Ο Παυσανίας, στα Φώκια του, μας πληροφορεί ότι…. Πηγαίνοντας κάποιος από τους Δελφούς προς την κορφή του Παρνασσού και σε απόσταση περίπου εξήντα σταδίων, έντεκα και κάτι χιλιόμετρα, από την πόλη του Φοίβου, συναντάει άγαλμα χάλκινο. Σήμερα φυσικά το άγαλμα δεν υπάρχει αλλά στην είσοδο του κωρυκειου ο περιηγητής μπορεί να διακρίνει μια βάση που ίσως πάνω σ αυτή έστεκε το άγαλμα. Επίσης στην είσοδο διακρίνουμε την επιγραφή ”ΕΥΣΤΡΑΤΟΣ ΑΛΚΙΔΗΜΟΥ ΑΜΒΡΥΣΣΙΟΣ ΣΥΝΠΕΡΙΠΟΛΩ ΠΑΝΙ ΝΥΜΦΑΙΣ”. Το Κωρύκειο Άντρο το είχαν αφιερωμένο οι Αρχαίοι Έλληνες στο Θεό Πάνα και στις Κωρύκειες Νύμφες (5ος αι. πΧ). Ο Αισχύλος αναφέρει το σπήλαιο ως χώρο επίσκεψης θεϊκών πνευμάτων. Εκεί είχαν καταφύγει και οι κάτοικοι των Δελφών το 480 πΧ κατά την επιδρομή των Περσών. Και μεταγενέστερα, στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 χρησιμοποιούταν ως καταφύγιο από τον Οδυσσέα Ανδρούτσο.
Το σπήλαιο δημιουργήθηκε κατά το Πλειστόκαινο από υπόγεια νερά, έχοντας δύο αίθουσες, ενώ στενός διάδρομος στο βάθος του Κωρύκειου Άντρου συνεχίζεται σε μεγάλο μήκος, δύσβατος και απρόσιτος. Ερευνήθηκε και ανασκάφηκε το 1970 από τον P. Amandry και βρέθηκαν χιλιάδες αντικείμενα που ανάγονται στα αρχαϊκά και κλασικά χρόνια. Χιλιάδες αγαλματίδια από τη νεολιθική εποχή, πήλινα κομμάτια από αγγεία, 25.000 αστράγαλοι, ζωγραφισμένα αγγεία του 6 αι. πΧ και δαχτυλίδια. Πολλά από τα ευρήματα εκτίθενται στο αρχαιολογικό μουσείο των Δελφών. Προσωπικά πιστεύω ότι ο χώρος του σπηλαίου φέρει ενέργεια, κατ' εμε θετική. Μου πρόσφερε ηρεμία και γαλήνη. Μέσα στο σπήλαιο υπάρχουν σημάδια τελετών μάλλον από παγανιστές η από αρχαιολατρεις. Τους οποίους όμως και δεν κατακρίνω γιατί θεωρώ ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να πιστεύει στα δικά του ”θέλω” και να τα υπερασπίζεται ,αρκεί με τις πράξεις του να μην περιορίζει η ακόμα περισσότερο να μην στερεί τα ”θέλω” των υπολοίπων….
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου