Ψεύτικοι άνθρωποι σε εικονικές σχέσεις…
Πιστεύεις ότι τον ξεχώρισες… νιώθεις ότι νιώθει το ίδιο. Αφήνεσαι. Νιώθεις γεμάτος ενέργεια. Σου λείπει ο ύπνος μα δεν σε νοιάζει. Είσαι αφηρημένος, μα δεν σε νοιάζει ούτε αυτό. Το μόνο που θέλεις είναι να τον βλέπεις, να τον ακούς, να τον νιώθεις… στο περίμενε να τον δεις, να τον ακούσεις, να τον νιώσεις.
Και κάθε φορά να πονά το στομάχι σου στην απομάκρυνσή του… να τρέμεις σαν το ψάρι μην το χάσεις. Άργησα να καταλάβω τη μυστική συνουσία αυτών των δύο, αλλά τα ψάρια και οι έρωτες είναι πλάσματα των νερών. Οι νύμφες απήγαγαν τον Σύλα… ο Νάρκισσος βούτηξε προς χάριν του αυτοερωτισμού του, στον αντικατοπτρισμό του. Δεν πρέπει να είναι αγγελάκι ο Έρωτας, κακώς τον απεικονίζουν έτσι. Στο υδάτινο στοιχείο ζει και βασιλεύει.
Για κάθε φορά που ένιωσα αυτή την ένταση… νιώθω τυχερός… ταυτόχρονα όμως και σαν σε εκκένωση. Δεν αντέχονται τόσα ντεσιμπέλ μωρό μου από τον Άλλο… δεν μπορεί να το ζήσει στο μάξιμουμ όπως αποκαλύπτεται από Εσένα. Δεν έχει μάθει, δεν αντέχει, δεν επιλέγει, δεν μπορεί, δεν θέλει… τόσα άλλοθι… πόσες δικαιολογίες… είναι κι αυτός ο ψευτο-εγωισμός βλέπεις που δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια να καταλάβεις τι έχεις ανάγκη… χαμένοι στη μετάφραση μωρό μου…
Η πίστη μου πνίγηκε προ πολλού στο βυθό αυτών των ερώτων που κάθε φορά πίστευα ότι θα ήταν αλλιώς. Σαν τα ναυάγια που δεν ανακαλύπτονται ποτέ στις συντεταγμένες τους… αφού δεν έχουν να ζήσουν άλλα ταξίδια, στην επιβεβλημένη σιωπή του κενού τους.
Εκκένωση…
Για όσες φορές μπήκα σε ξένες επιθυμίες που με στένευαν…
Για εκείνες τις νύχτες που αποκοιμήθηκα στη μοναξιά μου, κλαίγοντας…
Για τις επιλογές που έκανα και δεν με επέλεξαν…
Για τις αγκαλιές που έδωσα, στο σχήμα που μου ζητήθηκε, μένοντας με άδεια χέρια..
Για τα λόγια που υπερεκτίμησα και δεν έπρεπε… τι έχω ακούσει Θεέ μου…
Για το χώρο που έδωσα και τελικά έμεινε κενή η θέση δίπλα μου..
Για όλες τις φορές που ξέμεινα στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου…
Για όλους τους θυμούς που δεν εξέφρασα για να μην πληγώσω τον Άλλο…
Για ό,τι σκόρπισε… ό,τι δεν τηρήθηκε… ό,τι ποδοπατήθηκε…
Για τα ψίχουλα που αρκέστηκα..
Είμαι καλά σου προτείνω να λες…
Κι ας είναι ο γιαλός στραβός.
Κι ας βυθίζονται τα όνειρά σου…
Κι ας γκρεμίστηκαν έτσι απρόβλεπτα τα πρότυπά σου…
Κι ας φαίνονται κάποιες στιγμές όλα αδιέξοδα…
Κι ας σου κόβεται η ανάσα από την αναμονή…
Να ξυπνήσεις ένα πρωί σε άλλη ζωή δεν γίνεται..
Σώσε όσα προλαβαίνεις σήμερα…
Γι αυτό άκου που σου λέω…
Βρες μια ευτυχία στα δικά σου μέτρα. Να κουμπώνει μέσα σου! Έχει πολλά νούμερα η ευτυχία… Και πρέπει να σου κάνει η αγκαλιά, το φιλί, το άγγιγμα! Να εφάπτονται απόλυτα στην ψυχή σου! Μη μπερδευτείς… Πολλές θα περάσουν… «Σχεδόν» ευτυχίες… Μα η ουσία είναι στο ακριβώς!
Μη μ’ αφήσεις να σ’ αφήσω…
---------------------
Υ.Γ. Ολοκληρώνοντας το κείμενο επί παραγγελία, να διευκρινίσω ότι προέχει να γνωρίζεις το ποιος είσαι και το τι θέλεις… και άσε τους άλλους να θέλουν άλλα αντί άλλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου