Τα αδύναμα έθνη ψάχνουν για δίκιο, τα δυνατά έθνη ψάχνουν το συμφέρον

Θα μπορούσα να το γράψω και αλλιώς: Ο δειλός μιλά για δίκια και ο τολμηρός μιλά για συμφέροντα. Αλλά θα μπορούσα και να γράψω: Το δίκιο εκπροσωπεί το παρελθόν και το συμφέρον το μέλλον.

Ο κύριος λόγος που ως λαός συνολικά και όταν λέω συνολικά εννοώ και τους πολιτικούς αλλά και τους απλούς πολίτες, που μας κρατά σχεδόν πάντα πίσω από την εξέλιξη των πραγμάτων, είναι το γεγονός ότι ως κοινωνία βάζουμε μπροστά το δίκιο και πίσω το συμφέρον.

 
Αν κανείς ακούσει της δηλώσεις των Ελλήνων υπουργών Εξωτερικών, σχεδόν στο σύνολο τους επικαλούνται το δίκιο ως επιχείρημα για να υποστηρίξουν μια ό,ποια θέση τους, ενώ την ίδια στιγμή μιλούν για συμφέροντα που έχουν οι άλλοι.

 
Ομοίως σχεδόν σε όλα τα τηλεοπτικά παράθυρα, ανεξαρτήτως του αν το θέμα αφορά την πολιτική ή κάποιο κουτσομπολιό, το σύνολο των παρευρισκομένων επικαλείται το δίκιο και όχι το συμφέρον, για την στήριξη της όποιας άποψης.

Το δίκιο έχει αξία μόνο αν αυτό ταυτίζεται με κάποιο μελλοντικό συμφέρον, διαφορετικά η ενασχόληση με το δίκιο είναι χάσιμο χρόνου και στόχου.

Το συμφέρον, έχει περισσότερη αξία από ότι το δίκιο, γιατί το συμφέρον έχει πάντα σχέση με το μέλλον, χωρίς βέβαια να παραβλέπουμε ότι τα δυνατά έθνη και οι δυνατοί λαοί, έχουν πάντα την δύναμη να κάνουν τους υπόλοιπους λαούς να βλέπουν το δικό τους συμφέρον ως δίκιο.

Πιό απλά, η ελληνική κοινωνία είναι αδύναμη και ανώριμη να προχωρήσει μπροστά, γιατί για τον εαυτό της επικαλείται το δίκιο, ενώ συνεχώς αναγνωρίζει ότι οι άλλοι βλέπουν για τον εαυτό τους μόνο συμφέρον.

Όσο θα συνεχίζουμε ως λαός να βάζουμε το δίκιο μπροστά από το συμφέρον, τόσο θα συνεχίζουμε να είμαστε πίσω από τους υπόλοιπους.

 
Και όταν λέω συμφέρον, δεν εννοώ βέβαια μόνο το οικονομικό, γιατί στις περισσότερες των περιπτώσεων το πολιτικό ή το γεωπολιτικό συμφέρον είναι πολλαπλάσιο του οικονομικού, μια τέτοια περίπτωση ήταν η Μικρασιατική καταστροφή, όπου -ή όπως γράφουν οι ειδικοί- η Τουρκία έχασε οικονομικά αλλά κέρδισε πολιτικά, με αποτέλεσμα σήμερα που έχει ανακτήσει και το οικονομικό πλεονέκτημα να έχει εντελώς αποθρασυνθεί.

Ο Διονύσιος Σολωμός έγραψε: "Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό, ό,τι είναι αληθινό".

 
Εγώ ως αληθινό βλέπω ότι ένα έθνος μπορεί να πετύχει τα πάντα, αρκεί να θέλει να τα διεκδικήσει.

 
Ο Πάολο Κοέλιο έγραψε: «όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις».

Αντί λοιπόν να ασχολούμαστε με τα δίκια μας, ας ασχοληθούμε με τα συμφέροντα μας ως έθνος και να είμαστε σίγουροι ότι αυτά μια μέρα θα καταστούν ως δικό μας δίκιο, στα μάτια των άλλων.

Το δίκιο είναι κτήμα των αδυνάτων.
Το συμφέρον είναι κτήμα των δυνατών.
Θα σου δώσω όσο δίκιο θέλεις, αρκεί να μου δώσεις αυτά που με συμφέρουν.