-Δάσκαλε, μίλα μου για τους τοξικούς ανθρώπους.-Στην όχθη ενός ποταμού, ζούσε κάποτε ένας βάτραχος, ο οποίος είχε πάρα πολύ καλές σχέσεις με ένα σκορπιό. Μαζί περνούσαν τις μέρες τους και η ζωή τους κυλούσε ήρεμη. Ο βάτραχος, ήξερε την επικινδυνότητα που είχε το κεντρί του σκορπιού, και γι αυτό, τον κρατούσε πάντα σε κάποια απόσταση.
Μια μέρα, η όχθη που ζούσαν, έπιασε φωτιά. Γρήγορα έτρεξε ο βάτραχος για να πέσει στο νερό.
-Περίμενέ με βάτραχε, του φώναξε ο σκορπιός, βοήθησε και εμένα φίλε μου να περάσω απέναντι!
Ο βάτραχος, κοντοστάθηκε και το συλλογίστηκε. Μαζί για χρόνια ήτανε. Αν τον έπαιρνε στην πλάτη του, κίνδυνο δεν θα είχε, αφού ο σκορπιός να κολυμπάει δεν ήξερε, σκέφτηκε!
Πράγματι, τον έβαλε στην πλάτη του και άρχισε να κολυμπά! Στην μέση του ποταμού, ο σκορπιός γύρισε το κεντρί του και τσίμπησε το βάτραχο.
-Τι έκανες εκεί, του φώναξε ο βάτραχος, τώρα και οι δύο θα πνιγούμε!
-Το ξέρω φίλε μου καλέ, του απάντησε ο σκορπιός. Όμως, έτσι είναι η φύση μου.
Οι τοξικοί άνθρωποι, δεν είναι αναγκαία και κακοί. Είναι στη φύση τους όμως να σε δηλητηριάζουν. Αν δεις, ότι δεν καταφέρνεις εσύ να τους ξεμπλοκάρεις και να τους κάνεις να αισθανθούν ασφάλεια, ζεστασιά και εμπιστοσύνη, τότε όσο και αν εσύ τους αγαπάς, στον πάτο το δικό τους θα σε πάνε.
Είναι βαθιά τα αίτια της τοξικότητάς τους. Η συμπόνιά σου και οι καλές σου οι προθέσεις δεν αρκούν. Αν ο άλλος, τη φύση του δεν είναι πρόθυμος να αλλάξει, όσο και αν τώρα σου χαμογελά, με το κεντρί του κάποτε θα σε φιλέψει!
Ευθύνη για την πορεία σου, μονάχα εσύ έχεις. Αν περπατάς μοναχός, ή με παρέα βαδίζεις, εσύ το αποφασίζεις. Αλλά αν με ανθρώπους τοξικούς, κάποτε το δρόμο σου διασταυρώσεις, αν θα συνεχίσεις με αυτούς, αμφίβολο είναι το αν ποτέ στον προορισμό σου θα φτάσεις.
Αν θες τα ποτάμια της ζωής σου να διαβείς και όχθες να αλλάζεις, άνθρωπο τοξικό στο σβέρκο σου, ποτέ να μην φορτώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου