ΑΡΧΑΪΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ, ΠΙΝΔΑΡΟΣ - •Πυθιονίκαις IV - Ἀρκεσιλάῳ Κυρηναίῳ ἅρματι (4.254-4.276)

καὶ συνεύνασθεν. καὶ ἐν ἀλλοδαπαῖς [στρ. ιβ]
255 σπέρμ᾽ ἀρούραις τουτάκις ὑμετέρας ἀ-
κτῖνος ὄλβου δέξατο μοιρίδιον
ἆμαρ ἢ νύκτες· τόθι γὰρ γένος Εὐφά-
μου φυτευθὲν λοιπὸν αἰεί
τέλλετο· καὶ Λακεδαιμονίων μιχθέντες ἀνδρῶν
ἤθεσιν ἔν ποτε Καλλίσταν ἀπῴκησαν χρόνῳ
νᾶσον· ἔνθεν δ᾽ ὔμμι Λατοί-
δας ἔπορεν Λιβύας πεδίον
260 σὺν θεῶν τιμαῖς ὀφέλλειν, ἄστυ χρυσοθρόνου
διανέμειν θεῖον Κυράνας

ὀρθόβουλον μῆτιν ἐφευρομένοις. [αντ. ιβ]
γνῶθι νῦν τὰν Οἰδιπόδα σοφίαν· εἰ
γάρ τις ὄζους ὀξυτόμῳ πελέκει
ἐξερείψειεν μεγάλας δρυός, αἰσχύ-
νοι δέ οἱ θαητὸν εἶδος,
265 καὶ φθινόκαρπος ἐοῖσα διδοῖ ψᾶφον περ᾽ αὐτᾶς,
εἴ ποτε χειμέριον πῦρ ἐξίκηται λοίσθιον,
ἢ σὺν ὀρθαῖς κιόνεσσιν
δεσποσύναισιν ἐρειδομένα
μόχθον ἄλλοις ἀμφέπει δύστανον ἐν τείχεσιν,
ἑὸν ἐρημώσαισα χῶρον.

270 ἐσσὶ δ᾽ ἰατὴρ ἐπικαιρότατος, Παι- [επωδ. ιβ]
άν τέ σοι τιμᾷ φάος.
χρὴ μαλακὰν χέρα προσβάλ-
λοντα τρώμαν ἕλκεος ἀμφιπολεῖν.
ῥᾴδιον μὲν γὰρ πόλιν σεῖσαι καὶ ἀφαυροτέροις·
ἀλλ᾽ ἐπὶ χώρας αὖτις ἕσσαι δυσπαλὲς
δὴ γίνεται, ἐξαπίνας
εἰ μὴ θεὸς ἁγεμόνεσσι κυβερνατὴρ γένηται.
275 τὶν δὲ τούτων ἐξυφαίνονται χάριτες.
τλᾶθι τᾶς εὐδαίμονος ἀμφὶ Κυρά-
νας θέμεν σπουδὰν ἅπασαν.

***
και πλάγιασαν μαζί τους. [στρ. ιβ]Και τότε σε χωράφια ξένα255δέχτηκε μια μέρα ή μια νύχτα απ᾽ το γραφτό ορισμένημε ευτυχία το σπέρμα της δικής σας δόξας·γιατί τότε φυτεύτηκε η γενιά του Ευφήμουκαι από τότε πάντα ζειμε των Λακεδαιμονίων τα ήθη ζυμωμένη·αποίκισαν με τον καιρό τη νήσοπου τότε ονομαζότανε Καλλίστη.Από εκεί της Λητώς ο γιος σάς έδωσετης Λιβύης τον κάμπο για να τον κάνετε πλούσιο,260με των θεών τη χάρη, και της θεϊκής χρυσόθρονης Κυρήνηςτην πολιτεία για να την κυβερνάτε
με νου στοχαστικό κι ορθοφροσύνη. [αντ. ιβ]Και τώρα δείξε συ του Οιδίποδα τη γνώση·γιατί αν κανείς με κοφτερό πελέκιαπό μεγάλη δρυ τους κλώνους κόψεικαι την πανώρια όψη της ντροπιάσει,265όσο κι αν της απολείψουν οι καρποί,ακόμη την αξία της μαρτυράει,είτε στη χειμωνιάτικη φωτιά πάει να τελειώσειείτε πάνω σε ορθόστητες αρχοντικού κολόνεςτον δυσβάσταχτο σηκώνει μόχθο σε ξένη γη,έρμον αφήνοντας τον τόπο τον δικό της.
270Συ όμως είσαι ο πιο σωστός γιατρός, [επωδ. ιβ]και ο Παιάν τιμώντας σε τη δύναμη της λύτρωσης σου χάρισε.Πρέπει με χέρι απαλότη μολεμένη πληγή να γιάνεις·γιατί είναι εύκολο και σ᾽ έναν τιποτένιοτην πόλη να κλονίσει,να την αναστυλώσει όμως δύσκολο είναι έργο,αν κυβερνήτης ξαφνικά δεν γίνει ένας θεός στους ηγεμόνες·275για σένα κάποιος τώρα υφαίνει αυτή τη χάρη.Τόλμα να βάλεις την κάθε σου φροντίδαγια την Κυρήνη την ευλογημένη.