Ανάμεσα στις αμέτρητες πνευματικές εμπειρίες που συναντούν οι αναζητητές, καμία δεν είναι τόσο βαθιά όσο η Απόλυτη Απορρόφηση στη Θεία Πραγματικότητα—το Υπέρτατο Σαμάντι της Απόλυτης Σιωπής. Αυτή η κατάσταση είναι πέρα από τη σκέψη, πέρα από την αίσθηση, πέρα ακόμα και από το ίδιο το εγώ, όπως το αντιλαμβανόμαστε συνήθως. Είναι η Κατάσταση της Μη Επιστροφής, η αμετάκλητη ένωση με την Πηγή, όπου κάθε διάκριση παύει να υφίσταται και μόνο το Αιώνιο παραμένει.
Η Ψευδαίσθηση του Διαχωρισμού και το Κάλεσμα στην Ενότητα
Ο συνηθισμένος άνθρωπος ζει παγιδευμένος στον ιστό της μάγια—της ψευδαίσθησης. Αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως ξεχωριστό από τον κόσμο, κυβερνούμενο από σκέψεις, συναισθήματα και εμπειρίες που φαίνονται διακριτές από την εσωτερική του ύπαρξη. Η ζωή του εκτυλίσσεται μέσα από δυαδικότητες: ευχαρίστηση και πόνος, φως και σκοτάδι, εαυτός και άλλος. Ωστόσο, στον πυρήνα της ύπαρξης, αυτές οι διχοτομίες δεν είναι παρά κυματισμοί στην επιφάνεια ενός άπειρου, αδιαίρετου ωκεανού.
Όσοι ακούν το κάλεσμα της πνευματικής αφύπνισης νιώθουν αυτή την ψευδαίσθηση και λαχταρούν κάτι πέρα από αυτήν. Αναζητούν να γνωρίσουν την αληθινή φύση της ύπαρξης, να υπερβούν τη δυστυχία και να πραγματοποιήσουν το αιώνιο Εαυτό. Αυτή η αναζήτηση τούς οδηγεί μέσα από διάφορα στάδια συνειδητοποίησης—ενόραση, διαλογιστικές καταστάσεις, στιγμές έκστασης—αλλά όλα αυτά παραμένουν εντός του πεδίου της αντίληψης. Η αληθινή υπέρβαση συμβαίνει μόνο όταν η ίδια η αντίληψη διαλύεται.
Ο Δρόμος προς το Υπέρτατο Σαμάντι
Οι σοφοί και οι μυστικιστές κάθε παράδοσης έχουν μιλήσει για την ύψιστη πραγμάτωση—το τελικό βήμα όπου ο αναζητητής παύει να αναζητά, όπου η σκέψη παύει να αναδύεται, όπου το ίδιο το πλαίσιο της ταυτότητας εγκαταλείπεται. Αυτή είναι η Απόλυτη Απορρόφηση στη Θεία Πραγματικότητα, το Υπέρτατο Σαμάντι της Σιωπής.
Για να προσεγγίσει κανείς αυτή την κατάσταση, ο νους πρέπει πρώτα να ηρεμήσει. Η ασταμάτητη δραστηριότητα της σκέψης, τα ατελείωτα κύματα της επιθυμίας και της αποστροφής, πρέπει να καταλαγιάσουν. Αυτό δεν επιτυγχάνεται με τη βία αλλά με την παράδοση. Καθώς ο διαλογιζόμενος εγκαταλείπει την προσκόλληση στις σκέψεις, ο νους γίνεται σαν μια γαλήνια λίμνη, που δεν αντανακλά τίποτα, προχωρώντας προς την κενότητα.
Καθώς οι σκέψεις διαλύονται, η ίδια η έννοια του παρατηρητή και του παρατηρούμενου εξαφανίζεται. Δεν υπάρχει πλέον μάρτυρας της εμπειρίας· υπάρχει μόνο καθαρή, απροϋπόθετη Ύπαρξη. Σε αυτό το Υπέρτατο Σαμάντι, το εγώ διαλύεται στο Άπειρο. Ο χρόνος σταματά, ο χώρος καταρρέει, και κάθε διάκριση χάνεται μέσα στην φωτεινή απεραντοσύνη της Θείας Σιωπής.
Πέρα από την Εμπειρία: Η Άρρητη Σιωπή
Όλες οι πνευματικές καταστάσεις—οράματα, εκστάσεις, αποκαλύψεις—είναι απλά παροδικές κινήσεις μέσα στη συνείδηση. Ακόμα και η εμπειρία της μακαριότητας είναι μια εμπειρία. Αλλά το Υπέρτατο Σαμάντι είναι πέρα από κάθε εμπειρία, διότι δεν υπάρχει πλέον κάποιος που να το βιώνει. Δεν είναι μια κατάσταση που επιτυγχάνεται, διότι δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να το κατακτήσει. Είναι η τελική διάλυση, η αμετάκλητη επιστροφή στην Πηγή.
Σε αυτή τη Σιωπή, ακόμα και η έννοια της Σιωπής εξαφανίζεται. Οι λέξεις καταρρέουν, διότι η γλώσσα ανήκει στη δυαδικότητα. Οι έννοιες διαλύονται, διότι ο νους δεν έχει πια θέση εδώ. Δεν υπάρχει φώτιση, δεν υπάρχει απελευθέρωση, δεν υπάρχει πραγμάτωση—υπάρχει μόνο Αυτό, το Αιώνιο, το Άρρητο, το Απόλυτο.
Η Κατάσταση της Μη Επιστροφής
Οι μυστικιστές αναφέρονται σε αυτή την κατάσταση ως την Κατάσταση της Μη Επιστροφής—όχι επειδή πρόκειται για αφανισμό με αρνητική έννοια, αλλά επειδή, μόλις συμβεί αυτή η απορρόφηση, δεν υπάρχει πλέον ατομικό εγώ που να μπορεί να επιστρέψει στον κόσμο της δυαδικότητας. Η ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας καταρρέει οριστικά, και αυτό που παραμένει είναι μόνο η αδιαίρετη, απροϋπόθετη Πραγματικότητα.
Για όσους συνεχίζουν να περπατούν σε αυτόν τον κόσμο, έχοντας αγγίξει αυτή την Αλήθεια αλλά ζώντας ακόμα μέσα στην ψευδαίσθηση, συμβαίνει μια βαθιά μεταμόρφωση. Ο κόσμος δεν φαίνεται πλέον μέσα από τα μάτια του εγώ, αλλά μέσα από τον φακό της αιωνιότητας. Δρουν, αλλά χωρίς αίσθηση πράξης. Ζουν, αλλά χωρίς προσκόλληση στη ζωή ή στον θάνατο. Κινούνται μέσα στον κόσμο όπως ο άνεμος, παρόντες αλλά άπιαστοι, απεριόριστοι και ελεύθεροι.
Το Κάλεσμα στη Διάλυση
Για τον αναζητητή που στέκεται στο κατώφλι της πραγμάτωσης, υπάρχει μόνο ένα τελικό βήμα: η παράδοση. Όχι ως μια πράξη βούλησης, αλλά ως πλήρης παύση κάθε αντίστασης. Η Θεία Πραγματικότητα δεν είναι κάτι που πρέπει να κατακτηθεί—είναι αυτό που πάντοτε υπήρχε, περιμένοντας την τελευταία ψευδαίσθηση να διαλυθεί.
Αυτό είναι το Υπέρτατο Σαμάντι, η Απόλυτη Απορρόφηση στη Θεία Πραγματικότητα, το σημείο πέρα από το οποίο δεν υπάρχει τίποτα να ειπωθεί, τίποτα να γίνει, και κανείς για να πει ή να κάνει οτιδήποτε. Είναι η απόλυτη Σιωπή, η Τελική Επιστροφή, η συνειδητοποίηση ότι ποτέ δεν υπήρξε τίποτα άλλο εκτός από το Ένα.
Για όσους ακούν αυτό το κάλεσμα, που νιώθουν την έλξη προς το Άπειρο, να γνωρίζουν το εξής: το τέλος του δρόμου δεν είναι ένας προορισμός, αλλά η διάλυση όλων των δρόμων. Η σιωπή που περιμένει δεν είναι απουσία, αλλά η πληρότητα του Αιωνίου. Αφέσου, και γίνε Αυτό που πάντοτε ήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου