Ένα τεράστιο δάσος είναι το υποσυνείδητό μας. Καθένας μπορεί να έχει εικόνα από ένα δάσος. Ένα δάσος είναι γεμάτο από διάφορα δέντρα. Μπορεί να είναι και μία μορφή ζούγκλας.Όπως και να έχει τα δέντρα αυτά απαρτίζουν τις βασικές και παγειωμένες μας συνήθειες. Συνήθειες που οι σπόροι τους μπήκαν πολύ παλιά και γι’ αυτό έφτασαν πια στο σημείο του δέντρου.
Μπαίνοντας στον δρόμο της αυτογνωσίας και της αναζήτησης της αλήθειας μας, είναι αρκετά δύσκολο να αναγνωρίσουμε πια από τα δέντρα αυτά δεν είναι δικά μας. Ποιες από τις συνήθειες αυτές που έχουμε δεν είναι για μας ή είναι φραγμοί αντί για ανέλιξη και εξέλιξή μας.
Έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι που μπαίνουν στον δρόμο της αυτογνωσίας, θα ασχοληθούν με τα χορταράκια γύρω από το κάθε δέντρο, μα δεν θα δώσουν ίσως καμία σημασία στο δέντρο. Μπορεί το νέο χορταράκι που πάει να φυτρώσει να είναι μία αυθεντική δική μας διαδρομή, όμως επειδή μοιάζει παράταιρο από τα δέντρα εμείς θα μπούμε στην διαδικασία να το ξεριζώσουμε από εκεί, για να συνεχίσει να υπάρχει η αρμονία του δέντρου ( παγιωμένη συνήθεια).
Το χορταράκι αυτό μπορεί να είναι μία εσωτερική δική μας ανάγκη, την οποία το εγώ μας θα αρχίσει να την μάχεται αφού δεν έχει καμία σχέση με το όλο μας περιβάλλον.
Αντί λοιπόν να μπούμε στην έρευνα και την αναζήτηση πως μπήκαν όλα αυτά τα δέντρα εκεί, θα αρχίσουμε την μάχη σε αυτά τα μικρά χορταράκια.
Μα αν το δείτε σωστά τα δέντρα αυτά που έχουν φτάσει σε ένα τεράστιο ύψος είναι που μας κρύβουν τον ήλιο και τον ουρανό.
Μας κρύβουν την ουσία και την αλήθεια μας. Όμως επειδή μας προκαλεί τρόμο να αρχίσουμε να αναζητάμε την έλευση του κάθε δέντρου το μόνο που θα κάνουμε τελικά είναι να βγάζουμε τα χορταράκια αυτά. Που στην πραγματικότητα δεν έχουμε ιδέα τίνος είναι.
Οπότε παραμένουν οι άνθρωποι αυτοί, που αναζητούν την αλήθεια και την αυτογνωσία, με τα δέντρα, δηλαδή παγιωμένες ιδέες και συνήθειες.
Θεωρούν ότι έφτασαν στην απόλυτη αντίληψη τους και στην απόλυτη γνώση του είμαι τους, ενώ παραμένουν με τον βασικό σκελετό τους, τα βασικά δέντρα τους. Τα οποία δέντρα είναι αυτά που δομήθηκαν εκεί πίσω στα χρόνια της αθωότητας.
Τι κάνουμε λοιπόν ως προς όλο αυτό το δάσος ?
Πρώτα από όλα είναι να δούμε ένα ένα τα δέντρα αυτά. Είναι συνήθειες και τρόποι λειτουργίας μας για τα απλά καθημερινά μας πράγματα. Από τον τρόπο που θα ντυθούμε, από τον τρόπο που θα φάμε, από τον τρόπο που περπατάμε. Από τα πολύ απλά, από τα πολύ μικρά ξεκινάει η ανασύνταξη του εαυτού μας και όχι από τα μεγάλα. Κάθε τι μεγάλο για να αλλάξει, θα αλλάξει από τα πολλά μικρά που θα θέσουμε ως αλλαγή τους.
Μην έχετε την απαίτηση από τους εαυτούς σας να κάνουν μία αλλαγή τεράστια, γιατί αυτή η αλλαγή θα είναι και πλασματική και φυσικά δεν θα έχει διάρκεια. Θα σας υπόσχετε ο εαυτό σας την αλλαγή, η οποία επειδή θα στηρίζεται σε κάτι μεγάλο και δύσκολο δεν θα έρθει ουσιαστικά ποτέ.
Ο παρατηρητής του εαυτού μας οφείλει να οδηγηθεί από τα μικρά καθημερινά του, τα οποία θα του δείξουν τον τρόπο που δημιουργήθηκε το κάθε δέντρο.
Μικρά καθημερινά όπως ο τρόπος που σηκώνομαι το πρωί. Αυτό έχει μέσα του το πρώτο μας δέντρο. Είναι η συνήθεια που θα μας δείξει πολλά. Πολλά κρυμμένα μηνύματα, καθεστώτα, πρέπει, εξαναγκασμούς κλπ. Μία τόση μικρή μας συνήθεια της οποία δεν θα της δώσουμε καμία σημασία έχει τόσα πολλά να μας διδάξει στον τρόπο που δημιουργήθηκε το δέντρο «υποβιβάζω». Το δέντρο «υποβιβάζω» αρχίζει από εκεί να ξανά δημιουργείται το ίδιο ακριβώς, σε πολλούς τομείς. Άρα το δάσος μας έχει πολλά τέτοια δέντρα.
Όχι δεν μπορώ όλα αυτά τα δέντρα να τα ξεριζώσω. Στόχος δεν είναι να μείνω χωρίς δέντρα, αλλά να τα εμβολιάσω αυτά τα δέντρα και να τα μετατρέψω από άκαρπα σε καρποφόρα. Να γίνουν δέντρα που θα μου δίνουν τους καρπούς «σεβασμός», «αγάπη», «αποδοχή».
Καρποί που θα βοηθήσουν τα δέντρα αυτά να γίνουν φίλοι μας και κάτω από αυτά να υπάρχει μία σκιά ευημερίας για μας.
Μέσα λοιπόν σε αυτή την απλή μας καθημερινότητα υπάρχουν έτσι απλά δέντρα – συνήθειες οι οποίες είναι ο οδηγός μας για να δημιουργήσουμε εμείς ένα υπέροχο δέντρο. Και αντί για χορταράκια να αρχίσουμε γύρω από τα δέντρα μας να βάζουμε λουλούδια με αρώματα και χρώματα αγάπης και αρμονίας.
Συντάσσω λοιπόν τον νέο δρόμο μου αναζητώντας μέσα από τις μικρές μου συνήθειες τι κρύβουν για να εμβολιάσω τα δέντρα μου με νέες δονήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου