Χωρισμοί∙ ποιος τους θέλει; Κανένας, όμως και κανένας δεν κατάφερε να τους αποφύγει. Έγιναν οι επιλογές μας, η εξέλιξή μας που μας άλλαξε τις επιθυμίες και καταστάλαξε τις ανάγκες μας, η συνειδητοποίηση για τις όχι και τόσο σωστές συμπεριφορές μας και τους ακατάλληλους για μας ανθρώπους που αφήσαμε να μπουν στη ζωή μας, ποιος ξέρει τι απ’ αυτά και πόσα άλλα ακόμα.Κάθε χωρισμός δύσκολος, ίσως αβάσταχτος, οδυνηρή εμπειρία. Μπερδεμένα συναισθήματα, θλίψη, θυμός, αδιέξοδο, μια επώδυνη διαδικασία, όμως οι περισσότεροι βγήκαμε απ’ αυτό κι όσοι τελικά δε βγήκαμε, επιλέξαμε να μη βγούμε για τους λόγους μας, τους δικούς μας λόγους. Άλλες φορές στη θέση του θύματος, άλλες φορές στη θέση του θύτη. Όμως κάθε φορά και λίγο πιο σοφοί, πιο δυνατοί.
Δυνατοί, γιατί όλη αυτή η δυσάρεστη κατάσταση μας έμαθε να πατάμε στα πόδια μας. Εκεί που βλέπαμε αδιέξοδο, καταφέραμε να βρούμε έξοδο και χαμογελάσαμε ξανά. Πόσοι χωρίσαμε γιατί μέσα στη σχέση βγάλαμε όλον τον εγωισμό μας, θέλοντας το δικό μας! Κι όταν, τελικά, ο άνθρωπος που είχαμε δίπλα μας δεν άντεξε να ζει με τα «πρέπει» μας κι έφυγε, τότε συνειδητοποιήσαμε ότι σχέση σημαίνει «μοιράζομαι», σταματάει το «εγώ» και παίρνει τη θέση του το «εμείς». Πόσα μας έμαθαν οι πρώην, που οι επόμενοι ευγνωμονούν!
Ζήσαμε έρωτες που ξεχάσαμε τους πάντες, χάσαμε τον εαυτό μας στην προσπάθεια να γίνουμε αρεστοί. Κατηγορήσαμε πολλούς, μέχρι να μάθουμε ότι τα όρια τα βάζουμε εμείς κι αυτοί οι άλλοι δεν είναι υπεύθυνοι, αν εμείς φτάσαμε ν’ αλλάξουμε χαρακτήρα. Κι όταν χωρίσαμε, γιατί πνιγήκαμε ή καταπιεστήκαμε, στην επόμενη σχέση μάθαμε ότι ο χρόνος μοιράζεται και δε χάνεις κανέναν αν δεις και τους φίλους σου, αν αφιερώσεις χρόνο και στον εαυτό σου. Το μάθαμε αυτό για εμάς και συνειδητοποιήσαμε –ίσως αργότερα– ότι κι ο άνθρωπος δίπλα μας θέλει χώρο και χρόνο δικό του, και το ισορροπήσαμε.
Αυτοί οι άνθρωποι που πέρασαν απ’ τη ζωή μας, μας έκαναν να ξεφύγουμε απ’ τα παραμύθια που μας διάβαζαν στα παιδικά μας χρόνια. Όμορφοι οι πρίγκιπες κι οι νεράιδες, αλλά το τέλειο που απαιτούσαμε στην πρώτη μας σχέση, έγινε πιο ελαστικό στη δεύτερη και πιο ρεαλιστικό σήμερα. Βγάλαμε την τεράστια λίστα που χτίσαμε με τη μαμά, τον μπαμπά και τους φίλους και κρατήσαμε όσα για μας είναι σημαντικά να ‘χει ένας άνθρωπος για να θέλουμε να ‘μαστε εκεί. Πόσο πιο αξιόλογη έγινε αυτή η λίστα μέσα από τις εμπειρίες με τους πρώην μας!
Μάθαμε να ξεχωρίζουμε ακατάλληλους ανθρώπους και να μη δίνουμε σημασία μόνο στην εξωτερική εμφάνιση. Σημαντική η ομορφιά αλλά ακόμα πιο σημαντική η ομορφιά της ψυχής. Σίγουρα, όλοι κάποια στιγμή φάγαμε τα μούτρα μας, δίνοντας απανωτές ευκαιρίες σε ανθρώπους που δεν εκτίμησαν ούτε την πρώτη. Αυτοί οι περαστικοί άνθρωποι, πόσα πολλά μας έμαθαν. Βγήκαμε από ‘κει και μάθαμε τον εαυτό μας, τα όριά μας, τι είμαστε, τελικά, διατεθειμένοι να ανεχτούμε και τι να δώσουμε. Αν δεν υπήρχαν στη ζωή μας, μπορεί ακόμα να μην ξέραμε τι πραγματικά θέλουμε απ’ τις σχέσεις μας.
Μάθαμε τι σημαίνει ωμό σεξ, χωρίς συναισθήματα, και τι σημαίνει πραγματικός έρωτας. Γνωρίσαμε το σώμα μας, τις αισθήσεις μας, τον άλλο μας εαυτό, αυτόν που μεταμορφώνεται στο κρεβάτι χωρίς ταμπού, χωρίς όρια αλλά με σεβασμό στον εαυτό του και στο ταίρι του.
Κι αυτοί οι άνθρωποι που μας αγάπησαν κι εμείς δεν τους δώσαμε τίποτα, μας έμαθαν ίσως ακόμα περισσότερα. Μας άδειασαν ή έφυγαν σιωπηλοί απ’ τη ζωή μας, όμως μας δίδαξαν πολλά. Αγαπήσαμε κάποια στιγμή κι οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Νιώσαμε τι σημαίνει να δίνεις και να μην παίρνεις, οπότε μάθαμε τι είναι αγάπη, τι είναι μοίρασμα, τι είναι σεβασμός, τι είναι αυτοεκτίμηση.
Τώρα που βγήκαμε απ’ τη φρίκη του χωρισμού, ας σηκώσουμε το βλέμμα κι ας το παραδεχτούμε, πέρασαν απ’ τη ζωή μας και μας έμαθαν να μη συμβιβαζόμαστε και να ξεκινάμε απ’ το μηδέν ψάχνοντας την ευτυχία, μας έκαναν καλύτερους ανθρώπους, καλύτερους εραστές, καλύτερους συντρόφους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου