ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΑΦΟΡΟΥΝ ΨΥΧΕΣ

Τα κείμενα των Ελλήνων είναι σημαντικά κείμενα με μυστηριακές λειτουργίες. Γράφτηκαν από ψυχές και αφορούν ψυχές, και όχι ανθρώπους που φέρουν σε κάποιον «χ» βίο της ψυχικής ζωής τους, κάποια χαρακτηριστικά.

 
Τα συγγράμματα που μας έχουν αφήσει οι Έλληνες, για παράδειγμα τα Ομηρικά Έπη, οι Πλατωνικοί διάλογοι, οι Τραγωδίες, δεν είναι απλά κάποια λογοτεχνικά κείμενα, που στην καλύτερη περίπτωση να τα εκλάβουμε ως μία μορφή ηθικολογίας. Είναι, όπως λέει ο Ιεροκλής, ο δρόμος της ζωής που πορεύθηκαν, εκείνοι οι Παλαιοί Έλληνες, για να φτάσουν στην ομοίωση με το Θείο, κατά την ρήση του Πλατωνικού Θεαίτητου (176.b). Είναι, δηλαδή, συγκεκριμένες προσπάθειες και νίκες που πέτυχαν συγκεκριμένα όντα/ψυχές, να προσεγγίσουν συγκεκριμένες βαθμίδες και «καταστάσεις» του Θείου Σύμπαντος Κόσμου.

 

«Παιδεία, μέν ἐστι δύναμις θεραπευτικὴ ψυχῆς, ὥς φησι Πλάτων·»
 

Δηλαδή: η παιδεία είναι δύναμη θεραπευτική της ψυχής, όπως λέγει ο Πλάτων.

Σε σχέση τώρα με τη φιλοσοφία και την παιδεία, η μεν παιδεία αντιστοιχεί στις λειτουργίες των Μικρών Μυστηρίων και η δε φιλοσοφία στις λειτουργίες των Μεγάλων Μυστηρίων, μιας και:
«Όπως πριν από τα Μεγάλα Μυστήρια παραδίδονται τα Μικρά, έτσι και πριν από τη Φιλοσοφία παραδίδεται η Παιδεία»
(Βλ., Ιάμβλιχος «Προτρεπτικός επί Φιλοσοφίαν»10.4 – 10.6)

 

Υπάρχουν τέσσερα (4) είδη Κειμένων, των Παλαιών Ελλήνων:
 

1. Κείμενα που δείχνουν τη πορεία του βίου τους, προς την κατάκτηση και νίκη της Αλήθειας και της Γνώσης των Θεών. Δηλαδή κείμενα συγκεκριμένης βιογραφίας, συγκεκριμένων όντων/ψυχών.
 

2. Κείμενα που λειτουργούν ως εισαγωγή στην Φιλοσοφία, των προηγουμένων όντων, δηλαδή κείμενα Παιδείας.
 

3. Κείμενα που δείχνουν την ολοκληρωτική λειτουργία της Φιλοσοφίας, που μας είχαν προετοιμάσει τα κείμενα Παιδείας.
 

4. Και αφού κατακτηθούν τα κείμενα αυτά, τότε έχουμε ήδη μυηθεί σε όλο τα φάσμα των Μυστηρίων, και ως εκ τούτου κατανοούμε τις όλες λειτουργίες των Μυστηρίων.

Αυτό λοιπόν το τετραδικό σύστημα κειμένων, θεωρώ ότι αντικατοπτρίζεται από τα έργα του Ιαμβλίχου και αφορούν κατά κύριο λόγο την Πυθαγόρεια Φιλοσοφία.

 

1. Περί του Πυθαγορικού Βίου
 

2. Λόγος Προτρεπτικός επί Φιλοσοφίαν
 

3. Περί της κοινής μαθηματικής επιστήμης, τα Θεολογούμε της Αριθμητικής, περί της Νικομάχου Αριθμητικής Εισαγωγής. Ως γνωστόν, η Πυθαγόρειος Φιλοσοφία, είναι η Ορφική, δηλαδή η σύμπασα Ελληνική Θεολογία, με την περιγραφή μαθηματικών
 

4. Περί (Αιγυπτίων) Μυστηρίων.

Εδώ να πούμε ότι τόσο ο Ορφεύς, όσο και ο Πυθαγόρας, είχαν μυήσει και μυηθεί αντίστοιχα στα Αιγυπτιακά και στα Ελληνικά Μυστήρια. Καθώς και στο έργο του Πλουτάρχου «Ίσις και Όσιρις» διαφαίνεται ξεκάθαρα πως η Αιγυπτιακή Θεολογία είναι ίδια με την Ορφική Θεολογία.