Γιατί άφησε τον άνθρωπο για την έκτη ημέρα
Μια ομάδα σοφών συναντήθηκε σε ένα κάστρο στο Ακμπάρ, για να σχολιάσει το έργο του Θεού: ήθελε να μάθει γιατί είχε αφήσει τη δημιουργία τού ανθρώπου για την έκτη ημέρα.
– Σκεφτόταν να διοργανώσει καλά το Σύμπαν, ώστε να έχουμε όλα τα θαυμαστά στη διάθεσή μας – είπε ο ένας.
– Ήθελε να κάνει μερικές δοκιμές με ζώα, για να μη διαπράξει τα ίδια λάθη σ’ εμάς – ήταν το επιχείρημα ενός άλλου.
‘Ένας Εβραίος σοφός ήρθε για τη συνάντηση. Του ανακοίνωσαν το θέμα της συζήτησης: «Κατά τη γνώμη σας, γιατί άφησε ο θεός τη δημιουργία τού ανθρώπου για την τελευταία ημέρα;».
– Πολύ απλό – σχολίασε ο σοφός. – Για να σκεφτόμαστε, όταν μας κυριεύει η υπερηφάνεια: ακόμη κι ένα κουνούπι είχε προτεραιότητα στο θείο έργο.
Ο λίθος που λείπει
Ένα από τα μεγάλα μνημεία της πόλης Κιότο είναι ένας ζεν κήπος, μια αμμώδης έκταση με δεκαπέντε λίθους.
Ο αρχικός κήπος είχε δεκαέξι λίθους. Σύμφωνα με τον μύθο, μόλις ο κηπουρός τελείωσε τη δουλειά του κάλεσε τον αυτοκράτορα να την θαυμάσει.
– Έξοχα! – είπε ο αυτοκράτορα. – Ο πιο ωραίος της Ιαπωνίας. Κι αυτός εδώ, ο πιο ωραίος λίθος του κήπου. Αμέσου ο κηπουροί έβγαλε από τον κήπο τον λίθο που τόσο είχε θαυμάσει ο αυτοκράτορας και τον πέταξε.
– Τώρα ο κήπος είναι τέλειος- είπε του αυτοκράτορα. – Τίποτε δεν εξέχει και μπορεί να θαυμαστεί μ’ όλη του την αρμονία.
«’Ένας κήπος, όπως η ζωή, πρέπει να εκτιμηθεί σαν σύνολο. Αν πιαστούμε από την ομορφιά με τις λεπτομέρειες όλα τα υπόλοιπα θα μας φανούν άσχημα».
Ο παράδεισος και η κόλαση
‘Ένας βίαιος σαμουράι, γνωστός ως ταραχοποιός, έφτασε στις πύλες ενός μοναστηριού και παρακάλεσε να μιλήσει με τον ηγούμενο. Χωρίς καθυστέρηση ο Ρυόκαν ήρθε να τον συναντήσει.
– Λένε ότι η ευφυΐα είναι πιο ισχυρή από τη δύναμη -σχολίασε ο σαμουράι. – Μήπως μπορείτε να μου εξηγήσετε τι είναι παράδεισος και τι είναι κόλαση; Ο Ρυόκαν έμεινε σιωπηλός.
– Είδατε; – φώναξε ο σαμουράι. – Εγώ θα μπορούσα πολύ εύκολα να τα εξηγήσω: για να δείξω τι είναι η κόλαση, φτάνει να ξυλοκοπήσω κάποιον. Για να δείξω τι είναι ο παράδεισος φτάνει να αφήσω κάποιον να φύγει ελεύθερος, αφού πρώτα τον απειλήσω πολύ.
– Δεν συζητάω με ανόητους σαν εσάς – σχολίασε ο ηγούμενος.
Του σαμουράι του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, θόλωσε ο νους του από το μίσος.
– Να η κόλαση – είπε ο Ρυόκαν χαμογελαστός.
– Το να δίνεις σημασία σε ανοησίες Ο πολεμιστής ξαφνιάστηκε με το θάρρος του μοναχού και ηρέμησε.
– Να και ο παράδεισος – κατέληξε ο Ρυόκαν, καλώντας να περάσει μέσα. Το να μη δεχθείς ανόητες προκλήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου