Στα τέλη Ιουνίου, κυβερνητικοί ηγέτες και στελέχη από όλο τον κόσμο συναντήθηκαν στην Σύνοδο Κορυφής για ένα νέο παγκόσμιο σύμφωνο χρηματοδότησης στο Παρίσι. Μεταξύ των συμμετεχόντων βρίσκονταν ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες, η υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τζάνετ Γέλεν, η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα και ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ατζέι Μπάνγκα.
Ο υποτιθέμενος σκοπός της συνόδου κορυφής ήταν να βρεθούν οικονομικές λύσεις για την επίτευξη των στόχων της αντιμετώπισης της φτώχειας με ταυτόχρονο περιορισμό των “εκπομπών που θερμαίνουν τον πλανήτη”. Όπως συμβαίνει με όλες τις εκδηλώσεις που σχετίζονται με την δήθεν κλιματική αλλαγή, η συζήτηση στο Παρίσι αναπόφευκτα στράφηκε στον διεθνή συγκεντρωτισμό της εξουσίας και στον σχηματισμό μιας παγκόσμιας κοινοπραξίας για την επίλυση των προβλημάτων που ισχυρίζονται ότι τα κυρίαρχα έθνη δεν μπορούν ή δεν θέλουν να επιλύσουν.
Ωστόσο, αυτό που βλέπω όλο και περισσότερο τα τελευταία δύο χρόνια είναι μια σύγκλιση των αφηγήσεων – οι κεντρικές αλλά και οι διεθνείς τράπεζες ανησυχούν τώρα ξαφνικά περισσότερο για την φορολόγηση του άνθρακα και την υπερθέρμανση του πλανήτη παρά για τον στάσιμο πληθωρισμό και την οικονομική κατάρρευση. Πιθανώς επειδή αυτός ήταν ο στόχος από την αρχή και η οικονομική κατάρρευση είναι μέρος του σχεδίου.
Οι παγκοσμιοποιητές συνδυάζουν τώρα το ζήτημα της δήθεν “κλιματικής αλλαγής” με την διεθνή οικονομική και νομισματική εξουσία. Με άλλα λόγια, δεν κρύβουν πλέον το γεγονός ότι η ατζέντα της “κλιματικής αλλαγής” αποτελεί μέρος της ατζέντας της “Μεγάλης Επαναφοράς”. Προτείνουν μάλιστα να χρησιμοποιηθεί η απειλή της “κλιματικής αλλαγής” ως εφαλτήριο για να δοθεί στις παγκόσμιες τράπεζες μεγαλύτερη εξουσία, έτσι ώστε να υπαγορεύουν την κυκλοφορία του πλούτου και για την αποδόμηση του υπάρχοντος συστήματος, ώστε να αντικατασταθεί με κάποιο άλλο πιο φιλικό προς τους ίδιους.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν δήλωσε στους αντιπροσώπους στην σύνοδο κορυφής του Παρισιού ότι “ο κόσμος χρειάζεται ένα σοκ δημόσιας χρηματοδότησης” για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, δημιουργώντας παράλληλα “ισότητα” για τα λιγότερο πλούσια έθνη. Υποστήριξε επίσης ότι το σημερινό σύστημα δεν είναι κατάλληλο για την αντιμετώπιση των “παγκόσμιων προκλήσεων”.
Οι εισηγητές της εκδήλωσης σημείωσαν ότι το διεθνές οικονομικό πλαίσιο έχει πληγεί από μια σειρά κρίσεων, συμπεριλαμβανομένης της π(λ)ανδημίας και του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά εστίασαν στο “αυξανόμενο κόστος των καιρικών καταστροφών που εντείνεται από την υπερθέρμανση του πλανήτη” ως αιτία για την συνεχιζόμενη αποσταθεροποίηση των χρηματοπιστωτικών συστημάτων.
Αυτό είναι προφανώς ανοησία, αλλά ταιριάζει με τον αφηγηματικό προγραμματισμό που προσπαθούν να δημιουργήσουν οι παγκοσμιοποιητές συνδέοντας την οικονομική παρακμή με την κλιματική αλλαγή. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν μηδενικές αποδείξεις ότι τα παγκόσμια καιρικά φαινόμενα είναι χειρότερα σήμερα απ’ ό,τι ήταν πριν από εκατό χρόνια, προτού οι βιομηχανίες που παράγουν διοξείδιο του άνθρακα γίνουν ευρέως διαδεδομένες. Δεν υπάρχει αποδεδειγμένη σχέση μεταξύ των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και οποιουδήποτε συγκεκριμένου καιρικού φαινομένου. Ο ισχυρισμός είναι απάτη. Δεν υπάρχει καμία ανθρωπογενής κλιματική κρίση.
Πόσοι ακόμη άνθρωποι θα ξεγελαστούν και θα πιστέψουν ότι υπάρχει κλιματική κρίση και για ποιο λόγο μπορεί να αξιοποιηθεί αυτός ο υστερικός φόβος;
Η πρωθυπουργός των Μπαρμπάντος Mia Mottley (όπως και πολλοί παγκοσμιοποιητές) τάχθηκε υπέρ του επαναπροσδιορισμού του ρόλου της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σε μια εποχή κλιματικών κινδύνων. Υποστηρίζει:
“Η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να είναι σε θέση να υποστηρίξει την πολιτική της. Αυτό που απαιτείται από εμάς τώρα είναι ο απόλυτος μετασχηματισμός και όχι η μεταρρύθμιση των θεσμών μας…”
Ο επικεφαλής του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες δήλωσε ότι:
“Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο δημιουργήθηκε στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο πλαίσιο της Συμφωνίας του Bretton Woods, αδυνατεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες προκλήσεις και τώρα διαιωνίζει και επιδεινώνει ακόμη περισσότερο τις ανισότητες. Μπορούμε να λάβουμε μέτρα τώρα και να κάνουμε ένα τεράστιο άλμα προς την παγκόσμια δικαιοσύνη κι έχω προτείνει την παροχή κινήτρων ύψους 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως για επενδύσεις στην βιώσιμη ανάπτυξη και την δράση για το κλίμα”.
Παρουσίασαν επίσης ένα σχέδιο για την χρήση του SDR (Special Drawing Rights, δηλ. ένα διεθνές αποθεματικό περιουσιακό στοιχείο που δημιουργήθηκε από το ΔΝΤ για να συμπληρώσει τα επίσημα αποθεματικά των χωρών μελών του. Το SDR δεν είναι νόμισμα) του ΔΝΤ ως μηχανισμού για την ενίσχυση της παγκόσμιας ρευστότητας.
Λάβετε υπόψη σας ότι τα μέτρα τόνωσης της οικονομίας από τις κεντρικές τράπεζες και οι πολιτικές επιτοκίων των παγκόσμιων τραπεζιτών είναι αυτά που προκάλεσαν την τρέχουσα οικονομική κρίση. Δεν ήταν η π(λ)ανδημία, δεν ήταν ο πόλεμος στην Ουκρανία και σίγουρα δεν ήταν η “κλιματική αλλαγή”. Ήταν οι τράπεζες και η χρήση της νομισματικής χειραγώγησης που προκάλεσαν τον υψηλό πληθωρισμό των 40 και αυτό οδήγησε τις κεντρικές τράπεζες σε αύξηση των επιτοκίων και σε οικονομική αδυναμία. Αυτή η στρατηγική έχει προκαλέσει σταθερή κατάρρευση του χρέους και καταστροφές στο χρηματιστήριο στο παρελθόν.
Οι τραπεζίτες και οι παγκοσμιοποιητές είναι η πηγή του προβλήματος, δεν πρέπει να τους ανατεθεί η ευθύνη για την διόρθωσή του.
Και όμως, εδώ είναι, προσπαθώντας να πάρουν τον έλεγχο και να θεσπίσουν ένα σαρωτικό σχέδιο επαναφοράς για την καταστροφή που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Πέρυσι ο ΟΗΕ πρότεινε ότι οι ανεπτυγμένες και οι αναδυόμενες οικονομίες, όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα, θα πρέπει να καταβάλλουν ένα είδος φόρου εκπομπών ρύπων, ύψους τουλάχιστον 2,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως σε ένα ταμείο για τις εξελίξεις της “κλιματικής αλλαγής” και ότι ο πλούτος αυτός θα αναδιανέμεται στα φτωχότερα έθνη. Αναδιανομή από ποιον; Από τους παγκοσμιοποιητές, φυσικά.
Άλλες ιδέες που βρίσκονται στο τραπέζι περιλαμβάνουν την φορολόγηση των κερδών από ορυκτά καύσιμα και τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές για την συγκέντρωση κεφαλαίων για το κλίμα. Δηλαδή, σχεδιάζουν να φορολογήσουν το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο έως ότου οι τιμές γίνουν τόσο υψηλές που το ευρύ κοινό δεν θα μπορεί να τις αντέξει οικονομικά.
Ειδικότερα, ο Μακρόν υποστήριξε την ιδέα ενός διεθνούς φόρου στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από την ναυτιλία, δήθεν για να γίνουν ακριβότερα τα υπερπόντια φορτία, ώστε να μειωθεί η ζήτηση για μεταποίηση. Αυτό επεκτείνει τους αυστηρούς κανόνες για τον άνθρακα που εφαρμόζονται ήδη στην ευρωπαϊκή γεωργία.
Όλα αυτά μοιάζουν με ασύνδετα σχέδια που αποσκοπούν απλώς στην διόγκωση των τιμών μέσω διαφόρων μορφών φορολογίας και αναγκάζουν το κοινό να καταναλώνει λιγότερα αγαθά, αλλά εδώ υπάρχει ένα πολύ μεγαλύτερο σχέδιο. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η “κλιματική αλλαγή” δεν είναι παρά ένα όχημα για την επίτευξη ενός πλήρως συγκεντρωτικού παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, πιθανότατα υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ, της BIS, της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΟΗΕ.
Οι ετήσιες πληρωμές από τα πλουσιότερα έθνη στα παγκόσμια θεσμικά ταμεία είναι μια πράξη φόρου τιμής, μια επίδειξη πίστης και υποταγής. Είναι επίσης ένας τρόπος για ομάδες όπως το ΔΝΤ να δημιουργήσουν ένα σύστημα μεγαλύτερης αλληλεξάρτησης. Εάν τεράστια χρηματικά ποσά ρέουν μέσω των παγκοσμιοποιημένων θεσμών και αυτοί γίνονται οι διαιτητές του τρόπου αναδιανομής αυτού του πλούτου, μπορούν επίσης να δημιουργήσουν ένα σύστημα ανταμοιβών και τιμωριών. Μπορούν να τιμωρούν τις χώρες που δεν ακολουθούν τις επιταγές τους και μπορούν να δίνουν πλεονεκτήματα στις χώρες που ακολουθούν την γραμμή τους.
Όλα αυτά κορυφώνονται με μια νομισματική κρίση, την οποία οι παγκοσμιοποιητές θα χρησιμοποιήσουν ως ευκαιρία για να εισαγάγουν επιτέλους το μοντέλο CBDC (Central Bank Digital Currency). Και μόλις τα CBDCs εφαρμοστούν, η ικανότητά τους να κυριαρχούν στον πληθυσμό θα είναι πλήρης. Ένα σύστημα χωρίς μετρητά, χωρίς προστασία της ιδιωτικής ζωής στις συναλλαγές και με την δυνατότητα να κλείνουν την αγοραστική δύναμη ατόμων και ομάδων κατά βούληση; Είναι το σενάριο των ονείρων ενός ολοκληρωτισμού.
Δεν είναι ψέμα πως το κοινό βομβαρδίζεται συνεχώς με την προπαγάνδα για την υποτιθέμενη υπερθέρμανση του πλανήτη τον τελευταίο καιρό. Οι εξουσίες χρειάζονται μια υπαρξιακή κρίση ως γεννήτρια φόβου. Όταν οι άνθρωποι φοβούνται δεν σκέφτονται λογικά και στρέφονται στους χειρότερους δυνατούς ηγέτες για ανακούφιση. Και μια παγκόσμια απειλή απαιτεί μια παγκόσμια απάντηση, σωστά;
Οι αφηγήσεις περί καταστροφής από την υποτιθέμενη “κλιματική αλλαγή” (αν το κοινό μασήσει την προπαγάνδα) θα επιτρέψουν ένα ευρύ φάσμα συστημικών αλλαγών που δεν έχουν καμία σχέση με το περιβάλλον, παρά μόνο με την οικονομική κυριαρχία/επιβολή κι ολοκληρωτισμό.
Φορολόγηση και αναδιανομή του εθνικού πλούτου.
Η επιβολή του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας ως διαμεσολαβητή για τα παγκόσμια κεφάλαια. Η χρήση του καλαθιού SDR του ΔΝΤ ως defacto παγκόσμια νομισματική ομπρέλα. Η εισαγωγή των CBDCs και μιας κοινωνίας χωρίς μετρητά. Κανένα από αυτά τα πράγματα δεν έχει καμία σχέση με την υποτιθέμενη “κλιματική αλλαγή”, ακόμη και αν αυτή αποτελούσε αληθινή απειλή.
Αλλά τι γίνεται με το μοντέλο της καμένης γης; Αν η απώτερη πρόθεση είναι να καταστραφεί η οικονομία σε σημείο που να πεθάνει το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανίας, να υποχωρήσει το εμπόριο και να μειωθεί ο πληθυσμός, τότε η επιβίωση θα καθίσταται αφόρητη, τότε θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι οι παγκοσμιοποιητές “σώζουν τον πλανήτη” ξεφορτώνοντας τους ανθρώπους. Υποθέτω ότι αν πιστεύετε ότι η διατήρηση του πληθυσμού σε ένα διαρκές τριτοκοσμικό καθεστώς θα μας σώσει από την “υπερθέρμανση” του πλανήτη, τότε μπορεί να υποστηρίξετε μια τέτοια ατζέντα.
Είτε ο στόχος είναι απλώς η οικονομική μικροδιαχείριση, είτε η αναγκαστική εκκαθάριση της παραγωγής, το αποτέλεσμα θα είναι περισσότερη εξουσία στους διεθνιστές και λιγότερη ελευθερία και ευημερία για όλους τους άλλους.
Μπορούν να το γυρίσουν όπως θέλουν, αλλά όταν οι ελίτ ζητούν ένα “οικονομικό σοκ”, στην πραγματικότητα ζητούν ένα δραματικό στραγγαλισμό του συστήματος, ώστε να μην μπορεί πλέον να συντηρήσει τον υπάρχοντα πληθυσμό. Όταν καλούν για παγκόσμια φορολόγηση και φόρους στο όνομα της “ισότητας”, δεν προσπαθούν να κάνουν όλους εξίσου πλούσιους, αντιθέτως τους θέλουν όλους εξίσου φτωχούς. Και όταν ζητούν την κεντρική εποπτεία των εθνών για χάρη της σωτηρίας του πλανήτη, αυτό που πραγματικά θέλουν είναι η παγκόσμια διακυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου