Ο ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Από την εποχή που το ορμητικό και κακόβουλο πνεύμα του Ιεχωβά, του εθνικού θεού ενός σημιτικού λαού της Μεσοποταμίας, μόλυνε τις ελληνικές αρχέγονες προγονικές κοσμοαντιλήψεις, είχαμε την βάναυση αποκοπή του Ελληνικού λαού από την Οδυσσειακή κοσμοθεώρηση και από τον ηρωικό τρόπο ζωής. Έτσι έγινε η διάρρηξη, η αποκοπή, το σπάσιμο των ριζών του λαού μας από τους ζωογόνους χυμούς του πανάρχαιου Ελληνικού δένδρου.
 Έτσι διαταράχθηκε η υλική και η πνευματική θέση και σχέση του Έλληνα με τον περιβάλλοντα κόσμο και το Σύμπαν. Ο πνευματικός κόσμος της Ελληνικής ράτσας μπήκε σε ένα ατελείωτο φαύλο κύκλο, σε μια διανοητική καταιγίδα, σε μια βάναυση και αλλόκοτη δηλητηριώδη φρενίτιδα χωρίς τέλος και χωρίς σκοπό.

Τα χαρακτηριστικά του, εκ της Χαλδαιο-Ιουδαίας προερχόμενου, δηλητηρίου, που εισέρρευσε άφθονο στις Ελληνικές φλέβες ήταν: Η υποχρεωτική πίστη σε ένα μοναδικό αλλόκοτο εβραιοχαλδαίο θεό, ξένο προς τις ελληνικές θεολογικές αντιλήψεις. Η γιαχβική
αποκλειστικότητα καλλιέργησε στους Έλληνες μία πνευματική και ψυχική μιζέρια και μία
ελπιδολάγνα αποχαύνωση, για ένα μέλλον (εγκόσμιο και υπερκόσμιο), που ποτέ δεν ερχόταν. Αυτά οδήγησαν το μυαλό του Έλληνα σε ατελείωτες συστηματικές θρησκευτικές αυταπάτες
και η νοημοσύνη του αναλώθηκε σε βλακώδεις θεολογικούς γρίφους με την γνωστή γλώσσα της ασυνάρτητης θεολογούσας απεραντολογίας. Τους κατ’ εξοχήν προσγειωμένους Έλληνες
τους κατέλαβε ένα, τελείως ανθελληνικό, ντελίριο: η απόσυρση από τα εγκόσμια για την
κατάκτηση μιας (ανύπαρκτης) μεταθανάτιας ζωής (αναχωρητισμός). Αυτό τους καλούσε να
κάνουν ο αρχηγός αυτής της Γιαχβικής θρησκείας λέγοντας: «Δεύτε προς με πάντες οι κεκοπιώντες
και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς». Κι πράγματι τους ανάπαυσε καλά. Το πνεύμα
των παραπλανημένων και αλλοτριωμένων Ελλήνων στοιχειώθηκε, από την συστηματική θανατολαγνεία που καλλιεργούσε η νέα θρησκεία, με την ταυτόχρονη λατρεία ταριχευμένων πτωμάτων. Έτσι οι ταλαίπωροι Δαναοί παράτησαν την πατροπαράδοτη ενασχόληση με την φιλοσοφία και την επιστήμη, τις τέχνες και τον αθλητισμό, κατήργησαν τα θέατρα και τους Ολυμπιακούς αγώνες και ξεπατώθηκαν, για εκατοντάδες χρόνια, σε ατελείωτες δεήσεις, προσευχές, λιτανείες, παρακλήσεις, κραυγές και γογγυσμούς, μπας και φθάσουν οι φωνές τους στα (ανύπαρκτα) αυτιά ενός αιμοβόρου σημιτικού θεού – τέρατος με την ονομασία Γιαχβέ – Μολώχ.

          Όλα τα παραπάνω υποβίβασαν δραματικά την γενική ευφυΐα του ελληνικού λαού. Έτσι σήμερα η μέση εξυπνάδα του ελληνικού λαού υπολογίζεται γύρω στις 80 μονάδες, λίγο πιο πάνω για να μην χαρακτηριστεί τελείως καθυστερημένος.

Αυτό πέτυχαν για τον ελληνικό λαό.

Ο ευφυέστερος παγκοσμίως λαός, κατάντησε λαός καθυστερημένων δούλων.

O ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ: ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ.