Για πρώτη φορά, οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει ένα σώμα ακτίνας 1,3 χλμ. στην άκρη του ηλιακού συστήματος στη ζώνη Edgeworth-Kuiper. Τέτοια σώματα μεγέθους λίγων χιλιομέτρων, όπως αυτό που ανακαλύφθηκε, έχουν προβλεφθεί ότι υπάρχουν για περισσότερα από 70 χρόνια. Αυτά τα αντικείμενα λειτουργούσαν ως ένα σημαντικό βήμα στη διαδικασία σχηματισμού ενός πλανήτη, ανάμεσα στα πολύ μικρά αρχικά σώματα από τις συγχωνεύσεις της σκόνης και του πάγου και των πλανητών που βλέπουμε σήμερα
Η ζώνη Edgeworth-Kuiper ή απλά Kuiper είναι μια συλλογή από μικρά ουράνια ώματα που βρίσκονται πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Το πιο διάσημο αντικείμενο της ζώνης αυτής είναι ο Πλούτωνας. Τα αντικείμενα της ζώνης Kuiper πιστεύεται ότι είναι τα υπολείμματα που απέμειναν από τη δημιουργία του ηλιακού συστήματος. Ενώ μικρά σώματα όπως οι αστεροειδείς στο εσωτερικό Ηλιακό Σύστημα έχουν μεταβληθεί από την ηλιακή ακτινοβολία, τις συγκρούσεις και τη βαρύτητα των πλανητών με την πάροδο του χρόνου, τα αντικείμενα στην ψυχρή, σκοτεινή, μοναχική Ζώνη Kuiper διατηρούν τις παρθένες συνθήκες του πρώιμου Ηλιακού Συστήματος. Έτσι οι αστρονόμοι τις μελετούν για να μάθουν για την αρχή της διαδικασίας σχηματισμού του πλανήτη μας.
Τα αντικείμενα με ακτίνες από 1 km έως αρκετά χιλιόμετρα είχαν προβλεφθεί να υπάρχουν, αλλά είναι πολύ απομακρυσμένα, μικρά και αμυδρά ακόμη και για τα κορυφαία τηλεσκόπια, όπως το τηλεσκόπιο Subaru, για να παρατηρηθούν άμεσα. Έτσι μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Ko Arimatsu στο Αστρονομικό Παρατηρητήριο της Ιαπωνίας χρησιμοποίησε μια τεχνική γνωστή ως απόκρυψη: την παρακολούθηση μεγάλου αριθμού αστεριών και την παρακολούθηση της σκιάς ενός αντικειμένου που διέρχεται μπροστά από ένα από τα αστέρια. Η ομάδα OASES τοποθέτησε δύο μικρά τηλεσκοπικά (28 cm) και παρακολουθούσε περίπου 2000 αστέρια συνολικά 60 για ώρες.
Αναλύοντας τα δεδομένα, η ομάδα βρήκε ένα συμβάν σύμφωνο με ένα αστέρι που φαινόταν να γίνεται πιο αμυδρό, καθώς αποκρύφτηκε από ένα σώμα ακτίνας 1,3 χλμ. της ζώνης Edgeworth-Kuiper. Αυτή η ανίχνευση υποδεικνύει ότι τα αντικείμενα αυτής της ζώνης πλάτους μερικών χιλιομέτρων είναι πιο πολυάριθμα από ό, τι πιστεύαμε προηγουμένως. Αυτή η άποψη υποστηρίζει μοντέλα όπου οι πλανήτες αρχικά αναπτύσσονται σιγά-σιγά σε αντικείμενα μεγέθους λίγων χιλιομέτρων, πριν από την μεγάλη ανάπτυξη τους λόγω συγχωνεύσεων σε πλανήτες.
Ο Arimatsu εξήγησε: «Αυτή είναι μια πραγματική νίκη για μικρά έργα. Η ομάδα μας είχε λιγότερο από το 0,3% του προϋπολογισμού μεγάλων διεθνών έργων. Δεν είχαμε ακόμη αρκετά χρήματα για να φτιάξουμε ένα δεύτερο θόλο για να προστατέψουμε το δεύτερο τηλεσκόπιο! Ωστόσο, καταφέραμε να κάνουμε μια ανακάλυψη που είναι αδύνατη για τα μεγάλα έργα. Τώρα που γνωρίζουμε ότι λειτουργεί το σύστημά μας, θα διερευνήσουμε την ζώνη Kuiper λεπτομερέστερα. Κάνουμε επίσης την σκέψη να δούμε τα αντικείμενα στο αξεπέραστο Νέφος του Oort. »
Η ζώνη Edgeworth-Kuiper πήρε το όνομά της από τους αστρονόμους Kenneth Edgeworth (1880-1972) και Gerard Kuiper (1905-1973), αλλά πολλοί αστρονόμοι αναφέρονται σε αυτήν την περιοχή των πλανητικών αντικειμένων απλά ως η ζώνη Kuiper. Ο Edgeworth πρότεινε το 1943 ότι μια δεξαμενή κομητών πρέπει να υπάρχει πέρα από τους πλανήτες ως ένας πολύ μεγάλος αριθμός μικρών σωμάτων ή σμήνους σωμάτων, τα οποία περιστασιακά εισέρχονται στο εσωτερικό ηλιακό σύστημα ως κομήτες. Σημείωσε ότι, σε τόσο μεγάλες αποστάσεις από τον Ήλιο, οι συγκρούσεις μεταξύ των πλανητών στο πρωτοπλανητικό δίσκο ήταν τόσο σπάνιες που μπορούσαν να σχηματίσουν μόνο μικρά σώματα (ή σμήνη).
Το 1951, ο Kuiper διατύπωσε σθεναρά την άποψή του ότι ορισμένοι κομήτες μπορεί να προέρχονται από μια περιοχή πιο κοντά στο Ηλιακό Σύστημα από 100.000 AU (αστρονομικές μονάδες), όπου είναι το Νέφος του Oort. Με άλλα λόγια, η περιοχή του διαστήματος πέρα από τον Ποσειδώνα και προς τα έξω στις 120 AU θα μπορούσε να έχει κατοικηθεί από τεράστιους αριθμούς παγωμένων σωμάτων που είναι ουσιαστικά αδρανείς κομήτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου