Το άτομο είναι και αυτό μια μορφή της συνειδητότητας, αλλά είναι μια πολύ περιορισμένη μορφή και τείνει προς την αλαζονεία και τον εγωισμό. Δεν είναι μια όμορφη κατάσταση. Η ζωή μάς σπρώχνει να υπερβούμε αυτή την περιορισμένη μορφή και το πετυχαίνει αυτό μέσα από τον πόνο, μέχρι να εγκαταλείψουμε τη δυσαρμονική λειτουργία.
Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι μόνο να ερχόμαστε στη θέση του παρατηρητή και να αναγνωρίζουμε τα διάφορα εγωικά φαινόμενα ως στοιχεία του προγραμματισμού μας. Όταν ο προγραμματισμός αναμιγνύεται με τον αληθινό μας εαυτό, δημιουργείται το υβρίδιο του ψευδούς εαυτού.
Όταν αρχίζουμε να το βλέπουμε αυτό, ξεκινάει η ευθυγράμμισή μας με τον αληθινό μας εαυτό. Μόνο αυτό χρειάζεται να συμβεί. Όλα τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν μόνα τους, αυθόρμητα.
Και είναι πολύ ωραία που λειτουργούν έτσι τα πράγματα, γιατί αν έπρεπε να ξεμάθουμε τα πάντα και μετά να τα ξαναμάθουμε όλα πάλι από την αρχή, θα ήταν μεγάλη ταλαιπωρία.
Όσο είμαστε ευγνώμονες και λέμε "ευχαριστώ" στη ζωή για τις εμπειρίες που μας δίνει, τις αισθήσεις, τον νου και τη δύναμη που έχουμε για να υπερβούμε τις ψευδαισθήσεις μας, σημαίνει ότι όλα πάνε καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου