Οι άνθρωποι δεν απεχθάνονται την αλλαγή, αλλά τον πόνο (κόπο) που μεσολαβεί από τον Στόχο έως το Αποτέλεσμα!

Υπάρχουν κάποια πράγματα που μας καθορίζουν.

Θες μια συμπεριφορά; Θες μια πεποίθηση; Θες μια Θεωρία; Θες Μια θρησκεία; Θες μια αντίληψη; Θες ένας τρόπος ζωής; Θες μια ιδέα;

Όλα έχουν διαμορφώσει μερικώς ή ολικώς την προσωπικότήτά μας και έχουν καθορίσει τον εσωτερικό μας κόσμο (πνευματικό, νοητικό, συναισθηματικό) αυτό το "μας είχε καθορίσει" αλλάζει... Με κόπο μεν αλλά αλλάζει...

αλλά είναι αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι άνθρωποι... το ότι αλλάζει!

Αυτό που έχω ανακαλύψει είναι ότι οι άνθρωποι δεν απεχθάνονται την αλλαγή, αλλά τον πόνο (κόπο) που μεσολαβεί από τον Στόχο έως το Αποτέλεσμα. Αυτό το ενδιάμεσο διάστημα της προσπάθειας απεχθάνονται και γι' αυτό η ανθρωπότητα καθορίζεται από την φυγοπονία της.

Αυτό το "Αρχή-Μέση-Τέλος", απαραίτητο σε όλη την διαδικασία της Υλοποίησης έχει γίνει "Αρχή και Τέλος"... και η Μέση αφήνεται στους "ειδικούς" και εκεί ακριβώς αλωνίζουν αυτοί... Και όταν αλλοιώνεται το Αποτέλεσμα και δεν συμφωνεί με τον Στόχο, τότε οι άνθρωποι απογοητεύονται, τάχα ότι δεν υπάρχει αλλαγή...

Το έχω ακούσει συχνά αυτό το "όλοι ίδιοι είναι"... Κανείς δεν κοιτάει πόσο ίδιος είναι ο ίδιος, ενώ θέλει αλλαγή.

Και εδώ είναι το κρίμα... όχι στο τι κάνουν οι άλλοι για να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά στο τι αποφεύγω να κάνω εγώ ο ίδιος.

Ας είναι... Εμείς το Όραμά μας ε;