Όσο δεν φοβάσαι δεν μπορεί να σου κουμαντάρει κανείς τη ζωή

Όσο δεν φοβάσαι δεν μπορεί να σου κουμαντάρει κανείς τη ζωή. Να το θυμάσαι αυτό. Η κόλαση είναι να φοβάσαι. Ο παράδεισος είναι να αρνείσαι να φοβηθείς.

Οι πρώτες θρησκείες έμοιαζαν με λασπωμένες λιμνούλες με μπόλικη υδροβλάστηση. Κρυμμένο εκεί, το ψάρι της ψυχής μπορούσε να παίζει και να τρέφεται. Τελικά όμως, οι θρησκείες έγιναν ενυδρεία. και μετά έγιναν ιχθυοτροφεία. Από το μικρό ψαράκι μέχρι το κατεψυγμένο φιλέτο δεν είναι μεγάλη η απόσταση…

Η θρησκεία είναι ένας από τους κυριότερους δημιουργούς της ανθρώπινης δυστυχίας. Δεν είναι απλώς το όπιο της μάζας: είναι το υδροκυάνιό της. Φυσικά οι απανταχού παρόντες υπερασπιστές της θρησκείας θα σπεύσουν να επισημάνουν ότι η θρησκεία παρηγορεί τους αρρώστους, τους κουρασμένους και τους απογοητευμένους. Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Αλλά η Θεότητα δε χασομερά σουλατσάροντας στη ζώνη της παρηγοριάς!

Σαν λαχταράει κανείς να δει το πρόσωπο του Θείου πρέπει να βγει από το ενυδρείο, να ξεφύγει από το ιχθυοτροφείο, να κολυμπήσει σε άγριους καταρράχτες, να βουτήξει σε βαθιά νερά. Πρέπει να εξερευνήσει το λαβύρινθο του υφάλου, τις σκιές των νουφάρων.

Πόσο περιοριστικό και πόσο προσβλητικό είναι να πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι ένας καλοκάγαθος δεσμοφύλακας , ένας απών διευθυντής του ιχθυοτροφείου που μας φυλακίζει μέσα στην «παρηγοριά» των τεχνητών λιμνών, όπου κάποιοι μεσάζοντες ραντίζουν το περιορισμένο εγκλωβισμένο νερό μας με αποστειρωμένες νιφάδες επεξεργασμένων θρεπτικών ουσιών. Η λαχτάρα για το Θεϊκό είναι ένα εγγενές χαρακτηριστικό του ανθρώπου. (Και μπορεί κάλλιστα να είναι ένα εγγενές χαρακτηριστικό των σκίουρων, των τριαντάφυλλων και των διαμαντιών)

Προσεγγίζουμε το Θεϊκό διευρύνοντας την ψυχή μας και φωτίζοντας το μυαλό μας. Και ο σκοπός της ύπαρξής μας μπορεί να είναι το να επισπεύσουμε αυτές τις δυο διαδικασίες.

Η θρησκεία δεν είναι τίποτε άλλο από το θεσμοποιημένο και τυποποιημένο μυστικισμό. Το πρόβλημα είναι ότι ο μυστικισμός δεν προσφέρεται για θεσμοποίηση και τυποποίηση. Από τη στιγμή που αρχίζουμε να οργανώνουμε το μυστικισμό, καταστρέφουμε την ουσία του.

Η θρησκεία λοιπόν είναι ένας μυστικισμός στον οποίο έχει φονευθεί το μυστικιστικό στοιχείο. Ή τουλάχιστον έχει σβηστεί.

Η θρησκεία όχι μόνο καταπιέζει και δημιουργεί διχόνοια, αλλά είναι και μια άρνηση κάθε θεϊκού στοιχείου που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο. Είναι μια ασφυξία της ψυχής.

Οι πιο μεγάλοι μας φόβοι, όπως οι πιο μεγάλες μας ελπίδες, δεν ξεπερνούν τις δυνάμεις μας, και μπορούμε να καταφέρουμε να κυριαρχήσουμε πάνω στους πρώτους και να πραγματοποιήσουμε τις δεύτερες.

Αυτός που κερδίζει δεν τα παρατάει ποτέ κι αυτός που τα παρατάει δεν κερδίζει ποτέ.