ"

"Έχουμε δει ότι ο άνθρωπος δεν είναι ένας, αλλά τέσσερις, με κάθε κέντρο να είναι ένας διαφορετικός νους. Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος είναι μια πολλαπλότητα. Ύστερα από μια μεγάλη περίοδο Παρατήρησης του εαυτού είναι δυνατόν κανείς να δει στον εαυτό του αυτή την πολλαπλότητα, όπου το κάθε μέρος της λέει «Εγώ», θεωρώντας πως εκπροσωπεί και το σύνολο του εαυτού.

Κάθε στιγμή αυτά τα «εγώ» αλλάζουν: τη μια στιγμή είναι στο προσκήνιο ένα «εγώ» που θέλει κάτι, την άλλη στιγμή ένα άλλο που αντικρούει την επιθυμία του προηγούμενου χωρίς να ξέρει τίποτε για το πρώτο κ.ο.κ.

Αποδίδουμε στον εαυτό μας πολλά πράγματα τα οποία δεν κατέχουμε, όπως πλήρη συνειδητότητα, θέληση και ένα αληθινό και μόνιμο «Εγώ» το οποίο ποτέ δεν αλλάζει. Όμως πρόκειται για αυταπάτη. Ο άνθρωπος δεν έχει μία επιθυμία αλλά πολλές αντιφατικές επιθυμίες. Ο άνθρωπος δεν είναι συνειδητός, αντιθέτως ζει σχεδόν όλη του τη ζωή κοιμισμένος. Δεν έχει ένα μόνιμο «Εγώ», αλλά μια πολλαπλότητα «εγώ».

Υπάρχει μια αλληγορία της Εργασίας, στην οποία ο άνθρωπος συγκρίνεται με ένα σπίτι που βρίσκεται σε αταξία. Ο Κύριος του σπιτιού απουσιάζει και οι υπηρέτες κάνουν ό,τι θέλουν. Όταν χτυπά το τηλέφωνο, μιλούν και προσποιούνται ότι είναι ο Κύριος και δίνουν όλων των ειδών τις υποσχέσεις και τις διαταγές με την πρόφαση ότι είναι αυτός. Ορισμένοι όμως από τους υπηρέτες νιώθουν ότι είναι δυνατόν να υπάρξει μια καλύτερη κατάσταση. Βλέπουν ξεκάθαρα τι συμβαίνει και συνεννοούνται μεταξύ τους με την πρόθεση να βάλουν τάξη στο σπίτι, με την ελπίδα ότι έτσι θα γίνει εφικτή η επιστροφή του Κυρίου.

Κάθε «εγώ» στον άνθρωπο αποκτιέται από κάποια εμπειρία του στη ζωή, από μίμηση, από το περιβάλλον, από κάτι πραγματικό, από τη φαντασία, από το επάγγελμά του κτλ.

Ο άνθρωπος δεν γεννιέται με μια προσωπικότητα, αλλά με μια ουσία. Ηπροσωπικότητα αρχίζει να διαμορφώνεται πολύ νωρίς στη ζωή, μόλις το παιδί αρχίσει να μιμείται τους γύρω του. Στο σημείο αυτό αποκτά επιτηδεύσεις, μανιερισμούς κτλ. Τελικά, το παιδί θεωρεί όλα αυτά που έχει αποκτήσει ότι είναι ο εαυτός του.

Παρατηρώντας κανείς τον εαυτό του από την άποψη των πολλών «εγώ», αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι δεν είναι πάντα το ίδιο πρόσωπο που μιλάει, μολονότι το αποκαλεί «Εγώ». Παρατηρούμε ότι διαφορετικά «εγώ» μιλούν σε διαφορετικές στιγμές της ημέρας, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για μας. Αλλάζουμε διαρκώς. Κάποια «εγώ» ξυπνούν, κάποια άλλα πάνε για ύπνο. Ένα «εγώ» δίνει μια υπόσχεση για την οποία ένα άλλο δεν γνωρίζει τίποτε. Κάποια «εγώ» είναι πολύ επικίνδυνα, και αν θέλουμε να αναπτυχθούμε, πρέπει να τα εμποδίσουμε να αναλάβουν τον έλεγχο. Αυτά είναι ιδίως τα «εγώ» που διαστρεβλώνουν τα πράγματα, που λένε ψέματα για τα πάντα, που είναι εκδικητικά ή πικρόχολα, που είναι γεμάτα αυτολύπηση ή μοχθηρία.

Ένα μωρό γεννιέται ως ουσία και όσο είναι πράγματι ουσία είναι ξύπνιο. Οπωσδήποτε είναι μικρό, αλλά είναι αληθινό. Όντας, όμως, γεννημένο σε κοιμισμένους ανθρώπους, σύντομα πέφτει και αυτό σε ύπνο. Αρχίζει να μιμείται, και αυτός είναι ένας από τους λόγους που σχηματίζεται η προσωπικότητα.

Είναι σημαντικό, λοιπόν, να προσπαθήσει κανείς να παρατηρήσει τον εαυτό τουαπό την άποψη των διαφορετικών «εγώ» που υπάρχουν μέσα του και να παρατηρήσει πως αυτά τα «εγώ» αντιτίθενται συχνά το ένα στο άλλο. Να παρατηρήσει τα «εγώ» που είναι όταν είναι μόνος του και να δει πως αυτά αλλάζουν όταν κάποιος έρθει μέσα στο δωμάτιο. Να προσπαθήσει επίσης να παρατηρήσει τον τόνο της φωνής με τον οποίο μιλάει το κάθε «εγώ» ή ομάδα «εγώ».

ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΝΕΥΡΙΚΗΣ ΑΝΟΡΕΞΙΑΣ

Η πρώτη … διάσημη ανορεξική …Δεν ήταν άλλη από την περίφημη ηθοποιό Όντρεϊ Χέπμπορν ( Audrey Hepburn, 4 Μαΐου 1929 – 20 Ιανουαρίου 1993) , (η οποία στην ταινία Tίποτα δεν Είναι πιο Ωραίο από την Αγάπη Breakfast at Tiffany’s καταβροχθίζει με τα μάτια της τα κοσμήματα στις προθήκες του γνωστού νεοϋορκέζικου οίκου Tίφανι.)Καχεκτική και επίπεδη σαν σανίδα, η Xέμπορν τόσο στην ταινία όσο και στην πραγματική της ζωή τρεφόταν με… αέρα κοπανιστό.

Ανάλογες περιπτώσεις , στο χώρο του κινηματογράφου, αποτελούν σήμερα οι ηθοποιοί Kάμερον Nτίαζ και Tζούλια Pόμπερτς ( και οι δύο είναι εξαιρετικά ανορεξικές).

Mάλιστα οι γάμπες της τελευταίας είναι τόσο αδύνατες, ώστε χρειάστηκε να ….τις ντουμπλάρουν για τις ανάγκες της επιτυχημένης ταινίας Pretty Woman , στην οποία πρωταγωνιστούσε.

Η ανορεξία δεν είναι ένα φαινόμενο με ιδιαίτερη έξαρση μόνο στους κύκλους των ανθρώπων του θεάματος και της μόδας,αλλα πλήττει όλο και περισσότερες ( κυρίως γυναίκες) στον ευαίσθητο χώρο της καθημερινής πρόκλησης, τη στιγμή που όλο και περισσότερες γυναίκες μπαίνουν δυναμικά στο χώρο εργασίας..

Πρόκειται για σοβαρή ψυχογενή ασθένεια (anorexia nervosa) η οποία ,μαζί με άλλες διατροφικές… ανωμαλίες, πλήττει διεθνώς το 4-9% των νεαρών κοριτσιών ηλικίας 13-20 χρονών, ποσοστό που στα αγόρια της ίδιας ηλικίας πέφτει κάτω του.. 1%, ενώ πάνω από το 6%-10% των περιπτώσεων,δυστυχώς..καταλήγει. Εμφανίζεται συνήθως κατά την εφηβεία, όπου η ¨παρουσία¨ αρχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο.

Εύκολα όμως διολισθαίνει σε ψυχωτικό άγχοςγια το σωματικό βάρος, γεγονός που οδηγεί στη δημιουργία στρεβλωμένης εικόνας του σώματός μας, που συνοδεύονται με… εξαντλητική σωματική άσκηση.( είναι αυτό που λέμε…ήταν στραβό το κλήμα…τοφαγε κι ο γαϊδαρος…)

Η ψυχογενής ανορεξία, που πολλές φορές συνοδεύεται κι από άλλες ψυχολογικές επιβαρύνσεις…όπως είναι η κατάθλιψη, μπορεί να εξελιχθεί σε πλήρη αποχή από τη λήψη τροφής με μοιραία κατάληξη.

Ψυχίατροι, Γενετιστές, Κτηνίατροι, Νευροβιολόγοι, Ψυχολόγοι ,Ενδοκρινολόγοι, προσπαθούν να εξηγήσουν τους λόγους που ωθούν πολλούς νέους κυρίως νέες, έξυπνες, εργατικές κοπέλες…στο να θέτουν σε κίνδυνο την υγεία τους ακολουθώντας δίαιτες αμφίβολης αποτελεσματικότητας,

Χάρις στα συμπεράσματά τους, έχουν αναπτυχθεί σήμερα μέθοδοι θεραπείας για την ανορεξία.

Τρεις οι βασικοί πυρήνες παθογένειας των διατροφικών διαταραχών:
Η Κουλτούρα, Η Ψυχολογία Και Η Βιολογία.

Ο παράγοντας “κουλτούρα” ή αυτός των πολιτιστικών προτύπων ήταν από τους πρώτους που αναγνωρίστηκαν.

Τα τελευταία σαράντα χρόνια η γυναίκα ¨που αρέσει¨ οφείλει να έχει ή να αποκτήσει σώμα νεαρού ¨ερμαφρόδιτου¨ εφήβου: να είναι δηλαδή κοκκαλιάρα, σχεδόν επίπεδη μπροστά και πίσω.

Ένας από τους λόγους που συνέβαλαν στην επικράτηση αυτού του μοντέλου είναι ότι βολεύει και εκφράζει τους… περισσότερους ( επαμφοτερίζοντες) σχεδιαστές μόδας (πιο εύκολα ντύνεις έναν ανορεξικό, γιατί το σώμα του είναι σαν αλφάδι).

Όταν το σώμα έχει καμπύλες και μυς, για να “πέσει” καλά το ρούχο ο σχεδιαστής πρέπει να είναι …καλλιτέχνης. Υπάρχει όμως και η άποψη ότι το φυσιολογικό γυναικείο σώμα δεν αρέσει στους σχεδιαστές μόδας, αφού… προτιμούν το ανδρικό,( είπαμε τον λόγο μόλις πριν..)γι’ αυτό θέλουν τις γυναίκες να μοιάζουν ολοένα και περισσότερο με άντρες.

 Όποιοι κι αν είναι οι λόγοι, γεγονός παραμένει ότι εκατομμύρια κοπέλες ακολουθούν επιβλαβείς δίαιτεςπροκειμένου να πλησιάσουν όσο γίνεται περισσότερο αυτό το πρότυπο.

Σε κάποιες απ’ αυτές, ιδίως αν έχουν κληρονομική προδιάθεση, η δίαιτα μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρή πάθηση: την ανορεξία.

Η ανορεξία δεν είναι αποκλειστικά ανθρώπινη ασθένεια.

Πλήττει και τα …γουρούνια. ( παρακαλώ όχι…συνειρμούς, είναι άδικο να κατηγορούμε τα φτωχα ζώα..)

Σ’ αυτή την περίπτωση ονομάζεται Σύνδρομο του Ισχνού Χοίρου. Η ασθένεια αυτή, η οποία λόγω της συχνότητάς της τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να προβληματίζει τους κτηνοτρόφους, προήλθε από το ζευγάρωμα θηλυκών και αρσενικών χοίρων που δεν έχουν καθόλου λίπος προκειμένου να παραχθεί…άπαχο κρέας που έχει μεγάλη ζήτηση.

Όπως εξηγεί ο Tζον Όξεν από το πανεπιστήμιο της Oυαλίας, τα μικρά που γεννιούνται έχουν προδιάθεση να νοσήσουν από ανορεξία.

Ακόμα και στην περίπτωση των χοίρων, αυτά που προσβάλλονται περισσότερο από την ασθένεια είναι τα θηλυκά, τα οποία κατά την περίοδο του απογαλακτισμού (το αντίστοιχο της γυναικείας εφηβείας)σταματούν να τρώνε, είναι υπερκινητικά και δεν εμφανίζουν… οίστρο ( σεξ-διάθεση).

Σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση της ασθένειας παίζει και το.. στρες.
Αυτό ανακαλύφθηκε πριν από τέσσερα χρόνια στην Aγγλία, όταν απαγορεύτηκε να εκτρέφονται χοίροι… απομονωμένοι ο ένας από τον άλλο.

Μόλις τα μικρά σταματήσουν να θηλάζουν, οδηγούνται σε χώρους όπου ζουν μαζί με τους συνομήλικούς τους. Μέχρις όμως να δημιουργηθεί μια νέα κοινωνική ιεραρχία, ζουν σε κατάσταση μεγάλου άγχους. Επιπλέον οι λιγότερο επιθετικοί θηλυκοί χοίροι δεν καταφέρνουν να φτάσουν στην ταΐστρα, οπότε υποβάλλονται παρά τη θέληση τους σε υποθερμιδική δίαιτα. Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, αυτό προκαλεί ανορεξία στους χοίρους.
Φαίνεται πως οι ίδιοι μηχανισμοί λειτουργούν και στους ανθρώπους.

H εξαντλητική δίαιτα παίζει καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση των διαφόρων διατροφικών ασθενειών.

Ανακαλύφθηκε λοιπόν ότι στους χοίρους υπάρχει γενετική προδιάθεση.
Οι θηλυκοί που νοσούν έχουν ένα μεταλλαγμένο γονίδιο, το γονίδιο που περιέχει τις οδηγίες για την κατασκευή μιας πρωτεΐνης η οποία ρυθμίζει τη… ροή ασβεστίου στα κύτταρα.

Αυτή η μετάλλαξη τις κάνει ιδιαίτερα ευαίσθητες στο στρες, έναν από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση της ασθένειας.
Είναι πολύ πιθανό ότι και στον άνθρωπο λειτουργούν παρόμοιοι μηχανισμοί. Ο Γουόλτερ Kέιλ, ψυχίατρος στο πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, ανακάλυψε ότι το 10% των ατόμων που πάσχουν από ανορεξία …έχουν ένα συγγενή που υποφέρει από παρόμοια ασθένεια. Οι γενετιστές γνωρίζουν ότι όταν μια ασθένεια εμφανίζεται συχνότερα σε μερικές οικογένειες αυτό σημαίνει ότι ίσως έχει κληρονομική προέλευση.

Μελετώντας τους γνήσιους ή ομοζυγωτικούς διδύμους (οι οποίοι έχουν ακριβώς το ίδιο γενετικό υλικό),διαπίστωσαν ότι όταν ένας από τους δύο αρρωσταίνει, ο άλλος έχει… περίπου 60% πιθανότητες να αρρωστήσει. Το επόμενο βήμα ήταν η αναζήτηση του υπαίτιου γονιδίου. Όπως διευκρινίζει όμως ο Kέιλ, “δε φταίει ένα μόνο γονίδιο.

Όλες οι σύνθετες ασθένειες οφείλονται σε περισσότερα δυσλειτουργικά γονίδια. Η μετάδοση της ασθένειας δεν ακολουθεί τους στοιχειώδεις νόμους της γενετικής όπως διατυπώθηκαν από τον Mέντελ. Εξάλλου σπάνια η δράση μεμονωμένων γονιδίων εξηγεί πλήρως τις σύνθετες παθολογικές καταστάσεις”.

Για την πιο σοβαρή μορφή ανορεξίας η προσοχή των ειδικών επικεντρώνεται στο χρωμόσωμα 1. Τώρα γνωρίζουμε την ακριβή θέση στο γονιδίωμα πολλών γονιδίων που όταν δυσλειτουργούν αυξάνεται η πιθανότητα εκδήλωσης αυτής της πάθησης.

Στις πιο σοβαρές μορφές ανορεξίας οι ερευνητές εντόπισαν ένα γονίδιο που εμπλέκεται στη μεταφορά της νοραδρεναλίνης, νευροδιαβιβαστή “ταχυδρόμου” μηνυμάτων στο νευρικό σύστημα, που μεταφέρει σήματα.. στρες ανάμεσα στους νευρώνες.

Η διατροφή είναι θεμελιώδης λειτουργία για την επιβίωσή μας και τα γονίδια που εμπλέκονται ή ρυθμίζουν το αίσθημα πείνας ή κορεσμού είναι πολυάριθμα. Πράγματι γεννιούνται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου, μετά από ανταγωνιστικές αλληλεπιδράσεις ρυθμιστικών νευροπεπτιδίων με νευροδιαβιβαστές και ορμόνες που δημιουργούν, αυξάνουν ή καταστέλλουν την όρεξη.

Η πρώτη ουσία ,στην οποία οι ερευνητές επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους, ήταν η σεροτονίνη, ένας ακόμα νευροδιαβιβαστής που μεταφέρει σήματα πείνας. Αν η σεροτονίνη ή η νοραδρεναλίνη, παράγονται με ανισόρροπο τρόπο, τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά των ατόμων μοιάζουν μ’ εκείνα όσων υποφέρουν από ανορεξία ή βουλιμία:

Είναι Τελειομανείς, Αυστηροί, Απαισιόδοξοι, Αγχώδεις Και Με Μηδενική Αυτοεκτίμηση.Οι Ανορεξικές Γυναίκες.. σταματούν ενστικτωδώς να τρώνε για να περιορίσουν τα υψηλά επίπεδα σεροτονίνης. Παύοντας όμως να τρώνε, ο εγκέφαλός τους παράγει… ακόμα περισσότερη σεροτονίνη. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος και η συμπεριφορά του ατόμου προσπαθεί ανεπιτυχώς να εξισορροπήσει τις βιοχημικές ανισορροπίες.

Αυτό εξηγεί γιατί τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα, που δρουν στα επίπεδα της σεροτονίνης, είναι αποτελεσματικά για πολλές διατροφικές διαταραχές όπως για το… Σύνδρομο του Ισχνού Χοίρου.Στο περιθώριο πάντα των φαρμακευτικων θεραπειών, μπορεί κανεις να δοκιμάσει το….δώρο του Θεού, το βαλσαμόχορτο..Μια σοβαρή αντιμετώπιση με τιτλοποιημένες δόσειςυπερικίνης, μπορεί να κάνει τα αδύνατα δυνατά…αρκεί κανεις ,συνειδητα, να το ξεκινήσει πριν είναι πολύ αργά…

Ναι η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά

Ναι η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά απλά κάποιες λεπτομέρειες προκαλούν θαυμασμό, έκπληξη, απορίες, ξάφνιασμα ακόμη και γέλιο. Κάμποσες φορές μας λύνουν απορίες ακόμη και μας δημιουργούν νέες. Όπως και να χει καλό είναι να γνωρίζεις π.χ. πως κοιμάται ένα δελφίνι ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να το χρειαστείς!

* Οι κροκόδειλοι καταβροχθίζουν πέτρες για να βουτήξουν πιο βαθιά.
* Τα ψηλά τακούνια ανακαλύφθηκαν στη Μέση Ανατολή για να μην καίγονται τα πόδια στην άμμο.
* Το να φας ένα μήλο είναι πιο αποτελεσματικό από ένα καφέ για να κρατηθείς ξύπνιος.
* Ο μαϊντανός είναι το βότανο που χρησιμοποιείται περισσότερο σε όλο τον κόσμο.
* Το ανθρώπινο όργανο που μπορεί να αυξήσει το μήκος του 20 φορές είναι. Η κόρη του ματιού!
* Στη Νέα Υόρκη πληρώνει πρόστιμο όποιος βάλει την τσάντα του σε άδεια θέση λεωφορείου.
* Το 1997, οι αμερικάνικες αεροπορικές εταιρίες γλύτωσαν 40,000 $ μόνο και μόνο… βάζοντας μια ελιά λιγότερο σε κάθε σαλάτα.
* Εκατομμύρια δέντρα φυτεύονται κατά λάθος από σκίουρους που θάβουν σπόρους και μετά ξεχνάν πού τους κρύψανε.
* Υπάρχει ένα μόνο τρόφιμο που δεν χαλάει: Το μέλι
* Τα δελφίνια κοιμούνται με το ένα μάτι ανοιχτό.
* Το μάτι της στρουθοκαμήλου είναι μεγαλύτερο από τον εγκέφαλό της.
* Οι δεξιόχειρες ζουν κατά μέσο όρο 9 χρόνια περισσότερο από τους αριστερόχειρες.
* Ο πιο δυνατός μυς του ανθρώπινου σώματος είναι… η γλώσσα. ( …και ο πιο κοφτερός επίσης)
* Είναι αδύνατο να φταρνιστείς με τα μάτια ανοιχτά.
* Μια μόνο σταγόνα λάδι μηχανής είναι ικανή να κάνει 25 λίτρα νερού μη πόσιμο.
* Οι χιμπατζήδες και τα δελφίνια είναι τα μόνα ζώα μαζί με τον άνθρωπο που μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στον καθρέπτη.
* Το γέλιο κατά τη διάρκεια της ημέρας κάνει τον βραδινό ύπνο καλύτερο.
* H ψηλότερη γυναίκα που μετρήθηκε ποτέ είναι μια Κινέζα με ύψος 2.47 μέτρα.
* Τα καζίνο στο Λας Βέγκας δεν έχουν ρολόγια.
* Τα χαρτονομίσματα δεν κατασκευάζονται από χαρτί -όπως πιστεύουν πολλοί. Στην πραγματικότητα είναι 74% βαμβάκι και 25% λινό.
* Η ποσότητα χαλκού που περιέχει ο ανθρώπινος εγκέφαλος, είναι αρκετή για να φτιαχτεί μια κάρτα ήχου Η/Υ (6mg).
* Το πιο δυνατό ζώο είναι ένα …σκαθάρι (Scarabaeidae) που συναντάται κυρίως σε τροπικές ζώνες. Μετρήθηκε ότι μπορεί να σηκώσει 850 φορές το βάρος του. Σαν να σήκωνε ένας μέσος άνθρωπος 64 τόνους.
* Οι γυναίκες ανοιγοκλείνουν τα μάτια τους 2 φορές συχνότερα απ’ ότι οι άντρες.
* Το 90% των γυναικών που περπατά σε ένα πολυκατάστημα στρίβει δεξιά.
* Σε όλη του τη ζωή ο άνθρωπος παράγει τόσο σάλιο που φτάνει για να γεμίσει δύο πισίνες.
* Στα ΚΨΜ της Τουρκίας το αντικείμενο που πωλείται περισσότερο είναι οι σερβιέτες, και μάλιστα αυτές με φτερά. Οι στρατιώτες τις βάζουν στις αρβύλες τους για να μην τους χτυπάνε.
* Οι άνθρωποι φοβούνται περισσότερο τις αράχνες και τις κατσαρίδες από το θάνατο.
* Η μοναδική χώρα που το όνομα της ξεκινά με «Α» και δεν τελειώνει σε «Α» είναι το Αφγανιστάν. (ή τουλάχιστον ήταν μέχρι να ανεξαρτητοπηθεί το Αζερμπαϊτζάν)
* Ο Thomas Edison, ο “εφευρέτης” της ηλεκτρικής λάμπας, φοβόταν το σκοτάδι.
* Στον κόσμο υπάρχουν 6.909 διαφορετικές γλώσσες.

Φαντασία: Η διαχρονική φίλη των ιδεασμένων

Πίσω από την εμπρός πλευρά κάθε ατόμου ζει και βασιλεύει ένας δεύτερος εαυτός, ο εαυτός εκείνος που αποκαλύπτεται μονάχα στην ησυχία και την γνήσια κατά μόνας (αρχικά) περισυλλογή.

 

Έρχεται λοιπόν ήρεμα αυτόκλητα να κατευνάσει ή να ερεθίσει ιδέες υπάρχουσες, σκέψεις παράλογες ή λογικές και να ξεχειλώσει προς όφελος του υποκειμένου την επιθυμητή κατάσταση, εμφανίζοντας τον άξιο εαυτό μας ως πρωταγωνιστή στο πεδίο μιας μάχης ή πρωτοπόρο σε κρεβάτι περίεργο. Δυνάστη της προϊσταμένης του για παράδειγμα, η υποτακτικό της γραμματέως του. Ίσως και άρχοντα του κόσμου, τύραννο ή γλυκό ηγεμόνα.

Μπορεί  και πολλά περισσότερα, μια και ο χρόνος διάρκειας του γεγονότος έχει τη δυνατότητα να αντέχει από ελάχιστα λεπτά έως πολλά περισσότερα, καθόσον επιλογές του μυαλού έχουν απεριόριστη τη δυνατότητα να εναλάσσονται. Σε κάθε περίπτωση η ενεργοποίηση του μηχανισμού ενέχει μια ικανότητα η οποία ανάλογα με την προίκα της μπορεί να ταξιδεύει.

”Είναι γλυκό να αφήνεις να σε οδηγεί η φαντασία” είχε πει ο Προύστ και δεν είχε καθόλου άδικο.
Μέσα από την διαδικασία της μεταφοράς ο δεύτερος, ο αξιαγάπητος εαυτός μας και, καταφέρνει να μας αποζημιώσει για όλα εκείνα που δεν είμαστε αλλά και να μας κάνει να δούμε τον κόσμο από το αποτέλεσμα του υποτιθέμενου γεγονότος.

Θα τολμήσω να πω ότι οι καλύτεροι εραστές και οι καλύτερες ερωμένες είχαν ανέκαθεν πρόχειρο το προνόμιο της φαντασίας καθώς με τα λόγια ή τις πράξεις τους κατάφερναν τις περίοπτες στιγμές να μεταφέρουν το δεκτικό νου στα μέρη που βαθιά του επιθυμούσε.

Έρωτας χωρίς ονειροπόληση θα ήταν μία μεταφορά δύο ατόμων από το σημείο Α στο Β. Θα συνέθετε στα ματια ενος τρίτου το άνευ φαντασίας ζευγάρι, το απόλυτο θέαμα της ψυχρής αποδοχής, του ορθώς είθισται, της υποχρεωτικής Κυριακάτικης λιακάδας, μόνον.

Όλοι κάτι επιθυμούμε. Όλοι. Ακόμα και εκείνοι οι υπεράνω πάσης υποψίας. Ακόμα και ο ευθυτενής στρατηγός, ο αυστηρός διώκτης της ιταμής σκέψης (ιδίως αυτός) η μητέρα ή ο πατέρας μας (όσο άβολο και εάν διαβάζεται). Όλοι οι ανθρωποι που συναντούμε, ασχέτως εάν στη συντριτπική τους πλειοψηφία δεν δέχονται να το συζητησουν καν, απορρίπτοντας την πιθανότητα, κατακρίνοντας συγχρόνως ως ανήθικα και διαστροφικά τα πάντα σχετιζόμενα. Το κοστούμι θα φταίει ή το ακριβό ταγιέρ. Η θέση στην εργασία ή η υποχρεωτική απόσταση που ορίζει ο κοινωνικός νόμος ώστε να λειτουργεί απρόσκοπτα το σύστημα.

Πιθανόν να μην γινόταν και αλλιώς. Συμφωνώ, όμως θα έπρεπε να έχει σταυρωθεί η υποκριτική συμπεριφορά, ομοίως και η πτώση από το σύννεφο κάθε φορά που αναφέρεται σε κάποιο κουτσομπολιό η όποια παρέκκλιση.

Γι’ αυτή την άρνηση, για αυτή την υποκριτική συμπεριφορά φταίνε οι άμυνες, οι φόβοι, η χρόνια αγκύλωση η σκουριά να πούμε στην μη χρησιμοποιούμενη άρθρωση, που εξαναγκάζει. Η στρεβλή νουθεσία που λέει και χωρίζει τις χθόνιες σκέψεις σε καλές και κακές. Ομοίως τις βασικές επιθυμίες.  ‘’Τα κρυφά να μένουν κρυφά μέχρι το θάνατο’’. ‘’Εγώ δεν ξέρω από αυτά’’

Έστω. Ο πολύς κόσμος δεν πρόκειται να αλλάξει αν και δεν θα απαιτούντο δα και τόσα πολλά ώστε να φανεί μια κάποια παρήγορη αλλαγή. Κατανόηση θα χρειαζόταν μόνο για όλα εκείνα που αποδεδειγμένα υπάρχουν και ομοίως αποδεδειγμένα κρατούνται κρυφά.

Ο καθένας ας σκεφθεί μόνος του τις προσωπικές του στιγμές. Αρκεί.

Κάποιοι όμως λοιπόν από τους άριστους, δεν ντρέπονται για όλα εκείνα που επιθυμούν και μέσα από τον ευρύ χώρο της φαντασία τους αποκαλύπτουν τις σκέψεις τους, τις μορφές και τα δράματα (δράσεις) που τις συνοδεύουν στην αδελφή ψυχή που ομοίως ερωτεύεται όμοια ή παρεμφερή σχέδια.
Η ζωή σε αυτόν το παράλληλο κόσμο γίνεται μια περήφανη πράξη, η οποία απέχει από ενοχές χρεώσεις και ηθικά διδάγματα. Όταν οι ουρανοί ανοίξουν τότε όλα τα εγκόσμια αποκτούν της αξία της χίμαιρας, της φρούδας ελπίδας, του αυτονόητου μικρού, της σκόνης.

Η παρουσία μας με τον σύντροφο (ιδανική περίπτωση) σε ένα κόσμο όπου οι συνθήκες οι νόμοι και οι επιταγές θα είναι απλά και μόνο διαταγή δική μας, δεν μπορεί παρά να ομοιάζει με κάτι το μεγαλοφυές.

Βεβαίως όλα τα όνειρα, όλες οι υποσχέσεις, μπορεί ποτέ να μην γίνουν πράξη μακράν του ιερού χώρου, διότι η λογική, η κοινωνία, η βεβαιότητα της καθημερινής πρακτικής αλλιώς επιτάσσει, όμως το κέρδος παραμένει απτό και λαμπρόχρωμο στην σχέση, καθώς ‘’ ’δολίως’ οι δυό μας τα έχουμε βρει’’. Καθώς ‘’εγώ και εσύ έχουμε ξανοίξει τους εαυτούς, τα μυαλά μας και έχουμε συναντηθεί πέρα από τα ειωθότα’’… Κάναμε τα όνειρα πράξη στον προσωπικό μας τον κόσμο, ζήσαμε εκείνο που επιθυμούσαμε όπως ακριβώς το ονειρευόμαστε, σαν κάτι το εξαιρετικό, σαν το απόλυτα προσωπικό μας ιδανικό. Εγώ και εσύ!

Μεγάλο το κέρδος λοιπόν η αποδοχή κάθε επιθυμίας ως θεμιτή και ακόμα μεγαλύτερο κέρδος η αποδοχή της και από τον καθημερινό μας εαυτό, όπως και η επιείκεια σε κάθε παρεμφερές ή αντιμέτωπο. Περί ορέξεως άλλωστε …

Η ουδετερότητα των συναισθημάτων καταναγκάζει. Καταπνίγει και τιθασεύει το γνήσιο. Η κίνηση στο περίπου δεν κρύβει καμιά ειλικρίνεια. Η αποδοχή απεναντίας λευτερώνει και κάνει το άτομο να ζει εκείνα που θέλει, όπως τα θέλει και εάν καταφέρει με το χρόνο να απομυθοποιήσει το ‘έγκλημα’, τότε ίσως να κάνει πράξη όλα εκείνα που από καιρό φανταζόταν.
Τίποτα άλλωστε δεν αποκλείεται. Ο καιρός ωριμάζει.

Γιατί οι άνθρωποι δεν επικοινωνούν;

Για ποιο λόγο δημιουργείται πρόβλημα στην επικοινωνία των ανθρώπων; Τι γίνεται και οι άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον; Φταίει πως ο καθένας μας έχει μεγαλώσει σε διαφορετικές οικογένειες; Φταίνε τα πρέπει και οι πεποιθήσεις μας ή όχι; Μήπως φταίει η διαφορετική γλώσσα που μιλάμε;

Μπορεί να είμαστε από την ίδια χώρα, να ζούμε στην ίδια γειτονιά κι όμως η διαφορά είναι μεγάλη. Ο κάθε άνθρωπος διαμορφώνει τα δικά του πρέπει και απόψεις. Η οικογένεια του, οι αξίες, οι κανόνες, τα πιστεύω, τα ήθη διαμορφώνουν τη προσωπικότητα του ατόμου. Οι ρόλοι που αποκτά στην ζωή του παίζουν μεγάλο ρόλο.

Εύκολα παρατηρεί κανείς, τα μέλη της οικογένειας να δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν. Το ζευγάρι να διαφωνεί χωρίς να καταλαβαίνει ο ένας τις ανάγκες του άλλου. Άλλοτε το παιδί χρησιμοποιείται ως μέσο επικοινωνίας. Οι ειδικοί το ονομάζουν τριγονοποίηση. «Το παιδί σου, κοιτά να το μαζέψεις», «Έτσι, όπως το έχεις κάνει, δεν σέβεται τίποτα και κανένα πια». Είναι μερικές φράσεις που ακούγονται συχνά και έχουν τις ρίζες του στην παραδοσιακή κοινωνία. Σκεφτείτε, την βασική αξία της εποχής εκείνης. Ήταν η αλληλεγγύη.

Αν μπορείτε να σχεδιάσετε το ζευγάρι θα ήταν πλάτη με πλάτη. Μαζί, προσπαθούσαν να στηρίξουν την οικογένεια τους και να επιβιώσουν. Με την εξέλιξη της κοινωνίας, το ζευγάρι άλλαξε θα λέγαμε μορφή. Σταμάτησε, να είναι πλάτη-πλάτη, και κοιτάει πλέον ο ένας τον άλλον. Πώς όμως να επικοινωνήσουν ξαφνικά; Αφού, δεν ξέρουν τον τρόπο.

Έτσι, αρχίζουν τα προβλήματα, οι κατηγορίες. «Εγώ που είμαι όλη μέρα στη δουλειά, για να μην σας λείψει τίποτα», «Γιατί εγώ δεν προσπαθώ; Δεν δουλεύω; Ποιος σας φροντίζει; Ποιος σας πλένει; Ποιος σας μαγειρεύει;» «Ναι, είσαι στο σπίτι, μακάρι να σφουγγάριζα όλη μέρα και να μην είχα όλες αυτές τις υποχρεώσεις στο κεφάλι μου» ή «Εσύ φταις, που παράτησα τη Νομική και τα όνειρά μου, για να μεγαλώσω τα παιδιά σου»

Μια στιγμή, εσείς που ήσασταν όλα αυτά τα χρόνια; Δεν είναι δικά σας παιδιά; Κι επειδή, δουλεύετε όλη μέρα, με το ρόλο του γονιού τι γίνεται; Είναι δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις; Ή ο φόβος, η ανασφάλειες, τα κοινωνικά κατάλοιπα, οι προσδοκίες παλαιότερων γενιών, οι υπερβολικοί και μη ρεαλιστικοί στόχοι, μας μπερδεύουν;

Μήπως, αν κοιτάξει μέσα του ο καθένας βρει περισσότερες απαντήσεις και λύσεις για τα «αδιέξοδα» της ζωής τους; Μήπως, με το να κατηγορεί το σύντροφο που επέλεξε, ερωτεύτηκε, δημιούργησε οικογένεια, δεν καταφέρνει τίποτα άλλο από το δημιουργείται χάσμα ανάμεσά τους; Είναι δύσκολο ο δρόμος προς την αυτογνωσία αλλά είναι ο μόνος δρόμος που θα σας βοηθήσει να καταλάβετε τι συμβαίνει.

Όσο πιο πολύ εγκλωβιζόμαστε σε ρόλους και πρέπει, τόσο πιο δύσκολα μπορούμε να καταλάβουμε τη διαφορετικότητα των ανθρώπων γύρω μας. Όταν καταφέρουμε να έρθουμε σε επαφή με τα συναισθήματά μας, για παράδειγμα τι ώρα που θυμώνουμε με τον φίλο μας, το παιδί μας, τον σύντροφό μας, πάρουμε λίγα λεπτά να δούμε, τι ήταν αυτό που μας προκάλεσε το συναίσθημα αυτό; Γιατί ένιωσα έτσι; Μήπως, η δική μου συμπεριφορά έκανε το μικρό μου να πει ψέματα;

Δεν είναι εύκολη διαδικασία αλλά αξίζει το κόπο και σίγουρα σας φέρνει πιο κοντά με τους ανθρώπους που αγαπάτε.

Η χειραγώγηση των ΜΜΕ και του Ίντερνετ

Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση. Umberto Eco

Ο άνθρωπος είχε πάντα τη δυνατότητα να επικοινωνεί με την κοινωνία και να κοινοποιεί τις ειδήσεις, τις ιδέες ή τις πεποιθήσεις του ώστε η κοινωνία στο σύνολό της να έχει την γνώση αλλά και να ενσωματώσει σιγά-σιγά νέες καταστάσεις. Επί του παρόντος η επικοινωνία με την κοινωνία έχει προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να μετατραπεί η επικοινωνία σε ένα διαφορετικό φαινόμενο που επηρεάζει την ίδια πληροφορία και έχει μεγάλη επίδραση στον άνθρωπο.

Ένα άτομο μπορεί γρήγορα να αλλάξει τρόπο σκέψης ή τη στάση του, λέγοντας ένα πράγμα σήμερα και ένα άλλο αύριο, να συμφωνεί με κάτι τον ένα χρόνο και τον επόμενο να διαφωνεί. Όμως η αλλαγή της κοινωνίας στο σύνολό της, είναι πιο αργή και πιο δύσκολη. Το να γίνει σε μεγάλη κλίμακα μια αλλαγή πεποιθήσεων είναι μια διαδικασία που διαρκεί πολύ περισσότερο. Ωστόσο, επί του παρόντος, το γεγονός αυτό συμβαίνει πολύ πιο γρήγορα λόγω της προόδου της τεχνολογίας, όχι μόνο στα μέσα ενημέρωσης, αλλά και στο ίντερνετ που έχουν πρόσβαση στην πληροφορία εκατομμύρια άνθρωποι άμεσα και ταυτόχρονα.

Οι κοινωνικές αλλαγές που δημιουργούνται μεταδίδονται γρήγορα ακόμη και στο εξωτερικό. Με τη διαφορά πως όλες αυτές οι πληροφορίες δεν έχουν ρίζα και δεν μπορούν να στηριχτούν για να βρουν τη σύνδεση με τις ζωές των ανθρώπων αφού είναι στείρες πληροφορίες που απλά αναμεταδίδονται χωρίς να έχουν καμία βιωματική εμπειρία. Το φαινόμενο αυτό κάνει την ανθρώπινη επικοινωνία και την συνοχή να εξαφανίζονται και μαζί τους να εξαφανίζονται και διάφορες ηθικές αξίες.

Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στις ιδέες και τις πεποιθήσεις. Μια ιδέα είναι μια σκέψη, κάτι αμφισβητήσιμο και συζητήσιμο. Μια πεποίθηση είναι κάτι που δεν σηκώνει αμφισβήτηση, διότι είναι θέμα πίστης και αντιπροσωπεύει τα πιστεύω του ατόμου. Οι πεποιθήσεις που εξαπλώνονται τόσο γρήγορα όσο οι ιδέες λειτουργούν, αλλά δεν είναι στην ουσία πεποιθήσεις. Είναι ένα μείγμα ιδεών και πεποιθήσεων, χωρίς να έχουν εξεταστεί εκτενώς αρά υπόκεινται σε αμφιβολίες.

Έτσι, ενώ παλαιότερα μια πληροφορία είχε γνωστική και πρακτική σημασία, στο σήμερα μπορεί να είναι κατευθυνόμενη και χειραγωγημένη και να εξυπηρετεί συμφέροντα για κερδοσκοπικούς λόγους. Αυτές οι ιδέες και οι πεποιθήσεις, κάποιες από τις οποίες αναμεταδίδονται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη χειραγώγηση και την άσκηση άμεσης εξουσίας, σε μια εποχή που ο άνθρωπος είναι πολύ ευάλωτος.

Στο παρελθόν μεμονωμένες δράσεις καθυστερούσαν να έχουν επιπτώσεις και να γίνουν αισθητές στην κοινωνία. Στο σήμερα όλοι μπορούν να μιλούν για το ίδιο θέμα την ίδια στιγμή σε παγκόσμιο επίπεδο καθώς και να αποσιωπήσουν κάποιες πληροφορίες ώστε να επιβάλλουν μια παγκόσμια σιγή. Έτσι κανένας δεν μιλά σε παγκόσμιο επίπεδο για κάτι που μπορεί να αφορά τους ανθρώπους σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτή η κατάσταση αντιπροσωπεύει μια νέα μορφή ολοκληρωτισμού, όχι μόνο της κρατικής εξουσίας αλλά μιας παγκόσμιας εξουσίας.

Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι καλλιεργείται ένα ολοκληρωτικό πνεύμα του τι θεωρείται πολιτικά σημαντικό και άξιο της προσοχής μας. Φαίνεται πως τίποτα δεν είναι άνευ σημασίας και ότι τα πάντα πρέπει να χειραγωγούνται, να ελέγχονται και αν απαιτείται να γίνονται και παρεμβάσεις. Αυτό παλαιότερα συνέβαινε μονάχα σε κράτη που διοικούνταν από ολοκληρωτικά καθεστώτα αλλά σήμερα εμφανίζεται και σε πολιτικά ελεύθερες κοινωνίες, με αποτέλεσμα την απώλεια της ελευθερίας και του αυθορμητισμού του ανθρώπου.

Βλέπουμε λοιπόν πως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μπορούν να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στον κοινωνικό ιστό και συντελούν στην μόνιμη απώλεια της οικειότητας και της ιδιωτικής ζωής του ανθρώπου. Σήμερα τα πάντα μπορεί να καταγραφούν, οι άνθρωποι μπορούν να κατασκοπεύουν ο ένας τον άλλον με μεγάλη ευκολία ακόμη και χωρίς κάποιο έννομο συμφέρον. Το αποτέλεσμα είναι ο άνθρωπος να αισθάνεται και να είναι έρμαιο των εξελίξεων και της ταχύτητας της πληροφορίας αφού δεν έχει τον χρόνο να την μετουσίωση σε γνώση.

Ωστόσο, όλες οι «αποθήκες» πληροφοριών για τα εκατομμύρια των ανθρώπων πρακτικά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν λόγω χρόνου, εκτός από εκείνες που αφορούν ορισμένα δημόσια πρόσωπα. Η αδυναμία, λοιπόν, να επεξεργαστούν όλες αυτές οι ανεκτίμητες πληροφορίες μπορεί να είναι η μεγάλη ευκαιρία που έχουμε να υπερασπιστούμε την απώλεια της ιδιωτικής μας ζωής αλλά και να ανακτήσουμε τον αυθορμητισμό και την ελευθερία μας. Απλά αρκεί να αυξήσουμε λίγο την οξυδέρκειά μας στο τι μας νοιάζει και στο τι πραγματικά μας απασχολεί.

Η γυναίκα στον Χριστιανισμό και στην Ορθοδοξία

“λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Τί ἐμοὶ καὶ σοί, γύναι;”.
(Κατά Ιωάννην, 2: 4)

 Αναρωτιόμαστε άραγε, γιατί ο προσδιορισμός “γυναίκα” σε αντιδιαστολή με τον Ιησού την στιγμή που οι χριστιανοί μιλάνε για αναβάθμιση της γυναίκας και ισότητα από τον Χριστιανισμό; Πώς απαξιώνεται ο συνομιλητής και μάλιστα ειδικά από το φύλο του, αν υποτίθεται ότι βλέπει την γυναίκα ίση με τον άνδρα;
Εισαγωγή
Εδώ θα δούμε το καυτό θέμα “Χριστιανισμός” και μάλιστα “Ορθοδοξία και γυναίκα”.
Αν ψάξετε κάτι σχετικό σε κάποια χριστιανική ιστοσελίδα, θα διαπιστώσετε ότι η βασική επωδός όλων, είναι ότι “ο Χριστιανισμός εξύψωσε την γυναίκα από τον ειδωλολατρικό βούρκο στον οποίο βρισκόταν πριν από αυτόν”, και ότι ο Χριστός “ευλόγησε τον γάμο, η δε Εκκλησία τον έκανε μυστήριο”. Το πρώτο έχει αναιρεθεί από την ιστορική έρευνα· η θέση της γυναίκας δεν άλλαξε, άλλα χειροτέρεψε κάτω από τις οδηγίες των Πατέρων της Εκκλησίας. Μπορεί στην Ανατολή η γυναίκα να ήταν αντικείμενο διαιώνισης ή και αγοραπωλησίας μόνο (οι πλέον γνωστές γυναίκες στην Παλαιά Διαθήκη ήταν αυτές που ήσαν ή συμπεριφερόντουσαν σαν πόρνες), αλλά στο Αιγαίο, εκεί που ανθούσε η “πόλις”, οι γυναίκες είχαν πολύ καλύτερη αντιμετώπιση, αν όχι ισότητας ως πολίτες (αυτοί που αποφασίζουν δηλαδή για τα κοινά), πάντως η θέση τους δεν ήταν σε κανένα βούρκο και επηρεαζόταν μόνο από την κυρίαρχη ιδεολογία της κάθε πόλης που ζούσαν, βελτιώθηκε δε περαιτέρω στην ελληνιστική εποχή. Αντίθετα μετά την ολοκληρωτική επιβολή του Χριστιανισμού, επικράτησε ο Μεσαίωνας που στην Ανατολή ειδικά, είναι ζήτημα αν έχει φύγει. Η πραγματική ισότητα της γυναίκας ξεκίνησε από την “αιρετική” Δύση, αφού μεσολάβησαν η Αναγέννηση και ο “επάρατος” (για τους χριστιανούς) Διαφωτισμός.
Θέση της γυναίκας στην ελληνική αρχαιότητα
Ξέρουμε ήδη ονόματα γυναικών που ασχολήθηκαν με την ιεροσύνη, την φιλοσοφία, την επιστήμη, την ποίηση, την διδασκαλία, την εργασία γενικότερα πέρα από την ύφανση (την κύρια γυναικεία εργασία), την ζωγραφική, την μουσική, την θεραπευτική, την ιατρική, την συμμετοχή σε χορευτικούς θιάσους γυναικών, σε χορηγίες, σε αξιώματα, την συμμετοχή και διοργάνωση θρησκευτικών εορτών και λατρειών (όπως τα Θεσμοφόρια), και τέλος εκτός των Αθηναίων (που ήταν ειδική περίπτωση) είχαν και κληρονομούσαν περιουσία, ή υπερασπιζόντουσαν οι ίδιες τα συμφέροντά τους. Στην ελληνιστική εποχή (εποχή των βασιλείων), έχουμε, σταδιακή συμμετοχή των γυναικών στην εκπαίδευση (κάτι που στην Σπάρτη γινόταν ήδη από την αρχαϊκή εποχή) και συμμετοχή επίσης στην διακυβέρνηση αυτοκρατοριών, από τρεις βασίλισσες του οίκου των Σελευκιδών, μία της Ηπείρου και δύο του Πόντου. Το σχετικό άρθρο “Η θέση της γυναίκας στην Αθήνα και στη Σπάρτη” περιλαμβάνει όλες τις πληροφορίες για να σχηματίσουμε μια εικόνα για την ζωή των γυναικών και την θέση τους σε δύο τέτοιες ακραίες πόλεις της ελληνικής αρχαιότητας και στα σχόλια υπάρχουν επίσης πληροφορίες από νομοθεσίες που την αφορούν για την αρχαία Γόρτυνα και Αλίαρτο.
Χριστιανικά κείμενα περί “ισότητας” της γυναίκας
Για την Παλαιά Διαθήκη, είναι γνωστόν ότι ο τότε θεός των Εβραίων και τώρα ένας από τους θεούς των χριστιανών, έκανε διακρίσεις, αν και σε μερικά σημεία τα πράγματα είναι καλύτερα από τον Χριστιανισμό. Όπως και να έχει, ο Ιεχωβάς πρώτα δημιούργησε τον άνδρα και από αυτόν την γυναίκα (Γένεσις, 2: 20-24). Ενώ επίσης ο άνδρας αναφέρεται ως άνθρωπος, η γυναίκα...όχι (Αριθμοί, 25: 8).
Ας δούμε μερικές νεώτερες χριστιανικές ρήσεις, γιατί υποτίθεται με την εμφάνιση του Ιησού επήλθε λένε οι χριστιανοί νεοαπολογητές “ισότητα”:

ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ ἀνέγνωτε ὅτι ὁ ποιήσας ἀπ᾿ ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς καὶ εἶπεν.

(Κατά Ματθαίον, 9: 4)

Αναφέρεται στη Γένεση (1: 27). Εδώ δεν αναφέρεται σε ισότητα, αλλά ισότητα αρχής που και αυτή είναι λάθος. Όλοι ξέρουμε ότι ο Ιεχωβάς πρώτα έκανε τον άνδρα και μετά από το πλευρό του άνδρα την γυναίκα, αλλά ας προχωρήσουμε...

ἄγουσι δὲ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι γυναῖκα ἐπὶ μοιχείᾳ κατειλημμένην, καὶ στήσαντες αὐτὴν ἐν μέσῳ λέγουσιν αὐτῷ· Διδάσκαλε, αὕτη ἡ γυνὴ κατείληπται ἐπ' αὐτοφώρῳ μοιχευομένη· καὶ ἐν τῷ νόμῳ ἡμῶν Μωϋσῆς ἐνετείλατο τὰς τοιαύτας λιθάζειν. σὺ οὖν τί λέγεις; τοῦτο δὲ εἶπον ἐκπειράζοντες αὐτόν, ἵνα σχῶσι κατηγορίαν κατ' αὐτοῦ. ὁ δὲ Ἰησοῦς κάτω κύψας τῷ δακτύλῳ ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν. ὡς δὲ ἐπέμενον ἐρωτῶντες αὐτόν, ἀνέκυψε καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἐπ' αὐτὴν. καὶ πάλιν κάτω κύψας ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν.

(Κατά Ιωάννην, 8: 3-11)

Περιέργως πως, το παραπάνω χωρίον του “σκεπτικού” Ιησού, θεωρείται από κάποιους θεολόγους σαν το κείμενο με το οποίο ο Ιησούς εξυψώνει την γυναίκα. Δεν μπορώ να καταλάβω κάτι το οποίο οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα. Το μόνο που κάνει, είναι ότι για το θέμα της μοιχείας αγνοεί τον Μωσαϊκό Νόμο, αν και υπάρχουν άλλα χωρία που γενικά τον δέχεται. Βέβαια η αγνόηση του Μωσαϊκού Νόμου, είναι ανά περίπτωση, για δε την μοιχεία έχει ήδη πει ότι πέρα από τη σωματική είναι και η νοητική -αλίμονο τι σκέφτεσαι δηλαδή.
Αντιθέτως, η φερόμενη απάντηση του Ιησού στην μάνα του (“τί κοινό υπάρχει ανάμεσα σ' εμένα και σ' εσένα γυναίκα;”) που αναφέρθηκε ήδη στην πρώτη γραμμή, δείχνει πλήρη απαξίωση, όχι τόσο στο τι ειπώθηκε ή την σχέση μαζί της αλλά σε αυτή την γυναικεία της ιδιότητα.
Ένα άλλο “επιχείρημα” που χρησιμοποιούν, είναι ότι ο Χριστιανισμός βλέπει ίση την γυναίκα, γιατί ο Ιησούς είπε ότι “στα μάτια του Θεού όλοι είμαστε ίσοι”. Αυτό είναι μια ωραία και ανέξοδη ευχή, μόνο που αναφέρεται σε κάτι καθαρά ιδεοληπτικό και κάτι που δεν έχει καμιά επίπτωση ή χρησιμότητα στην πραγματική κοινωνία και όπως θα δούμε μάλιστα, συμβαίνει το τελείως αντίθετο, τόσο στο δόγμα όσο και στην χριστιανική πράξη...

Αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ, ὅτι ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικὸς, ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας, καὶ αὐτός ἐστι σωτὴρ τοῦ σώματος. ἀλλ' ὥσπερ ἡ ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ, οὕτω καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἐν παντί. οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν (...) πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ' ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα.

(Προς Εφεσίους, 5: 22-33)

Εδώ γίνεται ένας κλασικός, για τους χριστιανούς, παραλληλισμός: Η σχέση γυναίκας-άνδρα είναι σαν την σχέση Εκκλησίας-Χριστού. Δηλαδή ανθρώπου (δούλου του Θεού) προς τον Θεό–αφέντη-κριτή που τον αγαπά όμως. Τον αγαπά μέχρι φυσικά να τον κρίνει, όπου βέβαια εκεί αν δεν περάσει τα κριτήρια αγάπης που αυτός του έχει θέσει, θα τον στείλει εκεί που “ακούγονται τριγμοί οδόντων”, εν ολίγοις “αγάπα με ή χάθηκες”. Η σχέση αυτή έχει ενδιαφέρον, γιατί από μόνη της καταργεί την ισότητα· ο άνθρωπος είναι, σύμφωνα με αυτή τη λογική, άβουλος και ανίκανος να αντιδράσει στον εκβιασμό· το μόνο που έχει να κάνει είναι να υποταχθεί στον αφέντη, ειδάλλως (αν εκφράσει την περίφημη “ελεύθερη βούληση” και τον αγνοήσει), τον περιμένει τιμωρία. Όσο δεν υπάρχει ισότητα στη θέση του ανθρώπου με τον θεό του για τους χριστιανούς, τόσο δεν υπάρχει ισότητα γυναίκας και άνδρα συμπερασματικά με όσα λένε τα κείμενά τους.
Εδώ αξίζει να δούμε και τις ωραίες δικαιολογίες στο “ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα” των χριστιανών. Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα για τους χριστιανούς, που συνηθίζουν τα διπλά μηνύματα, προσπάθεια από ρητορικής άποψης, ο φόβος να γίνει...αγάπη (ναι, σωστά διαβάζετε). Λένε: “Ο ιερός φόβος είνε ο φόβος ο προς τον Θεόν, ο φόβος ο προς τους γονείς, ο φόβος ο προς τον σύζυγον και ο φόβος προς τους θείους και ανθρώπινους νόμους, και πηγάζει εκ της αγάπης”. Το θέμα είναι ότι το κείμενο μιλάει μόνο για την γυναίκα. Αυτή οφείλει να “φοβήται” δηλαδή ή να φοβάται ή να “αγαπά”, όπως θέλουν οι χριστιανοί που διαστρεβλώνουν την γλώσσα κατά το δοκούν για να τους βγει το νόημα που θέλουν, όχι πάντως ο υποτιθέμενα “ίσος” της άνδρας. Και τούτο το ξεκαθαρίζει καλύτερα ο Παύλος:

οὐ γάρ ἐστιν ἀνὴρ ἐκ γυναικός, ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός· καὶ γὰρ οὐκ ἐκτίσθη ἀνὴρ διὰ τὴν γυναῖκα, ἀλλὰ γυνὴ διὰ τὸν ἄνδρα. διὰ τοῦτο ὀφείλει ἡ γυνὴ ἐξουσίαν ἔχειν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς διὰ τοὺς ἀγγέλους.

(Προς Κορινθίους Α', 11: 8-10)

Εδώ ο όρος “εξουσία” έχει και κυριολεκτική, αλλά και μεταφορική ερμηνεία ως το μανδήλι (η χριστιανική lite μπούργκα). Χωρίς μπούργκα θα σκανδαλιστούν οι άγγελοι. Φυσικά και εδώ τονίζεται ότι μόνο η γυνή “εκτίσθη” για τον άνδρα (το διαβάζετε οι γυναίκες;).
Ο αγαπητός, από τους χριστιανούς, “Μέγας” Αθανάσιος, κατακεραυνώνει τους Έλληνες που είχαν εκτός από θεούς και θεές (αν είναι δυνατόν), καθώς είχε την γνώμη ότι με τις γυναίκες δεν μπορεί κανείς να αποφασίζει για υποθέσεις μαζί τους:

καὶ εἴθε μέχρις ἀρρένων εἱστήκει τούτων ἡ εἰδωλομανία, καὶ μὴ εἰς θηλείας κατέφερον τὴν θείαν προσηγορίαν. καὶ γὰρ καὶ γυναῖκας, ἅς οὐδὲ εἰς κοινὴν περὶ πραγμάτων συμβολίαν λαμβάνειν ἀσφαλές, ταύτας τῇ τοῦ Θεοῦ τιμῇ θρησκεύουσι καὶ σέβουσιν.

Η μετάφραση του έντονου κειμένου παραπάνω είναι: “Γιατί και τις γυναίκες, με τις οποίες δεν είναι ασφαλές ούτε από κοινού να αποφασίζει κανείς για υποθέσεις...” (Λόγος κατά Ελλήνων, 10).
Η περίφημη ισότητα πάει περίπατο. Επίσης, πάει περίπατο η γνωστή καραμέλα ότι οι “ειδωλολάτρες” Έλληνες είχαν την γυναίκα σε τραγική κατάσταση, αφού ακόμα και στο θείο υπήρχε ισάριθμη θηλυκή εκπροσώπηση.
Άραγε θα σωθεί καμιά γυναίκα όταν γίνει η Δευτέρα Παρουσία;

εἰ μὴ αἱ ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οἱ ἠγορασμένοι ἀπὸ τῆς γῆς. οὗτοί εἰσιν οἳ μετὰ γυναικῶν οὐκ ἐμολύνθησαν· παρθένοι γάρ εἰσιν. οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκολουθοῦντες τῷ ἀρνίῳ ὅπου ἂν ὑπάγῃ.

(Αποκάλυψις, 14: 3-4)

Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Μόνο 144 χιλιάδες άρρενες παρθένοι Εβραίοι που δεν έχουν μολυνθεί με γυναίκα. Άλλο όμως ενδιαφέρον συμπέρασμα του χωρίου, είναι ότι η κάθε επαφή με την γυναίκα θεωρείται μόλυνση. Η διαδικασία της προϋπόθεσης της γέννησης, η επαφή του άνδρα και της γυναίκας που δημιουργεί αγάπη, ζωντάνια και ζωή, είναι μόλυνση για τους χριστιανούς.
Φυσικά, αν ρωτήσετε έναν κληρικό ή θεολόγο θα σας πει ότι όχι, “για τον Χριστιανισμό η γυναίκα είναι ίση με τον άνδρα” και θα αραδιάσει μερικά σχετικά ρητά κάποιων μεταγενέστερων καλογέρων, ή κάτι ασαφές σαν το προηγούμενο από τον Ιωάννη. Σίγουρα δεν θα σχολιάσει τα συγκεκριμένα ή θα σας πει: “Ξέρετε, άλλες εποχές άλλες καταστάσεις την εξύψωσε από τον βούρκο που ήταν, εδώ δεν εννοεί τον γάμο αλλά το σεξ” (λες και το σεξ δεν είναι μέσα στον γάμο) κλπ κλπ. Η συνηθέστερη ατάκα είναι αυτή που ο Χριστός τους βλέπει όλους ίσους και “αυτό” είναι η περίφημη “εξύψωση” που το λένε ξανά και ξανά μπας και το πιστέψουν και οι ίδιοι. Βέβαια τα ίδια είπε και ο Παύλος (“δεν υπάρχει άνδρας ή γυναίκα· όλοι στα μάτια του θεού είμαστε ίσοι”). Αλλά την πραγματική γνώμη του Παύλου ειδικά για την γυναίκα, την είδαμε πριν αρκετά καλά. Να άλλη μια του ιδίου:

Γυνὴ ἐν ἡσυχίᾳ μανθανέτω ἐν πάσῃ ὑποταγῇ· γυναικὶ δὲ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπω, οὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρός, ἀλλ' εἶναι ἐν ἡσυχίᾳ.

(Προς Τιμόθεον, 1: 11-12)

Μπορεί λοιπόν στα θεωρούμενα μάτια του Θεού όλοι να είναι “ίσοι”, αλλά στην κοινωνία που μας ενδιαφέρει, η γυναίκα οφείλει να έχει άλλη θέση, να μαθαίνει να υποτάσσεται με κάθε τρόπο στον άνδρα, να μην διδάσκει και να μην θέλει την κυριότητα αλλά “να κάθεται στα αυγά της”. Μετά από αυτό, τί νόημα έχει η θεωρούμενη “ισότητα” στα μάτια του Θεού που και σ' αυτό όπως είδαμε είναι τελείως ασαφές, ενώ η δε Αποκάλυψη έχει άλλη γνώμη;
Θέλετε μήπως και την γνώμη του μεγάλου για τους χριστιανούς πατέρα, του Ιωάννη του Χρυσόστομου για την γυναίκα;

Μὴ δὴ καταμαλάττωμεν ἡμῶν τὴν ἰσχὺν μηδὲ ἐκκόπτωμεν τὰ νεῦρα ταῖς τῶν γυναικῶν ὁμιλίαις. Καὶ γὰρ ἄφατος καὶ πολλὴ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν ἐντεῦθεν εἰσρεῖ κακία. [...] οὕτω δὴ καὶ αὗται πάντας ὅσους ἂν λάβωσι, εὐχειρώτους τῷ διαβόλῳ ποιοῦσι, μαλακωτέρους, θερμοτέρους, ἀναισχύντους, ἀνοήτους, ἀκροχόλους, θρασεῖς, ἀκαίρους, ἀγεννεῖς, ἀπηνεῖς, δουλοπρεπεῖς, ἀνελευθέρους, ἰταμοὺς φλυάρους, καὶ ἁπλῶς πάντα τὰ γυναικεῖα πάθη τὰ διεφθαρμένα φέρουσαι εἰς τὴν τούτων ἐναπομάττονται ψυχήν. Ἀμήχανον οὖν τὸν γυναιξὶ συνοικοῦντα μετὰ συμπαθείας τοσαύτης καὶ ταῖς ἐκείνων ἐντρεφόμενον ὁμιλίαις, μὴ ἀγύρτην τινὰ εἶναι καὶ ἀγοραῖον καὶ συρφετώδη· κἂν γὰρ φθέγγηταί τι, πάντα ἀπὸ τῶν ἱστῶν καὶ τῶν ἐρίων φθέγξεται, τῆς γλώσσης αὐτοῦ τῇ ποιότητι τῶν γυναικείων ἀναχρωσθείσης ῥημάτων· κἂν ποιῇ τι, μετὰ πολλῆς τοῦτο ἐργάζεται δουλοπρεπείας, πόῤῥω τῆς Χριστιανοῖς πρεπούσης ἐλευθερίας ἑαυτὸν ἀποικίσας , καὶ πρὸς οὐδὲν τῶν μεγάλων κατορθωμάτων γενόμενος χρήσιμος.

(ΕΚΛΟΓΑΙ: ΛΟΓΟΣ Δ΄, “ΠΕΡΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΩΦΡΟΣΥΝΗΣ”, 63.599 - MIGNE)

Δι' οὐδὲν γὰρ ἡ συνοίκησις αὕτη νενομοθέτηται, ἢ δι' ἔρωτα καὶ πόθον· ἐπεὶ περίελε τοῦτο, καὶ ἀνῄρηται ἡ τοῦ πράγματος χρεία. Τίς γὰρ ἂν ἕλοιτο, ἀνὴρ ὢν, ταύτης χωρὶς τῆς ἀνάγκης γυναικείας ἀνέχεσθαι τρυφῆς καὶ ὕβρεως καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοῦ γένους ἐλαττωμάτων ἐκείνου; Διὰ τοῦτο καὶ ἐξ ἀρχῆς ὁ Θεὸς τὴν γυναῖκα ταύτῃ καθώπλισε τῇ ἰσχύϊ, εἰδὼς ὅτι σφόδρα εὐκαταφρόνητος ἔσται, μὴ ταύτην ἐπαγομένη τὴν ἀρχὴν, καὶ ὅτι οὐδεὶς ἂν ἕλοιτο αὐτῇ συνοικῆσαι καθαρεύων ἐπιθυμίας.

(“Προς τους έχοντας συνείσακτους”, 5 -σελ. 6)

Για τον Ιησού, που όπως είπαμε, προτιμά την αγαμία, αλλά δεν απαγορεύει τον γάμο, είναι παντελώς απαράδεκτο το διαζύγιο, εκτός αν η γυναίκα μοιχεύσει:

Ἐρρέθη δέ, Ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, δότω αὐτῇ ἀποστάσιον. 32 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ἀπολύων τὴν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸς λόγου πορνείας ποιεῖ αὐτὴν μοιχευθῆναι, καὶ ὃς ἐὰν ἀπολελυμένην γαμήσῃ μοιχᾶται.

(Κατά Ματθαίον, 5: 31-32)

Τί πρέπει να κάνει η γυναίκα αν ο άνδρας της την δέρνει ή την απατά; Μα σύμφωνα με τον Κανόνα Θ´ του Μ. Βασιλείου, πρέπει να υπομείνει, άσχετα αν αντίστοιχα ο απατημένος ανήρ μπορεί να την χωρίσει.
Επιτρέπεται το διαζύγιο; Όχι είπαμε, παρ' εκτός μοιχείας (της γυναίκας μόνο, αν μοιχός είναι ο άνδρας, η γυναίκα οφείλει να υπομένει).
Ο Κανὼν Δ´ του Μ. Βασιλείου (Ιεροί Κανόνες υπό Αγίων Πατέρων) κανονίζει τα του διαζυγίου που πρακτικά απαγορεύεται για την θρησκεία. Εδώ πρέπει να πω ότι η νεότερη Ορθόδοξη Εκκλησία έχει παρεκτραπεί από τις γραφές της (ευτυχώς) και δέχεται “κατ' οικονομίαν” (όπως λένε όταν κάνουν κάτι που δεν θέλουν, αλλά δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς), τρεις γάμους (άσχετα αν δεν τους θεωρεί ακριβώς γάμους και τους τρεις), σε αντίθεση με τον έναν και μοναδικό των καθολικών, που σε αυτό το σημείο φαίνονται πιο ορθόδοξοι από τους ορθόδοξους.
Στο “Ιερόν Πηδάλιον” έχουμε και άλλα μαργαριτάρια ισότητας: Όπως ότι απαγορεύεται στην γυναίκα να κουρεύεται ειδάλλως αναθεματίζεται. Αυτό καθώς και την γνώμη του Κοσμά του Αιτωλού ότι η γυναίκα είναι χειρότερη από τον Διάβολο ή του Ισαάκ του Σύρου μπορείτε να τα απολαύσετε μαζί με άλλα μαργαριτάρια νεώτερων πατέρων της Εκκλησίας.
Ας δούμε μόνο λίγο αναλυτικά την γνώμη του Κοσμά του Αιτωλού που απευθύνεται προς τους μοναχούς μεν, αλλά δείχνει την πραγματική νοοτροπία του Χριστιανισμού, για την οποία οι απολογητές έχουν γνώμη:

Και να φεύγης τον κόσμον, μα περισσότερον την γυναίκα. Και όχι πάλιν να μισής την γυναίκα, διατί είναι πλάσμα Θεού, αλλά τα πάθη που ακολουθούν οι άνθρωποι. Και αν τύχη και περάσης από ένα σοκκάκι και εις το ένα μέρος είνε η γυναίκα και εις το άλλο είνε ο Διάβολος, να μην αποπεράσης εκείθεν οπού είνε η γυναίκα, μόνον από εκεί όπου είναι ο Διάβολος, διατί κάνεις τον σταυρόν σου και φεύγει, μα η γυναίκα δεν φεύγει.

Το συμπέρασμα είναι προφανές, τα ιδεοληπτικά δαιμόνια, με ιδεοληπτικές διαδικασίες, μπορείς να τα αποφύγεις, την πραγματικότητα όμως που είναι η γυναίκα που είναι χειρότερη από τα δαιμόνια, είναι αδύνατο, για αυτό απέφυγε τη πραγματικότητα και πήγαινε ξανα στην φαντασία που την ελέγχεις (ή νομίζεις ότι την ελέγχεις) καλύτερα.
Στον “Βίο του Αγίου Πορφυρίου” (κεφ. 76) διαβάζουμε ότι αφού είδε υποτίθεται ιδεοληπτικά οράματα και θαύματα και ο θεός του του είπε να καταστρέψει το Μαρνείο (ναός στη Γάζα, αφιερωμένος στον Κρητογενή Δία), μετά έβαλε όλες τις πλάκες από το Άδυτο του ναού που για τους Έλληνες ήταν Άβατο, σαν πλακόστρωτο στην πλατεία της νέας εκκλησίας που φυσικά έκτισε, με σκοπό να τα πατούν “όχι μόνο άνδρες, αλλά και γυναίκες και σκύλοι και χοίροι και κνώδαλα(=αγρίμια ή χαμερπείς άνθρωποι)”. Η αντιδιαστολή και η σειρά που τα αναφέρει είναι μάλλον χαρακτηριστικά.
Στο “Ιερόν Πηδάλιον” μια συλλογή εκκλησιαστικής και βυζαντινής νομοθεσίας του 1800, αναφέρει ότι κατά τον Γρηγόριο τον Θεολόγο “Καί τόσο ἡ γυναίκα πρέπει νά ὓποφέρη τὸν ἄνδρα, κάν ὑβρίζει, κάν δὲρνη αὐτὴν, κἄν ἐξοδεύη τὴν προῖκα της, κἄν ὅτι άλλο τῆς κάμη, ὅσον καὶ ὁ ἄνδρας τὴν γυναῖκα, κἄν καὶ δαιμονίζεται”! (ερμηνεία Κανόνος ΜΗ', σελ. 69. εκδ. 1886).
Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς στο “Παιδαγωγός Γ'” (9) μας λέει ότι: “παραληπτέον δέ τὸ λουτρὸν ταῖς μὲν γυναιξὶ καθαριότητος ἕνεκεν καὶ ὑγίειας, ὑγίειας δὲ μόνον ἀνδράσι”. Δηλαδή, οι γυναίκες είναι βρώμικες σε αντίθεση με τους άνδρες. Στον “Παιδαγωγό Β'” (2), να μην γυμνώνουν μέρη του σώματός τους γιατί έτσι αποσπούν την προσοχή των ανδρών και φυσικά να μην πίνουν κρασί. Γενικά, οι γυναίκες για τον Κλήμη δεν πρέπει να κάνουν οτιδήποτε ίσως φανεί ανάρμοστο, όπως να στολίζονται, να περπατάνε γυναικεία, να κουνούν τα μάτια τους, να κοιτούν περίεργα, να ντύνονται καλά κ.λπ. κ.λπ. -“Παιδαγωγός Γ'” (11). Επίσης οφείλουν να μην πολυβγαίνουν από το το σπίτι, και να μην μιλάνε σε άγνωστους ή να είναι φλύαρες. Φυσικά δεν επιτρέπεται σε διαζευγμένη να την “πλησιάσει” άνδρας γιατί τότε είναι μοιχεία. Στη συνέχεια επαναλαμβάνει τις προτροπές του Λευιτικού (22-10 & 20-22) για θάνατο των μοιχών με λιθοβολισμό (“Στρωματείς Β΄”, 23).
Άλλο ένα χριστιανικό κείμενο που οι ίδιοι απολογητές έχουν άποψη, είναι το “Κατά των πονηρών γυναικών” του Εφραίμ του Σύρου του Ε'. Αφού ψάξουν να βρουν ένα σωρό δικαιολογίες για να μας πουν ότι δεν είναι σίγουρο ότι είναι του Εφραίμ (λες και για όλα τα άλλα είναι σίγουροι), λένε ότι αναφέρεται μόνο στις πονηρές από τις γυναίκες και όχι στις γυναίκες, που γενικά “είναι πονηρές” όπως θα καταλάβετε αν το διαβάσετε. Φυσικά μια ανάγνωση του κειμένου, δείχνει ξεκάθαρα την γνώμη του χριστιανού συγγραφέα περί γυναικών, αξίζει τον κόπο να διαβασθεί. Αφού απαριθμήσει όλα τα κακά του κόσμου που έγιναν εξαιτίας των γυναικών, μας λέει τι ακριβώς είναι η γυναίκα, όχι η “πονηρή γυνή” αλλά η “γυνή” σκέτο...

Τί ἐστι γυνή; Ἐπὶ γῆς ναυάγιον, πηγὴ κακίας, θησαυρὸς ῥυπαρίας καὶ πονηρίας, θανατηφόρος συντυχία, ὀφθαλμῶν ὄλισθος, ψυχῶν ὄλεθρος, καρδίας λόγχη, νέων ἀπώλεια, σκῆπτρον ᾅδου, κρημνώδης πόθος.

Τί ἐστι γυνή; Αἰτία ∆ιαβόλου, ἀνάπαυσις Ὄφεως, ∆ιαβόλου παραμυθία, ἀπαρηγόρητος ὀδύνη, ὑποκαιομένη κάμινος, σῳζομένων σκάνδαλον, ἀθεράπευτος κακία, καθημερινὴ λέσχη, ξενοδοχεῖον ἀσώτων, ἐργαστήριον δαιμόνων.

Τί έστι γυνή; Φίλτρον πονηρίας, ἀναίσχυντον θηρίον, ἀκράτητος ὁρμή, ἀχαλίνωτον στόμα, μυστηρίων θρίαμβος, σκοτίαςὁδηγός, παραπτωμάτων διδάσκαλος, ἀπολαύσεως πονηρία, ἀκόρεστος ἐπιθυμία, κολάσεως αἰωνίου πρόξενος.

Τί έστι γυνή; Γήϊνον φρόνημα, ἀνδρὸς ῥᾳθυμία, συγκοιμωμένη ἀκρασία, συνεγειρομένη μέριμνα, ἱματισμένη ἔχιδνα, αὐθαίρετος μάχη, καθημερινὴ ζημία, οἰκίας χειμών, ἀνδρὸς ναυάγιον, ἀνήμερον θηρίον, μοιχῶν καταγώγιον, ὅπλον ∆ιαβόλου, ἐπιθυμητὴ λύσσα, παγκόσμιος θάνατος. Εἰκότως οὖν ἔλεγεν ὁ Σοφός· μικρὰ πᾶσα κακία πρὸς κακίαν γυναικός.

Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο κείμενο τόσο υβριστικό και γυναικοφοβικό από αυτό το χριστιανικό κείμενο. Στο άρθρο “Η γυναίκα στην Αγία Γραφή”, υπάρχει πληθώρα χωρίων τόσο από την Παλαιά όσο και την Καινή Διαθήκη για να σχηματίσετε μια πιο ολοκληρωμένη άποψη.
Ο γάμος
Ένα από τα συνήθη ψέματα που λέγονται από τους χριστιανούς, είναι ότι ο Ιησούς ευλόγησε τον γάμο, επειδή έκανε το “θαύμα” με το νερό στον γάμο της Κανά (Κατά Ιωάννην, 2: 1-11). Βέβαια, στο συγκεκριμένο “θαύμα” που τελείως συμπτωματικά δεν αντιλήφθηκαν οι άλλοι ευαγγελιστές παρά μόνο ο Ιωάννης, δεν συμμετείχε καθόλου ο Ιησούς στον γάμο, ούτε τον ευλόγησε, ούτε ευλόγησε τους νεόνυμφους, ούτε καν ειπώθηκε κάτι περί ένωσης, αγάπης, αναγέννησης κ.λπ., παρά μόνο “έφτιαξε” κρασί για να μεθύσουν περισσότερο οι καλεσμένοι. Μάλλον ήταν το πιο βολικό “θαύμα” για έναν γάμο.
Ποιά ήταν η γνώμη του ίδιου του Ιησού για τον γάμο;

...καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω.

(Κατά Ματθαίον, 19: 12)

Το ιδανικό λοιπόν για τον Ιησού, είναι η παρθενία και οφείλει κάποιος, αν θέλει στα σίγουρα την “βασιλείαν των ουρανών” που τάζει ο Ιησούς στους πιστούς του, να αυτοευνουχιστεί (νοητικά ή πραγματικά, εσείς αποφασίζετε)· είναι προφανές λοιπόν ότι δεν πολυσυμπαθεί τον γάμο, αφού δεν συμπαθεί τα γεννητικά όργανα, που περιέργως πως σαν υποτιθέμενος θεός και κατασκευαστής του ανθρώπου, αυτός λένε ότι δημιούργησε. Ο γάμος περιλαμβάνει και την αγάπη των συζύγων και όπως ξέρουμε ο θεός των χριστιανών είναι ζηλωτής (ζηλιάρης δηλαδή), προσέξτε τι λέει ο υποτιθέμενος θεός της “αγάπης” και της “ειρήνης”:

μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν. ἦλθον γὰρ διχάσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς, καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ. Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστιν μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστιν μου ἄξιος...

(Κατά Ματθαίον, 10: 34-37)

Μπορούν οι χριστιανοί να παρευρίσκονται σε έναν αλλόθρησκο γάμο φίλου ή συγγενή; Εδώ, δεν έχω βρει κάτι σχετικό, άρα προφανώς και δεν απαγορεύεται. Απαγορεύεται σε μη χριστιανούς να παρευρίσκονται σε χριστιανικούς γάμους φίλων ή συγγενών; Ούτε αυτό φαίνεται να απαγορεύεται. Σήμερα που ο θρησκευτικός γάμος δεν έχει το μονοπώλιο, μπορούν οι χριστιανοί να παρευρίσκονται σε έναν τέτοιο γάμο φίλου ή συγγενή; Όχι, απαγορεύεται. (Αυτό σε σχέση και με τα προηγούμενα λέγεται κομπλεξισμός μιας σέχτας που νομίζει ότι έχει την πλειοψηφία).
Το χριστιανικό μυστήριο του γάμου, καθιερώθηκε τον 9ο αιώνα και έγινε και το μόνο υποχρεωτικό με βάση τη νομοθεσία του Βυζαντίου. Δηλαδή το να είναι μια πολιτική πράξη, και το να ευλογεί τον γάμο η Εκκλησία και να τον αναγάγει σε “μυστήριο”, όπως το λένε για να απαλύνουν όλα αυτά που είδαμε. Μέχρι τότε (τον 9ο αιώνα), ο γάμος ήταν απλά ανεκτός για τεκνοποιία, δεν ήταν πάντως καθιερωμένο μυστήριο, αλλά οι χριστιανοί μόλις παντρευόντουσαν πήγαιναν στην Εκκλησία για ευχές. Από τότε έγινε υποχρεωτικός και μόνος μέχρι πριν λίγα χρόνια, που επιτέλους καθιερώθηκε και ο πολιτικός γάμος. Μέχρι τον 9ο αιώνα, πουθενά δεν θα δείτε την λέξη “μυστήριο” για τον γάμο ειδικά στα κείμενα των Πατέρων.
Το χριστιανικό πρότυπο, φυσικά συνεχίζει και είναι πάντα η αγαμία και η “αγνεία”. Πώς εξηγείται άραγε αυτό; Μα με το μίσος που έχει η θρησκεία αυτή στις ορμές του σώματος, αυτές δηλαδή που είναι υπεύθυνες για την διατήρηση της ζωής.

Λέγω δὲ πνεύματι περιπατεῖτε καὶ ἐπιθυμίαν σαρκὸς οὐ μὴ τελέσητε. ἡ γὰρ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ πνεύματος, τὸ δὲ πνεῦμα κατὰ τῆς σαρκός· ταῦτα δὲ ἀντίκειται ἀλλήλοις, ἵνα μὴ ἃ ἐὰν θέλητε ταῦτα ποιῆτε.

(Προς Γαλάτες, 5: 16-17)

Πώς θα γίνει όμως η διαιώνιση του είδους χωρίς την καθοδήγηση της σάρκας; Αυτό δεν μπορεί να γίνει, άρα και δεν μπορεί να απαγορευτεί ο γάμος. Ανέχεται λοιπόν ο Χριστιανισμός τον γάμο, αλλά το ιδανικό το ξεκαθαρίζει ο Παύλος:

...καλὸν ἀνθρώπῳ γυναικὸς μὴ ἅπτεσθαι· διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω, καὶ ἑκάστη τὸν ἴδιον ἄνδρα ἐχέτω. [...] θέλω γὰρ πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν· [...] Λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις, καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ. εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν· κρεῖσσον γάρ ἐστι γαμῆσαι ἢ πυροῦσθαι. [...] Περὶ δὲ τῶν παρθένων (...) νομίζω οὖν τοῦτο καλὸν ὑπάρχειν διὰ τὴν ἐνεστῶσαν ἀνάγκην, ὅτι καλὸν ἀνθρώπῳ τὸ οὕτως εἶναι. δέδεσαι γυναικί; μὴ ζήτει λύσιν· λέλυσαι ἀπὸ γυναικός; μὴ ζήτει γυναῖκα· ἐὰν δὲ καὶ γήμῃς, οὐχ ἥμαρτες· καὶ ἐὰν γήμῃ ἡ παρθένος, οὐχ ἥμαρτε· θλῖψιν δὲ τῇ σαρκὶ ἕξουσιν οἱ τοιοῦτοι· ἐγὼ δὲ ὑμῶν φείδομαι. [...] θέλω δὲ ὑμᾶς ἀμερίμνους εἶναι. ὁ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ Κυρίου, πῶς ἀρέσει τῷ Κυρίῳ· ὁ δὲ γαμήσας μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου, πῶς ἀρέσει τῇ γυναικί. μεμέρισται καὶ ἡ γυνὴ καὶ ἡ παρθένος. ἡ ἄγαμος μεριμνᾷ τὰ τοῦ Κυρίου, ἵνα ᾖ ἁγία καὶ σώματι καὶ πνεύματι· ἡ δὲ γαμήσασα μεριμνᾷ τὰ τοῦ κόσμου, πῶς ἀρέσει τῷ ἀνδρί. [...] ὁ δὲ μὴ ἐκγαμίζων κρεῖσσον ποιεῖ.

(Προς Κορινθίους Α', 7: 1-40)

Πόσα πολλά λόγια, για να μας δείξει χωρίς να καταδικάσει τον γάμο ότι τελικά τον “καταδικάζει”, αφού δεν τον προτιμά και δεν τον προβάλλει (όπως και άλλοι Πατέρες που έχουν τον γάμο σε μικρή υπόληψη).
Το ιδανικό είναι η αγαμία και όχι ο γάμος, το τονίζει ο Παύλος, ο ίδιος ο Ιησούς, και το επιβεβαιώνει τέλος και η Αποκάλυψη, αφού η επαφή με την γυναίκα όπως είδαμε είναι “μόλυνση”. Όπως παρατηρεί κι ο Καρλχάινζ Ντέσνερ: “Επί δύο χιλιετίες η Εκκλησία -όσο και αν το αμφισβητεί- δεν δυσφήμησε μόνο τη γυναίκα αλλά και τον γάμο. Από τον άγιο Ιουστίνο μέχρι τον Τερτυλλιανό και τον Ωριγένη, ο ευνούχος έχει εγκωμιασθεί περισσότερο από τον σύζυγο. Σύμφωνα με τον διδάσκαλο της Εκκλησίας Ιερώνυμο, οι παντρεμένοι ζουν «όπως τα ζώα», με τη συνουσία δεν διαφέρουν «σε τίποτε από τα γουρούνια και τα άλογα ζώα». Σύμφωνα με τον διδάσκαλο της Εκκλησίας Αυγουστίνο, οι παντρεμένοι θα λάβουν χειρότερες θέσεις στον Παράδεισο, μόνον ο «γάμος του Ιωσήφ και της Μαρίας», δηλαδή η συμβίωση με πλήρη εγκράτεια, είναι ο «αληθινός γάμος» και το καλύτερο θα ήταν αν τα παιδιά «σπέρνονταν με το χέρι όπως τα σπυριά των δημητριακών»”.
Ο Γρηγόριος Νήσης (De virgnitate, 14.1) μας λέει ούτε λίγο ούτε πολύ:

Ἡ γὰρ σωματικὴ παιδοποιία –καὶ μηδεὶς δυσχεράνῃ τὸν λόγον- οὐ μᾶλλιν ζωῆς ἀλλά θανάτου τοῖς ἀνθρώποις ἀφορμή γίνεται· ἀπὸ γὰρ γενέσεως ἠ φθορά τὴν αρχὴν ἔχει, ἧς οἰ παυσάμενοι διὰ της παρθενίας ἐν ἑαυτοῖς ἔστησαν τὴν τοῦ θανάτου περιγραφήν.

Αν θεωρητικά υπάρχει ένας τραγέλαφος, δηλαδή άλλα λένε τα κείμενά τους και άλλα λένε τώρα, σήμερα μιλώντας για την δήθεν ανύψωση της γυναίκας και για “ισότητα” ή και “ευλογία” του γάμου, ας δούμε τον πυρήνα της πίστης, αλλά και τις πράξεις τους μήπως βγει από εκεί κάτι πιο ξεκάθαρο...
Η ισότητα της γυναίκας στην πράξη από τον Χριστιανισμό
Στην χριστιανική θεότητα με τα περίφημα 3 πρόσωπα, δεν υπάρχει θηλυκή εκπροσώπηση (για παράδειγμα, όπως και αναφέρθηκε ήδη, στο αρχαίο δωδεκάθεο στους 12 υπήρχαν 6 θεές, εδώ έχουμε στα 3 πρόσωπα 2 αρσενικά [Ο Ιεχωβάς και ο Ιησούς και ένα “ουδέτερο” το Άγιο Πνεύμα]).
Στην εκκλησιαστική ιεραρχία (την ορθόδοξη και καθολική τουλάχιστον) απαγορεύεται να υπάρχει θηλυκή εκπροσώπηση.
Στον ανώτερο κλήρο, επίσκοποι και αρχιμανδρίτες, δεν πρέπει να έχουν σχέση με γάμο (που είναι “μυστήριο”, μην το ξεχνάτε), ούτε φυσικά να έχουν “μολυνθεί” με θηλυκό. Φυσικά και οποιοσδήποτε φιλόδοξος ιερέας που θέλει να προσχωρήσει στον ανώτερο κλήρο, δεν πρέπει να “γνωρίζει” (με την βιβλική πάντα έννοια) ούτε και να είναι παντρεμένος με γυναίκα.
Στους 12 μαθητές του Ιησού δεν υπάρχει θηλυκή εκπροσώπηση.
Υπάρχουν κάποιες γυναίκες που αναφέρονται στα Ευαγγέλια στον ευρύτερο περίγυρο του Χριστού, αλλά η δράση τους δεν δείχνει καμιά αλλαγή από την δράση των αντίστοιχων γυναικών της εποχής.
Υποτίθεται από τα κείμενα ότι ο Ιησούς ευλόγησε και θεράπευσε κάποιες πόρνες, αλλά δεν έχει να κάνει σε τίποτα με το φύλο, αφού υποτίθεται αντίστοιχα έκανε και σε άντρες αμαρτωλούς· το ότι δεν αγνόησε τις γυναίκες και ασχολήθηκε και με κάποιες από αυτές, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τις βλέπει και ισότιμες. Άλλωστε και ο πατέρας του ο Γιαχβέ είχε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για πόρνες, όπως την Ραάβ, που είναι και η μόνη που γλύτωσε από την γενοκτονία (που έγινε με “αγάπη”) της Ιεριχούς (Ιησούς του Ναυή, 6: 23).
Στην εκκλησία, η μόνη θηλυκή εργασία είναι το άναμμα κεριών και οι γυναίκες πιστές, παραδοσιακά και για αιώνες, μέχρι πριν λίγες δεκαετίες ακόμα, παρακολουθούσαν τοποθετημένες σε ξεχωριστή περιοχή, στον “γυναικωνίτη”, να βλέπουν, αλλά να μην τις βλέπουν οι άνδρες (μέχρι πριν λίγες δεκαετίες μάλιστα ίσχυε αυτό και στην Αθήνα).
Μέσα στο Άγιο Βήμα, στον πιο εσωτερικό χώρο της εκκλησίας, απαγορεύεται ρητά η είσοδος γυναίκας.
Η λατρεία της Παναγίας είναι πολύ μεταγενέστερη κατά 4-6 αιώνες από τότε που γεννήθηκε ο Χριστιανισμός και προσπάθησε να καλύψει την έλλειψη θηλυκού στοιχείου στην πίστη αυτή.
Η Μαρία, η μάνα του Χριστού αν και γέννησε υποτίθεται θεό, δεν έχει σχέση με την θεότητα και η παρουσία της στα Ευαγγέλια και στους πρώτους Πατέρες είναι η ελάχιστη δυνατή.
Η γυναίκα ενοχοποιείται ακόμα και για την έμμηνη ρύση· απαγορεύεται να μπει σε ναό, ή να κοινωνήσει με την αιτιολογία ότι τις μέρες ειδικά αυτές, είναι βρώμικη. (Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι και στα αρχαία ιερά συνέβαινε αυτό, αλλά σαν παρερμηνεία άλλης λογικής, την λογική του αίματος, κανείς που ήταν υπαίτιος αιματοχυσίας δεν μπορούσε να μπει, χωρίς πρώτα να εξαγνιστεί). Βέβαια, ανεξάρτητα αν ήταν ή όχι παλιά δοξασία, είναι τραγελαφικό η γυναίκα την στιγμή που τα σωματικά της συμπτώματα εκείνα που αποδεικνύουν την γονιμότητα, ο φορέας γέννησης και αναγέννησης της κοινωνίας, εκείνη ειδικά την στιγμή, να αποκλείεται από τον θεό των χριστιανών ή το ιερατείο του ως μολυσμένη.
Υπάρχουν περιοχές που η Εκκλησία και οι καλόγεροι νομίζουν ότι είναι χωράφι τους και απαγορεύεται η θηλυκή παρουσία για να μην “μολυνθούν” βλέποντάς τες. Ειδικά στην χερσόνησο του Άθω, μια έκταση 332,5 τ.χλμ, επί ελληνικού εδάφους (“ελληνική δημοκρατία” λέγεται η χώρα μας), απαγορεύεται να υπάρχει οτιδήποτε το θηλυκό· για τον λόγο αυτό και για να δικαιολογηθούν οι γυναικοφοβικοί καλόγεροι, κατ' ευφημισμόν το λένε και “περιβόλι της Παναγίας”.
Στην “αιρετική” Δύση, εμφανίζονται αμέσως με την Αναγέννηση (ακόμα και νωρίτερα από αυτή) γυναίκες λογοτέχνιδες (κάθε μορφής, πεζογράφοι, ποιήτριες, θεατρικοί συγγραφείς), ζωγράφοι, μουσικοί. Από τον 16ο-17ο αιώνα, έχουμε ανάπτυξη της γυναικείας εργατικής δύναμης. Από τον 18ο αιώνα, οι γυναίκες που γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση δεν ανήκουν μόνο στην αριστοκρατία. Στα 1800, η μία στις τρεις Γαλλίδες και περισσότερες από το 1/3 ακόμα Αγγλίδες Γερμανίδες και Ολλανδέζες, γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση, ενώ το ποσοστό για τους άνδρες είναι τα 2/3 αντίστοιχα. Το 1711 η εφημερίδα Spectacor αναφερόταν και σε γυναικείο κοινό, κάτι που ακολούθησαν και άλλα έντυπα. Μετά τον Διαφωτισμό, τίθεται επί τάπητος και το θέμα της ψήφου και της ισότητας. (O. Hufton, “Ιστορία των γυναικών στην Ευρώπη”).
Στην ορθόδοξη Ανατολή, η κατάσταση άρχισε να αλλάζει με την πάροδο αιώνων που δείχνει και πόσο πίσω μας έχει φέρει αυτή η οπισθοδρομική σέχτα της Ορθοδοξίας, που ακόμα λύνει και δένει στη χώρα μας.
Υπάρχει άραγε κανείς που θεωρεί μετά από όλα αυτά, ότι ο Χριστιανισμός και ειδικά η Ορθοδοξία, βλέπει την γυναίκα ίση, όπως μας λένε, με τον άνδρα; Δεν κατέχεται αυτή η θρησκεία από ρατσισμό (ως προς το φύλο) και γυναικοφοβία; Δεν είναι πλέον προφανές το διπλό μήνυμα που στέλνει συνέχεια στην κοινωνία, τόσο με έργα όσο και με λόγια; Δεν αντιφάσκει η πράξη τους και τα ιερά τους κείμενα με τα ωραία σύγχρονα λόγια περί “ισότητας” και “ανάδειξής” της από τον “προγενέστερο βούρκο” όπως μας λένε χωρίς ντροπή;