Θες επιτέλους να το ζήσουμε;

Η ζωή κυλάει τόσο γρήγορα που χαμπάρι δεν παίρνεις πότε πέρασαν οι μέρες, οι βδομάδες, τα χρόνια.Μόνο όταν μπαίνεις σε αναμονή νιώθεις τα λεπτά να γίνονται αιώνες. Όταν ζεις ο χρόνος τρέχει γρήγορα. Τόσο γρήγορα που δεν τον προλαβαίνεις. Και οι στιγμές γίνονται αναμνήσεις και όλο μακραίνουν και χάνονται λες και δεν συνέβησαν ποτέ.

Κι αν δεν είσαι καλά προετοιμασμένος και δυνατός χάνεις πολλά.

Αφήνεις όλα αυτά που θες για μετά. Για αύριο, για κάποτε κι όταν είσαι έτοιμος δεν τα βρίσκεις μπροστά σου, έχουν φύγει.

Δεν τολμάς να ζήσεις έναν έρωτα γιατί φοβάσαι, όταν όμως αρχίσεις να πεθαίνεις από πλήξη, τον ζητάς και δεν τον βρίσκεις.

Γι’ αυτό σε ρωτάω.

Είσαι έτοιμος;
Θες επιτέλους να το ζήσουμε;

Πριν τα μαλλιά μας ασπρίσουν εντελώς, προτού η φλόγα στα μάτια μας σβήσει, πριν έρθουν άλλα προβλήματα και εμπόδια του μυαλού που θα μας κρατάνε πίσω;

Θες να το ζήσουμε;

Θες να μπλέξουμε τα όνειρά μας με μια κλωστή και να τα κάνουμε ένα όμορφο καμβά;

Έτσι, για να έχουμε πολλά να θυμόμαστε όταν θα είμαστε κοντά στο τέλος.

Δεν θέλω μόνο να σε σκέφτομαι και να χαμογελώ, θέλω να ζω μαζί σου το κάθε λεπτό, είτε είσαι κοντά μου είτε μακριά μου, γιατί και όλα τα λεπτά που μας έχουν απομείνει δεν θα είναι ποτέ αρκετά για να σε χορτάσω.