Καμιά φορά «χτυπάμε» τον ίδιο μας τον εαυτό. Λέμε: «Δεν έπρεπε να το πω αυτό», «έπρεπε να χειριστώ αλλιώς την κατάσταση», «ήταν λάθος κίνηση» και άλλα πολλά τέτοια, κάνοντας πόλεμο μόνοι μας. Ως επακόλουθο αυτής της συμπεριφοράς η ψυχολογία πέφτει, διάθεση δεν έχουμε και απλά συνεχίζουμε να «πυροβολούμε» θεωρώντας πως τίποτα τώρα δε μας σώζει και πως έτσι κάτι κάνουμε.Μα τι κάνουμε; Απλά τα πράγματα χειρότερα για μας.
Μια απόφαση που παίρνουμε έχει τις συνέπειές της. Δε σημαίνει στη ζωή πως πάντα όλα θα βαίνουν καλώς, πως πάντα θα πράττουμε ώριμα και σωστά. Ο άνθρωπος κάνει λάθη. Είναι κόντρα στη φύση του να μην κάνει. Είναι κάτι που συμβαίνει. Όμως δε χρειάζεται για απλά πράγματα και πολλές φορές ασήμαντα, να απαισιοδοξούμε, να χάνουμε τη δύναμή μας, την πίστη στον εαυτό μας.
Ακόμα και στην περίπτωση που δε νιώθουμε καθόλου καλά, υπάρχει η επιλογή να πούμε «συγνώμη, έφταιξα, θέλω να διορθώσω». Και φυσικά, έτσι, μπορεί να νιώσουμε καλύτερα, ακόμη μπορεί και να γίνουν όλα όπως πρώτα.
Το να μετανιώσει κάποιος για κάτι είναι λυτρωτικό. Γιατί για να μετανιώσει πάει να πει πως ήταν λάθος και έχει παραδεχτεί το λάθος του. Εκείνος σίγουρα έτσι είναι κοντά στο σωστό.
Γι’ αυτό, απ’ το να κάνουμε επίθεση στον εαυτό μας και να μιζεριάζουμε, καλύτερα να τον οδηγούμε προς τη λύση του προβλήματος και όχι να δημιουργούμε κι άλλο πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου