Δεν είσαι μόνος σου απέναντι σε ότι σε φοβίζει

Κι όταν η νύχτα έρχεται και σκεπάζει τον ουρανό, δεν είναι μόνη. Κουβαλάει μαζί της τους πιο τρομακτικούς σου εφιάλτες. Φοβίες, ανασφάλειες, άγχος, πανικός, λες και περιμένουν να νυχτώσει για να χτυπήσουν την πόρτα του νου σου, γιατί εκεί βρίσκονται, στο νου σου. Κι όταν κυριεύσουν αυτόν, αυτόματα φυλακίζουν το σώμα σου. Σε δένουν με αλυσίδες χειροπόδαρα κι αδυνατείς να κουνηθείς.

Ο νους, λοιπόν, το μυαλό. Καθάρισέ το απ΄ όλα τα περιττά που το κατακλύζουν κάθε μέρα. Πόσο νομίζεις ότι σε ωφελούν οι αμέτρητες σκέψεις σου, η- χωρίς σταματημό- ανησυχία σου για όλα; Δεν ωφελούν. Το έχω δοκιμάσει επανειλημμένως.

Θέλεις να βοηθήσεις, ναι; Αλλά πώς θα το κάνεις πνιγμένος στις σκέψεις σου; Πώς θα το καταφέρεις αν πρώτα δε βοηθηθείς; Ψάξε βαθιά μέσα σου τι είναι αυτό που πραγματικά φοβάσαι. Σε τι βαθμό αυτός ο φόβος είναι υπαρκτός; Ξεκόλλα από τα καλούπια που σου φόρεσαν σε όλη τη διάρκεια της παιδικής σου ηλικίας. Του «καλού παιδιού» που δεν ενοχλεί με τη συμπεριφορά του, δεν προβληματίζει με τις πράξεις του και που ως ενήλικας κατοικεί περιορισμένος στο κουτί που του έφτιαξαν και ζηλεύει τους άλλους που ζουν και διασκεδάζουν.

Μην αφήνεις κανέναν να ορίζει τι είναι σημαντικό για σένα και τι ασήμαντο. Ποιος θα σου πει πώς θα χαλαρώσεις; Κι αν εσύ γουστάρεις να κοιτάζεις το ταβάνι ή να χορεύεις ή να ξεκαρδίζεσαι ή να ψαρεύεις ή να κοιμάσαι; Το πιο απλό μπορεί να γίνει σύνθετο εάν το υπεραναλύσεις. Κι ακολούθως, αγχωτικό.

Ξύπνα ένα πρωί και μην ακολουθήσεις τη συνηθισμένη σου ρουτίνα. Άλλαξε λίγο τη μέρα σου. Κάτι απλό θα κάνει την αλλαγή. Πες «επιλέγω να μην επηρεαστώ από τον αρνητικό μου συνάδελφο. Θα μιλάει κι εγώ θα χαμογελώ. Γιατί έτσι. Μπας και κολλήσει κι αυτός και το βουλώσει».

Σεβάσου τη μοναδικότητά σου και την επόμενη φορά που ο φόβος σε επισκεφθεί μέσα στη νύχτα, πρόσφερέ του ποπ κορν και καμιά μπύρα και καθίστε στον καναπέ να δείτε καμιά ταινία παρεούλα. Άστον να υπάρξει στο πλάι σου, φίλος και μην τον φοβηθείς. Κάτι ήρθε να σου πει. Κάτι, που λόγω έλλειψης χρόνου, αμέλησες και ήταν για σένα εξαιρετικά σημαντικό.

Και κάτι τελευταίο… μην ξεχνάς ότι δεν είσαι μόνος. Πολύ παλεύουν τις νύχτες με τους εφιάλτες και τους φόβους τους. Μέσα σ’ αυτούς κι εγώ…