Η πορεία από τα lockdown και τα διαβατήρια εμβολιασμού, στις ψηφιακές ταυτότητες και τα ψηφιακά κρατικά νομίσματα που είναι καθ’ οδόν, είναι «ο δρόμος προς την δουλεία». Τα σοσιαλδημοκρατικά κράτη της Δύσης υιοθέτησαν τελικά τον made in China σοσιαλιστικό ολοκληρωτισμό του Great Reset, καθώς ξέμειναν από τρόπους αποπληρωμής των υπέρογκων χρεών, που τα ίδια συσσώρευαν επί δεκαετίες. Χρειαζόμαστε επειγόντως μια φιλελεύθερη αφύπνιση προτού να είναι πολύ αργά.
Με το ξεκίνημα της κρίσης του covid-19, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) ανακοίνωσε την έναρξη της «Ατζέντας της Μεγάλης Επανεκκίνησης» (Great Reset). Αν και η Ατζέντα αυτή στοχεύει σε φαινομενικά πολύ ευγενείς στόχους, όπως οι «Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών» (ΟΗΕ), αποτυγχάνει να εκπληρώσει πολλούς από αυτούς τους στόχους, και δημιουργεί σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνία, στις δημοκρατίες, στις ελευθερίες, στην οικονομική ανάπτυξη και στο γενικότερο επίπεδο της ανθρώπινης ευτυχίας και ικανοποίησης.
Το παρόν άρθρο διερευνά αυτές τις δυσμενείς επιπτώσεις και προσφέρει μια εναλλακτική προσέγγιση που βασίζεται στη χρήση των αρχών της Αυστριακής Σχολής Οικονομικών. Αυτή η εναλλακτική προσέγγιση στοχεύει στους ίδιους ευγενείς στόχους της Ατζέντας της Μεγάλης Επανεκκίνησης, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει τις σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις της. Μπορούμε να αναφερθούμε σε αυτή την εναλλακτική προσέγγιση ως το Όραμα της Μεγάλης Αφύπνισης.
Τι είναι το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) και η «Μεγάλη Επανεκκίνηση»
Το WEF είναι ένας διεθνής οργανισμός, που ιδρύθηκε το 1971 ως μη κερδοσκοπικό ίδρυμα, με έδρα του την Γενεύη της Ελβετίας. Από την ιστοσελίδα του: «Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ εμπλέκει τους σημαντικότερους πολιτικούς, επιχειρηματικούς, πολιτιστικούς και άλλους ηγέτες της κοινωνίας, για να εφαρμόσουν από κοινού τις παγκόσμιες, περιφερειακές και βιομηχανικές ατζέντες.»
Το WEF ανέπτυξε μια ατζέντα γνωστή ως Μεγάλη Επανεκκίνηση. Αυτή η ατζέντα επανεκκίνησης περιλαμβάνει ένα εκτεταμένο σύνολο έργων, πρωτοβουλιών και προγραμμάτων, όπως φαίνεται από τον τροχό της μεγάλης ατζέντας επανεκκίνησης του WEF, που απεικονίζεται παρακάτω. Σημειώστε το εκτεταμένο εύρος γύρω από ολόκληρο τον τροχό.
Σημειώστε επίσης ότι οι εσωτερικοί στόχοι είναι: Η αξιοποίηση της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης, η ενίσχυση της περιφερειακής ανάπτυξης, ο επανασχεδιασμός των κοινωνικών συμβάσεων, των δεξιοτήτων και των θέσεων εργασίας, η αποκατάσταση της υγείας του περιβάλλοντος, η ανάπτυξη βιώσιμων επιχειρηματικών μοντέλων και η αναζωογόνηση της παγκόσμιας συνεργασίας.
Η ευκαιρία για την έναρξη της Μεγάλης Επανεκκίνησης
Το WEF δήλωσε ότι εκμεταλλεύτηκε την «ευκαιρία» της κρίσης του COVID-19, για να δρομολογήσει την «Great Reset Agenda». Ένα άρθρο που αναρτήθηκε στον ιστότοπο του WEF με τίτλο «Η ανάκαμψη από τον COVID-19 μπορεί να είναι το ‘εμβόλιο’ για την κλιματική αλλαγή» συνδέει έντονα τον COVID-19 και την κλιματική αλλαγή – «Υπάρχουν σαφείς συσχετισμοί μεταξύ του COVID-19 και της κλιματικής κρίσης» – και τονίζει τα οφέλη της κρίσης του COVID-19 για το ότι έθεσε σε κατ’ οίκον περιορισμό δισεκατομμύρια ανθρώπους, συμβάλλοντας έτσι στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και των υπόλοιπων αερίων του θερμοκηπίου. Το άρθρο τονίζει το πώς η κρίση του COVID-19 προώθησε τις πολιτικές για την κλιματική αλλαγή.
Επιπλέον, το Πράσινο Ταμείο του ΟΗΕ για το Κλίμα έγραψε:
«Αν και ο COVID-19 προκαλεί ανείπωτη δυστυχία, η διεθνής αντίδραση σε αυτή την πρωτοφανή (sic) υγειονομική κρίση στην σύγχρονη εποχή προσφέρει μια ευκαιρία να κατευθυνθούν τα οικονομικά κεφάλαια προς την ενίσχυση της δράσης για το κλίμα. Το Πράσινο Ταμείο για το Κλίμα (GCF) θα συνεχίσει να πραγματοποιεί κρίσιμες επενδύσεις στην διαχείριση των υδάτινων πόρων που θα είναι ανθεκτικές στην κλιματική αλλαγή, στις εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης, στην γεωργία και στα μέσα διαβίωσης – όλα αυτά είναι απαραίτητα για την καταστολή και την αντιμετώπιση της πανδημίας. Ομοίως, θα εντείνουμε τις προσπάθειές μας για την καταλυτική προώθηση των πράσινων επενδύσεων με στόχο την επανεκκίνηση των οικονομιών σε μια τροχιά χαμηλών εκπομπών ρύπων και ανθεκτικότητας στην αλλαγή του κλίματος.»
Το ενδιαφέρον των κρατών για την ατζέντα της Μεγάλης Επανεκκίνησης.
Τα βασικά ερωτήματα είναι πώς και γιατί οι κυβερνήσεις ενδιαφέρονται και προσυπογράφουν την Ατζέντα της Μεγάλης Επανεκκίνησης για τις χώρες τους. Με την πάροδο των ετών, ο πρόεδρος του WEF, Klaus Schwab, κατάφερε να «διεισδύσει» σε κυβερνητικά γραφεία, και έχει διανείμει πολλά αντίτυπα των βιβλίων του για να προωθήσει την Μεγάλη Ατζέντα Επανεκκίνησης. Δεν υπάρχει κάποια (κρυφή) συνωμοσία εδώ. Γιατί όμως οι κυβερνήσεις έχουν προσχωρήσει σε αυτή την ατζέντα;
Πολύ απλά, τα κράτη έχουν φτάσει στα όρια του μη βιώσιμου δημόσιου χρέους τους και των μη χρηματοδοτούμενων υποχρεώσεών τους. Οι κεντρικές τράπεζες των κρατών έχουν μειώσει τα επιτόκια ουσιαστικά στο μηδέν σε όλο το φάσμα της καμπύλης αποδόσεων, επιτρέποντας την συσσώρευση υψηλότερων επιπέδων χρέους για το ίδιο επίπεδο κόστους εξυπηρέτησης. Τα κράτη δεν έχουν καμία διέξοδο. Δεν έχουν εναλλακτικές επιλογές. Οι αλόγιστες κρατικές δαπάνες και ο δανεισμός τους έχουν φτάσει στα όριά τους. Αυτό είναι ουσιαστικά το τέλος της χρήσης των αρχών των Κεϋνσιανών (ψευδό)Οικονομικών.
Οι κυβερνήσεις ελπίζουν ότι η ατζέντα της μεγάλης επανεκκίνησης του WEF θα τους προσφέρει ένα πλαίσιο για την οικονομική «επανεκκίνηση» του μη βιώσιμου δημόσιου χρέους τους και των μη χρηματοδοτούμενων υποχρεώσεών τους.
Ο πυρήνας αυτού του πλαισίου περιλαμβάνει το γενικό θέμα του περιορισμού των πολιτών στις οικονομικές τους δραστηριότητες και τις κινήσεις τους. Αυτό θα απαιτήσει αυξημένη παρακολούθηση και ελέγχους για τον περιορισμό των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και των ταξιδιών, αυξημένη καταστολή της ελευθερίας της έκφρασης και των δημοκρατικών ελευθεριών, και αυξημένους περιορισμούς στην πρόσβαση σε υπηρεσίες, χώρες, επικράτειες και κτίρια.
Οι πολίτες θα πρέπει να είναι δέσμιοι σωματικά και ψηφιακά σε όλες τις πτυχές της ζωής τους. Θα απαιτηθούν συστήματα και διαδικασίες παρακολούθησης και ελέγχου για να εξαλειφθούν οι μαζικές αποσύρσεις καταθέσεων (bank runs) από τις τράπεζες, για να αποτραπεί η «διαρροή εγκεφάλων» (brain drain) και πλούτου από πολίτες στις φτωχές, υπερχρεωμένες χώρες που επιθυμούν να μετεγκατασταθούν σε πιο ελκυστικές χώρες στο εξωτερικό, και για να επιτραπούν οι κατασταλτικές πολιτικές των κεντρικών τραπεζών, όπως τα χαμηλά και τα αρνητικά επιτόκια. Όσον αφορά τα αρνητικά επιτόκια, η ελπίδα είναι ότι αυτά θα συμβάλουν στην τόνωση των δαπανών και της οικονομικής ανάπτυξης. Όσον αφορά τα συνεχιζόμενα χαμηλά επιτόκια, η ελπίδα είναι ότι θα επιτρέψουν την ευκολότερη εξυπηρέτηση του τεράστιου κρατικού χρέους.
Τα συνταξιοδοτικά ταμεία, δημόσια και ιδιωτικά, και οι σχετικές μη χρηματοδοτούμενες υποχρεώσεις, πιθανότατα θα καταργηθούν ή θα αναδιαρθρωθούν σημαντικά. Ως εκ τούτου, και δεδομένης της πιθανής υποτίμησης των νομισμάτων, πολλές ελευθερίες και δημοκρατικά μέτρα θα περιοριστούν ή θα εξαλειφθούν για να ελαχιστοποιηθεί η αυξανόμενη κοινωνική και πολιτική αναταραχή.
Μεγάλο μέρος της εφαρμογής της Ατζέντας της Μεγάλης Επανεκκίνησης από τα κράτη θα είναι μια εκστρατεία μάρκετινγκ με στόχο τον πληθυσμό, η οποία θα αναδεικνύει την Ατζέντα της Μεγάλης Επανεκκίνησης σαν μια διαδικασία αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, για την οποία υπάρχει η γενική υποστήριξη από τον κόσμο, δεδομένης της δυνατότητας, μέσω της εφαρμογής της Ατζέντας της Μεγάλης Επανεκκίνησης, να εποπτεύεται και να ελέγχεται η ανθρώπινη συμπεριφορά μέσω της παρακολούθησης και της βαθμολόγησης των «κοινωνικών πιστώσεων» (social credit system Κίνας) που σχετίζονται με τις εκπομπές άνθρακα. Με αυτόν τον τρόπο, οι κυβερνήσεις που εφαρμόζουν την Ατζέντα της Μεγάλης Επανεκκίνησης ελπίζουν ότι οι πολίτες θα αποδεχθούν όλες τις πτυχές της, ακόμη και αν είναι επώδυνες.
Πρώτο βήμα: η εφαρμογή της «επιχείρησης Covid-19»
Όπως προαναφέρθηκε, η «ευκαιρία» που πυροδότησε την ατζέντα της Μεγάλης Επανεκκίνησης ήταν η κρίση του COVID-19. Αυτή δρομολόγησε ένα παγκόσμιο πρόγραμμα για τον COVID-19, το οποίο περιελάμβανε τον περιορισμό δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο στα σπίτια τους και την δημιουργία συστημάτων διαβατηρίων εμβολίων σε πολλές χώρες. Το σύστημα διαβατηρίων εμβολίων παρακολουθεί και ελέγχει την πρόσβαση σε υπηρεσίες, κτίρια, μετακινήσεις και ταξίδια. Το διαβατήριο εμβολίων δεν μεταφέρει μόνο πληροφορίες σχετικά με τους εμβολιασμούς για τον COVID-19, αλλά εμπεριέχει επίσης δεδομένα εντοπισμού γεωγραφικής θέσης που εφαρμόζονται αρχικά σε εφαρμογές (applications) εντοπισμού επαφών COVID-19 και αργότερα μπορούν να λειτουργήσουν σε ψηφιακές εφαρμογές που βασίζονται στην παρακολούθηση μέσω GPS, ιδίως σε συνδυασμό με τα Ψηφιακά Νομίσματα των Κεντρικών Τραπεζών (CBDC)
Δεύτερο βήμα: η καθιέρωση του κρατικού συστήματος ψηφιακών ταυτοτήτων
Το επόμενο βήμα είναι το κρατικό σύστημα της ψηφιακής ταυτότητας, το οποίο αφορά την ψηφιακή ταυτοποίηση. Ένα σύστημα ψηφιακής ταυτότητας θα ενεργοποιεί ή θα απενεργοποιεί την πρόσβαση σε υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένων των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, των πληρωμών και των τραπεζικών συναλλαγών. Η Ψηφιακή Ταυτότητα ενσωματώνει δεδομένα όπως πληροφορίες για την υγεία, κρατικές υπηρεσίες, άδεια οδήγησης και άδεια κυκλοφορίας αυτοκινήτου.
Επιπλέον, σε αυτό το στάδιο, ένα σύστημα κοινωνικής πιστοληπτικής αξιολόγησης (social credit system) μπορεί να ενσωματωθεί στο κρατικό σύστημα ψηφιακής ταυτότητας. Τα δεδομένα που εισάγονται στο σύστημα αξιολόγησης της «κοινωνικής πίστωσης» μπορούν να περιλαμβάνουν τις καταναλωτικές συνήθειες, το ατομικό ιστορικό περιήγησης στο διαδίκτυο, τα μοτίβα μετακίνησης και ταξιδιών, και να αφορούν ακόμα και το είδος των επαφών και του δικτύου φίλων, συγγενών, συναδέλφων και άλλων επαφών ενός ατόμου.
Τρίτο βήμα: εισαγωγή του ψηφιακού νομίσματος από τις κεντρικές (κρατικές) τράπεζες
Το επόμενο σημαντικό βήμα είναι πιθανότατα η δημιουργία ενός κρατικού κρυπτονομίσματος. Πρόκειται ουσιαστικά για την δημιουργία ενός νέου νομισματικού συστήματος, βασισμένου στην τεχνολογία blockchain, εφαρμόζοντας ουσιαστικά ένα νέο κυβερνητικό σύστημα fiat νομισμάτων (παραστατικό χρήμα χωρίς αντίκρισμα σε χρυσό). Σε αυτό το σημείο, το υπάρχον fiat κρατικό νόμισμα μπορεί να μεταφερθεί ως κατάθεση στο νέο σύστημα CDBC, με την δυνατότητα της κρατικής κεντρικής τράπεζας να θεσπίσει μια υποτίμηση του νομίσματος όταν συμβεί αυτή η μεταφορά ή αργότερα, όταν το CDBC έχει εφαρμοστεί και λειτουργεί – π.χ. 1 μονάδα του νέου νομίσματος για κάθε 10 μονάδες του παλιού νομίσματος – που αντιπροσωπεύει μια υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης του νομίσματος κατά 90% σε μια νύχτα. Από την σκοπιά της Ατζέντας της Μεγάλης Επανεκκίνησης, αυτές οι υποτιμήσεις θα βοηθούσαν σημαντικά την κυβέρνηση στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του μη βιώσιμου χρέους και των μη χρηματοδοτούμενων υποχρεώσεων.
Η εφαρμογή θα περιλαμβάνει την δημιουργία ενός λογαριασμού CBDC για κάθε πολίτη, χρησιμοποιώντας το προαναφερθέν σύστημα της κρατικής ψηφιακής ταυτότητας. Θα δοθεί σε όλους ένα ορισμένο χρονικό διάστημα προτού το παλιό νόμισμα να μην είναι πλέον αποδεκτό, ή να μην μπορεί να μετατραπεί στο νέο νομισματικό σύστημα.
Σε κάθε περίπτωση, είναι πιθανό τα κράτη να χρησιμοποιήσουν αυτή την ευκαιρία της μετάβασης στο CBDC για να αθετήσουν το μεγαλύτερο μέρος, αν όχι το σύνολο του δημόσιου χρέους τους, και να ακυρώσουν ταυτόχρονα το μεγαλύτερο μέρος, αν όχι το σύνολο των μη χρηματοδοτούμενων υποχρεώσεών τους. Μόλις αυτό ρυθμιστεί, τα κράτη μπορούν να οδηγήσουν ολόκληρη την οικονομία και το πολιτικό σύστημα στον ολοκληρωτισμό, δεδομένων των πιθανών χρήσεων και σεναρίων μέσω όλων των ευρέως μεταβαλλόμενων παραμέτρων διαμόρφωσης του λογισμικού που είναι διαθέσιμες στο CBDC.
Ακολουθεί ένας μικρός μόνο κατάλογος των δυνατοτήτων διαμόρφωσης – δείτε επίσης την δήλωση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών:
*Κάντε το νόμισμα να λήγει μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, π.χ. 6 μήνες.
*Απαγόρευση της χρήσης του νομίσματος εκτός ορισμένων δικαιοδοσιών, για παράδειγμα εκτός της χώρας διεθνώς.
*Καταβολή κοινωνικών πιστώσεων ή χρηματικών μονάδων για την επιβράβευση της καλής συμπεριφοράς όπως ορίζεται από την κυβέρνηση και αφαίρεση κοινωνικών πιστώσεων ή χρηματικών μονάδων για την αποθάρρυνση της κακής συμπεριφοράς, όπως ορίζεται από την κυβέρνηση.
*Κατάσχεση κοινωνικών πιστώσεων ή χρηματικών μονάδων για οποιαδήποτε πολιτική διαφωνία ή αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που είναι αντίθετες με το κυβερνητικό αφήγημα.
*Να εμποδίζονται τα κεφάλαια, οι κάτοικοι ή ακόμη και οι πολίτες να εγκαταλείψουν τη χώρα για οποιονδήποτε λόγο, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης του τουρισμού ή της μετακίνησης εκτός της χώρας.
*Ορισμένες ή όλες οι πτυχές της ζωής και της μετακίνησης οποιουδήποτε πολίτη μπορούν να διακοπούν ανά πάσα στιγμή μέσω απλών παραμέτρων που ρυθμίζονται από το λογισμικό στο CBDC.
Όπως καταλαβαίνετε, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα δυστοπικό σύστημα με ελάχιστες ή καθόλου ελευθερίες, για να μην αναφέρουμε τον εξαναγκασμό της συμπεριφοράς να ευθυγραμμιστεί με όποιο κυβερνητικό αφήγημα, ακόμη και αν αυτό το αφήγημα δεν έχει νόημα, είναι βάναυσο, ή δεν βασίζεται στην επιστήμη ή την πραγματικότητα. Ως εκ τούτου, δεδομένου ότι οι άνθρωποι πιθανότατα δεν θα είναι ευτυχισμένοι ή ικανοποιημένοι με αυτό το δυστοπικό σύστημα, το σύστημα αυτό είναι πολύ πιθανό να αποτύχει τελικά, όπως αποδεικνύεται από την ανθρώπινη ιστορία, οπουδήποτε έχουν επιχειρηθεί τέτοια συστήματα.
Μια εναλλακτική «μεγάλη επανεκκίνηση»: Το όραμα της Μεγάλης Αφύπνισης
Υπάρχει εναλλακτικός τρόπος για να επιτευχθούν οι ίδιοι στόχοι και σκοποί της Ατζέντας της Μεγάλης Επανεκκίνησης χωρίς να υπάρξουν οι δυσμενείς επιπτώσεις που αναλύθηκαν παραπάνω, ιδίως δεδομένου του αυξανόμενου ιστορικού αποτυχίας εκπλήρωσης, ή ευθέων παραβιάσεων, των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ από τη Μεγάλη Ατζέντα Επανεκκίνησης;
Μια εναλλακτική προσέγγιση, το Όραμα της Μεγάλης Αφύπνισης, είναι η χρήση των αρχών της Αυστριακής Σχολής Οικονομικών και των αρχών ενός περιβαλλοντικού κινήματος που ευθυγραμμίζεται με την Αυστριακή Σχολή, και ονομάζεται Περιβαλλοντισμός της Αγοράς. Η προσέγγιση αυτή δίνει έμφαση στην:
*Ευθυγράμμιση με την ανθρώπινη φύση – και όχι εναντίωση σε αυτήν.
*Διατήρηση των ελευθεριών όλων.
*Αξιοποίηση του υγιούς (μη πληθωριζόμενου) χρήματος και των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων.
*Προώθηση της άμεσης δημοκρατίας.
*Ελαχιστοποίηση της παρακολούθησης και του ελέγχου του πληθυσμού.
*Υποστήριξη της κοινωνίας και του περιβάλλοντος.
Η Αυστριακή Σχολή Οικονομικών
Η Αυστριακή Σχολή Οικονομικών είναι ένα σύνολο γνώσεων στην οικονομική σκέψη, που αναπτύχθηκε αρχικά το 1870 στη Βιέννη της Αυστρίας από μια ομάδα οικονομολόγων. Εκτός από το γεγονός ότι ξεκίνησε από εκεί, δεν έχει καμία σχέση με την χώρα της Αυστρίας. Οι ακόλουθοι της Αυστριακής Σχολής Οικονομικών (ASE) έχουν επιτύχει στην πρόβλεψη σημαντικών οικονομικών γεγονότων όπως η Μεγάλη Ύφεση, το στασιμοπληθωριστικό περιβάλλον της δεκαετίας του 1970, η χρηματιστηριακή φούσκα των ψηφιακών εταιρειών και η φούσκα των ακινήτων.
Η ASE δίνει έμφαση στα δικαιώματα ιδιοκτησίας, το υγιές χρήμα, τις ελάχιστες αποτελεσματικές ρυθμίσεις, την αποταμίευση και τις επενδύσεις, με ελάχιστο κρατικό χρέος και δανεισμό, και υποστηρίζει ότι οι αλλαγές πολιτικής που επιτρέπουν στις αγορές να λειτουργούν ελεύθερα οδηγούν σε οικονομική ανάπτυξη και δημιουργία πλούτου, ενώ οι παρεμβατικές πολιτικές δεν είναι φιλικές προς τις αγορές και οδηγούν σε οικονομική στασιμότητα και καταστροφή του πλούτου.
Μια βασική πτυχή της Αυστριακής Σχολής είναι η ευθυγράμμιση με την ανθρώπινη φύση – η εφαρμογή οικονομικών πολιτικών που αξιοποιούν τις θετικές πτυχές της ανθρώπινης φύσης για την ενθάρρυνση και την ενδυνάμωση της οικονομίας μέσω της πρωτοβουλίας, της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας.
Ο περιβαλλοντισμός της ελεύθερης αγοράς: 4 βασικές αρχές
Το Όραμα της Μεγάλης Αφύπνισης υιοθετεί μια προσέγγιση του Περιβαλλοντισμού της Αγοράς για το περιβάλλον. Όπως υποστηρίζεται από το Austrian Economics Center και την American Conservation Coalition, υπάρχουν τέσσερις αρχές αυτής της προσέγγισης:
1) Οικονομία της αγοράς: Η οικονομική και η περιβαλλοντική επιτυχία δεν είναι αλληλοαποκλειόμενες. Μόνο η δυναμική φύση της οικονομίας της αγοράς δίνει κίνητρα στους επιχειρηματίες να κάνουν «περισσότερα με λιγότερα» και να δημιουργούν καινοτομίες που περιορίζουν το οικολογικό μας αποτύπωμα. Το ελεύθερο εμπόριο είναι ζωτικής σημασίας τόσο για την καινοτομία όσο και για την συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, για την από κοινού αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προκλήσεων. Η Ατζέντα της Μεγάλης Επανεκκίνησης αποτυγχάνει σε σχέση με αυτή την αρχή, καθώς προσπαθεί να προωθήσει προκατασκευασμένες λύσεις με μη ελκυστικές αποδόσεις κερδών και ζημιών, αντί να επιτρέψει στην οικονομία της αγοράς να εντοπίσει καινοτόμες λύσεις με θετικές αποδόσεις στις επενδύσεις και τις λειτουργίες – με ταυτόχρονο περιορισμό του οικολογικού αποτυπώματος.
2) Ιδιωτικά δικαιώματα ιδιοκτησίας: Τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα παρέχουν κίνητρα τόσο για την περιβαλλοντική βιωσιμότητα όσο και για την λογοδοσία. Η Ατζέντα της Μεγάλης Επανεκκίνησης αποτυγχάνει σε σχέση με αυτή την αρχή, καθώς προωθεί το «δεν θα σας ανήκει τίποτα και θα είστε ευτυχισμένοι». Αντίθετα, αυτό που δεν ανήκει σε κανέναν, δεν το φροντίζει κανείς. Η ιδιοκτησία παρακινεί την φροντίδα και την υπευθυνότητα. Τα ισχυρά ιδιοκτησιακά δικαιώματα περιλαμβάνουν επίσης την δυνατότητα εμπορίας των πόρων, η οποία επιτρέπει στις αγορές να ανακατανέμουν τους φυσικούς πόρους για σκοπούς διατήρησης.
3) Αποκέντρωση: Οι τοπικές κοινότητες είναι σε καλύτερη θέση από τις κυβερνήσεις να διαχειριστούν τους κοινούς τους πόρους. Η Ατζέντα της Μεγάλης Επανεκκίνησης αποτυγχάνει σε αυτή την αρχή, καθώς βασίζεται σε κεντρικά σχεδιασμένες πολιτικές της ατζέντας, με λίγες ή καθόλου πληροφορίες επί τόπου. Αντίθετα, οι κοινότητες επωφελούνται από την δυναμική, αποκεντρωμένη γνώση που είναι απαραίτητη για την εφαρμογή αποτελεσματικών στρατηγικών διατήρησης. Η αποκέντρωση της εξουσίας, από τις κυβερνητικές γραφειοκρατίες στις τοπικές κοινότητες, ευνοεί τη στενότερη συνεργασία, την διαχείριση των πόρων και την περιβαλλοντική λογοδοσία.
4) Αισιοδοξία και καινοτομία: Ο μηδενισμός, η αποανάπτυξη και η μισανθρωπία είναι οι εχθροί του περιβάλλοντος. Οι άνθρωποι δεν αποτελούν μάστιγα για τον πλανήτη, αλλά μάλλον τον απόλυτο πόρο, ικανό να αναδείξει καινοτόμες ιδέες και λύσεις για την προστασία του περιβάλλοντός μας. Οι περιβαλλοντικές προκλήσεις μπορούν να επιλυθούν μέσω της καινοτομίας, της τεχνολογικής προόδου και της επιχειρηματικότητας – απορρίπτοντας παράλληλα τις κινδυνολογικές και αντιεπιστημονικές προσεγγίσεις. Η Ατζέντα της Μεγάλης Επανεκκίνησης αποτυγχάνει σε αυτή την αρχή από πολλές απόψεις. Ένα μεγάλο μέρος της Μεγάλης Επανεκκίνησης βασίζεται στην επιβολή, σε πολλές περιπτώσεις, δρακόντειων μέτρων παρακολούθησης και ελέγχου που επιχειρούν να αλλάξουν ή να τροποποιήσουν την ανθρώπινη συμπεριφορά με τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι δεν αισθάνονται άνετα ή δεν είναι ευτυχείς ή που αφαιρούν από την αίσθηση της προσωπικής τους ελευθερίας και ιδιωτικότητας. Αυτά τα μέτρα περιλαμβάνουν ένα σύστημα κοινωνικής βαθμολόγησης και ελέγχου, ένα ψηφιακό νόμισμα κεντρικής τράπεζας με οικονομικούς και κοινωνικούς ελέγχους, καθώς και περιορισμούς στις μετακινήσεις, τα ταξίδια και την ευελιξία των δαπανών.
Αντίθετα, το Όραμα της Μεγάλης Αφύπνισης δίνει μεγάλη έμφαση στην καινοτομία και την τεχνολογία, διατηρώντας ταυτόχρονα το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Για παράδειγμα, ψηλά στην λίστα του Οράματος της Μεγάλης Αφύπνισης για τις νέες πηγές ενέργειας που μπορούν να παρέχουν τα απαιτούμενα, όχι μόνο σε μεγάλη κλίμακα αλλά και παράγοντας ελάχιστες ή καθόλου εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, είναι η εμπορική αξιοποίηση της πυρηνικής σύντηξης – πρακτικά απεριόριστη, καθαρή ενέργεια με την δυνατότητα να παρέχει όλη την ενέργεια που απαιτείται για τα ηλεκτρικά οχήματα σε όλο τον κόσμο.
Συμπέρασμα
Υπάρχει μια εναλλακτική Μεγάλη Επανεκκίνηση που μπορεί να οδηγήσει τον κόσμο στους ίδιους στόχους, αλλά χωρίς τις δυστοπικές επιπτώσεις και την υστέρησή της ως προς την προστασία του περιβάλλοντος -το Όραμα της Μεγάλης Αφύπνισης. Η βάση αυτής της εναλλακτικής Μεγάλης Επανεκκίνησης βασίζεται στις αρχές της Αυστριακής Σχολής Οικονομικών και του Περιβαλλοντισμού της Αγοράς, ευθυγραμμισμένες με την ανθρώπινη φύση, την καινοτομία, την επιχειρηματικότητα, το υγιές χρήμα, το ελάχιστο χρέος και την δανειοδότηση, την ελάχιστη αποτελεσματική ρυθμιστική δομή, τις ελευθερίες, τα ισχυρά δικαιώματα ιδιοκτησίας και την ελαχιστοποίηση του κράτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου