Επίγνωση είναι εκείνη η κατάσταση του νου που συλλαμβάνει τα πάντα -το πέταγμα του κορακιού στον ουρανό, τα λουλούδια στα δέντρα, οι άνθρωποι που κάθονται μπροστά μας, τα χρώματα που φορούν- το να έχεις ακέραια επίγνωση, η οποία απαιτεί κοίταγμα, παρατήρηση, να παίρνεις τη μορφή του φύλλου, το σχήμα του κορμού, το σχήμα ενός άλλου, του τι κάνει.
Το να έχει κάποιος ακέραια επίγνωση και από εκεί να δρα-είναι να έχει επίγνωση του συνόλου της ύπαρξής του. Αν έχετε μια κατακερματισμένη πνευματική αντίληψη και μείνετε προσκολημένος στην ικανότητα αυτή και αντλήσετε εμπειρία μέσα από αυτή την ιδιότητα η οποία είναι εξαρχής περιορισμένη-αυτό δημιουργεί μια κατώτερη ποιότητα του νου, περιορισμένη, στενή.
Αλλά η συνειδητοποίηση του συνόλου της ύπαρξής σας, κατανοητή μέσω της επίγνωσης της κάθε σκέψης και του κάθε συναισθηματος, που ποτέ δεν το περιορίζετε, αφήνοντας κάθε σκέψη και κάθε συναίσθημα να ανθίσει έχοντας επίγνωση αυτού-αυτό είναι εντελώς διαφορετικό από τη δράση ή την συγκέντρωση η οποία είναι μια απλή πνευματική αντίληψη και ως εκ τούτου περιορισμένη σε έκταση.
Το να αφήσετε μια σκέψη ή ένα συναίσθημα να ανθίσει απαιτεί προσοχή-όχι συγκέντρωση. Η άνθηση μιας σκέψης δίνει ελευθερία σε αυτό και μπορείτε να δείτε πώς κινείται εντός σας, αυτό που συμβαίνει στη σκέψη σας, στο συναίσθημα σας. Οτιδήποτε ανθίζει πρέπει να έχει ελευθερία, πρέπει να έχει φως, δεν μπορεί να παραμένει περιορισμένο.
Δεν μπορείτε να αποδώσετε οποιαδήποτε αξία σε αυτό, δεν μπορείτε να πείτε, "Αυτό είναι σωστό, αυτό είναι λάθος. Αυτό θα πρέπει να είναι, και αυτό δεν θα πρέπει να είναι"-έτσι περιορίζετε την άνθηση της σκέψης. Και μπορεί να ανθίσει μόνο σε αυτή την επίγνωση. Ως εκ τούτου, αν μπείτε σε αυτό πολύ βαθιά, θα διαπιστώσετε ότι αυτή η άνθηση της σκέψης είναι το τέλος της σκέψης.
Το να έχει κάποιος ακέραια επίγνωση και από εκεί να δρα-είναι να έχει επίγνωση του συνόλου της ύπαρξής του. Αν έχετε μια κατακερματισμένη πνευματική αντίληψη και μείνετε προσκολημένος στην ικανότητα αυτή και αντλήσετε εμπειρία μέσα από αυτή την ιδιότητα η οποία είναι εξαρχής περιορισμένη-αυτό δημιουργεί μια κατώτερη ποιότητα του νου, περιορισμένη, στενή.
Αλλά η συνειδητοποίηση του συνόλου της ύπαρξής σας, κατανοητή μέσω της επίγνωσης της κάθε σκέψης και του κάθε συναισθηματος, που ποτέ δεν το περιορίζετε, αφήνοντας κάθε σκέψη και κάθε συναίσθημα να ανθίσει έχοντας επίγνωση αυτού-αυτό είναι εντελώς διαφορετικό από τη δράση ή την συγκέντρωση η οποία είναι μια απλή πνευματική αντίληψη και ως εκ τούτου περιορισμένη σε έκταση.
Το να αφήσετε μια σκέψη ή ένα συναίσθημα να ανθίσει απαιτεί προσοχή-όχι συγκέντρωση. Η άνθηση μιας σκέψης δίνει ελευθερία σε αυτό και μπορείτε να δείτε πώς κινείται εντός σας, αυτό που συμβαίνει στη σκέψη σας, στο συναίσθημα σας. Οτιδήποτε ανθίζει πρέπει να έχει ελευθερία, πρέπει να έχει φως, δεν μπορεί να παραμένει περιορισμένο.
Δεν μπορείτε να αποδώσετε οποιαδήποτε αξία σε αυτό, δεν μπορείτε να πείτε, "Αυτό είναι σωστό, αυτό είναι λάθος. Αυτό θα πρέπει να είναι, και αυτό δεν θα πρέπει να είναι"-έτσι περιορίζετε την άνθηση της σκέψης. Και μπορεί να ανθίσει μόνο σε αυτή την επίγνωση. Ως εκ τούτου, αν μπείτε σε αυτό πολύ βαθιά, θα διαπιστώσετε ότι αυτή η άνθηση της σκέψης είναι το τέλος της σκέψης.
Κρισναμούρτι
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου