ΠΥΘΙΟΝΙΚΑΙΣ II ΙΕΡΩΝΙ ΑΡΜΑΤΙ
Μεγαλοπόλιες ὦ Συράκοσαι, βαθυπολέμου [στρ. α]
τέμενος Ἄρεος, ἀνδρῶν ἵππων τε σιδαροχαρ-
μᾶν δαιμόνιαι τροφοί,
ὔμμιν τόδε τᾶν λιπαρᾶν ἀπὸ Θηβᾶν φέρων
μέλος ἔρχομαι ἀγγελίαν τετραορίας ἐλελίχθονος,
5 εὐάρματος Ἱέρων ἐν ᾇ κρατέων
τηλαυγέσιν ἀνέδησεν Ὀρτυγίαν στεφάνοις,
ποταμίας ἕδος Ἀρτέμιδος, ἇς οὐκ ἄτερ
κείνας ἀγαναῖσιν ἐν χερσὶ ποικιλα-
νίους ἐδάμασσε πώλους.
ἐπὶ γὰρ ἰοχέαιρα παρθένος χερὶ διδύμᾳ [αντ. α]
10 ὅ τ᾽ ἐναγώνιος Ἑρμᾶς αἰγλάεντα τίθησι κόσ-
μον, ξεστὸν ὅταν δίφρον
ἔν θ᾽ ἅρματα πεισιχάλινα καταζευγνύῃ
σθένος ἵππιον, ὀρσοτρίαιναν εὐρυβίαν καλέων θεόν.
ἄλλοις δέ τις ἐτέλεσσεν ἄλλος ἀνήρ
εὐαχέα βασιλεῦσιν ὕμνον ἄποιν᾽ ἀρετᾶς.
15 κελαδέοντι μὲν ἀμφὶ Κινύραν πολλάκις
φᾶμαι Κυπρίων, τὸν ὁ χρυσοχαῖτα προ-
φρόνως ἐφίλησ᾽ Ἀπόλλων,
ἱερέα κτίλον Ἀφροδίτας· ἄγει δὲ χάρις [επωδ. α]
φίλων ποί τινος ἀντὶ ἔργων ὀπιζομένα·
σὲ δ᾽, ὦ Δεινομένειε παῖ, Ζεφυρία πρὸ δόμων
Λοκρὶς παρθένος ἀπύει,
πολεμίων καμάτων ἐξ ἀμαχάνων
20 διὰ τεὰν δύναμιν δρακεῖσ᾽ ἀσφαλές·
θεῶν δ᾽ ἐφετμαῖς Ἰξίονα φαντὶ ταῦτα βροτοῖς
λέγειν ἐν πτερόεντι τροχῷ
παντᾷ κυλινδόμενον·
τὸν εὐεργέταν ἀγαναῖς
ἀμοιβαῖς ἐποιχομένους τίνεσθαι.
***
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΥΘΙΟΝΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΕΡΩΝΑ, ΝΙΚΗΤΗ ΣΕ ΑΡΜΑΤΟΔΡΟΜΙΑ
Ω Συρακούσα, πόλη τρανή, [στρ. α]ιερό του Άρη του πολεμιστή,θεϊκή τροφέ πάνοπλων αντρών και σιδερόντυτων αλόγων,για σένα τώρα από τη Θήβα τη λαμπρήέρχομαι τούτο να σου φέρω το τραγούδι,την αγγελία πως στον αγώνα των τεθρίππωνπου συνταράζουνε τη γη5ο Ιέρων, ο άξιος αρματηλάτης, νικώνταςμ᾽ αστραφτερό στεφάνι στόλισετην Ορτυγία, της ποταμίας Αρτέμιδας την έδρα·όχι χωρίς εκείνης τη βοήθεια δάμασεμε χέρι επιδέξιο τα πουλάρια με τα πλουμιστά χαλινάρια.
Γιατί η τοξεύτρα κόρη και των αγώνων ο θεός, [αντ. α]10ο Ερμής, και με τα δυο τους χέριατούς βάζουνε τα λαμπερά πλουμίδια,όταν στον σκαλιστό τον δίφρο του και το άρμαπου υπακούει στα χαλινάρια ζεύει τα σθεναρά του άλογακαλώντας τον δυνατό θεό που την τρίαινα κραδαίνει.Για τον καθένα βασιλιά άλλος εσύνθεσε ποιητήςτον ύμνο τον αρμονικό, αμοιβή της αρετής του.15Συχνά των Κύπριων οι φωνές υμνήσαν τον Κινύρα,που ολόψυχα ο χρυσομάλλης τον αγάπησε Απόλλων,
τον ιερέα τον ακριβό της Αφροδίτης. [επωδ. α]Η ευγνωμοσύνη τους τιμάει κάποιο απ᾽ τα ωραία του έργα.Όσο για σένα, του Δεινομένη γιέ,των Ζεφυρίων Λοκρών σε τραγουδά η παρθέναστο σπίτι της εμπρός,20γιατί με τη δική σου δύναμησιγουριά το βλέμμα της φανερώνειαπό του πολέμου τα φριχτά βάσανα λυτρωμένη.Και λεν με των θεών την προσταγήπως ο Ιξίονας στους θνητούς το μήνυμα φέρνει,καθώς στον φτερωτό τροχό δεμένος αδιάκοπα γυρίζει:«Τον ευεργέτη μ᾽ ευγενική αντίχαρη και με τιμές να ξεπληρώνεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου