Που πήγε ο έρωτας ρε παιδιά;

Στις παλιότερες εποχές, αντιστοίχιζες τη λέξη έρωτας με το πάθος, την ένταση και την διεκδίκηση. Ακόμα και ο εγωισμός ήταν κομμάτι του, αφού όταν είσαι ερωτευμένος με έναν άνθρωπο, τον θέλεις δικό σου. Και θα κάνεις ότι περνάει (και δεν περνάει) από το χέρι σου για να συνεχίσεις να τον έχεις.

Ο έρωτας, τότε, έμοιαζε σαν να σου είχαν κάνει μάγια. Ξυπνούσες και η πρώτη σκέψη σου ήταν εκείνη. Και όταν έφερνες στο μυαλό σου τις στιγμές σας, ένιωθες ότι κάτι περίεργο συμβαίνει στο στομάχι σου. Χαιρόσουν που δεν μπορούσες να το εξηγήσεις… Και αναρωτιόσουν αν και άλλοι το έχουν νιώσει ακριβώς έτσι, αλλά δεν σε ένοιαζε τόσο για τους άλλους. Σε ένοιαζε μόνο για ένα άτομο- λες και ο κόσμος περιτριγυριζόταν γύρω από αυτό το ένα και μοναδικό άτομο.

Μπορεί να είχε και τα σκαμπανεβάσματα του. Σκέψου πόσα συναισθήματα μπορεί να νιώθει κάποιος και όλα αυτά στο φουλ. Ενίοτε ήταν δύσκολο να διαχειριστείς ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό. Τύφλωνε και χάζευε ο έρωτας. Όμως, ακόμα και αν τέλειωνε και γύρναγες πίσω να κοιτάξεις, δεν θα μετάνιωνες που είχες υπάρξει τυφλή ή χαζή εκείνη την περίοδο.

Υπήρχε αληθινή τρέλα τότε. Οι άνθρωποι ήταν διατεθειμένοι να ρισκάρουν χωρίς να είναι σίγουροι για τίποτα. Δεν τους ένοιαζε αν χάσουν, δεν τους ένοιαζε ούτε και αν βγουν κερδισμένοι. Όσο υπήρχε αυτό το συναίσθημα μέσα τους, τολμούσαν να κάνουν πράγματα για να φανούν αντάξιοι του.

Δεν κόλλαγε σε χαρακτήρες ούτε σε στερεότυπα. Ο καθένας τον προσάρμοζε στα μέτρα του και στις ανάγκες του. Γιατί όταν άναβε η σπίθα του μέσα σου, ταυτόχρονα γεννιόταν και μια ανάγκη.

Και τώρα, τι; Τώρα ο έρωτας μετατράπηκε σε φωτογραφίες που αναγκάζουμε τον εαυτό μας να δείχνει στους άλλους για να ζηλεύουν που δεν τον έχουν ή για να συγκρίνουμε ποιος έχει τον καλύτερο. Ταυτίζεται με τεράστια λόγια και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, που λέγονται μόνο και μόνο για να παραμένουν ενεργά τα συναισθήματα, χωρίς όμως να γίνονται ποτέ πραγματικότητα. Τώρα ο έρωτας έγινε ανασφάλεια, όποιος νιώσει ερωτευμένος φοβάται ότι θα νιώσει και εκμεταλλευμένος.

Τώρα ο κάθε ένας έχει ή πιστεύει ότι έχει χίλια προβλήματα στο κεφάλι του και δεν έχει χρόνο για έρωτες. Γιατί όλοι ξεχνάνε το βασικό: ο έρωτας δεν είναι υποχρέωση, δεν είναι συνήθεια, δεν είναι απαίτηση. Είναι απλά μια απελευθέρωση συναισθημάτων, που ακόμα και αν σε πρόδωσε στο παρελθόν, μπροστά στην αίσθηση της, δεν θα ήθελες να την ξαναζήσεις άλλες χίλιες φορές;