Εμείς απελευθερώνουμε τους ανθρώπους από το φόβο του θανάτου, όχι υποσχόμενοι πράγματα φανταστικά, πράγματα που δεν αποδεικνύονται, δεν δίνουμε φρούδες ελπίδες και τυφλή πίστη χωρίς κανένα βάσιμο αντίκρισμα, εξαπατώντας και κοροϊδεύοντας. Αντιμετωπίζουμε τους φόβους με γενναιότητα και όχι με αυταπάτες.Εμείς λέμε ότι ανεξάρτητα από την συμπεριφορά μας στην ζωή, είτε καλοί είτε κακοί (που αποτελεί κάτι που κρίνεται με βάση τους όρους των εκάστοτε ανθρώπινων κοινωνικών δομών), όλοι χωρίς εξαίρεση θα έχουν το ίδιο τέλος, την ίδια κατάληξη. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη από εκείνη της θρησκείας ή της ιδεαλιστικής φιλοσοφίας που εξαρτούν την τύχη των ανθρώπων μετά τον θάνατο από την συμπεριφορά και τις αντιλήψεις τους εν ζωή.
Ό,τι έχει να περιμένει με το θάνατο π.χ. ένας Αφγανός, ένας Μογγόλος, ένας Μεξικάνος, ένας Κογγολέζος, ένας Ινδός ή ένας Έλληνας, άσχετα με τις αντιλήψεις ή την εν ζωή διαγωγή τους, και άσχετα από το παραμύθι που έμαθαν στον καθένα από παιδί ως θρησκεία ανάλογα με τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε, θα ισχύει το ίδιο για όλους, το ίδιο θα περιμένει όλους, θα έχουν όλοι ανεξαιρέτως την ίδια μοίρα και την ίδια κατάληξη.
Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να συναρτούν το καλό και το κακό με την ευδαιμονία στην ζωή και όχι με το υποτιθέμενο υπερπέραν. Πρέπει να είναι καλοί, δηλ. δίκαιοι και ενάρετοι, όχι επειδή θα φοβούνται κάποιον υποτιθέμενο θεό ή επειδή περιμένουν ανταμοιβή ή τιμωρία μετά από το τέλος της ζωής, αλλά για να ζήσουν ευχάριστα εδώ σε αυτόν τον κόσμο που είναι η μοναδική ζωή που έχουν. Αποδείχθηκε τόσους αιώνες ούτως ή άλλως ότι η πίστη σε θεούς δεν αποτρέπει τις κακές και άδικες πράξεις. Αντίθετα μάλιστα τις προκαλεί ακόμη περισσότερο φτάνοντας σε σημείο και να τις δικαιολογεί αν γίνονται «υπέρ της πίστεως»!
Και ο θάνατος δεν είναι κάτι το φοβερό, αλλά το φυσικό τέλος των αισθήσεων, η οριστική παύση της λειτουργίας του σώματος και του νου, σαν ένας υπολογιστής που σβήνει. Τα περί αθάνατης ψυχής είναι αδιάφορα και εντελώς αβάσιμα. Ο θάνατος δεν μπορεί να είναι πύλη προς άλλη ύπαρξη και μάλιστα με την ίδια συνείδηση που είχε η ενσώματη ύπαρξη του ατόμου.
Όλα είναι προϊόν εξέλιξης. Τα ζωντανά πλάσματα είτε εξελίσσονται είτε εκλείπουν, αφανίζονται. Αυτός είναι ένας βασικός νόμος της φύσης που κανένα παραμύθι και κανένας ευσεβής πόθος των ανθρώπων δεν μπορεί να τον αναιρέσει. Και ο θάνατος όντων σαν εμάς σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί διαδικασία μετάβασης σε επόμενη φάση εξέλιξης ή ζωής. Το Δημοκρίτειο Αξίωμα «ΜΗΔΕΝ ΕΚ ΤΟΥ ΜΗ ΟΝΤΟΣ ΓΙΝΕΣΘΑΙ ΜΗΔ' ΕΣ ΤΟ ΜΗ ΟΝ ΦΘΕΙΡΕΣΘΑΙ» δεν υπαινίσσεται συνέχιση της ζωής για τους ανθρώπους και τα έμβια όντα γενικά, αλλά αναφέρεται στην διαρκή ανακύκλωση των υλικών στην φύση.
Αν αύριο συμβεί μια καταστροφή και χαθεί η ανθρωπότητα, θα είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ γιατί δεν θα μείνει κανείς να την θυμάται. Αυτό συμβαίνει σε μικρή κλίμακα κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος με τη διαφορά ότι αυτός ή άλλοι έχουν συνεχιστές, απογόνους που συνεχίζουν την εξελικτική πορεία της ζωής. Αυτή είναι η μοναδική δυνατότητά μας για επόμενη ζωή, οι επόμενες γενιές του κάθε είδους. Αυτό ήταν και το αρχικό κύριο νόημα στα αρχαία μυστήρια. Η ανανέωση στην φύση μέσα από τον κύκλο της διαδοχής.
Το άτομο διαλύεται μετά τον φυσικό θάνατο και ακολουθεί την καθορισμένη πορεία του στην φυσική ανακύκλωση του σύμπαντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου