Απλώς έρχονται περίοδοι στη ζωή που συμβαίνουν πολλά ή πιο σωστά ειπωμένα, που έχεις μια υπερισχύουσα ενέργεια περιέργειας και ενδοσκόπησης. Σα να έχει κολλήσει η εσωτερική σου πυξίδα και κάπως πρέπει να κινηθείς για επανέλθει στον αρχικό προσανατολισμό ή καλύτερα ειπωμένα στον κατάλληλο προσανατολισμό.Και κάπου εκεί μες τον ζήλο για κίνηση και δραστηριοποίηση βρίσκεσαι απέναντι σε ένα χαοτικό συναίσθημα. Τι θέλεις και τι έχεις ανάγκη; Και πάνω απ’ όλα, τι νομίζεις ότι έχεις ανάγκη;
Τις προάλλες διάβασα κάπου ότι αυτός που βλέπει μακριά, βλέπει και σωστά. Από ποια απόσταση όμως θα το κρίνεις το πόσο μακριά ή κοντά είναι κάτι; Την χρονική, την τοπική, την συναισθηματική; Είναι γοητευτικά αυτά τα παιχνίδια της ζωής και των συγκυριών, ακόμα πιο επικίνδυνα γοητευτικά είναι όμως τα παιχνίδια της ψυχής.
Πολλές φορές μπορείς να παραλληλίσεις την ψυχή με το πέλαγος… Κάποτε τα κύματά της εναρμονίζονται προς μια κατεύθυνση, μετά φυσά λίγο άνεμος, κυματίζει η θάλασσά σου προς άλλη μεριά. Και πότε αναρωτιέμαι θα γαληνεύσει αυτή η θάλασσα; Ίσως και ποτέ.
Αν είσαι ανήσυχο πέλαγος τότε καλό είναι να έχεις κάποιους σταθερούς βράχους στα έγκατα σου και από κει και πέρα, πάντα μάλλον θα κυματίζεις.
Αν είσαι λίμνη τότε ίσως πιο εύκολα χωράς και κυλάς σ’ ένα μικρότερο πέρασμα και δεν έχεις ανάγκη να γνωρίσεις ακρογιαλιές και λιμάνια.
Και καθώς κυλάς, είτε σαν ωκεανός, είτε σαν λιμνούλα, έρχονται κάποια ρεύματα και προκαλούν τρικυμία και ψυχικούς πλαταγισμούς. Και τότε θέλεις να επιλέξεις ένα ρεύμα, μια κατεύθυνση. Δε μπορεί η θάλασσα να ρέει προς δυο κατευθύνσεις ή μπορεί; Αν ναι, όχι για πολύ σε κάθε περίπτωση…
Πρέπει να επιλέξεις. Ποια λιμάνια θα αφήσεις και σε ποια θα σταθείς όπως και πρέπει να προστατεύσεις τον υδάτινο κόσμο σου από τυχόν απορρίμματα…
Σκέφτεσαι, αναλύεις, υποθέτεις, αλλά τελικά οι παλμοί της θάλασσας σου σε οδηγούν. Μπορεί περιστασιακά να περικυκλώσεις κόμβους απλώς γιατί πέρασες από κει αλλά ξέρεις καλά ότι αυτοί οι κόμβοι μόνο κομβικοί δεν είναι. Και πολλές φορές μέσα σε μια ταραχώδη θάλασσα, βοηθάει τελικά η νηνεμία. Τότε θα καθαρίσει ο ορίζοντας και θα δεις ποια λιμάνια έχουν ζωή να σου χαρίσουν και ποια λιμάνια ήταν αυτά που προσάραξες όμορφα ή και άτσαλα αλλά όπως και να ‘χει είναι καιρός να σαλπάρεις παρακάτω.
Τότε θα κατακαθίσει η άμμος μέσα σου και θα φανούν οι πολύτιμοι λίθοι που κρύβονται στο βάθος αλλά τότε θα μπορέσουν και οι άλλοι να τους δουν, αυτοί στο λιμάνι...
Όπως και να έχει όμως, άκου τα κύματα της ψυχής σου. Ακούγεται πολύ κλισέ αυτό σίγουρα αλλά ίσως είναι τόσο κλισέ που είναι και λειτουργικό, γι’ αυτό και κλισέ. Αφουγκράσου τα λοιπόν, άκου ήσυχα και καθαρά όπως οι βόμβοι μέσα σ ένα κοχύλι. Απλώς για να ακούσεις καθαρά, ίσως θα βοηθούσε η παύση των ανέμων.
Εσύ και μόνο εσύ ξέρεις πως κυματίζει η θάλασσά σου και τα λιμάνια που θα μπορέσουν να δουν τους λίθους στον πάτο, θα ανοίξουν διάπλατα για να μπορέσεις να κυλάς μέσα τους… Τις θάλασσες μη τις φοβάσαι. Μπορεί να σε κάνουν να βιώνεις τρικυμίες αλλά τουλάχιστον σε βοηθούν να κολυμπάς. Οι βάλτοι όμως…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου