Όπως φαντάζομαι θα ‘χει συμβεί και σε σένα, είχε έρθει και σε μένα η στιγμή που νόμιζα ότι την είχα βρει. Μεγαλώνοντας, κι έχοντας γνωρίσει αρκετές κοπέλες μπορούσα να πω με βεβαιότητα ότι δεν ήταν σαν καμιά άλλη. “Σ’ ερωτεύτηκα απ΄ την πρώτη στιγμή που σε είδα και μου χαμογέλασες επειδή το κατάλαβες”, όπως έχει πει και ο Σαίξπηρ. Επειδή δεν μ΄ αρέσει να γίνομαι φλύαρος, γνωρίζεστε, περνάτε ωραία και είσαι έτοιμος να τα παρατήσεις όλα για να πας να τη βρεις. Δε σε απασχολούν πλέον οι σχολές, οι υποχρεώσεις ακόμα και οι φίλοι σου. Και την ώρα που είσαι έτοιμος να την συναντήσεις, σου λέει ότι δεν έγινε τίποτα, απλά είναι καλύτερα να μην πας, δε χρειάζεται… Δε χρειάζεται. Εσύ ήσουν έτοιμος να παρατήσεις ακόμα και τους φίλους σου γι αυτή, αλλά δεν νομίζω να την απασχολεί και πολύ.
Τώρα θα μου πείτε γιατί σας τα λέω όλα αυτά. ΄Πρώτον, γιατί τα είχα πολύ καιρό μέσα μου και κάπου ήθελα να τα πω. Δεύτερον, γιατί θέλω να καταλήξω στο ότι ίσως δίνουμε παραπάνω σημασία σε άτομα που δεν την αξίζουν και ξεχνάμε να την δώσουμε εκεί που πραγματικά πρέπει, στους φίλους μας. Αυτοί θα είναι πάντα δίπλα σου, για ό,τι και αν χρειαστείς, σε χαρές, λύπες, θα γελάσατε μαζί, θα κλάψετε μαζί. Θα σε κάνουν να ξεχάσεις τα προβλήματά σου και να γελάσεις, ενώ αυτοί ίσως να έχουν σοβαρότερα. Δεν τους απασχολεί, αρκεί μόνο να σε κάνουν να χαμογελάσεις. Θα σου συμπαρασταθούν, όταν εκείνη θα σ’ έχει ξεχάσει τελείως.Εκείνες πάνε και έρχονται, οι φίλοι μένουν για πάντα. Και στην τελική τι θα σου μείνει όταν μεγαλώσεις, τα ταξίδια που δεν έκανες για να τη βρεις ή οι μοναδικές στιγμές που πέρασες με τους πραγματικούς σου φίλους και οι ιστορίες που ζήσατε όλοι μαζί; Αυτές μένουν χαραγμένες μέσα σου, αυτές θα ‘χεις να διηγήσε όταν μεγαλώσεις, γιατί αυτές θ’ αξίζει να διηγηθούν…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου