«Μην ανεβαίνεις έτσι την τσουλήθρα θα φας τα μούτρα σου!»
«Όχι στα βαθιά, θα σε δαγκώσει καρχαρίας!»
«Μη τρως σοκολάτες θα βγουν σκουληκάκια στην κοιλιά σου!»
«Αν δε φας θα αρρωστήσεις και θα πας νοσοκομείο και θα σου κάνουν ενέσεις»
«Θα πας τιμωρία ΜΟΝΟΣ σου στο δωμάτιο σου!»
Δεν καταλαβαίνω γιατί έχεις γίνει φοβητσιάρης! Σταμάτα να κλαις!
Πόσες φορές δεν έχουμε φοβίσει ένα παιδί πιστεύοντας ότι έτσι θα είναι προσεκτικό απέναντι στους κινδύνους που πιστεύουμε ότι υπάρχουν; Δημιουργούμε φοβίες χωρίς όρια ενώ το παιδί απλά συνδέει αυτό που δε θέλουμε να κάνει με το φόβο.
Ζούμε πλέον σε μία εποχή τρομολαγνείας. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας βομβαρδίζουν καθημερινά με φοβίες (απαγωγές παιδιών, κακοποιήσεις, φόβοι για τους μετανάστες...). Μεγαλώνουμε παιδιά που φοβούνται, που "κλείνονται" στον "μικρόκοσμο" μας. Πως όμως θα ανακαλύψουν τον κόσμο έξω από το σπίτι; Πως θα μάθουν να διαχειρίζονται τον κίνδυνο;;Η "ασφάλεια" που θεωρούμε ότι τους παρέχουμε όχι απλά δεν τα θωρακίζει, αλλά τα κάνει πιο ευάλωτα! Φοβόμαστε τους γύρω μας, τη γειτονιά, τον άγνωστο στο δρόμο που μπορεί να μας κοιτάξει. Αν "διαβάσουμε" όμως καλύτερα την επικαιρότητα θα δούμε ότι ο κίνδυνος έρχεται κυρίως από την ίδια την οικογένεια. Οι κακοποιήσεις, οι απαγωγές, οι δολοφονίες... κυρίως γίνονται μέσα από το οικογενειακό περιβάλλον.
Η ζωή δεν έχει γίνει πιο επικίνδυνη από ότι ήταν πριν από μερικά χρόνια. Αυτό πιστεύουν οι περισσότεροι γονείς. Ωστόσο η ενημέρωση πλέον είναι που διογκώνει το φόβο και όχι η πραγματικότητα.Κίνδυνοι σαφώς υπάρχουν. Η καλλιέργεια του φόβου που ούτως ή άλλως ενστικτωδώς υπάρχει, δεν ευνοεί την υγιή ανάπτυξη του παιδιού. Δίνουμε περιθώρια ανακάλυψης και κατ'επέκταση ουσιαστικής ωρίμανσης. Ναι, το παιδί έχει πιθανότητες να χτυπήσει αν τρέχει. Το να του απαγορεύεις να τρέχει πόσο μπορεί να βοηθήσει;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου