ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ - Σφῆκες (863-890)

ΧΟ. καὶ μὴν ἡμεῖς ἐπὶ ταῖς σπονδαῖς
καὶ ταῖς εὐχαῖς
865 φήμην ἀγαθὴν λέξομεν ὑμῖν,
ὅτι γενναίως ἐκ τοῦ πολέμου
καὶ τοῦ νείκους ξυνεβήτον.

εὐφημία μὲν πρῶτα νῦν ὑπαρχέτω. [στρ.]
ὦ Φοῖβ᾽ Ἄπολλον Πύθι᾽ ἐπ᾽ ἀγαθῇ τύχῃ
870 τὸ πρᾶγμ᾽ ὃ μηχανᾶται
ἔμπροσθεν οὗτος τῶν θυρῶν,
ἅπασιν ἡμῖν ἁρμόσαι
παυσαμένοις πλάνων.
ἰήιε Παιάν.

875 ΒΔ. ὦ δέσποτ᾽ ἄναξ, γεῖτον Ἀγυιεῦ, τοὐμοῦ προθύρου προπύλαιε,
δέξαι τελετὴν καινήν, ὦναξ, ἣν τῷ πατρὶ καινοτομοῦμεν·
παῦσόν τ᾽ αὐτοῦ τοῦτο τὸ λίαν στρυφνὸν καὶ πρίνινον ἦθος,
Ἀντικυραίου μέλιτος μικρὸν τῷ θυμιδίῳ παραμείξας·
ἤδη δ᾽ εἶναι τοῖς ἀνθρώποις
ἤπιον αὐτόν,
τοὺς φεύγοντάς τ᾽ ἐλεεῖν μᾶλλον
880 τῶν γραψαμένων
κἀπιδακρύειν ἀντιβολούντων,
καὶ παυσάμενον τῆς δυσκολίας
ἀπὸ τῆς ὀργῆς
τὴν ἀκαλήφην ἀφελέσθαι.

885 ΧΟ. ξυνευχόμεσθα ‹ταῦτά› σοι κἀπᾴδομεν [ἀντ.]
νέαισιν ἀρχαῖς ἕνεκα τῶν προλελεγμένων.
εὖνοι γάρ ἐσμεν ἐξ οὗ
τὸν δῆμον ᾐσθόμεσθά σου
φιλοῦντος ὡς οὐδεὶς ἀνὴρ
890 τῶν γε νεωτέρων.

***
ΚΟΡ. Τις δεήσεις αυτές, τις ιερές τις σπονδές
με δικές μας εμείς συνοδεύουμε ευχές,
αφού πια μεγαλόψυχα εσείς,
ξεπερνώντας μαλώματα, αμάχες κακές,
φιλιωθήκατε τώρα.

ΧΟΡ. Ιερή σιωπή να γίνει πρώτ᾽ απ᾽ όλα.
Ω Πύθιε Φοίβε Απόλλωνα μας, κάμε
870 αυτό που τούτος μελετά
κι αρχίζει μπρος στο σπίτι του
να βγει για όλους σε καλό
κι όλα τα λάθη να σβηστούν.
Ω Παιάνα, ιώ.

ΒΔΕ. Του προθύρου μου φύλακα εσύ και φρουρέ
κάθε στράτας, θεέ γείτονά μας,
δέξου αυτή την καινούρια ιερή τελετή·
προς τιμή την ιδρύω του γονιού μου·
βάλε, αφέντη μας, τέρμα σ᾽ αυτή τη στρυφνή,
τη σκληρή πουρναρίσια του γνώμη·
στην ψυχή του, που αψύς την ταράζει θυμός,
στάξε λίγο γλυκό πετιμέζι.
Κάμε, θεέ μου, να γίνει γλυκός
στους ανθρώπους και πιο μαλακός,
στον υπόδικο να ᾽χει σπλαχνιά πιο πολλή
880 κι όχι πια στο σκληρό μηνυτή·
όταν ένας ικέτης θρηνεί,
ένα δάκρυ να χύνει μαζί του κι αυτός,
η στρυφνάδα να λείψει η μεγάλη,
κι απ᾽ τον άγριο θυμό και την τόση του οργή
τις τσουκνίδες να βγάλει.

ΧΟΡ. Σε συνοδεύουν οι ύμνοι μας κι οι ευχές μας
στο αξίωμα το καινούριο που έχεις πάρει·
γιατί μας μίλησες σωστά
και σ᾽ αγαπούμε, που είδαμε
πως το λαό αγαπάς εσύ
890 πιότερο απ᾽ όλους τους νεαρούς.