Η αλήθεια, όπως και τόσες άλλες ηθικές αξίες είναι υποκειμενική όπως απέδειξαν οι αρχαίοι Έλληνες «Σκεπτικοί» φιλόσοφοι (δες Πρωταγόρας, Παρμενίδης κτλ), αλλά και ο Σωκράτης, που αναφέρει ότι η διαπαιδαγώγηση των νέων επηρεάζεται από το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν, επομένως αν κάποιος νέος ζήσει μέσα σε ένα μιλιταριστικό ή θεοκρατικό καθεστώς, δεν πρόκειται ποτέ να γίνει φιλόσοφος ή άθεος. Ενας που γεννήθηκε στην Ινδία είναι σχεδόν αδύνατο να ασπασθεί τον Χριστιανισμό αφού ο Ινδουισμός-Βραχμανισμός και Ισλάμ κυριαρχούν στην ζωή του από νεαρή ηλικία. Εδώ στο θεοκρατικό Ελλαδιστάν πόσες είναι οι πιθανότητες αλήθεια να γίνει κάποιος «Αγνωστικιστής» με τόση πλύση εγκεφάλου από νεαρής ηλικίας στα σχολεία;
Η "φύση" από τη μια σε μαγεύει-από την άλλη σε τρομοκρατεί και σ' εξοντώνει!
Ολα τα όντα έχουν φτάσει σε αυτόν τον βαθμό «τελειότητας» μέσα από αυτή την συνεχή διαδικασία της εξάλειψης του αδύναμου και επικράτησης του δυνατού και πιο ανθεκτικού. Τώρα αν αυτό μας φαίνεται εμάς τους ανθρώπους σαν «τρομοκρατία», είναι επειδή δεν έχουμε συνηθίσει και αποδεχτεί αυτήν την ιδέα.
Αλλωστε, όπως είπαν και οι αρχαίοι Έλληνες (Πλούταρχος, Σόλωνας κτλ) «δικαιοσύνη είναι η επικράτηση του ισχυρότερου» και «Ο ισχυρός προχωρά όσο η δύναμή του το επιτρέπει και ο αδύναμος υποχωρεί όσο η αδυναμία του, το επιτρέπει», ή «η δικαιοσύνη είναι σαν τον ιστό της αράχνης, τα αδύναμα έντομα παγιδεύονται σε αυτήν, ενώ τα δυνατότερα ξεφεύγουν».
Η Επικούρεια «Αταραξία» είναι αυτή που μπορεί να μας εναρμονίσει με την «τρομοκρατία» της φύσης και να αποδεχτούμε κάποιες «αλήθειες».
Όσο για τον Ιησού που το αληθινό του όνομα ήταν το Εβραϊκό Γιεχόσουα που από «ντροπή και κόμπλεξ» του δώσανε ένα Ελληνικό παρατσούκλι, άσε γιατί είναι μια αμαρτωλή ιστορία όπως παραδέχτηκε και ο πάπας Λέων ο 10ος (Πλουτίσαμε όλοι με τον μύθο του Χριστού), δεν δίδαξε τίποτα άλλο παρά τον Μωσαϊκό νόμο καθώς ήταν Εβραίος και αυτός ήταν ο λόγος που δεν έγραψε τίποτα αφού υπήρχε ήδη γραμμένος. Κάποιοι μάλιστα ανεγκέφαλοι Έλληνες συγγραφείς, τον κάνανε και Έλληνα, τρομάρα τους. Η Βίβλος σήμερα δεν είναι τίποτα από ένα συνονθύλευμα από πολλές αρχαίες φιλοσοφίες και λατρείες κατασκευασμένη από την Ρωμαϊκή Εκκλησία και παίρνοντας έναν επιληπτικό ψευτο-απόστολο (τον Παύλο) [ΔΕΣ: Τί πληροφορίες έχουμε από τον Παύλο , Απόστολος Παύλος: Ο «πατέρας» του Χριστιανισμού - Ο μεγαλύτερος ψευταπόστολος όλων των εθνών , Κριτική στον απόστολο Παύλο.] του φορτώσανε την νέα αίρεση του Εβραιο-Χριστιανισμού (Παυλικού Χριστιανισμού), ενώ οι πρώτοι ακόλουθοι του Γιεχόσουα, οι «Εβιονίτες», ή «Η Οδός» εξοστρακίστηκαν σαν αιρετικοί. Αν συγκρίνει κανείς τα ευαγγέλια όλα ανεξαιρέτως, ακόμα και τα απόκρυφα, Γνωστικά και τα προσφάτως ανακαλυφθέντα (Μαγδαληνής, Ιούδα κτλ), θα διαπιστώσει κανείς τις τεράστιες αντιθέσεις και αλληλο-διαψεύσεις μεταξύ τους, τον πολυθεϊσμό και παγανισμό. Το ένα Ευαγγέλιο αναιρεί το άλλο, ή θαύματα «αγνοούνται», ή δεν αναφέρονται καθόλου σε άλλα από αυτά, σαν να μην έγιναν, ή σαν να «προστέθηκαν» αργότερα σε ένα από αυτά. Ειδικά το Ευαγέλιο του Ιούδα απορρίπτει τον μύθο του προδότη, γιατί πως ένας κρεμασμένος αλήθεια μπορεί να έγραψε ένα Ευαγγέλιο, ή κάποιος άγνωστος συγγραφέας να αφιέρωσε ένα Ευαγγέλιο σε κάποιον υποτιθέμενο "προδότη"; Αυτό δεν έχει λογική. Ολα είναι κατασκευάσματα κάποιας νοσηρής φαντασίας συγγραφέα που στερούνται παντελούς συνέπειας, αληθοφάνειας και λογικής.
Η Εβραϊκή θρησκεία, όπως αναμφισβήτητα έχει αποδειχτεί από αρχαιολογικά ευρήματα αλλά και από τις παλαιο-Εβραϊκές γραφές, ήταν μια φαλλοκρατική λατρεία του θεού ήλιου. Ο θεός ήλιος με το άρμα του λατρευόταν στον ναό του Σολομώντα μαζί με άλλες παγανιστικές θεότητες με την «ιερή πορνεία» να βασιλεύει (αρσενική και θηλυκή) προς χάριν της θεάς Ασερά γυναίκας του Ιεχωβά όπως αναφέρει η ΠΔ αλλά και η μετάφραση των 70οντα, πλαστογραφημένη σήμερα φυσικά από το ιερατείο (δες Δευτερονόμιο 23:2-3 ‘» …και στα δεξιά του, η δική του Ασερά», καθώς και οι επιγραφές της Kuntillet Ajrud δες internet.).
Και ενώ στις εθνικές θρησκείες έχουμε ιερά άλση αφιερωμένα σε θεούς, όπως φυτά και ζώα, στον Ιουδαίο-χριστιανισμό τίποτα.
Οι Ισραηλίτες ήταν ανέκαθεν πολυθεϊστές με την Ασερά Μητέρα όλων των θεών, να είναι η πρωταρχική θηλυκή θεότητα σε μια κοινωνία μητριαρχική και κατόπιν με το πάνθεο του Χαναναίου Ασύριου και Χαλδαϊκού θεού Ελ, όπου η πρώτη έγινε σύζυγός του και με τον οποίο αργότερα ταυτίστηκε ο Ιεχωβάς έχοντας την Ασερά ως σύζυγο, όπως αποδεικνύεται από πλήθος αρχαιολογικών ευρημάτων αλλά και από την μετάφραση των Ο' (Δευτερονόμιο 23,2-3 (πλαστογραφημένο σήμερα). Εκτός των 72 θεοτήτων του Ελ, οι Ισραηλινοί είχαν για κάθε αντικείμενο έναν θεό, όπως και για τους πλανήτες και τους αστερισμούς, τα ποτάμια, τα ψάρια κτλ. Αρχαίες Εβραϊκές συναγωγές έχουν βρεθεί με τον ζωδιακό κύκλο στο πάτωμα σε ψηφιδωτά με τον ήλιο στην μέση, ο οποίος μάλιστα λατρευόταν και στον ναό της Ιερουσαλήμ με το άρμα του και τα άλογά του.
Άλλωστε η ΠΔ ρητά αναφέρει ότι ήταν πολυθεϊστές-ενοθεϊστές (δες, θεϊκό συμβούλιο με τον "Most High (El)") να προεδρεύει και να μοιράζει τα κράτη στους άλλους θεούς, με το Ιεχωβά (υποδεέστερο θεό) να παίρνει την φυλή του Ιακώβ σαν μερίδιο. Στα Γνωστικά ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ, ο Ιεχωβάς είναι ένας υποδεέστερος θεός ανάμεσα στους ΑΡΧΟΝΤΕΣ ή ΜΑΥΡΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ του Ιαλνταμπαόθ, γιός της θεάς Σοφίας που τον γέννησε εν αγνοία του συζύγου της και γυναίκας του Δημιουργού οι οποίοι δημιούργησαν τον ορατό κόσμο, ενώ ο "Δημιουργός" (εδώ ο Most High), δημιούργησε τον αόρατο κόσμο
Το Χριστιανικό δόγμα έχει πολυθεϊστικό συγκαλυμμένο βάθρο, όσο και αν το αρνούνται σήμερα οι «πατέρες» καθώς ρητά αναφέρεται στην μετάφραση των Ο' ότι η γυναίκα του Ιεχωβά είναι η Ασερά με τους γιούς τους να συνευρίσκονται με τις ωραίες γυναίκες στην γη οι οποίες γέννησαν του γίγαντες Νέφιλιμ (Γένεσις 6.4) και οι οποίοι έγινα η αιτία του κατακλυσμού του Νοε, όπως αναφέρεται ρητά στο βιβλίο του Ενώχ και όχι λόγω των αμαρτιών των ανθρώπων όπως διαστρεβλώθηκε στην ΠΔ ώστε να δημιουργηθεί ο μύθος του «Σωτήρα Χριστού» και να ταιριάξει με την νέα αίρεση του Χριστιανισμού. Αυτός ήταν και ο λόγος που το βιβλίο του Ενώχ δεν έγινε μέρος του κανόνα (ενώ αναγνωρίστηκε από την Εκκλησία της Αιθιοπίας), παρόλο του ότι αναφέρεται τόσο από τον Γιεχόσουα, (ή Γιαχσουα Yahshua το πρωταρχικό όνομα του Χριστού), όσο και από τους αποστόλους στα υποτιθέμενα κηρύγματά τους. Οι Ισραηλινοί παραδέχονται ότι ήταν πολυθεϊστές και ειδικά ο θεός της Γένεσις και Εξόδου, ήταν ο θεός Ελ με το πάνθεό του. Άλλωστε, ερείπια ναού στο νησί Ελεφαντίν του Νείλου ενός αρχαίου Ισραηλινού καταυλισμού με έναν ναό αφιερωμένο στον Γιαχού (Ιεχωβά) και Γιαχού-Ανάτ (Αστάρτη του Ιεχωβά) αποδεικνύει περίτρανα τον μεταγενέστερο πολυθεϊσμό τον μετά Ελ εποχής των Ισραηλινών στην Αίγυπτο. Ο υποτιθέμενος Μωυσής ασπάστηκε τον Ιαχβισμό όταν παντρεύτηκε την κόρη του Μιδιανίτη αρχιερέα του Ιεχωβά, έναν παγανιστικό θεό της ερήμου, των ορέων του καιρού και των σκορπιών που λατρευόταν από του Μιδιανίτες, Αμωρίτες και Άραβες Βεδουίνους της περιοχής Σάσου. Οι Ισραηλίτες είναι σαφείς στα γραπτά του για αυτό καθώς αναφέρουν “el eloheka yisrael asel he’elka meres misraym” (=Ελ ο θεός του Ισραήλ που μας έβγαλε από την χώρα της Αιγύπτου).
Ο Εζρα κατά την Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία (5-4 αιώνα πχ) συνέταξε το Τανακ και μετέτρεψε τον Εβραϊκό πολυθεϊσμό σε ενοθεϊσμό επηρεασμένος από τον Μονοθεϊστικό Ζωροαστρισμό (και με τις ευλογίες και υποστήριξη του βασιλιά Κύρου που ανακηρύχθηκε από τους Ισραηλίτες ως Μεσσίας), καθώς η μετάφραση των Ο' (2ος αιώνας πχ) αναφέρει ακόμα την Ασερά σαν σύζυγό του και έως τον 3ο αιώνα (μχ) ο Ιεχωβάς λατρευόταν στην Παλαιστίνη σαν Jupiter Hellenious και μάλιστα είχε ταυτιστεί και με τον Διόνυσο. ΔΕΣ: Οι Φονικοί Μονοθεϊσμοί
Η ΠΔ άλλωστε ρητά αναφέρει ότι: «υπάρχουν και άλλοι θεοί», αλλά για τους Εβραιο-Χριστιανούς ένας είναι ο θεός, ο Ιεχωβάς. (Eξοδος 20.3 & 23.13 Δευτερονόμιο 5.7 & 13.18 & 6.14 & 11.28 & 13.2-6 & 28.14, 1 Βασιλέων 11.10, Ψαλμοί 81.1 κτλ.), καθώς και στην Αποκάλυψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου