Ο δρόμος της προσωπικής ανάπτυξης ξεκινάει από την αυτογνωσία, κι αυτή από την αυτοσυνείδηση, που είναι επίσης το πρώτο και κύριο από τα εσωτερικά βοηθήματα.Όσο πιο επιδέξιος είμαι όταν χρησιμοποιώ αυτό το εργαλείο, τόσο πιο γρήγορα θα προχωράω στο δρόμο και τόσο πιο αποτελεσματικός θα είμαι στις πράξεις μου.
Ωστόσο, όσο προχωράει κανείς μαθαίνει ότι υπάρχουν εργαλεία που συνδυάζονται μεταξύ τους, βοηθήματα που όταν ομαδοποιούνται μεγιστοποιείται η απόδοσή τους. Ο ενσυνείδητος εαυτός μου οφείλει να συνδεθεί με την ικανότητα συνειδητοποίησης του εξωτερικού κόσμου. Αυτό σημαίνει πως αν εγώ δεν μπορώ να αντιληφθώ τι συμβαίνει, δεν μπορώ να κάνω καμία πρόγνωση, δεν μπορώ να σχεδιάσω τη δράση που με συμφέρει να πραγματοποιήσω.
Λένε πως ήταν κάποτε ένας πατέρας που είχε έναν γιο λίγο χαζό. Φωνάζει μια μέρα τον γιο του και του λέει:
«Έλα εδώ! Πήγαινε στην αποθήκη και δες αν είμαι εκεί!»
«Εντάξει, μπαμπά» λέει ο χαζούλης. Μόλις φεύγει, ο πατέρας σχολιάζει σ’ έναν φίλο του: «Βλέπεις; Είναι τόσο χαζός που δεν μπορεί να καταλάβει ότι αφού με βλέπει εδώ δεν γίνεται να είμαι κι εκεί.»
Εν τω μεταξύ, συναντάει ο χαζούλης έναν φιλαράκο του στο δρόμο, κι αυτός τον ρωτάει: «Για πού το’ βαλες;»
«Πάω μέχρι τη γωνία. Ο μπαμπάς μου μ’ έστειλε να δω αν είναι εκεί. Είναι τόσο χαζός ο μπαμπάς μου! Πώς είναι δυνατόν να με στέλνει να δω αν είναι στη γωνία;»
Και ο φιλαράκος του, του λέει: «Προφανώς, θα σου το είπε στο τηλέφωνο!»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου