Η επικοινωνία από καρδιά σε καρδιά μεταφέρει αγάπη εκεί όπου οι λέξεις δεν μπορούν

Η επικοινωνία είναι μια καθημερινή εμπειρία για όλους μας. Έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι αρκεί να μιλάμε για να επικοινωνήσουμε  Όμως υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα επικοινωνίας: η απλή κουβέντα και η φλυαρία (;), οι ομιλίες σε κοινό, παρουσιάσεις, η διδασκαλία  και ο διάλογος.

 

Γενικά όταν κουβεντιάζουμε είναι για να μάθουμε κάτι, για να γεμίσουμε το χρόνο και το χώρο, όταν μιλάμε (ομιλία) είναι για να πάρουμε μια ανάδραση, μια γνώμη, μια απάντηση ή να δώσουμε την ανάδραση ή τη γνώμη μας. Για όλα αυτά δεν είναι απαραίτητη η σύνδεση με τους συνομιλητές και δεν υπάρχει πάντα ροή στην επικοινωνία μας. Επίσης, πολλές φορές αυτό που λέμε δεν αντανακλά αυτό που πραγματικά αισθανόμαστε, έτσι δημιουργείται μια επιπλέον σύγχυση μέσα ή/και γύρω μας με αποτέλεσμα να χάνουμε πολλή ενέργεια στην προσπάθεια μας να επικοινωνήσουμε.

 

Για να υπάρχει επικοινωνία με ροή, χρειάζεται τουλάχιστον δύο πρόσωπα στην ίδια συχνότητα και αυτό ονομάζεται διάλογος. Στο διά-λόγο διαιρούμε το λόγο για να τον μοιραστούμε. Δεν μιλάμε μόνο, ακούμε επίσης και έτσι δημιουργούμε τη ροή.

 

Η επικοινωνία από καρδιά σε καρδιά μεταφέρει αγάπη εκεί όπου οι λέξεις δεν μπορούν. Είναι ένα μοίρασμα και πάει πέρα από τις λέξεις. Για να την επιτύχουμε χρειάζεται να είμαστε ανοικτοί στο πώς αισθάνεται ο άλλος και στο τι καταλαβαίνει. Χρειάζεται να είμαστε στην διάθεσή του.
 

Συχνά μπερδεύουμε το τι είναι η επικοινωνία, ξεχνάμε ότι δεν είναι άπλα λόγια και ότι είναι κάτι περισσότερο από μια αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων. Πώς λοιπόν μπορούμε να καταφέρουμε να μιλήσουμε και να αλληλεπιδράσουμε από καρδιά σε καρδιά;

 

Όταν μιλάμε από καρδιά σε καρδιά είμαστε σε πλήρη επίγνωση, σε σύνδεση με τον άλλον και με τον εαυτό μας. Αυτό το είδος επικοινωνίας ξεπερνά την ανάγκη μας να έχουμε δίκιο ή να μην έχουμε. Επικοινωνούμε σε ένα βαθύτερο επίπεδο πέρα από τα λόγια. Για να είμαστε σε αυτό το επίπεδο επικοινωνίας, θέλουμε να είμαστε στην ίδια συχνότητα με τον άλλο, ακριβώς όπως με ένα ραδιοφωνικό σταθμό. Αλλιώς δεν θα μπορούμε να ακούσουμε την μουσική.  Δημιουργούμε ένα διάλογο όπου οι άνθρωποι μιλούν στην ίδια συχνότητα, την ίδια στιγμή και με την ανάλογη συμπόνια.

 

Δεν μιλάμε απλώς, ακούμε επίσης. Και όπως το εξηγεί η Barbara Linney, έχουμε όλοι την ανάγκη να ξέρουμε ότι μας έχουν ακούσει. Όμως το «Να ακούμε απαιτεί ηρεμία, στρέφοντας την προσοχή στον άλλο, χωρίς ένα κινητό τηλέφωνο στο χέρι σας, απαιτεί ένα καθαρό νου ώστε να μπορούμε να συντονιστούμε.»

• Μιλήστε στην καρδιά του αλλού: Αν μιλάτε μόνο στο μυαλό τους, θα μοιραζόσαστε μόνο ήχο.
• Μιλήστε από την καρδιά σας. Η γλώσσα της καρδιάς είναι αισθητή. Ό, τι κι αν πείτε, αυτό που είναι στην καρδιά σας φαίνεται. Κανείς δεν μπορεί να κρύψει αυτό που είναι στην καρδιά του.
• Ευθυγραμμιστείτε: Κάντε μικρές προτάσεις με μικρές παύσεις ανάμεσα τους. Να προέρχονται από την καρδιά και το νου σας μαζί και να εκπληρώνουν τον αληθινό εαυτό σας.

Ως εκ τούτου, το πιο σημαντικό είναι να είμαστε σε θέση να επικοινωνήσουμε με τη δική μας καρδιά/ψυχή, το νου, και τον Εαυτό μας. Η ψυχή, ο νους, και ο Εαυτός είναι το ποιοι αληθινά είμαστε. Άρα η επικοινωνία από καρδιά σε καρδιά θέλει την ευθυγράμμιση των διαφορετικών επιπέδων μας, βρίσκοντας τις σωστές λέξεις, ώστε να εκφράσουμε το κατάλληλο συναίσθημα στην κατάλληλη στιγμή.