Ουσιαστικά, όσοι εμφανίζουν το σύνδρομο του απατεώνα, κατακλύζονται από σκέψεις αυτοαμφισβήτησης, νιώθουν ανάξιοι ακόμα κι αν κατέχουν τα ταλέντα και τις προϋποθέσεις για την οποιαδήποτε εργασιακή (ή μη) θέση. Σύμφωνα με τους δύο Έλληνες επιστήμονες, φαίνεται ότι εμφανίζεται κυρίως σε άτομα που έχουν πολλά επιτεύγματα στο ενεργητικό τους, είναι γυναίκες ή προέρχονται από μειονοτικές ομάδες (φυλετικές, εθνοτικές, θρησκευτικές).
Το αποτέλεσμα είναι να σαμποτάρουν την καριέρα τους, κάτι που τους στοιχίζει σοβαρά σε πολλαπλά επίπεδα. Μακροσκοπικά, το αποτέλεσμα γίνεται φανερό, καθώς τέτοιες ομάδες τελικά δεν αντιπροσωπεύονται σε χώρους όπως τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και σε άλλους ακαδημαϊκούς και ερευνητικούς φορείς. Μάλιστα, υπάρχει ένα ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό τέτοιων περιπτώσεων, οι οποίες εγκαταλείπουν αδίκως σημαντικά επιστημονικά πεδία, ενώ θα μπορούσαν να είχαν συνεισφέρει σημαντικά και να είχαν ανελιχθεί αξιοκρατικά.
Αυτός είναι και ο λόγος της επιστολής των δύο επιστημόνων: σε αυτή αναφέρεται ότι τα πανεπιστημιακά και ερευνητικά ιδρύματα (αλλά και κάθε χώρος εργασίας) χρειάζεται να υιοθετούν πολιτικές μέσω των οποίων θα δίνονται ευκαιρίες σε τέτοια άτομα έτσι ώστε να εκπροσωπούνται όσο το δυνατόν περισσότερο μειονοτικές ομάδες σε όλα τα επαγγελματικά και κοινωνικά πεδία. Φυσικά, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει το «σύνδρομο του απατεώνα» να αναγνωριστεί από όλους ώστε να μπορεί και να καταπολεμηθεί.
Σε ψυχικό επίπεδο, το σύνδρομο του απατεώνα οδηγεί σε έντονο άγχος, συναισθηματικά προβλήματα, ακόμα και σοβαρές ψυχικές διαταραχές, όπως αγχώδης διαταραχή, κατάθλιψη και χρήση ναρκωτικών ουσιών. Τέλος, για όλους τους παραπάνω λόγους, οι Έλληνες επιστήμονες καλούν τα ΑΕΙ και άλλους φορείς να αναδείξουν το πρόβλημα και να διασφαλίσουν την αντιμετώπιση του ζητήματος με ορθό και δίκαιο τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου