Νέο πείραμα του Fermilab θα δοκιμάσει να ανακαλύψει τη φύση του σύμπαντος!

Ένα νέο πείραμα που ξεκίνησε τη λειτουργία του στο εργαστήριο Fermi στο Ιλινόις των ΗΠΑ, θα προσπαθήσει να απαντήσει σε μερικά πολύ βαθιά ερωτήματα για το Σύμπαν που αγγίζουν τα όρια της επιστημονικής φαντασίας.

Πρόκειται για το Ολόμετρο (Holometer) το οποίο θα μελετήσει το ενδεχόμενο το Σύμπαν μας να είναι ένα δισδιάστατο ολόγραμμα, λίγο πολύ όπως και η οθόνη μία τηλεόρασης η οποία σε μία επιφάνεια προβάλλει έναν τρισδιάστατο κόσμο.

Το Ολόμετρο (Holometer) θα μελετήσει το ενδεχόμενο το Σύμπαν μας να είναι ένα δισδιάστατο ολόγραμμα.

 

Όπως και στην τηλεόραση, εάν κοιτάξει κανείς πολύ κοντά θα δει την εικόνα να αποτελείται από πίξελς, ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν πως με τον ίδιο τρόπο μπορεί να είναι οικοδομημένο και το Σύμπαν, με τις πληροφορίες να είναι εγγεγραμμένες σε δισδιάστατα πακέτα με μέγεθος 10 τρισεκατομμύρια τρισεκατομμύρια φορές μικρότερο από αυτό ενός ατόμου, στη λεγόμενη κλίμακα Πλανκ.

“Θέλουμε να μάθουμε εάν ο χωροχρόνος είναι ένα κβαντικό σύστημα, εάν συμπεριφέρεται όπως η ύλη” λέει ο Κρεγκ Χόγκαν, διευθυντής του κέντρου σωματιδιακής αστροφυσικής στο εργαστήριο Φέρμι. “Εάν δούμε κάτι, θα αλλάξει ριζικά την ιδέα που έχουμε γύρω από το χώρο εδώ και χιλιάδες χρόνια”, συνέχισε.

Σύμφωνα με την αρχή της απροσδιοριστίας, που βρίσκεται στην καρδιά της κβαντικής μηχανικής, η ακριβής γνώση της ορμής και της θέσης ενός σωματιδίου είναι αδύνατες. Εάν ο χώρος αποτελείται όντως από δισδιάστατα τμήματα, τότε και εκείνος θα εμπίπτει στην ίδια αρχή. Μία άλλη ομοιότητα μεταξύ ύλης και χώρου σε αυτή την περίπτωση θα είναι πως ακόμη και σε θερμοκρασίες κοντά στο απόλυτο μηδέν, ο ψηφιοποιημένος χώρος θα πρέπει να δονείται από κβαντικές διακυμάνσεις.

Πλέον σε πλήρη λειτουργία, το Ολόμετρο θα χρησιμοποιήσει ένα ζεύγος από συμβολόμετρα σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους, το καθένα από τα οποία θα στέλνει μία πολύ ισχυρή δέσμη λέιζερ (ισοδύναμη με 200.000 στιλό λέιζερ) σε μία σχισμή που θα τη διαχωρίζει σε δύο διαδρομές 40 μέτρων. Στο τέλος της διαδρομής το φως ανακλάται και επιστρέφει στο σημείο που διαχωρίστηκε, προκειμένου να ξανασυνδυαστεί σε μία ακτίνα.

Οι ερευνητές στη συνέχεια θα μελετήσουν τη συμπεριφορά της ακτίνας προκειμένου να ανιχνεύσουν οποιονδήποτε θόρυβο που θα μπορούσε να οφείλεται στη κβαντική φύση της δομής του χώρου. Ο “ολογραφικός θόρυβος” όπως τον αποκαλούν οι επιστήμονες, θα πρέπει να βρίσκεται σε όλες τις συχνότητες, ωστόσο θα πρέπει να διαχωριστεί από οποιοδήποτε άλλο είδος δονήσεων.

“Εάν εντοπίσουμε ένα θόρυβο που δε μπορούμε να ξεφορτωθούμε, ίσως ανακαλύψουμε κάτι θεμελιώδες για τη φύση”, λέει ο φυσικός του εργαστηρίου Φέρμι Άαρον Τσου. “Είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα στιγμή για τη φυσική. Ένα θετικό αποτέλεσμα μπορεί να ανοίξει μία λεωφόρο ερωτημάτων για το πως λειτουργεί ο χώρος”, ολοκλήρωσε.

Σύνδρομο GAP:Συνδέονται τελικά όλες οι ασθένειες με ένα δυσβιωτικό έντερο;

Σε ένα φάσμα αυτιστικών διαταραχών, ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ADHD / ADD), σχιζοφρένειας, δυσλεξίας, δυσπραξίας, κατάθλιψης, ψυχαναγκαστικής διαταραχής, διπολικής διαταραχής και άλλων νευρο-ψυχολογικών και ψυχιατρικών προβλήματων παρατηρούνται σε παιδιά και σε νεαρούς ενήλικες όλο και πιο συχνά .

Στην κλινική πράξη, οι όροι αυτοί τις περισσότερες φορές δεν συμπίπτουν μεταξύ τους.
Ένα παιδί με αυτισμό είναι συχνά υπερκινητικό και δυσπρακτικό.
Υπάρχει επικάλυψη περίπου 50% μεταξύ δυσλεξίας και δυσπραξίας και 25-50% επικάλυψη μεταξύ υπερκινητικότητας και δυσλεξίας και δυσπραξίας.
Τα παιδιά σε αυτές τις καταστάσεις συχνά διαγνώσκονται σαν καταθλιπτικά και καθώς μεγαλώνουν είναι πιο επιρρεπή στην κατάχρηση ουσιών ή αλκοόλ από ό, τι οι τυπικά αναπτυσσόμενοι συμμαθητές τους.

Ένας νεαρός ενήλικας που εχει διαγνωστεί με σχιζοφρένεια συχνά θα πάσχει και από δυσλεξία, δυσπραξία ή / και ADHD / ADD στην παιδική ηλικία.
Η Σχιζοφρένεια και η διπολική διαταραχή συχνά περιγράφονται σαν οι δύο όψεις ενός νομίσματος.
Έχουμε δημιουργήσει διαφορετικά διαγνωστικά κουτιά για να χωρέσουν μέσα οι ασθενείς μας, όμως, ένας σύγχρονος ασθενής δεν ταιριάζει σε κανένα από αυτά.
Ο σύγχρονος ασθενής στις περισσότερες περιπτώσεις, εντάσσεται σε μια μάλλον άμορφη εικόνα επικάλυψης από νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις.

Όταν εξετάζουμε αυτούς τους ασθενείς σε κλινικό περιβάλλον, διαπιστώνουμε ότι εκτός από τα λεγόμενα ψυχικά προβλήματα, είναι και σωματικά πολύ άρρωστοι.
Πεπτικές διαταραχές, υποσιτισμός, αλλεργίες, άσθμα, έκζεματα, χρόνια κυστίτιδα, άφθες και ιδιότροπες διατροφικές συνήθειες αποτελούν ένα μέρος της κλινικής τους εικόνας.
Ποιό είναι το τυπικό σενάριο που βλέπουμε στην κλινική εμπειρία;

Πριν από την εξέταση του ασθενούς είναι πολύ σημαντικό να εξετάσουμε το ιστορικό της υγείας των γονέων.
Όταν αναφέρονται οι γονείς, οι άνθρωποι σκέφτονται αμέσως τη γενετική.
Ωστόσο, εκτός της γενετικής υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό.
Οι γονείς, η μητέρα ιδίως, περνάει στα παιδιά της την μοναδική τους έντερο-μικροχλωρίδα.
Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι ένας ενήλικας φέρει κατά μέσο όρο 2 κιλά βακτηρίων στο έντερο.

Υπάρχουν περισσότερα κύτταρα σε αυτή την μικροβιακή μάζα από τα κύτταρα που υπάρχουν σε ολόκληρο το ανθρώπινο σώμα.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά οργανωμένο μικρο-κόσμο, όπου ορισμένα είδη βακτηρίων πρέπει να επικρατήσουν για να είμαστε υγιείς σωματικά και ψυχικά.
Ο ρόλος τους στην υγεία μας είναι τόσο μνημειώδης, που απλά δεν μπορούμε να τον αγνοήσουμε.
Θα μιλήσουμε αναλυτικά για τη χλωρίδα του εντέρου του παιδιού αργότερα.
Τώρα, ας επανέλθουμε στην πηγή της εντερικής χλωρίδας του παιδιού – στους γονείς.
Μετά από μελέτη εκατοντάδων περιπτώσεων από νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις στα παιδιά, έχει προκύψει μια τυπική εικόνα της υγείας των μαμάδων αυτών των παιδιών.
Μια χαρακτηριστική σύγχρονη μητέρα κατά πάσα πιθανότητα δεν θήλασε όταν ήταν μωρό, γιατί γεννήθηκε στη δεκαετία του ’60 ή του ’70, όταν ο θηλασμός δεν ήταν στην μόδα.

Γιατί είναι σημαντικό;

Επειδή είναι γνωστό ότι τα μωρά που τρέφονται με μπιμπερό εχουν αναπτύξει τελείως διαφορετική χλωρίδα του εντέρου από ότι τα μωρά που τρέφονται με το μητρικό γάλα.
Αυτή η εντερική χλωρίδα , η φτειαγμένη σε ένα μωρό τρεφόμενο με μπουκάλι (με ξένο γάλα) εκθέτει και προδιαθέτει για πολλά προβλήματα υγείας αργότερα.
Έχοντας αποκτήσει αυτήν την επίκτητη, επικίνδυνη χλωρίδα του εντέρου από την αρχή, μια τυπική σύγχρονη μαμά έχει πάρει αρκετά αντιβιοτικά στην παιδική και νεανική της ηλικία για διάφορες λοιμώξεις.
Είναι ευρέως γνωστό το γεγονός ότι τα αντιβιοτικά έχουν σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στη χλωρίδα του εντέρου, επειδή εξαλείφουν τα ευεργετικά στελέχη βακτηρίων στο έντερο.
Στην ηλικία των 16 και μερικές φορές ακόμη και πιο πριν , η σύγχρονη μαμά μπήκε σε αγωγή με ένα αντισυλληπτικό χάπι, το οποίο πήρε για αρκετά χρόνια πριν από την έναρξη της οικογένειας της.

Τα αντισυλληπτικά χάπια έχουν καταστροφικές επιπτώσεις στα ευεργετικά (καλά), βακτήρια του εντερου.

Μία από τις σημαντικότερες λειτουργίες των καλών βακτηρίων στην χλωρίδα του εντέρου είναι ο έλεγχος περίπου 500 διαφορετικών ειδών γνωστών στην επιστήμη παθογόνων (κακών) και καιροσκοπικών μικροβίων.
Όταν τα ωφέλιμα βακτήρια καταστρέφονται , τα καιροσκοπικά βακτήρια βρίσκουν μια μοναδική ευκαιρία για να αναπτυχθούν σε μεγάλες αποικίες και να καταλάβουν μεγάλες εκτάσεις της πεπτικής οδού.

Η σύγχρονη διατροφή με μεταποιημένα και φαστ φουντ τρόφιμα παρέχει ιδανική τροφή για αυτούς τους παθογόνους μικροοργανισμούς και αυτή είναι η τυπική δίαιτα μιας σύγχρονης μαμάς που είχε σαν παιδί και είχε σαν νεαρή ενήλικας.

Ως αποτέλεσμα όλων αυτών των παραγόντων μια σύγχρονη μαμά έχει σοβαρά διαταραγμένη εντερική χλωρίδα τη στιγμή που είναι έτοιμη να κάνει παιδιά.
Και πράγματι κλινικά συμπτώματα εντερικής δυσβίωσης (μη φυσιολογικής χλωρίδα του εντέρου) είναι παρόντα σε σχεδόν 100% των μητέρων παιδιών με νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις.
Τα πιο κοινά προβλήματα υγείας στις μητέρες είναι ανωμαλίες του πεπτικού συστήματος, αλλεργίες, παθήσεις του ανοσοποιητικού συστήματος, προεμμηνορυσιακό σύνδρομο, χρόνια κόπωση, πονοκεφάλοι και δερματικά προβλήματα.

Ένα μωρό γεννιέται με ένα αποστειρωμένο έντερο.

Στις πρώτες 20 περίπου ημέρες της ζωής του η παρθένα επιφάνεια του εντέρου του μωρού αρχίζει να κατοικείται από ένα μίγμα μικροβίων.
Αυτή είναι η εντερική χλωρίδα του παιδιού, η οποία θα έχει τεράστια επίδραση στην υγεία του για το υπόλοιπο της ζωής του / της.

Από πού προέρχεται αυτή η εντερική χλωρίδα;
Κυρίως από τη μητέρα.
Έτσι, ό, τι μικροβιακή χλωρίδα η μητέρα, έχει αυτή θα δώσει στο νεογέννητο παιδί της.
Η εντερική χλωρίδα είναι κάτι που δεν το σκεφτόμαστε και πολύ.
Και όμως, το πλήθος των λειτουργιών που κάνει η εντερική χλωρίδα είναι τόσο ζωτικής σημασίας για μας, που αν κάποια μέρα το πεπτικό μας σύστημα αποστειρωθεί πιθανότατα δεν θα επιβιώσουμε.
Η πρώτη και πολύ σημαντική λειτουργία της είναι η κατάλληλη πέψη και η απορρόφηση της τροφής .
Εάν ένα παιδί δεν αποκτήσει κανονική και ισορροπημένη εντερική χλωρίδα, τότε το παιδί δεν θα αφομοιώσει και δεν θα απορροφήσει σωστά τα τρόφιμα, με αποτέλεσμα να αναπτύξει πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις.
Και αυτό είναι, αυτό που συνήθως βλέπουμε σε παιδιά και ενήλικες με μαθησιακές δυσκολίες, ψυχιατρικά προβλήματα και αλλεργίες.
Πολλοί από αυτούς τους ασθενείς είναι υποσιτισμένοι.
Ακόμη και στις περιπτώσεις όπου το παιδί μπορεί να αναπτύσσεται κανονικά , οι εξετάσεις αποκαλύπτουν κάποιες τυπικές διατροφικές ελλείψεις σε πολλές σημαντικές ανόργανες ουσίες, βιταμίνες, απαραίτητα λιπαρά, πολλά αμινοξέα και άλλα θρεπτικά συστατικά.

Οι πιο συχνές ελλείψεις που καταγράφονται σε αυτούς τους ασθενείς, είναι σε μαγνήσιο, ψευδάργυρο, σελήνιο, χαλκό, ασβέστιο, μαγγάνιο, θείο, φώσφορο, σίδηρο, κάλιο, βανάδιο, βόριο, βιταμίνες Β1, Β2, Β3, Β6, Β12, C, A , D, φολικό οξύ, παντοθενικό οξύ, ωμέγα-3, 6, 9 λιπαρά οξέα, ταυρίνη, άλφα-κετογλουταρικό οξύ, γλουταθειόνη και πολλά άλλα αμινοξέα.
Αυτή η συνήθης λίστα των διατροφικών ελλείψεων περιλαμβάνει κάποιες από τις πιο σημαντικές θρεπτικές ουσίες για τη φυσιολογική ανάπτυξη και λειτουργία του εγκεφάλου του παιδιού, το ανοσοποιητικό σύστημα και το υπόλοιπο σώμα.

Πέρα από τη φυσιολογική πέψη και απορρόφηση της τροφής η υγιής εντερική χλωρίδα συνθέτει διάφορα ενεργά θρεπτικά συστατικά :
βιταμίνη Κ, παντοθενικό οξύ, φολικό οξύ, θειαμίνη (βιταμίνη Β1), ριβοφλαβίνη (βιταμίνη Β2), νιασίνη (βιταμίνη Β3), πυριδοξίνη (βιταμίνη Β6), κυανοκοβαλαμίνη (βιταμίνη Β12), διάφορα αμινοξέα και πρωτεΐνες.
Πράγματι, όταν εξετάζονται άνθρωποι με εντερική δυσβίωση, υπάρχουν πάντα ελλείψεις αυτών των θρεπτικών ουσιών.
Η κλινική εμπειρία δείχνει ότι η αποκατάσταση των ωφέλιμων βακτηρίων στο έντερό τους είναι ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση αυτών των ελλείψεων.
Η πλειοψηφία των παιδιών και των ενηλίκων με νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις έχουν ωχρή όψη και αρρωστιάρικη.

Οι εξετάσεις τους δείχνουν διάφορα στάδια αναιμίας , η οποία δεν αποτελεί έκπληξη.
Για να έχουν ένα υγιές αίμα απαιτούνται πολλά διαφορετικά συστατικά: βιταμίνες (Β1, Β2, Β3, Β6, Β12, Κ, Α, D, κλπ), μέταλλα (Fe, Ca, Mg, Zn, Co, Se, βόριο, κλπ. ), απαραίτητα αμινοξέα και λιπαρά οξέα.

Αυτοί οι ασθενείς όχι μόνο δεν μπορουν να απορροφήσουν αυτές τις θρεπτικές ουσίες από τα τρόφιμα, αλλά και η δική τους παραγωγή πολλών από αυτών στο σώμα τους έχει υποστεί ζημιά.
Στην πλειοψηφία τους, τα άτομα με βλάβη της εντερικής χλωρίδας έχουν συχνά συγκεκριμένες ομάδες παθογόνων βακτηρίων που αυξάνονται στο έντερό τους, που είναι βακτήρια που αγαπούν το σίδηρο τα (Actinomyces spp., ακτινομύκητες Mycobacterium spp. ,μυκοβακτήρια, παθογόνα στελέχη του βακτηρίου E.coli, Corynebacterium spp. και πολλά άλλα) .

Καταναλώνουν όλον τον σίδηρο που παίρνει το άτομο από τη διατροφή, αφήνοντας το άτομο αυτό με έλλειψη σιδήρου.
Δυστυχώς, τα συμπληρώματα σιδήρου δυναμώνουν μόνο αυτά τα βακτήρια και δεν διορθώνουν την αναιμία.

Για τη θεραπεία της αναιμίας απαιτούνται όλα τα θρεπτικά συστατικά που αναφέραμε, πολλά από τα οποία μια υγιής εντερική χλωρίδα τα παράγει.
Εκτός από το να συμμετέχουν άμεσα στη θρέψη του σώματος, τα ευεργετικά βακτήρια στο έντερο λειτουργούν σαν τις νοικοκυρές για το πεπτικό σύστημα .
Καλύπτουν όλη την επιφάνεια του εντέρου προστατεύοντας το από τους εισβολείς και τις τοξίνες, παρέχοντας ένα φυσικό φράγμα και παράγουν αρκετές αντι-βακτηριακές, αντι-ιικές και αντιμυκητιακές ουσίες.

Ταυτόχρονα, παρέχουν στον βλεννογόνο του εντέρου την τροφή.
Εκτιμάται ότι το 60 – 70% της ενέργειας, του βλεννογόνου του εντέρου προέρχεται, από τη δραστηριότητα των βακτηρίων, τα οποία ζουν σε αυτό.

Έτσι, δεν αποτελεί έκπληξη ότι όταν η χλωρίδα του εντέρου δεν είναι φυσιολογική το πεπτικό σύστημα από μόνο του δεν μπορεί να είναι υγιές.
Πράγματι, τα περισσότερα παιδιά και ενήλικες με μαθησιακές αναπηρίες, ψυχιατρικές διαταραχές και αλλεργίες παρουσιάζουν πεπτικά προβλήματα.
Σε πολλές περιπτώσεις αυτά τα προβλήματα είναι τόσο σοβαρά, ώστε οι ασθενείς (ή οι γονείς τους) μιλούν πρώτα για αυτά.

Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να μην είναι πολύ σοβαρά, όμως όταν οι γονείς ρωτήθηκαν άμεσα περιγράφουν ότι το παιδί τους δεν είχε κανονικά κόπρανα, ότι το παιδί τους υποφέρει από κολικούς, όπως ένα μωρό και πόνους στην κοιλιά, φούσκωμα και μετεωρισμός είναι ένα κοινό μέρος της εικόνας .
Οι ενήλικοι πάσχοντες περιγράφουν το ίδιο είδος των συμπτωμάτων.
Στις περιπτώσεις που αυτά τα παιδιά και οι ενήλικες είχαν εξεταστεί από γαστρο-εντερολόγους βρέθηκαν φλεγμονές στο έντερο μαζί με συμπύκνωση και υπερχείλιση κοπράνων.
Ο Andrew Wakefield και η ομάδα του στο Royal Free Hospital στο Λονδίνο στα τέλη της δεκαετίας του ’90 βρήκαν μια φλεγμονώδη πάθηση του εντέρου των αυτιστικών παιδιών, που λέγεται Αυτιστική εντεροκολίτιδα.
Οι ασθενείς με σχιζοφρένεια ήταν πάντα γνωστό ότι έχουν σοβαρά προβλήματα του πεπτικού συστήματος.

Ο Δρ Κέρτις Dohan, MD είχε αφιερώσει πολλά χρόνια στην έρευνα για τη συσχέτιση για πεπτικές ανωμαλίες στη σχιζοφρένεια. Βρήκε πολλές ομοιότητες μεταξύ της κοιλιοκάκης και της κατάστασης του πεπτικού συστήματος σε σχιζοφρενείς.
Πράγματι, σύμφωνα με την κλινική εμπειρία μου οι ασθενείς αυτοί πολύ πριν αναπτύξουν ψυχωτικά συμπτώματα υποφέρουν από πεπτικά προβλήματα και έχουν όλα τα άλλα τυπικά συμπτώματα της εντερικής δυσβίωσης από την αρχή της ζωής τους.

Τα παιδιά και οι νεαροί ενήλικες με ADHD / ADD, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, κατάθλιψη και άλλα νευρο-ψυχολογικά προβλήματα που αναφέρθηκαν, πολύ συχνά πάσχουν από διαταραχές του πεπτικού συστήματος.

Τι άλλα συμπτώματα της εντερικής δυσβίωσης ξέρουμε;

Η καλή λειτουργία της εντερικής χλωρίδας είναι το δεξί χέρι του ανοσοποιητικού μας συστήματος.
Τα ωφέλιμα βακτήρια στο έντερο εξασφαλίζουν την κατάλληλη παραγωγή των διαφόρων κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος, ανοσοσφαιρίνες και άλλα μέρη ανοσίας.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι κρατούν το ανοσοποιητικό σύστημα σε σωστή ισορροπία.
Αυτό που συμβαίνει συνήθως σε ένα άτομο με εντερική δυσβίωση, είναι ότι τα δύο μεγάλα όπλα του ανοσοποιητικού τους συστήματος Th1 και Th2 ανισσοροπούν με την υπολειτουργία του Th1 και την υπερδραστήριοτητα του Th2 .

Ως αποτέλεσμα το ανοσοποιητικό σύστημα αρχίζει να αντιδρά στα περιβαλλοντικά ερεθίσματα με ενα αλλεργικό ή ατοπικό τρόπο.
Ένα παιδί γεννιέται με ένα ανώριμο ανοσοποιητικό σύστημα.
Η εγκαθίδρυση της υγιεινής και ισορροπημένης εντερικής χλωρίδας κατά τις πρώτες ημέρες της ζωής του παίζει καθοριστικό ρόλο στην κατάλληλη ωρίμανση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Αν το μωρό δεν αποκτήσει την κατάλληλη εντερική χλωρίδα, στη συνέχεια, το μωρό μένει σε ανοσοκαταστολή.

Το αποτέλεσμα είναι πολλές λοιμώξεις που ακολουθούνται από πολλά αντιβιοτικά, που βλάπτουν τη χλωρίδα του εντέρου του παιδιού και το ανοσοποιητικό σύστημα ακόμη περισσότερο.
Οι πιο συχνές λοιμώξεις στα δύο πρώτα χρόνια της ζωής στα παιδιά με νευρολογικές, ψυχολογικές και ατοπικές διαταραχές είναι μολύνσεις των αυτιών, μολύνσεις στο στήθος, πονόλαιμος και μολυσματικό κηρίο.

Παράλληλα κατά τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του, το παιδί λαμβάνει πολλά εμβόλια.
Ένα παιδί με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα δεν αντιδρά στους εμβολιασμούς με τον προβλεπόμενο τρόπο.
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα εμβόλια εμβαθύνουν τη βλάβη στο ανοσοποιητικό σύστημα και παρέχουν μια πηγή των χρόνιων επίμονων ιογενών λοιμώξεων και αυτοάνοσων προβλήματων σε αυτά τα παιδιά.
Υπάρχει ένα σημαντικός αριθμός δημοσιευμένων ερευνών σχετικά με την κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος σε παιδιά και ενήλικες με μαθησιακές δυσκολίες και ψυχιατρικά προβλήματα.
Η έρευνα δείχνει σημαντικές ανωμαλίες σε όλες τις μεγάλες ομάδες κυττάρων και ανοσοσφαιρινών σε αυτούς τους ασθενείς.

Τα πιο συνηθισμένα αυτοαντισώματα που βρέθηκαν είναι στην βασική πρωτεΐνη μυελίνης (MBP) και στην νευροαξονική νηματώδη πρωτείνη (NSFP). Αυτά τα αντισώματα επιτίθενται στον εγκέφαλο του ατόμου και του υπόλοιπου νευρικού συστήματος.
Έτσι, η σύγχρονη ασθενής (παιδί ή ενήλικας), που μιλάμε, δεν είχε φυσιολογική εντερική χλωρίδα από την αρχή και στη συνέχεια καταστράφηκε ακόμη περισσότερο από τις επανειλημμένες θεραπείες με αντιβιοτικά και εμβόλια.
Ως αποτέλεσμα, αυτά τα παιδιά και οι ενήλικες συνήθως υποφέρουν από πεπτικά προβλήματα, αλλεργίες, άσθμα και εκζεματα.
Εκτός όμως από ότι τα άτομα αυτά στη συνέχεια θα αναπτύξουν νευρολογικά και ψυχιατρικά προβλήματα κάτι ακόμα πιο τρομερό θα συμβεί.

Χωρίς τον έλεγχο των ευεργετικών βακτήριων διαφορα ευκαιριακά και παθογόνα βακτήρια, ιοί και μυκήτες έχουν μια καλή ευκαιρία να καταλαβουν μεγάλες περιοχές στο πεπτικό σύστημα του ασθενούς και να αναπτυχθούν σε μεγάλες αποικίες.
Δύο συγκεκριμένες ομάδες που βρίσκονται πιο συχνά στις εξετάσεις είναι ζύμομύκητες (συμπεριλαμβανομένου της κάντιντας ) και της οικογένειας των κλωστριδίων.
Αυτά τα παθογόνα μικρόβια αρχίζουν την αφομοίωση των τροφίμων για δικό τους όφελος και παράγουν μεγάλες ποσότητες διαφόρων τοξικών ουσιών, οι οποίες απορροφούνται στην κυκλοφορία του αίματος, μεταφέρονται στον εγκέφαλο και διαπερνούν τον αιματοεγκεφαλικό – φραγμό.
Ο αριθμός και το μίγμα των τοξινών μπορεί να είναι πολύ συγκεκριμένος , προκαλώντας διαφορετικά νευρολογικά και ψυχιατρικά συμπτώματα.

Λόγω της απουσίας ή της μείωσης σε σημαντικό αριθμό των ευεργετικών βακτηρίων στη χλωρίδα του εντέρου, το πεπτικό σύστημα του ατόμου αυτού αντί να αποτελεί πηγή διατροφής γίνεται μια σημαντική πηγή τοξικότητας στο σώμα.
Έτσι, για τι είδους τοξίνες μιλάμε;

Υπάρχουν πολλές τοξίνες, οι οποίες δεν έχουν μελετηθεί πολύ καλά ακόμα. Αλλά μερικές τοξίνες έχουν μελετηθεί επαρκώς.
Ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτές

Aκεταλδεΰδη & Αλκοόλη

Τα πιο συνηθισμένα παθογόνα μικρόβια που υπεραναπτύσσονται στο πεπτικό σύστημα των παιδιών και των ενηλίκων με νευροψυχιατρικές παθήσεις είναι ζυμομύκητες, ιδίως τα είδη Candida.
Οι ζυμομύκητες διασπούν τους υδατάνθρακες, παράγοντας αλκοόλη και σαν υποπροϊον ακεταλδεΰδη. Ας δούμε τι κάνει μια διαρκή έκθεση του σώματος στην αλκοόλη και την ακεταλδεΰδη.

Ηπατική βλάβη με μειωμένη ικανότητα να αποτοξινώσει τα φάρμακα, ρύπους και άλλες τοξίνες.

Εκφύλιση του παγκρέατος με μειωμένη ικανότητα παραγωγής των παγκρεατικών ενζύμων, που θα επηρεάσει την πέψη.

Μειωμένη ικανότητα του τοιχώματος του στομάχου να παράξει οξύ.

Βλάβες στο ανοσοποιητικό σύστημα.

Εγκεφαλική βλάβη με έλλειψη αυτοελέγχου, διαταραχή συντονισμού, διαταραχή της ανάπτυξης του λόγου, επιθετικότητα, διανοητική καθυστέρηση, απώλεια μνήμης και λήθαργος.

Περιφερική βλάβη των νεύρων με αλλοιωμένες αισθήσεις και μυϊκή αδυναμία.

Άμεση βλάβη των ιστών των μυών με διαταραγμένη ικανότητα συστολλοδιαστολής και μυϊκή αδυναμία.

Διατροφικές ελλείψεις από τις βλαβερές συνέπειες στην πέψη και την απορρόφηση των περισσοτέρων βιταμινών, ανόργανων στοιχείων και αμινοξέων. Ελλείψεις σε βιταμίνες Β και Α είναι ιδιαίτερα συχνές.
Η αλκοόλη έχει την ικανότητα να ενισχύει την τοξικότητα των πιο κοινών φαρμακων, ρύπων και άλλων τοξινών.
Τροποποίηση του μεταβολισμού των πρωτεϊνών, των υδατανθράκων και των λιπιδίων στον οργανισμό.

Αδυναμία του ήπατος απαλλαγής από τους γερασμένους νευροδιαβιβαστές, τις ορμόνες και άλλα υποπροϊόντα του κανονικού μεταβολισμού.
Ως εκ τούτου αυτές οι ουσίες συσσωρεύονται στο σώμα, προκαλώντας ανωμαλίες συμπεριφοράς και πολλά άλλα προβλήματα.

Η ακεταλδεΰδη θεωρείται ότι είναι το πιο τοξικό από τα υποπροϊόντα παραγωγής της αλκοόλης.
Είναι η χημική ουσία, η οποία μας δίνει την αίσθηση του πονοκέφαλου.
Όποιος έχει βιώσει ένα μεθύσι θα σας πει πόσο φοβερός ήταν ο πονοκέφαλος.
Τα παιδιά, που αποκτούν μη φυσιολογική χλωρίδα του εντέρου με πολλούς ζυμομύκητες από την αρχή, ποτέ δεν θα μπορέσουν να γνωρίσουν άλλο συναίσθημα.
Η ακεταλδεΰδη διαθέτει μια μεγάλη ποικιλία τοξικών επιδράσεων στο σώμα. Μία από τις πιο καταστροφικές επιδράσεις αυτής της χημικής ουσίας είναι η ικανότητά της να αλλάζει τη δομή των πρωτεϊνών.

Η ακεταλδεΰδη – μεταβάλλοντας τις πρωτεϊνες θεωρείται υπεύθυνη για πολλές αυτοάνοσες αντιδράσεις. Παιδιά και ενήλικες με νευρο-ψυχιατρικά προβλήματα βρίσκονται συνήθως να έχουν αντισώματα ενάντια στους ιστούς τους.

Νευροτοξίνες των Κλωστηριδίων

Υπάρχουν περίπου 100 διαφορετικά είδη κλωστριδίων γνωστά μέχρι τώρα.
Είναι παρόντα στα κόπρανα των ατόμων με αυτισμό, σχιζοφρένεια, ψύχωση, σοβαρή κατάθλιψη, μυϊκή παράλυση και ανωμαλίες μυϊκού τόνου και ορισμένες άλλες νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις.

Πολλά είδη κλωστριδίων είναι φυσιολογικοί κάτοικοι του ανθρώπινου εντέρου.
Για παράδειγμα το κλωστηρίδιο του τετάνου συνήθως βρίσκεται στο έντερο των υγιών ανθρώπων και ζώων. Όλοι γνωρίζουν ότι ο τέτανος είναι μια θανατηφόρα ασθένεια, που οφείλεται σε μια εξαιρετικά ισχυρή νευροτοξίνη που παράγει αυτό το κλωστηρίδιο.
Το κλωστηρίδιο του τετάνου, που ζει στο έντερο, συνήθως ελέγχεται από τα ευεργετικά βακτήρια και δεν μας κάνει καμία ζημιά, επειδή η τοξίνη του δεν μπορεί να περάσει μέσω του υγιούς τοιχώματος του εντέρου.

Δυστυχώς, οι ασθενείς,για τους οποίους μιλάμε, δεν έχουν ένα υγιές τοίχωμα του εντέρου.
Στο δυσβιοτικό έντερο αυτή η ισχυρή νευροτοξίνη μπορεί να περάσει μέσω του κατεστραμμένου βλεννογόνου του εντέρου και στη συνέχεια να περάσει μέσω του αίματος στον εγκέφαλο επηρεάζοντας τη πνευματική ανάπτυξη του.
Πολλά άλλα είδη κλωστριδίων (perfringens, NOVYI, septicum, histolyticum, sordelli, aerofoetidum, tertium, sporogenes, κλπ) παράγουν τοξίνες παρόμοιες με τη τοξίνη του τετάνου, καθώς και πολλές άλλες τοξίνες.

Ο Δρ William Shaw των Εργαστηρίων Great Plains περιγράφει λεπτομερώς αριθμό αυτιστικών παιδιών, τα οποία έδειξαν σοβαρές βελτιώσεις στην ανάπτυξή τους και στις βιοχημικές εξετάσεις, σε αντι-κλωστηριδιακή φαρμακευτική αγωγή.
Δυστυχώς, μόλις το φάρμακο διακόπηκε τα παιδιά γλίστρησαν πίσω στο αυτισμό, επειδή αυτά τα παιδιά δεν είχαν υγιή χλωρίδα του εντέρου για τον έλεγχο των κλωστριδίων για να μην επιτρέψουν τις τοξίνες , μέσω του βλεννογόνου του εντέρου να μπουν στην κυκλοφορία του αίματος.
Σε πολλές περιπτώσεις κλωστηριδία δεν εντοπίστηκαν στα κόπρανα από αυτά τα παιδιά, επειδή τα κλωστηριδία είναι αυστηρά αναερόβια και είναι πολύ δύσκολο να μελετηθούν.
Πρέπει να βρούμε καλύτερους τρόπους για τον έλεγχο αυτών των παθογόνων παραγόντων.
Στους ζύμομύκητες και τα κλωστηρίδια δόθηκε μια μοναδική ευκαιρία ανάπτυξης στην εποχή των αντιβιοτικών.

Τα αντιβιοτικά ευρέου φάσματος, δεν τα αγγίζουν, ενώ σκοτώνουν τα ωφέλιμα βακτήρια στο έντερο, που υποτίθεται ότι ελέγχουν τους ζύμομύκητες και τα κλωστρίδια.
Έτσι, μετά από κάθε θεραπεία με αντιβιοτικά αυτές οι δύο ομάδες παθογόνων βγαίνουν εκτός ελέγχου και υπεραναπτύσσονται.
Οι ασθενείς που μιλάμε συνήθως εκτίθενται σε πολλές δόσεις αντιβιοτικών λίγο πολύ από την αρχή της ζωής τους.

Gluteomorphins & Casomorphins ή οπιούχα από γλουτένη και καζεΐνη.

Η γλουτένη είναι μία πρωτεΐνη που βρίσκεται στα δημητριακά, κυρίως σιτάρι, σίκαλη, βρώμη, κριθάρι.
Η καζεΐνη είναι πρωτεΐνη γάλακτος, που βρίσκεται στην αγελάδα, αίγα, πρόβατα, στον ανθρώπο και σε όλα τα γαλακτοκομικά προϊόντα.
Τα σώματα των παιδιών και των ενηλίκων με αυτισμό και σχιζοφρένεια δεν μπορούν να αφομοιώσουν αυτές τις πρωτεΐνες, λόγω του γεγονότος ότι το πεπτικό τους σύστημα είναι γεμάτο από μη φυσιολογική μικροβιακή χλωρίδα και ως εκ τούτου καθίστανται αυτές οι τροφές ανθυγιεινές.
Ως αποτέλεσμα της κακής πέψης της γλουτένης και της καζεΐνης μετατρέπονται σε ουσίες με παρόμοια χημική δομή των οπιούχων, όπως η μορφίνη και η ηρωίνη.

Υπήρξε ένας αρκετα μεγάλος αριθμός ερευνών που έγινε σε αυτόν τον τομέα από τους Dohan, Reichelt, Shattock, Cade και άλλους, όπου τα πεπτίδια της γλουτένης και της καζεΐνης, που ονομάζονται gluteomorphins και casomorphins, εντοπίστηκαν στα ούρα των σχιζοφρενών ασθενών και τα αυτιστικά παιδιά.
Παρεμπιπτόντως, οι ουσίες αυτές βρέθηκαν επίσης σε ασθενείς με κατάθλιψη και ρευματοειδή αρθρίτιδα. Αυτά τα οπιούχα από το σιτάρι και το γάλα περνούν μέσω του αίματος στον εγκέφαλο και μπλοκάρουν συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, και λειτουργούν όπως η μορφίνη και η ηρωίνη , προκαλώντας διάφορα νευρολογικά και ψυχιατρικά συμπτώματα.
Με βάση αυτή την έρευνα, έχει αναπτυχθεί η δίαιτα ελεύθερη από γλουτένη και καζεΐνη (δίαιτα GFCF) .

Dermorphin & Deltorphin
(Δερμορφίνη & Δελτορφίνη)

Αυτές είναι δύο τρομακτικές τοξικές ουσίες με δομή οπιούχων, που έχουν βρεθεί στα αυτιστικά παιδιά από τον βιοχημικό Δρ. Alan Friedman.
Οι ουσίες Dermorphin και deltorphin εντοπίστηκαν για πρώτη φορά στο δέρμα βατράχου από δηλητηριωδες βέλος στη Νότια Αμερική.
Οι ιθαγενείς βύθιζαν τα βέλη στο βλεννογόνο από αυτά τα βατράχια, προκειμένου να παραλύσουν τον εχθρό τους, επειδή οι deltorphin και dermorphin είναι εξαιρετικά ισχυρές νευροτοξίνες.
Ο Δρ Φρίντμαν πιστεύει ότι δεν είναι ο βάτραχος που παράγει αυτές τις νευροτοξίνες, αλλά ένας μύκητας που αναπτύσσεται στο δέρμα του βατράχου.
Είναι πιθανό ότι αυτός ο μύκητας αναπτύσσεται στο έντερο των αυτιστικών παιδιών, παράγοντας στο σώμα τους dermorphin και deltorphin.

Ο έλεγχος οργανικών οξέων που είναι διαθέσιμος σε πολλά εργαστήρια σε όλο τον κόσμο εντοπίζουν διάφορους μεταβολίτες της μικροβιακής δραστηριότητας στο έντερο, οι οποίες απορροφούνται και καταλήγουν μέχρι τα ούρα του ασθενούς.
Πολλοί από αυτούς τους μεταβολίτες είναι πολύ δηλητηριώδεις ουσίες.
Χαμηλά Θεϊικά στον ορό αίματος είναι μια κοινή εικόνα σε αυτούς τους ασθενείς, και αποτελεί έμμεση ένδειξη της τοξικότητας στο σώμα, επειδή τα θειικά άλατα είναι απαραίτητα για πολλές διαδικασίες αποτοξίνωσης και στον φυσιολογικό μεταβολισμό των νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου.

Σε πολλές περιπτώσεις το άτομο μπορεί να πάρει αφθονία θειικών ιόντων μέσω της διατροφής, όμως όλα καταναλώνοντται από τις οδούς αποτοξίνωσης που αγωνίζονται με το ποτάμι της τοξικότητας, η οποία συνεχώς έρχεται από τα σπλάχνα του ατόμου.
Παράλληλα, μια άλλη μεγάλη ομάδα βακτηρίων, τα οποία συνήθως υπεραναπτύσσονται στη δυσβιοτική εντερική κατάσταση είναι τα βακτήρια που ανάγουν τα θειικά άλατα, με αποτέλεσμα να καθιστούν το θείο μη βιοδιαθέσιμο για τον οργανισμό.
Αυτά τα βακτήρια μεταβολίζουν τα θειικά άλατα που προέρχονται από τα τρόφιμα σε θειώδη άλατα, πολλά από τα οποία είναι τοξικά, όπως το υδρόθειο, για παράδειγμα, που είναι το φυσικό αέριο με τη μυρωδιά σάπιων αυγών.

Μερικοί γονείς αυτιστικών και υπερκινητικών παιδιών μου λένε ότι τα κόπρανα του παιδιού τους έχουν αυτήν την χαρακτηριστική μυρωδιά.
Το μείγμα της τοξικότητας σε κάθε παιδί ή ενήλικα μπορεί να είναι αρκετά ξεχωριστό και διαφορετικό.

Αλλά αυτό που όλοι έχουν κοινό είναι δυσβιωτικο έντερο.
Η τοξικότητα, η οποία παράγεται από την ανώμαλη μάζα μικροβίων σε αυτούς τους ανθρώπους, δημιουργεί μια σύνδεση μεταξύ του εντέρου και του εγκεφάλου.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχω ομαδοποίησει αυτές τις διαταραχές μαζί και τους έδωσα ένα όνομα: το ΕντεροΨυχολογικό σύνδρομο (σύνδρομο GAP).

Τα παιδιά και οι ενήλικες με σύνδρομο GAP μπορεί να εκδηλώσουν συμπτώματα αυτισμού, ADHD, ADD,OCD, δυσλεξία, δυσπραξία, σχιζοφρένεια, κατάθλιψη, διαταραχές του ύπνου, αλλεργίες, άσθμα και έκζεμα σε κάθε πιθανό συνδυασμό.
Αυτοί είναι οι ασθενείς που πέφτουν στο κενό (GAP) της ιατρικής γνώσης μας.
Κάθε παιδί ή ενήλικας με μαθησιακές δυσκολίες, νευρολογικά ή ψυχιατρικά προβλήματα πρέπει να εξεταστεί ενδελεχώς για δυσβιοτικό έντερο.

Η αποκατάσταση της φυσιολογικής χλωρίδας του εντέρου και η θεραπεία του πεπτικού συστήματος του ασθενούς πρέπει να είναι το νούμερο ένα για τη θεραπεία αυτών των διαταραχών, πριν από όποια άλλη θεραπεία με φάρμακα ή με άλλο τρόπο.
Το ΕντεροΨυχολογικό σύνδρομο (σύνδρομο GAP ή GAPS) καθορίζει τη σχέση μεταξύ της κατάστασης του εντέρου του ασθενούς και τη λειτουργία του εγκεφάλου.
Αυτή η σύνδεση είναι γνωστή στους γιατρούς για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ο πατέρας της σύγχρονης ψυχιατρικής Phillipe Pinel (1745-1828), δουλεύοντας με ψυχικά ασθενείς για πολλά χρόνια, το 1807 κατέληξε στο συμπέρασμα:

 

“Η πρωταρχική έδρα της παραφροσύνης είναι γενικά στην περιοχή του στομάχου και των εντέρων.”

 

Πολύ πριν από αυτόν ο Ιπποκράτης (460-370 π.Χ.), ο πατέρας της σύγχρονης ιατρικής είπε

“Όλες οι ασθένειες αρχίζουν από το έντερο!”

Όσο περισσότερο μαθαίνουμε με τα σύγχρονα επιστημονικά εργαλεία μας, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε πόσο σωστοί ήταν!

Όχι άλλη βία...

"Είμαστε βίαιο είδος, όχι τόσο από τη φύση μας, όσο από δική μας επιλογή"

Έχουμε εθιστεί πλέον τόσο πολύ στη βία από τόσες πολλές πηγές (ειδήσεις, ταινίες κλπ) που πλέον δεν είμαστε ικανοί να διαπιστώσουμε τον εθισμό μας σε αυτήν. 

Έχουμε φτάσει να διασκεδάζουμε με τη βία....

 Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσες ταινίες βίας έχετε δει για... διασκέδαση και χαλάρωση;

 

Κάθε μέρα οι ειδήσεις μας φέρνουν τη βία του πολέμου μέσα στα σαλόνια μας, εισβάλλοντας στον προσωπικό μας χώρο… έτσι απλά! Μέχρι και ωμές εκτελέσεις μας δείχνουν για… «ενημέρωση».

 

Πολλές φορές επικοινωνούμε μεταξύ μας με τη βία: είτε κάνοντας βίαιες πράξεις ή ασκώντας λεκτική βία. Δεν έχει βγει τυχαία η παροιμία «Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει»…

 

Καθημερινά αυξάνονται σε όλο τον κόσμο τα θύματα της βίας. Από τα θύματα της παιδικής βίας και της συζυγικής κακοποίησης ως τους αστέγους και τα θύματα της οικονομικής βίας εν γένει. Στα σχολεία η βία που ασκούν οι μεγαλύτεροι στους μικρότερους κλπ. 

Και αυτή είναι μόνο η ορατή βία!

Άραγε πόση διαφορά έχει η λέξη βιάζομαι με τη λέξη βιά-ζομαι; Έχετε σκεφτεί πόσο βιάζουμε τον εαυτό μας καθημερινά; Πόση πίεση και βία του ασκούμε;

ΠΡΟΣΟΧΗ!
        Οι θύελλες μέσα μας, καταστρέφουν και το πνεύμα και το σώμα μας. 

Όταν η «ενέργεια» της βίας διεισδύει στο ανθρώπινο ενεργειακό σύστημα συντελεί στην ανάπτυξη ασθενειών στο σώμα, γιατί επηρεάζει ολόκληρο το ορμονικό και το ενδοκρινικό σύστημα.

 

Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο ανθρώπινος οργανισμός ΔΕΝ μπορεί να κάνει διάκριση κατά πόσον η βία είναι αληθινή ή όχι. Δηλαδή, κατά τη διάρκεια μιας βίαιης σκηνής (πχ στην τηλεόραση) ο οργανισμός θα δώσει μήνυμα στους αδένες μας να εκκρίνουν τις ορμόνες που «σημαίνουν συναγερμό». Εκκρίνονται αδρεναλίνη, επινεφρίνη, κορτιζόλη κλπ, για να μπορέσει ο οργανισμός να αντέξει, να τρέξει να σωθεί κλπ.

Γιατί, όμως, να ζούμε συνεχώς σε «κατάσταση συναγερμού» και να αναγκάζουμε τον οργανισμό μας να στρεσάρεται και να υπερλειτουργεί;;

Ας απεξαρτηθούμε από τη βία, κάνει καλό στην υγεία!

Παροτρύνοντας το παιδί ν’ αναλάβει τις ευθύνες του!

Ερευνες ειδικών έχουν αποδείξει, ότι ένα άτομο υπακούει πιο πρόθυμα και συμμορφώνεται καλύτερα σε ορισμένους κανόνες, όταν υπάρχει κάποιος να το καθοδηγήσει και να το παροτρύνει για κάτι τέτοιο. Και αυτό, οπωσδήποτε, ισχύει και για τα παιδιά.

 

Τα παιδιά μπορεί να είναι μικρότερα από τους ενήλικες, ανίκανα, ίσως, να εκφραστούν όπως εκείνοι και γενικά αδύναμα, παρ’ όλα αυτά όμως, έχουν τα ίδια συναισθήματα μ’ αυτούς. Όταν βρεθεί κάποιος να τους ορίσει τους κανόνες σύμφωνα με τους οποίους θα πρέπει να συμπεριφερθούν, τότε τους είναι πιο εύκολο να συμμορφωθούν σ’ αυτούς και να υπακούσουν. Ετσι η σχέση τους με την οικογένεια γίνεται ουσιαστικότερη και τα ίδια αισθάνονται καλύτερα με τον εαυτό τους.

Τους περιορισμούς μπορείτε να τους βάλετε, είτε επίσημα, είτε ανεπίσημα. Στην πρώτη περίπτωση, καθίστε μαζί με το παιδί και εξηγήστε του τους λόγους για τους οποίους το περιορίζετε :

“Δεν θέλω να μένεις τόση πολλή ώρα στο σπίτι του φίλου σου. Σου ζήτησα να γυρίσεις πίσω σε μια ώρα, αλλά δεν ήρθες. Βέβαια, δεν ήξερες τι ώρα είναι ακριβώς, όμως και εγώ δεν μπορώ να βγαίνω να σε ψάχνω. Τι νομίζεις ότι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό;”

Oταν, πάλι, προκύψει κάποιο έκτακτο πρόβλημα, εξηγήστε του εκείνη την ώρα ποιες είναι οι υποχρεώσεις του: 

“Σ’ άφησα να παίξεις έξω, με την προϋπόθεση ότι θα προσέχεις και τον Νίκο. Εσύ, όμως, τον άφησες να γυρνάει μέσα στους δρόμους. Τι θα πρέπει να κάνουμε για να μπορείς να χαίρεσαι κι εσύ, αλλά και να προσέχεις τον Νίκο;”

Παροτρύνετε το παιδί να ενδιαφερθεί και να πάρει κάποια θέση στη λίστα των διαφόρων θεμάτων που προκύπτουν στο σπίτι. Καθορίστε μαζί του τα όρια που μέσα τους θα πρέπει να κινηθεί και τις ευθύνες που θα αναλάβει. Ετσι, όλα στο σπίτι θα λειτουργούν καλύτερα, η οικογένεια θα είναι πιο ευτυχισμένη και το παιδί θα μεγαλώνει με πλήρη συναίσθηση της αξίας και των ικανοτήτων του.

 

Ορίζοντας στο παιδί να συμμετέχει στα θέματα που αφορούν την οικογένεια και παροτρύνοντάς το ν’ αναλάβει τις ευθύνες του, του δείχνετε ότι το θεωρείτε σπουδαίο και υπεύθυνο μέλος της οικογένειας.

Το καλάθι με τα σύκα

Μια γριούλα πέρασε...

Στάθηκε, ανασήκωσε απ’ το καλάθι που κρατούσε μερικά συκόφυλλα που το σκέπαζαν, διάλεξε και με φίλεψε δυο σύκα...

- Με γνωρίζεις κυρά μου; τη ρώτησα...

- Όχι παιδί μου, είναι ανάγκη να σε γνωρίζω για να σε φιλέψω;

- Άνθρωπος δεν είσαι; Άνθρωπος είμαι και εγώ, δεν φτάνει;

Γέλασε... ένα δροσερό κοριτσίστικο γέλιο...

Και τράβηξε το δρόμο της κούτσα-κούτσα κατά το κάστρο.

Έσταζαν τα δυο σύκα μέλι, ποτέ θαρρώ δεν γεύτηκα πιο νόστιμα. Τα ‘τρωγα και με δρόσιζαν τα λόγια της γριάς...

«άνθρωπος είσαι, άνθρωπος κι εγώ, φτάνει!»
 

Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο  

Τι μπορεί να μάθει ένας πολιτικός από τις "Βάκχες" του Ευριπίδη;

Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος σηματοδότησε την αρχή του τέλους για τον θεσμό της αρχαιοελληνικής πόλης. Σε αντίθεση με τους Περσικούς πολέμους, που όλοι μαζί αντιμετώπισαν με αξιοθαύμαστη γενναιότητα τον εξωτερικό εχθρό, τώρα στρέφονται η μία πόλη εναντίον της άλλης, διαλύοντας ό,τι είχε επιτύχει η ενότητα.

Η περιγραφή του Θουκυδίδη είναι αποκαλυπτική, όταν περιγράφει τη συμπεριφορά των Αθηναίων, από τον πρώτο κιόλας χρόνο του πολέμου, μετά το πρώτο κύμα του λοιμού: «... οι περισσότεροι, βλέποντας πόσο εφήμερος είναι ο πλούτος και αβέβαιος ο βίος, έσπευδαν να ξοδέψουν τα χρήματά τους και να τα χαρούν. Κανείς δεν ήταν πρόθυμος να υποβληθεί σε οποιονδήποτε κόπο για κάτι που άλλοτε θα φάνταζε χρήσιμο, επειδή σκεφτόταν πως μπορούσε να πεθάνει πριν ολοκληρώσει αυτό για το οποίο θα κοπίαζε. Κατάντησε να θεωρείται καλό και ωφέλιμο, το άμεσο κέρδος και η ευχαρίστηση της στιγμής. Δεν τους συγκρατούσαν ούτε ο φόβος των θεών ούτε οι ανθρώπινοι νόμοι».

Μέσα στον εμφύλιο σπαραγμό, η πολιτική τάξη διασαλεύτηκε, καθώς οι πολιτικοί ηγέτες δεν ενδιαφέρονταν πλέον για το κοινό καλό. Δημοφιλείς γίνονταν όσοι ούρλιαζαν έξαλλα και ο κομματικός φανατισμός έγινε αξία ισχυρότερη από τους οικογενειακούς δεσμούς. «Οι αρχηγοί των κομμάτων πρόβαλλαν ωραία συνθήματα», γράφει ο Θουκυδίδης: Ισότητα των πολιτών ευαγγελιζόταν οι δημοκρατικοί, σωφροσύνη των αριστοκρατών έταζαν οι ολιγαρχικοί. Η κτηνώδης, όμως, συμπεριφορά της μίας παράταξης προς την άλλη, φανέρωνε πως ήταν μόνο συνθήματα. Κι έτσι, «το ήθος, που είναι το κύριο γνώρισμα της ευγενικής ψυχής, κατάντησε να είναι καταγέλαστο κι εξαφανίστηκε» (Ιστορία, ΙΙ και ΙΙΙ).

Δεν είναι παράξενο που η δεύτερη δημοκρατία, μετά το τέλος του πολέμου, ήταν προβληματική και ανίκανη να θεραπεύσει τις πληγές. Η μεγάλη στροφή από το «εμείς» στο «εγώ» είχε επιτευχθεί και εξελισσόταν γοργά, καθώς οι αξίες της πόλης, στην οποία τα πάντα μεταβάλλονται συνεχώς προκαλώντας ανασφάλεια και φόβο, εγκαταλείπονται.

Η αλλαγή αυτή αποτυπώθηκε έντονα και στη θρησκευτικότητα. Σιγά–σιγά οι μυστηριακές, φυσικές λατρείες που κάτω από την επίδραση του ορθολογισμού είχαν ενσωματωθεί στις αστικές τελετές, άρχισαν να αναβιώνουν. Οι ταλαιπωρημένοι Έλληνες αναζήτησαν την χαμένη ενότητα και ασφάλεια στις αρχέγονες, χαρούμενες και εκστατικές λατρείες, εισάγοντας νέες θεότητες από την Ανατολή.

Αυτό συνέβη και με τη λατρεία του Διονύσου, που αν και πανάρχαιος, επανεμφανίζεται, ταυτισμένος με τον Σαβάζιο, ως θεότητα της Λυδίας. Στην ελληνική παράδοση είναι γιος του Δία και της εγγονής του βασιλιά Κάδμου, του γενάρχη των Θηβαίων.

Πουθενά δεν ήταν εντονότερο το αίσθημα της συλλογικότητας της πόλης όσο στο θέατρο, μία καθαρά διονυσιακή έμπνευση. Η ταύτιση με τον ήρωα που αγωνίζεται προϋποθέτει την εκμηδένιση της ατομικότητας μέσα στο σύνολο. Ή όπως γράφει ο Νίτσε στη «Γέννηση της τραγωδίας»: «Ο ήρωας (της τραγωδίας) είναι ο Διόνυσος των Μυστηρίων που υποφέρει, ο θεός που νιώθει μέσα του τις οδύνες της εξατομίκευσης».

Και ο Διόνυσος ανεβαίνει για πρώτη φορά στη σκηνή του θεάτρου στις Βάκχες του Ευριπίδη. Ως τότε, οι θεοί εμφανίζονται μόνο «από μηχανής», επάνω στο θεολογείο. Τώρα όμως, το 405 π.Χ, που διδάσκεται αυτό το δράμα, είναι η ώρα να διερευνηθούν αυτές οι οδύνες, του ανθρώπου που μαθαίνει να ζει μακριά από την ασφάλεια του συνόλου, αντιμετωπίζοντας τον εαυτό του ως μονάδα.

Η Υπόθεση
Ο Πενθέας, ο νεαρός βασιλιάς της Θήβας (εγγονός και αυτός του Κάδμου), είναι πραγματιστής, αντιπροσωπευτικό δείγμα του σκληροπυρηνικού ορθολογιστή του 5ου αιώνα, που καμαρώνει για την αδούλωτη στις δεισιδαιμονίες σκέψη του. Φυσικά, δεν δέχεται καν την ύπαρξη ούτε του Διονύσου ούτε κανενός άλλου θεού.

Αλλά ο Διόνυσος, έχει έρθει από την Ανατολή για να εδραιώσει στον τόπο αυτό την λατρεία του, η οποία έχει παραγκωνιστεί εξαιτίας των νέων ηθών. Στην αρχή είναι μεταμφιεσμένος, ώστε να μην καταλάβει κανείς πως είναι ο θεός.

Ο Πενθέας συνέλαβε όσες γυναίκες, πιστές του Διονύσου βρήκαν οι άνθρωποί του στο βουνό και χλευάζει τον παππού του και τον μάντη Τειρεσία που «βακχεύουν», μένοντας πιστοί στην αρχαία λατρεία. Ο Τειρεσίας προσπαθεί να τον συνετίσει: « ... δύο πρόσωπα είναι τα πιο σπουδαία στον κόσμο: το ένα είναι η θεά Δήμητρα –η γη, πες την εσύ με όποιο όνομα θέλεις – κι αυτή με τους ώριμους καρπούς τρέφει τους θνητούς· το άλλο αυτός ήρθε μετά· ο γιος της Σεμέλης βρήκε κι έφερε στους θνητούς το υγρό ποτό του σταφυλιού, που διώχνει τη λύπη απ’τους ταλαίπωρους ανθρώπους».
«Ο ίδιος αυτός ο θεός προσφέρεται ως σπονδή στον Δία για το καλό των ανθρώπων», συνεχίζει ο Τειρεσίας, αλλά ο Πενθέας είναι εξαγριωμένος! Ούτε στα λόγια του πατέρα του πείθεται , όταν τον παρακαλεί να είναι τουλάχιστον συγκαταβατικός κι ας μην πιστεύει ο ίδιος. Ο νεαρός βασιλιάς είναι αποφασισμένος να καταστρέψει ό,τι και όποιον σχετίζεται με τούτον τον θεό που παρασύρει τις γυναίκες στην ερωτική ακολασία και ανατρέπει την τάξη.

Συλλαμβάνει τον παράξενο ξένο (που δεν ξέρει ακόμα πως είναι ο Διόνυσος), μέχρι να μαζέψει από τον Κιθαιρώνα όλες τις γυναίκες που επιδίδονται στη λατρεία του (τις Βάκχες), αλλά εκείνος σπάει τα δεσμά και βγαίνει από τη φυλακή. Και δεν έφτανε αυτό, αλλά φτάνει και η είδηση πως ανάμεσα στις Βάκχες που εντόπισαν στο βουνό ήταν και η Αγαύη, η μητέρα του Πενθέα. Αυτός όμως, ούτε τώρα αλλάζει γνώμη.

Ο Διόνυσος θα οδηγήσει τον Πενθέα στην παράνοια. Θα τον ντύσει με ρούχα γυναικεία και θα τον οδηγήσει στον Κιθαιρώνα. Εκεί υπό την επήρεια της ιερής μανίας, η Αγαύη με τις αδερφές της θα τον διαμελίσουν. Η κατάληξη είναι δραματική τόσο για τον Πενθέα όσο και για την οικογένειά του, που εξορίζεται από την Θήβα (εκτός από τον Κάδμο και τη σύζυγό του, που λαμβάνουν την υπόσχεση πως, μετά από πολλά βάσανα, θα κατοικήσουν στη χώρα των Μακάρων).
Και ο χορός κλείνει το έργο με τα εξής λόγια: «πολλά τα τελειώνουν απροσδόκητα οι θεοί. Όσα απ’τον νου μας πέρασαν, δεν έγιναν και για εκείνα που δεν ελπίζαμε βρήκε τρόπο ο θεός».

Πίσω από τον μύθο
Ο Διόνυσος προσφέρει απλόχερα την ελευθερία από τα δεσμά του πολιτισμού σε όλους, ακόμα και στους δούλους. Δεν έχει ούτε ιερείς ούτε μάντεις. Είναι ανατρεπτικός, αχαλίνωτος και ανάλγητος, όπως η φύση. Είναι αυτό που πρόκειται να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος έξω από την ασφάλεια της πόλης. Σωστά είχε πει ο Αριστοτέλης πως αν κάποιος ζει εκτός της πόλης, δεν μπορεί να είναι άνθρωπος. Είναι είτε θηρίο είτε θεός.

Ο Πενθέας χειρίστηκε το ζήτημα επιπόλαια. Υπερεκτίμησε την δύναμη του ορθολογισμού και υποτίμησε τη δύναμη των άλογων δυνάμεων του ανθρώπινου πνεύματος, ακόμα και του δικού του. Γιατί ο Διόνυσος κατόρθωσε, χρησιμοποιώντας το υπερ-όπλο του ορθολογισμού, την πειθώ, να τον πείσει να υποκύψει στις δικές του άλογες ορμές. Και το διδάσκει αυτό ο «αρχιερέας» του ορθολογισμού, ο ποιητής του διαφωτισμού, ο Ευριπίδης!

Την ανάγκη να ξεκουράζεται το ανθρώπινο πνεύμα, εντρυφώντας στην Διονυσιακή εμπειρία, υποδήλωνε η λατρεία από κοινού στους Δελφούς του γλεντζέ Διονύσου και του ορθολογιστή Απόλλωνα. Ο άνθρωπος ως μονάδα, μέσα από τη φαντασία γνωρίζει τα μυστικά της ψυχής του, χαλαρώνει, ενδυναμώνεται και ύστερα είναι έτοιμος να δημιουργήσει και να μεγαλουργήσει για τη δική του πρόοδο, αλλά και της κοινότητας. Λατρεύει τον Διόνυσο για να προσεγγίσει και να κατανοήσει τον Απόλλωνα.

Αλλά πρέπει να το κάνει προσεκτικά, όπως επισημαίνει ο Νίτσε: «Από το διονυσιακό θεμέλιο δεν πρέπει να εισχωρήσει στη συνείδηση του ανθρώπου τίποτα παραπάνω απ΄ό,τι μπορεί να ξεπεράσει πάλι από την απολλώνια δύναμη της μεταμόρφωσης».

Μία σκέψη ακόμα...
Σε περιόδους έντονης ανησυχίας και δυστυχίας, οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να τιθασεύσουν με τη δύναμη της λογικής. Θυμώνουν, αρνούνται να σκεφτούν, να εξετάσουν. Εύκολα στρέφονται προς το παλιό, το γνωστό, το ασφαλές, οτιδήποτε τους κάνει να νιώθουν σημαντικοί και χαρούμενοι.

Ίσως, αυτό που θέλει να πει ο Ευριπίδης στους Αθηναίους είναι πως ο συνετός ηγέτης καλά θα κάνει να μην χλευάζει αυτή την επιλογή. Πως πουθενά δεν οδηγεί η επίδειξη ορθολογισμού, πως δεν μπορεί να νικήσει αυτό που δεν κατανοεί, πως δεν είναι σοφό να το υποτιμά. Τέτοιες ώρες, ο ικανός ηγέτης εντοπίζει το σημείο ισορροπίας ανάμεσα στην άλογη παρόρμηση και την ορθολογική σκέψη, τη μέση οδό που θα κατευνάσει τα πνεύματα, θα δώσει μιάν ανάσα και θα ανοίξει δρόμο για το μέλλον, με βήμα αργό και σταθερό. Ικανότητα που διέθεταν οι ηγέτες που οδήγησαν την Αθήνα στη μεγάλη της δόξα κατά τους Περσικούς πολέμους.
Αν δεν το κάνει, κι εκείνος θα καταστραφεί από το χέρι εκείνων που τον «γέννησαν», και οι γύρω του θα υποφέρουν εξαιτίας της δικής του αφροσύνης. Γιατί ο Διόνυσος, που είναι – όχι τυχαία – εξάδελφος του Πενθέα, θυμώνει πολύ όταν τον αγνοούν, οδηγεί τους πάντες στα άκρα και κερδίζει πάντα.

Όταν Ο Νους Συμπράττει Με Την Καρδιά

Πρωταρχική ανάγκη για τον καθένα είναι να έχει την πλήρη συνειδητή γνώση του εαυτού του για όλα όσα σκέφτεται και πράττει. Έτσι σιγά-σιγά αφήνει συνειδητά και τον ανάλογο χρόνο στο νου, για να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει σε κάθε αλλαγή εξέλιξης, ώστε να λειτουργήσει αρμονικά με την καρδιά, ανοίγοντας τον δρόμο στη δημιουργία της ζωής και στην ανύψωση της ίδιας του της ψυχής.

Μια από τις ιδιότητες του ανθρώπινου νου είναι να δημιουργεί τις λεγόμενες σκεπτομορφές, αυτό σημαίνει ότι δίνει μορφή και υπόσταση στις σκέψεις του. Όταν οι σκέψεις του είναι θετικές προσελκύει και θετικότητα στη ζωή του αλλά και το αντίστροφο, είναι μια ανθρώπινη δυναμική που ανάλογα με τον χειρισμό της, φέρνει και τα αντίστοιχα αποτελέσματα.

Ο βασικός κανόνας εδώ είναι ο νόμος της έλξης, όπου ο καθένας μαγνητίζει πάνω του την ίδια αντανάκλαση που στέλνει. Επειδή λοιπόν ένας από τους ρόλους του νου είναι να ανησυχεί, κατασκευάζει διάφορα σενάρια βασισμένα σε ενοχές, φόβους και ανασφάλειες όπου κάποια στιγμή αυτά τα σενάρια γίνονται πραγματικότητα και βίωμα.

Συνήθως είναι φόβοι της προσωπικότητας που προέρχονται από το εγώ σε αυτή τη ζωή, αλλά και καταγραφές ή πεποιθήσεις που φέρνει από προηγούμενες. Επίσης είναι και συλλογικοί φόβοι που μπαίνουν στο πεδίο μας με διάφορους τρόπους όπως από τα μέσα επικοινωνίας, το οικογενειακό, φιλικό ή εργασιακό περιβάλλον κ.α.

Καθώς μένουμε σε αυτές τις σκέψεις, τους δίνουμε μια απίστευτη δυναμική που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας. Έχουν με λίγα λόγια την ικανότητα να φέρνουν ανάλογα αποτελέσματα στο παρόν και στο μέλλον μας. Ο άνθρωπος έχει τη δύναμη μέσα από τις σκέψεις του σε συνδυασμό με το συναίσθημα που προκαλεί η κάθε σκέψη, την ικανότητα δημιουργίας του μέλλοντός του και της ίδιας του της ζωής. Είτε θετικά είτε αρνητικά.

Όλες οι σκεπτομορφές διακρίνονται και υπάρχουν γύρω από την αύρα μας, συνεπώς τις κουβαλάμε κάθε στιγμή μαζί μας, επηρεαζόμενοι από αυτές. Όταν υπάρχει συνειδητή γνώση και πρόθεση κάθαρσης μπορούμε να απαλλαγούμε καθαρίζοντας έτσι το πεδίο γύρω μας. Στα πλαίσια του ασυνείδητου και του υποσυνείδητου όμως δε μπορούμε για την ώρα να έχουμε τον έλεγχο, αλλά μπορούμε να επιλέγουμε ποιες σκέψεις θα επιτρέψουμε να παραμένουν στο συνειδητό νου, απομακρύνοντας και ακυρώνοντας όλες τις αρνητικές. Αρχικά ακούγεται δύσκολο αλλά με την ανάλογη εξάσκηση και πρόθεση είναι εφικτό.

Έτσι καταφέρνουμε να διατηρούμε τη νοητική καθαρότητα μέσα μας. Όλο το νοητικό πεδίο χρειάζεται αυτήν την κατανόηση για να υπάρξει ισορροπία γιατί ο νους δημιουργεί πολλές αντιστάσεις και εμπλοκές όταν δεν καταλαβαίνει. Η κατανόηση είναι ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό και απαραίτητο για να επιτραπεί η κάθαρση, ο βασικός λόγος εδώ είναι πως ο νους οτιδήποτε πέρα από τη λογική αδυνατεί να το δεχθεί. Έτσι χρειάζεται να γίνει σύμμαχος της ψυχής με τελικό στόχο την ένωσή του με την καρδιά.

Με λίγα λόγια αυτά που σκεφτόμαστε συγχρόνως να τα αισθανόμαστε αλλά και το αντίθετο, άρα ο στόχος μας είναι η ισορροπία και η σύμπραξη. Όταν εκδηλώνεται αυτή η δυναμική διαλύεται κάθε μπλοκάρισμα που υπάρχει φέρνοντας αρμονία στην ψυχή και στο σώμα.

Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει η ψυχή είναι όταν πλησιάζει προς τον πυρήνα της. Κάθε φορά που ανακαλύπτει κομμάτια της θεϊκής της ουσίας έρχεται η προσωπικότητα να επιτεθεί, γιατί σταδιακά χάνει την εξουσία και τον έλεγχο. Ο νους αδυνατεί να επιτρέψει την εξέλιξη όταν έρχεται μπροστά του το άγνωστο και μπλοκάρει. Ένα από τα αποτελέσματά του είναι πόνοι στο κεφάλι μέχρι να αποδεχτεί μια κατάσταση. Οι συνειδητοποιήσεις και το θαύμα της συγχρονικότητας εκτός των άλλων αποτελούν μια βοήθεια, μια ώθηση αλλά και μια απόδειξη για το νου.

Επίσης για πολλά εμπόδια που συναντούμε μέσα στην καθημερινότητά μας μεγάλο ρόλο παίζουν οι πεποιθήσεις και οι προγραμματισμοί που έχουν εντυπωθεί μέσα στην κυτταρική μνήμη του καθενός μας π.χ. (τα πρέπει, τα μη, το σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό). Καταγραφές που έχουν περαστεί είτε από την οικογένεια, είτε από την κοινωνία και το σύστημα στο οποίο ανήκουμε, είτε από την θρησκεία, αλλά και από προηγούμενες ενσαρκώσεις της ψυχής μας. Όλα αυτά λοιπόν καλούμαστε να τα αλλάξουμε, να τα μετουσιώσουμε σε θετικά και κατάλληλα για εμάς, σύμφωνα με την τωρινή ενέργεια της γης και με τη δική μας δόνηση και συνειδητότητα.

Κάθε φορά που λέμε ο νους να ενωθεί με την καρδιά, εννοούμε ότι η λογική συνείδηση θα πρέπει να συμβαδίζει με το συναίσθημα της καρδιάς. Κατά συνέπεια οι πράξεις μας κινούνται μέσα από τις σκέψεις αλλά συγχρόνως και μέσα από τα συναισθήματά μας. Έτσι στο κάθε τι που σκεφτόμαστε, λέμε, αισθανόμαστε και πράττουμε υπάρχει συνειδητότητα με αποτέλεσμα να συνδημιουργούμε στην ύλη ενωμένοι με το πνεύμα μας.

Σε όλες τις εκδοχές λοιπόν της προσωπικής ανάπτυξης χρειάζεται να συμβάλλουν ο νους και η καρδιά, σε απόλυτη ισορροπία με τον ανώτερο εαυτό. Να αντιλαμβανόμαστε συμπεριφορές του εγώ ή νοητικά μπλοκαρίσματα και συνειδητά να τα απομακρύνουμε καθαρίζοντας και ανοίγοντας τον δρόμο για την ψυχή, ώστε να βρει τον σκοπό της, καθώς και η προσωπικότητα να κατανοήσει τα μαθήματά της και να εξελιχθεί. Παράλληλα γινόμαστε κυρίαρχοι της δύναμής μας δημιουργώντας στην καθημερινότητά μας όλα όσα πραγματικά μας δίνουν χαρά, βγαίνοντας από την ψευδαίσθηση και τα παιχνίδια του νου, βιώνοντας την αλήθεια με επίγνωση για το μεγαλείο της ύπαρξής μας.

Ψυχική υγεία και η έκθεση σε τραυματικά καταστροφικά γεγονότα

Ο Αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός έχει ορίσει ότι «καταστροφικό είναι ένα γεγονός, όπως τυφώνας, ανεμοστρόβιλος, καταιγίδα, πλημμύρα, άνοδος της στάθμης του νερού, παλιρροιακό κύμα, σεισμός, ξηρασία, χιονοθύελλα, πανούκλα-λοιμός, πείνα, φωτιά, ανατίναξη, ηφαιστειακή έκρηξη, κατάρρευση κτιρίου, συντριβή μέσου μαζικής μεταφοράς, ή άλλη κατάσταση, η οποία συνεπάγεται ανθρώπινο πόνο ή δημιουργεί τέτοια ανθρώπινα προβλήματα που τα θύματα δεν μπορούν ξεπεράσουν χωρίς υποστήριξη». Ένα τέτοιο γεγονός προκαλεί σημαντικές απώλειες σε ζωή, υγεία, ή και περιουσία, και είναι δυνατόν να επηρεάσει ένα μεγάλο αριθμό ατόμων. Πρόκειται συνήθως για γεγονότα που συμβαίνουν έξω από το φυσιολογικό εύρος των βιωμάτων και είναι δυνατόν να προκαλέσουν έντονο φόβο, αίσθημα αβοήθητου ή τρόμο.

Με βάση την αιτία πρόκλησης, τα καταστροφικά γεγονότα διακρίνονται σε φυσικά ή προκαλούμενα από φυσικούς παράγοντες (natural disasters) και τεχνολογικά ή προκαλούμενα από τον άνθρωπο (man-made/technological disasters), τα οποία, με τη σειρά τους, είναι δυνατόν να διακριθούν περαιτέρω σε:

(α) κοινωνιο-τεχνικά (socio-technical) καταστροφικά γεγονότα, στα οποία περιλαμβάνονται γεγονότα που οφείλονται σε αμέλεια ή ανθρώπινο λάθος (π.χ. αεροπορικά και σιδηροδρομικά δυστυχήματα, πυρκαγιές, αναθυμιάσεις, εκρήξεις επικίνδυνων υλικών), και

(β) πολεμικά ή πολιτικά καταστροφικά γεγονότα, τα οποία συνδέονται με πραγματικό κίνητρο να κάνουν κακό ή περιλαμβάνουν μαζική βία (π.χ. τρομοκρατικά γεγονότα, συγκρούσεις, πυροβολισμοί, βομβαρδισμοί, πόλεμοι, κα).

Η ανάπτυξη της τεχνολογίας και των τηλεπικοινωνιών έχει συμβάλλει στην έκθεση σε πληροφορίες και εικόνες σχετικές με καταστροφικά γεγονότα που συμβαίνουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, αυξάνοντας έτσι το αίσθημα ανασφάλειας και το φόβο επανάληψής τους, ιδιαίτερα για τα παιδιά και τους εφήβους.

Υπάρχουν στοιχεία που υποστηρίζουν ότι η τηλεοπτική έκθεση σε καταστροφικές εικόνες συσχετίζεται θετικά με την ανάπτυξη μετατραυματικών συμπτωμάτων. Η σχέση ανάμεσα στη τηλεοπτική έκθεση και τη μετατραυματική συμπτωματολογία έχει παρατηρηθεί σε αρκετά καταστροφικά γεγονότα, όπως οι τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νέα Υόρκη της 11ης Σεπτεμβρίου, ο σεισμός στην Αρμενία το Δεκέμβριο του 1988, η έκρηξη στη πόλη Oklahoma τον Απρίλιο του 1995, ο σεισμός της Αθήνας το Σεπτέμβρη του 1999, και αλλού.

Σε μερικές περιπτώσεις, μάλιστα, η τηλεοπτική έκθεση είναι εκείνη που ευθύνεται για την ανάπτυξη των μετατραυματικών αντιδράσεων. Για παράδειγμα, ερευνητές διέγνωσαν τη Διαταραχή μετά από Τραυματικό Στρες (PTSD) σε παιδιά μετά από τη παρακολούθηση ενός τηλεοπτικού προγράμματος.

Η έκθεση στα καταστροφικά τραυματικά γεγονότα είναι δυνατό να προκαλέσει μια μεγάλη γκάμα μετατραυματικών αντιδράσεων, Στις μετατραυματικές αντιδράσεις περιλαμβάνονται (α) συναισθηματικές, (β) γνωστικές, (γ) σωματικές και (δ) διαπροσωπικές ή συμπεριφορικές αντιδράσεις. Η έκφραση αυτών των αντιδράσεων επηρεάζεται από το αναπτυξιακό επίπεδο του ατόμου. Συναισθηματικές αντιδράσεις μπορεί να περιλαμβάνουν: έντονο άγχος, κλάμα, φόβο, τρόμο, σοκ, ή ακόμα και κρίσεις πανικού.

Τόσο τα μικρά παιδιά όσο και οι έφηβοι μπορεί να παρουσιάσουν δυσκολίες στον αποχωρισμό από τα αγαπημένα πρόσωπα, οι οποίες μπορεί να έχουν το χαρακτήρα της επιθυμίας να βρίσκονται μαζί με άλλα πρόσωπα ή το χαρακτήρα συναισθηματικού δεσίματος (συμπεριφορές προσκόλλησης). Οι φόβοι των μικρών παιδιών μπορεί να μην είναι σχετικοί με το τραυματικό γεγονός, αλλά να περιλαμβάνουν μια ευρύτερη κατηγορία ερεθισμάτων, όπως φόβοι του σκοταδιού, των τεράτων, κοκ. Στη περίπτωση των εφήβων, υπάρχει αυξημένη συχνότητα καταθλιπτικών συμπτωμάτων.

Κάποια καταστροφικά γεγονότα είναι δυνατόν να προκαλέσουν μια μεγάλη γκάμα στρεσογόνων γεγονότων (απώλειες, οικονομικές ζημιές, απομάκρυνση από οικογένεια και φίλους, αλλαγή τόπου διαμονής), τα οποία προκαλούν αυξημένες απαιτήσεις, οι οποίες ξεπερνούν τις ικανότητες του ατόμου να αντεπεξέλθει, και μπορεί να οδηγήσουν σε αυξημένα επίπεδα άγχους, που εκφράζονται μέσα από συμπτώματα ψυχολογικής και κοινωνικής διάστασης. Σε συνδυασμό με την έλλειψη αποθεμάτων (προσωπικών, οικογενειακών, οικονομικών, κοινωνικών, πολιτισμικών) τα καταστροφικά γεγονότα είναι δυνατό να προκαλέσουν μια μεγάλη γκάμα μη-προσαρμοστικών συμπεριφορών.

Σε άλλες περιπτώσεις, έντονα τραυματικά καταστροφικά γεγονότα μπορεί να οδηγήσουν στην ανάπτυξη σοβαρότερης ψυχοπαθολογίας, η οποία περιλαμβάνει τη Διαταραχή Οξέος Στρες, τη Διαταραχή Μετά από Τραυματικό Στρες (PTSD), συναισθηματικές και αγχώδεις διαταραχές, καθώς και το τραυματικό ή περιπεπλεγμένο θρήνο (Traumatic Grief-TG)

Μια ιστορία αγάπης και ενσυναίσθησης μεταξύ των συντρόφων

Εκείνος θα έφευγε. Ήθελε να μείνει μόνος, να απομονωθεί από όλα και όλους, να διαγράψει όλα όσα τον είχαν κουράσει και από την σκληρή εργασία του χειμώνα. Το είχαν συμφωνήσει με την σύντροφο του, ήταν καλά και οι δυο με αυτό. Εκείνη θα έμενε πίσω, είχε πολλά πράγματα να διεκπεραιώσει, θα συνέχιζε να εργάζεται και θα έμενε στην ρουτίνα της.

Λίγο πριν εκείνος φύγει, εκείνη άρχισε να αισθάνεται μοναξιά, να μην της είναι ευχάριστο ότι εκείνος θα έλειπε τις επόμενες ημέρες. Δεν μπορούσε να πει τίποτα όμως, δεν ήθελε να του χαλάσει τα σχέδια, δεν ήθελε να τον κρατήσει κοντά της μόνο και μόνο επειδή εκείνη δεν αισθάνονταν καλά με όλο αυτό.

Τον αποχαιρέτησε με κλάμματα, με παράπονο. Όχι βαθιά μέσα της δεν ήθελε να φύγει. Πήγε τον φίλησε και του ευχήθηκε να περάσει καλά. Εκείνος στεναχωριόταν που θα την άφηνε πίσω, στεναχωριόταν αν θα είναι καλά. Της το είπε. Όμως εκείνη τον προέτρεψε να φύγει, τον επιβεβαίωσε ότι θα είναι καλά και ότι και εκείνη χρειάζονταν το χρόνο της, απλά δεν της ήταν εύκολο να τον αποχωριστεί.Αποχωρίστηκαν. Εκείνος έφυγε. Εκείνη άρχισε να αισθάνεται την απουσία του. Όχι την φυσική του απουσία, όσο την συναισθηματική του απουσία. Θυμήθηκε όλες εκείνες τις στιγμές που αισθανόνταν έτσι, μόνη, μνήμες από τα παιδικά χρόνια ξεχείλισαν σαν χείμαρρος.

Εκείνος την πήρε τηλέφωνο, μια – δυο φορές. Εκείνη δεν το σήκωνε. Ίσως και να το χρέωνε μέσα της που δεν είναι κοντά της που δεν μοιραζόνταν τις ανάγκες της και τις ανησυχίες της για όλα όσα έπρεπε να κάνει εκείνη μένοντας πίσω. Ίσως να ήθελε τα πράγματα να ήταν αλλιώς, να θέλει και εκείνος να μείνει και μαζί να τρέξουν όλα αυτά που είχαν αποφασίσει να κάνουν. Αλλά πως θα μπορούσε να του είχε ζητήσει κάτι τέτοιο, αφού εκείνος χρειάζονταν ξεκούραση;
Αποφάσισε να του στείλει ένα μήνυμα και να του πει ότι απλά δεν ήθελε να του μιλήσει για να μην τον στεναχωρήσει επειδή δεν ήταν καλά, ότι δεν ήθελε να τον αποσπάσει από την δική του χαρά για το ταξίδι και την περιπλάνηση του. Του ευχήθηκε να περάσει καλά και να μην αισθάνεται ενοχές. Έτσι ένιωσε ότι τον απελευθέρωσε! Τι είχαν γίνει όμως τα δικά της συναισθήματα;
Εκείνος της απάντησε με μήνυμα ότι την ευχαριστεί πολύ και ότι την αγαπάει. Έτσι δεν την ξαναπήρε τηλέφωνο.

Στη διάρκεια του ταξιδιού του και της απομόνωσης του, την σκέφτονταν συνέχεια, την αγαπούσε τόσο πολύ που δεν μπορούσε να αισθάνεται καλά και αυτός όσο ήξερε ότι εκείνη κάπως ένιωθε. Έτσι της έστειλε ένα μήνυμα λέγοντας της ότι ακόμα και αν είναι μακριά της είναι τόσο σημαντική για αυτόν που θα ήθελε να την αισθάνεται κοντά του και να ξέρει πως είναι ακόμα και αν δεν είναι καλά και πως είναι διαθέσιμος να την ακούσει και να μιλήσουνε όποτε θελήσει.
Δεν χρειάζονταν κάτι παραπάνω για να είναι καλά και οι δυο τους. Εκείνος έκανε αυτό που τον ευχαριστούσε και εκείνη, ήξερε ότι ήταν διαθέσιμος όταν τον χρειαστεί, τον αισθάνονταν κοντά της και τώρα ήταν καλά με την μεταξύ τους απόσταση. Το μόνο που έκανε ήταν να τον ευχαρίστησει για όλο αυτό και του είπε ότι τον αισθάνεται κοντά της και να συνεχίσει να περνάει όμορφα.

Μερικές φορές οι λέξεις που λέγονται έχουν τόση δύναμη ώστε να δημιουργήσουν μια ασφαλή σχέση αγάπης και βαθιάς ενσυναίσθησης. Είναι σημαντικό να δηλώνουμε διαθεσιμότητα, ανταπόκριση και δέσμευση. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε αμφότεροι ότι ο άλλος θα είναι διαθέσιμος όταν τον χρειαστούμε, ότι μας νοιάζεται και τον νοιαζόμαστε και τότε μπορούμε να τον αφήσουμε ελεύθερο να κάνει αυτό που επιθυμεί, ακόμα και αν μέσα μας μπορεί να πονάμε ή να ξεβολευόμαστε ή να επιθυμούσαμε τα πράγματα να είναι αλλιώς.

Όμως το γεγονός ότι ο άλλος νοιάζεται για εμάς και είναι κοντά μας έστω και μακριά, είναι αρκετό για να είμαστε εντάξει. Γιατί κανείς πραγματικά δεν θέλει να εγκλωβίσει τον άλλον, κανείς δεν θέλει να τον δέσει κοντά του και δεν απαιτεί να τον εξυπηρετεί. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να γνωρίζουμε ότι ο άλλος νοιάζεται για εμάς πρακτικά και ουσιαστικά. Και τότε ούτε πολλά λόγια χρειάζονται, ούτε πολλή επικοινωνία. Όλα είναι καλά και ρέεουν και ο καθένας ευχαριστιέται τον εαυτό του, χωρίς να αφήνει απέξω τον σύντροφο και την σχέση.

Πολλές φορές όμως από το φόβο ότι ο άλλος θα μας εγκλωβίσει δεν τολμάμε να δείξουμε διαθεσιμότητα, δεν λέμε αυτό που θέλουμε και δεν μπαίνουμε στην διαδικασία να τον νιώσουμε. Φοβόμαστε ότι ο άλλος είναι ο δεσμοφύλακας που θα μας δεσμεύσει και καταλήγουμε στην ίδια φυλακή μαζί του. Σε μια φυλακή που κανένας δεν επιθυμεί.

Άλλες φορές πάλι κάνουμε σαν παιδιά αυτό που θέλουμε και τρέχουμε να δραπετεύσουμε χωρίς να δείχνουμε διαθεσιμότητα στον άλλον, χωρίς να εκφράζουμε το πόσο νοιαζόμαστε για τον άλλον, χωρίς να θέλουμε να τον έχουμε κοντά μας συναισθηματικά.

Η ιστορία θα μπορούσε να διαμορφωθεί και διαφορετικά. Εκείνος να έφευγε και να δεχόταν την ανάγκη της συντρόφου του για έλλειψη επικοινωνίας, μην εκφράζοντας την διαθεσιμότητα του και να συνέχιζε να κάνει όλα αυτά που είχε στο μυαλό του. Πως πιστεύετε ότι θα αισθάνονταν εκείνη; Μπορεί να κατανοεί την ανάγκη του συντρόφου της, αλλά τι γίνεται με τα δικά της συναισθήματα; Τι γίνεται με αυτή την συναισθηματική απομάκρυνση που αναπόφευκτα δημιουργείται;

Για αυτό λέμε ότι οι σχέσεις θέλουν δυο. Χρειάζεται κάθε στιγμή να βλέπω την ανάγκη μου, να βλέπω την ανάγκη του άλλου και να προσπαθώ να συνδυάσω και τις δύο, και πάντα πετυχαίνει αυτός ο συνδυασμός αρκεί να θέλουμε, να θέλουμε να βγούμε από το εγώ και να λειτουργούμε στο εμείς. Όχι καταπιέζοντας τα θέλω μας, όχι καταπιέζοντας τις επιθυμίες μας, αλλά να δείξουμε ότι κατανοούμε και τις επιθυμίες και τις ανάγκες του άλλου εξίσου και να δηλώνουμε διαθεσιμότητα. Μια τόση δα μικρή λεξούλα που αν την κάνουμε πράξη, έχουμε βάλει τα θεμέλια της ενσυναίσθησης. Γιατί σε μια σχέση χρειάζεται να υπάρχει ενσυναίσθηση, αλλιώς είναι σαν να συνυπάρχουν δυο εγώ μαζί και τότε το παιχνίδι παίζεται στο ποιος θα επικρατήσει.

Γιατί σε ενσυναισθάνομαι σημαίνει ότι είσαι σημαντικός για εμένα, είναι σημαντικές οι ανάγκες σου και έχω την θέληση να τις ικανοποιήσω στο βαθμό που μπορώ και δεν αναιρούνται οι δικές μου. Όχι ότι είμαι υπεύθυνος για τις ανάγκες του άλλου, αλλά ακριβώς επειδή νοιάζομαι και αγαπώ τον άλλον, νοιάζομαι και είμαι εκεί για να αναγνωρίσω τις ανάγκες του.

Αυτό είναι όλο. Κανείς δεν είναι σε θέση να εκπληρώσει τις ανάγκες του άλλου, κανείς δεν μπορεί να το κάνει. Μπορεί όμως να θέλει να τις νιώσει και να μπορεί να τις αφουγκραστεί στην καρδιά του. Και έτσι προκύπτει και η ελευθερία. Είμαι ελεύθερος να εκφράζομαι, είμαι ελεύθερος να αισθάνομαι, είμαι ελεύθερος να δρω, χωρίς ενοχές και φόβο, χωρίς τύψεις και ενδοιασμούς.
Αισθάνομαι, κατανοώ και ελευθερώνομαι.

Δεν είμαι μόνος, υπάρχει και ο άλλος και χορεύω σε αρμονία μαζί του και έτσι και οι δυο είμαστε ελεύθεροι να είμαστε ο εαυτός μας.
Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από αυτό;

Η Δημιουργία Ξεκινά με τη Σκέψη

Οποιαδήποτε δημιουργία ξεκινά με τις σκέψεις. Η διαδικασία της πραγματοποίησης δεν είναι ούτε τυχαία ούτε απερίσκεφτη, μολονότι στον απληροφόρητο και δίχως εξάσκηση οφθαλμό μπορεί ορισμένες φορές να φαίνεται πως έτσι είναι. Η δημιουργική σου δύναμη και η αντίστοιχη ενέργεια ακολουθεί το φυσικό νόμο, ο οποίος καθορίζει πως κάθε πηγάζει ξεκινά από το πνεύμα.
Στο δικό σου επίπεδο της Γης η κβαντική φυσική επιβεβαιώνει πως τα πάντα στο σύμπαν αποτελούνται από συνείδηση ή σκέψεις –το ίδιο φυσικά και εσύ αλλά και εμείς. Σε τελική ανάλυση όλες οι εκφάνσεις της ύπαρξης, συμπεριλαμβανομένου και του δικού σου προσωπικού κόσμου, είναι βασικά οι δικές σου σκέψεις, πεποιθήσεις, απόψεις και ιδέες σε εκδηλωμένη μορφή.

Το να δημιουργεί κανείς είναι μια σχετικά εύκολη διαδικασία. Εάν επιλέγεις καλές σκέψεις, βάσεις σκέψεων και ιδέες, φροντίζεις για ένα θετικό αποτέλεσμα. Το μάθημα σου αφορά στο να επιλέγεις συνειδητά τις σκέψεις σου, ώστε να φέρεις και επιθυμητά αποτελέσματα. Κοίταξε τη ζωή σου και δες πως χρησιμοποίησες μέχρι σήμερα τη δημιουργικότητα σου. Όλα όσα βλέπεις είναι αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποίησες το πνεύμα σου.

Οι σκέψεις σου δημιουργούν με δύο τρόπους: είτε συνειδητά και σε αρμονία με το θεϊκό νόμο, είτε ασυνείδητα κάτω από τη χειραγώγηση του χάους του κόσμου. Όπως μπορείς να φανταστείς οι συνέπειες αυτών των δύο μεθόδων είναι εξαιρετικά διαφορετικές. Ενεργείς ασυνείδητα, όταν η προσοχή σου ελέγχεται από το «εγώ» σου και δρομολογείται από επιφανειακά φαινόμενα. Σε αυτό το επίπεδο εστιάζεσαι σε μια αρνητική εικόνα του εαυτού σου, σε ανασφάλειες, αμφιβολίες, φαντασιώσεις καταστροφών, εξωτερικές επιδράσεις, αποσταθεροποιητικά πρότυπα του παρελθόντος και γενικές φοβίες – πράγμα που οδηγεί στην εκδήλωση ασθένειας, άγχους, χάους και πόνου.

Δημιουργείς συνειδητά μέσω της πρόθεσης, η οποία επιλέγει προσεκτικά τις σκέψεις σου και εστιάζεται μόνο σε αυτές, οι οποίες εξυπηρετούν ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Το να έχεις ένα ξεκάθαρο στόχο φροντίζει ώστε να φέρεις το πνεύμα σου σε μια ευθεία πορεία, όπου σταδιακά και λίγο-λίγο ο φυσικός κόσμος λυγίζει και μορφοποιείται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να εκφράζει την επιθυμία σου. Αυτό που φαίνεται να εναντιώνεται μετατρέπεται σε συνεργασία και αυτό που προηγουμένως ήταν μάχη και αγώνας μεταμορφώνεται σε ευχέρεια (ευκολία).

Η πρόθεση διευθύνει την πορεία της δημιουργικότητας καθώς αναπτύσσεται. Το σύμπαν ενδίδει στην σταθερή πρόθεση σύμφωνα με τη φύση του θεϊκού νόμου. Αναλογίσου τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους έχεις διευθύνει τις σκέψεις σου και πρόσεξε τα αποτελέσματα που αυτές επέφεραν.

Καμία σκέψη δεν είναι απλά ουδέτερη ή γεμάτη προτεραιότητες. Όλες οι πεποιθήσεις, τα μοντέλα σκέψης, εμπεριέχουν μία δυναμική και όταν εστιάζεσαι σε αυτή τη δύναμη και την κατευθύνεις –συνειδητά ή ασυνείδητα- δεν γίνεται αλλιώς, πρέπει να εκδηλωθεί με κάποιο τρόπο –και αυτό δίχως ουδεμία εξαίρεση.

Δεν χρειάζεται να ελέγχεις συνεχώς όλες τις σκέψεις σου για να δημιουργήσεις επιθυμητά αποτελέσματα –αρκεί να ελέγξεις αυτές που εργάζονται εναντίον σου. Μερικές σκέψεις οδηγούν σε καταπληκτικά αποτελέσματα, οπότε ας τις αφήσουμε στην ησυχία τους. Αντ΄αυτού πρόσεξε εκείνες τις ιδέες που δρουν ενάντια στην ευεξία σου και καταστρέφουν τη ζωή σου. Ξεχώρισε τις εποικοδομητικές σκέψεις από τις βλαβερές. Στρέψε την προσοχή σου στις προϋποθέσεις και εμπειρίες που επιθυμείς στη ζωή σου. Χάρη στο θεϊκό νόμο και στη δύναμη που υπάρχει μέσα σου ως αθάνατο δημιουργικό ον όλα τα όνειρα σου θα εκπληρωθούν.

Τώρα μπορείς να εφαρμόσεις αυτό το μάθημα.
• Εάν είσαι εντελώς αποπροσανατολισμένος και δεν ξέρεις που να εστιάσεις, εάν φοβάσαι να εστιάσεις σε οτιδήποτε ή προσέχεις στον κόσμο όλα όσα είναι λάθος… τότε σε σχέση με αυτό το μάθημα είσαι ένας αρχάριος μαθητής.
• Εάν συμφωνείς πως ο τρόπος που διευθύνεις το πνεύμα σου σε ορισμένους τομείς της ζωής σου, αλλά όχι σε όλους, έχει ως αποτέλεσμα μια κάποια διαφορά, εάν εφαρμόζεις ευκαιριακά τη θετική σκέψη, αλλά τις περισσότερες φορές το ξεχνάς, εάν σου είναι δύσκολο να συγκεντρωθείς για μεγαλύτερο διάστημα σε κάτι συγκεκριμένο ή εάν ότι βλέπεις στις ειδήσεις ή την τηλεόραση το πιστεύεις ή ακόμη και το φοβάσαι… τότε είσαι ένας προχωρημένος μαθητής.
• Εάν αποδέχεσαι το γεγονός πως οι σκέψεις σου δημιουργούν, εάν προσέχεις και κατανοείς πότε σε υπηρετούν και πότε όχι ή εάν προσπαθείς να σκέφτεσαι παραγωγικά/δημιουργικά… τότε είσαι ένας πεπειραμένος φοιτητής.
• Εάν σκέφτεσαι δημιουργικά, ελέγχεις τακτικά τις βάσεις των σκέψεων σου, κατά κύριο λόγο προσανατολίζεσαι στις θετικές, ευτυχείς σκέψεις ή είσαι έτοιμος να προσπαθήσεις με κάθε τρόπο να ανακαλύψεις ασυνείδητα, βλαβερά και αρνητικά σχήματα… τότε βρίσκεσαι σε πολύ καλό δρόμο, ώστε να γίνεις μαέστρος αυτού του μαθήματος.

Εάν είσαι αρχάριος μαθητής:
• Συνειδητοποίησε τα ικανοποιητικά και θετικά αποτελέσματα στη ζωή σου και αναγνώρισε πως εσύ τα δημιούργησες.
• Πρόσεξε που στρέφεις την προσοχή σου. Εδώ συμπεριλαμβάνεται και το τι σκέφτεσαι, περί τίνος μιλάς ή τι ακούς στους διαλόγους τρίτων.
• Κλείσε την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο και στρέψε για αλλαγή την προσοχή σου στις ίδιες τις σκέψεις σου
• Δημιούργησε μικρές επιτυχίες, π.χ. να βρεις το ιδανικό πάρκινγκ ή να δεχτείς κάποιο έπαινο για την εργασία σου
• Εργάσου έτσι ώστε να αποκτήσεις οικειότητα σε σχέση με αυτή τη δημιουργική δύναμη.
• Διαπίστωσε εάν έχεις όνειρα για τη ζωή σου ή εάν πορεύεσαι δίχως στόχους.
• Εάν δεν έχεις στόχους, θέσε στον εαυτό σου κάποιους έστω μικρούς στόχους και εξασκήσου έτσι ώστε να εστιαστείς στην πραγματοποίηση τους.

Εάν είσαι προχωρημένος μαθητής
• Φτιάξε μια λίστα με τις πετυχημένες εκδηλώσεις/δημιουργίες σου όσο πίσω στο παρελθόν μπορείς να θυμηθείς και προσπάθησε να συνειδητοποιήσεις πως τις σκέφτηκες.
• Μετατόπισε το βλέμμα σου από αυτό που δεν σου αρέσει και δεν επιθυμείς σε αυτό που προτιμάς και ευχαρίστως θέλεις να βιώσεις.
• Μίλα, τραγούδησε, γράψε, στοχάσου και ονειρέψου σχετικά με όσα σου αρέσουν και ειδικά όσα σου αρέσουν στον εαυτό σου.

Εάν είσαι προχωρημένος φοιτητής:
• Αφιέρωσε μια ολόκληρη εβδομάδα σε κάτι που σου αρέσει.
• Γράψε ότι δεν λειτουργεί στη ζωή σου.
• Κράτα ημερολόγιο με τις καθημερινές επιτυχίες σου και σημείωνε ποιο ρόλο έπαιξαν οι σκέψεις, η προσοχή και η πρόθεση σου.
• Γράψε μία πρόθεση για την εβδομάδα και συγκεντρώσου καθημερινά 15 λεπτά πάνω σε αυτή.
Εάν είσαι στο δρόμο της μαεστρίας:
• Εάν εστιάζεσαι πάνω σε μία επιθυμία, προ-σχεδίασε ένα θετικό αποτέλεσμα.
• Ξεκίνα κάθε μέρα σου με την πρόθεση να τη σχεδιάσεις ακόμη πιο όμορφα από την προηγούμενη.
• Εξασκήσου στο να αναγνωρίζεις αμέσως εσφαλμένες δομές σκέψεων και λέγε φωναχτά: «delete» (σβήσιμο)
• Να σκέφτεσαι συχνά όμορφα πράγματα

Είσαι ένα θεϊκό και αθάνατο Ον

Είσαι ένα θεϊκό, αθάνατο Ον – ένα πολύτιμο παιδί του σύμπαντος. Η βασική εργασία σου στη Γη είναι να αναγνωρίσεις την αληθινή σου φύση, ως ένα πνευματικό, δημιουργικό ον. Το «εγώ» σου όμως, το οποίο συνδέεται με το θνητό σου κομμάτι, πολεμά αυτή την αλήθεια με κάθε δυνατό τρόπο, ώστε να διατηρεί τον έλεγχο πάνω σου. Αυτό (το εγώ) σε ρίχνει μέσα στη σύγχυση και την απόγνωση και φροντίζει να ξεχνάς την αληθινή σου ταυτότητα.

Όταν αναγνωρίσεις, πως είσαι ένα θεϊκό, αθάνατο ον με δύναμη να δημιουργείς και τη δυνατότητα να κατέχεις πολλές ικανότητες, η στενοχώρια και η απόγνωση εξαφανίζονται. Οι ανθρώπινες εμπειρίες σου είναι πλήρεις από χαρά, ηρεμία, εσωτερική ειρήνη. Εάν δεν αναγνωρίζεις τη θεϊκότητά σου και αντ’ αυτού επιτρέπεις στο εγώ σου να σε ορίζει/προσδιορίζει, παραμένεις δέσμιος του φόβου, δυστυχισμένος και αποκομμένος από την πραγματική σου αποστολή εδώ στη Γη – και ανίκανος να δώσεις έκφραση στο δημιουργικό σου πνεύμα.

Η πιο σημαντική όψη της αποστολής σου εδώ στη Γη, ως θεϊκό και αθάνατο ον, είναι ακριβώς να αποδεχτείς και να εκφράσεις με μαεστρία στη δημιουργικότητα σου. Η Γη και η εμπειρία του να είναι κανείς άνθρωπος, δίνει στην ψυχή σου το καλύτερο σχολείο, εντός του οποίου μπορείς να ανακαλύψεις τη δημιουργικότητα σου, εντός του οποίου μπορείς να μάθεις μέσα από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες σου και να εξελιχθείς. Οι αρχαίοι μύστες της διάστασης σου ονόμαζαν αυτή τη διαδικασία, κατά την οποία ο μόλυβδος του «εγώ» σου μετατρέπεται στο χρυσάφι της ψυχής σου, «αλχημεία».

Θα αναρωτιέσαι σίγουρα τι ακριβώς σημαίνει να είσαι ένα θεϊκό αθάνατο Ον. Αυτό φανερώνει πως δεν είσαι το σώμα σου, η προσωπικότητα σου ή το «εγώ» σου – επίσης δεν είσαι το παρελθόν σου ή το μέλλον σου. Δεν χρειάζεται να ορίσεις τον εαυτό σου μέσω των εμπειριών σου ή τις διάφορες προϋποθέσεις, διότι όλα αυτά είναι εργαλεία τα οποία μπορείς να χρησιμοποιήσεις, όμως δε είναι μέρος αυτού που πραγματικά είσαι.

Είσαι Πνεύμα – μία φλογερή, ουράνια νόηση, που έχει δημιουργηθεί από τη φύση και την απεριόριστη ουσία της . Δεν χρειάζεται να γίνεις «πνευματικός», σαν να είχες κάποιο βασικό ελάττωμα, που θα πρέπει να διορθώσεις και να ξεπεράσεις, όπως νομίζουν πολλοί από εσάς. Είσαι Πνεύμα. Αποδέξου αυτή την πραγματικότητα, δώσε της έκφραση, αγάπησε και απόλαυσε την.

Δεν υπάρχει κανένας εξωτερικός κόσμος, του οποίου χρειάζεται να κερδίσεις τη συγκατάθεση ή την έγκριση. Υπάρχει μόνο μια ανθρώπινη οικογένεια, στην οποία όλοι είναι αδιαχώριστα ενωμένοι σε ένα μοναδικό θεϊκό σώμα. Είσαι τόσο μέλος αυτής της κοινότητας.

Το μοναδικό πράγμα που σε κρατά μακριά από αυτή τη συνειδητοποίηση είναι το δικό σου «εγώ», το τμήμα του προσωρινού φυσικού σου οχήματος – του σώματος, εντός του οποίου μαθαίνεις όσο καιρό είσαι εδώ πάνω στη Γη. Αυτό το «εγώ» προσπαθεί να ελέγχει τα πάντα και επιθυμεί να σε κάνει να πιστεύεις, πως αυτό πράγματι έχει τον έλεγχο. Το εγώ είναι γεμάτο φόβο, είναι συγχυσμένο, θέλει να χειραγωγεί και κάνει ότι είναι στα πλαίσια των δυνατοτήτων του για να σε αποσπά από το να αναγνωρίσεις την ψυχή σου, τον αληθινό σου εαυτό. Μην παραδίδεσαι στη μαγεία του.

Σου συνιστούμε ωστόσο να μην προσπαθήσεις να απελευθερωθείς από το εγώ σου, διότι στην πραγματικότητα δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Όσο ζεις, ζει και το εγώ σου. Η προσπάθεια να το ξεπεράσεις μοιάζει σαν το παιχνίδι με τη γάτα και το ποντίκι, το οποίο σε εμποδίζει τελικά από το να ζήσεις σύμφωνα με τον ανώτερο σου εαυτό. Πολύ περισσότερο οφείλεις να αγαπήσεις και να αποδεχτείς αυτή τη όψη της οντότητας σου για αυτό που πραγματικά είναι: το περιορισμένο τμήμα σου, το οποίο επιθυμεί να έχει τον έλεγχο. Να γελάς με το «εγώ» σου (φυσικά με αγάπη) και να αγνοείς τις ιδέες του.

Δεν είναι η φωνή της ουσίας του εαυτού σου και δεν μεταδίδει την αλήθεια. Εάν ακούς το «εγώ» σου, θα παραμορφωθείς από την αρνητικότητα και το φόβο. Θα αποπροσανατολίσει την ψυχή σου με τις ατέλειωτες ανασφάλειες του, τις απαιτήσεις και τις απειλές του, οι οποίες όσο περισσότερη προσοχή τους δίνεις τόσο μεγεθύνονται.

Αντί να εστιάζεις στις λανθασμένες προτάσεις του, συγχρονίσου με το θεϊκό στοιχείο εντός σου –την ψυχή σου. Αυτή θα σε οδηγήσει στη αλήθεια, πως είσαι πολύτιμος και πως ο Θεός, το σύμπαν, οι πνευματικοί οδηγοί, οι άγγελοι και εμείς οι απόστολοι σε αγαπάμε πάνω από όλα. Ως ευλογημένο παιδί του Θεού, αποτελείσαι μόνο από αγάπη. Μάθε να εκτιμάς τον εαυτό σου όπως ακριβώς το κάνει ο Παντοδύναμος – δίχως περιορισμούς, ελεύθερα και δίχως όρια και όρους. Είσαι εδώ στη Γη για να αποδεχτείς και να χειριστείς με μαεστρία αυτή την αλήθεια.

• Εάν αυτές οι πληροφορίες είναι για σένα κάτι το εντελώς καινούργιο και δεν μπορείς να φανταστείς, πως εντός σου και εντός των άλλων, υπάρχει κάτι θεϊκό, εάν το βρίσκεις υπερβολικό να έχεις τέτοιες υπέροχες σκέψεις ή εάν συνήθως έχεις πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση… τότε σε σχέση με αυτό το μάθημα Ψυχής είσαι ένας αρχάριος μαθητής.
• Εάν αναγνωρίζεις πως είσαι η Ψυχή σου, όμως δεν μπορείς με τίποτε να πιστέψεις στην ιερότητα σου, εάν σκέπτεσαι πως είναι δυνατό να γίνεις θεϊκός, όμως όχι σε αυτή τη ζωή, εάν γενικά ορίζεις τον κόσμο μέσω της άποψης και της γνώμης των άλλων και σε απασχολεί συνεχώς η εξωτερική σου εμφάνιση… τότε είσαι ένας προχωρημένος μαθητής.
• Εάν ελέγχεις τις σκέψεις σου, σκέφτεσαι με ευρύτητα, αισθάνεσαι πως ο Θεός σε αγαπά και γνωρίζεις πως είσαι ένα πνευματικό Ον… τότε βρίσκεσαι στην φάση του πεπειραμένου φοιτητή.
• Εάν αποδέχεσαι, πως είσαι θεϊκός, δεν φέρεις οποιαδήποτε αντίσταση απέναντι στην αλήθεια της αθάνατης ψυχής σου, βιώνεις τη ζωή ως ιερή και αναρωτιέσαι πως μπορείς να πραγματώσεις καλύτερα τις επιθυμίες σου… τότε βρίσκεσαι στο δρόμο που οδηγεί στο να γίνεις μαέστρος αυτού του μαθήματος.

Εάν είσαι αρχάριος μαθητής:
• Πάρε βαθειές εισπνοές και νιώσε πως σου χαρίζουν ζωή. Είναι η βάση του πνεύματος σου.
• Σκέψου σχετικά με την ψυχή σου και σημείωσε τι πραγματικά σου χαρίζει φλογερή χαρά.
•Πρόσεξε τις ομοιότητες μεταξύ των ανθρώπων και μην εστιάζεις στις διαφορές. Αναγνώρισε τι είναι καλό στους ανθρώπους και τι πραγματικά υπέροχο.
• Πάψε να αναζητάς αναγνώριση από τους άλλους και αποδέξου τη θεϊκότητα σου.

Εάν είσαι προχωρημένος μαθητής:
• Συγκεντρώσου σε πράγματα πάνω σου που σου αρέσουν, εκτιμάς και αγαπάς και μάλιστα συχνά και φωναχτά.
• Εξέφρασε δυνατά και καθαρά πως αναγνωρίζεις πλήρως τον εαυτό σου.
• Πάρε το χρόνο να σημειώσεις ποιες δραστηριότητες σου φέρνουν εσωτερική ειρήνη και απόλαυσε τες.
• Ενδυνάμωσε τη συνειδητοποίηση πως ο Δημιουργός σου σε αγαπά

Εάν είσαι πεπειραμένος φοιτητής:
• Υπενθύμιζε καθημερινά στον εαυτό σου πως είσαι ένα θεϊκό Ον.
• Κοίταξε μέσα στις ψυχές των ανθρώπων
• Αναγνώρισε το πνεύμα της φύσης, μέσα σε κάθε Ον.
• Αγνόησε κάθε σκέψη ή συναίσθημα, που σε κάνουν να αμφιβάλεις για την αξία σου και προσανατολίσου στο να ζήσεις μία ζωή σε αρμονία με το θεϊκό Πνεύμα.
Εάν νομίζεις πως είσαι στο δρόμο του να γίνεις μαέστρος αυτού το μαθήματος:
• Γέλα με το «εγώ» σου και γέμισε χαρά για το πνεύμα σου
• Εξέλιξε την αγάπη και την αποδοχή του εαυτού σου
• Να είσαι ανοιχτός στη θεϊκή σου φύση
• Αγάπησε τον εαυτό σου δίχως όρια
Το μάθημα της ψυχής σου:
«Είσαι ένα θεϊκό, αθάνατο Ον, Να αγαπήσεις τον εαυτό σου»

Εναλλακτικές Πραγματικότητες

Επειδή είμαστε δημιουργοί, αλλάζουμε την πραγματικότητά μας κάθε φορά που παίρνουμε μια απόφαση. Και με κάθε απόφαση, αλλάζουμε την κατεύθυνση του μονοπατιού μας προς ένα νέο μέλλον.

Ανάλογα με το πόσο πολύπλοκη είναι αυτή η απόφαση και σε πόσες διαφορετικές κατευθύνσεις οδηγεί, κάθε φορά που απορρίπτετε μια για χάρη κάποιας άλλης, δημιουργείτε ένα νέο μονοπάτι. Προσπερνώντας τις εναλλακτικές και κάνοντας μια επιλογή, δημιουργείτε ένα νέο μέλλον με διαφορετικό δυναμικό το οποίο με τη σειρά του θα δημιουργήσει νέα δυναμικά και νέες ευκαιρίες. Η νέα κατεύθυνση που παίρνετε θα δημιουργήσει το νέο σας μέλλον και η κάθε σας σημαντική απόφαση, έχει αυξημένες πιθανότητες να επιφέρει μεγαλύτερες αλλαγές. Όμως, άσχετα με το τι αποφασίζουμε, η νέα πραγματικότητα που δημιουργούμε αφορά μόνο εμάς.

Ένα παράξενο χαρακτηριστικό των εναλλακτικών πραγματικοτήτων είναι πως ακόμα κι αν έχετε πάρει την απόφαση να πορευτείτε προς μια κατεύθυνση, μπορείτε πάντα να αλλάξετε γνώμη και να δημιουργήσετε μια εντελώς καινούργια. Μου αρέσει να οραματίζομαι την πραγματικότητά μας σαν έναν άπειρο αριθμό παράλληλων μονοπατιών, τα οποία εκτείνονται ως τον ορίζοντα.

Καθώς προχωράμε στο ταξίδι μας, μπορούμε να πηδάμε σε οποιοδήποτε απ’ αυτά και στην πραγματικότητα αυτό κάνουμε όταν αλλάζουμε γνώμη. Αυτά τα μονοπάτια αποτελούν τα μέλλοντά μας και τα δημιουργούμε με τρόπο ώστε να μπορούμε να τα αναιρέσουμε αν θέλουμε εφ’ όσον η θέλησή μας είναι τόσο ισχυρή, ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι μπορούμε να το κάνουμε. Εγώ το έχω κάνει τουλάχιστον τρεις με τέσσερις φορές. Σε μια απ’ αυτές μάλιστα, άλλαξα και το παρελθόν και το μέλλον. Μου είπαν πως συνέβη κάτι το οποίο δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να συμβεί και επέλεξα να μην το δεχθώ. Απέρριψα την ιδέα και όταν το έκανα, άλλαξα πραγματικότητες και δημιούργησα μια εντελώς καινούργια, η οποία περιλάμβανε τα πάντα όπως ήταν στην προηγούμενη εκτός από το γεγονός που είχα απορρίψει. Όλα τα υπόλοιπα είχαν μείνει ίδια και η αλλαγή αυτή περιλάμβανε και αποδείξεις με μαρτυρίες άλλων ανθρώπων.


Είμαστε δημιουργοί, είναι στη φύση μας να δημιουργούμε.  Τι συνέβη λοιπόν στην παλιά πραγματικότητα; Το παράξενο είναι ότι όταν δημιούργησα τη νέα πραγματικότητα, συμπεριέλαβα και όλους τους υπόλοιπους. Το πιθανό αίσιο τέλος ήταν πάντα εκεί και το μόνο που είχα να κάνω ήταν να πηδήξω στο νέο μονοπάτι και να συνεχίσω από εκεί, κάτι που οδήγησε στο να είμαι καλά Υπήρξαν κι άλλα περιστατικά στα οποία άλλαξα την πραγματικότητά μου και ακολούθησα μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Δεν έχω κάτι το ιδιαίτερο, εκτός ίσως από το γεγονός ότι είμαι άφοβος και έχω εμπιστοσύνη στα πιστεύω μου. Υποθέτω ότι αυτή η αφοβία είναι λίγο ασυνήθιστη αφού μεγάλωσα στο τρισδιάστατο επίπεδο και ο φόβος ήταν η κινητήρια δύναμη εκείνη την εποχή. Είχα πολλούς φόβους από νέος μέχρι μεσήλικας. Από τότε όμως έχω μάθει την αλήθεια σχετικά με το Σύμπαν, τον Θεό και τη σχέση μου και με τα δύο. Με αυτή τη γνώση μπόρεσα να δημιουργήσω τη δική μου πραγματικότητα και να της δώσω όποια μορφή ήθελα. Λένε πως η γνώση είναι δύναμη και οι εμπειρίες μου αποδεικνύουν πως αυτή η δήλωση ισχύει για μένα.

Η πραγματικότητα είναι αυτό που βιώνουμε με τις αισθήσεις μας. Κάποιος με τρομώδες παραλήρημα (deliriumtremors) μπορεί να βλέπει αράχνες να σκαρφαλώνουν στο κορμί του και αυτό τον καθιστά ανίκανο, καθώς φωνάζει προσπαθώντας να διώξει τα πλάσματα αυτά. Γι’ αυτόν είναι πραγματικά, αν και ένας εξωτερικός παρατηρητής θα τον έβλεπε να χαστουκίζει, να χτυπά τον εαυτό του και να ουρλιάζει χωρίς λόγο. Οι αράχνες μπορεί να είναι φανταστικές, αλλά για τον άρρωστο είναι πραγματικές. Αυτό συνέβη στη θεία μου όταν έπαθε μια ασθένεια απειλητική για τη ζωή της και ο πυρετός της έφτασε 40. Εκείνη έβλεπε ζωύφια και απαιτούσε από τη μητέρα μου (την μικρότερη αδελφή της) να τα σκοτώνει. Της έλεγε πού ήταν και νευρίαζε αν η μητέρα μου χτύπαγε σε λάθος μέρος, εκεί που δεν υπήρχαν ζωύφια.

Η μητέρα μου ποτέ δεν είδε τα ζωύφια, τα έβλεπε όμως η θεία μου και την είχαν κατατρομάξει. Υπάρχουν άπειρες πραγματικότητες, όπως άπειρες είναι και οι επιλογές μας. Είμαστε όμως δημιουργοί και δημιουργούμε όποια πραγματικότητα θέλουμε να ζήσουμε. Τουλάχιστον όσοι από εμάς πιστεύουμε, μπορούμε να το κάνουμε. Υπάρχουν πιθανότατα πολλοί άλλοι οι οποίοι δεν βλέπουν αυτές τις επιλογές ή δεν πιστεύουν στην ενέργεια της Νέας Εποχής και στην ολογραφική μας φύση. Αν έχετε δει την ταινία “The Matrix” έχετε μια καλύτερη άποψη για το πώς είναι στην πραγματικότητα η ζωή μας και ότι οι πραγματικότητές μας περιορίζονται μονάχα από την επίγνωσή μας και την ικανότητά μας να τις αντιλαμβανόμαστε. Ως δημιουργοί έχουμε επιλογές, δεν χρειάζεται να δεχόμαστε την πραγματικότητα στην οποία μπορεί να τυχαίνει να βρισκόμαστε κάποιες στιγμές, λίγοι όμως γνωρίζουν ότι υπάρχει μια επιλογή να ξεπεράσουν οποιαδήποτε πραγματικότητα δημιουργήθηκε γι’ αυτούς από το ασυνείδητό τους και που έχει βασιστεί στους φόβους, τις προσδοκίες τους ή τη διάθεση που είχαν όταν βρέθηκαν στη μέση μιας πραγματικότητας που δεν τους άρεσε.

Συνειδητοποιήστε τι συμβαίνει. Απορρίψτε οποιαδήποτε πραγματικότητα δεν σας αρέσει. Δεν είσαστε υποχρεωμένοι να τις αποδεχθείτε και πάντα έχετε την ελεύθερη επιλογή να αλλάξετε την πραγματικότητά σας σε αυτήν που θέλετε να είναι.

ΕΝΑΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

“Στο ναό του Αγίου Πέτρου, στη Ρώμη, άκουσα το Ευαγγέλιο σ' όλες τις γλώσσες. Με την ελληνική γλώσσα αντήχησε άστρο λαμπρό μέσα στη νύχτα”. Το είπε ένας γίγαντας της οικουμενικής Σκέψης, ο Γερμανός Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε. Είπε και τούτο: “Ό, τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο είναι για τον πλανήτη η Ελλάδα”.

Ο Ερεβοκτόνος γράφει για τον Γκαίτε, με την ευκαιρία της γέννησής του, το 1749, 28 Αυγούστου για τον φιλόσοφο και ποιητή, θεολόγο και πολιτικό, τον άνθρωπο στον οποίο οφείλεται το πάθος της γερμανικής κουλτούρας προς τον πολιτισμό της κλασικής αρχαιότητας στην Ελλάδα.

Για 60 χρόνια, ξεκίνησε από 20 χρονών, δούλευε το magnus οpus της δημιουργίας του, τον “Φάουστ”. Έργο ζωής, που με τον Β' τόμο του το ολοκλήρωσε ένα χρόνο πριν πεθάνει. Γιατί αγνοείς τα δύο περισσότερα υψηλά και δυνατά δώρα που σου έδωσε, το νου και την επιστήμη; Αυτό λέει ο Γκαίτε στον Φάουστ, που κάνει μια συμφωνία με τον Μεφιστοφελή για να εξασφαλίσει περισσότερη ηδονή.

Είναι Ύβρις να ζητάς από τους ουρανούς το κάτι παραπάνω, γι' αυτό ο Φάουστ θα γνωρίσει την ηθική συντριβή και την εξαθλίωση.

Παραθέτω κάποιες φράσεις διαμάντα του Johann Wolfgang von Goethe:
-Όταν δυο άνθρωποι τσακώνονται εκείνος που φταίει είναι ο πιο έξυπνος.
-Αν ο κροκόδειλος έφαγε τον εχθρό σου μη θαρρείς πως έγινε φίλος σου.
-Ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου φαίνεται περισσότερο σ' αυτό που θεωρεί αστείο.
-Ο έξυπνος αλλάζει γνώμη, ο ηλίθιος ποτέ.
-Αν σε δεχθώ όπως είσαι, τότε θα γίνεις χειρώτερος. Αν σ' αντιμετωπίσω σαν εκείνον που είναι ικανός να γίνει καλύτερος, τότε θα σε βοηθήσω πραγματικά.
-Ακίνδυνοι είναι και οι έξυπνοι και οι βλάκες. Βλάπτουν οι μισοηλίθιοι και οι ημιμαθείς.
-Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από την παρούσα στιγμή.

Κι ένα τελευταίο του Γκαίτε: “Αν με ήθελε διαφορετικό ο Θεός θα μ' είχε πλάσει διαφορετικό”.

Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

«Κι αν μια μέρα ή νύχτα, ερχόταν ένας δαίμονας και γλιστρούσε μέσα στην υπέρτατη μοναξιά σου και σου έλεγε : αυτή η ζωή, όπως την έζησες και την ζεις ως τα τώρα, πρέπει να την ξαναρχίσεις από την αρχή, και να την ξαναρχίζεις αδιάκοπα χωρίς τίποτα καινούριο, αντίθετα μάλιστα! Ο παραμικρός πόνος, η παραμικρή ευχαρίστηση, η παραμικρή σκέψη, ο παραμικρός στεναγμός, όλα όσα ένιωσες στη ζωή σου θα ξανάρθουν , κάθε τι το άρρητα μεγάλο και το άρρητα μικρό που έχει μέσα της, όλα θα ξανάρθουν, και θα ξανάρθουν με την ίδια σειρά, με την ίδια ανελέητη διαδοχή…κι αυτή η αράχνη θα ξανάρθει, κι αυτό το σεληνόφωτο ανάμεσα στα δέντρα, κι αυτή η στιγμή, κι εγώ ο ίδιος! Η αιώνια κλεψύδρα της ζωής θα ξαναγυρίσει ακατάπαυστα, κι εσύ μαζί της, απειροελάχιστη σκόνη των σκονών! Δεν θάπεφτες κατάχαμα, δεν θατριζες τα δόντια σου και δεν θα καταριόσουν αυτό το δαίμονα; Εκτός πια, αν έχεις ζήσει κάποια θαυμαστή στιγμή, οπότε θα του απαντούσες : Είσαι Θεός, ποτές μου δεν άκουσα τόσο θείο λόγο! Κι αν σου γινόταν εμμονή αυτή η σκέψη, ίσως θα σε μεταμόρφωνε, κι ίσως και να σε εκμηδένιζε. Και θα αναρωτιόσουν για το κάθε τι : «το θέλεις αυτό; το ξαναθέλεις; μια φορά ; πάντα; επ’άπειρον; Κι αυτό το ερώτημα θα βάραινε επάνω σου με αποφασιστικό και τρομερό βάρος! Ή πάλι , αχ πόσο θα έπρεπε να αγαπάς τον εαυτό σου και τη ζωή, ώστε να μην ποθείς πια τίποτα άλλο από αυτήν την υπέρτατη διαβεβαίωση!» (Φ.Νίτσε, «Χαρούμενη επιστήμη»,1882-1887)

Η έννοια της αιώνιας επιστροφής προέρχεται ιστορικά από την αρχαία Αίγυπτο και αναπτύσσεται στις διδασκαλίες του Πυθαγόρα. Η βασική θεωρία στην οποία βασίζεται είναι ότι ο χρόνος δεν είναι άπειρος, αλλά καταλαμβάνεται από ένα πεπερασμένο σύνολο ενεργειών στον κόσμο, όπου αυτές οι ενέργειες επαναλαμβάνονται κατά τρόπο αόριστο μέσα στον χρόνο. Ο χρόνος γίνεται αντιληπτός ως κυκλικός.

Ο Νίτσε, δανειζόμενος την έννοια της αιώνιας επανάληψης από το θεώρημα του μαθηματικού HenriPoincare, μιλάει για την αιώνια επιστροφή σε ένα διαφορετικό επίπεδο από ότι αυτό της φυσικής επιστήμης. Σε ατομικό επίπεδο η αιώνια επιστροφή είναι μια διανοητική έννοια και μια πρόκληση για την ίδια την ύπαρξη. Μια πρόκληση που ίσως οδηγήσει σε έναν μετασχηματισμό της υπάρχουσας συνείδησης. Η έννοια της αιώνιας επιστροφής αναφέρεται στην υπέρβαση που ο Νίτσε μας ζητάει να κάνουμε στα πλαίσια της ιδέας του Υπερανθρώπου.

Η ιδέα του Υπερανθρώπου έρχεται από τον φιλόσοφο για να θεμελιώσει ένα νέο σύστημα αξιών και ηθικής. Είναι κατά κύριο λόγο ένα διανοητικό κατασκεύασμα για να φτάσει ο άνθρωπος στο σημείο της υπέρβασης, στο ατομικό άλμα το οποίο θα του προσφέρει την ελευθερία. Η έννοια της αιωνιότητας με πηγαίνει στο άλμα που χρειάζεται να κάνει ο άνθρωπος για να ξεπεράσει τον εαυτό του.

Να καταφέρει κανείς να δει την μεγαλύτερη εικόνα. Να ξεφύγει από το τετριμμένο τρόπο ζωής και ερμηνείας και να δημιουργήσει κάτι διαφορετικό. Το άλμα αυτό ίσως να είναι και το άλμα προς την αβεβαιότητα. Η απόλυτη βεβαιότητα πως τίποτα δηλαδή δεν είναι βέβαιο και κανένας δεν μπορεί να εξασφαλίσει κάτι , ίσως είναι το κλειδί για να ανοίξει ο άνθρωπος προς έναν νέο τρόπο ζωής και κατανόησης. Συνειδητοποιώντας το αβέβαιο της ύπαρξης οδηγείται κανείς σε μια πιο νοηματοδοτημένη ζωή. Αποκτά το θάρρος για το οποίο ο Νίτσε μιλάει, και ίσως αρχίζει να ακολουθεί τον σκοπό του.

Ή τουλάχιστον να βρίσκεται πιο κοντά σε αυτόν.