Οι προσδοκίες άλλοτε γίνονται ζωή κι άλλοτε απογοήτευση

Οι προσδοκίες κουβαλάνε μαζί τους απογοήτευση.
Απογοητεύεσαι όταν τελικά δεν βγαίνουν αληθινές.

Κάνεις σχέδια, όνειρα και γκρεμίζονται έτσι απλά γιατί εκεί που περίμενες να καλοδεχτείς την επιτυχία έρχεται η αποτυχία.

Αυτό συμβαίνει κάποιες φορές όταν τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα σχεδιάσαμε.
Μήπως τελικά να μην προσδοκάμε τίποτα.

Να έχουμε όνειρα μα να μην επενδύουμε όλες μας τις ελπίδες;
Να περιμένουμε να έρθει το αποτέλεσμα και μετά να χαρούμε;
Μήπως τελικά και η υπερβολική αισιοδοξία βλάπτει.
Ή να προσδοκάμε το καλό αλλά να είμαστε προετοιμασμένοι και για το αντίθετο;
Αυτή είναι η χρυσή τομή.

Ο ενθουσιασμός όμως πολλές φορές σου παίρνει τα μυαλά και δεν πατάς στη γη.
Πιστεύεις πως τίποτα δε θα ανατρέψει αυτό τη συναίσθημα ευφορίας που νιώθεις.
Τίποτα δεν είναι ικανό για να σε ρίξει κάτω.
Μα ο άνεμος φυσάει και εσύ πέφτεις στη θάλασσα δίχως σωσίβιο.
Και πρέπει και πάλι να συνεχίσεις το κολύμπι.
Πρέπει να μάθεις ακόμα καλύτερο κολύμπι για να φθάσεις αυτή τη φορά στη στεριά πιο γρήγορα.
Και όταν ακουμπήσεις τα πόδια σου και πάλι στη γη θα υποσχεθείς στον εαυτό σου να μην αφήσεις τίποτα να σου πάρει και πάλι τα μυαλά.

Μα στα μυαλά σου αρέσει ο αέρας το ξέρεις.
Τους αρέσει να ονειρεύεσαι λίγο παραπάνω.
Λαχταράς αυτό το ανάλαφρο που μόνο τα όνειρα σου φέρνουν.