Τι κάνατε και ζήσατε τόσο πολλά χρόνια;

Κάποτε ἕνας καθηγητὴς τῆς Ἰατρικῆς πῆρε τοὺς μαθητές του καὶ πῆγαν στὸν «Καύκασο» γιὰ νὰ μελετήσουν το φαινόμενο δύο ὑπεραιωνόβιων ἀδελφῶν. Ὁ ἕνας ἦταν 125 ἐτῶν καὶ ὁ ἄλλος ἦταν 127 ἐτῶν.

Ρώτησαν τὸν πρῶτο τι ἔκανε στὴ ζωή του καὶ αὐτὸς τους εἶπε:

«Ἐγὼ στὴ ζωή μου τὰ ἔκανα ὅλα κανονικά. Κανονικά ἔτρωγα, κανονικά ἔπινα, με μέτρο ξενύχταγα, δὲν κάπνιζα, με μέτρο πήγαινα με γυναῖκες, κανονικά ὅλα».

Γράψτε τα ἔλεγε ὁ καθηγητής στοὺς μαθητές του! Κι αὐτοὶ τὰ σημείωναν ὅλα στὰ τετράδιά τους.

Στὸ τέλος τὸν ρώτησαν πού εἶναι ὁ ἀδερφὸς σου, ὁ «127 χρονῶν»;

Κι αὐτὸς ἀπήντησε: «εἶναι ἀπέναντι στὴν ὑπόγεια τὴν ταβέρνα».

Πῆγαν ἐκεῖ τὸν βρῆκαν, τοὺς καλωσόρισε εἶπε στὸν ταβερνιάρη νὰ τοὺς κεράσει κρασί, κι αὐτοὶ τὸν ρώτησαν, τι ἔκανε σ ὅλη του τὴ ζωή, καὶ αὐτὸς τοὺς ἀπάντησε:

«ἐγὼ στὴ ζωή μου πολύ ἔπινα, πολύ ξενύχταγα, πολὺ κάπνιζα, πολύ γλένταγα, πολλὲς γυναῖκες, πολύ το ἕνα, πολύ το ἄλλο»!

Τότε ὁ καθηγητής λέει στοὺς μαθητές του: «Σκίστε τα ὅλα»