Γίναμε ζητιάνοι για ανθρωπιά, ασφάλεια, ηρεμία.
Για Ισότητα, Αλληλεγγύη, Αξιοπρέπεια, Σεβασμό.
Για Οξυγόνο, πράσινο, Καθαρό μπλε.
Για Καθαρά πρόσωπα, Ειλικρινή αισθήματα, Εγκάρδια χαμόγελα.
Για μία ανοιχτή Αγκαλιά. Για μία Αλήθεια!
Ακόμη ψάχνω...
Ψάχνω...
Αυτό το καθαρό μπλε του ουρανού που θα 'πρεπε να δεσπόζει των όλων.
Το σιτάρι και την ελιά που θα 'πρεπε να είναι αρκετά να θρέψουν την πλάση ολόκληρη.
Ψάχνω...
Την αρμονία ανάμεσα στη φύση και το αστικό τοπίο.
Δρόμους γεμάτους ποδήλατα, χωρίς σκουπίδια. Κάθε οικοδομικό τετράγωνο και μια πλατεία γεμάτη πράσινο και παιδικές φωνούλες.
Αστικά κέντρα χωρίς χαρτόκουτα που προφυλάσσουν αστέγους. Χωρίς αδέσποτα.
Να μπορώ να περπατάω αφηρημένη με τα ακουστικά στα αυτιά ακούγοντας μουσική στη διαπασών.
Ψάχνω...
Την ισότητα, όπου το χρώμα του δέρματος θα παίζει ρόλο μόνο στο βαθμό αντηλιακής προστασίας. Τα νούμερα θα λαμβάνονται σοβαρά υπόψη μόνο στην Άλγεβρα και οι ερωτικές μου προτιμήσεις θα απασχολούν μόνο το άψυχο κρεβάτι μου.
Ψάχνω...
Την ειρήνη, όπου πόλεμοι, χουλιγκανισμοί, δολοφονίες, βιασμοί, κακοποιήσεις, εμπρησμοί, ληστείες, ..., θα είναι φανταστικά σενάρια σε ταινίες τρόμου. Και οι γεμιστήρες των όπλων θα γεμίζουν μόνο νερό, να παίζουμε μπουγέλο να δροσίζεται το μέσα μας.
Ψάχνω...
Τον έρωτα. Εσένα! Να σε φωνάζω ανάσα, φως, αλήθεια, πίστη, έρωτα, ζωή. Να έρθεις και να διώξεις τους φόβους και τις αναστολές μου δείχνοντάς μου με κάθε τρόπο πως Εσύ είσαι για εμένα. Να με πάρεις και να με κλείσεις στην αγκαλιά σου και εγώ σαν κουτάβι να λαχταρώ για τα χάδια σου και να σε ακολουθώ πιστά. Να χαθώ και να με ψάξω μέσα σου...
Ψάχνω...
Έναν κόσμο όπου θα μπορώ να είμαι χαλαρή και να χαρώ όλα τα απλά και όμορφα της ζωής. Η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη για να της βάλω προγράμματα με deadlines τρέχοντας να προλάβω ένα τρένο που ποτέ δεν θα φτάνει στον προορισμό που θέλω γιατί κάθε φορά, ως ανικανοποίητο ον που είμαι, θα τον αλλάζω κυνηγώντας τους μεγαλεπήβολους στόχους μου.
Τελικά ίσως δεν ψάχνω σωστά.
Θα ψάξω...
Το μέσα μου! Είναι το μόνο που αξίζει να επενδύσω. Είναι το μόνο που μπορεί να καταφέρει κάτι. Όπως να σου αλλάξει γνώμη, τρόπο σκέψης, στάση ζωής και να επιφέρει ένα καλύτερο αύριο για εμένα και για εσένα.
Γιατί τα ωραία στοιχεία του εαυτού μας, εφόσον υπάρχουν, τα δίνουμε δωρεάν, τα χαρίζουμε. Κι αυτά τα "ωραία" είναι τα ανεκτίμητης αξίας!
Τι λες; Θα έρθεις να ψάξουμε μαζί;
Για Ισότητα, Αλληλεγγύη, Αξιοπρέπεια, Σεβασμό.
Για Οξυγόνο, πράσινο, Καθαρό μπλε.
Για Καθαρά πρόσωπα, Ειλικρινή αισθήματα, Εγκάρδια χαμόγελα.
Για μία ανοιχτή Αγκαλιά. Για μία Αλήθεια!
Ακόμη ψάχνω...
Ψάχνω...
Αυτό το καθαρό μπλε του ουρανού που θα 'πρεπε να δεσπόζει των όλων.
Το σιτάρι και την ελιά που θα 'πρεπε να είναι αρκετά να θρέψουν την πλάση ολόκληρη.
Ψάχνω...
Την αρμονία ανάμεσα στη φύση και το αστικό τοπίο.
Δρόμους γεμάτους ποδήλατα, χωρίς σκουπίδια. Κάθε οικοδομικό τετράγωνο και μια πλατεία γεμάτη πράσινο και παιδικές φωνούλες.
Αστικά κέντρα χωρίς χαρτόκουτα που προφυλάσσουν αστέγους. Χωρίς αδέσποτα.
Να μπορώ να περπατάω αφηρημένη με τα ακουστικά στα αυτιά ακούγοντας μουσική στη διαπασών.
Ψάχνω...
Την ισότητα, όπου το χρώμα του δέρματος θα παίζει ρόλο μόνο στο βαθμό αντηλιακής προστασίας. Τα νούμερα θα λαμβάνονται σοβαρά υπόψη μόνο στην Άλγεβρα και οι ερωτικές μου προτιμήσεις θα απασχολούν μόνο το άψυχο κρεβάτι μου.
Ψάχνω...
Την ειρήνη, όπου πόλεμοι, χουλιγκανισμοί, δολοφονίες, βιασμοί, κακοποιήσεις, εμπρησμοί, ληστείες, ..., θα είναι φανταστικά σενάρια σε ταινίες τρόμου. Και οι γεμιστήρες των όπλων θα γεμίζουν μόνο νερό, να παίζουμε μπουγέλο να δροσίζεται το μέσα μας.
Ψάχνω...
Τον έρωτα. Εσένα! Να σε φωνάζω ανάσα, φως, αλήθεια, πίστη, έρωτα, ζωή. Να έρθεις και να διώξεις τους φόβους και τις αναστολές μου δείχνοντάς μου με κάθε τρόπο πως Εσύ είσαι για εμένα. Να με πάρεις και να με κλείσεις στην αγκαλιά σου και εγώ σαν κουτάβι να λαχταρώ για τα χάδια σου και να σε ακολουθώ πιστά. Να χαθώ και να με ψάξω μέσα σου...
Ψάχνω...
Έναν κόσμο όπου θα μπορώ να είμαι χαλαρή και να χαρώ όλα τα απλά και όμορφα της ζωής. Η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη για να της βάλω προγράμματα με deadlines τρέχοντας να προλάβω ένα τρένο που ποτέ δεν θα φτάνει στον προορισμό που θέλω γιατί κάθε φορά, ως ανικανοποίητο ον που είμαι, θα τον αλλάζω κυνηγώντας τους μεγαλεπήβολους στόχους μου.
Τελικά ίσως δεν ψάχνω σωστά.
Θα ψάξω...
Το μέσα μου! Είναι το μόνο που αξίζει να επενδύσω. Είναι το μόνο που μπορεί να καταφέρει κάτι. Όπως να σου αλλάξει γνώμη, τρόπο σκέψης, στάση ζωής και να επιφέρει ένα καλύτερο αύριο για εμένα και για εσένα.
Γιατί τα ωραία στοιχεία του εαυτού μας, εφόσον υπάρχουν, τα δίνουμε δωρεάν, τα χαρίζουμε. Κι αυτά τα "ωραία" είναι τα ανεκτίμητης αξίας!
Τι λες; Θα έρθεις να ψάξουμε μαζί;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου