Διεύρυνση της Αντίληψης της Πραγματικότητας

Από όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι μια συνηθισμένη συνείδηση, (η δική μας δεδομένη συνείδηση, ο καθένας μας) έχει περιορισμένη αντίληψη της Πραγματικότητας.

 

Η Διεύρυνση της αντίληψης της Πραγματικότητας σημαίνει πολύ απλά (εφόσον κατανοούμε το βάθος και τα όρια της «δέσμευσής» μας) την αποδέσμευση της συνείδησης, της αντιληπτικής διαδικασίας, από όλους εκείνους τους παράγοντες που την κάνουν περιορισμένη, μερική, σχετική, ελλιπή, «ψεύτικη».

Κι εδώ μπαίνουμε στο «χώρο της μεταφυσικής».

Στην πραγματικότητα η πανάρχαια προσπάθεια του ανθρώπου να αντιληφθεί την Πραγματικότητα, την Ουσία της Πραγματικότητας, την Πηγή της Πραγματικότητας, την Δύναμη που Είναι πάνω από όλα, τον Θεό, δεν είναι τίποτα άλλο από το να Διευρύνουμε την συνείδησή μας (την αντίληψή μας) Ως το Άπειρο, να Εμβαθύνουμε στην ύπαρξή μας, να Κατανοήσουμε την Αληθινή Φύση μας, να Δούμε (επιτέλους) την Πραγματικότητα όπως είναι κι όχι όπως «παρουσιάζεται» (ή μας την «παρουσιάζουν»).

Η Ύπαρξη έχει Βάθη Ανεξερεύνητα που εκτείνονται πέρα από την συνείδησή μας. Η Συνείδηση δεν είναι παρά ένα μικρό μέρος, που «φωτίζεται» και «βλέπουμε». Πέρα όμως από αυτή τη μικρή νησίδα επίγνωσης απλώνεται ο απέραντος ωκεανός όλων αυτών που μας περιβάλλουν κι είναι ασυνείδητα.

Κατ’ αρχήν η Συνείδηση απορροφιέται μέσα στην ψυχονοητική δραστηριότητα (τον νου μέσα από τον εγκέφαλο, που προσανατολίζεται στον εξωτερικό κόσμο), τις αισθήσεις, και τον εξωτερικό κόσμο.  Σε αυτή την διαδικασία η ίδια η συνείδηση λειτουργεί επιλεκτικά, αξιολογικά, περιορισμένα, κι η αντίληψη του κόσμου γίνεται από αυτό το γεγονός πλασματική, ανακριβής, ψεύτικη.

Η πνευματική εξέλιξη (της Συνείδησης) που επιχειρεί χιλιάδες χρόνια τώρα ο «θρησκευτικός» (κι ο «φιλοσοφικός») «νους», και που βιώνουν πολλοί, αληθινά θρησκευόμενοι άνθρωποι (κι όχι αυτοί που τυπικά ανήκουν σε κάποιο θρήσκευμα), αποκαλύπτει ότι η Ύπαρξη, η Συνείδηση, είναι κάτι πολύ πλατύτερο από το σώμα, τον εγκέφαλο, το νευρικό σύστημα, τις αισθήσεις, τον υλικό κόσμο.

Η «Ανάδυση» του Ψυχισμού δείχνει ότι η Πραγματικότητα είναι πολύ ευρύτερη από τον φυσικό κόσμο που βλέπουμε με τα μάτια μας.

Σε ένα Βαθύτερο Επίπεδο γίνεται αντιληπτό ότι η Πραγματικότητα είναι νοητική κατασκευή, ένας «αιώνιος κόσμος ιδεών» (κατά τον Πλάτωνα), όπου ο υλικός κόσμος δεν είναι παρά μια μικρή περιοχή απομίμησης του ανώτερου κόσμου.

Ακόμα πιο ψηλά και πιο βαθιά αποκαλύπτεται η Βαθιά Ενότητα όλου του Γίγνεσθαι, μιας Ενότητας στα πλαίσια της οποίας όλα είναι φαινόμενα.

Η Τελική Απελευθέρωση βρίσκεται ακόμα πιο βαθιά μέσα μας.

Αυτή η Εμβάθυνση της ύπαρξης, η συνειδητοποίηση του σκοτεινού χώρου που περιβάλλει την μικρή ανθρώπινη συνείδησή μας, η συνεχής διεύρυνση της αντίληψής μας, μέχρι το Άπειρο, είναι ο μοναδικός δρόμος εξέλιξης της ανθρώπινης συνειδητότητας.

Η Φώτιση, έλεγε ο Γιούγκ, είναι ακριβώς να συνειδητοποιήσουμε το σκοτάδι της ψυχής μας, το σκοτάδι που περιβάλλει την μικρή περιορισμένη συνείδησή μας. Αυτό είναι Μια Αλήθεια, άσχετα πόσο βαθιά το εννοούσε, ή «πως» το εννοούσε, ο Γιούγκ.

Η Φώτιση είναι όχι απλά μια Δυνατότητα που πηγάζει από την «Φύση» μας, αλλά υπάρχουν πολλοί που πραγματοποίησαν αυτή την Κατάσταση της Ελευθερίας.

Αυτή η Πορεία ονομάζεται «εσωτερική» γιατί συμβαίνει σε μας, μέσα μας, στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε, και δεν είναι ένα εξωτερικό γεγονός στον φυσικό κόσμο. Γίνεται γεγονός (στον φυσικό κόσμο) όταν διευρύνουμε την συνείδησή μας, όταν απελευθερώνουμε την αντίληψή μας, όταν πραγματοποιούμε την Φώτιση Εδώ, Τώρα. Τέτοιες περιπτώσεις είναι ο Βούδας, ο Ιησούς, κι άλλοι άνθρωποι.

Όπως κι αν έχει αυτή η Πορεία δεν είναι τίποτα άλλο από μια διεύρυνση της δικής μας, δεδομένης, αντίληψης: Κάτι που υπάρχει ήδη, εδώ, στην φύση μας, μέσα μας, σαν δυνατότητα και μπορεί να εκδηλωθεί οποτεδήποτε… Απλά το κάνουμε. Δεν χρειάζεται ούτε να «ψάξουμε» αλλού, ούτε να πραγματοποιήσουμε κάτι που δεν είμαστε ήδη.

Είναι μια Πορεία απελευθέρωσης της συνείδησης από όλα τα όριά της. Κι αυτό σημαίνει ότι η συνείδηση πρέπει να απελευθερωθεί ακόμα και από αυτή την πλασματική αντίληψη μιας πραγματοποίησης, μιας επίτευξης. Η Φύση Βιώνεται, Διευρύνεται, Φωτίζεται, δεν «πραγματοποιείται»: Η Φύση Είναι Ήδη Αυτό που Είναι: Είναι καθαρά θέμα «αντίληψης» κι όχι εξωτερικού συμβάντος.