Ο ιουδαιοχριστιανισμός διατείνεται ότι είναι μια οικουμενική θρησκεία και ότι ο Ιησούς δεν είναι απλά ένας Εβραίος, αλλά ο υιός του ενός και μοναδικού θεού για όλα τα έθνη! Άσχετα από το επίσημο δόγμα, στην σημερινή Ελλάδα ο Ιησούς ταυτίζεται στην λαϊκή παράδοση με το ελληνικό έθνος για λόγους εκκλησιαστικών σκοπιμοτήτων. Το ίδιο όμως συμβαίνει σε όλα τα ιουδαιοχριστιανικά κράτη! Είναι η παράνοια του ιουδαιοχριστιανισμού.
Ο δε Ελληνισμός ήταν εκείνος ο πολιτισμός με όλα τα γενικά και ειδικά στοιχεία που τον απαρτίζουν και που δημιουργήθηκε από τους Έλληνες και ήταν αποκλειστικό γνώρισμα των Ελλήνων. Ο Ελληνικός κόσμος ήταν πραγματικά οικουμενικός. Ήταν πάνω από όλα ένα σύστημα πολύπλευρο που δεν είχε σκοπό μόνο την Ελληνική ευδαιμονία αλλά όλου του κόσμου. Δεν είχε ωστόσο την τάση να επιβάλλεται με την βία, όπως έκανε ο εβραιοχριστιανισμός και άλλες θρησκείες. Όποιος ήθελε να είναι Έλληνας μπορούσε να ασπαστεί τα Ελληνικά ήθη, την ελληνοπρέπεια, και να γίνει Έλληνας.
Ο πολυεθνικός ανθελληνικός, μισαλλόδοξος ιουδαιοχριστιανισμός στην προσπάθειά του να επικρατήσει στοχοποίησε τον μεγάλο του αντίπαλο, τον Ελληνισμό, και κατάφερε να τον καταστρέψει όταν οι συνθήκες τον ευνόησαν. Αυτό είναι ένα καταγεγραμμένο ιστορικό γεγονός που πλέον μόνον οι παρωπιδοφόροι και οι φανατισμένοι χριστιανιστές το αγνοούν ή το εξωραΐζουν.
Οι ανοησίες που λέγονται ότι ο εβραιοχριστιανισμός ήταν Ελληνική υπόθεση είναι εντελώς αβάσιμοι και ανυπόστατοι ισχυρισμοί διαστρεβλωτών συμφεροντολόγων του εβραιοχριστιανικού αφηγήματος. Ο εβραιοχριστιανισμός δεν έχει καμία σχέση με αυτό που λέμε Ελληνικό πολιτισμό! Ο εβραιοχριστιανισμός είναι μόνο θρησκεία, μια σκοταδιστική πίστη γεννημένη μέσα από τον ιουδαϊσμό.
Αντίθετα ο Ελληνισμός περιελάμβανε όλες τις εκφάνσεις του Ελληνικού πολιτισμού και αποτελούσε στοιχείο ταυτότητας του Ελληνικού λαού όποιες κι αν ήταν οι επιμέρους μικρές ή μεγάλες διαφορές μεταξύ των Ελληνικών φύλων.
Αυτά ο εβραιοχριστιανισμός τα εξαφάνισε και μετέτρεψε τον Ελληνικό κόσμο σε έναν Ελληνόφωνο ιουδαϊσμό.
Με τον μισαλλόδοξο εβραιοχριστιανισμό όλοι εξαναγκάστηκαν να απαρνηθούν τον Ελληνισμό και τα Ελληνικά στοιχεία. Με την βία του ανθελληνικού εβραιοχριστιανισμού, οι Έλληνες αναγκάστηκαν να αντικαταστήσουν τον πολιτισμό και την νοοτροπία, την Ελληνοπρέπειά τους, με τον εβραιοχριστιανισμό, το ίδιο και πολλοί άλλοι λαοί. Ο πιο μεγάλος χαμένος ωστόσο από όλους τους λαούς ήταν οι Έλληνες διότι ήταν ο μεγάλος και αρχαιότατος Ελληνικός πολιτισμός εκείνος που έπρεπε να καταστρέψει ο εβραιοχριστιανισμός για να επικρατήσει.
Οι Έλληνες έχασαν μέσα στο κακώς λεγόμενο «Βυζάντιο» τα πάντα από όσα τους διέκριναν και μετατράπηκαν σε έναν λαό με εντελώς διαφορετική ταυτότητα. Έγιναν μέρος του πολυεθνικού κράματος του εβραιοχριστιανισμού που εκφράστηκε μέσα από την Χριστιανική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, το Βασίλειο ή Κράτος των Ρωμαίων, όπως λεγόταν επίσημα με έδρα την Νέα Ρώμη ή αλλιώς Κων/πολη.
Αυτά μέχρι και σήμερα δεν γίνονται (σκοπίμως ή μη) κατανοητά στην Ελλάδα, και πολλοί που τα κατανοούν αδιαφορούν με τον κλασικό ωχαδερφισμό των Ελληνόφωνων Ρωμιών. Υπάρχουν εκείνοι που θίγονται άμεσα από μια τέτοια κατανόηση του προβλήματος. Είναι εκείνοι που έχουν συμφέρον στην διατήρηση του κατεστημένου που έχει διαμορφωθεί, με πρώτη την επίσημη «Ορθόδοξη Εκκλησία» και τους διάφορους υπηρέτες της. Οι πιστοί είναι άλλη περίπτωση. Είναι θύματα.
Ο νεοέλληνας, ο Ελληνόφωνος Ρωμιός, παραμένει και σήμερα ένας κακομοίρης που παλεύει με προβλήματα επιβίωσης και οικονομίας και κατάντησε ένας ευνουχισμένος λαός που τον ενδιαφέρει το πιάτο του φαγητού στο τραπέζι και όχι τέτοια μεγαλύτερα ζητήματα. Και κανείς φυσικά δεν κατανοεί ότι αυτή την νοοτροπία την απέκτησε με τον ιουδαιοχριστιανισμό. Και έγινε ένας παθητικός λαός που δέχεται την μοίρα του χωρίς αντίσταση και χωρίς κανένα όραμα για πολιτισμική ανάταση και χωρίς καμία ουσιαστική κατανόηση του Ελληνικού πολιτισμού και της αρχαίας Ελληνικής κληρονομιάς. Αδιαφορεί για αυτά.
Ο νεοέλληνας ικανοποιείται μόνο με αυταπάτες προβάλλοντας τα κατορθώματα των αρχαίων προγόνων όποτε και όπως τον εξυπηρετεί για να νομίζει ότι έτσι είναι και ο ίδιος σπουδαίος. Και επειδή ζει στην αντίφαση με τον ιουδαιοχριστιανισμό, τους ίδιους που επικαλείται για να νιώθει σπουδαίος τους εξυβρίζει μέσα από την ιουδαιοχριστιανική θρησκεία του ως «ειδωλολάτρες»! Οι νεοέλληνες είναι ένας λαός αξιολύπητος, διότι από Έλληνες κατάντησαν ελεεινοί. Πιο ελεεινοί από όλους διότι οι άλλοι λαοί δεν έχασαν αυτά που έχασαν οι Έλληνες, ούτε ισχυρίζονται ούτε ήταν Έλληνες. Αυτοί όμως που λένε ότι είναι Έλληνες ξέρουν ποιοί είναι; Ξέρουν τι σήμαινε Έλληνας; Η απάντηση είναι όχι. Και δεν θέλουν ούτε να ξέρουν και πλάθουν νέα αφηγήματα παντελώς ανυπόστατα και τραγελαφικά όπως ο λεγόμενος «ελληνοχριστιανισμός» ή η «ελληνορθοδοξία».
Η αναβίωση του Ελληνικού κόσμου και η επαναφορά του Ελληνισμού μετά τον μεσαίωνα έγινε κατά τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό. Ωστόσο, όπως ήταν εύλογο, αναμείχθηκε με τον υπάρχοντα επί αιώνες εβραιοχριστιανισμό και μπέρδεψε τα πράγματα για τους σύγχρονους που ήθελαν να βρουν ομοιότητες και να συνδυάσουν αυτούς τους 2 τόσο αντίθετους μεταξύ τους κόσμους εστιάζοντας σε επιφανειακές ομοιότητες. Αυτή η σύγχυση καθιερώθηκε και εξακολουθεί να υφίσταται ιδίως στην Ελλάδα.
Στον εβραιοχριστιανικό και εβραιοχριστιανικά σφυρηλατημένο ανάποδο και ανώμαλο κόσμο που ζούμε δεν μπορούμε να βρούμε κατανόηση ούτε δικαίωση σε αυτά που αξιώνουμε και προβάλλουμε, όσο κι αν επαναλαμβανόμαστε, με όποιο τρόπο κι αν εκφράζουμε τα επιχειρήματά μας, είτε ήπια είτε αυστηρά. Κανένα καθεστώς δεν είναι πρόθυμο άλλωστε να καταρρεύσει, πολύ περισσότερο αυτό το ισχυρό καθεστώς που εγκατέστησε επί τόσους αιώνες ο εβραιοχριστιανισμός.
Στους επικριτές μας επίσης τονίζουμε ότι δεν είμαστε τόσο ανόητοι ώστε να επιδιώκουμε την αυτούσια επαναφορά μιας αρχαιότητας, αλλά την επαναφορά της Ελληνοπρέπειας, της Ελληνικής μας ταυτότητας, προσαρμοσμένη στην σύγχρονη εποχή, φυσικά με βάση τον μεγάλο αρχαίο μας πολιτισμό. Και το μεγαλύτερο εμπόδιο για να γίνει αυτό είναι ο εβραιοχριστιανισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου