Είναι τότε που παραμένει απορροφημένος, βυθίζεται σε αυτό που κάνει και ξεχνάει τον εαυτό του, το εγώ, τον χρόνο. Όλα ρέουν εύκολα και ευχάριστα. Αυτή ήταν προφανώς η κατάσταση του Πικάσσο, όταν, πινελιά την πινελιά, δημιουργούσε το έργο του, ή ενός συγγραφέα που χτενίζει το κείμενό του ή κάποιου χορευτή που κινείται στον ήχο της μουσικής χωρίς να σκέφτεται τίποτα άλλο.
Οι άνθρωποι αυτοί πραγματοποιούν το έργο, αλλά την ίδια στιγμή είναι και τεχνίτες και μέρος του έργου. Ρέουν μαζί του.
Κάθε άνθρωπος μπορεί να πετύχει αυτή την κατάσταση αρμονίας που τη χαρακτηρίζει μια αίσθηση ροής, μια αίσθηση ότι ο άνθρωπος «είναι στο ίδιο κύμα» με αυτό που πραγματοποιεί, δεδομένου ότι μπορεί να εξασκηθεί. Αλλά για να το πετύχει αυτό, είναι αναγκαίες κάποιες συνθήκες.
Πρέπει αφενός να υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα στην πρόκληση που συνεπάγεται η ασχολία με την οποία καταπιάνεται το άτομο και στην επιδεξιότητα του ατόμου για να τη φέρει εις πέρας. Διαφορετικά, αν το άτομο δεν έχει την απαιτούμενη ικανότητα και κατά την εκτέλεσή της, η ασχολία καταλήγει είτε υπερβολικά δύσκολη είτε εύκολη, αυτή η κατάσταση ροής δε θα προκληθεί.
Και, αφετέρου, χρειάζεται να εστιάζει την προσοχή του στη δραστηριότητα · που πραγματοποιεί. Η προσοχή αυτή μπορεί να εξασκηθεί και να ενδυναμωθεί μέσω του διαλογισμού, της άσκησης γιόγκα ή με τις πολεμικές τέχνες.
Η ευτυχία ξεδιπλώνεται καθώς ρέουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου