ΑΧ. ἄκουε δή νυν, ἵνα τὸ πρᾶγμ᾽ ἔχῃ καλῶς.
1010 ΚΛ. τί τοῦτ᾽ ἔλεξας; ὡς ἀκουστέον γέ σου.
ΑΧ. †πειθώμεθ᾽ αὖτις† πατέρα βέλτιον φρονεῖν.
ΚΛ. κακός τίς ἐστι καὶ λίαν ταρβεῖ στρατόν.
ΑΧ. ἀλλ᾽ οἱ λόγοι γε καταπαλαίουσιν λόγους.
ΚΛ. ψυχρὰ μὲν ἐλπίς· ὅ τι δὲ χρή με δρᾶν φράσον.
1015 ΑΧ. ἱκέτευ᾽ ἐκεῖνον πρῶτα μὴ κτείνειν τέκνα·
ἢν δ᾽ ἀντιβαίνῃ, πρὸς ἐμέ σοι πορευτέον.
ᾗ γὰρ τὸ χρῇζον ἐπίθετ᾽, οὐ τοὐμὸν χρεὼν
χωρεῖν· ἔχει γὰρ αὐτὸ τὴν σωτηρίαν.
κἀγώ τ᾽ ἀμείνων πρὸς φίλον γενήσομαι,
1020 στρατός τ᾽ ἂν οὐ μέμψαιτό μ᾽, εἰ τὰ πράγματα
λελογισμένως πράσσοιμι μᾶλλον ἢ σθένει.
†καλῶς δὲ κρανθέντων [καὶ] πρὸς ἡδονὴν φίλοις
σοί τ᾽ ἂν γένοιτο κἂν ἐμοῦ χωρὶς τάδε.†
ΚΛ. ὡς σώφρον᾽ εἶπας. δραστέον δ᾽ ἅ σοι δοκεῖ.
1025 ἢν δ᾽ αὖ τι μὴ πράσσωμεν ὧν ἐγὼ θέλω,
ποῦ σ᾽ αὖθις ὀψόμεσθα, ποῦ; χρή μ᾽ ἀθλίαν
ἐλθοῦσαν εὑρεῖν σὴν χέρ᾽ ἐπίκουρον κακῶν;
ΑΧ. ἡμεῖς σε φύλακες οὗ χρεὼν φυλάξομεν,
μή τίς σ᾽ ἴδῃ στείχουσαν ἐπτοημένην
1030 Δαναῶν δι᾽ ὄχλου· μηδὲ πατρῷον δόμον
αἴσχυν᾽· ὁ γάρ τοι Τυνδάρεως οὐκ ἄξιος
κακῶς ἀκούειν· ἐν γὰρ Ἕλλησιν μέγας.
ΚΛ. ἔστιν τάδ᾽· ἄρχε· σοί με δουλεύειν χρεών.
εἰ δ᾽ εἰσὶ θεοί, δίκαιος ὢν ἀνὴρ ‹θεῶν›
1035 ἐσθλῶν κυρήσεις· εἰ δὲ μή, τί δεῖ πονεῖν;
1010 ΚΛ. τί τοῦτ᾽ ἔλεξας; ὡς ἀκουστέον γέ σου.
ΑΧ. †πειθώμεθ᾽ αὖτις† πατέρα βέλτιον φρονεῖν.
ΚΛ. κακός τίς ἐστι καὶ λίαν ταρβεῖ στρατόν.
ΑΧ. ἀλλ᾽ οἱ λόγοι γε καταπαλαίουσιν λόγους.
ΚΛ. ψυχρὰ μὲν ἐλπίς· ὅ τι δὲ χρή με δρᾶν φράσον.
1015 ΑΧ. ἱκέτευ᾽ ἐκεῖνον πρῶτα μὴ κτείνειν τέκνα·
ἢν δ᾽ ἀντιβαίνῃ, πρὸς ἐμέ σοι πορευτέον.
ᾗ γὰρ τὸ χρῇζον ἐπίθετ᾽, οὐ τοὐμὸν χρεὼν
χωρεῖν· ἔχει γὰρ αὐτὸ τὴν σωτηρίαν.
κἀγώ τ᾽ ἀμείνων πρὸς φίλον γενήσομαι,
1020 στρατός τ᾽ ἂν οὐ μέμψαιτό μ᾽, εἰ τὰ πράγματα
λελογισμένως πράσσοιμι μᾶλλον ἢ σθένει.
†καλῶς δὲ κρανθέντων [καὶ] πρὸς ἡδονὴν φίλοις
σοί τ᾽ ἂν γένοιτο κἂν ἐμοῦ χωρὶς τάδε.†
ΚΛ. ὡς σώφρον᾽ εἶπας. δραστέον δ᾽ ἅ σοι δοκεῖ.
1025 ἢν δ᾽ αὖ τι μὴ πράσσωμεν ὧν ἐγὼ θέλω,
ποῦ σ᾽ αὖθις ὀψόμεσθα, ποῦ; χρή μ᾽ ἀθλίαν
ἐλθοῦσαν εὑρεῖν σὴν χέρ᾽ ἐπίκουρον κακῶν;
ΑΧ. ἡμεῖς σε φύλακες οὗ χρεὼν φυλάξομεν,
μή τίς σ᾽ ἴδῃ στείχουσαν ἐπτοημένην
1030 Δαναῶν δι᾽ ὄχλου· μηδὲ πατρῷον δόμον
αἴσχυν᾽· ὁ γάρ τοι Τυνδάρεως οὐκ ἄξιος
κακῶς ἀκούειν· ἐν γὰρ Ἕλλησιν μέγας.
ΚΛ. ἔστιν τάδ᾽· ἄρχε· σοί με δουλεύειν χρεών.
εἰ δ᾽ εἰσὶ θεοί, δίκαιος ὢν ἀνὴρ ‹θεῶν›
1035 ἐσθλῶν κυρήσεις· εἰ δὲ μή, τί δεῖ πονεῖν;
***
ΚΛΥ. Να ᾽χεις καλό, που δύστυχους βοηθάς.ΑΧΙ. Τώρα άκου, για να πάει καλά το πράγμα.
1010 ΚΛΥ. Ναι, πες· σ᾽ εσένα πρέπει να υπακούω.
ΑΧΙ. Γνώμη μπορεί ο πατέρας της ν᾽ αλλάξει.
ΚΛΥ. Είναι δειλός και το στρατό τον τρέμει.
ΑΧΙ. Αλλά ένα λόγο τον νικά ένας άλλος.
ΚΛΥ. Χαμένη ελπίδα· ωστόσο, τί να κάμω;
ΑΧΙ. Ικέτευέ τον πρώτα να μη σφάζει
τα παιδιά του· αν αρνιέται, έλα σ᾽ εμένα·
αν οι δικές σας ικεσίες τον πείσουν,
εγώ είμαι περιττός· η σωτηρία
μόνη της θά ᾽ρθει· μ᾽ ένα φίλο μου, έτσι
καλύτερα θα τα ᾽χω, κι οι στρατιώτες
1020 δε θα με κατακρίνουν, αν σε ενέργεια
βάζω το νου κι όχι τη βία. Κι αν λύση
δοθεί καλή χωρίς εμένα, θα ᾽ναι
πιο ευχάριστο για σε και τους δικούς σου.
ΚΛΥ. Φρόνιμα λόγια. Αυτό που λες θα κάμω.
Μα αν δεν τα καταφέρω σε ό,τι θέλω,
πού θα σε ξαναδώ; Να τρέχω η έρμη
το χέρι σου να βρω που θα με σώσει;
ΑΧΙ. Θα σε παραφυλάξω εγώ όπου πρέπει,
να μη σε δει κανείς να τριγυρίζεις
1030 μες στων Δαναών τα πλήθη, αλαλιασμένη·
το πατρικό σου μην ντροπιάζεις σπίτι·
δεν ταιριάζει να πουν για τον Τυνδάρεο
κακό· στέκει ψηλά μες στην Ελλάδα.
ΚΛΥ. Σωστά· κυβέρνα εσύ· εγώ πρέπει να είμαι
δούλη σου· κι αν υπάρχουν θεοί, θα δείξουν
σ᾽ εσέ, το δίκιον άντρα, καλοσύνη·
αλλιώς, γιατί κανένας να κοπιάζει;
Ο Αχιλλέας φεύγει, η Κλυταιμήστρα μπαίνει στη σκηνή.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου