Δύσκολος ο κόσμος μας, ή εμείς τον κάνουμε δύσκολο.Ίσως αν καταφέρναμε να κάνουμε το αδύνατο δυνατό ή απλά πιστεύαμε στον εαυτό μας πιο εύκολα, θα μπορούσαμε να κατακτήσουμε τα πάντα.
Δεν ζω με ψευδαισθήσεις, ζω όμως για όνειρα.
Γεμάτoς είμαι, ναι!
Ονειρεύομαι, κακό είναι;
Και αν με πουν ονειροπόλo, κι αν με πουν παράλογo.
Τι με νοιάζει;
Έμαθα να πατάω στα πόδια μου τη μέρα και να ονειρεύομαι τη νύχτα.
Να ελπίζω, να περιμένω, να πληγώνομαι, να δίνω αγάπη, να παίρνω.
Δεν έμαθα όμως, να τα παρατάω πριν τα επιδιώξω μέχρι εσχάτων.
Ελπίζω, ναι.
Ονειρεύομαι, ναι.
Παλεύω, ναι.
Γιατί αν τα παρατήσω τώρα μάτια μου, χάθηκα.
Πώς θα επιβιώσω; Πως θα αντεπεξέλθω σε έναν μουντό κόσμο δίχως όνειρα;
Κόντρα εκείνοι, κόντρα εγώ.
Με έλεγαν πάντα πνεύμα αντιλογίας, νευρικός, οξύμωρος.
Ποτέ όμως, δυνατή.
Ίσως αυτά τα μειονεκτήματα που μου πρόσθεσαν κάποιοι να είναι ο τρόπος αντιμετώπισης μου για τη ζωή..
Για τη ζωή μου.
Παίχτης είμαι, όχι πιόνι.
Αυτή η διαφορά μας.
Βρες και εσύ τι είσαι. Ψάξου.
Στη μοναξιά μου, έμαθα καλύτερα τον εαυτό μου και γίναμε φίλοι, ξέρεις.
Οι καλύτεροι φίλοι..
Και τα όνειρα μας; Συνοδοιπόροι στη ζωή.
Γιατί εκτίμησα στιγμές, φάσεις της ζωής μου που άλλοι θα διέγραφαν.
Την πάλεψα και αν δεν παλέψεις, δεν θα κερδίσεις.
-Αξίζει λες να υπάρχεις για ένα όνειρο;
-Θα σου πω εγώ και πίστεψε με, αξίζει όσο τίποτα άλλο.
