Ο άνθρωπος θα πρέπει να πάρει κάτι απ’ αυτή τη ζωή εκτός του να τρώει, να κοιμάται και να δουλεύει. Οι σκεπτόμενοι αρχίζουν να διερωτώνται για τη ζωή. Παρατηρούν και αναρωτιούνται γιατί συμβαίνουν ή δεν συμβαίνουν τα πράγματα με κάποιο ορισμένο τρόπο. Έχουμε την πρώτη και τη δεύτερη οδοντοφυΐα, αλλά γιατί δεν έχουμε και τρίτη? Τι προκαλεί αυτή τη ρύθμιση? Επειδή οι άνθρωποι αποδέχονται αβασάνιστα πολλές απατηλές σκέψεις σωματικών περιορισμών, επιτρέπουν σ’ αυτές να ελέγχουν την τωρινή κατάσταση της ύπαρξής τους. Οι σκεπτόμενοι δεν αποδέχονται το αναπόφευκτο. Προσπαθούν να το αλλάξουν. Αυτό είναι το συστατικό που καθιστά την πρόοδο εφικτή.Ενθουσιάζομαι όταν βλέπω τα μεγάλα βιομηχανικά κέντρα, τις αξιοθαύμαστες εφευρέσεις και άλλα εξαιρετικά επιτεύγματα του ανθρώπου. Πόσα πολλά έχουν προέλθει από τον ανθρώπινο εγκέφαλο! Και ο ίδιος ο εγκέφαλος είναι άπειρα πιο πολύπλοκος απ’ οτιδήποτε έχει παράγει.
Λέγεται μια ιστορία για κάποιον βασιλιά που είχε τόσο θερμή εκτίμηση για τον πρωθυπουργό του που οι άλλοι στην Αυλή, έχοντας προσέξει αυτήν την προτίμηση του μονάρχη, ζήλευαν. Όταν το συνειδητοποίησε ήθελε να τους δείξει γιατί ο πρωθυπουργός ήταν ο αγαπημένος του. Κάποια μουσική ακούστηκε από μακριά και ο βασιλιάς στράφηκε προς έναν από τους αυλικούς του λέγοντας: «Σε παρακαλώ, δες τι συμβαίνει».
Μετά από κάμποση ώρα ο άντρας επέστρεψε με την πληροφορία ότι γινόταν μια γαμήλια τελετή.
Ο βασιλιάς ρώτησε: «Ποιος παντρεύεται?». Ο αυλικός δεν ήξερε, οπότε στάλθηκε ένας άλλος αυλικός για να μάθει.
Αυτός επέστρεψε με την απάντηση στο ερώτημα του βασιλιά, αλλά όταν ο μονάρχης έκανε μια άλλη ερώτηση δεν μπορούσε να απαντήσει. Το αποτέλεσμα ήταν να στέλνεται ο ένας αυλικός μετά τον άλλον για συλλογή πληροφοριών.
Τελικά ο βασιλιάς φώναξε τον πρωθυπουργό και του ζήτησε να πάει και να μάθει τι ακριβώς συνέβαινε εκεί. Όταν ο πρωθυπουργός επέστρεψε, ο βασιλιάς τον βομβάρδισε με ερωτήσεις, σε κάθε μία από τις οποίες ο ξύπνιος και σχολαστικός πρωθυπουργός μπόρεσε να απαντήσει ικανοποιητικά.
Πολλοί άνθρωποι έχουν νωθρό νου σαν τους απληροφόρητους αυλικούς. Δεν είναι απαραίτητα ανόητοι. Απλώς πολύ οκνηροί νοητικά για να κάνουν οποιαδήποτε προσπάθεια πέρα από την προφανή. Μπορώ να παραβλέψω τη σωματική τεμπελιά (μπορεί να υπάρχει μια δικαιολογημένη αιτία από σωματική άποψη). Αλλά δεν υπάρχει δικαιολογία για τη νοητική τεμπελιά! Στους νοητικά οκνηρούς δεν αρέσει να σκέφτονται γιατί ακόμα κι αυτό τους φαίνεται υπερβολική δουλειά.
Η σκέψη είναι συναρπαστική. Κανένας, ποτέ, δεν θα μπορέσει να καταγράψει όλες τις ροπές και τις αντιλήψεις του νου. Η χωρητικότητά του είναι άπειρη. Ωστόσο ο νους δεν μπορεί να σκεφτεί μια πρωτότυπη ιδέα: δεν υπάρχει ούτε μία μοναδική ιδέα που να μην έχει δημιουργηθεί ήδη καθώς συλλάμβανε τις παρελθούσες, παρούσες και μελλοντικές δημιουργίες. Επομένως αν σκεφτείτε αρκετά βαθιά ένα θέμα, η απάντηση σε κάθε ερώτημα θα έρθει.
Πρέπει και να αισθάνεστε και να σκέφτεστε. Αν δεν έχετε συναισθήματα παράλληλα με τις σκέψεις σας, δεν θα πετυχαίνετε πάντα να φτάσετε στο σωστό συμπέρασμα. Το συναίσθημα είναι μια έκφραση της διαίσθησης, της αποθήκης όλης της γνώσης. Το συναίσθημα και η σκέψη ή η λογική πρέπει να είναι ισορροπημένα. Μόνο τότε, η ψυχή, εκδηλώνεται πλήρως.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου