Ο φόβος ότι η μοναξιά γεμίζει με ηχηρή σιωπή μας τρομοκρατεί. Είναι προτιμότερο να χανόμαστε καθημερινά στους ρυθμούς της πολύβουης πόλης, μέσα στο θόρυβο και την άσκοπη φασαρία ακόμη και όταν επικοινωνούμε ή διασκεδάζουμε. Κάθε μέρα όλη μέρα.
Οι αισθήσεις μας βομβαρδίζονται και η προσοχή μας αποσπάται, ο οργανισμός για να το αντιμετωπίσει παράγει αυτόματα αγχογόνες ορμόνες ενώ το μυαλό μας αποκτά την άσχημη συνήθεια να παραμένει σε συναγερμό.
Όσο περισσότερο παραμένουμε όμως σε αυτή την κατάσταση, χάνουμε τον εαυτό μας μέσα στο άγχος, σταματάμε να αναπνέουμε σωστά, η σκέψη μας θολώνει και η κρίση μας χαλαρώνει, συμβιβάζεται και αρχίζει τις εκπτώσεις.
Είναι στο χέρι μας να μην επιτρέψουμε το θόρυβο της καθημερινότητας να σταθεί εμπόδιο στη σύνδεση και στην επικοινωνία με την εσωτερική μας αρμονία. Είναι απλό να αναζητήσουμε τη δύναμη και τη σοφία της ισορροπίας μέσα μας. Ακόμη και μερικά λεπτά εσωτερικής σιωπής κάθε μέρα δημιουργούν μια εκπληκτική πηγή ανατροφοδότησης δύναμης. Η δύναμη της εσωτερικής σιωπής θεραπεύει την καρδιά, ξεκουράζει και απελευθερώνει το μυαλό, δίνει ώθηση στην ενεργοποίηση ξεχασμένων συναισθημάτων.
Ακολουθώντας αυτή τη ροή, η καθημερινότητα μας χρωματίζεται και οι πράξεις μας αποκτούν νόημα καθώς γεμίζουμε ενέργεια γαλήνης και χαράς. Με τη σιωπή η ικανότητα να βλέπουμε, να ακούμε και να αισθανόμαστε διευρύνεται, η αντίληψη μας οξύνεται και εστιάζουμε στη χαρά της ζωής. Με αυτή την έννοια μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη σιωπή ως ένα πρακτικό εργαλείο για να ανακατασκευάσουμε τη ζωή μας χρησιμοποιώντας τη διαύγεια που μας επιτρέπει να συνδεόμαστε με πνευματική οξύνοια με το περιβάλλον μας.
Η σιωπή εναρμονίζει το έξω με το μέσα μας, εξισορροπεί τις διαφορές μας και συνδέει τους δυο κόσμους. Η σιωπή βρίσκει τις ομοιότητες και στηρίζει τη σύνδεση.
Η σιωπή έχει τον ήχο της πρωινής δροσιάς, της βόλτας δίπλα στη θάλασσα μόλις δύσει ο ήλιος, έχει χρώμα μαργαριταρένιο κρυμμένο όπως μια ακτίνα φως στο βυθό μιας γαλήνιας θάλασσας. Μοιάζει με τον εσωτερικό ουσιαστικό ήχο της ροής που κυκλοφορεί μέσα μας, ο χτύπος του παλμού που μας κρατάει ζωντανούς.
Η σιωπή είναι το κενό διάστημα ανάμεσα στο ναι και στο όχι. Με τη σιωπή συναινούμε στο να επιλέξουμε το δρόμο της ηρεμίας, να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να πάρει χαλαρωτικές ανάσες και να απολαύσει το ταξίδι. Με τη σιωπή τα αισθήματα ελευθερώνονται, έχουν νόημα, γαληνεύουν.
Είναι η πρώτη στιγμή σε ένα βαθύ μακροβούτι και η απόφαση ότι είναι στο χέρι μας να επιλέξουμε να κάνουμε χώρο στην ποιότητα, στην απόλαυση, αναπνέοντας καθαρό αέρα σε όλο το ταξίδι της ειρήνης με τον εαυτό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου