Το εγώ τρέφεται από την κριτική

Αντί να ξεπερνάς,
και να παραβλέπεις την έλλειψη επίγνωσης των άλλων,
την καθιστάς την ταυτότητά τους.

Αντιπαθείς την απληστία, την ανεντιμότητα, την έλλειψη ακεραιότητας των άλλων, αυτά που έκαναν στο παρελθόν, αυτά που είπαν, αυτά που απέτυχαν να κάνουν, αυτά που θα έπρεπε ή δεν θα έπρεπε να έχουν κάνει; Το εγώ το λατρεύει αυτό. Αντί να ξεπερνάς, να παραβλέπεις την έλλειψη επίγνωσης των άλλων, την καθιστάς την ταυτότητά τους.

Ποιος το κάνει αυτό; Η δική σου α-συναισθησία, η δική σου έλλειψη επίγνωσης μέσα σου, το εγώ σου.

Μερικές φορές το “λάθος” που βρίσκεις στον άλλο δεν είναι καν εκεί. Είναι μια συνολικά λαθεμένη ερμηνεία , μια προβολή από ένα μυαλό προγραμματισμένο να βλέπει εχθρούς και να βγάζει τον εαυτό του “σωστό” ή “ανώτερο”.

Μπορείς να δείς την δική σου εμπειρία κάτω από αυτό το πρίσμα; Εσύ για ποιόν ή για ποιους παραπονιέσαι; Πως τρέφεται το εγώ σου μέσα από αυτό;