ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ - Πλοῦτος (1171-1209)

ΙΕΡΕΥΣ
τίς ἂν φράσειε ποῦ ᾽στὶ Χρεμύλος μοι σαφῶς;
ΧΡ. τί δ᾽ ἐστίν, ὦ βέλτιστε; ΙΕ. τί γὰρ ἄλλ᾽ ἢ κακῶς;
ἀφ᾽ οὗ γὰρ ὁ Πλοῦτος οὗτος ἤρξατο βλέπειν,
ἀπόλωλ᾽ ὑπὸ λιμοῦ· καταφαγεῖν γὰρ οὐκ ἔχω,
1175 καὶ ταῦτα τοῦ σωτῆρος ἱερεὺς ὢν Διός.
ΧΡ. ἡ δ᾽ αἰτία τίς ἐστιν, ὢ πρὸς τῶν θεῶν;
ΙΕ. θύειν ἔτ᾽ οὐδεὶς ἀξιοῖ. ΧΡ. τίνος οὕνεκα;
ΙΕ. ὅτι πάντες εἰσὶ πλούσιοι. καίτοι τότε,
ὅτ᾽ εἶχον οὐδέν, ὁ μὲν ἂν ἥκων ἔμπορος
1180 ἔθυσεν ἱερεῖόν τι σωθείς, ὁ δέ τις ἂν
δίκην ἀποφυγών, ὁ δ᾽ ἂν ἐκαλλιερεῖτό τις
κἀμέ γ᾽ ἐκάλει τὸν ἱερέα· νῦν δ᾽ οὐδὲ εἷς
θύει τὸ παράπαν οὐδὲν οὐδ᾽ εἰσέρχεται,
πλὴν ἀποπατησόμενοί γε πλεῖν ἢ μυρίοι.
1185 ΧΡ. οὔκουν τὰ νομιζόμενα σὺ τούτων λαμβάνεις;
ΙΕ. τὸν οὖν Δία τὸν σωτῆρα καὐτός μοι δοκῶ
χαίρειν ἐάσας ἐνθάδ᾽ αὐτοῦ καταμένειν.
ΧΡ. θάρρει· καλῶς ἔσται γάρ, ἢν θεὸς θέλῃ.
ὁ Ζεὺς ὁ σωτὴρ γὰρ πάρεστιν ἐνθάδε,
1190 αὐτόματος ἥκων. ΙΕ. πάντ᾽ ἀγαθὰ τοίνυν λέγεις.
ΧΡ. ἱδρυσόμεθ᾽ οὖν αὐτίκα μάλ᾽ —ἀλλὰ περίμενε—
τὸν Πλοῦτον, οὗπερ πρότερον ἦν ἱδρυμένος,
τὸν ὀπισθόδομον ἀεὶ φυλάττων τῆς θεοῦ.
ἀλλ᾽ ἐκδότω τις δεῦρο δᾷδας ἡμμένας,
1195 ἵν᾽ ἔχων προηγῇ τῷ θεῷ σύ. ΙΕ. πάνυ μὲν οὖν
δρᾶν ταῦτα χρή. ΧΡ. τὸν Πλοῦτον ἔξω τις κάλει.
ΓΡ. ἐγὼ δὲ τί ποιῶ; ΧΡ. τὰς χύτρας, αἷς τὸν θεὸν
ἱδρυσόμεθα, λαβοῦσ᾽ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς φέρε
σεμνῶς· ἔχουσα δ᾽ ἦλθες αὐτὴ ποικίλα.
1200 ΓΡ. ὧν δ᾽ οὕνεκ᾽ ἦλθον; ΧΡ. πάντα σοι πεπράξεται.
ἥξει γὰρ ὁ νεανίσκος ὥς σ᾽ εἰς ἑσπέραν.
ΓΡ. ἀλλ᾽ εἴ γε μέντοι νὴ Δί᾽ ἐγγυᾷ σύ μοι
ἥξειν ἐκεῖνον ὡς ἔμ᾽, οἴσω τὰς χύτρας.
ΧΡ. καὶ μὴν πολὺ τῶν ἄλλων χυτρῶν τἀναντία
1205 αὗται ποιοῦσι. ταῖς μὲν ἄλλαις γὰρ χύτραις
ἡ γραῦς ἔπεστ᾽ ἀνωτάτω, ταύτης δὲ νῦν
τῆς γραὸς ἐπιπολῆς ἔπεισιν αἱ χύτραι.

ΧΟ. οὐκέτι τοίνυν εἰκὸς μέλλειν οὐδ᾽ ἡμᾶς, ἀλλ᾽ ἀναχωρεῖν
εἰς τοὔπισθεν· δεῖ γὰρ κατόπιν τούτων ᾄδοντας ἕπεσθαι.

Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας: ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ - ΚΟΡΩΝΙΔΑ/ΕΣ

ΚΟΡΩΝΙΔΑ

(πουλί, κουρούνα)

 

Η Κορωνίδα που μεταμορφώθηκε σε κουρούνα (υπάρχουν και άλλες ηρωίδες με το ίδιο όνομα) ήταν κόρη του Κορωνέα, προστατευόμενη της Αθηνάς. Η θεά τη μεταμόρφωσε, προκειμένου η κόρη να γλιτώσει από την ερωτική καταδίωξη του Ποσειδώνα.

 

ΚΟΡΩΝΙΔΕΣ Μητιόχη, Μενίππη

(αστερισμοί)

 

Ο κυνηγός Ωρίων, που μεταμορφώθηκε σε αστερισμό, απέκτησε δύο κόρες, τη Μητιόχη και τη Μενίππη, τις δυο Κορωνίδες. Τις μεγάλωσε η μητέρα τους και οι θεές τις προίκισαν, η Αφροδίτη με ομορφιά, η Αθηνά με την υφαντική τέχνη.

 

Αυτές μεταμορφώθηκαν από τους θεούς του Κάτω κόσμου, τον Πλούτωνα και την Περσεφόνη, σε κομήτες, επειδή τις ευσπλαχνίσθηκαν για την αυτόβουλη θυσία τους, προκειμένου να σωθεί η πατρίδα τους, ο Ορχομενός της Βοιωτίας, που παλιά ονομαζόταν Αονία, από λοιμό. Χρησμός όριζε ότι η οργή των θεών που προκάλεσαν τον λοιμό -άγνωστο για ποιο λόγο- θα καταπραϋνόταν αν θυσιάζονταν δύο παρθένες, όσοι και οι οργισμένοι θεοί. Καμία κόρη από τον Ορχομενό δεν δεχόταν, μέχρι που το αίτημα έφτασε στις κόρες του Ωρίωνα. Αν και τα νεκρά σώματά τους απορροφήθηκαν από τη γη, οι χθόνιοι θεοί δεν άφησαν να χαθούν. Αντί για κείνες έκαναν να αναδυθούν από τη γη δύο λαμπρά αστέρια που ανέβηκαν στους ουρανούς. Αυτά τα ονόμασαν οι άνθρωποι κομήτες, και προς τιμή των κορασίδων ίδρυσαν ιερό, στο οποίο γίνονταν ενιαύσια γιορτές -νέοι και νέες έφερναν γλυκίσματα. (Πρβ. Αντ. Λιβ., Μετ. 25*)

 

Πάντως, δεν είναι βέβαιο αν εδώ, στην περίπτωση των Κορωνίδων, θα μιλούσαμε για μεταμόρφωση ή για αντικατάσταση. Το ίδιο ζήτημα υπάρχει και με την Ιφιγένεια.

 

Ο Οβίδιος (13. 697-699) διηγείται περίπου την ίδια ιστορία αλλά προσθέτει ότι από τη στάχτη των δύο κοριτσιών ξεπήδησαν δυο γενναιόδωροι νέοι που η φήμη λέει ότι επονομάστηκαν Κορωνοί, Coronae. Παριστάνονται εστεμμένοι (corona=στεφάνι, στέμμα).

-------------------------

*Κορωνίδες, Ὠρίωνος τοῦ Ὑριέως ἐν Βοιωτίᾳ θυγατέρες

 

Ὠρίωνος τοῦ Ὑριέως ἐν Βοιωτίᾳ θυγατέρες ἐγένοντο Μητιόχη καὶ Μενίππη. αὗται, ὅτε Ὠρίωνα ἠφάνισεν ἐξ ἀνθρώπων Ἄρτεμις, ἐτρέφοντο παρὰ τῇ μητρί. καὶ Ἀθηνᾶ μὲν ἐδίδασκεν αὐτὰς ἱστοὺς ἐξυφαίνειν, Ἀφροδίτη δὲ αὐταῖς ἔδωκε κάλλος. ἐπεὶ δὲ Ἀονίαν ὅλην ἔλαβε λοιμὸς καὶ πολλοὶ ἀπέθνῃσκον, θεωροὺς ἀπέστειλαν παρὰ τὸν Ἀπόλλωνα τὸν Γορτύνιον· καὶ αὐτοῖς εἶπεν ὁ θεὸς ἱλάσσασθαι δύο τοὺς ἐριουνίους θεούς· ἔφη δὲ καταπαύσειν αὐτοὺς τὴν μῆνιν, εἰ δύο δυσὶν ἑκοῦσαι παρθένοι θύματα γένοιντο. πρὸς [δὲ] δὴ τὸ μαντεῖον οὐδεμία τῶν ἐν τῇ πόλει παρθένων ὑπήκουσεν, ἄχρι γυνὴ θῆσσα τὸν χρησμὸν ἐξήνεγκε πρὸς τὰς θυγατέρας τοῦ Ὠρίωνος. αἱ δ᾽ ὡς ἐπύθοντο παρὰ τὸν ἱστὸν ἔχουσαι, τὸν ὑπὲρ ἀστῶν θάνατον ἐδέξαντο πρὶν ἢ τὴν ἐπιδήμιον ἐπιπεσοῦσαν αὐτὰς ἀφανίσαι νόσον· τρὶς δὲ βοησάμεναι χθονίους δαίμονας, ὅτι αὐτοῖς ἑκοῦσαι θύματα γίνονται, ἐπάταξαν ἑαυτὰς τῇ κερκίδι παρὰ τὴν κλεῖδα καὶ ἀνέρρηξαν τὴν σφαγήν. καὶ αὐταὶ μὲν ἀμφότεραι κατέπεσον ἐς τὴν γῆν· Φερσεφόνη δὲ καὶ Ἅιδης οἰκτείραντες τὰ μὲν σώματα τῶν παρθένων ἠφάνισαν, ἀντὶ δ᾽ ἐκείνων ἀστέρας ἀνήνεγκαν ἐκ τῆς γῆς· οἱ δὲ φανέντες ἀνηνέχθησαν εἰς οὐρανόν, καὶ αὐτοὺς ὠνόμασαν ἄνθρωποι κομήτας. ἱδρύσαντο δὲ πάντες Ἄονες ἐν Ὀρχομενῷ τῆς Βοιωτίας ἱερὸν ἐπίσημον τῶν παρθένων τούτων. καὶ αὐταῖς καθ᾽ ἕκαστον ἔτος κόροι τε καὶ κόραι μειλίγματα φέρουσιν. προσαγορεύουσι δ᾽ αὐτὰς ἄχρι νῦν Ἄονες Κορωνίδας παρθένους. (Αντ. Λιβ., Μετ. 25)

Το πληγωμένο παιδί μέσα σου

Και τι είναι αυτό που αγαπάς και θαυμάζεις στους ανθρώπους κάποτε με ρώτησαν: Όταν βλέπω χάος μέσα στα μάτια τους.

Όταν βλέπεις χάος σημαίνει: Η κατάσταση πριν την ύπαρξη του κόσμου, και στη συνέχεια το διάστημα, το κενό, ο αμέτρητος χώρος, το άπειρο!

Μήπως ήρθε η ώρα να αποχαιρέτησεις το πληγωμένο παιδί που κρατάς μέσα σου;

Ήρθε η ώρα να έρθεις σε επαφή με το συναίσθημα, μόνο όταν αγκαλιάσεις το συναίσθημα σου, αυτό το παλιό, το κρυμμένο, τότε θα ξαναγνωριστείς με εσένα!!

Το Οικογενειακό Δέντρο δεν είναι τυχαίο που μας το μάθαιναν με ασκήσεις, στο Δημοτικό, από την οικογένεια και από την παιδική ηλικία, ξεκινάνε όλα αυτά που σε ξυπνάνε τις νύχτες!!

Και εσύ, ακόμα και σήμερα, θυμάσαι ότι οι γονείς σου ήταν κλεισμένοι στον δικό τους κόσμο, αυτό κλείδωσε την ψυχή σου!

Αν ρωτήσεις τώρα τον εαυτό σου πως αισθάνεσαι, αμέσως θα δικαιολογήσεις αυτή τη συμπεριφορά τους, διότι, ότι μας πονάει το δικαιολογούμε, νιώθουμε ένοχοι σαν να φταίμε εμείς!

Το παρακάτω στάδιο που θα ξαναρωτήσεις τον Εαυτό σου, θα περιγράψεις τα γεγονότα που βίωσες, αλλά και πάλι δεν θα λες πως νιώθεις.

Όλα τα κακά για την ψυχολογική μας υγεία ξεκινάνε από την στιγμή που δεν λέμε τι νοιώθουμε.

Δώσε χώρο σε αυτό το παιδί, που έχεις μέσα σου, νιώθεις ντροπή, μέσα σου έχεις ένα χαοτικό εσωτερικό χαρακτήρα.

Από την στιγμή που θα καταφέρεις να λες τι νοιώθεις, θα νοιώσεις και την αυτοεκτίμηση που δεν απέκτησες τότε, γιατί θα βλέπεις πλέον τον εαυτό σου με ακρίβεια!

Δεν θα αποφεύγεις πλέον την πραγματικότητα που σε βαραίνει, όπως έμαθες με τους γονείς σου, θα αγκαλιάσεις τα αρνητικά σου συναισθήματα.

Δεν αλλάζει το παρελθόν, ήρθε η ώρα όμως να πενθήσεις, και να προχωρήσεις!

Ήρθε η ώρα να κοιτάξεις αυτό το παιδί στα μάτια, να του χαμογελάσεις, και να το αποχαιρέτησεις, προχωρώντας μπροστά!

Και προχωρώντας μπροστά, γίνεσαι Ευτυχισμένος!

Ευτυχισμένος είσαι όταν δεν σε αγγίζει τίποτα, από αυτά που κάποτε έλιωνες στα πατώματα.

ΝΑΙ, θυμάσαι στα πατώματα όχι το κορμί σου, αλλά τη ψυχή σου, την έβλεπες πεσμένη και την πάταγες από πάνω ώσπου την έλιωνες, τόσοι σε ποδοπάτησαν και εσύ τους έκανες τα χατίρια να αυτοτιμωρείσαι και να δίνεις το τελειωτικό χτύπημα στον εαυτό σου.

Έτσι γίνεται όμως, μην τα θυμάσαι τώρα και στεναχωριέσαι, αλλά να γελάς, ναι τώρα γελάς γιατί τίποτα από όλα αυτά δεν σε αγγίζει πια, δεν σου μείνανε παθήματα αλλά μαθήματα.

Για να αγαπήσεις και να αναγνωρίσεις τον εαυτό σου πρέπει να γίνεις βράχος, να σε χτυπάνε τα κύματα, να σκίζεσαι, να κόβεσαι, ώσπου το χτύπημα σου θα ξεραθεί, θα σταματήσει, και δε θα ξανανοίξει ποτέ.

Δεν υπάρχουν πληγές που ανοίγουν, υπάρχουν πληγές που μόνο αν τις ξύσεις, τις πειράξεις, θα σου ανοίξουν, γι' αυτό οποιαδήποτε πληγή είχες ανοιχτή, την έκλεισες, και μην την ξαναπειράξεις και μην την κοιτάξεις ποτέ ξανά, έκλεισε!!

Έκλαψες, βασανίστηκες, αγάπησες και μίσησες, έτσι πρέπει, έτσι είναι η ζωή, έχει πόνο και χαρά.

Τώρα πια είσαι ήρεμος, δεν δέχεσαι τον οποιοδήποτε στην ψυχή σου, είσαι ευγενικός με όλους, αλλά λίγοι είναι αυτοί που θα ζήσουν την μαγεία σου.

ΝΑΙ, είσαι μαγικός, όταν μετά από όλα αυτά, δεν τρελάθηκες, δεν έπιασες τα χάπια και τα ποτά, δεν ξεπούλησες την ψυχή σου στο διάβολο, και αυτή την μαγεία σου την μοιράζεσαι μόνο όπου αξίζει.

Μεγάλωσες, είναι πολύ λίγα και ποιοτικά αυτά που σου δίνουν πλέον χαρά, ενθουσιάζεσαι πολύ σπάνια πλέον, αλλά όταν ενθουσιαστείς πλημμυρίζεις από χαρά και λάμψη.

Εγώ έχω να σου πω ένα μεγάλο μπράβο, γιατί το αξίζεις, υποκλίνομαι στην δύναμη σου, που την απέκτησες μέσα από την ταπεινότητα σου, γιατί ο ταπεινός είναι πάντα ο κερδισμένος.

Μπορεί να μην είσαι πλούσιος αλλά έχει τον μεγαλύτερο πλούτο μέσα σου, την ηρεμία της ψυχής σου, που κάποιοι δεν μπορούν να την βρουν με τίποτα, όσο και αν ταξίδεψαν, όσο και αν έψαξαν.

Αυτό είναι η δύναμη.. Να είσαι ένας κάμπος δίχως φράχτη.. Και να μην περνάει τίποτα μέσα!

Πάρα μονάχα ότι επιτρέπεις εσύ!!

Μεγάλωσες, ίσως όχι όπως έπρεπε, είσαι ενήλικας τώρα πια και μπορείς να επιλέξεις, το μονοπάτι προς την χαρά, και η χαρά σου είναι η ψυχική σου ηρεμία και γαλήνη!

Όλα θέλουν υπομονή, ακόμα και τα παιδικά τραύματα, αυτή την στιγμή έχεις χίλια πράγματα στο μυαλό σου που θέλεις να γίνουν, το ξέρω και εγώ το ίδιο, και ορισμένες φορές μας πιάνει αυτό το παρορμητικό, και θέλουμε τώρα να γίνουν όλα, και εγώ το ίδιο, όταν χαλαρώνεις όμως την ψυχή σου, την ξεκουράζεις λίγο, καταλαβαίνεις ότι όλα δεν γίνονται τώρα, και πρέπει να κάνεις υπομονή.

Υπομονή..

Υπομονή...

Πες το ξανά και ξανά.. Και ο χρόνος θα περνάει και όλο πιο κοντά θα φτάνεις στους στόχους σου, υπομονή.

Γνώρισε τον εαυτό σου, από το μηδέν, και έχε υπομονή, στις θλίψεις που σε τριγυρίζουν.

Και να θυμάσαι, με υπομονή δεν γεννιέσαι, την υπομονή την μαθαίνεις, μετά από την μεγάλη ανυπομονησία που έχεις περάσει, μετά από τις τούμπες που έχεις φάει.

Η υπομονή είναι άσκηση, εκπαίδευση, και όταν εκπαιδευτείς στην υπομονή, όλα θα γίνονται τόσο γρήγορα, που ούτε και εσύ ο ίδιος θα το πιστεύεις!

Δεν είμαστε «ειδικοί» αλλά κι εμείς, τα έχουμε κάνει πουτάνα στη ζωή μας

Είναι αυτό που λέμε στην ζωή των άλλων «ψυχολόγοι», στη δική μας «ψυχασθενείς».

Αστεία έκφραση, μα τόσο αληθινή συνάμα. Ακριβώς όπως σας το λέω αγαπημένοι μου! Ωραία τα γράφουμε, ωραίες συμβουλές δίνουμε, πολλοί από εσάς ταυτίζεστε με τα κείμενά μας, πολλοί από εσάς αναζητάτε λύση μέσα απ’ αυτά και σίγουρα κάποιοι την βρίσκετε κιόλας!

Κι όμως…

Υπάρχουν στιγμές που γράφοντας ένα άρθρο και ξετυλίγοντας το κουβάρι της δικής μας ζωής, τότε που η αυτογνωσία και η αυτοκριτική κάνει πάρτυ μπροστά στα μάτια μας, στεκόμαστε βουβοί σαν άγαλμα μην ξέροντας τι να κάνουμε.

Είναι οι δικές μας στιγμές…

Αυτές οι στιγμές, που τα πρέπει και τα μη, τα γιατί και τα επειδή, το δίκαιο και το άδικο, βαράνε κόκκινο στο μυαλό μας. Είναι εκείνες οι στιγμές, που αντικρίζεις καθισμένη την αλήθεια απέναντι σου και πρέπει να πάρεις αποφάσεις. Οι στιγμές που βλέπεις το είδωλο σου στον καθρέφτη και δεν το αναγνωρίζεις.

Είναι η ώρα που ο συγγραφέας πιάνοντας την πένα να αποτυπώσει μια ακόμα εμπειρία, συνειδητοποιεί πως η ζωή του έχει γίνει μπoυρδέλo.

Τι, πιστεύατε το αντίθετο;

Λάθος φίλοι μου! Κι εμείς πουτάνα τα’χουμε κάνει στη ζωή μας…

Και τώρα ήρθε η στιγμή, να αποκαλύψουμε ακόμα μια σημαντική αλήθεια…

Ο συγγραφέας, ο αρθρογράφος ή ο κειμενογράφος, (όπως θέλετε πέστε το), πρέπει να ξέρετε ότι δεν γράφει πάντα βιωματικά! Μπορεί να γράψει μια δική του εμπειρία αλλά μπορεί να γράψει και κάτι που εσύ του διηγήθηκες. Μπορεί να γράψει για κάτι που ο ίδιος εμπνεύστηκε ή για κάτι που απλά του τράβηξε την προσοχή και θέλησε να το αποτυπώσει στο χαρτί και να στο μεταφέρει με τις δικές του λέξεις.

Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας και είναι άνθρωπος όπως κι εσύ! Αυτό σημαίνει ότι τρώει όπως κι εσύ, κοιμάται όπως κι εσύ, αγαπάει, πονάει, κλαίει, ερωτεύεται, γελάει, θυμώνει, απογοητεύεται, προσγειώνεται, ξενερώνει, ξανάπροσπαθεί και κυρίως κάνει τα ίδια λάθη με σένα, γιατί απλά είναι εσύ!

Ε ναι λοιπόν, είναι εσύ!
Εσύ που εpωτεύτηκες και έζησες τον απόλυτο και αμοιβαίο έpωτα.
Εσύ που αγάπησες και τα έδωσες όλα, αλλά προδόθηκες.
Είναι κι εσύ που θύμωσες γιατί βίωσες την απόρριψη.
Είναι κι εσύ που ένιωσες τι θα πει αχαριστία και έλλειψη σεβασμού.
Είναι κι εσύ που έκανες λάθη, αλλά ποτέ δεν έμαθες και κάνεις κι άλλα.
Είναι κι εσύ που μετράς μαχαιριές από τον «φίλο/η» που θα ήταν δίπλα σου σε όλα, αλλά στην πρώτη ευκαιρία δεν δίστασε να σε αδειάσει.
Είναι κι εσύ που όσα κι αν σου κάνουν πάντα θα δίνεις κι άλλα, γιατί απλά έτσι έμαθες.
Είναι κι εσύ που νομίζουν ότι είσαι χαζός/ή και τους αφήνεις να το πιστεύουν, γιατί πολύ απλά σου είναι αδιάφορη η γνώμη τους, όπως και οι ίδιοι!
Είναι κι εσύ που συνεχίζεις να προσπαθείς, γιατί δε θέλεις να τα παρατήσεις.
Είναι κι εσύ που πάντα θα γελάς, γιατί έτσι γουστάρεις να είσαι στη ζωή σου!

Αν λοιπόν όλους εμάς που γράφουμε θέλεις να μας θαυμάσεις κάνε το, αλλά μονάχα για το ταλέντο μας στη γραφή κι όχι γιατί είμαστε αλάνθαστοι! Να ξέρεις όμως ότι κι εμείς σε θαυμάζουμε, γιατί μέσα από σένα υπάρχουμε, εξελισσόμαστε, εμπνεόμαστε, ταυτιζόμαστε, και μαθαίνουμε….

Μαθαίνουμε ότι μπορούμε να παραμένουμε άνθρωποι και σαν άνθρωποι, σου δίνουμε συμβουλές αν μας το ζητήσεις.

Όχι γιατί είμαστε «ειδικοί» αλλά γιατί κι εμείς, τα έχουμε κάνει πουτάνα στη ζωή μας!

Ο αυτοέλεγχος ως ενδιάμεση μεταβλητή

Μερικοί άνθρωποι συμπεριφέρνονται με μεγαλύτερη συνέπεια ως προς τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους από ότι άλλοι; Ο Snyder (1979, 1987) ισχυρίζεται ότι αυτό ισχύει και ότι οφείλεται στο βαθμό που οι άνθρωποι ελέγχουν τη συμπεριφορά τους, ώστε να είναι συνεπείς είτε με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους είτε με τις απαιτήσεις του κοινωνικού περιβάλλοντος.

Ο Snyder (1987) υποστηρίζει ότι τα άτομα με χαμηλό αυτοέλεγχο διαθέτουν μια αντίληψη του εαυτού τους που καθορίζεται από τις αρχές τους ( είμαι δημοκράτης, ελεύθερος στη σκέψη, ειλικρινής, συγκρατημένος κλπ ). Αντίθετα τα άτομα με υψηλό αυτοέλεγχο έχουν μια πιο ‘ υλιστική ‘ αντίληψη του εαυτού τους ( είμαι ταμίας της τάξης μου, ο πρώτος βιολιστής στην ορχήστρα, οργανωτής στις οικογενειακές συγκεντρώσεις κλπ) . Η έρευνα έχει δείξει ότι τα άτομα με υψηλό αυτοέλεγχο είναι πράγματι πιο ευαίσθητα στις απαιτήσεις των καταστάσεων από ότι τα άτομα με χαμηλό αυτοέλεγχο, και ότι η συμπεριφορά τους είναι πιο ευμετάβλητη απέναντι στις περιστάσεις .

Οι άνθρωποι με υψηλό αυτοέλεγχο θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «κοινωνικοί χαμαιλέοντες» που μπορούν να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους, να ικανοποιήσουν το κοινό τους και να προσαρμοστούν στις καταστάσεις. Αντίθετα, οι άνθρωποι με χαμηλό αυτοέλεγχο είναι περισσότερο «πιστοί στον εαυτό τους» και συμπεριφέρονται στις διάφορες περιστάσεις μ έναν τρόπο που είναι περισσότερο συνεπής ως προς τα εσωτερικά τους χαρακτηριστικά, τις στάσεις και τις απόψεις τους. Έτσι ο αυτοέλεγχος εμφανίζεται να είναι μια ενδιάμεση μεταβλητή που επιδρά στον τρόπο με τον οποίο πολλά χαρακτηριστικά καθορίζουν την συμπεριφορά.

Μπορούν τα αποτελέσματα του αυτοελέγχου να εμφανιστούν στην πραγματικότητα? Πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν ότι η απάντηση είναι καταφατική. Ο υψηλός και ο χαμηλός αυτοέλεγχος των ατόμων, οδηγούν σε ενδιαφέρουσες διαφορές στην καταναλωτική συμπεριφορά. Δηλαδή ο καταναλωτής με χαμηλό αυτοέλεγχο φαίνεται να προσελκύεται από ένα προϊόν , γιατί έχει ουσιαστική ποιότητα και αντανακλά τις προσωπικές του αξίες, ενώ οι καταναλωτές υψηλού αυτοελέγχου προσελκύονται περισσότερο από ένα προϊόν που συμβάλλει στη δημιουργία της επιθυμητής εικόνας στον κοινωνικό περίγυρο.

Ομοίως τα άτομα με χαμηλό αυτοέλεγχο ελκύονται από τους άλλους ανθρώπους περισσότερο από εσωτερικά χαρακτηριστικά όπως είναι οι στάσεις, οι αξίες, οι πεποιθήσεις, ενώ τα άτομα με υψηλό αυτοέλεγχο προσελκύονται περισσότερο από την εξωτερική εντύπωση. Στις ρομαντικές σχέσεις τα άτομα με χ. α. δεσμεύονται πιο εύκολα και πασχίζουν να βρουν ένα ταίρι ώστε να ικανοποιούν όλες τις ανάγκες τους, ενώ οι άνθρωποι υ.α. δε δεσμεύονται εύκολα και ζητούν ποικιλία στους συντρόφους. Στις φιλίες επίσης τα άτομα με χ.α. επιδιώκουν την απόκτηση στενών, έμπιστων φίλων, με τους οποίους να μοιράζονται βασικές στάσεις, αξίες και ενδιαφέροντα. Αντίθετα τα άτομα με υ.α. έχουν γνωστούς και φίλους για ειδικές περιστάσεις, με τους οποίους μοιράζονται συγκεκριμένες δραστηριότητες, έναν φίλο με τον οποίο παίζουν τένις, έναν άλλο φίλο για να πηγαίνουν θέατρο κλπ.

Ακόμη και τα προσωπικά προβλήματα των ατόμων με χ. α και υ. α. παρουσιάζουν μερικές ενδιαφέρουσες διαφορές. Άνθρωποι χ. α. αναφέρουν ότι αισθάνονται μεγαλύτερη κατάθλιψη από γεγονότα που κλονίζουν την αίσθησή τους για το ποιοι είναι, για παράδειγμα το να κατηγορηθούν για υποκρισία. Από την άλλη μεριά άνθρωποι υ. α. αναφέρουν ότι καταβάλλονται από γεγονότα που βλάπτουν την κοινωνική εικόνα τους ή την αίσθηση της κοινωνικής τους επιδεξιότητας, όπως για παράδειγμα όταν δεν μπορούν να εντυπωσιάσουν τους ανθρώπους σ ένα πάρτυ.

Όταν αισθάνονται καταπίεση, οι άνθρωποι με χαμηλό και υψηλό αυτοέλεγχο αναφέρουν διαφορετικές στρατηγικές αντιμετώπισης της κατάθλιψής τους. Οι άνθρωποι με χ. α. είναι πολύ πιθανό να αναζητήσουν τους φίλους τους και να δώσουν διέξοδο στα συναισθήματά τους, ενώ οι άνθρωποι με υ. α. είναι πιο πιθανό να αλλάξουν περιβάλλον και να παριστάνουν ότι έχουν καλή διάθεση.

Συνοψίζοντας, η συμπεριφορά των ατόμων χ. α. που καθορίζεται από τα χαρακτηριστικά και η κατά περιστάσεις διαφορετική συμπεριφορά των ατόμων υ. α. παρατηρούνται στην καθημερινή ζωή όπως και στο εργαστήριο της κοινωνικής ψυχολογίας. Σημειώστε ότι ο αυτοέλεγχος προσφέρει μια νέα οπτική γωνία στην διχογνωμία μεταξύ χαρακτηριστικών και συνθηκών. Η συμπεριφορά δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης των χαρακτηριστικών και των καταστάσεων, αλλά ενώ μερικοί άνθρωποι συμπεριφέρονται περισσότερο σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά, άλλοι συμπεριφέρονται περισσότερο σύμφωνα με τις καταστάσεις.

Σημειώστε επίσης πως τα συμπεράσματα των δύο αντίθετων απόψεων για την προσωπικότητα-ερμηνεία βάσει των χαρακτηριστικών και ερμηνεία βάσει των καταστάσεων- τελικώς οδηγούν σε μία πιο πολύπλοκη κατανόηση της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς στην οποία οι υποθέσεις και των δυο προσεγγίσεων ισχύουν.

Γιατί είναι τόσο δύσκολο να ξεπεράσουμε ένα ψυχικό τραύμα

Φαίνεται ότι όσο βαθύτερα ταξιδεύω στη διαδικασία της επούλωσης, τόσο περισσότερο ανακαλύπτω ότι η πολιτισμική και κυρίαρχή μας σοφία δεν βοηθά τους επιζήσαντες από τραύμα. Όλες οι τετριμμένες συμβουλές και τα γνωμικά που θεωρείται ότι μπορούν να βοηθήσουν κάποιον να ξεπεράσει μια κακή μέρα μπορούν πραγματικά να εκνευρίσουν κάποιον που ζει με τραύμα.

Ας υποθέσουμε ότι όλοι θέλουν να κάνουν μια υγιή, παραγωγική ζωή χωρίς πόνο. Υπάρχουν εκατοντάδες βιβλία αυτοβοήθειας που εστιάζουν σε διάφορες αρχές, όπως για παράδειγμα το να υποκριθούμε μέχρι να το νιώσουμε, που μας ενθαρρύνουν να σκεφτόμαστε θετικά και να αφήνουμε πίσω μας ό,τι μας πονά.

Μπορεί πράγματι να έχουν βοηθήσει πολλούς ανθρώπους, ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας τις πωλήσεις τους. Κι όμως, για πολλούς επιζήσαντες από τραύμα που αναζητούν ανακούφιση, αυτά τα βιβλία δεν βοηθούν. Συγκεκριμένα, πολλοί σαν κι εμένα, νιώθουμε βαθιά θλίψη και αποσύνδεση από τον υπόλοιπο κόσμο. Γιατί;

Οι επιζήσαντες από τραύμα έχουν συχνά πολλά κίνητρα. Πολλοί είναι προγραμματισμένοι να έχουν ανεπτυγμένη επίγνωση και εγρήγορση λόγω επιβίωσης. Κρίνουν αυστηρά τον εαυτό τους, επειδή οι θύτες τους είχαν θέσει αδύνατα στάνταρ, και οι απόπειρές τους να τους ικανοποιήσουν αποτύγχαναν.

Κάποιοι έγιναν επιτυχημένοι, κι όμως δεν νιώθουν ποτέ την επιτυχία τους. Κι επειδή τίποτα δεν είναι αρκετό για τους θύτες, κάποιοι επιζήσαντες τα έχουν παρατήσει. Πολλοί επιζήσαντες εσωτερικεύουν ταμπέλες που οι θύτες τους έδινα, όπως το ότι είναι «τεμπέληδες».

Το τραύμα κάνει το νευρικό σύστημα να παλέψει, να δραπετεύσει ή να παγώσει, και για πολλούς επιζήσαντες, το σώμα τους μένει σε ένα από αυτά. Η επανάληψη αυτού του μοτίβου γίνεται φυσικά τοξική και δύσκολη να σπάσει.

Για έναν επιζώντα ψυχικού τραύματος, το να τους λέμε να «σκεφτούν θετικά» ακούγεται βίαιο. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα για όσους αναρρώνουν από ψυχολογική και συναισθηματική κακοποίηση. Οι σκέψεις τους διαμεσολαβούνταν από κάποιον άλλο και τώρα παλεύουν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.

Το συναισθηματικό τραύμα δεν είναι εγγεγραμμένο μόνο στον εγκέφαλό τους, αλλά και στο σώμα τους. Δεν προκαλεί μόνο νοητικό άγχος, αλλά και σωματικό πόνο, που ορισμένες φορές μεταμορφώνεται σε σοβαρή χρόνια ασθένεια. Οι γιατροί και οι επιστήμονες πρόσφατα μόνο άρχισαν να συνδέουν τα σημεία ανάμεσα στο τραύμα και στην ασθένεια.

Η «θετική σκέψη» κρύβει την πραγματικότητα ότι οι άνθρωποι πολλές φορές νιώθουν άσχημα. Για να μπορέσουν να επουλωθούν, οι επιζώντες χρειάζονται να κατεβάσουν τις ασπίδες τους και να νιώσουν τα συναισθήματα.

Οι επιζώντες χρειάζεται να στρέψουν την προσοχή τους στα μικρά πράγματα

«Άστο πίσω σου». Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Αν οι επιζώντες μπορούσαν, θα το έκαναν με ευχαρίστηση. Αν και αυτός είναι ο τελικός στόχος της επίλυσης του τραύματος, αυτή η συμβουλή «σκάει» στο πρόσωπό τους σαν ένα χαρούμενο, φωτεινό και μαγικό ουράνιο τόξο που είναι αδύνατο να προσεγγίσουν.

Για να αφήσεις κάτι πίσω σου, σημαίνει ότι πρέπει αρχικά να γνωρίζεις ότι το κρατάς. Το τραύμα που είναι αποθηκευμένο στις κλειδωμένες ντουλάπες του ασυνείδητου νου συνεχίζει να μας ελέγχει, συχνά χωρίς εμείς να το αντιλαμβανόμαστε.

Η διαδικασία της επούλωσης δεν μπορεί να συμβεί μέχρι το τραύμα να συρθεί έξω από τις κρυψώνες του στο φως και να αποδομηθεί. Γι’ άλλη μια φορά, αυτό σημαίνει άβολα συναισθήματα. Σημαίνει πόνος.

Οπότε την επόμενη φορά που νιώθετε ότι θέλετε να ενθαρρύνετε κάποιον να «το αφήσει πίσω του», μην το κάνετε. Αντιθέτως, προσπαθήστε να δείτε αν μπορείτε να τον ενθαρρύνετε να σκύψει περισσότερο πάνω από αυτό που νιώθει. Η επούλωση θα συμβεί από μόνη της.

Το κλειδί της ισορροπίας βρίσκεται μέσα σου

Η εποχή προστάζει να ζεις τη ζωή σου στα άκρα. Να ζεις τα πάντα με πάθος. Η αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινο. Τα συναισθήματα να τα βιώνεις στο έπακρο. Ο έρωτας φωτιά που να καίει. Να σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του.

Και μετά τι μένει απ’ τη φωτιά; Στάχτες και αποκαΐδια. Όλα φωνάζουν στην υπερβολή. Όσο πιο έντονα, τόσο νομίζουμε ότι ζούμε. Το αντίθετο το νομίζουμε για “φλατ”. Περνάμε από το ένα άκρο στο άλλο, εύκολα και με ταχύτητα.

Αχόρταγα καταναλώνουμε ανθρώπους, φαγητό, τις ώρες μας, τη ζωή μας νομίζοντας ότι ζούμε. Ένας φόβος τεράστιος μη και δε ζήσουμε γι’ αυτό κυνηγάμε να ζήσουμε στα κόκκινα, σα να μας είπαν ότι εκεί κρύβεται η ζωή.

Αλήθεια, εκεί είναι η ζωή; Τόση αγωνία για να παθιαστούμε με κάτι, να λατρέψουμε κάποιον, να ταυτιστούμε, αγωνία να νιώσουμε “ζωντανοί”. Και ναι, ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη. Χωρίς έρωτα, χωρίς πάθος για ζωή, χωρίς ενέργεια πνευματική και συναισθηματική, τι να κουνήσεις στη ζωή σου;

Όμως για ποιόν έρωτα μιλάμε; Ποιόν έρωτα προβάλλουμε; Δίχως έρωτα για την ίδια τη ζωή, δεν υπάρχει ζωή. Δίχως δίψα γι’ αυτό που ζητά η ψυχή μας, δεν υπάρχει νερό να μας ξεδιψάσει. Όλο φωτιές κυνηγάμε που μας καίνε και μας τσουρουφλάνε.

Αυτό όμως ζητά το μέσα μας; Η καλύτερη φωτιά είναι αυτή που σιγοκαίει, εκείνη που πάντα έχει κρυμμένα καρβουνάκια, έτοιμα να πυρώσουν και να ζεστάνουν. Μέσα σου ψάξε τι σου ταιριάζει τελικά, τι είναι αυτό που σε αναπαύει.

Για ισορροπία, ούτε λόγος. Έναν ισορροπημένο άνθρωπο, δύσκολα τον χειραγωγείς και δύσκολα τον ελέγχεις. Στα πάθη όμως, εύκολα κάποιον τον εξουσιάζεις, αφού έχει μάθει έτσι να άγεται και να φέρεται.

Θα σου πω ένα μυστικό: Το καλύτερο πάθος δεν είναι αυτό που σε πάει απ’ το ένα άκρο στο άλλο. Είναι αυτό που σταθερά ριζώνει στην καρδιά σου και κάθε μέρα μεγαλώνει και γιγαντώνεται μέσα σου.

Είναι αυτή η όρεξη για τη ζωή, πέρα από αγωνίες, φόβους, ακραία συναισθήματα και συμπεριφορές εκκρεμούς. Είναι η αίσθηση ισορροπίας που σου δίνει την ασφάλεια πως ό,τι και να συμβαίνει έχεις τη δύναμη να το διαχειρίζεσαι, να το χαίρεσαι και να το απολαμβάνεις. Το κλειδί της ισορροπίας είναι μέσα σου και είναι αυτό που ξεκλειδώνει την πόρτα στην ίδια τη ζωή.

Πώς να εκπληρώσεις το πεπρωμένο σου

Η διαφορά ανάμεσα στην μοίρα και το πεπρωμένο

 

Η μοίρα και το πεπρωμένο είναι δύο όροι που τείνουν να χρησιμοποιούνται ως ισοδύναμοι στις συνομιλίες. Ακούμε τους ανθρώπου να λένε πως «βρήκε την μοίρα του» ή «πρέπει να είναι το πεπρωμένο του»- αλλά έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιες είναι πραγματικές διαφορές μεταξύ της μοίρας και του πεπρωμένου;

Αν θέλετε να ανακαλύψετε σε ποιο δρόμο βρίσκεστε, θα ήθελα να σας βοηθήσω να βρείτε μια σαφή απάντηση στο τέλος αυτού του άρθρου.

 

Τι είναι η μοίρα;

 

Στα Λατινικά, η λέξη μοίρα είναι «fatum» και σημαίνει «αυτό που έχει ειπωθεί». Επομένως, η μοίρα σχετίζεται με αυτό που έχει προκαθοριστεί για την ζωή μας. Η μοίρα βασίζεται στην ιδέα ότι υπάρχει μια φυσική τάξη στο Σύμπαν που δεν μπορεί να αλλάξει, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθήσουμε. Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι οι τρεις θεότητες Κλωθώ, Λάχεσις και Άτροπος (ή οι Τρεις Μοίρες) αποφάσιζαν την τελική πορεία του ατόμου.

 

Συνολικά, η μοίρα τείνει να προκαλεί αρκετά αρνητικούς συνειρμούς. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που βιώνουν την δυστυχία συχνά πιστεύουν πως ευθύνεται η μοίρα . Απαισιόδοξοι όροι όπως το «σφραγίζω τη μοίρα κάποιου» ή «μια μοίρα χειρότερη και από τον θάνατο», δείχνουν πως η μοίρα είναι κάτι ανεπιθύμητο και αρνητικό.

 

Πνευματικά, η μοίρα είναι αυτό που συμβαίνει όταν αγνοούμε την ζωή μας και δεν ενεργούμε για να επανασυνδεθούμε με την ψυχή ή την αληθινή μας φύση. Όταν αφήνουμε την ζωή μας στην μοίρα, βασικά παρέχουμε τον έλεγχο σε άλλους ανθρώπους και σε εξωτερικές περιστάσεις. Όταν δεν κάνουμε καμία προσπάθεια να αλλάξουμε και να εξελιχθούμε συνειδητά, αυτό που συμβαίνει είναι η μοίρα.

 

Τι είναι το πεπρωμένο;

 

Το πεπρωμένο φέρνει πιο θετικούς συνειρμούς από την μοίρα. Η Λατινική λέξη για το πεπρωμένο «destinare» σημαίνει «αυτό που έχει εδραιωθεί σταθερά». Αν και αυτός ο ορισμός αναφέρεται επίσης στην ιδέα των προκαθορισμένων γεγονότων, το πεπρωμένο είναι κάτι που μπορούμε να διαμορφώσουμε και να αλλάξουμε. Σε αντίθεση με την μοίρα, υπάρχει το στοιχείο της επιλογής στο πεπρωμένο. Ιδιότητες όπως το θάρρος, η συμπόνια, η δύναμη της θέλησης και η υπομονή μπορούν να σας βοηθήσουν να αλλάξετε το πεπρωμένο σας.

 

Πνευματικά, το πεπρωμένο είναι στενά συνδεδεμένο με την τελική πορεία της ζωής μας. Όταν επιλέγουμε να αναλάβουμε την ευθύνη για την ζωή μας, τότε διαμορφώνουμε ενεργά το πεπρωμένο μας αντί να αφήσουμε την ζωή μας στην μοίρα. Η εκπλήρωση του πεπρωμένου μας περιέχει την συνειδητή ανάπτυξη μιας σχέσης με τον βαθύτερο εσωτερικό εαυτό μας και την ωρίμανση σε συναισθηματικό, ψυχικό και πνευματικό επίπεδο.

 

Συνοψίζοντας, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην μοίρα και το πεπρωμένο;

 

Μοίρα, είναι αυτό που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Το πεπρωμένο είναι αυτό που σκοπεύουμε να κάνουμε. Ενώ η μοίρα είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεν αναλαμβάνετε την ευθύνη για την ζωή σας, το πεπρωμένο είναι αυτό που συμβαίνει όταν δεσμεύεστε να αναπτυχθείτε, να μάθετε και να πάρετε ρίσκα. Το «είναι στο πεπρωμένο σου να πετύχεις» κατορθώνεται μόνο μέσα από ενεργές και συνειδητές αποφάσεις. Αλλά η μοίρα είναι αυτό που συμβαίνει όταν αφήνεις τους άλλους ανθρώπους και τις εξωτερικές συνθήκες να κατευθύνουν την ζωή σου.

 

Έχουμε έλεγχο;

 

Η μοίρα και το πεπρωμένο μπορούν να θεωρηθούν ως δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: και τα δύο είναι προκαθορισμένα. Αλλά το σημαντικό είναι να θυμάστε ότι υπάρχουν άπειρες πιθανότητες στην ζωή. Η εκπλήρωση του πεπρωμένου μας σημαίνει να κατευθύνουμε συνειδητά την ροή της ζωής μας προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ενώ υποκειμενικά (το εγώ), αυτό σημαίνει ότι έχουμε τον έλεγχο και την επιλογή, αντικειμενικά, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο όπως ο έλεγχος ή η επιλογή επειδή η έννοια του «εγώ» και του «εσύ» δεν υπάρχουν (παρά μόνο στο μυαλό μας).

 

Οπότε, η απάντηση στο «έχουμε τον έλεγχο;» είναι παράδοξη: και έχουμε και δεν έχουμε τον έλεγχο. Ωστόσο, ενώ εξακολουθούμε να λειτουργούμε στο επίπεδο του εαυτού μας (του εγώ), είναι σημαντικό να εργαστούμε για να αναλάβουμε την ευθύνη του πεπρωμένου μας.

 

Πώς να εκπληρώσετε το πεπρωμένο σας

 

Όσο επιδιώκετε συνειδητά να μαθαίνετε, να αναπτύσσεστε και εξελίσσεστε πνευματικά, εκπληρώνετε το πεπρωμένο σας. Ωστόσο, αν θέλετε να το πετύχετε στο μέγιστο δυνατό βαθμό, μπορείτε να επωφεληθείτε από τις ακόλουθες συμβουλές:

• Κατανοήστε τον εαυτό σας. Υπάρχουν τόσες ελεύθερες πηγές (συμπεριλαμβανομένου και του διαδικτύου) που μπορούν να σας βοηθήσουν να καταλάβετε καλύτερα τον εαυτό σας.
• Βρείτε με τι παθιάζεστε. Τι ανάβει την φλόγα στην καρδιά σας; Τι σας ενθουσιάζει; Τι θαυμάζετε και απολαμβάνετε; Σιγουρευτείτε ότι κάνετε οτιδήποτε σας γεμίζει.
• Να περιβάλλεστε με θετικούς ανθρώπους που σας εμπνέουν. Οι άνθρωποι που ασκούν κριτική συχνά προκαλούν πολλές αμφιβολίες μέσα μας. Μερικές φορές τους ακούμε πραγματικά όταν μας λένε «πώς να ζήσουμε την ζωή μας» με αποτέλεσμα να επιλέγουμε τον λάθος δρόμο. Αναγνωρίστε τους ανθρώπους που είναι αρνητικοί και απομακρύνετε τους. Να αναζητάτε ευγενικούς φίλους.
• Αναγκάστε τον εαυτό σας να βγει από την ζώνη ασφαλείας σας. Συχνά, οι μεγαλύτερες αλλαγές στην ζωή συμβαίνουν επειδή κάνουμε θαρραλέες αποφάσεις. Μερικές φορές, η εκπλήρωση του πεπρωμένου σημαίνει να δυσκολευτούμε λίγο. Όποια και αν είναι η περίπτωση, σιγουρευτείτε πως ακούτε την διαίσθηση σας και χρησιμοποιείτε την λογική όπου είναι απαραίτητο.
• Αναγνωρίστε τις περιοριστικές σας πεποιθήσεις. Όταν πιστεύουμε τις σκέψεις μας, βιώνουμε θυμό, ανασφάλεια, λύπη, ντροπή και άγχος. Το μεγαλύτερο εμπόδιο που βιώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι όταν προσπαθούν να εκπληρώσουν το πεπρωμένο τους είναι οι βασικές τους πεποιθήσεις. Αυτές, είναι οι κεντρικές ιδέες που έχουμε για τον εαυτό σας τις οποίες πιστεύουμε από την γέννηση μας. Κάποιες από αυτές περιλαμβάνουν τα «δεν αξίζω», «είμαι χαζός/ή», «είμαι κακό άτομο», και «δεν αξίζω την ευτυχία».
• Ζητήστε υποστήριξη από τους άλλους. Δεν είναι ανάγκη να είστε μόνοι σε αυτό το ταξίδι. Αν χρειάζεστε λίγη καθοδήγηση, ζητήστε βοήθεια από κάποιον αγαπημένο σας, από κάποιον σύμβουλο ή πνευματικό δάσκαλο. Οι άνθρωποι που έχουν περάσει το ίδιο μπορούν να σας δώσουν πολλή σοφία η οποία θα σας ωφελήσει. Μπορείτε να ζητήσετε καθοδήγηση ακόμα και με μια προσευχή. Δεν χρειάζεται αναγκαστικά να είναι θρησκευτική. Μπορείτε να προσευχηθείτε στην Ζωή, στο Σύμπαν, στο Πνεύμα, στο Μυστήριο ή όπου θέλετε.
• Κάντε μια λίστα με τις δυνάμεις σας. Αυτή η απλή πρακτική μπορεί να σας βοηθήσει να κατευθύνετε την ενέργεια σας με έναν καλύτερο και πιο ωφέλιμο τρόπο.
• Να θυμάστε ότι τα εμπόδια είναι φυσιολογικά. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο όπως η αποτυχία. Αν κάτι δεν συμβαδίζει μαζί σας, πάρτε μια βαθιά ανάσα και συνειδητοποιήστε πως μερικές φορές η ζωή δεν θέλει να κινηθούμε προς μια διαφορετική κατεύθυνση.
• Δημιουργήστε στόχους. Οι στόχοι είναι σταθερά βήματα που μπορούν να σας βοηθήσουν να οργανωθείτε και να δώσετε προτεραιότητα σε ό, τι είναι πιο σημαντικό.
• Να είστε ευγενικοί με τον εαυτό σας. Όσο περισσότερη αγάπη και συμπόνια δείχνετε προς τον εαυτό σας, τόσο πιο πολύ κινείστε προς το τελικό πεπρωμένο σας. Να προσέχετε τις αρνητικές σκέψεις και αφήστε τες να περάσουν χωρίς να σας επηρεάσουν.
• Να είστε ο εαυτός σας. Δεν υπάρχει κάποιος άλλος ακριβώς σαν εσάς σε αυτόν τον πλανήτη. Αντί να μιμείστε τους άλλους, εξερευνήστε την φύση σας. Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που αντιγράφουν τους άλλους. Να είστε ο εαυτός σας. Εξερευνήστε το στυλ σας. Απολαύστε την γαλήνη που προκύπτει όταν δεν χρειάζεται να παριστάνετε κάποιον που δεν είστε.
• Αναρωτηθείτε «τι θέλω περισσότερη στην ζωή» και κατευθύνετε όλη την προσοχή σας στο να εκπληρώσετε αυτόν τον στόχο. Θέλετε ελευθερία, γαλήνη και αγάπη; Όλα καταλήγουν, στην επιθυμία για ευτυχία. Ωστόσο, να θυμάστε ότι το να κυνηγάτε την ευτυχία στην πραγματικότητα δημιουργεί ταλαιπωρία. Η ευτυχία δεν μπορεί να βρεθεί στο παρόν ή στο μέλλον. Βρίσκεται μόνο στο τώρα, στην παρούσα στιγμή. Επομένως, για να τελειοποιήσω την ερώτηση: «Πώς μπορώ να απολαύσω την ζωή τώρα, στην παρούσα στιγμή;»

Η νύχτα της ψυχής

Είναι φορές που δεν αντέχεις άλλο και γονατίζεις. Είναι φορές που ξαπλώνεις στο έδαφος, και κοιτάς το χώμα, ή τον σκοτεινό ουρανό. Κι αυτό είναι οκ. Όμως ψάξε τα δώρα σου…

Το σκοτάδι δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβάσαι. Σαν έμβρυο μεγάλωσες μέσα στο σκοτάδι της μήτρας πριν να είσαι έτοιμος να βγεις στον έξω κόσμο. Οι περισσότεροι σπόροι πρέπει να φυτευτούν κάτω από τη γη πριν ξυπνήσει η ζωή μέσα τους, μέχρι να είναι έτοιμοι να τραφούν από το φως. Κάποιοι τοίχοι πρέπει να γκρεμιστούν σε μία ανακαίνιση. Αλλά κι όταν ετοιμάζεσαι να ανέβεις υψηλότερα επίπεδα, ίσως πρέπει να γκρεμιστεί ολόκληρο το οικοδόμημα, για να φτιαχτεί ένα νέο από την αρχή, από ένα νέο σημείο μηδέν με ισχυρότερα και βαθύτερα θεμέλια προκειμένου να το υποστηρίξουν.

Μερικές φορές όταν πέφτουμε, πρέπει να φτάσουμε μέχρι ένα σημείο για να πάρουμε αρκετή φόρα, ώστε ανοίγοντας τα εσωτερικά μας φτερά την κατάλληλη στιγμή με το κατάλληλο ερέθισμα, να μπορέσουμε με την ταχύτητα να πάρουμε ξανά ύψος και να ξεπεράσουμε το βουνό που βρίσκεται μπροστά μας. Αν ανατρέξεις στο παρελθόν, μπορεί κάποιες καταστάσεις να σε ταλαιπώρησαν για αρκετό διάστημα, μα η θετική αλλαγή στο συνειδητό σου μέρος έγινε πολύ πιο γρήγορα τελικά.

Για να βρίσκεσαι στο βυθό της ύπαρξής σου, κάτι έχεις αφήσει εκεί και σε περιμένει να το βρεις. Καμιά φορά μπορεί απλά να έχεις κουραστεί από όλους και όλα και να πρέπει να περάσεις χρόνο με τον εαυτό σου. Όταν πρέπει να το κάνεις αυτό και το καθυστερείς, θα δημιουργηθούν οι συνθήκες κάποια στιγμή για να σου δοθεί αυτός ο χρόνος, είτε μέσω κάποιου γεγονότος, είτε μέσω κάποιας ασθένειας. Μην αντιστέκεσαι. Μην σκορπίζεσαι από δω κι από κει σε πρόσκαιρες απολαύσεις και καταστάσεις που σου αποσπούν την προσοχή ή σε γεμίζουν προσωρινά. Όσο καθυστερείς να αποδεχτείς το κάλεσμα σου, τόσο πιο δύσκολο θα γίνει αργότερα και αυτό και η αντιμετώπισή του. Μείνε μόνος, μη φοβηθείς, αγκάλιασέ το είναι δικό σου και δες τι έχει να σου δώσει.

Η βαθιά θλίψη σαν ερμηνεία ιδεογράμματος σημαίνει ευκαιρία για εσωτερική μετακίνηση. Είναι λοιπόν ένα δύσκολο δώρο, το οποίο όμως έρχεται πάντα για να σε φέρει στη σωστή κατεύθυνση όταν είσαι εκτός πορείας. Έρχεται για να σου δώσει επιγνώσεις και συνειδητοποιήσεις. Είναι η ώρα της αλλαγής και της αναβάθμισής σου.

Οι εναλλαγές στις εποχές είναι αυτές που δίνουν ζωή στη φύση, αναγέννηση και εξέλιξη μέσω των κύκλων. Το ίδιο συμβαίνει και με σένα. Το βλέπεις παντού, ακόμα και στα πλήκτρα ενός πιάνου, εναλλαγές ανάμεσα στα λευκά και στα μαύρα, ανάμεσα στα ματζόρε και στα μινόρε της ζωής βγαίνουν οι πιο υπέροχες μελωδίες. Μόνο καλοκαίρι θα σήμαινε ξηρασία, μόνο ματζόρε θα σήμαινε δυσαρμονία. Το μυστικό κρύβεται σε αυτές τις εναλλαγές, και τον χειρισμό τους.

Κάτι ακόμα που πρέπει να θυμάσαι είναι πως κάποιες κλειδαριές είναι απλές και ξεκλειδώνουν εύκολα. Όταν όμως υπάρχει κάτι πολύ πολύτιμο που πρόκειται να λάβεις, τα πράγματα συνήθως δυσκολεύουν. Κι εκεί πρέπει να επιστρατεύσεις την πίστη σου. Αυτές οι κλειδαριές, είναι σαν εκείνες με τους πολλούς συνδυασμούς. Όμως όταν μπει και το τελευταίο ψηφίο, ακούς ξαφνικά το κλικ, και τότε μόνο γίνεται το ξεκλείδωμα. Και ασφαλώς, μέχρι να φτάσεις εκεί, νιώθεις ότι δεν ανοίγει με τίποτα. Γι’ αυτό δεν πρέπει να εγκαταλείψεις την προσπάθεια, γιατί ποτέ δε ξέρεις πόσο κοντά είσαι στην λύση. Θυμήσου ότι το βαθύτερο σκοτάδι, είναι λίγο πριν την ανατολή.

Όταν λοιπόν συμβεί, και το βρεις, ή βλέπεις ότι ακόμα δεν είσαι έτοιμος για να λάβεις το δώρο κι ο σκοτεινός χρόνος κυλάει αρκετά, ίσως είναι η ώρα να επανέλθεις ξανά και να συνεχίσεις από εκεί ή λίγο πιο πριν από το σημείο που μπήκες. Να λάβεις νέες εμπειρίες για να μπορέσεις να γυρίσεις ξανά σε αυτό και να το αποκωδικοποιήσεις. Να το αφήσεις να μουλιάσει μέσα σου όπως τα ξεραμένα λίπη που είναι αδύνατον να καθαριστούν εκείνη τη στιγμή μέχρι να μαλακώσουν. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι για κάποια περίοδο θα περπατάς πάνω σε συντρίμμια. Πολλές φορές ζητήματα που δημιουργήθηκαν από ένα επίπεδο συνείδησης, για να ξεπεραστούν χρειάζεται να τα αντιμετωπίσουμε από ένα ανώτερο επίπεδο σε δεύτερο χρόνο. Αλλιώς ίσως χαθούμε στους λαβύρινθους της υπάρχουσας συνειδητότητας και του νου. Είναι εντάξει να πεις “μέχρι εδώ” για τώρα, έχεις βάλει βάσεις και προσπάθησες μέχρι εκεί που μπορούσες για αυτή τη φάση .

Αγκάλιασε τον εαυτό σου, μίλα στο σώμα σου, σε σένα, στην καρδιά σου. Ρώτησέ τα τι θέλουν να σου δείξουν, κι αν κάνεις ησυχία μπορεί να τα ακούσεις κάποια στιγμή. Όπως και να χει, αποδέξου ακόμα και την μεριά του εαυτού σου που αυτή τη στιγμή το μόνο που θέλει είναι να μείνει στον καναπέ ή σ’ ένα κρεββάτι και να μη κάνει τίποτα. Και δώσε της αγάπη. Όταν καλυφθεί τρυφερά και αυτή, τότε να είσαι σίγουρος ότι μια άλλη μεριά, έστω και ένα κλικ περισσότερο δυναμική, θα έχει τον χώρο να βγει μπροστά και να σε κάνει να περπατήσεις ένα πρώτο βήμα ξανά.

Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Όταν είσαι μέσα στη δοκιμασία μπορεί όλα να φαίνονται μάταια και μέσα από την ομίχλη να μη μπορείς να διακρίνεις τίποτα. Αυτό που πρέπει να σου θυμίζεις όσο δύσκολο κι αν δείχνει είναι να κάνεις υπομονή, πως όλα όπως και τα προηγούμενα περνάνε, και να διατηρείς με νύχια και με δόντια την πίστη σου. Αυτή θα σου δώσει δύναμη κι ελπίδα να συνεχίσεις.

Να έχεις ανοιχτά τα μάτια για ανθρώπους ή βοήθειες που θα σου σταλούν με όποιο τρόπο, και να θυμάσαι πως όπως κάθε φορά, στο τέλος, θα βγεις πιο δυνατός, έχοντας προσθέσει μία ακόμα δοκιμασία και ιστορία στα απομνημονεύματά σου.

Μην απελπίζεσαι ποτέ, και μη ξεχνάς να σου θυμίζεις ποιος είσαι. Ακόμα κι αυτό, θα περάσει, και μια νέα ζωή αργά ή γρήγορα σε περιμένει να την ανακαλύψεις, και να την ζήσεις. Και τότε, κοιτώντας κλεφτά πίσω σου από ένα άλλο επίπεδο συνειδητότητας, θα καταλάβεις γιατί συνέβησαν όλα…

Η ευφυΐα (όπως και η βλακεία) αναγνωρίζεται, αλλά δεν ορίζεται

Δεν έχει ακόμα διατυπωθεί ένας γενικά αποδεκτός ορισμός γι’ αυτό που επιτρέπει σε κάποιον να επιλύει με επιτυχία πολύπλοκα προβλήματα ενώ κάποιος άλλος σκαλώνει και στα απλά. Ένας κάπως ικανοποιητικός ορισμός, μάλλον χάρη στη γενικότητά του, είναι του Μπερξόν για την «ισορροπία ενστίκτων και νόησης». Όντως, σωστή κρίση ή απόφαση δεν μπορεί να εξαχθεί ψυχρά, «εγκεφαλικά», με σκέτη λογική˙ ούτε παπούτσια δεν αγοράζεις μόνο με λογικά κριτήρια: μέγεθος και τιμή. Το ένα συν ένα δεν κάνουν πάντα δύο˙ η ζωή δεν πορεύεται με ξερά δεδομένα, με το «yes-no» των υπολογιστών, υπάρχουν άπειρα ενδιάμεσα και μεταβλητές, όπως τα χρώματα έχουν αποχρώσεις και οι ήχοι τόνους, που δίνουν βάθος και ποιότητα στη νόηση. Η απόλυτη λογική είναι παραλογισμός. Ένας απολύτως λογικός άνθρωπος θα ερχόταν σε σύγκρουση με τον υπόλοιπο κόσμο ως απωθητικός κρυόκωλος και αδίστακτος υπολογιστής. Και μια απολύτως λογική κοινωνία με απολύτως λογικούς ανθρώπους θα ήταν μια φρικτή κοινωνία δίχως έλεος.

Ούτε η βλακεία ορίζεται.

Άλλωστε, μόνο στις θετικές επιστήμες και στη λογική οι ορισμοί μπορούν να αποδώσουν πλήρως τις έννοιες. Η βλακεία (όπως και η ευφυΐα) δεν είναι αποκλειστικά νοητικό φαινόμενο˙ αν πιάσουμε τον ορισμό του Μπερξόν απ’ την ανάποδη, στη βλακεία έχουμε την πλήρη ανισορροπία μεταξύ ενστίκτων, συναισθημάτων και νόησης. Ο βλάκας δεν υστερεί μόνο νοητικά αλλά και συναισθηματικά, ενώ την πρωτοκαθεδρία έχει το ενστικτώδες, το άλογο και ιδιοτελές. Όσο πιο λιγόμυαλος τόσο λιγότερο μπορεί να πειθαρχήσει τις φυσικές παρορμήσεις του και τόσο πιο απότομη, άξεστη και ανάλγητη είναι η συμπεριφορά του.

Η αναισθησία του βλάκα είναι γεγονός. Στον ευφυή τα κάθε είδους συμβάντα εγγράφονται ανεξίτηλα ως γνωστικές και συναισθηματικές εμπειρίες˙ οι ευχάριστες ή οδυνηρές αναμνήσεις πλουτίζουν τον ψυχικό του κόσμο και του χαρίζουν λεπτότητα και ευαισθησία: οι έξυπνοι άνθρωποι είναι αισθαντικοί, έχουν μια αδιόρατη θλίψη πάνω τους. Το αντίθετο με τον ηλίθιο που είναι κομμάτι αδιάβροχος σ’ αυτά, αφού όσο λιγότερα εννοεί τόσο λιγότερα νιώθει˙ είναι όπως λέμε «χοντρόπετσος», δεν «συν-αισθάνεται». Ο «εντυπωτικός μηχανισμός» του αδυνατεί να καταγράψει όλη την γκάμα συναισθηματικών αποχρώσεων˙ τα περισσότερα είναι ψιλή βροχή που πέρασε.

Ο στόκος συγκινείται, χαίρεται, θυμώνει, πονάει, πεισμώνει με τα πρωτογενή. Γι’ αυτό και η επαφή του με τις τέχνες είναι από ανύπαρκτη ως επιδερμική˙ είναι φτωχός σε παραστάσεις και δεν διαθέτει τα εφόδια (κρίση και συναίσθημα) για να συμμετέχει. Οι ιδέες και οι αφηρημένες έννοιες είναι περίπου αλαμπουρνέζικα˙ συνήθως αντιλαμβάνεται και θαυμάζει ποσότητες, απτά μεγέθη, χειροπιαστά: ώρες δουλειάς και όχι αποτέλεσμα, μεγάλη ορχήστρα και όχι άκουσμα˙ πολλά λεφτά, μεγάλο σπίτι, πολύ φαΐ, μεγάλα βυζιά.

Κατασκευάστηκε η πρώτη «μπλούζα του ήχου» - Επιτρέπει στους κωφούς να αισθάνονται την μουσική

Οι δίδυμες αδελφές Χέρμον και Χερόντα Μπέρχεϊν αγαπούν τον χορό, αλλά δεν μπορούν να ακούσουν τη μουσική γιατί είναι και οι δύο κωφές.

Επομένως η εφεύρεση ενός σακακιού με αισθητήρες, το οποίο τους επιτρέπει να νιώθουν τους διαφορετικούς ήχους, έδωσε άλλη διάσταση στις νυχτερινές τους εξόδους στα λονδρέζικα κλαμπ.

Οι κωφοί νοιώθουν τους ήχους στο σώμα τους

Μετά την έξυπνη μπλούζα που καταγράφει την αναπνοή, τώρα ήρθε η μπλούζα ήχου. Ένα ρούχο που ονομάστηκε «Μπλούζα του Ήχου» και κατασκευάστηκε από την εταιρεία με έδρα το Λονδίνο CuteCircuit, διαθέτει 16 αισθητήρες ενσωματωμένους στο ύφασμα και έτσι όσοι το φορούν μπορούν -για παράδειγμα- να νιώθουν στους ώμους τους τα βιολιά, ενώ στην πλάτη τους να νιώθουν τους ήχους των ντραμς.

Οι δίδυμες Μπέρχεϊν, οι οποίες έχασαν την ακοή τους σε νεαρή ηλικία, λένε ότι φορώντας τη μπλούζα, απέκτησαν μια εντελώς νέα εμπειρία.

«Είναι σχεδόν σαν να νιώθεις το βάθος της μουσικής. Είναι σαν να κινούμαστε μαζί με τον ήχο», λέει η Χέρμον.

Η Φραντσέσκα Ροσέλα, η συνιδρύτρια και επικεφαλής του Δημιουργικού Τμήματος της CuteCircuit, η οποία σχεδιάζει "έξυπνα" ρούχα προηγμένης τεχνολογίας, δήλωσε ότι οι μπλούζες αυτές επιτρέπουν στους κωφούς να νιώθουν τη μουσική μέσω των αισθήσεών τους, ενώ κάτι αντίστοιχο, με βιωματικό εργαστήριο με μουσική για κωφούς ανέπτυξε το ΑΠΘ.

Τσιμπημένη η τιμή, ξεπερνά τα 3.673 δολ.

«Μέσα στην μπλούζα, η οποία, παρεμπιπτόντως είναι κατασκευασμένη αποκλειστικά από ύφασμα, δηλαδή δεν περιέχει καλώδια αλλά μόνο΄έξυπνα υφάσματα', υπάρχει ένας συνδυασμός από μικροηλεκτρονικά… πολύ λεπτά και ευέλικτα και αγώγιμα υφάσματα. Όλα αυτά τα μικρά ηλεκτρονικά μοτέρ συνδέονται με αυτά τα αγώγιμα υφάσματα ώστε το ρούχο να είναι μαλακό και ελαστικό», εξηγεί η Ροσέλα.

Η μπλούζα επιτρέπει να νιώθουν στους ώμους τους τα βιολιά, ενώ στην πλάτη τους να νιώθουν τους ήχους των ντραμς

Τα Sound Shirts δεν είναι φθηνά καθώς αναμένεται ότι θα κυκλοφορήσουν στην αγορά σε τιμή που θα ξεπερνά τα 3.673 δολάρια. Όμως η Χερόντα εκτιμά ότι αξίζουν τα χρήματά τους γιατί δίνουν την ευκαιρία στους κωφούς να απολαμβάνουν τη μουσική όσο η ίδια και η αδελφή της.

Σκοτεινή Ύλη: Πώς βοηθά ο ατμός του καισίου στην έρευνα για τη σκοτεινή ύλη

Το κυνήγι για τη σκοτεινή ύλη είναι μια από τις πιο συναρπαστικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η βασική φυσική στον 21ο αιώνα. Οι ερευνητές από καιρό γνωρίζουν ότι πρέπει να υπάρχει, καθώς πολλές αστροφυσικές παρατηρήσεις θα είναι αδύνατο να εξηγηθούν αλλιώς. Για παράδειγμα, άστρα που περιστρέφονται πιο γρήγορα σε γαλαξίες από ότι θα έκαναν αν υπήρχε μόνο η «κανονική» ύλη.

Συνολικά, η ύλη που μπορούμε να δούμε αντιστοιχεί μόνο, το πολύ, στο 20% της ολικής μάζας του σύμπαντος – πράγμα που σημαίνει ότι ένα αξιοσημείωτο 80% είναι σκοτεινή ύλη. «Υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιο αλλά απλά δεν μπορούμε να τον δούμε», ανέφερε ο καθηγητής Dmitry Budker, ερευνητής στο PRISMA+ Cluster of Excellence του Πανεπιστημίου Johannes Gutenberg του Mainz (JGU) και του Ινστιτούτου Helmholtz του Mainz (HIM), εξηγώντας το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν αυτός και πολλοί συνάδελφοί του στον κόσμο.

Η σκοτεινή ύλη θα μπορούσε να συνίσταται από εξαιρετικά ελαφρά σωμάτια

Όμως μέχρι τώρα κανένας δε γνωρίζει από τι αποτελείται η σκοτεινή ύλη. Οι επιστήμονες στο πεδίο αυτό σκέφτονται και ερευνούν μια ολόκληρη περιοχή πιθανών σωματίων που μπορεί να πληρούν τις προϋποθέσεις ως υποψήφια. Μεταξύ αυτών είναι εξαιρετικά ελαφρά μποζονικά σωμάτια, που σήμερα θεωρούνται ότι είναι μια από τις πιο πολύ υποσχόμενες επιλογές. «Αυτά μπορούν επίσης να θεωρηθούν ως ένα κλασικό πεδίο που ταλαντώνεται σε ορισμένη συχνότητα. Όμως δεν μπορούμε ακόμη να βάλουμε ένα νούμερο σε αυτό – και έτσι στη μάζα των σωματίων», εξήγησε ο Budker. «Η βασική μας υπόθεση είναι ότι αυτό το πεδίο σκοτεινής ύλης είναι συζευγμένο με την ορατή ύλη και έχει μια εξαιρετικά ανεπαίσθητη επίδραση σε ορισμένες ατομικές ιδιότητες που θα ήταν κανονικά σταθερές».

Ο Budker και η ομάδα του στο Mainz έχουν αναπτύξει μια νέα μέθοδο την οποία περιγράφουν στο τρέχον (3 Οκτωβρίου 2019) τεύχος του κορυφαίου εξειδικευμένου περιοδικού Physical Reviews Letters. Χρησιμοποιεί ατομική φασματοσκοπία και περιλαμβάνει τη χρήση ατμού ατόμων καισίου. Μόνο στην έκθεση σε φως λέιζερ πολύ συγκεκριμένου μήκους κύματος τα άτομα αυτά διεγείρονται. Η υπόθεση είναι ότι οι παραμικρές αλλαγές στο αντίστοιχο παρατηρούμενο μήκος κύματος θα έδειχνε σύζευξη του ατμού καισίου με το πεδίο του σωματίου σκοτεινής ύλης.

«Κατ’ αρχήν, η εργασία μας βασίζεται σε ένα ιδιαίτερο θεωρητικό μοντέλο, την υπόθεση του οποίου ελέγχουμε πειραματικά», πρόσθεσε ο κύριος συγγραφέας της μελέτης, Δρ. Διονύσης Αντύπας. «Σε αυτή την περίπτωση, η υποκείμενη ιδέα της εργασίας μας είναι το μοντέλο του “χαλαρού” αξιόνιου (relaxion model) που αναπτύχθηκε από τους συναδέλφους μας στο Ινστιτούτο Weizmann στο Ισραήλ». Σύμφωνα με τη θεωρία του “χαλαρού” αξιόνιου, πρέπει να υπάρχει μια περιοχή κοντά σε μεγάλες μάζες όπως η Γη στην οποία η πυκνότητα της σκοτεινής ύλης είναι μεγαλύτερη, κάνοντας το φαινόμενο της σύζευξης ευκολότερο να παρατηρηθεί και να ανιχνευθεί.

Ερευνήθηκε προηγουμένως απροσπέλαστη περιοχή συχνοτήτων

Με τη νέα τους τεχνική, οι επιστήμονες έχουν τώρα πρόσβαση σε ένα μέχρι τώρα ανεξερεύνητο εύρος συχνοτήτων στο οποίο, όπως εικάζεται στη θεωρία του “χαλαρού” αξιόνιου, τα αποτελέσματα ορισμένων μορφών σκοτεινής ύλης στις ατομικές ιδιότητες του καισίου θα πρέπει να είναι εύκολο να εντοπιστούν. Τα αποτελέσματα επίσης επιτρέπουν τους ερευνητές να διαμορφώσουν νέους περιορισμούς ως προς το τί είναι πιθανό να είναι η φύση της σκοτεινής ύλης. Ο Dmitry Budker παρομοιάζει αυτή την σχολαστική έρευνα με το κυνήγι μιας τίγρης σε έρημο. «Στο εύρος των συχνοτήτων που έχουμε εξερευνήσει στην τωρινή μας εργασία, δεν έχουμε ακόμη εντοπίσει σκοτεινή ύλη. Όμως τουλάχιστον, τώρα που έχουμε ερευνήσει σε αυτή την περιοχή, γνωρίζουμε ότι δεν πρέπει να το κάνουμε ξανά». Οι ερευνητές ακόμη δεν γνωρίζουν που παραμονεύει η σκοτεινή ύλη – η τίγρης στη μεταφορά – όμως τώρα γνωρίζουν που δεν είναι. «Απλά συνεχίζουμε να στοχεύουμε σε πιο προσεκτικά στο μέρος της ερήμου όπου η τίγρης είναι πιο πιθανό να βρίσκεται. Και, κάποια στιγμή, θα την πιάσουμε», υποστήριξε ο Budker με σιγουριά.
-------------------------
Σημείωση:
Το “χαλαρό” αξιόνιο (relaxion) αποτελεί μια μορφή αξιόνιου [ένα πεδίο σαν του αξιόνιου, που εισάγεται με συγκεκριμένο μηχανισμό (relaxion mechanism)] που προτάθηκε για να δικαιολογήσει την κοσμολογική χαλάρωση της ηλεκτρασθενούς αλληλεπίδρασης. Το αξιόνιο (axion) είναι υποθετικό σωμάτιο που προτείνεται – και ερευνάται η ύπαρξή του – για να λύσει προβλήματα συμμετρίας που αφορούν την ισχυρή πυρηνική δύναμη. Εισήχθη για να αιτιολογήσει τους χρωμοδυναμικούς μηχανισμούς της σκοτεινής ύλης.

Η έννοια της κοσμολογικής “χαλάρωσης” αναδύεται από τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα σε ένα άστρο S και τα άλλα άστρα ενός γαλαξία που δημιουργούν ένα είδος “διάχυσης” της ταχύτητας του S που είναι διακριτή από τη συνεχή μεταβολή της ταχύτητάς του που προκαλείται από τη γενική κατανομή μάζας του αστρικού συστήματος. Η διαδικασία αυτή πολλές φορές ονομάζεται “χαλάρωση” και είναι το σωρευτικό αποτέλεσμα του τεράστιου αριθμού αλληλεπιδράσεων ανάμεσα στο άστρο S και τα υπόλοιπα άστρα του γαλαξία.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Ἠθικὰ Νικομάχεια (1136b-1137a)

Ἔτι δ᾽ ὧν προειλόμεθα δύ᾽ ἔστιν εἰπεῖν, πότερόν ποτ᾽ ἀδικεῖ ὁ νείμας παρὰ τὴν ἀξίαν τὸ πλέον ἢ ὁ ἔχων, καὶ εἰ ἔστιν αὐτὸν αὑτὸν ἀδικεῖν. εἰ γὰρ ἐνδέχεται τὸ πρότερον λεχθὲν καὶ ὁ διανέμων ἀδικεῖ ἀλλ᾽ οὐχ ὁ ἔχων τὸ πλέον, εἴ τις πλέον αὑτοῦ ἑτέρῳ νέμει εἰδὼς καὶ ἑκών, οὗτος αὐτὸς αὑτὸν ἀδικεῖ· ὅπερ δοκοῦσιν οἱ μέτριοι ποιεῖν· ὁ γὰρ ἐπιεικὴς ἐλαττωτικός ἐστιν. ἢ οὐδὲ τοῦτο ἁπλοῦν; ἑτέρου γὰρ ἀγαθοῦ, εἰ ἔτυχεν, πλεονεκτεῖ, οἷον δόξης ἢ τοῦ ἁπλῶς καλοῦ. ἔτι λύεται κατὰ τὸν διορισμὸν τοῦ ἀδικεῖν· οὐδὲν γὰρ παρὰ τὴν αὑτοῦ πάσχει βούλησιν, ὥστε οὐκ ἀδικεῖται διά γε τοῦτο, ἀλλ᾽ εἴπερ, βλάπτεται μόνον. φανερὸν δὲ ὅτι καὶ ὁ διανέμων ἀδικεῖ, ἀλλ᾽ οὐχ ὁ τὸ πλέον ἔχων ἀεί· οὐ γὰρ ᾧ τὸ ἄδικον ὑπάρχει ἀδικεῖ, ἀλλ᾽ ᾧ τὸ ἑκόντα τοῦτο ποιεῖν· τοῦτο δ᾽ ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς πράξεως, ἥ ἐστιν ἐν τῷ διανέμοντι ἀλλ᾽ οὐκ ἐν τῷ λαμβάνοντι. ἔτι ἐπεὶ πολλαχῶς τὸ ποιεῖν λέγεται, καὶ ἔστιν ὡς τὰ ἄψυχα κτείνει καὶ ἡ χεὶρ καὶ ὁ οἰκέτης ἐπιτάξαντος, οὐκ ἀδικεῖ μέν, ποιεῖ δὲ τὰ ἄδικα. ἔτι εἰ μὲν ἀγνοῶν ἔκρινεν, οὐκ ἀδικεῖ κατὰ τὸ νομικὸν δίκαιον οὐδ᾽ ἄδικος ἡ κρίσις ἐστίν, ἔστι δ᾽ ὡς ἄδικος· ἕτερον γὰρ τὸ νομικὸν δίκαιον καὶ τὸ πρῶτον· εἰ δὲ γινώσκων ἔκρινεν

[1137a] ἀδίκως, πλεονεκτεῖ καὶ αὐτὸς ἢ χάριτος ἢ τιμωρίας. ὥσπερ οὖν κἂν εἴ τις μερίσαιτο τοῦ ἀδικήματος, καὶ ὁ διὰ ταῦτα κρίνας ἀδίκως πλέον ἔχει· καὶ γὰρ ἐπ᾽ ἐκείνῳ τὸν ἀγρὸν κρίνας οὐκ ἀγρὸν ἀλλ᾽ ἀργύριον ἔλαβεν.

Οἱ δ᾽ ἄνθρωποι ἐφ᾽ ἑαυτοῖς οἴονται εἶναι τὸ ἀδικεῖν· διὸ καὶ τὸ δίκαιον εἶναι ῥᾴδιον. τὸ δ᾽ οὐκ ἔστιν· συγγενέσθαι μὲν γὰρ τῇ τοῦ γείτονος καὶ πατάξαι τὸν πλησίον καὶ δοῦναι τῇ χειρὶ τὸ ἀργύριον ῥᾴδιον καὶ ἐπ᾽ αὐτοῖς, ἀλλὰ τὸ ὡδὶ ἔχοντας ταῦτα ποιεῖν οὔτε ῥᾴδιον οὔτ᾽ ἐπ᾽ αὐτοῖς. ὁμοίως δὲ καὶ τὸ γνῶναι τὰ δίκαια καὶ τὰ ἄδικα οὐδὲν οἴονται σοφὸν εἶναι, ὅτι περὶ ὧν οἱ νόμοι λέγουσιν οὐ χαλεπὸν συνιέναι (ἀλλ᾽ οὐ ταῦτ᾽ ἐστὶ τὰ δίκαια ἀλλ᾽ ἢ κατὰ συμβεβηκός)· ἀλλὰ πῶς πραττόμενα καὶ πῶς νεμόμενα δίκαια, τοῦτο δὴ πλέον ἔργον ἢ τὰ ὑγιεινὰ εἰδέναι· ἐπεὶ κἀκεῖ μέλι καὶ οἶνον καὶ ἐλλέβορον καὶ καῦσιν καὶ τομὴν εἰδέναι ῥᾴδιον, ἀλλὰ πῶς δεῖ νεῖμαι πρὸς ὑγίειαν καὶ τίνι καὶ πότε, τοσοῦτον ἔργον ὅσον ἰατρὸν εἶναι. δι᾽ αὐτὸ δὲ τοῦτο καὶ τοῦ δικαίου οἴονται εἶναι οὐδὲν ἧττον τὸ ἀδικεῖν, ὅτι οὐχ ἧττον ὁ δίκαιος ἀλλὰ καὶ μᾶλλον δύναιτ᾽ ἂν ἕκαστον πρᾶξαι τούτων· καὶ γὰρ συγγενέσθαι γυναικὶ καὶ πατάξαι· καὶ ὁ ἀνδρεῖος τὴν ἀσπίδα ἀφεῖναι καὶ στραφεὶς ἐφ᾽ ὁποτεραοῦν τρέχειν. ἀλλὰ τὸ δειλαίνειν καὶ ἀδικεῖν οὐ τὸ ταῦτα ποιεῖν ἐστί, πλὴν κατὰ συμβεβηκός, ἀλλὰ τὸ ὡδὶ ἔχοντα ταῦτα ποιεῖν, ὥσπερ καὶ τὸ ἰατρεύειν καὶ τὸ ὑγιάζειν οὐ τὸ τέμνειν ἢ μὴ τέμνειν ἢ φαρμακεύειν ἢ μὴ φαρμακεύειν ἐστίν, ἀλλὰ τὸ ὡδί. ἔστι δὲ τὰ δίκαια ἐν τούτοις οἷς μέτεστι τῶν ἁπλῶς ἀγαθῶν, ἔχουσι δ᾽ ὑπερβολὴν ἐν τούτοις καὶ ἔλλειψιν· τοῖς μὲν γὰρ οὐκ ἔστιν ὑπερβολὴ αὐτῶν, οἷον ἴσως τοῖς θεοῖς, τοῖς δ᾽ οὐδὲν μόριον ὠφέλιμον, τοῖς ἀνιάτως κακοῖς, ἀλλὰ πάντα βλάπτει, τοῖς δὲ μέχρι τοῦ· διὰ τοῦτ᾽ ἀνθρώπινόν ἐστιν.

***
Από τα θέματα για τα οποία εκφράσαμε την πρόθεσή μας να μιλήσουμε, μένουν για εξέταση δύο ακόμη· α) Ποιός από τους δύο αδικεί: αυτός που κατά τη διανομή δίνει στον άλλον —παρόλο ότι δεν το αξίζει— το μεγαλύτερο μερίδιο, ή μήπως αυτός που δέχεται το μερίδιο αυτό; β) Είναι δυνατό να αδικήσει κανείς τον ίδιο τον εαυτό του; Γιατί, αν ισχύει το πρώτο ενδεχόμενο από αυτά που περιλαμβάνονται στο πρώτο ερώτημα και αδικεί αυτός που δίνει κατά τη διανομή το μεγαλύτερο μερίδιο και όχι αυτός που το δέχεται, τότε, αν δίνει κανείς στον άλλον μεγαλύτερο μερίδιο από ό,τι στον εαυτό του και αυτό το κάνει εν γνώσει του και με τη θέλησή του, αυτός αδικεί ο ίδιος τον εαυτό του, και αυτό το κάνουν, ως γνωστόν, οι μετρημένοι άνθρωποι· γιατί ο καλός και σωστός άνθρωπος έχει την τάση να κρατάει για τον εαυτό του τα λιγότερα. Ή μήπως δεν είναι ούτε αυτό απόλυτα αληθινό; Γιατί μπορεί, αν το φέρει η περίσταση, να κρατήσει για τον εαυτό του το μεγαλύτερο μερίδιο από κάποιο άλλο αγαθό, από τη δόξα π.χ. ή από το γενικά ωραίο και καλό. Ο ορισμός, επίσης, που δώσαμε για το «αδικώ» βοηθάει και αυτός στο να λυθεί η δυσκολία· δεν παθαίνει, πράγματι, ο άνθρωπος αυτός τίποτε αντίθετο προς τη θέλησή του, και άρα δεν αδικείται εξαιτίας αυτής της πράξης του· το πολύ πολύ βλάπτεται μόνο.

Είναι επίσης φανερό ότι αδικεί αυτός που κάνει τη διανομή, και όχι πάντοτε αυτός που αποδέχεται το μεγαλύτερο μερίδιο· γιατί δεν αδικεί αυτός που έχει τυχόν κάνει μια άδικη πράξη, αλλά αυτός που την κάνει με τη θέλησή του, αυτός δηλαδή στον οποίο η πράξη έχει την αρχή της — στην περίπτωσή μας αυτός που κάνει τη διανομή, όχι ο αποδέκτης. Επίσης: Δεδομένου ότι η λέξη «κάνω» λέγεται με πολλές σημασίες και είναι, κατά κάποιον τρόπο, δυνατό να πούμε ότι και τα άψυχα πράγματα σκοτώνουν, όπως επίσης ένα χέρι ή ένας δούλος που ενεργεί σύμφωνα με την εντολή του αφεντικού του, τότε και ο άνθρωπος για τον οποίο μιλούμε δεν αδικεί, έστω και αν κάνει πράγματα που είναι άδικα.

Επίσης: Αν έκρινε ενώ βρισκόταν σε κατάσταση άγνοιας, δεν αδικεί κατά το νομικό δίκαιο, ούτε είναι άδικη κατά το νομικό δίκαιο η κρίση του, και όμως με ένα άλλο νόημα είναι άδικη· γιατί το νομικό δίκαιο και το πρωταρχικό δίκαιο είναι δύο διαφορετικά πράγματα· αν όμως έκρινε άδικα εν γνώσει του,

[1137a] διεκδικεί και ο ίδιος για τον εαυτό του ένα μεγάλο μερίδιο ευγνωμοσύνης ή εκδίκησης. Είναι λοιπόν σαν να μοιράζεται κανείς με τον κερδισμένο το προϊόν της άδικης πράξης, και αυτός που για τέτοιους λόγους πήρε μιαν άδικη απόφαση διασφαλίζει το δικό του συμφέρον· και είναι το ίδιο, αν έχοντας με την απόφαση του παραχωρήσει σ᾽ εκείνον ένα χωράφι, δεν παίρνει ο ίδιος χωράφι αλλά χρήματα.

Οι άνθρωποι, τώρα, πιστεύουν ότι το να αδικούν είναι κάτι που εξαρτάται από τους ίδιους, και ότι, γι᾽ αυτό, το να είναι δίκαιοι είναι εύκολο πράγμα. Το πράγμα δεν είναι όμως έτσι· γιατί το να συνευρεθούν με τη γυναίκα του γείτονα είναι εύκολο πράγμα και, σίγουρα, κάτι που εξαρτάται από αυτούς, όπως και το να χτυπήσουν τον διπλανό τους ή να βάλουν στο χέρι κάποιου χρήματα· το να κάνουν όμως τα πράγματα αυτά ως αποτέλεσμα ενός συγκεκριμένου χαρακτήρα, ούτε εύκολο πράγμα είναι ούτε και κάτι που εξαρτάται από αυτούς. Παρόμοια πιστεύουν ότι δεν είναι καμιά ιδιαίτερη σοφία το να ξέρουν τί είναι δίκαιο και τί είναι άδικο: δεν είναι δα δύσκολο πράγμα να καταλάβουν τα πράγματα για τα οποία μιλούν οι νόμοι! Μόνο που τα δίκαια δεν είναι αυτά, παρά μόνο κατά σύμπτωση. Το πώς πρέπει να ενεργεί κανείς, το πώς πρέπει να κάνει τις διανομές για να ενεργεί δίκαια, αυτό είναι πιο δύσκολο από το να ξέρει τί κάνει καλό στην υγεία· γιατί και εκεί το να ξέρει κανείς για το μέλι, για το κρασί, για τον ελλέβορο, για τον καυτηριασμό ή για την τομή είναι εύκολο πράγμα, το να ξέρει όμως πώς πρέπει να χρησιμοποιούνται όλα αυτά, σε ποιόν και πότε, για να είναι ωφέλιμα στην υγεία, αυτό είναι τόσο δύσκολο πράγμα όσο και το να είναι κανείς γιατρός. Από την ίδια γνώμη ξεκινώντας πιστεύουν ότι και ο δίκαιος άνθρωπος μπορεί να κάνει άλλο τόσο άδικες πράξεις, γιατί και αυτός μπορεί, λένε, όχι λιγότερο, ίσα ίσα και περισσότερο, να κάνει καθεμιά από τις πράξεις αυτές: να συνευρεθεί με μια γυναίκα ή να χτυπήσει κάποιον· το ίδιο και ο ανδρείος: να πετάξει την ασπίδα του ή να στρέψει τα νώτα του και να τρέχει προς τα εδώ ή προς τα εκεί. Μόνο που «είναι κανείς δειλός» ή «είναι κανείς άδικος» δεν θα πει «κάνει αυτές τις πράξεις» (αυτές οι πράξεις γίνονται και κατά σύμπτωση), αλλά «κάνει αυτές τις πράξεις ως αποτέλεσμα ενός συγκεκριμένου χαρακτήρα» — ακριβώς όπως «ασκώ το ιατρικό επάγγελμα» ή «γιατρεύω» δεν θα πει «κάνω ή δεν κάνω τομές», «ορίζω ή δεν ορίζω φάρμακα», αλλά «τα κάνω όλα αυτά με έναν ορισμένο τρόπο».

Αρχές και πράξεις δικαιοσύνης βρίσκουμε σε ανθρώπους οι οποίοι έχουν μετοχή σε πράγματα καθεαυτά καλά και οι οποίοι μπορούν να παρουσιάζουν ως προς αυτά υπερβολή ή έλλειψη· γιατί σε κάποιους (ίσως, επιπαραδείγματι, στους θεούς) δεν μπορεί να υπάρχει υπερβολή ως προς αυτά, ενώ για άλλους και η παραμικρότερη ποσότητα από αυτά δεν είναι χρήσιμη και ωφέλιμη (είναι η περίπτωση των αθεράπευτα κακών): γι᾽ αυτούς όλα αυτού του είδους τα αγαθά είναι βλαβερά· για κάποιους άλλους, τέλος, είναι χρήσιμα και ωφέλιμα με τον όρο να μη ξεπερνούν κάποιο όριο. Και είναι αυτός ο λόγος που οι αρχές και οι πράξεις δικαιοσύνης είναι, στην πραγματικότητα, κάτι το ανθρώπινο.